ANEKDOTA

Ang anekdota ay isang maikling salaysay na

karaniwang naglalarawan ng panlahat na
katotohanan o panuntunan o kaya’y isang
makatawag-pansing katangian ng isang tao.
Dapat na maging payak ang pagpapahayag
dahilan sa naglalayong manlibang sa
pamamagitan ng pagbibigay ng di-
karaniwang pangyayari, ng matapat at
mapalagay na pagtingin sa isang kilalang tao
o pangyayaring nakawiwili at tipikal sa isang
lahi o relihiyon o pangkat ng mga tao
 Anekdotang hango sa tunay na buhay

Ang anekdotang hango sa tunay na buhay

ng isang tao ay nagbibigay sa mga
mambabasa ng pagkakataong lalong
makilala ang pansariling buhay ng taong iyon
sapagkat ang mga pangyayari’y
naglalarawan sa katauhan nito.
 Anekdotang hindi hango sa tunay na
buhay

Ang anekdotang hindi hango sa tunay na

buhay ay madalas na katatawanan ngunit
madalas din na may mahalagang tinutukoy
 Nilalaman ng mga pangungusap

• Konkretong pangalan
• Aktibong pandiwa
• Ilan lamang ang pang-uri at pang-abay
 Pormula ng kayarian ng anekdota

1. Ibigay ang tagpuan at tauhan

2. Ibigay ang suliranin o kumplikasyong lumikha sa
anekdotang maging karapat-dapat isalaysay
3. Magpasok ng mga pangungusap na magpapatindi
sa kapanabikan
4. Ibigay ang punto ng kasukdulan
5. Ibitin ang kapanabikan at huminto na kaagad
MGA HALIMBAWA NG
ANEKDOTA
 Ang Tsinelas ni Jose Rizal
Maganda ang dagat at ang ilog sa aming
bayan sa Laguna. Bughaw na may
halong luntian kapag walang sigwa. Ang
tubig sa wawa ay napapaligiran ng mga
kawayang sumasayaw na tila umiindak
kapag nahihipan ng hangin.
Ang mga bangkang may layag ay parang
mga paru-parong puti na naghahabulan.
Ang bangka ay karaniwang gawa sa
kahoy na inukit sa matibay na kahoy na
nakukuha sa aming gubat. Kung minsan
ito ay may dalawang katig na gawa sa
matitibay at mahabang kawayan upang
ang bangka ay hindi gumiwang kapag ito
ay nakatigil sa tubig.
Karamihan sa gamit nito ay
pangingisda nguni't sa aming
lalawigan, ang bangka ay ginagamit
namin sa paglalakbay lalo na sa
pagtawid sa ibayo ng dagat. Mas
mabilis ito kaysa gumamit ng
kalabaw o ng karetela.
Naalala ko pa noon kasalukuyang
kaming nakasakay sa bangka nang
humulagpos ang isa kong tsinelas.
Ang tsinelas ay ang gamit namin sa
pagpasok at pagpunta sa mga
lakaran kung saan ang bakya na
gawa sa kahoy ay hindi nararapat.
Mabilis itong inanod sa tubig
bago ko nahabol para kunin.
Malungkot ako dahil iniisip ko
ang aking ina na magagalit
dahil sa pagkawala ng aking
tsinelas.
Tiningnan ako ng
nagsasagwan nang kinuha ko
ang aking isa pang tsinelas at
dali dali kong itinapon sa
dagat, kasama ang dasal na
mahabol nito ang kapares na
tsinelas.
"Bakit mo itinapon ang iyong isa
pang tsinelas?" tanong sa akin ng
kasamahan ko sa bangka.
"Isang tsinelas ang nawala sa akin
at walang silbi sa makakakita. Ang
isang tsinelas na nasa akin ay
wala ring silbi sa akin. Kung sino
man ang makakuha ng pares ng
tsinelas ay magagamit niya ito sa
kaniyang paglakad.”
Napatingin ulit sa akin ang mama.
Marahil naunawaan niya ang
isang batang katulad ko.
 Shorts ni Manuel Quezon
Noong kapahanahunan pa ng
pamumuno ni Pangulong Manuel
Quezon, gawain ng mga
Amerikanong makialam sa buhay
niya. Akala nila, porke mestiso si
Quezon, parehas sila. lagi siyang
ginagayot ng mga ofisyal ng
American Government para
pumayag sa mga kasunduang
pabor sa United State of America.
Isang araw, may appointment si
Quezon sa isang ofisyales na
pinepreyssure siya para lumagda
sa kasunduang hindi niya naman
kursunada. pormang-porma ang
ofisyales.
pagdating nito sa Quezon’s
residence, tinawag si Quezon ng
first lady niyang si Mrs. Quezon.
at lumabas mula sa kanyang silid
ang kagalang-galang na Pinuno ng
Pilipinas, lider ng pitong libong
pulo, at kapita-pitagan ang
katayuan sa bansa, si Pangulong
Manuel Quezon. nakasando at
shorts lang. "bakit nakapambahay
ka lang?!" tanong ng butihin niyang
maybahay na nanlaki ang mga
mata at nadiscombobulate.
sumagot si Quezon, "para alam
niyang sa bahay na'to, ako ang
may-ari."