FLORANTE

AT
LAURA
ni Francisco
Balagtas
Suring Aklat
Mga Bahagi ng Suring Aklat

I. Introduksiyon
II. Talambuhay ng may akda
III. Batayan sa pagsulat ng may-
akda
IV. Buod
V. Paksa ng aklat
VI. Layunin ng may-akda
VII. Ebalwasiyon
VIII. Konklusiyon
IX. Sanggunian
I. Introduksiyon

Ang Florante at Laura ang pinakadakilang pamana ni Francisco Balagtas sa

kanyang bayan, ito ay naglalaman ng maraming aral at katotohanan ng buhay.
Tinuligsa nito ang mga opisyales ng pamahalaan na tinawag niyang taksil.
Ipinahihiwatig rin sa tulang ito na ang Pilipinas, noong panahong iyon ay hindi
masaya. Ang mabubuti ay hindi nirerespeto at ang mga masasama naman ay
hindi napaparusahan.

II. Talambuhay ng may-akda

Si Francisco Balagtas ay ipinanganak sa Panginay, Bigaa (na ngayo'y

tinatawag na Balagtas), Bulakan noong ika-2 ng Abril, 1788 kila Juan Balagtas at
Juana de la Cruz. Kilala rin siya sa pangalang Francisco Baltazar at Kikong
Balagtas. Siya ay ikinasal kay Juana Tiambeng ng Orion, Bataan at sila ay
nagkaroon pitong anak. Kahit noong siya ay musmos pa lamang si Kiko ay
mahilig na sa Magaganda. Mahilig siyang panoorin ang berdeng kalikasan at
makinig sa huni ng mga dahon. Nakikita niya ang mga bituwin sa taginting ng
pagbabayo ng kanyang amang, isang Panday.
Naririnig niya ang kanta sa tinig ng sapatos ng mga kabayo.
Kahit noong siya rin ay bata pa, nararamdaman ni Kiko ang mga pang-aabuso sa
kanyang bayan at mga kalupitan na dinanas ng kanyang mga kababayan sa mga
kamay ng mga Kastila. Nararamdaman niya na may kamalian sa lahat ng mga ito,
subalit ito ay hindi niya naiintindihan. Nabuksan lang ang kanyang isipan noong
siya ay natutong umibig kay Celia, isang pag-ibig na gumulo sa kanyang buhay.
Siya ay ikinulong ng kanyang matinding karibal na isang Hepe ng bayan.
Isinadula niya ang mga kalupitang dinanas ng kanyang mga kababayan sa
kanyang mga tula, pinakatanyag dito ay ang Florante at Laura.
Ang Florante at Laura, na siyang obra-maestra ni Balagtas, ay naglalarawan ng
mga kasamaang dinanas ng mga Pinoy noong panahon ng mga Kastila. Kahit na
ang Albania ang tinuring lugar at ang mga tauhan nito ay puro mga pangalang
banyaga, ang mga tinutukoy na bayani dito ay mga Pinoy, at ang mga pangyayari
ay tunay na mga nangaganap sa ating bansa. Ang aklat na ito ay naglalaman ng
mga pananaw sa matuwid na pamumuhay at mga pangaral tungkol sa
katarungan, pag-ibig, pag-galang sa mga matatanda, kasipagan, disiplina at
pagiging makabayan. Ito ay naglalaman ng mga pangaral na naayon sa
kasalukuyang panahon.
 Kung kayat ito ay tinuturing na isa sa mga pinakamagandang tula at si
Balagtas, ang manunulat nito ay tinuturing nating "Prinsipe ng Balagtasang
Tagalog."
Dahil sa kanyang katanyagan bilang manunulat, ang kanyang pangalan ay naukit
sa katagang ating ginagamit sa pagtukoy sa panunula ... "Balagtasan".

III. Batayan sa pagsulat ng may-akda

Ang Florante at Laura ay hango sa mga pangyayari noong panahon ng mga

kastila. Wari’y isang paham si Balagtas sapagkat sa kabila ng mahigpit na
pagsensor ng mga pare ay nakuha niyang malusutan ang panunuri ng mga ito.
Nasubok ang kanyang pagkamalikhain sa pagkagamit ng tagpuan sa ibang bansa,
mga tauhang ang nagsiganap ay pawing hari, reyna , duke, sultan, mga mahihirap
na salita, mga magagandang kaisipang magpahanggang ngayon bukang bibig ng
karamihan at higit sa lahat ay ito marahil ang naibigan ng mga sensor – ang
pagtatagumpay ng kristiyano laban sa mga sumisikil sa maraming karapatan ng
tao, karapatang magbigay ng pua at magtala ng mga katiwaliang nagyayari sa
lipunan noon.

IV. Buod

MGA PANGUNAHING TAUHAN

Florante - tagapagtanggol ng Albanya at isang mabuting anak

Laura - anak na babae ni Haring Linseo ng Albanya; babaing iniibig ni Florante
Aladdin / Aladin - anak ni Sultan Ali-Adab ng Persya, isang moro na nagligtas
at tumulong kay Florante
Flerida - kasintahan ni Aladin na inagaw ng kanyang amang si Sultan Ali-Adab
Haring Linseo - hari ng Albanya, ama ni Laura
Sultan Ali-Adab - sultan ng Persya, ama ni Aladin
Prinsesa Floresca - ina ni Florante, prinsesa ng Krotona
Duke Briseo - ama ni Florante
Adolfo - kalaban ni Florante, tinawag na mapagbalat-kayo
Konde Sileno - ama ni Konde Adolfo
Menalipo - pinsan ni Florante na nagligtas sa kanya noong siya ay sanggol pa
lamang
Menandro - matalik na kaibigan ni Florante, pamangkin ni Antenor
Antenor - guro ni Florante sa Atenas
Emir - moro/muslim na hindi nagtagumpay sa pagpaslang kay Laura
Heneral Osmalik - heneral ng Persya na lumaban sa Croton
Heneral Miramolin - heneral ng Turke
 Buod:
Nagsimula ang kuwentong patula sa isang madilim na kagubatan. Nakatali
si Florante, isang taga-kaharian ng Albanya, sa isang puno ng [[Higera], habang
namimighati sa pagkawala ng kaniyang amang si Duke Briseo. Halos ikabaliw
niya ang pagkakaisip na mapasakamay ng kaaway niyang si Konde Adolfo ang
kaniyang minamahal na si Laura. Anak si Konde Adolfo ni Konde Sileno.
Narinig ng isang moro, na naglalakbay noon sa kagubatan, ang mga
pagtangis ni Florante. Aladin ang pangalan ng moro, na naantig ng mga
pananalita ni Florante. Dalawang mga gutom na liyon ang biglang umatake kay
Florante subalit naligtas ni Aladin ang binata. Nawalan ng malay tao si Florante.
Nagpasya si Aladin na pangalagaan si Florante hanggang sa manumbalik ang
lakas nito.
Nang lubusang gumaling si Florante, nagulat siya noong una nang
mapagmasdan ang morong si Aladin. Hindi siya makapaniwalang ang isang
kalaban ng mga Kristiyano ang kaniyang naging tagapagligtas sa tiyak na
kamatayan. Matapos ang ilang mga pagpapaliwanag, naging lubos ang
pasasalamat ni Florante kay Aladin, at dito siya nagsimulang magsalaysay hinggil
sa kaniyang buhay. Bilang anak ng isang prinsesa at ng isang tagapag-payong
maharlika, lumaking masiyahin at puno ng pagmamahal at kalinga si Florante.
Sapagkat mahilig ngang maglaro noong may anim na gulang pa lamang, muntik
na siyang mapaslang ng isang buwitreng nagtangkang dumagit sa batong hiyas
na nasa dibdib ni Florante. Sa kabutihang palad, nasagip siya ng pinsang si
Menalipo, isang mamamana mula sa Epiro.
Sa edad na 11, ipinadala si Florante ng kaniyang mga magulang - na sina
Duke Briseo at Prinsesa Floresca – sa Atenas, Gresya upang mag-aral sa ilalim ng
kilalang guro na si Antenor. Sa Atenas niya natagpuan si Adolfo, na nagmula rin
sa bayan ni Florante. Si Adolfo ang pinakamatalinong mag-aaral sa paaralan nang
mga panahong iyon, subalit makaraan lamang ang anim na taon, nalampasan na
ni Florante ang mga kakayahan, kagalingan at katalinuhan ni Adolfo. Nagtamo ng
katanyagan at pagkilala si Florante, na lubhang hindi ikinatuwa ni Adolfo.
Habang gumaganap sa isang dulang pampaaralan, pinagtangkaang
patayin ni Adolfo si Florante. Sa kabutihang palad, madaliang nakapamagitan si
Menandro, ang kaibigan ni Florante. Dahil sa pagkaunsiyami ng balak, umuwi si
Adolfo sa Albanya. Pagkalipas ng isang taon, nakatanggap si Florante ng isang
liham mula sa ama na naglalahad ng balitang pumanaw na ang kaniyang inang si
Prinsesa Floresca. Bagaman namimighati, naghintay ng dalawang buwan bago
nakabalik si Florante sa Albanya. Sumama si Menandro kay Florante. Sa pagsapit
nila sa Albanya, isang kinatawan ng kaharian ng Krotona ang humiling ng
pagtulong mula kay Florante hinggil sa nalalapit na digmaan laban sa mga
Persyano. Wala kakayahang tumanggi si Florante sapagkat lolo niya ang hari ng
Krotona.
Sa kaniyang paglalagi sa Albanya, naimbitahan si Florante sa palasyo ng
hari, kung saan nabighani siya sa pagkakakita kay Laura, ang anak na babae ni
Haring Linceo, ang hari ng Albanya.
Sa pagpapaunlak sa hinihinging tulong ng Krotona, nakipagdigma si
Florante laban sa heneral ng Persya na si Osmalik. Tumagal ang tunggali ng may
limang oras. Nagtagumpay si Florante sa pagpatay kay Heneral Osmalik.
Namalagi sa Croton si Florante ng limang buwan bago nagbalik sa Albanya para
makita si Laura. Nang magbalik na nga sa Albanya, nagulat si Florante nang
mapagmasdan ang watawat ng Persya na nagwawagayway sa kaharian, ngunit
muli namang nagapi ni Florante ang mga kalabang Persyano. Nailigtas ni Florante
sina Duke Briseo, Adolfo, Haring Linceo at Laura mula sa mga kamay ni Emir.
Muntikan nang mapatay ni Emir si Laura. Itinalagang “Tagapagtanggol ng
Albanya” si Florante dahil sa kaniyang naipakitang kagitingan at katapangan,
isang bagay na lubhang ikinamuhi at ikinaiinggit ni Adolfo.
Muling ipinagtanggol at ipinagsanggalang ni Florante ang kaharian ng
Albanya mula sa puwersa ng mga taga- Turkiya. Pinamunuan ni Heneral
Miramolin, isang kilalang mananakop, ang mga taga-Turkiya. Naganap ang
labanan sa Etolya, kung saan tumanggap si Florante ng isang liham mula sa
kaniyang ama. Pinabalik si Florante sa Albanya, kung kaya’t naiwan sa
pangangalaga ni Menandro, ang kaibigan ni Florante, ang hukbong
pinamumunuan. Nang makauwi sa bayan si Florante, tinugis si Florante ng 30,000
mga kawal na sumusunod sa paguutos ni Adolfo. Nabilanggo si Florante ng may
28 araw. Sa piitan na lamang nalaman ni Florante ang kinahinatnan ng kaniyang
ama at hari, na kapwa pinapugutan ng ulo ni Adolfo. Ipinadala si Florante sa
kagubatan at itinali sa isang puno ng akasya.
Isinalaysay ni Florante ang kaniyang kaugnayan at pag-ibig kay Laura,
nilahad rin niya ang pagkainggit sa kaniya ni Adolfo, at maging ang kagustuhan
ng huling angkinin ang trono ng Albanya. Dahil sa mga ito, ibig siyang patayin ni
Adolfo. Pagkalipas ng ilang panahon ng paglalakbay sa kagubatan, binanggit ni
Aladin – na isa palang Persyano – ang katotohanan na katulad rin ng kay Florante
ang kaniyang kapalaran. Pinagbintangan si Aladin ng sariling ama, si Sultan Ali-
Adab, ni iniwan ni Aladin ang kaniyang mga alagad na naging sanhi ng
pagkagapi mula sa kanilang kaaway. Inibig ni Ali-Adab na papugutan ng ulo si
Aladin. Ngunit dahil sa pag-ibig sa kaniya ni Flerida, hiniling ng huli sa hari na
huwag nang pugutan ng ulo si Aladin, sa halip ay palayasin na lamang mula sa
kaharian. Bilang kapalit, pumayag si Flerida na magpakasal sa sultan.
Nagambala ang paglalahad ni Aladin nang makarinig sila ng mga tinig.
Isang babae ang nagkukuwento hinggil sa kaniyang pagtakas mula sa isang
kaharian at sa kaniya sanang pagpapakasal. Hinahanap ng babae ang kaniyang
minamahal na kasintahan, isang paghahanap na tumagal ng may anim na taon.
Sinabi pa nito na habang nasa loob ng kagubatan, nakarinig siya ng mga iyak ng
paghingi ng tulong. Nang matagpuan niya ang isang babae na inaalipusta ng
isang lalaking ibig gumasa dito, ginamit ng naglalahad na babae ang kaniyang
pana para paslangin ang lumalabag sa puring lalaki. Nagpakilala ang babae
bilang si Flerida.
Si Laura ang babaeng sinagip ni Flerida. Nagumpisa siyang maglahad ng
kaniyang kuwento. Nang malayo sa piling niya ang kaniyang kasintahan, naging
kaayaaya at bantog si Konde Adolfo sa mga mamamayan ng Albanya, kahit na
pulos kasinungalingan naman ang ginagawa nito. Nagtagumpay si Adolfo na
sirain ang hari sa mga mata ng mamamayan. Naangkin at naupo sa trono ng
Albanya si Adolfo, kung kaya’t napilitang maging reyna nito si Laura. Isang
hukbo na nasa ilalim ng pamumuno ni Menandro, ang kaibigan mula sa
pagkabata ni Florante, ang naging dahilan ng pagkalupig ni Adolfo. Tumakas si
Adolfo na tangay si Laura bihag, patungo sa kagubatan.
Matapos ang paglalahad ni Laura, nagsibalik sina Florante at Aladin sa
piling ng kanilang mga mahal sa buhay. Nagbalik si Florante at Laura sa Albanya,
kung saan naging hari at reyna sila. Nagbalik naman sina Aladin at Flerida sa
Persya, kung saan naging sultan si Aladin sapagkat namatay na ang kaniyang
ama. Namuhay ng mapayapa at matiwasay ang dalawang kaharian.

V. Paksa ng Aklat

Ang pakasa ng aklat ay tungkol sa pinagdaanang mga pagsubok at nagging

buhay nina Florante at Laura sa kaharian ng Albanya.

VI. Layunin ng may-akda

Layunin ng may-akda na maipaunawa ito sa mga bata ng maayos.

Nangangailangan ng pagsusuri upang lubos na maunawaan ang mga bagay na
tinutukoy sa loob ng taludtod. Palibhasa’y isa si Balagtas sa mga nagging biktima
ng masamang kapalaran kung kaya buong linaw niyang nailarawan ang
mensaheng nais niyang ipaabot sa mga mambabasa kaugnay ng kanyang
nagging kasawian at karanasan.

VII. Ebalwasiyon

Ang Florante at laura ni Francisco Baltasar (na kilala din bilang Balagtas) ay
isang obra-maestra sa panitikang Pilipino. Ito ay isang napakahalagang
kontribusiyon kung saan ipinakita sa mga mambabasa ang larawan ng karanasan
ng may-akdang si Balagtas.
VIII. Konklusiyon

Sa kabila ng lahat ng mga pagsubok ng pinagdaanan nina Florante at

Laura, hindi nagtagal at nakasal ang dalawa at nagging hari at reyna sa Albanya.
Samantalang siana Aladin at Flerida matapos magpabinyag ay pinag-isang dibdib
at umuwi sa Persiya upang doon mamuno sa sariling bayan.

IX. Sanggunian

Agoncillo, Teodoro A. Sa Isang Madilim; SI Balagtas at ang kanyang

panahon.
Maynila: Surian ng Wikang Pambansa, 1947
I. Pamagat:

“MGA URI NG MAIKLING KWENTO”

II. Suliranin:
Mayroong mga tao na hindi na pinapansin ang mga maikling
kwento dahil akala nila na wala itong kwenta mahalagang nilalaman dahil
ito ay maikli lamang.
Iniisip din ng iba na para sa mga bata lang ang mga kwento
sapagkat ito ay tungkol sa mga hayop at mga korning kwento tungkol sa
mga lugar at halaman. Pero hindi nila alam na may silbi angmga maiikling
kwento dahil ditto mo malalaman ang mga alamat ng mga bagay-bagay sa
ating mundo.

III. Panimula:
Ang mga uri ng maiikling kwento ay may kanya-kanyang katangian
batay sa nilalaman, ay layon nito sa kwento. Meron tayong iba’t-ibang uri
ng maikling kwento tulad ng kataoha, katutubong kulay, kwentong bayan,
at kababalaghan. Mayron itong katangian at layunin.

IV. Mga Layunin:

Ito ay ginawa upang maunawaan at malaman ng mga taong hindi
pinapansin ang mga maiikling kwento ng ito ay hindi basta – basta dahil
mayroon itong mahahalagang nilalaman.
Isinulat din ito upang malaman nila na wala sa haba o ikli ng kwento
nakikita ang katangian at nilalaman ng kwento.

V. Kahalagahan ng Paksa:
Ang paksa nito ay ang maihatid ang istorya ng mga nakalipas na
panahon at ang mga kultura noo at tradisyon.
VI. Paraan ng pananaliksik:
Ito ay aking hinanap sa kompyuter ngunit wala ito. Matatagpuan
lamang pala ito sa mga naisulat namin na mahalaga.

VII. Katuturan ng mga salita:

Malaki ang malalaman mo sa mga salita bukod sa makakarinig ka
ng mga malalalim ay hindi alam ng salita ay malalaman mo pa ang
kahalagahan ng mga kwento.

VIII. Paglalahad ng paksa:

Ang paksa ng maikling kwento ay ang mga iba’t –ibang uri ng
maiikling kwento at kung gaano ito kahalaga.

IX. Konklusyon:
Marami tayong hindi alam na kwento na matatagpuan lng natin sa
maiikling kwento kaya nga nagbabasa tayo ng mga libro ng kwento yung
iba mahaba nga wala namana katuturan ang mga nilalaman.

X. Pagbibigay ng kuro-kuro o mungkahi:

May mga taong hindi naniniwala sa nilalaman ng maikling kwento
dahil hindi naman daw nila nasaksihan ang totoo.

XI. Tala ng mga sanggunihan

Nakuha ko ang paksang ito sa mga sulat ko sa aking kuwaderno.