Professional Documents
Culture Documents
Isang taon na ang nakaraan nang unang isa publiko ang konsepto nang Kilusan sa
Pagbangon nang Pambansang Dignidad,Sa loob nang isang taon masasabi nang may
akda na ang pinasimulang sulatin ay nakapagbigay nang inspirasyon kung hindi man ay
bahagyang kalinawan sa mga ibat ibang grupo o samahang naitayo na naglalayong
bigyan nang bagong momentum ang pagkilos nang bayan upang makamit ang tunay na
pagbabago sa ating bansa .Bagamat hiwa-hiwalay at may mga ilang kilalang
personalidad na namumuno ang mga ibat ibang bagong pormasyon o organisasyong
naitayo, ang mga ito ay kakikitaan nang ibayong pagsisikap na kumawala o lagpasan
ang mga tradisyunal, makitid at shortcut na daan para daw akayin sa makabuluhang
landas nang pagbabago ,katinuan at kaunlaran ang buong sambayanan
Ilan sa mga signipikanteng mga bagong grupo o organisasyong natatag ay ang grupo
nang KAYA NATIN na pinangungunahan nang mga tapat at mahuhusay na Chief
Executive na tumatayong ehemplo at inspirasyon nang good and responsive local
leadership at governance sa LGUs. Ang Tulong Barangay Movement na naghihikayat
nang pagbuhay sa kaugalian nang damayan sa Komunidad at Barangay. Ang
Bagumbayan Movement ni Senador Gordon na nanawagan nang pagbabagong buhay
nang mga Pilipino sa pangunguna nang mga bagong tatayong lider nang bansa na may
integridad at kredibilidad. Ang Bagong bihis na Economic at Social Reform Agenda ni
Gen. Almonte na nangangarap nang pagkakaisa bilang isang bansa at pagunlad nang
ekonomiya nang buong bansa sa pamamagitan nang pagpapatupad nang desentralisasyon
nang kapangyarihang pulitikal sa pamamagitan nang federal type of government at
espesyalisasyon sa aspeto nang produksyon sa bawat rehiyon . Ang grassroot based na
Third force coalition na binubuo ni Senator Kiko at mga nasa Kaliwang Pulitika sa
pangunguna nang BAYAN Muna na nagsisikap na makapagbuo din nang platform based
political party kabaligtaran nang umiiral na personality cult sa pulitika , Ang bagong
tatag na Partido lakas nang Masa na iniluwal nang karanasan sa party list nang
SANLAKAS at Partido nang Manggagawa na nagsisikap na makabuo nang partido
nang masang Pilipino o grass root based Political Party na magbabandila nang
platapormang pambayan bilang pantapat sa trapo politics na talamak na kalakaran sa
kasalukuyang electoral system. Ang Moral Recovery Crusade ni Bishop Nilo Tayag na
naghihikayat na tumakbong pangulo si Justice Puno upang pamunuan ang pagbangon
nang moralidad nang mga taong papasok sa Serbisyo Publiko . Ang Kapatiran Party na
nagsisikap na iluklok ang isang GOD centered Political Party Leadership sa bansa . Ang
Movement for Good Governance na naglalayong makatipon ang sampung milyong mulat
na electorate na maghahahalal nang matitinong opisyal nang gobyerno na uupo sa local at
nasyunal na antas at ang pinaka bago ay ang sumisibol na interes na ipinapakita nang
mga grupo nang OFW/Diaspora na seryoso na ring kumilos at tumutulong para makialam
na sa pagbabago at pulitika nang bansa . Ang ilan sa mga tampok na grupong ito ay ang
PPP oP artidong Pandaigdigang Pilipino, ang GFN o Global Filipino Nation at ang WFA
o World Filipino Alliance at Save the Nation Movement na mahigpit ang ugnayan sa
NAFAA ang pinaka malaking pederasyon nang mga Filipino Americans sa Amerika na
ang kasapian ay umaabot nang isang Milyon.
Paano nga ba natin dapat inuunawa ang kahalagahan nang isang Pambansang
Kamalayan maghahatid nang makabuluhang pagbabago sa bansang Pilipinas
Sentrong usapin ngayon na nais pag ukulan nang pansin nang may akda ay ang
paghuhubog nang isang pambansang kamalayan na may pagtatangi sa kakayanan at
kagalingan nang mga Pilipino bilang isang lahi. Tanging sa pagkakaroon nang
pambansang kamalayan mabubuo ang pinakamalawak na pagkakaisa o pagbubuklod
nang mamamayang Pilipino tatapos sa mahabang panahon nang pagkakawatak –watak at
pagkakanya-kanya . Kung papaanong ang ibat-ibang magagandang mithiin ay
magsasama-samang kahalintulad nang isang malakas na agos namay kakayanang agusin
at sagasaan ang mga balakid na pumipigil sa pagkakamit nang mga makabuluhang
pagbabago sa lipunan .
Kung papaano at saan tayo dapat magsimula ay sa pag amin natin sa ating sarili na
bagamat tayo ay may sariling konstitusyon, batas, halal na pinuno at teritoryong
kalupaan tayo ay kapus paring matatawag na isang bansang nagkakaisa at tulong tulong
na tumatahak sa kaunlaran at kaayusan bilang isang lahi . Ang pulo-pulong
pagkakahiwalay nang ating lupain…Ang pagkakaiba nang ating mga salita at kaugalian
,ang magkakaibang kinahinatnan sa ibat ibang probinsya nang paglaban nang ating mga
ninuno sa mga mananakop, Ang pagkakaiba nang an gating mga relihiyon at
pananampalataya, ang mahabang panahon na tayo ay sumailalim sa control at
pamamahala nang mga dayuhang mananakop.Ang inter-racial marriages na naganap sa
mga mananakop… Lahat nang ito ay lumikha nang ibat ibang kaisipan at kulturang pilit
nating binubuo pa rin hanggang ngayon upang mahulma sa tina tawag na sariling atin na
Pambansang kamalayan .
Kung may mga pagbabago mang malilikha ang ating pagsisikap na magkaroon nang
pambansang Kamalayan , ito ay nararapat lamang na positibong makapagluluwal nang
patas na opurtunidad para makamit ang pag-unlad sa kabuhayan nang bawat
mamamayan , pagkilala at paggalang na maibigay ang pantay na karapatang pantao nang
bawat isa, at ang pagtitiyak nang klase nang pampulitikang pamamahala sa bansa at
pagluluklok nang mga Lider na namumuno na ang pangkalahatang kapakanan nang
mamamayan,maayos na pangangalaga at utilisasyon sa likas na yaman at kapaligiran at
may malaking pagtatangi sa paglikha nang maunlad at mapayapang bukas para sa
susunod na salinlahi.
Kung tutuusin ,ang pagsisikap na bumuo nang isang Pambansang Kamalayan ay hindi
nabago sa ating kasaysayan o kaya ay ngayon pa lang nakita nang mga Pilipino ang
kahalagahan .Ang samahang KKK na itinatag ni Boniofacio na pinangunahan nang mga
responsableng ama nang tahanang may pagpapahalaga sa kanilang karangalan at
dignidad ang syang unang nagpatunay nang katumpakan nang paghubog nito . Ang
pagsisiskap nang mga kasapi nang Katipunan na linangin ang kanilang kaisipan upang
sumibol sa kanilang mga puso ang pagmamahal hindi lamang sa kanilang pamilya kung
hindi lalung lalu na sa kapwa at sa bayan ay likas sa isang lahing naghahangad nang
makabuluhang pagbabagong mag aahon sa kanila sa labis nakahirapan at pang aapi. Sa
kanilang mga komunidad at bukirin at lugar na pinagtratrabahuhan, sila ay nag-organisa
kahit palihim.Sa kabila nang kakulangan sa pinansyal pilit nilang pinunuan ang kanilang
hirap na kabuhayan sa pamamagitan nang pagdadamayan at pagtuturingan nang parang
tunay na magkakapatid dahilsila ay nagmumula sa isang lahi at kung saan ang pagdurusa
nang kalingkingan ay damdam nang buong katawan.Ang kakapusan nang kanilang
kaalaman sa organisasyon at edukasyon ay natabunan nang kanilang sinseridad na
hanapan nang solusyon sa pang araw –araw ang mga publemang kinakaharap hindi
lamang nang kanilang organisasyon at mga layunin nang samahan kung hindi maging ang
mga personal na publema at pagbabagong buhay nang bawat kasapi at kanilang
pamilya . Baon ang kalinisan nang kalooban, pananalig sa makatarungang Diyos at
pagmamahal sa kapwa nagpasya silang ibigay ang dunong at lakas sa pagtatanggol nang
kanilang karangalan sa katubusan nang bayan sa kamay nang mga mapagsamantalang
dayuhan at opurtunistang kababayan na nakikipagkutsabahan sa mga mananakop.
Matama nating babantayan at tutulungan ang pagbabagong buhay nang bawat kasapi at
nang kanilang pamilya at lilikha tayo nang mga aktibidad at programang magkinkintal
sa kawastuhan nang simple at marangal na pamumuhay na may dignidad at pagsasa alang
alang sa kapakanan nang kapwa at bayan.
Kung ano ang kalinisan nang kalooban at hangarin para sa lahat nang mga Pilipino nang
mga kasapi nang Katipunan nuon ,sya ring dapat nating taglayin ngayon. Kung anong
hirap at sakripisyong kanilang inalay para sa kapwa at sa bayan ay sya ring katumbas na
sakripisyo at pagmamahal na dapat nating likhain ngayon.
Ang pag unlad at pagbabago sa Naga ay nagpatuloy hindi lamang dahil sa pagkakahalal
sa isang mahusay at matinong Mayor kung hindi sa pamamagitan nang pagoorganisa
nang iba-ibang independyenteng organisasyon at samahan sa grassroots kahit tapos na
ang eleksyon. . Nagawa nitong bigyan nang papel at responsibilidad ang mga
ordinaryong mamamayan sa pagtutukoy pagsasagawa at pagbabantay sa tamang
pagiimplementa nang mga makabuluhang proyekto at programa simula sa barangay
hanggang sa pambayang antas . Sa matiyagang paghihikayat at pagpapaliwanang nang
mga lider sa kanilang miyembro na ang pagbabago ay nililikha at hindi kusang dadating ,
natutong umako nang kanya –kanyang responsibilidad ang mamamayan . Unti –unting
nabigyan sila nang kumpyansa sa kanilang sarili at nagsikap silang higit pang
madagdagan ang kanilang kaalaman sa pagpapaunlad nang kabuhayan at karanasan sa
tamang pamamahala ang kanilang mga komunidad , barangay at bario.
Ang mga proyekto gaya nang pailaw, kalsada , health center, livelihood training center ,
library at multi purpose hall sa mga barrio at Barangay ay naipatayo nila mula sa
kanilang bayanihan nang hindi masyadong nababwasan ang kabang yaman nang
kanilang munisipyo. Isipin na lang natin ang kagaanan sa pamumuhay at pagbabagong
maihahatid nito sa milyong milyong mga Pilipino kung ang karanasan nang siyudad nang
Naga ay magagawa natin sa kalahating bilang nang barangay ,siyudad,munisipyo at
probinsya sa buong bansa.
Halos magkakahawig ang dahilan kung bakit marami sa ating mga kababayan ang
lumabas nang bansa.Ito ay ang kakulangan nang opurtunidad o trabaho sa Pilipinas
upang ang kanilang mga mahal sa buhay ay mabigyan nang disenteng buhay at kaunting
kaginhawaan . Isang magandang katangian kasi nang mga Pilipino ang pagpapahalaga at
pagpapakasakit sa kapakanan nang pamilya . Kaya naman kahit malungkot at kadalasang
dumaranas nang diskriminasyon at kaapihan ang magtrabaho at mamuhay sa labas nang
bansa hindi ito alintana nang Pilipino basta kaligayahan at kapakanan na nang kapamilya
ang nakasalalay.
Kung masinop lang nating matutuklasan kung papaano magamit bilang puhunan sa
sariling bansa ang karanasan ,sipag, talino bukod pa ang kinikita nang mga kababayan
nating OFWs, malaking opurtunidad na ito para umalwan ang buhay nang marami sa
atin. Nitong taong 2007 lang halos 17 bilyong dolyares na ang kabuuang remittances na
pumapasok sa ating bansa. Kung tutuusin , mas malayong malaki ito sa kabuuang kinikita
nang industriya nang mga yaring produkto na iniexport natin.Ngunit kahit ang mga
remittances na lang ang bumubuhay sa ekonomiya nang bayan , hindi pa rin kakikitaan
nang pagpupursigi ang kasalukuyang mga namumuno sa pamahalaan upang samantalahin
ang pagkakataong ito upang makabangon ang bayan bagkus lalu pa ngang nangungulelat
ang Pilipinas sa buong asya sa kadahilanang wala namang pinupuntahang magandang
direksyon ang mga buwis na ibinabayad nang mamamayan kung hindi ang bulsa nang
mga korupt na pulitiko.Sabihin pang exempted sa income tax ang mga OFws , ang lahat
naman nang gastusin gaya nang kuryente,tubig, ilaw, gasolina ,mga bilihin na
kinukunsumo sa pang araw araw nang mga kapamilya nang OFws ay sobrang taas nang
presyo dahil sa ibat ibang klase nang ipinapataw na buwis nang gobyerno at mga lokal na
pamahalaan . Hindi bat ito ay maliwanag na hokus pokus at pagnanakaw nang harapan
nang animoy mga lintang nasa gobyerno.
Kung ating susurin ang datos ,tatlong bagay ang puwede nating mahalaw ditto. Una ay
ang napakaliit nang tsansang pag-uwi nang isang OFW mula sa mahabang taon na
pagtratrabaho sa ibang bansa , ay may maunlad na syang kabuhayang dadatnan o
pagsisimulan sa Pilipinas.Ikalawa ang malaking pangangailangang mabago ang
pamamalakad nang gobyerno upang sa malaot madali ay magamit ang buwis nang
mamamayan sa paglikha nang mga bagong opurtunidad at trabaho sa bansa upang ang
gastusing pampamilya ay hindi na lang iniaasa sa kapamilyang OFW at Ikatlo ang
pangangailangang magabayan ang mga pamilya nang OFW kung papaano makapag
impok at sinupin para gamitin sa mahahalagang pagkakagastahan lang ang perang
pinadadala nang kaanak..
Sa tatlong kadahilanan iikot ang kahalagahan kung bakit hindi dapat kinakalimutan ang
pangangailangang magpursigi ang mga OFW at kanilang mga pamilya na lumahok sa
pambansang pagbabago . Batid natin ang hirap at sakripisyong ginagawa nang ating mga
kababayan para lamang mabuhay sa disenteng paraan nang may dangal at hindi parang
mga timawa ang kanilang pamilya . Batid natin ang nagbabantang kapahamakan at
panganib sa klase nang kanilang trabaho,lugar na kinalalagyan at ang maaring pagka
wasak nang kanilang mga pamilya dahil sa napipilitang maging abnormal ang takbo nang
kanilang relasyon sa kanilang mga mahal sa buhay .Ngunit ano ang dulo nang kanilang
pagsaskripisyo at paghihirap kalaunan kung hindi mawawaksi ang paglubog nang
kabuhayan at kawalan nang pagiral nang matinong pamamahala sa Pilipinas ? Kaninong
buhay ang magbabago at magiging masaya kung ang mismo nilang mga kaanak ay
trinatrato na rin silang kalakal na padalang pera ang katumbas . Napakasakit at
nakakabaliw siguro ang pagkakataong mistulang ipinagtatabuyan nang mga sariling
mahal sa buhay ang isang OFW para muling umalis nang bansa dahil ubos na ang
kaunting ipon at naisanla na rin o naibenta ang kaunting mga gamit na pinaghirapang
ipundar dahil wala naman talagang opurtunidad na pwedeng pagkakitaan para mabuhay
nang disente ang kanyang pamilya sa Pilipinas.Paano na lang kung sumambulat pa nang
husto ang pandaigdigang krisis sa pinansya na magtutulak sa mga gobyerno nang ibang
bansa na bigyan nang prayoridad ang kanilang sariling mamamayan sa pagtangap sa
trabaho at tuluyan nang pauwiin nang Pilipinas ang mga breadwinner na
OFW?Puwedeng bang ipambili sa palengke at ipampaaral nang anak ang pagsisisi at
himutok sa manhid at lintang gobyerno? Ngayon tanungin natin ang ating mga sarili.
sino at anong sector sa sambayanang Pilipino ang labis labis na
nagsasakripisyo,pinagnanakawan nang lakas at nasa pusisyon para magpupursige para
patinuin ang gobyerno at paunlarin ang bayan? Sino ang lumilikha nang yaman nang
Pilipinas at bumubuhay sa mga lintang may hawak nang kapangyarihan Sino ang may
pagpapahalaga pa sa dangal at dignidad na hindi baleng maghirap at magsakripisyong
malayo sa pamilya mabuhay lang sa disenteng paraan ang kanyang mga mahal sa buhay?
Napalakas na puwersa nang pagbabago ang sabihin na lang natin na 5 na milyon na bread
winner na OFW isama pa ang kanilang mga mahal sa buhay na dumedepende sa kanila.
Kung papaano natin sila dapat organisahin at pakilusin tungo sa direksyon nang
pagbabago ay kung papaano rin natin ipapakita na ang kanilang pagbabago at
pagsasakripisyo ay para sa ikabubuti nang kanilang pamilya hindi sa panandaliang
panahon lang o hanggat kaya nilang magsakripisyo sa abroad kung hindi sa pang
matagalang perspektiba at mas may kaseguruhang pamamaraan. . Mula sa pagbubuo
nang mga OFW cicles na magsisilbing crisis safety net sa mga namumublemang OFW sa
mga lugar na kanilang pinagtratrabahuhan , sisikapin nating ipaunawa din sa kanila ang
pangangailangan na mabago din ang panuntunan nila sa buhay at nang kanilang pamilya.
Kasabay nito, kailangan nilang maunawaan at matuklasan na sila at ang kanilang mga
kapamilya ay may malaking papel para sa pagbabago nang Pilipinas hindi lamang sa
pagpili nang mga matitinong opisyales na uupo sa bawat antas nang pampulitikang
pamamahala kung hindi sa pag likha nang mga kapakipakinabang na opurtunidad na
magpapagaan sa kasalukuyan nilang pasanin.o pag aalala.
Sa panahong buo na at gumagana ang mga OFW family circles sa bawat parokya , ditto
na papasok ang kahalagahan na ito ay maifederate o maitayo bilang alyansa sa antas
siyudad, munisipyo at probinsya.Sa pamamgitan nang pagsasaliksik at pakikipag
kunsulta nang mga tatayong lider nang sector mabubuo ang mga plataporma at
programang may pangangailangang isabatas o ipatupad nang mga lokal na halal na
opisyales nang pamahalaan gaya na lang nang pagkakaroon nang karagdagang
proteksyon at mas mahigpit na regulasyon na magbabawal sa mga recruitment o
placement agencies na sumingil nang mataas na placement fee o nagbabago at nag
bebenta nang kontrata sa ibang employer, insentibo sa binabayad na buwis nang mga
OFW na magtatayo nang maliit na negosyo, ospital at eskuwelahan para sa pamilya at
anak nang OFW…OFW Bank, OFW Families Recreation facilities , OFW treasury
Bonds , OFW cooperative commissaries,OFW local pension plans at marami pang ibang
programa at proyekto. Bukod sa ang ganitong hakbangin ay makapaglilingkod sa
kapakanan nang sector, ang mga pamilya nang OFW ay nasa magandang posisyon upang
maging mapagpasya sa bawat lokal na magaganap na halalan . Hindi rin lalayo sa
hinagap na may malaking posibilidad na dumating ang panahon na may mga konsehal,
mayor ,vicemayor at congressman na rin ang dating mga OFW o kanilang kaanak na
seryosong magpapatupad nang Good and responsive governance sa lokal na antas.
Subok ang galing at karanasan nang ating mga propesyunal, inhinyero ,architect at
skilled workers sa paggawa nang mga pinaka magagara at matitibay na airport, kalsada
,tulay ,pier at industrial parks. Saan mang panig nang mundo. Ang mga Pilipinong
mananaliksik at imbentor sa larangan nang siyensya at teknolohiya ay isa sa mga
hinahangaan ang husay at talento sa buong daigdig. Mayaman ang ating lupain at
karagatan at may sapat tayong likas na yaman para pasiglahin ang lokal na sariling
industriya at modernong agrikultura na may potensyal na lumikha nang sobra sobrang
pagkain sa hapag kainan nang bawat pamilyang Pilipino.
Ngunit ang masaklap na nangyayari, pinauunlad natin at pinagagaan ang takbo nang
buhay sa ibang bansa ,habang patuloy ang paglubog at pagka- atrasado sa pag unlad ang
ating sariling bayan. Hindi man natin ito kagustuhang mangyari ngunit ito ang patuloy na
magaganap hanggat hindi natin matututunang ituwid ang baluktot na pamamalakad nang
mga namumuno sa atin at pagsikapang tayo nang may natitirang dangal sa ating sarili at
subok ang kahandaang magsakripisyo para sa ating mga mahal sa buhay ang
magpursiging gumawa nang pagbabago.
Nasaan ang mga matatalinong anak nang mga magsasaka at ordinaryong empleyadong
Pilipino na pagkatapos gastusan at pag-aralin mula sa buwis nang mamamayan ay
kinalimutan na ang tungkulin nila sa kapwa at sa bayan? Sino ang nakikinabang sa
kanilang pinaghihirapan ? Sino ang umuunlad at patuloy na nalulubog sa kumunoy nang
kahirapan sa kanilang mga tagumpay na nakakamit sa pang araw-araw at ano ang
kanilang silbi sa bayan at sa susunod na henerasyon nang mga Pilipino.May karapatan pa
ba silang tawagin ang kanilang sarili bilang mga Pilipino? Ano ang maaari nilang
magawang tulong sa pagbangon nang bayan.
Tatahak ang sambayanan sa tunay na landas nang pagbabago kung mula sa loob at labas
nang bansa …simula sa bata hanggang matanda , wala sa yaman at karunungang taglay
ay may pangangailangang ipaunawa ang pangangailangan nang pagpapakasakit at
pagsasakripisyo para sa kapakanan nang kapwa at bayan. Kikilos tayo patungo sa
pagbabago kung tatanggapin natin ang tunay na nakakahiya at kalunos lunos na sinapit
nang ating nang iisang bansa at nang napaka pangit na kinabukasang ipamamana natin sa
sa susunod na henerasyon . Wala sa kamay nang iilang pamilya,korup na mga pulitiko at
dayuhang interes na matagal nang nagdedesisyon at nagiisip para sa atin ang maghahatid
nang katinuan at pagpapahalaga sa pambansang kamalayan dito sa ating bayan. Ang
pambansang kamalayan ay mahuhubog bunga nang pagsasama-sama nang ibat ibang
Pilipinong nais bigyan nang katubusan ang kanilang kahirapan ,nais ibangon ang
dinungisang dangal nang ating lahi at hanapan nang positibong tugon ang katanungang
hanggang kailan manantiling ganito ang gobyerno nang mga Pilipino at takbo nang buhay
nang mamamayan sa Pilipinas.Hangang kailan tayong lalakad nang nakayuko habang
kinukutya at tinatawanan nang buong mundo.