Katangian ng Komunikasyon

1. Ang Komunikasyon ay isang proseso. Isang proseso ang komunikasyon

na kinapapalooban ng marami pang proseso. Hindi lamang ito
kinasasangkutan ng pagpapadala at pagtanggap ng mensahe. Halimbawa,
bago makapagpadala ng mensahe ang isang tao sa ibang tao, kailangang
isipin niya muna kung ano ang mensaheng ipadadala niya, paano niya iyong
ipadadala, anu-anong salita ang kanyang gagamitin, paano niya iyon
isasaayos upang maunawaan, sa anong daluyan niya iyon pararaanin at ano
ang inaasahan niyang reaksyon ng pagpapadalhan niya ng mensahe. Ito ang
tinatawag na proseso ng encoding o ang proseso ng pag-eencode ng
mensahe. Kapag natanggap na ng ibang tao ang mensahe, iisipin niya
(tagatanggap) naman kung ano ang kahulugan ng mensaheng iyon, ano ang
inaasahang reaksyon mula sa kanya, paano niya iyon tutugunan at sa
paanong paraan niya ipadadala ang kanyang reaksyon. Ito naman ang
tinatawag na proseso ng decoding o proseso ng pagde-decode ng mensahe.
Idagdag pa na ang proseso ng komunikasyon ay hindi maaaring one-way
lamang. Ito ay isang prosesong closed-circuit.

2. Ang proseso ng komunikasyon ay dinamiko. Isang filosofer ang minsang

nagsabi na walang taong makatutuntong sa gayon ding ilog nang higit sa
minsan. Ano ang ibig sabihin nito? Bawat sandal, nagbabago ang ilog
sapagkat dumadaloy ang tubig nito. Tumutuntong mang muli roon ang isang
tao, ang tubig na una niyang tinapakan ay umaagos na. hindi na rin siya ang
dating taong unang tumuntong sa ilog na iyon dahil filosofikali ay tumatanda
na siya. Paano’y tumatanda ang lahat ng tao sa paglipas ng bawat segundo,
hindi ba? Gayon din ang komunikasyon. Minsang nangyari, hindi na mauulit.
Ulitin man nating muli ang mga salitang una nating tinuran, nag-iiba na ang
komunikasyon dahil iba na ang panahon. Paano’y ano mang komunikasyon ay
naiinfluwensyahan ng oras, lugar, mga pangyayari at mga taong sangkot sa
proseso, kung kaya’t ang komunikasyon ay nagbabago o dinamiko dahil sa
influwensya ng pagbabago ng mga ito.

3. Ang komunikasyon ay komplikado. Nagiging komplikado ang proseso ng

komunikasyon dahil sa paraan ng pagtingin ng mga sangkot sa komunikasyon
sa isa’t isa. Ito ang tinatawag na persepsyon na hindi laging pare-pareho.
Kapag ang dalawang tao ay nag-uusap, halimbawa, ang kanilang
komunikasyon ay naiinfluwensyahan ng: a. persepsyon ng isa sa kanyang
sarili, b. persepsyon niya sa kanyang kausap, c. iniisip niyang persepsyon ng
kanyang kausap sa kanya at d. ang tunay na persepsyon ng kanyang kausap
sa kanya. Ang kanyang kausap ay mayroon ding: a. persepsyon sa kanyang
sarili, b. iniisip niyang persepsyon niya sa kanyang kausap, c. iniisip niyang
persepsyon ng kanyang kausap sa kanya at d. tunay na persepsyon niya sa
 kanyang kausap. Komplikado, hindi ba? Bunga ng komplikasyong dulot ng
mga persepsyong ito, may mga komunikasyong hindi nagiging mabisa at
humahantong sa hindi pagkakaunawaan.

4. Mensahe, hindi kahulugan, ang naipadadala/natatanggap sa

komunikasyon. Pansinin muli ang kahulugan ng komunikasyon. Ito ay
proseso ng pagpapahatid at pagtanggap ng mensahe, hindi kahulugan.
Kapag nagpadala ang isang tao ng mensahe sa pamamagitan ng salita,
halimbawa, maaari itong magkaroon ng iba’t ibang pakahulugan. Paano’y ang
pagpapakahulugan sa mga mensahe ay nakasalalay sa tumatanggap nito.
Halimbawa, kapag narinig mo ang salitang baboy, ano kaya ang kahulugan
ng mensaheng iyon sa iyo? Gayon din kaya ang pagpapakahulugan ng iba?
Paanong nangyari iyon gayong parehong mensahe naman ang sa inyo’y
naipadala at inyong natanggap? Paano’y hindi naman aktwal na kahulugan
ang ipinadala at natanggap, mensahe pa lamang. Ang pagpapakahulugan ay
depende na sa tumanggap nito.

5. Hindi tayo maaaring umiwas sa komiunikasyon. Kahit pa tayo’y hindi

magsalita, nakikipagtalastasan tayo sa ating kapwa. Pansinin ang dalawang
taong nasa loob ng eleveytor, halimbawa. Hindi sila nag-uusap. Nag-iiwasan
pa nga sila ng mata. Malinaw nilang naipadadala ang mensahe ng kawalan
ng interes sa isa’t isa. Sa hindi pag-imik at pag-iwas ng tingin, kapwa nila
naipadala at natanggap ang mensaheng huwag mo akong kausapin!
Nagkaroon sila ng komunikasyon, hindi ba? At hindi nila iyon naiwasan! Kung
tutuusin, kahit tayo’y nag-iisa, hindi natin maiiwasan ang mag-isip. Anong uri
ito ng komunikasyon? Intrapersonal, hindi ba? Lalo na kapag may mga tao sa
ating paligid. Hindi man tayo magsalita, sa ating mga kilos, galaw, kumpas at
anyo, hindi man sinasadya ay nakapagpapadala tayo ng mensahe sa iba.

6. Lagin may dalawang uri ng mensahe sa proseso ng komunikasyon.

Ang mensaheng ito ay maaaring mauri sa a) mensaheng pangnilalaman o
mensaheng panglinggwistika at b) mensaheng relasyunal o mensaheng di-
verbal na nagpapahiwatig ng iyong damdamin o pagtingin sa kausap.
Halimbawa, habang ang isang tao’y nakikipag-usap sa kaibigan, ang mga
sinasabi niya ang mga mensaheng pangnilalaman. Samantala, ang kanyang
relaks na pangangatawan, madalas na pagtingin sa kaibigan at lapit o agwat
naman ang mga mensaheng relasyunal na nagpapahiwatig na komforable
siya sa kausap. Kung gayon, sa proseso ng komunikasyon, dalawang uri ng
mensahe ang naipadadala at natatanggap at kadalasan, ang
pagpapakahulugan sa mensaheng iyon ay bunga ng influwensya ng isa sa
isa.