You are on page 1of 11

Pananakop ng mga Español

I. Paglunsad ng mga eksplorasyon

Maraming mga bagay at dahilan ang nag-udyok sa mga Europeo upang


tumuklas at manakop ng mga lugar na hindi pa kristiyanado.
Isa sa mga dahilang ito ay ang mga krusada. Ito ang ekspidisyong
ipinadala ng mga kristiyanong bansa sa Europa, sa Gitnang Silangan upang
agawing muli sa mga Muslim ang “banal na lupain”. Kahit hindi nagtagumpay ang
krusada sa layuning nito, nakita ng mga mandirigmang europeo ang mga
kayamanan at produkto ng Silangan. Nagkaroon ng bagong panlasa at interes ang
mga Europeo sa pamumuhay at mga karangyaan ng mga nakadigmang taga-
Silangan. Nauso ang paggamit ng mga rekadong gaya ng cinnamon, paminta, luya
at iba pa. Isang malaking negosyo ito kung matutunton ang pinanggalingan ng mga
rekadong ito. Gayunpaman, monopolyo ng mga taga-Venice ang pag-angkat at
pamamahagi sa Europa ng mga bagay mula sa Silangan. Nang bumagsak noong
1453 ang Constantinople sa mga Turkong Muslim,tanging mga mangangalakal na
taga-Venice lamang ang pinahintulutang makadaan sa Dagat Madeterano. Ito ay
dahil ang mga taga-Venice ay pumanig sa mga Muslim sa pakikidigma nito sa mga
Griyego. Ang paghahangad na was akin ang monopolyo ng mga taga-Venice sa
kalakalang Silangan-Kanluran ang nagtulak sa mga ibang Europeo na humanap ng
ibang daanan patungong silangan.
Ang mga salaysay ni Marco Polo tungkol sa mga paglalakbay niya sa
China at ang karangyaan ng bansang ito ay nagging isa ring pang-akit.
Sa panahong ding ito umunlad ang agham at karunungan at sa mga
bagong imbensyon ay kasama ang mga kagamitang sa nabigasyon gaya ng
kompas, mapa at iba pang instrumentong pang giya. Nagbigay ito ng lakas ng loob
sa mga nabigador upang puntahan ang mga lugar na hindi pa naaabot ng mga taga
kanluran.

II. Kasunduan sa Tordesillas


Dahil sa paguunahan o pagpapaligsahan ng Portugal at Espanya sa
panunuklas o eksplorasyon, napairal ng isang dekreto ang papa ng Roma,
Alexander VI na nagtatakda at nagsisilbing gabay sa pagtuklas ng dalawang bansa.
Noong Mayo 3, 1493, binigyan ng papa ng karapatang ang Espanya na manuklas sa
bagong daigdig at ang Portugal sa Africa. Binago ito noong Mayo 4, 1493. Gumuhit
ng isang imahenaryong linya na nagmula sa hilagang polo patungong timog polo,
100 liga sa kanluran ng Azores at Cabo. Ang mga lupaing matutuklasan sa silangan
ng linya ay sa Portugal at lahat ng mga lupaing nasa kanluran ay sa Espanya. Dahil
sa pagtutol ng Portugal sa mga dekreto ng papa, pinagtibay ang kasunduan ng
Tordesillas noong Hunyo 7, 1494.
III. Pagtuklas ni Magellan sa Pilipinas.
Ninais ni Magellan, isang Portuges, na maglalayag upang hanapin ang
Spice Island. Lumapit siya sa hari ng Espanya. Binigyan siya nito ng limang barkon
at 264 na manlalayag.
Naglayag sila papuntang kanluran kahit ang Spice Island ay nasa
silangan. Sa halip na makarating sa nasabing pulo, napunta sila sa pulong malapit
sa Samar.
Dumaong sila sa pulo ng Homonhon noong ika 16 ng Marso, 1521. Sa
baybayin ng Limasawa, ipinagdiwang nila ang unang misang Katoliko noong Marso
31, 1521. Naglayag sila patungong Cebu at nakipagkaibigan kas Rajah Humabon,
hari ng Cebu. Noong ika 14 ng Abril, isa pang misa ang ginanap at ito ay sinundan
ng pagbibinyag kay Rajah Humabon, ang asawa nito at 800 na katutubo. Sila ang
kaunaunahang Kristiyanong Pilipino.
Si Lapu-lapu ay isang datu sa isla ng Maktan. Nang dumating si Fernando de
Magallanes para basbasan ang mga tribu ng Kristiyanismo, tumutol si Lapu- lapu at
nakipaglaban sa kanila.
Walang naitala tungkol sa kapanakan ni Lapu-lapu maliban sa kanyang mga magulang na
sina Kusgano at Inday Puti. Siya ay nagpakasal kay Prinsesa Bulakna, ang magandang
anak ni Datu Sabtano. Sila ay biniyayaan ng isang anak na lalaki, si Sawili.
Bilang isang pinuno ng Maktan, si Lapu-lapu ay sadyang may matigas na puso at matibay
na paninindigan. Biglang patunay dito, ay mariin niyang pagtanggi sa mga magagandang
alok ni Magellan. Ayon kay Magellan, bibigyan niya ng magandang posisyon at
natatanging pagkilala si Lapu-lapu, subalit kapalit nito ang pagkilala at pagtatag ng
pamahalaang Kastila sa kanyang nasasakupan. Labis na ikinagalit ni Magellan ang
pagtanggi ni Lapu-lapu sa kanyang alok.
Samantala, isang anak na lalaki ni Datu Zulla, kaaway ni Lapu-lapu, ang pumanig kay
Magellan at kanilang binuo ang paglusog sa lokal ng Maktan. Hatinggabi ng Abril
26, 1521 nang si Magellan, kasama ng kanyang mga kapanalig na mahigit na isang libo ay
naglayag upang sakupin ang lokal ng maktan. Sa kabilang dako ay handa namang
salubungin ito ng may 1,500 mandirigma ni Lapu-lapu. Sila ay nakapuwesto sa may
baybaying-dagat. Nang magsalubong ang dalawang puwersa ay nagsimula ang isang
umaatikabong labanan sa Maktan. Sa bandang huli ay nagapi ni Lapu-lapu si Magellan
nang tamaan niya ito sa kaliwang binti. Si Magellan ay bumagsak sa lupa at dito siya
pinatay ni Lapu-lapu.
Walang nakatiyak ng kamatayan ni Lapu-lapu subalit ang kanyang tagumpay sa paglaban
sa dayuhan ay isang kabayanihang naitala sa kasaysayan ng Pilipinas at sirkunabigayson
ng daigdig.

López de Legazpi, at ang kanyang mga tao sailed ang Karagatang Pasipiko para sa 93 araw. Sa
1,565, sila lupain sa Mariana Islands, kung saan sila ay madaling sabi iniduong, at ang kanilang
mga replenished supplies. Sila fought sa Chamorro tribes, at sinunog ang ilang huts.

López de Legazpi's hukbo dating sa Pilipinas, at mga lupain sa Shores ng Cebu sa Pebrero 13,
1565.Pagkatapos ng isang maikling pakikibaka laban sa mga natives, sila iniwan ang isla sa
paghahanap ng pagkain, tubig, panustos, at iba pang mapagkukunan. Sa Pebrero 22, 1565 sila
ay umabot na sa isla ngSamar guided by Datu Urrao. Ang mga Spaniards, at ang kanilang
katutubong allies iniwan ang isla para sa malapit na isla ng Limasawa, at Leyte, guided by Datu
Bankaw. Ang kanilang mga ships drifted sa baybayin ng Bohol sa Marso 16, 1565 kung saan sila
befriended sa Datu Sikatuna, at Rajah Sigala. López de Legazpi na ginawa ng dugo ng isang
kasunduan sa mga katutubong puno, Datu Sikatuna, bilang isang tanda ng pakikipagkaibigan sa
pagitan ng dalawang tao. Doon, ang mga Spaniards nakuha spices, at ginto matapos
kumbinsihin ang mga natives na sila ay hindi Portuges.

Sa Abril 27, 1565, ang mga Spaniards, at ang kanilang katutubong allies sailed pabalik sa Cebu,
at attacked ang nayon ng Rajah Tupas, na humantong sa pagsuko ng mga settlements. Doon,
ang mga Spaniards itinatag ang kanilang mga kolonya, pagbibigay ng pangalan na ito "Villa del
Santisimo Nombre de Jesus" (Town ng Karamihan sa mga Banal na Pangalan ni Hesus), at "Villa
de San Miguel" (Saint Michael's Town).
Sa 1,567, tungkol sa 2,100 Spaniards, at Mexicans dating sa Cebu sa ilalim ng mga order ng
mga Espanyol ang hari. Sila ay itinatag ng isang lungsod, at binuo ang port ng Fuerza de San
Pedro (tanggulan ng Saint Peter) na kung saan ay naging kanilang mga guwardya para sa
kalakalan sa Mexico, at proteksyon mula sa mga katutubong revolts.

Sa 1,568, López de Legazpi na ipinadala sa isa sa kanyang mga tao pabalik sa Espanya upang
mag-ulat sa kanyang pag-unlad. Siya ay nanatili sa Cebu, at hindi samahan ang kanyang mga
lalaki sa panahon ng kanilang kolonisasyon ng Maynila dahil sa mga problema sa kalusugan, at
mga advanced na gulang. Ang pagkakaroon ng nakarinig ng mayaman yaman sa Luzon, siya
despatsado dalawang ng kanyang mga tinyente-commanders, Martín de Goiti at Juan de
Salcedo, upang galugarin ang hilagang rehiyon.

Ang ruta ng mga Espanyol expeditions sa Pilipinas.

Sa huli 1,569, ang lakas ng 300 Spaniards, at ilan sa kanilang mga katutubong allies, kaliwa
Cebu at nagsimulang exploring ang Northern mga rehiyon ng Visayas. Ang Spaniards natuklasan
ang mga isla ngPanay, at Mindoro, kung saan sila ay nakatagpo ng Intsik pirates dagat sa
lugar. Goiti at Salcedo fought sa pirates dagat sa silangang baybayin ng Mindoro, at bagsak ang
mga ito sa isla, at itinatag ang kanilang mga settlements sa rehiyon.

Ang mga Muslim tribes ng Pilipinas practiced ninuno, at ang pagsamba sa kalikasan, at bahagi
ng pagganyak ng mga Spaniards ay i-convert ang mga natives sa relihiyon ng Katoliko
Romano. Bukod sa pagbibinyag ng mga natives, at nagbibigay sa kanila ng mga pangalan ng
Kristiyano, ang mga isla ay pinalitan ng "Filipinas" sa karangalan ng Felipe II de España (Philip II
ng Espanya).
Sa Mayo 8, 1570, sila dumating sa Manila Bay. Doon, sila ay malugod na tatanggapin ng mga
natives.Goiti's sundalo camped doon para sa isang ilang linggo, habang ang pagbabalangkas ng
isang alyansa kasama ang punong Muslim panlipi, Rajah Sulaiman III. Sa Mayo 24, 1570,
pagkatapos ng mga alitan at poot ay erupted sa pagitan ng dalawang grupo, ang mga Spaniards
abala ang mga nayon ng Tondo, at Manila, kung saan ang isang labanan ay fought.

Sa parehong taon, mas reinforcements dating sa Pilipinas, pagdikta López de Legazpi na umalis
sa Cebu.Siya hinikayat 250 sundalong Espanyol, at ang 600 katutubong warriors upang galugarin
ang mga rehiyon ng Leyte, at Panay. Siya ay sinundan Goiti at Salcedo sa Manila ang mga
sumusunod na taon, pagkatapos ng pagdinig ang mga nayon ay conquered.

Sa Manila, López de Legazpi nabuo ang isang kasunduan ng kapayapaan sa mga katutubong
konseho, Rajah Sulaiman III, Rajah Sulaiman II, at Rajah Lakan Dula. Ang parehong mga grupo
sumang-ayon sa ayos ng isang konseho ng lungsod, na binubuo ng dalawang mayors, councilors
alas-dose, at ng isang sekretarya. López de Legazpi na itinatag ng isang kasunduan doon sa
Hunyo 24, 1571, at siya din ang nag-utos ang konstruksiyon ng napapaderan lungsod
ng Intramuros. Siya ay ipinahayag sa bayan bilang kapital ang mga isla, at ang mga upuan ng
mga Espanyol na pamahalaan sa East Indiyong. [1]

Sa tulong ng Augustinian, at Pransiskano friars, siya ay itinatag ng isang pamahalaan sa


isla. Siya ang naging unang Espanyol gobernador ng Pilipinas, at nagtrabaho upang i-convert
ang mga natives sa mga Kristiyano relihiyon. Sa 1,609, Antonio de Morga, Alcalde ng Criminal
nagiging sanhi ng, sa Royal Audiencia ng Bagong Espanya wrote:

"Pagkatapos ng isla ay conquered ng pinakamataas na puno ng liwanag ng mga banal na ebanghelyo na


ipinasok sa ganyang bagay, ang mga pagano ay mabautismuhan, sa kadiliman ng kanilang mga paganismo
ay banished, at sila ay nagbago ng kanilang sariling mga Kristiyano para sa mga pangalan. Ang isla din, ang
pagkawala ng kanilang mga dating pangalan, kinuha - gamit ang pagbabago ng relihiyon at ang
pagbibinyag ng kanilang mga naninirahan - na ng mga Isla ng Filipinas, sa pagkilala sa mga dakilang favors
na natanggap sa mga kamay ng kanyang kamahalan Filipe ang Ikalawa, ang aming reyna, sa masuwerte
na ang oras at maghahari sila ay conquered , protektado, at hinihikayat, bilang isang trabaho at sa
kakayahan ng kanyang mga kamay ng hari. "[2]

López de Legazpi pinamamahalaan ng Pilipinas para sa isang taon bago naghihingalo


ng pagpalya ng pusosa Manila sa 1,572. Siya ay namatay ang dukha at bagsak, nag-iwan ng
ilang piso sa likod, dahil sa pagkakaroon ng nagastos sa karamihan ng kanyang mga personal na
kapalaran sa panahon ng pananakop. Siya ay inilatag sa pamamahinga sa San Agustin
Church, Intramuros. Manila ay pinarangalan sa 1,574, na kung saan ang mga lungsod ay ibinigay
ng pamagat na "mukhang mahal na tao, at kailanman matapat na lungsod ng Espanya" (Insigne
y Siempre Leal Ciudad de España) ng hari ng Espanya.

Ayon sa panahon ng López de Legazpi ang kamatayan, ang mga rehiyon ng Luzon, Visayas, at
bahagi ng hilagang Mindanao ay nakapasa sa tuntunin ng Espanyol. Para sa susunod na 256
taon, ang Pilipinas ay naging isang teritoryo ng Viceroyalty ng Bagong Espanya, at noon ay
ibibigay bilang isang kolonya Espanyol.

Letters sa hari ng Espanya


Sa kanyang huling taon, López de Legazpi wrote ilang titik sa Philip II ng Espanya ang tungkol sa
kanyang paglalakbay sa East Indiyong, at ang pagsakop siya ay makamit. Ang mga ito ay
kolektibong kilala bilang ang "Cartas al Rey Don Felipe II: sobre la expedicion, conquistas y
progresos de Las Islas Felipinas" (Letters sa Sir King Philip II: sa paglalakbay-dagat, conquests
at pag-unlad ng Philippine Islands). Ang mga titik ay pananatilihin pa rin ngayon sa mga archives
ng mga Indiyong sa Sevilla, Espanya.
Si Raha Sulayman ay isang Muslim na datu, na namuno kasama ni Raha Matanda at Lakan
Dula, hari ng Tondo, isang malaking populasyonng mga Tagalog sa Timog ng Ilog
Pasig sa Lungsod ng Maynila noong ika-16 na dantaon.

Magiliw niyang pinapasok ang mga Kastilang kongkistador na sina Martin de Goiti at Juan de
Salcedo. Naging palakaibigan siya at binigyan niya ang mga kongkistador ng mga pampalasa at
mga babae bilang regalo. Ngunit nang dumaan ang mga linggo, sinimulang abusuhin siya ng
mga Espanyol at hindi naglaon, nalaman niya ang pakay ng mga Espanyol na sakupin ang
kanyang lungsod at nakawin ang mga likas na yaman ng kanyang lugar. Namuno siya ng
isang kudeta upang mapaalis ang mga Kastila sa lungsod.

IV. Felipinas~Pilipinas
Taong 1543 dumating si Villalobos sa pulo ng Leyte. Siya ang nagpangalan sa
ating bansa ng Felipinas bilang parangal sa haring Espanya, si Haring Felipe II. Dumating
naman si Miguel Lopez de Legazpi noong 1565. Siya ang unang nagtayo ng unang
pamayanan Kastila sa Cebu. Nagsimulang kumalat ang ia pang pamayanang Kastila sa
Visaya at Luzon.

V. Labanan sa Mactan

Nais mamahala ni Magellan sa buong kapuluan kaya’t humingi siya ng buwis kay
Lapulapu, pinuno ng Mactan. Hndi pumayag si Lapulapu kaya’t nagsimula ang pag-aaway
niya at ni Magellan. Noong Abril 27, 1521 ang labanan ay nag-umpisa sa pagsunog ng may
30 bahay ng katutubo na lalong ikinagalit ng mga ito. Tinamaan ng isang palasong may lason
si Magellan na ikinalugmok nito. Pinagtulung-tuloungan ng mga mandirigma ni Lapulapu si
Magellan. May sumibat at tumaga sa kanya hanggang siya ay mamatay. Dali-daling tumakas
ang iba pang Kastila. Kasamang namatay ni Magellan ang walo pang Kastila at apat na
katutubo.
Ang labanan sa Mactan ay an unang matagumpay na
pagtataboy sa dayuhang mananakop.

VI. Kolonisasyon ng Cebu, Panay at Maynila


Dumaong ang elspedisyon nina Legaspi sa pulong kung tawagin ay Sugbu,
ngayon ay Cebu, noong Abril 27, 1565. Hindi sila tinanggap ng mga katutubo noong una
kaya kinanyon ng mga Kastila ang mga katutubo. Sa takot ay nagsitakbuhan ang mga ito sa
mga bundok. Matapos matiyak na wala ng hadlang, lumunsad ang mga Kastila. Dito nagtatag
ng unang panahanang Kastila si Legaspi na tinawag niyang Villa De San Miguel na pinalitan
din ng Santisimo Nombre De Jesus.
Mula sa Cebu ay pumunta si Legaspi sa Panay. Inakala niyang higit na ligtas
ang Panay sa pananalakay ng mga Portuges. Higit ding sagana ang lugar na ito sa pagkain.
Mula rito ay inutusan niya si Martin De Goite na maghanap ng iba pang lugar. Pinabalik din ni
Legaspi ang isang barko sa Mexico na nagdaan sa isang bagong rotang natuklasan nila ni
Fray Andres De Urdaneta. Tinawag na rin ni Legaspi na Pilipinas ang kapuluan.
Natagpuan ni De Goiti ang Maynila. Tinanggap naman siya ni Rajah Sulayman,
ang puno ng katutubo sa isang pamayanan sa Maynila ngunit hindi nagtagal ang pagiging
magkaibigan nila. Naghinala si Sulayman sa tunay na motibo ng mga Kastila kaya nagkaroon
din ng mga paglaban. Sinunog ni De Goiti sa tulong ng mga Bisaya ang pamayanan sa
Maynila. Noong 1571, si Legaspi ay lumipat sa Maynila. Tiniyak muna ni Legaspi na ligtas
ang gagawin nilang pagdaong dahil sa nangyari kila De Goiti at Sulayman. Inihayag ni
Legaspi na ginawaran na ang titulong Adelentado ang Maynila bilang capital ng Pilipinas
noong Hunyo 24, 1571. Sumunod din ang pagpapadala ni Legaspi ng mga ekspedisyon
upang ipagpatuloy ang pananakop sa iba pang pulo gaya ng Ilokos, Pangasinan, Mindoro at
iba pa. Siya ang naging unang Gobernador Heneral ng kapuluan. Aging madali ang
kolonisasyon sa tulong ng mga misyonero ngunit hindi nagtagumpay ang mga kolonisador sa
Mindanao at Sulu. Sa kolonisasyon ng mga pulo, nanguna ang apo ni legaspi na si Juan De
Salcedo. Siya ang namahala sa mga ekspidisyon sa hilagang kanlurang Luzon hanggang sa
silangang bahagi ng Quezon. Nang mamatay noong Agosto 1572 si Legaspi, ipinagpatuloy
ng sumunod na Gobernador Heneral si Guido De Lavenzares ang pananakop sa iba pang
mga pulo.

VII. Ang Pamumuhay sa Ilalim ng mga Kastila


1. Ang Kabuhayan
a) Agrikultura- napilitan ang mga katutubo na magtanim nang labis upang makabayad
sila ng tributo
b) Industriya- tinuruan ang mga tao na mag imprenta ng mga aklat, pagkakarpintero,
pag- ukit, paggawa ng kandila, alak at asukal.
c) Pagbabangko- itinatag ang kaunaunahang bangkong Pilipino na pag-aari ni
Francisco Rodriguez. Itinatag naman ang kaunaunahang bangko ng pamahalaang Insular,
ang Banko Español- Filipino.
d) Komunikasyon at Transportasyon- nagkaroon ng telegrapo noong 1873 at telepono
noong 1890. Ang kaunaunahang pahayagan ay ang Del Superior. Ang iba pang pahayagan
ay La Esperanza, La Estrella, at Dyaryo De Manila.
Si Fernão de Magalhães (pinakamalapit na bigkas /fekh·néw ji ma·ga·lyáysh/)
(1480–Abril 27, 1521; Fernando de Magallanes sa Kastila, Ferdinand
Magellan[2] sa Ingles) ay isang eksplorador na Portuges na naglayag para sa
Espanya. Siya ang kauna-unahang nakapaglayag mula sa Europa pakanluran
patungong Asya, ang unang Europeo na nakatawid ng Karagatang Pasipiko, at
ang namuno ng unang ekspedisyon para sa sirkumnabegasyon ng daigdig.
Bagaman nasawi siya sa Pilipinas at di nakabalik sa Europa, 18 sa kanyang mga
tripulante at isang barko ang nakabalik sa Espanya noong 1522, at natupad ang
pangarap na paglibot sa buong mundo. Namatay siya sa Pilipinas dahil sa
hidwaan ng mga katutubo.[2]

Kapanganakan at kabataan [baguhin]


Ipinanganak si Magellan sa Sabrosa (malapit sa Vila Real, sa lalawigan ng Trás-
dos-Montes sa hilagang Portugal) o sa Porto. Anak ng alkalde ng bayan, si
Pedro Rui de Magalhães, at ni Alda de Mesquita, mayroon siyang dalawang
kapatid: sina Diogo de Sousa, ipinangalan mula sa kanilang lola, at si Isabel.

Pumanaw ang mga magulang ni Magellan nang siya ay sampung taong gulang
pa lamang. Sa edad na 12, naging pahe o page siya kay Haring João II at Reyna
Eleonora sa kanilang kaharian sa kabisera ng Lisboa, kung saan naroon din ang
kanyang kuya. doon din nya nakita si ENRIQUE ang taga-sumatra na gagamitin
nyang interpreter sa balak nyang pagtuklas sa Maluku (moluccas, spice
island).Kasama ang pinsang si Francisco Serrano, ipinagpatuloy ni Magellan ang
pag-aaral at nakahiligan ang heograpiya at astronomiya. Tinataya ng ilan na
maaaring naging guro niya si Martin Behaim. Noong 1496, naging eskudero o
squire si Magellan.

Sa edad na 20, nagsimulang maglayag si Magellan. Noong 1505 ay inatasan


siyang magtungo sa Indiya upang hirangin si Francisco de Almeida bilang birrey
o viceroy at magtatag ng mga base militar at pangdagat doon. Dito siya unang
napasabak sa isang labanan: nang ang isang lokal na hari roon ay tumangging
magbayad ng tributo, lumaban sina Almeida at tuluyang nasakop ang Muslim na
lunsod ng Kilwa sa lupaing ngayon ay Tanzania.

Kamatayan [baguhin]
Nakarating si Magellan sa isla ng Homonhon sa Pilipinas noong 16 Marso 1521,
kasama ang 150 tauhan. Nakipagpalitan sila ng handog kay Rajah Siaiu ng
Mazaua, na naghatid sa kanila sa Cebu noong 7 Abril.

Nakipagkaibigan sina Magellan kina Rajah Humabon ng Cebu at kanyang


asawang si Juana, at biniyagan silang Kristiyano. Pagkatapos, ay hiniling nina
Rajah Humabon at kanyang kaibigan si Datu Zula na patayin ang kanilang
kaaway na si Datu Lapu-Lapu ng Mactan. Ninais sana ni Magellan na
mabinyagan ding Kristiyano si Lapu-Lapu, tulad ng kay Rajah Humabon, subalit
hindi pumayag si Lapu-Lapu. Naglayag si Magellan kasama ang kanyang mga
tauhan papuntang Mactan noong umaga ng 27 Abril 1521. Sa Laban ng Mactan,
tinamaan si Magellan ng panang may lason at tuluyan nang napalibutan ng mga
tauhan ni Lapu-lapu. Mula kina Antonio Pigafetta at Gines de Mafra ang naiwang
mga salaysay ng pagkamatay ni Magellan.[3]

You might also like