Sino Ang Allâh?

(Ikalawang Edisyon)

Inihanda ni:

Fouad H. Ajhory

Isinalin sa Wikang Tagalog ni:

Mohammad B. Mendoza

This book with other languages Such as

Arabic, French, Spanish, English
are available on the NET in:
www.islam-message.com

192
___________________________________
Technic for printing and editor assistance : Mr.
Muhammad A. A. Seleem (Rabee)

192
 Sa Ngalan ng Allâh – ang Mapagpala, ang Mahabagin.

Ang lahat ng pasasalamat at papuri ay sa Allâh lamang – ang

Panginoon ng mga daigdig. Nawa'y ang kapayapaan at pagpapala
ng Allâh ay mapasa kay Propeta Muhammad , ang
pinakamabuting huwaran sa lahat ng mga nilikha, sa kanyang
Pamilya, sa kanyang mga Kasamahan at sa lahat ng tumatahak sa
matuwid na landas hanggang sa Araw ng Paghuhukom.

Paunang Salita
Kinikilala ng Allâh na ang Islam ang siyang tunay na relihiyon at
hindi ang Kristiyanismo ni hindi ang Hudaismo – mga pangalang
kathang-isip lamang ng mga tagasunod nina Moises at Hesus.
Kumatha sila ng ganitong mga katawagan pagkaraang mamatay
ni Moises at matapos iangat ng Allâh si Hesus (sumakanila nawa
ang kapayapaan) sa kalangitan. Wala isa man sa kanila ang
tumanggap ng mga ganitong katawagan sa panahon ng kanilang
pananatili rito sa mundo. Tinawag ng Allâh (Kaluwalhatian sa
Kanya) ang mga pamayanang ito na mga "Hudyo at Kristiyano"
at Siya ay nagsabi sa Banal na Qur'an:

Ang mga Hudyo ay nagsabing ang mga Kristiyano ay walang

sinusunod na tamang relihiyon; at ang mga Kristiyano ay
nagsabing ang mga Hudyo ay walang sinusunod na tamang
relihiyon; gayong kapwa nila binibigkas ang Kasulatan. (Al-
Baqarah–2:113)

Ang Allâh ang Siyang humirang sa Islam bilang tunay na

relihiyon mula pa nang Kanyang ipadala si Adan sa lupa at
nagpatuloy ito sa mga sumunod pang mga Propeta hanggang
dumating ang huling Propeta na si Muhammad . Ang kanilang
relihiyon ay Islam katulad ng ipinahayag ng Allâh sa Banal na
Qur'an:

192
Hindi isang Hudyo si Abraham at hindi rin isang Kristiyano.
Bagkus, isang Muslim (kumikilala at sumasamba sa nag-
iisang Diyos – ang Allâh) at hindi siya kabilang sa mga Al
Mushrikun (mga nagtatambal sa pagsamba sa Allâh). (Al-
Imran-3:67)

Lahat sila ay mga Muslim. Maaaring magtanong ang sinuman:

Bakit Muslim silang lahat? Ang kasagutan ay sadyang payak,
sapagka’t ang Allâh ay Nag-Iisa at Siya ay may natatanging
relihiyon – ito ang Islam. Siya ang Panginoong lumikha sa buong
sangkatauhan. Sa dahilang Siya ay Iisa, hindi Siya hihirang ng
iba't ibang relihiyon o pananampalataya.

Kinikilala ng Allâh na ang Islam ang tunay na relihiyon katulad

ng Kanyang ipinahayag:

At sinumang maghangad ng anumang pananampalataya

bukod sa Islam, magkagayon, hindi ito tatanggapin sa kanya
magpakailanman, at sa Huling Araw kabilang siya sa mga
talunan. (Al-Imran-3:85)

Maliban sa pananampalatayang Islam, wala ng ibang

makapagpapaliwanag sa tao tungkol sa tunay na pangyayari
hinggil sa Hudaismo at Kristiyanismo. Ang Tawrat (Torah) ay
ang ipinadalang mensahe kay Propeta Moises, ang Sabor
(Psalmo) ay kay Propeta David, ang Injeel (Ebanghelyo) ay kay
Propeta Hesus – ang anak ni Maria (nawa’y sumakanilang lahat
ang kapayapaan), at ang panghuling mensahe ay ang Banal na
Qur'an na mananatili hanggang sa Araw ng Paghuhukom na
ipinadala sa huling Propeta na si Muhammad .

Ang Allâh ay Siyang nagpahayag na ang Islam ang tunay na

relihiyon. Magkagayon, kung tinutukoy namin ang mga Hudyo
at Kristiyano sa aklat na ito, hindi namin sila tinatawag para
yakapin ang bagong relihiyon. Hindi kami nagbibigay ng
alinlangan sa mga orihinal na kasulatan: ang Tawrat (Torah) at

192
Injeel (Ebanghelyo), sapagka’t tayo ay magkakasama sa iisang
relihiyon at sa Iisang Panginoon – ang Allâh. Tunghayan natin
ang Kanyang ipinahayag sa Banal na Qur'an:

…at sabihin (sa kanila): "Kami ay naniniwala sa mga

ipinahayag sa amin at sa mga ipinahayag sa inyo; Ang aming
Ilah (Diyos) at ang inyong Ilah (Diyos) ay Iisa (Allâh) at sa
Kanya kami sumusuko (bilang mga Muslim). (Al-Ankabut-29:46)

Pinagtibay ng Allâh ang gayunding kahulugan sa mga

sumusunod na talata:

Sabihin: Makikipagtalo ba kayo sa amin tungkol sa Allâh,

gayong Siya ang aming Panginoon at inyong Panginoon? At
kami ay bibiyayaan ayon sa aming mga gawa at kayo ay ayon
sa inyong mga gawa. At Siya lamang ang sinasamba namin. O
sasabihin ba ninyong mga Hudyo o Kristiyano sina Ibrahim
(Abraham), Ismail (Ismael), Ishaq (Isaac), Ya'qub (Jacob), at
Al-Asbat (ang mga supling ng labindalawang anak ni
Ya'qub)?" Sabihin: Higit ba kayong nakababatid o ang Allâh?
At sino pa ba ang higit na di-makatarungan kaysa sa isang
nagkukubli ng Kapahayagan na kanyang tinanggap mula sa
Diyos? At hindi lingid sa Allâh ang inyong mga gawa. (Al-
Baqarah-2:139-140)

Amin lamang silang tinatanong: Nasaan na ang orihinal na Torah

at Ebanghelyo ayon sa pagkakapahayag kina Moises at Hesus?
Ito ba ang Lumang Tipan at ang Bagong Tipan na may
pagkarami-rami at magkakaibang sumulat na nag-aangkin ng
iba’t ibang pahayag at maging ang mga salungat na mga pala-
palagay at paniniwala? Katunayan, ang mga Aklat na ito ay
bunga lamang ng kanilang mga sariling panulat at nagtataglay ng
mga kuwentong isinalaysay ng mga naunang tao bilang bahagi
ng kanilang maling kaalaman. Walang malinaw na katibayan na
ang mga ito ay hinango mula sa orihinal na Torah at Ebanghelyo.

192
Amin ding inihaharap ang katanungang ito: Saan ninyo kinuha
ang mga ito?

Ang Allâh na Siyang may tangan ng Kapangyarihan at

Kamaharlikaan ay nagsabi hinggil sa bagay na ito sa Banal na
Qur'an:

Kaya kasawian sa kanilang sumulat ng mga Aklat sa sariling

kamay at pagkatapos ay nagsasabi: ‘Ito ay galing sa
Allâh,’upang ito'y ipagbili sa hamak na halaga! Kasawian sa
kanila sa anumang isinulat sa sarili nilang kamay at kasawian
sa kanila sa anumang kikitain nila rito. (Al-Baqarah-2:79)

Alinsunod sa kahulugan nito, si Sheikh Ahmad Deedat – isang

pantas na Muslim ay nagsabi: "Ang ilan sa inyo ay nagsabing
ang Propeta ng Islam ay nag-utos sa atin na igalang ang
Ebanghelyo na siyang katotohanan, subali't aling Ebanghelyo?
Ang aklat na iniutos ng ating Propeta na nararapat nating
igalang ay ang Ebanghelyo ni Hesus. Subali’t nasaan na ang
Ebanghelyo ni Hesus? Ang kasalukuyang Bibliya o higit na
tamang tawaging ‘mga Bibliya’ ay walang isa mang Ebanghelyo
si Hesus! Si Propeta Muhammad ay nag-utos sa ating igalang
kung ano ang ipinahayag ng Allâh kay Hesus, subali't hindi
yaong mga Ebanghelyong sinulat nina Mateo, Markus, Lukas at
Juan na matatagpuan sa mga Bibliya.

Lahat ng Kristiyano sa buong mundo ay hindi makapagkakaila sa

katotohanang libu-libo mula sa kanilang mga kasamahan kada
buwan ang lumilisan sa paniniwala sa konsepto ng pagkapako
(Crucifiction) at konsepto ng tatlong persona (Trinity) upang
yakapin ang pananampalatayang Islam. Sa kabilang banda,
walang isa mang Muslim ang tumalikod sa kanyang
pananampalataya upang yakapin ang Kristiyanismo.

Personal kong sinuri ang daan-daang kasaysayan ng mga

kalalakihan at kababaihang Kristiyano na yumakap sa Islam at

192
naglahad ng kanilang mga kuwento kung bakit at paano nila ito
nagawa. Lahat sila ay may iba’t ibang karanasan tungo sa
nagkakaisang pahayag: "Dati kaming pumupunta sa simbahan
upang dumalo sa misa tuwing araw ng Linggo bagama't lubos
kaming hindi sumasang-ayon sa mga hindi maintindihang
salaysay ng pari mula sa Bibliya. Bukod pa rito, ang kanilang
sinasabing si Hesus ay anak ng Diyos at ang Diyos na nahahati
sa tatlong katauhan ay hindi kasiya-siya sa aming mga kaisipan.
Kaya tinalikuran namin ang kabuuan ng doktrinang ito.
Gayundin naman kapag nais naming magtanong tungkol dito,
kami ay hindi pinahihintulutang mag-usisa sa aming mga obispo
at mga pari tungkol sa alinmang mga di-maliwanag na konsepto
ng aming dating pananampalataya. Kaya naman, kung ang isa sa
amin ay walang pakundangan sa ministro ng simbahan at
mangahas na magtanong ng ilan sa mga nakalilitong mga
konseptong ito, hindi siya kailanman makatatanggap ng
anumang malinaw na kasagutan. Bagkus siya’y sasagutin ng
higit na may kalabuan at nakapag-aalinlangan. O kaya nama'y
kadalasang nakatatanggap kami ng ganitong mga kasagutan:
"Ang mga ganitong katanungan ay hindi dapat buksan ng
sinumang mananampalataya, kung hindi’y mawawalan siya ng
karapatan sa pagpapatawad na iniaalay ng Diyos Ama sa lahat ng
makasalanan sa sangkatauhan." Dahil dito, lalo lamang
nadaragdagan ang aming pagkalito at pag-aalinlangan na
nagtulak sa amin upang lalo naming kasuklaman ang doktrinang
ito."

Akin ding nabasa ang testimonya ng ilang mga pari at

misyonaryo na yumakap sa pananampalatayang Islam na
nagpahayag ng ganito: "Kami ay nananawagan sa mga taga-
Aprika at Timog-Silangang Asya upang tanggapin ang
Kristiyanismo, kahit na kami mismo sa aming mga sarili ay hindi
kumbinsido sa mga sinasabi namin tungkol kay Hesus bilang
anak ng Diyos at ang doktrina ng tatlong persona (Trinity). Ito ay
itinuturing naming mga pamahiin na sadyang hindi kaakit-akit sa

192
isang may katinuan sa pag-iisip." Sinabi ng Allâh sa Banal na
Qur'an:

Sabihin: Nasa Allâh ang ganap na katibayan at katuwiran,

(ang Kaisahan ng Allâh, ang pagpapadala ng mga Sugo at
mga Banal na Aklat sa sangkatauhan); kung ninais lamang
Niya, katotohanang iginabay Niya sana kayong lahat. (Al-
An'am-6:149)

Batay dito, tinatawagan ko ang bawa’t Kristiyano na harapin ang

kanyang konsensiya at sentido-kumon at magkaroon ng
makatotohanang pag-uusisa na may katapatan, matuwid na
layunin at malayo sa anumang emosyon at di-makatuwirang
pagkapanatiko. Maging makatotohanan at tanungin ninyo ang
inyong mga sarili: "Kayo ba’y tunay na sumasang-ayon sa
doktrina ng pagkakapako ni Hesus sa krus at sa konsepto ng
tatlong persona ng Diyos (Trinity)? Sumasang-ayon ba kayo sa
kanilang mga sinasabi na si Hesus ay anak ng Diyos na nagmula
sa sinapupunan ni Maria? O kaya’y si Hesus at ang Diyos Ama
ay iisa?" Subali’t bago ninyo ito sagutin, ipinapayo ko sa bawa’t
isa sa inyo na basahin ang Banal na Qur'an na isinalin sa sariling
wika. Ang mahimalang Aklat na ito (Qur'an) ay nananatili at
patuloy na mananatiling pinakamahusay na patnubay sa buong
sangkatauhan tungo sa tamang landas ng pagkamakatuwiran,
kapayapaan at kaligtasan.

Ang pinakapunto sa pamimintas ng mga Kristiyano at ang

kanilang pagbatikos laban sa Islam, lalo na sa panahong ito
pagkatapos ng nakapanlulumong pangyayari noong Setyembre
11 sa New York at Washington, dagdad pa ang giyera sa
Afghanistan at ang patuloy na kaguluhan sa nasasakupang lupain
sa Palestine ay umiikot sa tatlong mahahalagang usapin. Ang
Jihad (pakikipaglaban sa landas ng Allâh), ang hinggil sa
terorismo at ang katayuan ng mga kababaihan sa Islam. Nais
kong magbigay ng maikling paliwanag sa mga usaping ito.

192
Una: Ito ay sadyang taliwas sa maling haka-haka ng mga
Kristiyano sa Kanluran. Ang Jihad sa Islam ay hindi
nangangahulugan ng pag-uutos sa mga Muslim na lisanin ang
kanilang tahanan upang makipaglaban o patayin yaong mga
walang kinikilalang Diyos at yaong mga sumasamba sa mga
diyus-diyosan saan man sila matagpuan kung hindi nila
tatanggapin ang Islam. Bagkus, ang Jihad ay batay sa isang
pangunahing alituntunin na ipinayahag ng Allâh sa Banal na
Qur'an:

Walang sapilitan sa relihiyon. Katotohanan, ang

tamang daan ay maliwanag (at kaiba) sa maling
landas. Sinuman ang di-maniwala sa mga diyus-
diyosan at maniwala sa Allâh, siya ay tumangan sa
pinakamapagkakatiwalaang hawakan na kailanma'y
hindi mababali. Ang Allâh – ang Nakaririnig ng lahat,
ang Lubos na Maalam. (Al-Baqarah-2:256)

At kung ninais ng inyong Panginoon, silang lahat sa mundong

ito ay nanampalataya ng magkakasama. Kaya pipilitin mo ba
(O Muhammad ) ang buong sangkatauhan hanggang sa sila
ay manampalataya? Wala sa sinuman ang maniniwala
maliban sa kapahintulutan ng Allâh at Kanyang igagawad ang
galit sa mga gumagawa ng walang katuturan. (Yunos-10:99-100)

Bilang karagdagan, ang Jihad ay hindi lamang isang

pakikipaglaban. Sakop nito ang masusing pagsisikap upang ilayo
ang sarili sa kasamaan, ang pagpapakita ng pagtitiis sa panahon
ng kapighatian, pagsasagawa ng mga pagsamba, ang pagiging
matimtiman sa pagsuko at pagsunod sa Allâh at manawagan para
sa landas ng Allâh na Siyang may tangan ng Kapangyarihan at
Kamaharlikaan. Hinggil sa huling nabanggit, ito ay may mga
natatanging kondisyon at batayan. Ang Allâh ay nagsabi:

Mag-anyaya (O Muhammad ) sa Landas ng iyong

Panginoon ng may tamang kaalaman at matuwid na

192
pagpapayo, at makipagtalakayan sa kanila sa higit na
mabuting paraan. Katotohanan, ang iyong Panginoon ay
ganap na nakababatid kung sino ang nawala sa Kanyang
Landas. At Siya ang ganap na nakaaalam kung sino ang mga
napatnubayan. (An-Nahl-16:125)

Bilang panghuli, ang Jihad ay ang pakikipaglaban sa mga

lumalabag maging siya man ay hindi naniniwala sa Diyos o
sumasamba sa maraming mga diyus-diyosan, o yaong mga
mapagkunwari at yaong mga gumagawa ng katiwalian sa
mundong ito. Nilinaw ng Allâh sa Kanyang mga talata ang
hinggil sa pakikipaglaban na nakapaloob sa Jihad. Nararapat
lamang na ito'y naaayon sa mga itinakdang pamantayan na
Kanyang ipinahayag sa Banal na Qur'an upang labanan ang
anumang paninikil at panunupil sa mga karapatan at pagsalakay
ng mga kalaban. Ilan sa mga talatang ito ang nagpapatunay:

At makipaglaban sa landas ng Allâh sa mga nakikipaglaban sa

inyo, subali’t huwag lumabag sa hangganan. Katotohanan,
hindi mahal ng Allâh ang mga lumalabag. (Al-Baqarah-2:190)

…kaya sinumang lumabag sa ipinagbabawal ng laban sa inyo,

lumabag din laban sa kanya. At matakot sa Allâh, at laging
tandaan na ang Allâh ay para sa mga makatarungan. (Al-
Baqarah-2:194)

Ang Allâh na Siyang may tangan ng Kapangyarihan at

Kamaharlikaan ay nagpaliwanag ng mga makabuluhang dahilan
kung bakit kailangan ang Jihad upang makipaglaban tungo sa
Kanyang landas kung sakali mang may magtaboy sa atin mula sa
ating mga tahanan o 'di kaya’y may kumamkam sa ating mga
lupain katulad ng ginagawa ngayon ng mga Israelitas sa lupain
ng mga Muslim sa Palistine. Sa ganitong kalagayan, ang
pakikipaglaban ay pinahihintulutan sa atin. Bilang patunay ang
Allâh ay nagsabi:

192
Ang pakikipaglaban ay pinahihintulutan sa mga
mananampalataya laban sa mga hindi mananampalataya
sapagka’t sila’y ginawan ng mali. Katiyakan, ang Allâh ay
May Tiyak na Kakayahan na ipagkaloob sa mga
nananampalataya ang tagumpay sa mga ipinagtabuyan sa
kanilang mga tahanan ng hindi makatarungan, dahil lamang
sa sila’y nagsabing ‘Ang aming Panginoon ay ang Allâh’. (Al-
Hajj-22:39-40)

Pagkaraan nito, ipinahayag ng Allâh sa atin kung paano tayo

makikitungo ng may kabaitan at katarungan sa mga Hudyo at
Kristiyano na hindi nakikipaglaban sa atin at yaong mga hindi
nagpapalayas sa atin mula sa ating mga tahanan at Siya ay
nagsabi:

Hindi ipinagbabawal sa inyo ng Allâh ang makitungo ng may

katarungan at may kabaitan doon sa mga hindi
nakikipaglaban sa inyo dahil sa relihiyon, at ni hindi kayo
ipinagtatabuyan mula sa inyong mga tahanan. Katotohanan,
mahal ng Allâh yaong mga makatarungan sa pakikitungo. (Al-
Mumtahanah-60:8)

Subali’t kung sila ay nagnanais ng kapayapaan, magnais din

kayo nito at magtiwala sa Allâh. Katotohanan, Siya ang
Nakaririnig at Nakaaalam ng Lahat. (Al-Anfal-8:61)

Pagkaraa’y ipinaliwanag sa atin ng Allâh (Kaluwalhatian sa

Kanya) kung kailan tayo nararapat makipaglaban sa mga di-
mananampalataya na sama-samang nakikipaglaban sa atin,
nagtataboy sa atin mula sa ating mga tirahan at sa lahat ng mga
tumutulong sa kanila, hayag man o hindi. Ito ay tunay na
nangyayari sa kasalukyan sa pagtulong ng Estados Unidos ng
Amerika sa walang humpay na pagbibigay ng suporta sa taga-
Israel laban sa mga Muslim, ang Allâh ay nagsabi:

192
…at makipaglaban sa mga hindi mananampalataya ng
magkakasama katulad ng kanilang pakikipaglaban sa inyo ng
magkakasama. (Al-Taubah-9:36)

Sa pangwakas, inutusan tayo ng Allâh na huwag makipaglaban

maliban lamang kung kinakailangan bilang pagtatanggol sa ating
mga kapakanan. Bukod pa rito, ang pagtawag ng Jihad at ang
pakikipaglaban ay hindi likas na katangian ng pamayanang
Muslim. Napipilitan lamang tayong gawin ang mga bagay na ito
kung kinakailangan tulad ng ipinahayag ng Allâh – ang
Makapangyarihan:

Ang Jihad (pakikipaglaban para sa landas ng Allâh) ay ipinag-

utos sa inyo bagama't hindi ninyo ito ninanais. Maaaring may
bagay na hindi ninyo nais subali’t ito ay makabubuti sa inyo,
at maaaring may bagay na nais ninyo na makasasama naman
sa inyo. Batid ito ng Allâh subali’t hindi ninyo ito nalalaman.
(Al-Baqarah-2:216)

Pangalawa: Ang paratang na terorismo. Ang Islam ay hindi

pananampalataya ng pakikipaglaban o terorismo katulad ng
walang katotohanang ipinahahayag ng mga Taga-kanluran. Ito
ay isang relihiyong may kalakip na panawagan sa pagmamahal,
kapayapaan at pagpaparaya sa mundong ito. Marami ang
nagkakamali ng pang-unawa sa talatang ito ng Banal na Qur'an
kung saan ang Allâh ay nagsabi:

At maging handa laban sa kanilang lahat sa abot ng inyong

makakaya, kasama na rito ang mga gamit sa digmaan
(tanke,eroplano,missiles atbp.) upang bigyan ng babala ang
kaaway ng Allâh at ang inyong mga kaaway. (Al-Anfal-8:60)

Hindi ito paanyaya upang maghasik ng terorismo. Sa katunayan,

ito ay isang panawagan upang magkaroon ng kapayapaan at
maiwasang masangkot sa anumang sagupaang magdudulot ng
madugong pakikipaglaban at digmaan. Nang utusan tayo ng

192
Allâh na maging handa sa anumang digmaan, hindi ito
nangangahulugan ng isang paghahanda sa isang aktuwal na
labanan. Ipinag-utos Niya sa ating ihanda ang ating hukbong
pandigmaan, magsanay at mag-ipon ng mga pinakabagong
sandata at ipagmarangya upang makita at marinig ng mga
kaaway na nagnanais mang-agaw ng ating mga lupain at
karangalan. Ito ay upang magkaroon sila ng takot sa kanilang
mga puso at mag-atubili sa kanilang pagsalakay, magkagayo’y
maiwasan nilang magsimula ng digmaan. Ito ba’y panawagan sa
kapayapaan o panawagan sa terorismo at pagpatay? Hayaang
magmuni-muni tungkol dito yaong mga taong nagtataglay ng
sapat na talino at pag-iisip!

Ikatlo: Ang kalagayan ng mga kababaihan sa Islam. Aming

ipinaliwanag at binigyang-linaw sa aklat na ito kung paanong
ang Islam, kahit noong sa simula pa lamang, 1,425 taon na ang
nakalipas at hanggang sa kasalukuyan ay dinakila at itinaas ang
katayuan ng kababaihan sa panahong sila’y inaalipusta, na sila’y
maaaring manahin datapuwa’t hindi maaaring magmana at sa
panahong pinapaslang sila sa pagkasilang pa lamang sa takot na
mawalan ng dangal. Subali't nang muling ipahayag ang Islam sa
pamamagitan ng huling Propetang si Muhammad , itinakdang
lahat ang kanilang karapatan at inilayo sila sa anumang panganib
at pang-aabuso. Sa paglipas ng maraming taon, ang kababaihan
ay namuhay ng may paggalang at dangal sa ilalim ng
pangangalaga ng Islam at sa batas na hinango sa Banal na
Qur'an. Sila ay malayang namumuhay ng ligtas at payapa sa
kanilang mga tahanan at nasisiyahan sa buhay kapiling ng
kanilang asawa’t mga anak. Maligayang kapiling ang pamilya,
nasisiyahan sa pag-aayos ng bahay at pagluluto. Marangal ang
pananamit na nagpapanatili ng kanilang dangal at inilalayo ang
kanilang mga sarili sa mga taong mapagsamantala. Ang
katayuang ito ng kababaihan sa Islam ay nagpatuloy hanggang sa
dahan-dahang maglaho dulot ng impluwensiyang hatid ng Taga-
kanluran. Ang dating marangal at disenteng pamumuhay ay unti-
unting naglaho at ang materyalismong pamumuhay ay naghari

192
laban sa espirituwal na pamumuhay. Tinatawagan ng mga Taga-
kanluran ang mga kababaihan na magpakasaya sa pagiging
malaya at sa pagkakaroon ng pantay na katayuan sa buhay.
Kapalit nito’y ang pagtalikod sa kanilang kalinisan at karangalan
at naghahangad na maging pantay ng katayuan sa kalalakihan.
Ito ay sadyang imposibleng maganap dahil sa naiibang katayuan
na ipinagkaloob ng Allâh sa pagitan ng lalaki at babae sa kapwa
pisikal at kaisipang aspeto na naging sanhi upang marating ng
bawa’t isa sa kanila ang pinakamaligayang antas sa bahaging
gagampanan sa lipunan ayon sa ipinag-utos ng Dakilang
Lumikha.

Nalinlang ng mga Taga-kanluran ang ating kababaihan sa

pagsasabing: "Ano ang kaibahan ninyo sa kalalakihan? Halina't
maging malaya at lumantad. Hingin ang inyong kalayaan at
pagkakapantay sa kanila. Maghimagsik laban sa inyong matagal
na pagkabilanggo. Lisanin ang inyong mga tahanan at
maghanapbuhay. Tanggalin ninyo ang mga belo sa ulo at
hayaang nakalugay ang inyong buhok. Iwanan ninyo ang
mahahabang kasuotan at ipakita ang inyong mga binti at hita.
Itanghal ang inyong mga naggagandahang dibdib sa nais
makakita at pakawalan ang sarili sa makalumang tanikalang
sumisiil sa inyong kalayaan." Sinabi pa sa kanila: "Lumabas at
makisalamuha sa kalalakihan at alamin ang iba't ibang sangay ng
makabagong agham sa pagpapalaki ng anak at pamamahala sa
inyong mga tahanan." Subali't natutunan nilang lahat ito maliban
lamang sa tamang paraan ng pagpapalaki sa kanilang mga anak
at ang paghahanda ng pagkain sa kanyang asawa at mainam na
pamamahala ng kanilang tahanan.

Ang naging bunga ng ganitong pamumuhay ay pagkasira ng

tahanan at naglaho ang magandang ugnayan ng pamilya. Ang
mga bata ay napabayaan at nangaligaw ng landas. Naragdagan
ng pagmamalaki ang dati'y matapat na pakikitungo ng ginang sa
kanyang asawa at kung minsa’y nilalayasan niya ito. Iniisip ng
ginang na may sarili na siyang karera at propesyong kahalintulad

192
ng kanyang asawa at siya’y gumugugol din sa gastusin sa
kanilang bahay. Ang mga bagay na ito ang naging sanhi ng hindi
pagkakaunawaan na kalimitang humahantong sa paghihiwalay.
Napipilitang mamuhay ang ginang na mag-isa at walang asawa
sa buong buhay niya. Alin ngayon ang dapat piliin? Ang manatili
sa tamang pamamaraan ng pamumuhay na itinuturo sa
pananampalatayang Islam o kaya'y ang pagsunod sa mapanirang
panawagan ng mga Taga-kanluran. Ito ang pangkaraniwang
nagaganap ngayon sa mga bansang kanilang nasasakupan.
Nasaan ang dignidad ng mga kababaihan sa kanilang
pamayanan? Ito ba ang tamang paraan upang ipagbunyi ang
kanilang mga karapatan. Ano ang kahihinatnan ng ganitong
sistema ng pamumuhay? Kayo na ang humatol.

Ang lahat ng pasasalamat at papuri ay sa Allâh lamang – ang

Panginoon ng mga daigdig. Nawa'y ang kapayapaan at pagpapala
ng Allâh ay mapasa kay Muhammad , ang pinakamahusay na
huwaran sa sangkatauhan, sa kanyang Pamilya, sa kanyang mga
Kasamahan at sa lahat ng tumatahak sa matuwid na landas
hanggang sa Araw ng Pagsusulit. Ameen. Ameen. Ameen.

192
 Sino ang Allâh?

Sino ang Allâh?

Mga ginigiliw na kapatid, nawa'y ang kapayapaan ay mapasa
ating lahat na iginabay ng Allâh sa matuwid na landas at sa
Kanyang hinango mula sa kadiliman tungo sa liwanag ng

192
pananampalataya. Halina’t kapwa natin tanggapin ang sinag ng
banal na liwanag ng pananampalatayang binanggit ng Allâh sa
Banal na Qur'an:

Ang Allâh ay ang liwanag ng mga kalangitan at ng kalupaan.

Ang pagkakatulad ng Kanyang liwanag ay wari bagang may
isang madilim na hukay na sa loob nito’y may isang lampara.
Ang lampara ay nasa loob ng isang salamin, ang salamin ay
parang isang bituing nagniningning. Sinisindihan mula sa
pinagpalang puno, isang puno ng oliba, wala ito sa silangan o
maging sa kanluran, na ang langis nito ay halos namumula sa
pagliyab kahit na walang apoy na dumaiti rito. Liwanag
pagkaraan ng liwanag! Iginagabay ng Allâh ang Kanyang
nais. At ang Allâh ay nagbigay ng halimbawa sa tao sa
pamamagitan ng Parabula at ang Allâh ay lubos na
nakaaalam sa lahat ng bagay. (An-Nur-24:35)

Samahan ninyo ako upang mapayapa nating simulan ang

pagkilala sa Allâh – ang Dakilang Tagapaglikha, sa ating abang
pagsisikap upang kilalanin Siya. Anuman ang ating sabihin o 'di
kaya'y ilarawan, kailanma’y hindi natin maibibigay ng sapat ang
mga katangiang sadyang nararapat para sa Kanya.

Bilang patunay, ang Allâh na Siyang may hawak ng

Kapangyarihan at Kamaharlikaan ay nagsabi sa Banal na Qur'an:

At sila'y hindi nagbigay ng tamang pagpapahalaga sa Allâh

katulad ng nararapat para sa Kanya. At sa Araw ng
Paghuhukom, ang buong mundo ay dadakmain ng Kanyang
Kamay. At ang mga kalangitan ay gugulong sa Kanyang
kanang Kamay. Kaluwalhatian sa Kanya at Siya ay higit na
Mataas sa lahat na kanilang iniuugnay bilang katambal sa
Kanya. (Al-Zumar-39:67)

192
Halina't ating tuklasin ang napakalawak na kaalaman hinggil sa
ating Panginoon. Iwasan nating magtalo-talo sapagka’t Siya ang
Lubos na Makapangyarihan tulad ng Kanyang sinabi:

Siya ang nagpamalas sa inyo ng kidlat bilang isang takot sa

mga manlalakbay at isang pag-asa sa mga naghihintay ng
ulan. At Siya ang nagpasimula ng mabibigat na ulap na may
dalang tubig-ulan. At ang kulog ay dumadakila at pumupuri sa
Kanya, gayundin ang mga anghel dahil sa takot sa Kanya.
Ipinadadala Niya ang kulog at kidlat at pinatatamaan Niya
ang sinumang Kanyang nais. Gayunpaman, sila (mga hindi
nananampalataya) ay nagtatalo tungkol sa Allâh. At Siya ay
Makapangyarihan sa lakas at Mahigpit sa parusa. (Ar-Ra'd-
13:12-13)

Upang maiwasan natin ang di-pagkakasundo sa ating pagsisikap

na makilala ang Allâh, simulan nating tantuin ang Kanyang
paglikha sa mga kalangitan, sa kalupaan at maging sa ating mga
sarili upang mabatid natin kung sino ang Dakilang Lumikha.
Tunghayan natin ang Kanyang sinabi:

Katotohanan! Sa pagkakalikha ng mga kalangitan at ng

kalupaan at sa pagsasalitan ng gabi at araw, katiyakang
mayroong mga Tanda para sa mga taong may pang-unawa.
Yaong laging gumugunita sa Allâh (sa kanilang panalangin)
habang nakatayo, nakaupo at nakahilig sa kanilang tagiliran
at nagmumuni-muni tungkol sa pagkakalikha ng mga
kalangitan at kalupaan na nagsasabi: Aming Panginoon!
Hindi Mo nilikha ang lahat ng ito ng walang kadahilanan.
Luwalhatiin Ka (O Allâh)! Iligtas Mo kami sa Apoy ng
Impiyerno. (Al-Imran-3:190-191)
Magkagayunman, ang ilan sa atin ay hindi man lamang nagsikap
na makilala Siya, ni hindi nagbigay pitagan sa Kanya. Maaaring
ang iba’y itinuturing na hindi mahalaga ang usaping ito subali’t
sila’y nagkakamali. Kaya naman, alamin natin kung gaano nga
ba Kadakila ang ating Panginoon! Gaano kataas ang Kanyang

192
katayuan! Minsan, kapag ang isa sa atin ay nasa harapan ng
isang hari o 'di kaya'y ng isang pangulo ng alinmang bansa,
nagpapakita tayo ng lahat ng tanda ng paggalang at kahinahunan
at taus-pusong namimitagan sa pagharap sa kanila. Mapapansin
ding ibinababa ang paningin sa paglapit ng malumanay sa kanila,
halos binibilang ang mga hakbang upang hindi gaanong
mapalapit sa kanya. At kapag hinarap na siya ng hari o ng
pangulo, bahagyang manginginig ang kanyang mga tuhod hatid
ng takot at pangamba.

Hindi mo ba nakitang sa Allâh nagpapatirapa ang sinumang

nasa mga kalangitan at nasa kalupaan at maging ang araw,
ang buwan, ang mga bituin, ang mga bundok, ang mga puno
at ang mga nilikhang may buhay at marami (rin naman) sa
sangkatauhan. Subali’t marami rin (sa tao) na ang parusa ay
karapat-dapat. At sinumang dulutan ng kahihiyan ng Allâh,
walang sinumang makapagbibigay ng dangal sa kanya.
Katiyakan, ginagawa ng Allâh ang anumang Kanyang nais.
(Al-Hajj-22:18)

Sa kabilang dako, kapag ang isang tao'y haharap sa Allâh sa

kanyang pagdarasal, isinasagawa niya ito na walang takot at
pangamba, samantalang siya’y humaharap sa kanyang Dakilang
Lumikha – ang Hari ng sanlibutan na nagmamay-ari at may likha
ng buong sandaigdigan. Ang lahat ng hari sa mundo, ang lahat
ng anghel sa kalangitan, maging ang lahat ng nilikhang hindi
nakikita (Jinns), ang sangkatauhan, mga hayop, halaman, at lahat
ng nilikhang may buhay ay nagpapatirapa ng may pagsuko at
kababaang loob sa harap ng Allâh. Ang nasabing tao sa kanyang
pagdarasal ay magalaw, tumitingala at gumagala ang paningin sa
kanan at sa kaliwa, inaayos ang pananamit o 'di kaya’y inuunat
ang mga buto ng mga daliri sa kamay. At kapag siya'y
humihikab, hindi man lamang niya tinatakpan ang kanyang bibig
upang ikubli ang kanyang paghikab gayong siya’y nasa harapan
ng kanyang Dakilang Lumikha. Kung natapos na siya sa
kanyang pagdarasal (Salaah), siya'y dali-daling umaalis na tila

192
baga nagiginhawahan sa pag-alpas mula rito. Lahat ng ito ay
nangyayari sapagka’t hindi niya batid o 'di kaya'y hindi niya
pinahahalagahan ang Kadakilaan ng kanyang Tagapaglikha.
Sadyang marami sa mga tao ang mangmang tungkol sa
Kamaharlikaan, Kadakilaan at Kapangyarihan ng Allâh! Bakit
nga ba natin nakaligtaan ang Kadakilaan ng ating Panginoon?
Bakit tila wala ng halaga sa atin ang Kanyang Kaluwalhatian?
Ang Allâh – ang Dakilang Lumikha ay nagpahayag sa Banal na
Qur'an:

Ano ang nangyayari sa inyo, na tila baga hindi kayo takot sa

Kanyang parusa at hindi kayo umaasa sa biyaya na
nagmumula sa Allâh o hindi kayo naniniwala sa Kanyang
kaisahan. (Nuh-71:13)

Ating simulan ang paglalakbay na ito tungo sa kaalaman tungkol

sa Allâh sa pamamagitan ng pagmumuni-muni sa mga
pambihirang kaganapang nagbibigay ng tanda sa pagkakaroon ng
Diyos at upang ating kilalanin ang Kanyang Kamaharlikaan at
ang Kanyang hindi mapapantayang Kapangyarihan.

Sino sa atin ang nakaranas mag-alaga ng tupa sa bukid o kaya’y

sa likod bahay at nakasaksi ng isang inahing tupa na nagsisilang
ng kanyang supling? Makikitang buhay na buhay na iniluluwal
ang beserong tupa na animo'y bulag, tatayo, urong-sulong at
pasuray-suray at pilit na inihahakbang ang mga paa. Saan siya
patungo? Pupunta siya sa kanyang ina. Hinahanap ng kanyang
bibig ang suso ng inahing tupa at kapagdaka’y sisimulan na
niyang namnamin ang masustansiyang gatas ng kanyang ina ng
buong pananabik.
Maaaring ang mga katanungang ito ang sasagi sa ating mga
isipan, lalung-lalo na sa mga taong nagnanais magkaroon ng
malinaw at malawak na pang-unawa:

192
 • Sino ang nagbigay ng gabay sa tupang ito sa paghahanap
ng suso ng kanyang ina pagkaraan lamang ng ilang
sandali matapos na siya ay isilang?

• Papaano niya nalaman na ang susong ito ay nauukol sa

kanya at papaano niya nalamang naririto ang gatas ng
kanyang ina?

• Natutunan ba niya ito o siya ba'y sinanay na noong siya

ay nasa loob pa lamang ng sinapupunan ng inahing
tupa?

Ang sagot: Ito ang kapangyarihan ng ating Dakilang Lumikha at

ang kalikasang Kanyang itinakda sa lahat ng Kanyang mga
nilikha.

Isa pang pangyayari sa ating kapaligiran ay ang tungkol sa

bubuyog. Sa paglabas pa lamang ng bubuyog mula sa pagiging
uod at sa sandaling lumakas na ang kanyang mga pakpak, siya’y
magmamadaling lilipad kasama ng kawan ng bubuyog upang
magsagawa ng saray ng pulot na sadyang kamangha-mangha ang
mahusay na pagkakaayos, pagkakahanay at ang magandang
pagkakasunod-sunod. Ang kawan ng bubuyog ay lilipad ng
daan-daang milya upang mag-ipon ng nektar mula sa libu-libong
bulaklak. Sa kanilang pagbabalik, ang nektar na nasa kanilang
tiyan ay magiging pulot-pukyutan na may iba't ibang kulay.
Inilalagak nila ang pulot-pukyutan sa bawa’t sisidlan sa kanilang
bahay. Lahat ng ito ay nagkakaroon ng kaganapan sa
pamamagitan ng pagpapala ng Allâh – ang Lubos na Maalam.
Bagama't hindi tuwirang nakikinabang ang bubuyog sa pulot-
pukyutan, kanilang ginugugol ang buong buhay nila sa paggawa
nito sapagka’t batid nila na sila’y alipin ng Allâh simula pa sa
kanilang pagiging uod. Samantalang ang mga taong tuwirang
nakikinabang sa masustansiyang pagkaing ito ay kadalasang
hindi man lamang nagpasasalamat sa Allâh. Tunghayan natin
ang nakasaad sa Banal na Qur'an:

192
At ang inyong Panginoon ang nagbigay inspirasyon sa
bubuyog. "Ituring ninyo para sa inyong mga sarili ang mga
bundok bilang tahanan (bahay) at mula sa mga punong kahoy
at sa anumang kanilang itinayo. At magsikain kayo mula sa
lahat ng prutas at sundin ang daan ng inyong Panginoon na
inilaan para sa inyo." Mayroong isang inuming lalabas mula
sa kanilang mga tiyan na magkakaiba ang kulay, kung saan
dito ay may gamot o lunas para sa mga tao. Katotohanan, ito
ay isang tanda sa mga taong mayroong pang-unawa. (An-Nahl-
16:68-69)

• Paanong ang isang bubuyog ay natutong gumawa ng

saray ng pulot sa maayos at pantay-pantay na sukat?

• Sino ang tumulong sa kanila upang ang masaganang

pulot-pukyutan ay mailagay sa pambihirang sisidlan,
matapos nilang ipunin ang mga ito mula sa mga
bulaklak?

• Ganito ang di-matatawarang Kadakilaan ng ating

Lumikha na Siyang nagturo at nag-ayos ng mga bagay na
iyon, ayon sa Kanyang kagustuhan para sa Kanyang mga
nilikha.

Sa iba pang mga kaganapan:

Makikita natin ang kagandahan ng mga bagay dito sa sanlibutan

na nilikha ng ating Dakilang Lumikha sa iba't ibang anyo at
kabigha-bighaning mga kulay. Masdan ang sari-saring uri at
kulay ng mga bulaklak na nagpapahiwatig sa kadakilaan ng
Allâh. Mababasa natin sa Banal na Qur'an:
Hindi ba Siya (ang nakahihigit sa inyong mga diyus-diyosan)
ang lumikha ng mga kalangitan at kalupaan at nagpadala sa
inyo ng tubig-ulan mula sa himpapawid upang pasibulin
Namin ang mga kahanga-hangang halamanang puno ng

192
ganda at galak? Wala sa inyong kakayahan ang
makapagpatubo ng kanilang mga puno. Mayroon pa bang
diyos maliban sa Allâh? Subali’t may mga taong nagbibigay-
katambal pa sa Kanya! (An-Naml-27:60)

Masdan ninyo ang pabo real (peacock) kapag kanilang ibinubuka

ang kanilang mga pakpak at balahibo sa kanilang buntot.
Makikita rito ang napakagandang sining na nagtataglay ng
pinakamagagandang kulay na sadyang kaaya-aya ang
pagkakatugma. Ganito kabigha-bighani ang tanawin na inyong
mapagmamasdan sa sandaling itambad nang matagal ng pabo
real ang kanyang itinatagong dakilang sining. Tunghayan din
natin ang malalaking paru-parong nakukulayan ang mga pakpak
ng iba't ibang matitingkad na kulay na mahusay ang
pagkakadisenyo. Dito natin makikita ang kagila-gilalas na sining
na ipininta mismo ng Kamay ng ating Dakilang Lumikha.
Magagawa ba ng mga sinaunang pintor at maging ng
kasalukuyang mga pintor ang ganitong magagadang tanawin
kahit magtulong-tulong pa sila sa isa’t isa? Madalas nating
nababasa sa mga pahayagan ang pagtatanghal sa mga ipinintang
larawan ng mga sinaunang pintor na nagkakahalaga ng milyon-
milyong dolyar. Halos abot-langit ang kanilang mga papuri sa
mga ito. Nakakalungkot isiping nakaligtaan nilang purihin ang
gumihit sa mga kaakit-akit at likas na sining na nakapalibot sa
kanilang kapaligiran na ginawa mismo ng ating Dakilang
Lumikha!

Sa ibang pang mga kaganapan:

At sa kalupaan ay may mga tanda sa mga taong may tiyak na

pananampalataya. At gayundin (may mga tanda) sa inyong
mga sarili. Hindi mo ba ito nakikita? (Adh-Dhariyat-51:20-21)
Ito ay mga tanda at patunay sa pananatili ng Allâh at ng Kanyang
paghahari mula sa kaliit-liitang detalye nitong napakalawak na
sanlibutang kinapapalooban ng kalupaan at kalangitan. Ang
sanlibutan ay kinabibilangan ng maraming galaxy, bawa’t isa

192
nito ay may sariling araw, mga planeta at mga buwan katulad ng
ating ginagalawang solar system. Sinabi ng Allâh na ang
pagkakalikha nitong kalupaan at kalangitan ay nakakahigit kaysa
sa pagkakalikha Niya sa ating mga sarili.

Tunay na ang Allâh – ang Kaluwalhatian ay sa Kanya lamang,

ang nagturo at naggabay sa atin tungo sa pinakamabilis na
paraan upang makilala natin kung sino Siya at malaman ang
Kanyang kadakilaan at kakayahang lumikha. Masdang mabuti
ang Kanyang pagkakalikha sa atin! Kung lilimiin lamang natin
ang napakadetalyadong pagkakalikha ng Allâh sa pisikal nating
pangangatawan, madarama natin ang magpakumbaba sa Kanya.
Ating matutunghayan sa Banal na Qur'an:

O sangkatauhan! Ano ang dahilan ng inyong pagpapabaya

tungkol sa inyong Panginoon – ang Mapagpala? Na lumikha
sa inyo, hinubog kayo ng ganap at binigyan ng karapat-dapat
na sukat. Binuo Niya kayo sa anumang anyong nais Niya. (Al-
Infitar-82:6-8)

Dapat nating mabatid ang paraan ng pagkakalikha sa ating mga

sarili. Wariin natin ang kahalagahan at ginagampanan ng bawa’t
bahagi ng ating katawan na patuloy sa pagganap mula sa ating
pagsilang hanggang sa araw na ito ng ating buhay. Kung ating
gagawin ang ganitong pagninilay-nilay, makikita natin ang
maraming himala at kamangha-manghang mga kaganapan. Ang
higit na kahanga-hanga ay kung papaano nilikha ng Allâh ang
lahat ng bahagi ng ating katawan habang tayo’y bilig (fetus) pa
lamang sa sinapupunan ng ating ina. Ating matutunghayan mula
sa Banal na Qur'an ang patunay:

…Siya ang lumikha sa inyo sa sinapupunan ng inyong ina:

paulit-ulit na paglikha sa loob ng tatlong lambong ng
kadiliman. Ganyan ang Allâh – ang inyong Panginoon. Sa
Kanya ang lahat ng kaharian. Walang tunay na diyos na dapat

192
sambahin maliban sa Kanya. Magkagayon, bakit kayo
tumalikod? (Az-Zumar-39:6)

Ang tatlong lambong ng kadiliman ayon sa pagkakatuklas ng

makabagong agham ay: Una, ang tinatawag na placenta, na
naglalaman ng punlay sa simula pa lamang, pagkatapos ay
naging namuong bagay at nagkaroon ng buto hanggang sa
maging ganap na sanggol. Ang pangalawang lambong ay ang
sinapupunan ng ina. At ang pangatlong lambong ay ang
mismong balat ng tiyan ng ina.

Paano nabuo ang selula (cell) mula sa punlay? Paano ito

nagpatuloy lumago sa loob ng tatlong lambong na bumabalot
dito hanggang magkaroon ng buto, ulo, tainga, mata, ilong,
bibig, dila, utak, puso, sikmura, baga, atay, bato, kamay at binti?

Dapat nating isaalang-alang kung papaano nabuo ang ilan sa mga

nabanggit na bahagi ng ating katawan at papaano sila
gumagalaw. Kung titingnan natin ang ating mga mata
halimbawa, ito'y maituturing na isang masalimuot na bahaging
nabuo sa loob ng sinapupunan. Ang bilig (fetus) sa sinapupunan
ng ina ay kumakain sa pamamagitan ng dugo ng kanyang ina.
Ang dugong ito ay naging maliliit na optical bundles sa loob ng
retina ng mata na kinapapalooban ng milyong optical cones na
nag-uugnay sa utak upang maghatid ng anumang nakatambad sa
mata. Nakikita ng mata ang liwanag, inilalarawan ang hugis,
sukat at kulay ng anumang nakita nito. Pagkaraa’y inaanyuan ng
mata ang lahat ng ito sa isang malinaw na larawan sa paraang
hindi mapapantayan ng alinmang pinakamahusay na kamerang
pang-telebisyon sa kasalukuyan.

Kahit tipunin pa ang mga dalubhasang manggagamot sa mata sa

buong mundo at pag-isahin ang kanilang nalalaman at gamitin
ang mahuhusay at makabagong kagamitang pangmata, hindi sila
kailanman makagagawa ng isang kamerang pang-telebisyon na
may kakayahang taglay ng mata ng tao na nilikha ng Allâh.

192
Maaaring magulat ang sinuman na ang mata ay nilikha ng Allâh
sa loob ng tatlong lambong ng kadiliman na nabanggit sa itaas.
Gayunpaman, nilikha ng Allâh ang mata na sadyang akma sa
liwanag. Kung papaano likas na lumuluwag ang pupil ng mata
kapag natatambad sa dilim at lumiliit ito kapag natatambad sa
liwanag. Sa kaalamang ating nabasa, wala na tayong masasabi pa
maliban sa ang Kaluwalhatian ay sa Allâh lamang – ang
Dakilang Tagapaglikha!

Siya (Allâh) rin ang lumikha ng baga at nagpahintulot sa

paghinga ng sanggol habang ito ay nasa sinapupunan pa lamang
ng kanyang ina, kahit pa sa mga sandaling yaon ay hindi niya
kailangang huminga o 'di kaya’y mag-ensayong huminga. Batid
ng Allâh (ang Dakilang Lumikha) na kailangan ng sanggol ang
sistema sa paghinga sa kanyang paglabas. Sapagka't sa sandaling
siya ay isilang, mapaliligiran siya ng hangin. Bagama't hindi niya
nagamit ang sistemang ito nang siya ay nasa sinapupunan pa
lamang, kailangan niyang huminga sa ngayon upang hindi siya
mamatay. Ilan lamang ito sa mga di-mabilang na himala ng
Allâh na makikita mismo sa pagkakalikha sa Kanyang mga
nilalang. Idagdag pa natin dito ang pag-andar ng paningin sa
sandaling makakita ng liwanag. Gayundin ang pag-andar ng
kanyang pandinig sa sandaling mapalapit sa anumang tunog o
ingay. Pinagkalooban ng Allâh ang sanggol ng kumpletong
bahagi ng katawan na kailangan niya habang siya ay nasa
sinapupunan pa lamang kahit hindi niya kailangan ang mga ito sa
mga panahong yaon. Batid ng Allâh na kakailanganin ng bata
ang mga masalimuot na bahaging ito ng katawan na may tamang
pangangailangan sa kanyang sarili sa sandali ng kanyang
pagsilang. Ang Allâh – ang Makapangyarihan ay nagpahayag sa
Banal na Qur'an:
Lubos Niya kayong kilala nang likhain Niya kayo mula sa
alabok at habang kayo ay bilig pa lamang sa sinapupunan ng
inyong ina. (An-Najm-53:32)

192
Pahalagahan din natin ang puso ng tao at ang patuloy na
pagtibok nito. Sadyang makapangyarihan ang Allâh! Ang tibok
ng puso ng tao ay tumutulong sa pagdaloy ng dugo sa buong
bahagi ng katawan nito. Ito ay tumitibok ng 70 beses bawa't
minuto ng walang patid habang nabubuhay ang isang tao. Kung
ang isang tao ay umabot sa pitumpung taong gulang,
nangangahulugang ang pintig ng kanyang puso ay aabot sa
2,575,440,000 sa buong buhay niya. Ito ay patuloy na pumipintig
ng walang patid. Ang puso ang bumobomba sa dugo patungo sa
mga daluyang ugat na may sukat na libu-libong milya ang haba.
Kahit ang makabagong agham sa kasalukuyan ay hindi pa
nakatutuklas ng isang tulad nito na maaaring ihambing sa nilikha
ng Allâh – ang Tagapagsimula sa lahat ng bagay.

Kapag ating titingnan at isasaalang-alang kung papaano nabuo at

gumagalaw ang utak ng tao, makikita natin ang isang himala at
patuloy na mamamangha sa dakilang mga Tanda ng Allâh na
lumikha ng isang partikular na bahagi ng katawan ng tao. Ang
utak ng tao ay kinabibilangan ng maraming bahagi. Ang isang
bahagi ng memorya ay nauukol sa pag-iisip at pagpapasiya, may
bahagi rin sa pamamahala at pagsasaayos sa bawa't pagkilos sa
bahagi ng katawan. Isa ring bahagi para sa pagsasalin ng limang
uri ng pandamdam na naghahatid sa utak katulad ng tunog mula
sa tainga, paningin mula sa mata, pang-amoy mula sa ilong,
panlasa mula sa dila at pandama mula sa balat. Ang utak ng tao
ay binubuo ng bilyon-bilyong selula na hindi namamatay
kailanman. Hindi tulad ng ibang bahagi sa katawan na kung saan
ang kanilang mga selula ay patuloy na napapalitan at nagbabago.
Ang utak ay may pirmihang mga selula na hindi nasisira at hindi
namamatay maliban lamang kung may sakit ang tao na maaaring
sumira sa mga selulang ito. Minsan ang mga selula ng utak ay
kumukupas kapag ang tao ay umabot na sa katandaan.
Karaniwang nangyayari ito sa bahagi ng memorya. Kaya naman
dahan-dahang humihina ang memorya ng tao hanggang sa
tuluyan na itong mawala. Ito ang tinatawag na sakit sa

192
pagkalimot (zahaimer disease). Ipinaliwanag ng Allâh sa
talatang ito ang dahilan:

At nilikha kayo ng Allâh, pagkaraa’y kukunin Niya kayo sa

pamamagitan ng kamatayan. At kabilang sa inyo ay ibabalik
sa pagkainutil, na wala silang nalalaman matapos magkaroon
ng kaalaman. Katotohanan, ang Allâh – ang Lubos na
Maalam, ang Ganap na Makapangyarihan. (An-Nahl-16:70)

At muling nagsaib ang Allâh:

O sangkatauhan! Kung kayo ay nag-aalala sa Pagkabuhay na

Muli, magkagayo’y dapat tandaan ang katotohanang nilikha
Namin kayo mula sa alabok, pagkaraa’y mula sa Nuftah
(isang patak na punlay), pagkatapos mula sa namuong dugo at
naging munting laman, ang iba’y nagkahugis at ang iba’y
hindi – upang ipakita Namin sa inyo ito ng maliwanag (ang
Kapangyarihan at Kakayahang gawin ang anumang nais ng
Allâh). At pinapangyari Namin ang sinumang Aming nais na
manatili sa sinapupunan sa itinakdang panahon at inilabas
Namin kayo bilang mga sanggol at pinalago upang umabot sa
kahustuhang gulang. At kabilang sa inyo ang maagang
namamatay at ang iba’y umabot sa kahabag-habag na
katandaan na walang nalalaman makaraang magkaroon ng
kaalaman. At masdan ang tigang na lupa, nagpadala Kami ng
ulan at nagkabuhay muli at ito’y nayanig at umusbong ang
lahat ng magagandang uri ng pananim. (Al-Hajj-22:5)

Sinumang tao ang magkaroon ng karamdaman sa selula ng utak,

mawawala lahat ang kanyang kaalaman at malilimutan niya ang
nakaraan.

Isa sa pinakamahusay na nagdisenyo ng computer sa buong

mundo na nagsagawa ng masusing pag-aaral tungkol sa isang
computer memory ay ang Pentagon Complex. Sa loob lamang ng
isang sandali, ang kanilang computer program ay nakapagtatala

192
ng milyong data sa matimatika. Subali’t kanilang napag-alaman
na ang memorya nito ay hindi man lamang nakaabot kahit sa ika-
apat na antas ng memorya ng tao na may pangkaraniwang talino.
Kung ang tao ay aabot sa 40 taong gulang, madali para sa kanya
ang maglahad ng mga nangyari sa kanyang buhay noong siya ay
bata pa sa loob lamang ng ilang segundo. Higit pa rito ay
maisasalarawan niyang mabuti ang lahat ng mga tagpo sa
nangyari kasama na rito ang mga tao at lugar na naging bahagi
ng karanasang iyon kahit 30 taon na ang nakalipas.

Sa kasalukuyan ba’y may isang computer set na nakapagtala sa

memorya nito ng milyong files ng video recorded information na
naganap makalipas ang sampung taon? Sa loob ba lamang ng
isang segundo ay kayang patakbuhin ng computer set na ito at
makapagtala ng isang sitwasyon na nakalagak dito pagkaraan ng
apatnapung taon? Hindi! Sapagka't ang isang computer set ay
hindi makagagawa nito dahil nangangailangan pa ito ng proper
symbols at keys bago magtala ng pagkilos sa memory chip nito.
Ang isang bagay na hindi kayang gawin ng isang computer set
ay ang magpatakbo ng dalawang kaganapan sa iisang
pagkakataon na kasing bilis ng memorya ng utak ng tao. Hindi
rin ito makapagbibigay ng tamang desisyon na katulad ng pag-
iisip ng tao. Ang computer set kailanman ay hindi makagagawa
ng isang electronic at mechanical devise na kayang isagawa ng
isipan ng isang tao. Ang talino at galing ng tao ang siyang
ginagamit upang ang mga makinang ito ay mabuo at maging
kapaki-pakinabang. Ang mga makinang ito ay hindi nakadarama
ng anumang pandamdam na katulad ng sa ating katawan. Kapag
taglamig, ang isang computer set ay hindi nangangailangan ng
anumang bagay upang magbigay-init dito. Samantalang ang utak
ng tao ay kaagad kumikilos upang maramdaman ito ayon sa
pangangailangan ng kanyang katawan. Sa mga palatandaang ito,
wala na tayong magagawa kundi sumuko sa Kapangyarihan at
Kadakilaan ng Dakilang Lumikha – ang Allâh. Ang Kanyang
kadakilaan ay makikita sa lahat ng Kanyang mga nilikha.
Kaluwalhatian sa Inyo O Allâh. Ang Inyong Kapangyarihan at

192
Kadakilaan ay sadyang malayo sa mga kasinungalingan ng mga
taong hindi nananampalataya. Hindi natin kayang ilahad dito ang
lahat ng mga himala, ang lakas, ang kahalagahan at ang
kapakinabangan ng iba pang bahagi ng ating katawan.
Matutunghayan natin sa Banal na Qur'an:

At Kanyang ibinigay sa inyo ang lahat ng inyong kailangan. At

kung inyong bibilangin ang mga biyaya ng Allâh, hindi ninyo
ito mabibilang lahat. Katotohanan, ang tao'y kadalasang hindi
makatuwiran at walang pasasalamat sa Allâh. (Ibrahim-14:34)

Talakayin naman natin ang iba pang bagay na nagpapatunay

kung gaano kalawak ang kakayahan ng Allâh na sadyang malayo
sa kakayahang nagagawa ng Kanyang mga nilikha.

Sa kasalukuyan, maraming bagay ang natuklasan ng tao sa

pamamagitan ng makabagong agham. Ang iba’y nagawa pang
pumunta sa ibang planeta sa kalawakan. Inakala nilang sila ay
may sapat na kaalaman dahil sa kanilang mga nagawa. Ang iba
nama'y nakalimot sa katotohanang ang lahat ng ito ay nasa
pahintulot lamang ng Allâh – ang Lubos na Maalam at ang
Ganap na Makapangyarihan. Siya ang nagbigay ng kakayahan,
lakas at talino upang maisagawa nila ang lahat ng ito. Sa halip na
sila ay magpasalamat sa Allâh, iniisip nilang ang lahat ng
kakayahang kanilang tinatamasa ay likas sa kanilang mga sarili
na may kalakip na pagmamalaki. Dahil dito ang Allâh ay nagsabi
sa Banal na Qur'an:

Tungkol sa kaalaman, kayo (sangkatauhan) ay nabigyan ng

kaunti lamang. (Al-Isra-17:85)
Pag-usapan natin ang isa sa mga imbensiyon ng tao sa
kasalukuyan. Isa sa pinakahuling kagamitang natuklasan ng tao
ay makikita sa eroplanong pangmilitar. Ito ang double radar na
pinagagana ng computer. Nagbibigay ito ng kakayahan sa isang
eroplano habang pumapailanlang na maghatid ng radar waves
mula sa isang land-base air defence radar. Ang huli nama’y

192
kayang pabalikin ang radar waves at guluhin ito upang iligaw
ang radar ng mga kalaban. Kapag ang piloto ay nakakita ng
papalapit na guided missile sa kanyang aircraft, kaya niyang
gamitin ang kanyang radar upang iwasan at pasabugin ang
naturang missile. May kakayahan din ang aircraft na itong
magbago ng iba't ibang direksyon ayon sa bilis at kapasidad na
nakadisenyo rito. Kaya rin nilang magbuo ng ibang aircraft na
may iba't ibang modelo na may makabagong teknolohiya. Sa
ganitong kalagayan, inakala nila sa kanilang pagkakatuklas ng
makabagong kagamitang ito na naabot na nila ang pinakamataas
na antas sa kaalamang pangteknolohiya. Tingnan natin kung ano
ang sinabi ng Makapangyarihang Allâh bilang paghamon sa tao
sa kanilang paniniwalang naabot na nila ang kahusayan sa
paggawa ng makabagong kagamitan at sa kanilang pagmamalaki
hinggil sa mga bagay na ito. Pinili ng Allâh bilang isang
halimbawa ang pinakamaliit at pinakamahina sa Kanyang mga
nilikha – ang langaw.

Ilalahad natin ang katangian at kakayahang ibinigay ng Allâh sa

langaw at ihambing natin ito sa mga katangian ng mga
makabagong kagamitang pang-teknolohiya na ginawa ng tao
katulad ng isang eroplanong pandigmaan. Sa isang banda, kung
ating aalamin ang sukat ng mga ito, ang eroplano ay sadyang
napakalaki kung ihahambing sa napakaliit na langaw. Subalit
bago tayo magpatuloy, ating bigyang-daan ang sinabi ng Allâh
sa Banal na Qur'an:

O sangkatauhan! Ang isang halimbawa ay nailahad na, kaya

makinig na mabuti: Katotohanan, lahat ng tinatawag ninyo
maliban sa Allâh ay hindi kailanman makalilikha ng isang
langaw, kahit magsama-sama pa sila hinggil dito. At kung ang
langaw ay dadagit ng anumang bagay sa kanila, wala silang
kakayahang mabawi ito mula sa langaw. Sadyang mahina
(kapwa) ang naghahanap at ang hinahanap. Hindi nila
pinahalagahan ang Allâh ng tamang pagpapahalaga.

192
Katotohanan, ang Allâh ay Makapangyarihan at Dakila sa
Kapangyarihan. (Al-Hajj-22:73-74)

Kaluwalhatian sa ating Dakilang Lumikha, sa Kanyang

kahusayan sa pagbibigay ng ganitong halimbawa bilang hamon
sa mga taong mapagmataas sa pamamagitan ng ilang mga kataga
na maaaring ipaliwanag sa maraming aklat. Maaaring ang ilang
mambabasa ay magtataka kung bakit ginamit ng Allâh ang isang
abang langaw upang hamunin ang tao, kahit marami pang higit
na maliliit na insekto kaysa sa mga ito. Ang mga insektong ito ay
sadyang maliliit na hindi kayang makita ng mata ng tao.
Magkagayunma’y nilikha sila ng Allâh na may kaluluwa,
katawan, ulo, mata, kamay at mga paa upang makalakad at ang
ilan ay nilagyan ng pakpak upang makalipad. Ang langaw ay
nagtataglay ng naiibang katangiang maaaring ikumpara sa
naimbento ng tao, maliban sa kaluluwa nito. Ang kaluluwa ay
nagmula sa Kautusan ng Allâh na nagsabi:

At tinatanong ka nila (O Muhammad ) tungkol sa Ruh

(kaluluwa). Sabihin! Ang kaluluwa ay isa sa mga bagay na
ang kaalaman dito’y nasa aking Panginoon lamang. Tungkol
sa kaalaman, kayo (sangkatauhan) ay nabigyan ng kaunti
lamang. (Al-Isra-17:85)

Sa ating paghahambing, dapat nating isaalang-alang ang sukat ng

bawa’t isa. Nabanggit natin na ang eroplanong pandigmaan ay
maraming kakayahan. Isa na rito ang radar at ang kakayahan
nitong magpaikot-ikot sa iba't ibang direksyon sa mabilis na
paraan. Hindi ba't kaya ring gawin ito ng langaw? Sadyang
marami pang kakayahan ang langaw na iginawad ng Allâh na
hindi makikita sa isang eroplano.
Ipagpalagay nating nakaupo ka sa isang silid na gawa sa salamin
(transparent glass) at may isang langaw sa loob nito. Kapag ang
langaw ay dumapo sa iyong damit o sa iyong kamay, bubugawin
mo ito upang lumayo. Sa isang iglap, ang langaw ay dagliang
lilipad palayo at maaaring dumapo sa alinmang bahagi ng silid.

192
Maaaring lumipad sa kanang bahagi o sa kaliwa. Kung ito'y
iyong hahabulin dahil sa iyong pagkainis, kaya nitong
magpaikot-ikot at magpalipat-lipat ng lugar saan mang bahagi ng
silid na iyon. Ang mga paa nito’y laging nakababa katulad ng
mga gulong ng eroplano upang panatilihin ang kanyang posisyon
at ang ulo nama'y nakaharap katulad ng harapang bahagi ng
eroplano, kung saan matatagpuan ang kabina ng piloto. Ang
likurang bahagi ng katawan ng langaw ay katulad ng buntot ng
eroplanong matatagpuan sa likurang bahagi nito at mayroong
dalawang pakpak sa magkabilang gilid upang mapanatiling
pantay ang paglapag. Kung isasaalang-alang natin ang silid na
gawa sa salamin na napaglalagusan ng paningin, makikita mula
rito ang anumang bagay na nasa labas. Sa bilis ng paglipad ng
langaw, maaari itong dumapo sa alinmang bagay na nasa labas.
Bagama't napakabilis ng paglipad nito, hindi siya nababangga,
bagkus, dadapo siya sa salamin na may katiyakan at hindi
nagkakamali sa pagkalkula.

Maaari tayong magtanong kung papaanong nangyayari ito? Bakit

hindi man lamang nababangga ang ulo ng langaw sa salamin
bagama't sadyang napakabilis ng paglipad nito patungo roon? Sa
kanyang pagdapo’y laging nakahanda ang kanyang mga paa
katulad ng isang space craft kapag lumalapag sa buwan.

Ang kaibahan lamang nila, kapag ang eroplano ay lalapag sa

buwan, kailangan nitong bawasan ang pagbulusok at iikot ng
ilang beses upang ang ibabang bahagi nito ang maunang
lumapag. Ito ay isinasagawa ng maraming metro ang pagitan
upang maging malumanay at maging ligtas sa paglapag.
Bagama't ginagawa rin ng langaw ang naturang sistema sa
paglapag, ito ay sa loob lamang ng 1/500 na bahagi bawa't
segundo. Luwalhatiin ang Allâh – ang Dakilang Tagapaglikha.

Ang isa pang katanungan ay papaanong nalaman ng langaw na

may nakaharang na salamin sa pagitan nito at sa mga bagay na
nakikita sa labas ng silid! Ito ang malaking kaibahan ng radar na

192
gawa ng tao kung ihahambing sa radar na gawa ng Allâh para sa
langaw.

Sino ang naglagay ng di-mapapantayang bilis ng radar sa ulo ng

maliit na langaw na tuwirang binabalewala ng tao? Walang iba
kundi ang Allâh – ang Tagapaglikha, ang Tagapagsimula (ng
lahat ng bagay) na Siya ring lumikha sa tao mula sa alabok.
Sadyang kay layo ng Allâh sa mga di-nananampalataya sa
Kanya.

Ang iba pang bagay na dapat paghambingin sa pagitan ng

langaw at eroplanong pandigmaan ay ang kakayahan nitong
umikot ng mabilis. Nabanggit sa itaas na ang tao ay may abilidad
na makapagpalipad ng eroplano na maaaring pumaitaas,
pumaibaba, kaliwa't kanan, gayundin ang kakayahang umikot
nito. Ang sasakyang ito ay maaari lamang magpalit ng direksyon
sa tamang anggulo upang makaiwas sa missile mula sa kalaban
na humahabol ng malapitan sa dagliang oras. Sa ganitong
sitwasyon ang piloto ay maaaring magpalit ng direksyon. Isang
halimbawa kung ang eroplano ay papuntang silangan, madali sa
piloto nito ang bumalik papuntang kanluran. Ang pinakabagong
sasakyang katulad nito ay maaaring magpalit ng direksyon sa
loob ng pitong (7) segundo lamang, subali't hindi magagawang
umikot sa sukat na tatlumpung antas (30 degrees). Samantalang
ang langaw ay may kakayahang gawin ito sa loob lamang ng
1/250 bahagi ng isang segundo at maaari itong pumihit na hindi
hihigit sa pitong antas (7 degrees). Ating makikitang kapag
binugaw natin ang langaw na nakadapo sa gilid ng pinggang may
pagkain, ang langaw ay dagliang lilipad ng humigit kumulang sa
tatlong metro ang layo. At kapagdaka'y pipihit ito at dadapong
muli sa pagkain. Ito ay nagaganap ng napakabilis at maaring
isipin na sila ay may dalawang ulo na nakalilipad sa magkaibang
direksyon sa iisang panahon. Katulad ng tren na hindi na
kailangan pang umikot upang bumalik dahil ito ay may dalawang
kabina ng nagmamaneho, isa sa unahan at isa sa kabilang dulo.

192
Sa narating ng tao sa larangan ng makabagong agham at sa
iginawad na kaalaman ng Allâh sa kanila upang makabuo
halimbawa ng isang eroplano, maaari ba nila itong ikumpara sa
kakayahan ng langaw na nilikha ng Allâh sa pamamagitan ng
Kanyang Katalinuhan at Kapangyarihan? Ang kasagutan ay
maliwanag na “Hindi”.

Pag-usapan naman natin ang malaking agwat ng kanilang sukat.

Ang sukat ng eroplano ay bilyong beses ang laki kumpara sa
langaw. Gayunpaman, inilagay ng Allâh ang lahat ng
kakayahang lihim at himala sa langaw na ito. Kaya naman
hinamon ng Allâh ang sangkatauhan sa pamamagitan ng isang
maliit na langaw mula sa Kanyang mga nilikha. Walang
sinumang dalubhasa sa larangan ng makabagong agham ang may
kakayahang harapin ang hamong ito kahit magsama-sama pa sila
sa pagsisikap. Katohohanan, tanging ang Allâh – ang Ganap na
Makapangyarihan.

Ipagpatuloy natin ang ating pagsisikap na makilala ang Allâh –

ang Dakilang Tagapaglikha, ang Tagapagsimula (ng lahat ng
bagay) na hindi binibigyan ng tama at makatarungang
pagpapahalaga ng sangkatauhan.

Magsimula tayo mula sa pinakamalaki hanggang sa pinakamaliit

na nilikha ng Allâh. Simulan natin sa maliliit na bagay tungo sa
pinakamalalaking bagay na makikita sa buong kalawakan. Gaano
man kalaki o kadakila ang anumang nilikha ng Allâh, hindi pa
rin ito makahihigit sa Kanya. Ang Allâh ay nagsabi:
Ang pagkakalikha sa mga kalangitan at sa kalupaan ay tunay
na may kahigitan sa pagkakalikha sa sangkatauhan, subali’t
karamihan sa tao ay hindi ito nalalaman. (Ghafir-40:57)

Ayon sa sinabi ng Allâh, nilikha tayo sa putik mula sa

pinaghalong tubig at alabok. Kapwa napapalooban ang mga ito
ng atomo, gayundin ang hangin ay napapalooban nito. Kaya

192
naman ang buong sanlibutan ay ginawa sa di-mabilang na dami
ng maliliit na atomo.

Tanong: Ano nga ba ang atomo?

Hanggang sa kasalukuyan ay wala pang nakakita ng atomo sa

pamamagitan ng mata lamang. Dahil sa sobrang liit nito, maging
ang pinakamalaking mikroskopyo na naimbento ng tao ay hindi
rin nagamit upang ito ay makita ng tuwiran. Hanggang sa
nagsagawa ng maraming pananaliksik ang tao hinggil sa atomo
at naipaliwanag ang kaayusan nito. Ito ay ginawa upang
mailarawang mabuti kung ano ang atomo. Dagdag pa rito, unang
nagpasabog ng atomic bomb ang Amerika sa Hiroshima, Japan
noong nakaraang ikalawang digmaang pandaigdig. Pagkaraan ng
lahat ng ito, napag-alaman ng tao na ang atomo ay hindi lamang
pala ang pinakamaliit na nilikha ng Allâh dito sa sanlibutan.

Ang atomo ay isang malinaw at napakaliit na bagay katulad ng

maliit na bolang kristal na animo’y bula ng sabon. Sa loob nito
ay may mga higit na maliliit na bagay na umiikot sa ehe (axis) at
sa iba’t ibang landas o ligiran sa palibot ng nucleus na nakalagak
sa gitna ng atomo. Ang mga bagay na umiikot na ito ay tinawag
na mga positive electric charges na nagmula sa mga elementong
kemikal. Ang tawag ng mga siyentipiko sa mga ito ay neutrons
at protons. Sa palibot ng nucleus ay may iba pang negative
electronic bodies. Ang tawag ng mga dalubhasa sa mga ito ay
electrons. Ang lahat ng ito habang umiikot sa palibot ng nucleus
ay may kanya-kanyang ligirang magkakalayo sa bawa’t isa na
sadyang kagila-gilalas kung isasaalang-alang ang kanilang
maliliit na sukat. Sa ganitong kalagayan, ang atomo ay isang
maliit na larawan ng solar system na sadyang kahanga-hanga ang
kaayusan na kinabibilangan ng kapwa disiplina at pagtutugma-
tugma at walang anumang nangyayaring salpukan. Karamihan sa
bula ng atomo ay walang hangin katulad ng solar system.

192
Ang atomo at ang higit na maliit na bagay na nasa gitna nito
(nucleus) ay natuklasan ng mga siyentipikong Amerikano at
Aleman limampung (50) taon na ang nakaraan. Subali’t bago pa
man ito natuklasan sa larangan ng agham, binanggit na ito ni
Propeta Muhammad mahigit 1,400 taon na ang nakalipas
bagama't siya ay hindi marunong bumasa at sumulat. At sa
panahon ding iyon ay wala pang mga dalubhasa at mga
kagamitan sa pagtuklas ng mga ganitong bagay. Subali't si
Propeta Muhammad ay tumanggap ng ganitong kapahayagan
mula sa Allâh na ating matutunghayan sa Banal na Qur'an:

Alinman ang iyong pinagkakaabalahan (O Muhammad ) at

anumang bahagi ng Qur'an ang iyong binabasa at anumang
inyong ginagawa (mabuti man o masama), Kami ang saksi rito
habang ginagawa ninyo ito. At walang maitatago sa inyong
Panginoon kahit kasinliit lamang ito ng atomo sa kalupaan o
sa kalangitan. Higit mang maliit o malaki kaysa rito ay
nasusulat sa Maliwanag na Talaan. (Yunos-10:61)

Kaluwalhatian sa Allâh – ang ating Panginoon na Siyang nagturo

sa atin tungkol sa atomo. Gayundin, ang mas maliit kaysa rito na
matatagpuan sa loob mismo nito na umiikot ayon sa tama at
maayos na paraan. Kaluwalhatian sa Allâh – ang Tagapamahala
ng malawak na sanlibutan na kung saan ang mga pinakamaliliit
na bagay ay matatagpuan. Tunghayan natin sa pamamagitan ng
mikroskopyo kung ano ang maaaring makita sa isang patak na
tubig na nagmula sa isang maruming lugar. Makikita natin doon
ang maliliit na mga selula at ibang mga bagay na may buhay na
gumagalaw at nagpaparami ng milyon-milyong beses sa
napakaikling panahon. Kung atin lamang bibigyang-pansin ang
maliliit na bagay na ito na ating nakikita na umiikot sa kanya-
kanyang itinalagang mga ligiran at itataas natin ang ating
paningin sa kalangitan na kung saan ay napalilibutan ng iba't
ibang nilikha ng Allâh katulad ng mga naglalakihang bituin,
kalawakan at mga planeta na umiinog sa isang mahimala at di-
mapapantayang kaayusan, magkakaroon tayo ng lubos na pang-

192
unawa sa Kanyang Kapangyarihan na Siyang lumikha at
namamahala sa lahat ng bagay.

Ayon sa ating sariling kaalaman, ang daigdig ay bilog na

pinaninirahan ng bilyon-bilyong tao, mga nilikhang di-nakikita,
mga hayop, mga halaman, mga isda at mga ibon. Ang mundong
nasa ating paningin ay tila walang hangganan. Ito ay
napapalooban ng iba't ibang nilikha ng Allâh tulad ng mga
bundok, mga karagatan, mga disyerto, mga kapatagan, mga
hardin at mga ilog. At kung ito ay ating ihahambing sa pitong
kalangitan, ito ay katulad lamang ng isang patak ng tubig sa
isang malawak na karagatan. Upang mapagtanto natin kung
gaano ang agwat ng layo ng mundo kung ikukumpara sa
kalawakan, dapat nating isaalang-alang ang mga sumusunod na
halimbawa. Ipagpalagay natin na ang kalawakan ay isang sport
stadium at ang mundong ating ginagalawan ay katulad ng isang
atomo na lumulutang-lutang sa loob nito.

O sangkatauhan, inyong pagmasdan ang bahagi ng mundong

inyong ginagalawan kumpara sa mga kaharian sa mga kalupaan
at mga kalangitan. Naisip mo bang ito ang tahanan para sa iyong
kaligayahan tulad ng mga palasyo, mga hardin at milyon-
milyong salapi? Tunghayan natin ang isang Hadith (winika ng
Propeta ): Kung ang makamundong buhay ay kasing sukat
lamang ng pakpak ng lamok sa paningin ng Allâh, hindi Niya
pahihintulutan ang mga hindi mananampalataya na
makainom ng kahit kaunting tubig mula rito.

Sa katunayan, ang mundo (earth) ay isa sa mga planetang nilikha

ng Allâh na nakalutang sa kalawakan. Ito ay umiikot sa araw na
may tiyak na daanan katulad ng iba pang walong mga planeta.
Ang lahat ng siyam na planetang ito ang tinatawag na solar
system. Ang sukat ng araw ay higit sa milyong beses ang laki
kumpara sa mundo. Ang pagitan o layo ng araw sa mundo ay
umabot sa 149 milyong kilometro. Ang higit na kataka-taka sa
solar system ay isa lamang ito sa libu-libo o milyon-milyong

192
mga solar system na nilikha ng Allâh. Ang lahat ng ito ay
nakapaloob sa tinatawag na galaxy. Subali’t ang kamangha-
manghang bagay na ito ay hindi dito natatapos. Sapagka't ang
ating galaxy ay hindi isang natatanging uri sa sanlibutan.
Mayroon pang milyong mga galaxy katulad ng sa atin at ang
bawa’t isa rito ay napapalooban ng milyon-milyong iba pang
mga solar system. Magkagayunman, wala tayong sapat na
kaalaman tungkol sa mga galaxy at sa mga naninirahan doon
dahil sadyang napakalayo ng bawa’t isa na hindi kayang abutin
ng kaalaman ng tao. Ito ay lumampas na sa mga konseptong
pangsukat na ginagamit ng tao sa kasalukuyan. Sa paghahangad
ng mga siyentipiko na sukatin ang pagitan ng mga ito sa isa’t isa,
napagkasunduang nilang gamitin ang isang sistema ng pangsukat
na tinawag nilang light-year.

Subali't ano nga bang ibig ipakahulugan ng katagang light-year?

Batid nating ang taon ng Hijri ay ang taon ng paglikas ng mga
Muslim mula sa Makkah papuntang Madinah at tinawag na
lunar calendar. Alam din natin ang mga taon pagkaraan ni
Kristo, ito naman ang tinawag na solar calendar. Subali’t ano
nga ba ang light-year?

Ang mga dalubhasa ay naghangad na malaman ang bilang ng

kilometro sa pagitan ng malayong kinalalagyan ng mga galaxy,
bituin, at planeta. Subali’t napag-alaman nilang mahirap basahin
o isulat ang mga numerong naitala dahil sa napakarami nito.
Upang ipaalam sa atin ang pagitan ng ating solar system sa iba
pang tulad nito sa loob ng ating galaxy na tinatawag naman
nilang milky way, sinimulan nilang sukatin ito sa pamamagitan
ng bilis ng sinag ng araw (sunray) na aabot sa itinalagang lugar.
Napag-alamang ang sinag na ito ay umabot sa 300,000 kilometro
bawa’t segundo. Mula sa segundo, nakalkula nila kung ilan ang
katumbas na minuto, oras, araw, buwan at ang panghuli ay taon.
Ito ngayon ang tinawag nilang light-year. Ang saklaw na layo ng
sinag sa paraang ito ng pansukat ay umabot sa 9,331 bilyong
kilometro. Sa mga nabanggit na impormasyon sa itaas, sadyang

192
mahirap abutin ng ating kaisipin gaaano man tayo katalino. Ano
pa nga kaya kung susukatin natin ang pagitan ng iba’t ibang
galaxy? Marahil aabot ito sa libu-libo o kaya'y milyon-milyong
bilang ng light-years.

Sa katunayan, ang lahat ng ito ay hindi naging mahirap para sa

ating Tagapaglikha. Siya ang nagsimula ng lahat ng bagay gaano
man ang agwat ng mga ito sa isa't isa. Ang Allâh – ang Lubos na
Maalam ay nagsabi sa Banal na Qur'an:

Aming ginawa ang kalangitan ng may Lakas. Katotohanan!

Kami ay may kakayahang palawigin ang kalawakang ito. (Adh-
Dhariyat-51:47)

Gaano man kalawak ang lahat ng ito at gaano man kalayo ang
agwat ng mga ito, tanging ang Allâh lamang ang nakababatid. At
ang lahat ng ito ay matatagpuan sa Kamay ng Makapangyarihang
Tagapaglikha sa Araw ng Paghuhukom.

At sila'y hindi nagbigay ng tamang pagpapahalaga sa Allâh

katulad ng nararapat para sa Kanya. At sa Araw ng
Paghuhukom, ang buong mundo ay dadakmain ng Kanyang
Kamay. At ang mga kalangitan ay gugulong sa Kanyang
kanang Kamay. Kaluwalhatian sa Kanya at Siya ay higit na
Mataas sa lahat na kanilang iniuugnay bilang katambal sa
Kanya. (Al-Zumar-39:67)

Sinabi pa ng Allâh:
At alalahanin ang Araw na Aming bibilutin ang kalangitan
katulad ng pagbalumbon ng nasusulat na Talaan. Kung paano
Namin sinimulan ang unang paglikha, Amin itong uulitin. (An-
Anbiya-21:104)

Ito ay nangangahulugan na sa Araw ng Paghuhukom ang buong

kalawakan ay magiging katulad na lamang ng isang ibinalumbon
na papel sa Kamay ng Allâh. Iyon ang araw na si Anghel Gabriel

192
at ang lahat ng mga anghel ay titindig ng nakahanay. Hindi sila
magsasalita maliban sa sinumang pahintulutan ng Allâh sa
kanila. Sasabihin lamang nila kung ano ang tama at matuwid.
Ang lahat ng mukha ay magpapakumbaba sa harap ng Allâh –
ang Laging Buhay, ang Tagapanustos, ang Tagapamahala ng
lahat ng nilikha. Sa Araw na iyon ang lahat ng tinig ay
magpapakaaba sa harap ng Allâh at ganito ang magiging
katanungan: "Kanino nabibilang ang Kaharian sa Araw na ito?"
At ang kasagutan ay magmumula sa lahat ng dako: "Ito ay
nabibilang sa Allâh – ang Nag-iisa, ang Walang Katulad."

Ngayon ay ating talakayin ang isang usaping nagbibigay ng

palaisipan sa tao – ang tungkol sa napakalawak na vacuum
(kawalan ng hangin) na nakapaligid sa sandaigdigan kasama na
rito ang ating mundo, ang buong kalawakan at ang anumang nasa
kanilang pagitan. Sa walang hanggang vacuum na ito lumulutang
at umiikot nang napakabilis ang bilyon-bilyong mga galaxy, mga
bituin at mga planeta. Sa kanilang paggalaw, ang mga planeta at
iba pang mga lumulutang na bagay ay inihambing sa pira-
pirasong bagay na lumilipad galing sa isang sumambulat na bato.
Kung ang kalawakang nakapaligid sa batong ito ay walang
hanggan, ang mga pira-pirasong bagay na nagmula rito ay
mananatiling lulutang-lutang sa landas na iyon magpakailanman.
Subali't mayroon pa ring magtatanong. Saan? Hanggang
kailan? At Kailan at saan tutungo ang pira-pirasong bagay
na ito at ang mga atomo. Kailan hihinto sa pagkalat at
paglawak ang mga ito?
Ganito ang nagaganap simula nang likhain ng Allâh ang daigdig
at mga kalangitan. Nang mga sandaling iyon, ang mga bituin,
mga galaxy at mga planeta ay isang buong kumpol lamang.
Pinangyari lamang ng Allâh na sumabog ang isang buong
kumpol na ito. Nagbunga ito ng pagkalat ng bilyon-bilyong mga
planeta at bituin sa kalawakan. Pagkaraan nito ay nagkatipon ang
ilan sa kanila at nagbuo ng mga galaxy na may kanya-kanyang
araw, mga planeta at mga bituin. At magpapatuloy ang mga ito
sa pagdami sa kalawakan ng napakabilis tungo sa hangganang

192
itinakda ng Allâh – ang tanging Nakababatid ng Lahat. Napag-
alaman ng mga astronaut na kung magtatapon ng isang bagay
(solid body) sa kalawakan na kung saan walang nagtatala ng
bigat o timbang at wala ring hangin, ang bagay na ito ay
mananatiling palutang-lutang lamang at lalayo sa pinagmulang
puwersa ng nagtapon sa kalawakan. Hindi ito katulad sa ating
mundo na napapalooban ng hangin, gas at iba pang sangkap na
pumipigil sa patuloy na pagkilos ng anumang bagay. Ang
patunay sa mga kaganapang ito ay ipinahayag ng Allâh kay
Propeta Muhammad , mahigit sa 1,400 taon na ang nakalipas.
Ang Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan ay nagsabi:

Hindi ba batid ng mga di-nananampalataya na ang mga

kalangitan at ang sanlibutan ay magkarugtong sa iisang piraso
at Aming pinaghiwalay? At ginawa Namin ang lahat ng may
buhay mula sa tubig. Hindi ba sila maniniwala sa kabila nito?
(An-Anbiya-21:30)

Atin ding mababasa sa Banal na Qur'an:

Aming ginawa ang kalangitan ng may lakas. Katotohanan!

Kami ang may kakayahang palawigin ang kalawakang ito. At
Aming inilatag na malapad ang daigdig at kay husay ng
paglatag Namin! (Adh-Dhariyat-51:47-48)

Sa mga usaping naipaliwanag sa itaas, nananatili pa rin ang isang

napakalaki at napakahalagang katanungan na nagbibigay ng
palaisipan sa tao. Gaano man katalino ang isang tao o gaano man
kataas ang kanyang pinag-aralan, kailanman, hindi niya kayang
unawain ang Pambihirang Kaalaman ng Ating Tagapaglikha.
Ako, bilang may akda ng aklat na ito ay nakatitiyak na gaano
man katalino ang tao, sasabog ang kanyang utak bago niya
malutas ang mga katanungan hinggil dito. Katulad ng nabanggit
sa simula ng aklat na ito, huwag nating pagtalunan ang tungkol
sa Allâh, sapagka't Siya ang Ganap na Makapangyarihan at

192
walang sinumang maihamhambing sa Kanya. Sa isang talata ay
Kanyang sinabi:

…gayunpaman sila’y nagtatalo tungkol sa Allâh. At Siya ang

Makapangyarihan sa Lakas at Mahigpit sa Parusa. (Ar-Ra'd-
13:13)

Kaya naman, sapat na lamang sa atin ang magtanong subali’t

huwag tayong maghanap ng kasagutan sapagka’t sadyang
mahirap sa atin na sagutin ang mga ito. Tayo ay nagtatanong
lamang bilang pag-amin sa ating mga sarili na hindi natin kayang
abutin ang Kadakilaan at Katalinuhan ng Allâh – ang Dakilang
Lumikha, kung saan tayo ay hindi nagbibigay ng karampatang
pagpapahalaga. Bago pa tayo maghain ng iba pang mga
katanungan, magbibigay tayo ng mga batayan upang ihanda ang
mga mambabasa na maunawaan ang kahalagahan nito.

Sa mga nabanggit sa itaas, ang pinakamaliit na nilikha ng

Makapangyarihang Allâh ay ang atomo at sumunod dito ay
nucleus at electrons na makikitang umiikot sa loob nito.
Pagkaraa’y tinalakay din natin ang tungkol sa mundo kung saan
tayo naninirahan at ipinalalagay natin itong napakalawak na
nagtataglay ng mga karagatan, mga bundok, mga kapatagan, mga
disyerto, mga gusali, mga kagubatan at mga ilog. Pagkaraa’y
napag-alaman din natin na ang mundo, kasama na ang mga
nilalaman nito ay kasing-sukat lamang ng isang atomo kung
ihahambing sa sukat ng kalawakang nagtataglay ng mga planeta,
mga bituin at mga galaxy na magkahiwalay sa isa’t isa.
Magbibigay tayo ng isang teoryang tila baga imposibleng
mangyari. Magkagayunma’y sikapin nating suriing mabuti ang
napakalaking katanungang ating kinakaharap. Isipin nating tayo
ay naglalakbay lulan ng isang rocket na pinatatakbo ng nukliyar
at maari tayong itagos sa pitong kalangitan at daanan ang lahat
ng nakapaloob dito tulad ng mga galaxy, mga bituin at mga
planeta at ating matuklasan ang hangganan ng sanlibutan.
Subali't sadyang ang kalawakan ay kalawakan. Kapag ito ay may

192
katapusan, maliwanag lamang na ang hangganang yaon ay may
naiibang elemento na maaaring naiiba ang anyo. Atin ding
ipagpalagay na ang rocket na ito ay naglalakbay ng bilyon-
bilyong light-years sa kalawakan. Kung gayon, tayo ay patuloy
na maglalakbay ng walang katiyakang hangganan at maaaring ito
ang maging dahilan upang ito ay huwag ng ipagpatuloy.
Halimbawang naabot natin ang ating minimithi at nalaman natin
na ang buong kalawakan ay napalilibutan ng dingding na bakal.
Sa sandaling matuklasan natin ang hangganang ito, kaagad
nating tatanunging muli ang ating mga sarili: "Ano kaya ang
nasa likod nitong dingding na bakal?"

• Ito ba ay isa na namang kalawakang walang hangin? O

ito kaya ay puno ng tubig na ang layo nito ay bilyong
light-years? Ano naman kaya ang naroroon pagkatapos
ng hangganan ng tubig? Ito kaya ay panibagong
kalawakan na napalilibutan ng dingding na bakal?
Malaya tayong magtanong ng paulit-ulit subali’t wala
tayong katiyakan sa anumang maaaring kasagutan. Hindi
natin kailanman mabibigyan ng kasagutan kung ano ang
hangganan ng sanlibutan. Ang mga katanungan ay
magpapatuloy sapagka’t ang dulo ng anumang bagay ay
nararapat na may kasunod kahit ano pa ang kabuuan nito,
ito man ay kalawakan, tubig, hangin, o bakal. Ang
alituntuning ito ay napatunayan din sa batas ng Agham.

• May makapagsasabi ba sa sinumang nilikha na ang

sanlibutan at ang buong kaharian ng Allâh ay walang
katapusan o hangganan?

Sa kabila ng lahat ng ito, sa utos ng Allâh, sinamahan ni Anghel

Gabriel si Propeta Muhammad sa paglalakbay gamit ang isang
kabayong lumilipad at binagtas nila ang buong kalawakan. Sa
pamamagitan ni Anghel Gabreil, ang Propeta ay umakyat sa
pitong kalangitan at sa pinakamataas na Paraiso at pagkaraa’y
muli siyang bumalik sa daigdig. Ang tagal ng kabuuang

192
paglalakbay (ang tinatawag na Israá at Miraj) ay umabot lamang
ng isang buong magdamag. Kaluwalhatian sa Allâh! Ang
Panginoon ng Mataas na Luklukan.

Minsa'y nababasa nating ang mga di-nananampalataya (atheist)

ay naghahangad na magpunla ng alinlangan sa puso ng mga
Muslim tungkol sa Banal na Qur'an sa pamamagitan ng kanilang
pagtatanong ng ganitong uri ng mga katanungan: "Kung ang
lawak ng Paraiso ay kasing lapad ng mga kalangitan at ng
kalupaan katulad ng sinasabi sa Banal na Qur'an, magkagayo’y
nasaan ang kinalalagyan ng Apoy ng Impiyerno?"

Ang ating kasagutan: "Kasawian sa inyong mga hindi

nananampalataya! Ang walang katapusan at malawak na
sanlibutan ng Allâh ay hindi lamang sapat para sa isang Paraiso
na ang lapad ay sakop ang mga kalangitan at kalupaan, bagkus
ito ay sapat pa rin upang lagyan ng bilyong magkakatulad na
Paraiso. Ito ay sadyang malawak upang paglagakan ng maraming
Impiyerno bilang inyong huling hantungan sapagka’t ang
sanlibutan ay walang hangganan."

Si Propeta Muhammad ay nagsabi: "Ako’y sumusumpa sa

Allâh na Siyang may hawak ng aking kaluluwa; Ang pitong
kalangitan at ang pitong kalupaan kung ihahambing sa
Kursi (patungan ng paa ng Allâh) ay katumbas lamang ng
isang singsing na inihagis sa disyerto at ang sukat ng Kursi
kung ihahambing sa Arsh (Trono ng Allâh) ay kasing-sukat
ng singsing kung ihahambing sa disyerto." Ang Hadith na ito
(winika ng Propeta ) ay nagbibigay-linaw kung gaano kalaki
ang Kursi ng Allâh kung ikukumpara sa mga daigdig at mga
kalangitan kahit pa man din sadyang napakalawak ng mga sukat
nito, sila ay katumbas lamang ng isang maliit na singsing sa
disyerto. Gayundin ang sukat ng Kursi kung ihahambing sa sukat
ng Kanyang Arsh (Trono). Ating mababasa sa Banal na Qur'an:

192
…Ang Kanyang Kursi (patungan ng paa) ay abot ang mga
kalangitan at ang kalupaan at hindi Siya nakadarama ng
kapaguran sa pangangalaga at pagpapanatili sa kanila.
Sapagka’t Siya ang Kataas-taasan, ang Dakila. (Al Baqarah-
2:255)

Dumako naman tayo sa ibang aspeto ng Kapangyarihan at

Kadakilaan ng Allâh – ang Dakilang Tagapaglikha. Katunayan,
walang maihahalintulad sa Kanya. Siya ang Nakaririnig at
Nakakikita ng lahat ng Kanyang mga nilikha. Bilang patunay
ating tunghayan sa Banal na Qur'an:

Siya ang Allâh, maliban sa Kanya’y walang tunay na Diyos na

dapat sambahin. Ang Hari, ang Banal, ang Nag-iisang Malaya
sa anumang pagkukulang, ang Nagbibigay ng Kapanatagan,
ang Tagamasid sa lahat ng Kanyang mga nilikha, ang
Makapangyarihan, ang di-Mapaglalabanan, ang Kataas-
taasan. Luwalhati sa Allâh! Higit Siyang mataas sa lahat ng
iniuugnay at itinatambal sa Kanya. (Al-Hashr- 59:23)

Ang paghahari ay may malawak na kahulugan. Ito ay hindi

lamang pagsawata, bagkus sakop nito ang kaalaman at
pangingibabaw sa lahat ng bagay. Kasama rito ang pamamahala,
ang pagpapanatili, ang pagbibigay-sigla, ang pagbalangkas at
pangangalaga sa anumang bagay.

Ang Allâh ay lumikha ng di-mabilang na bagay dito sa

sanlibutan, katulad ng mga atomo, anghel, mga nilikhang di-
nakikita, sangkatauhan, hayop, ibon, isda, insekto, ahas, puno,
halaman, daigdig, bundok, karagatan, ilog, ulap, hangin, ulan,
butil ng buhangin, alabok, planeta, bituin at galaxy. Bilyon-
bilyon ang bilang ng nilikha ng Allâh sa mga ito. At
pinamamahalaan ng Allâh ang lahat ng ito. Pinangangalagaan
Niya ang bawa’t atomo na lumulutang-lutang sa Kanyang
Kaharian. Talos din ng Allâh ang bawa’t kilos ng bawa’t
kaluluwang Kanyang nilikha. Luwalhatiin ang Allâh! Sakop ng

192
Kanyang Kaalaman ang lahat ng Kanyang nilalang. Kanyang
nakikita, naririnig at dinidinig ang panalangin ng mga may
pighati. Sabay-sabay Niyang naririnig ang bilyon-bilyong
panalanging iniuukol sa Kanya na maaari Niyang dinggin o di-
tanggapin. Ating mababasa sa Banal na Qur'an:

Hindi ba Niya nalalaman ang sinumang Kanyang nilikha? At

Siya ang Mabait at Mapitagan (sa Kanyang mga alipin) at may
Kamalayan (sa lahat ng bagay). (Al-Mulk-67:14)

At nasa Kanya ang mga susi ng Al-Ghaib (ang lahat na di-

nakikita), walang nakababatid sa mga ito maliban sa Kanya.
At batid Niya ang anumang nasa lupa at nasa dagat. Walang
dahong malalaglag na hindi Niya batid. Walang isa mang butil
sa kadiliman ng kalupaan at gayundin walang anumang bagay
na sariwa o tuyo na hindi nakatala sa isang Maliwanag na
Talaan. (Al-An'am-6:59)

Nalalaman ng Allâh ang damdamin ng bawa’t isa sa Kanyang

mga nilikha. Higit Siyang malapit sa atin kaysa sa ating mga
sarili. Ang Allâh ay nagsabi:

At katotohanang nilikha Namin ang tao at batid Namin ang

ibinubulong ng kanyang sarili sa kanya. At higit Kaming
malapit sa kanya kaysa kanyang punong daluyang-ugat. (Qaf-
50:16)

Nakikita at naririnig ng Allâh ang panalangin ng lahat na

sumasamba sa Kanya sa loob ng sagradong Masjid sa Makkah.
Kaalinsabay nito’y nakikita at naririnig din Niya ang panalangin
ng bilyon-bilyong nilikha saan mang dako ng daigdig. Siya ay
nagsabi:

At kapag ang Aking mga alipin ay nagtatanong sa iyo (O

Muhammad ) tungkol sa Akin, iyong sabihin: Katotohanan,
Ako ay malapit sa kanila sa Aking Kaalaman. Aking

192
tinutugunan ang pagsusumamo ng tumatawag sa Akin ng
walang tagapamagitan. Kaya hayaan silang tumalima sa Akin
at maniwala sa Akin upang sila'y mapatnubayan. (Al-Baqarah
2:186)

Ang Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan ay muling nagsabi:

…At Siya ay kasama ninyo (sa Kanyang Kaalaman) saan man

kayo naroon. (Al-Hadid-57:4)

Habang pinangangaralan at pinaaalalahanan ang kanyang anak,

ang matalinong si Luqman ay nagsabi ayon sa nakasulat sa Banal
na Qur'an:

O aking anak! Kung mayroon mang bagay na kasing sukat ng

butil ng mustasa, kahit ito ay nasa loob ng bato, o sa mga
kalangitan, o sa kalupaan, ilalabas ito ng Allâh. Katiyakan,
ang Allâh ay Dalubhasa sa paglalabas ng butil na yaon at may
Kamalayan sa kinaroroonan nito. (Luqman-31:16)

Isang katanungan ang mabubuo sa ating isipan upang makita

natin kung gaano kadakila ang Allâh at kung gaano kalayo sa
pagiging payak ang tungkol sa Kanya. May kakayahan ba ang
isang pinakamatalino at pinakamatalas na tao na makinig, mag-
isip at sumagot ng sabay sa dalawang taong kumakausap sa
kanya? Katiyakang ni isa’y walang makagagawa nito katulad ng
sinabi ng Allâh sa Banal na Qur'an:

Hindi ginawa ng Allâh sa isang tao ang dalawang puso sa

kanyang katawan. (Al-Ahzab-33:4)

Ang Paghahari ng Allâh at ang Kanyang Kaalaman ay sakop

maging ang bawa’t butil ng buhangin sa mga disyerto, bawa’t
patak ng tubig sa karagatan, bawa’t dahon ng mga puno at butil
ng mais. Batid din ng Allâh ang bilang ng atomo na nakalutang
sa kalawakan. Batid din Niya ang anumang nasa isipan ng mga

192
Jinns at tao, ang kanilang mga hinagap, binabalak, sabwatan at
alaala. Batid ng ating Panginoon ang nakaraan, ang nagaganap sa
kasalukuyan at lahat ng anumang magaganap sa hinaharap,
maging ang lahat ng mangyayari bago dumating ang katapusan
ng mundo.

Bilang panghuli, nais kong sabihin na ang aming paniniwala sa

Kadakilaan at Kapangyarihan ng ating Lumikha ay batay sa
aming pananalig sa Kanya. Maraming naniniwala sa Allâh at
nang kanilang natikman ang tamis ng paniniwalang ito,
namayani ang paniniwalang ito sa kanilang mga puso at isipan.
Lalo pang naging marubdob ang kanilang pananampalataya sa
pagmamasid nila sa mahimalang kapaligiran at pandaigdigang
kaganapan, bagama't hindi maabot ng kaisipan ng tao ang
Katalinuhan ng Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan! Ang
mundong ating ginagalawan ay puno ng mga nakamamanghang
bagay at ito ay nagpapakita ng napakahusay na antas na may
katiyakan at kagalingan. Tanggapin man natin o hindi, lahat ng
bagay na matatagpuan sa sandaigdigan ay patunay sa pananatili
ng Allâh sa Kapangyarihan, sa Kaluwalhatian at sa Paghahari. Sa
ating pagmamasid sa kaayusan ng sandaigdigan, pinagmamasdan
lamang natin ang bakas ng Kadakilaan at Kapangyarihan ng
Allâh. Sa ating kasalukuyang panahon, ang mga natuklasan at
imbensiyon sa pamamagitan ng makabagong teknolohiya sa
pangkalahatan ay nakatulong upang maragdagan ang ating pang-
unawa sa ilang mga kaganapan na nakapaloob sa masalimuot na
sandaigdigan. Ang pang-unawang ito ay naaayon sa Banal na
Qur'an na ipinayahag sa hindi nakapag-aral na Propeta mahigit
na labing-apat na siglo na ang nakalipas. Tunghayan natin bilang
patunay ang sinabi ng Allâh sa Banal na Qur'an:

"Aming ipakikita sa kanila ang Aming mga Tanda sa

sandaigdigan, gayundin sa kanilang mga sarili hanggang sa
maging malinaw sa kanila na (ang Allâh) ay Katotohanan.
Hindi pa ba sapat ang tungkol sa inyong Panginoon na Siyang
Saksi sa lahat ng bagay?" (Fussilat-41:53)

192
O Allâh – aming Panginoon, sapat na po sa amin na Kayo ang
Saksi sa lahat ng bagay. Kaluwalhatian sa Inyo – ang Dakilang
Lumikha. Sadyang kay Dakila at kay Taas ng Allâh! Subali't
marami sa Inyong mga nilikha ang tila bulag at hindi
napahahalagahan ang Inyong Kadakilaan. Sa kabila ng Inyong
taglay na Katangian at Kapangyarihan, Lakas, Kadakilaan at
Kamaharlikaan, itinakda pa rin Ninyo sa amin na maging
Mahabagin. O aming Panginoon, nawa'y maging malapit Kayo
sa amin, sa Inyong mga alipin, upang malasap namin ang
kaligayahan dito sa mundo at sa kabilang buhay. Hindi ninais ng
Allâh na tayo ay maparusahan sa Apoy ng Impiyerno sa Araw ng
Paghuhukom. Kaya naman nagpadala Siya ng mga Sugo upang
igabay tayo sa tuwid na landas tungo sa walang hanggang
kasaganaan at tagumpay. Subali't kadalasa’y nagiging suwail
kami sa Inyo at nagpapakita kami ng kawalang-utang na loob sa
mga biyayang aming tinatamasa. Sa mga panahong yaon, nawa'y
iginawad po Ninyo sa amin ang Inyong Kapatawaran at
Kabutihang-loob tungo sa pagsisisi sa aming mga pagkakasala.
Ito ay sa dahilang ang Inyong pagmamahal sa amin ay tunay na
marubdob at hindi Ninyo ninais na kami ay maparusahan. Sa
tuwinang kami ay nagkakasala at pagkaraa’y nagsisi at humingi
ng Inyong kapatawaran, nasusumpungan namin Kayo na lagi ng
nagdudulot ng Kapatawaran at Habag. Katotohanang hindi
Ninyo kailangan ang anumang bagay mula sa amin sapagka’t
Kayo, O Allâh – ang Mapagpala at ang Tagapanustos. Gayundin,
Kayo, O Allâh ang walang humpay na nagbibigay ng aming mga
pangangailangan. Bukod pa rito’y ipinaubaya Ninyo sa amin ang
lahat ng nasa mga kalangitan at kalupaan bilang kaginhawahan
sa aming buhay. Ang lahat ng Inyong pagpapala, lingid man o
hayag ay sadyang walang hanggan at hindi mabilang.
Gayunpaman, ang mga tao, tulad ng Inyong paglalarawan sa
kanila sa Banal na Qur'an ay walang pasasalamat at di-
makatarungan. Ang tao’y sadyang walang utang na loob sa mga
di-mabilang na biyayang Inyong ibinibigay. Dahil sa Inyong
Habag, hinihintay pa rin Ninyo ang aming pagsisisi at Inyong

192
ipinapataw sa amin ang Inyong kapatawaran gaano man karami
ang aming mga pagkakasala. Nabanggit sa isang Hadith (winika
ng Propeta ): "Sinuman sa inyo ang magsisi at humingi ng
tawad sa Allâh, ang Allâh ay higit na maligaya kaysa sa isang
taong naglalakbay sa disyerto na lulan ng isang kamelyo na
may dala ng kanyang pagkain at inumin. Nakawala ang
kamelyo na dala pati ang kanyang pagkain at inumin.
Sinikap niyang hanapin ito subali’t siya'y nabigo hanggang
sa nawalan na siya ng pag-asang makita pa niya ito. Siya ay
sumilong sa lilim ng isang puno upang magpahinga. Habang
siya ay nakaupo, nakita niya ang kamelyo na nakatayo sa
kanyang tabi. Kaya sinunggaban niya ang tali ng kamelyo at
sa matinding kasiyahan, nagkamali-mali niyang sinabi ang:
O Allâh! Ikaw ay aking alipin at ako ay Inyong panginoon!"

Sa isa pang Hadith ni Propeta Muhammad , ang Allâh ay

nagsabi: "Ibinibigay Ko ang inaasahan ng Aking alipin at
Ako’y kasama niya saan man niya Ako maalaala. Kung
maalaala niya Ako sa kanyang sarili, aalalahanin Ko rin siya
sa Aking sarili. At kung maalaala niya Ako sa pagtitipon,
aalalahanin Ko rin siya sa higit na mahusay na pagtitipon. At
kung isang dangkal ang paglapit niya sa Akin, lalapitan Ko
siya ng isang hakbang. At kung palakad siyang lalapit sa
Akin, magmamadali Akong lalapit sa kanya."

Ang lahat ng papuri ay sa Allâh lamang. Nawa’y igawad po

Ninyo sa amin ang Inyong habag at biyaya. Kaluwalhatian sa
Inyo, O Allâh! Ipinakita po Ninyo sa amin ang mga Tanda upang
makilala namin Kayo at upang matanggap namin ang Inyong
pagpapala, kahit sadyang di-sapat ang aming pasasalamat sa
Inyo. Kami ay naging suwail sa Inyo. Sadyang hindi kami
makatarungan sa aming mga sarili sa hindi namin pagbibigay sa
Inyo ng tamang paggalang. Sadyang kay tigas ng aming mga
puso at hindi kami marunong magpakumbaba sa Inyong
Kadakilaan at Kapangyarihan. Marahil, naging parang bato ang
aming mga puso sa katigasan. Katotohanan, may mga batong

192
pinanggagalingan ng umaagos na batis at may mga batong
nalalansag upang dumaloy ang tubig mula rito at katotohanang
may mga batong bumabagsak dahil sa takot sa Allâh.

Bilang pangwakas, tayo’y manalangin sa Allâh – ang Dakilang

Tagapaglikha, ang Makapangyarihan:

O Allâh, nawa’y palambutin po Ninyo ang aming mga puso at

kami'y maging mapagpakumbaba sa Inyong harapan. Ang lahat
ng papuri at pasasalamat ay sa Allâh lamang – ang Mapagpala at
Tagapanustos ng mga daigdig. Nawa'y ang Kapayapaan at
Pagpapala ng Allâh, na nagbigay ng gabay sa amin sa Tamang
Landas ay igawad kay Propeta Muhammad , sa kanyang
Pamilya, sa kanyang mga Kasamahan at sa lahat ng kanyang
mga tagasunod na tumatahak sa tamang landas. Ameen. Ameen.
Ameen.

Ang Mensahe sa
Angkan ng Kasulatan

192
 Sa Ngalan ng Allâh – ang Mapagpala, ang Mahabagin.

Ang Mensahe sa Angkan ng Kasulatan

Ang lahat ng pasasalamat at papuri ay sa Allâh lamang – ang

Panginoon ng lahat ng mga nilikha. Nawa'y ang kapayapaan at
pagpapala ay mapasa kay Muhammad (Ang Dakilang Sugo ng
Allâh), sa kanyang pamilya at sa lahat ng kanyang mga
tagasunod.
O Angkan ng Kasulatan (Hudyo at Kristiyano). Halina kayo
sa isang salita (talakayan) na makatarungan sa pagitan
namin at sa inyo.
Ang ating Panginoon – ang Nag-iisa, ang Natatangi, ang may
Kasapatan, Siya ay hindi nagkaanak at hindi ipinanganak,
Kaluwalhatian sa Kanya, ay nagsabi sa Banal na Qur'an:

192
At huwag kayong makipagtalakayan sa mga Angkan
ng Kasulatan (Hudyo at Kristiyano) maliban sa
paraan na may mabuting pananalita at magandang
asal, at anyayahan sila sa Islamikong Kaisahan
mula sa Kanyang mga talata maliban lamang sa
kanila na gumawa ng masama, at sabihin sa kanila:
"Kami ay naniniwala sa anumang ipinahayag sa
amin at sa mga ipinahayag sa inyo, ang aming Ilah
(Diyos) at ang inyong Ilah (Diyos) ay Iisa (Allâh) at
sa Kanya kami sumusuko bilang mga Muslim. (Al-
Ankabut-29:46)
Ito ay isang mensahe ng pagmamahal para sa mga Kristiyano –
ang Angkan ng Kasulatan. Aking sisimulan kung papaano sinabi
ng Allâh ang Kanyang Kapahayagan sa Kanyang Propeta sa
Banal na Qur'an:
Sabihin O Muhammad : O Angkan ng Kasulatan (Hudyo at
Kristiyano). Halina kayo sa isang salita (talakayan) na
makatarungan sa pagitan namin at sa inyo na huwag tayong
sumamba (sa iba) maliban sa Allâh. (Al-Imran-3:64)
O Angkan ng Kasulatan, kami ay naririto upang ipabatid sa inyo
sa paraang mabuti, tapat, magaan at sa malinaw na paraang
malayo sa anumang di-pagkakaunawaan at kapinsalaan. Ang
aming payo ay ipinararating sa bawa't isa sa inyo na may kalakip
na mabuting hangarin, kaisipan at malambot na puso na malayo
sa anumang pananakot at udyok ni Satanas.
Bukal ito mula sa aming mga pusong ipinararating sa inyo.
Subukan nating isangguni sa pamamagitan ng mga salitang may
matuwid na pagpapasiya sa pagitan namin at sa pagitan ninyo
upang tayo ay magkaroon ng pagkakaunawaan na walang
namamagitang poot, hinanakit, panatismo, o paganismo at
diskriminasyon sa bawa't lahi. Lahat tayo ay nagmula sa iisang
tao – kay Adan na nilikha ng Allâh mula sa alabok. Kaya't
huwag pangibabawan ng pagmamatigas at pagmamalaki habang
nakasandal sa kamalian, sapagka't ang katotohanan, tayong lahat
ay muling magbabalik sa alabok na ating pinagmulan.

Ang Panimula:
Sa simula, tayo ay nagkakaisa sa katotohanan mula pa noong
mga nagdaang taon, at tayong lahat ay naniniwala sa Islam at
tinanggap ang Nag-iisang Diyos ng walang katambal katulad ng

192
nabanggit sa panalangin ng Ama ng lahat ng mga Propeta at
Sugo ng Allâh na si Abraham, at ng kanyang unang anak na si
Ismael, (sumakanila nawa ang kapayapaan at pagpapala ng
Allâh), na kanilang sinabi:
Aming Panginoon! At gawin Mo kaming masunurin (Muslim)
sa Iyo at mula sa aming mga supling upang magkaroon ng
isang Pamayanang sumusuko sa Iyo, at ipakita sa amin ang
aming Manasik (lahat ng pamamaraan, ritwal at tungkulin sa
(pagsasagawa ng Hajj at Umra) at tanggapin ang aming
pagsisisi. Tunay, Ikaw ang Nag-iisang tumatanggap ng
pagsisisi, ang Mahabagin. (Al-Baqarah-2:128)
Ito ay nakapaloob sa magkasunod na mga talata (Ayat) mula sa
Surah Al-Baqarah na nagpahayag tungkol sa pangalawang anak
ni Abraham na si Isaac at sa anak ni Isaac na si Jacob.
Tunghayan natin ang pahayag ng Allâh sa Banal na Qur'an:
At sino ang tumalikod papalayo mula sa pananampalataya ni
Abraham, maliban sa kanya na pinasasama at dinungisan ang
sarili? Tunay, pinili Namin siya (Abraham) sa daigdig na ito at
katotohanan, sa Kabilang Buhay siya ay mabibilang sa mga
matutuwid. Nang ang kanyang Panginoon ay nagsabi sa
kanya: "Sumuko (maging Muslim)!" Siya ay sumagot:
"Isinuko ko ang aking sarili (bilang Muslim) sa Panginoon ng
Alamin (sangkatauhan, Jinns at lahat ng nilikha)." At ito
(pagsuko sa Allâh – Islam) ay ipinag-utos ni Abraham sa
kanyang mga anak at kay Jacob, (na nagsabi): "O aking mga
anak! Pinili ng Allâh para sa inyo ang tunay na
pananampalataya, kaya't huwag mamatay maliban sa kayo ay
nasa Pananampalatayang Islam bilang mga Muslim." O kayo
ba ay saksi nang dumating ang kamatayan kay Jacob? Nang
kanyang sabihin sa kanyang mga anak: "Ano ang inyong
sasambahin kapag ako ay wala na?" Sila ay nagsabi: "Aming
sasambahin ang iyong Ilah (Diyos), ang Ilah (Diyos) ng iyong
amang sina Abraham, Ismael at Isaac. Ang nag-iisang Ilah
(Diyos) at sa Kanya kami ay sumusuko (sa Islam)." (Al-Baqarah-
2:130-133)
Ang tanging dahilan sa pagkakaroon ng siwang sa pagitan ng
aming paniniwala at ng inyong iba't ibang paniniwala ay ang
panawagan ng isinumpang si Satanas na ang tanging layunin ay
mailigaw ang ibang tao mula sa matuwid na landas ng Allâh, na
nabanggit sa Surah Al-A'raf ng Banal na Qur'an:
Katotohanan na kayo ay Aming nilikha at pagkaraan kayo ay
Aming binigyan ng hubog (marangal na hubog ng tao), at

192
pagkaraan, Aming sinabi sa mga anghel, “Kayo ay
magpatirapa ng inyong mga sarili kay Adan” at sila ay
nagpatirapa nguni't hindi si Iblis (si Satanas), siya ay
tumangging mapabilang sa hanay ng mga nagpatirapa ng
kanilang mga sarili. (Ang Allâh ay) Nagsabi: “Ano ang
pumipigil sa iyo (O Iblis) at (bakit) ikaw ay hindi nagpatirapa,
nang ikaw ay Aking pag-utusan?” Siya (Iblis) ay sumagot:
“Ako ay nakahihigit sa kanya (kay Adan), ako ay Iyong
nilikha mula sa Apoy, samantalang siya ay Iyong nilikha mula
sa putik (lamang).” (Ang Allâh ay) Nagsabi: “O (Iblis) ikaw ay
bumaba mula rito (sa Paraiso), hindi (marapat) para sa iyo na
ikaw ay maging mapagmataas dito. Kaya, ikaw ay lumayas
sapagka't ikaw ay nabibilang sa mga hinamak.” (Si Iblis ay)
nagsabi: “Idulot Mo sa akin ang (sandaling) palugit hanggang
sa (pagsapit ng) Araw na sila (mga tao) ay ibabangon (sa Araw
ng Pagkabuhay na Muli).” Ang Allâh ay nagsabi:“Ikaw ay
kabilang sa mga binigyan ng sandaling palugit.” Si Iblis ay
nagsabi: "Sapagka't ako ay Iyong hinayaang maligaw,
katiyakan ako ay maghihintay na nakaabang laban sa kanila
(sa mga tao) sa Iyong matuwid na landas. At pagkatapos ako
ay darating sa kanila mula sa kanilang harapan at sa kanilang
likuran, mula sa kanilang kanan at mula sa kanilang kaliwa at
hindi Mo matatagpuan ang karamihan sa kanila na
magpasalamat.” (Al-Araf-7:11-17)
Ang mga kasaysayang naganap ang nagpapatotoo na tunay at
malinaw ang lahat ng mensahe tulad ng Tawrat (Torah ni
Moises), Injeel (Ebanghelyo ni Hesus) at Banal na Qur'an na
ipinahayag kay Muhammad . Higit ang Banal na Qur'an na
kung saan ang Allâh ay nagsabi na pangangalagaan Niya ito sa
anumang pagkasira o katiwalian hanggang sa pagsapit ng Araw
ng Paghuhukom. Sa paglipas ng mga taon, ang mga
mananalaysay na mga Hudyo, Kristiyano at mga Muslim ay
nakapagtala ng mga kasaysayan na nagsasabing ang mga anak ni
Abraham ay mga Propeta at Sugo (sumakanila nawa ang
kapayapaan at pagpapala ng Allâh) ng Allâh. Noong si Abraham
ay matanda na, siya ay nagkaroon ng unang anak mula sa
kanyang asawang si Hagar at pinangalanan niya itong Ismael. Si
Hagar ay ipinagkaloob ng isang hari ng Ehipto kay Sarah.
Pagkaraan ng ilang taon, si Abraham ay biniyayaan ng Allâh ng
isa pang anak mula kay Sarah (na pinangalanan naman nilang
Isaac) kahit sila ay matatanda na at wala ng palatandaan na sila
ay magkakaroon pa ng anak. Subali't ang Allâh ay nagpadala ng
magandang balita na magkakaroon sila ng anak, na magsisilang

192
ng kanyang mga apo na sina Jacob at Israel (sumakanila nawa
ang kapayapaan).
Sa Kautusan ng Allâh at sanhi ng panibugho ni Sarah kay Hagar,
nagsilang din siya (Sarah) ng kanyang anak na pinangalanan
nilang Isaac. Dinala ni Abraham ang kanyang anak na si Ismael
at asawang si Hagar sa Makkah na kung saan matatagpuan ang
Kaaba (tahanan ng pagsamba sa Allâh) sa kasalukuyan. Ito ay
isang disyertong pook na nasisikatan ng matinding init ng araw
na walang tubig, mga puno at halamang nabubuhay. Iniwan doon
ni Abraham ang kanyang mag-ina at bumalik sa banal na lugar
na (Ashaam – ngayon ay tinatawag na Palestine). Bago niya
tuluyang nilisan ang naturang pook siya ay nanalangin sa Allâh
ng kanyang bantog na panalangin na nakatala sa Banal na
Qur'an:
O Aming Panginoon! Hinayaan ko ang ilan sa aking mga
anak na manirahan sa lambak na walang pananim, sa Iyong
Sagradong Tahanan [Kaaba (tahanan ng pagsamba sa Allâh)]
sa pamamagitan ng Iyong Utos upang sa gayon, O Aming
Panginoon, sila ay magsipag-alay ng taimtim na pagdarasal.
Kaya't Inyong gawaran ang puso ng ibang tao na may
pagmamahal tungo sa kanila, at (O Allâh) Inyong
pagkalooban sila ng mga bungang kahoy upang sila ay
(matutong) magbigay ng pasasalamat. (Ibrahim-14:37)
Dininig ng Allâh ang panalangin ni Abraham at ang tubig
(Zamzam) ay bumukal at umagos mula sa paanan ni Ismael
habang siya ay umiiyak sanhi ng matinding uhaw at gutom. Ang
bukal na ito (Zamzam) ay nagbigay ng masaganang inumin na
tumutulong sa mga tao libong taon na ang nakararaan. Ang tubig
sa bukal na ito, kailanman ay hindi natuyo o nabawasan bagkus
ito ay patuloy na nadaragdagan sa kabila ng pagdami ng mga
taong umiinom at naghuhugas mula sa bukal na ito. Sa
kasalukuyan ay umaabot sa tatlong milyong katao (3,000,000) sa
loob ng ilang araw ang nakikinabang sa tubig na ito tuwing
sasapit ang panahon ng paglalakbay (Hajj Pilgrims) sa bawa't
taon. Ang tubig ay patuloy na dumadaloy ng walang patid,
nagpapatunay na ito ay isang biyaya mula sa Allâh para sa
angkan ni Abraham at sa buong sangkatauhan.
Ang unang Pamayanang Muslim ay nagsimula sa lahi ni
Abraham na nanirahang malapit sa Kaaba na nagtaguyod sa
kanyang relihiyong Islam. Ang kanilang Propeta ay ang anak
niyang si Ismael na nagsalit-salitan ang lahi hanggang sa mga
sumunod pang henerasyon pagkaraan ng libo-libong mga taon.

192
Dito nagmula ang tribu ng Quraish at dumating ang panahon na
isinilang ang huling Propeta na si Muhammad .

Tungkol sa buhay ni Propeta Jacob, ang anak ni Isaac na

tinaguriang Isreal na nanirahan sa tila mala-disyertong pook sa
Ashaam na ngayon ay tinatawag na Palestine ay nagkaroon ng
12 anak. Ang isa rito ay ang pinakabata nilang kapatid na si
Joseph (Propeta Yusuf). Noong sila ay mga bata pa, ang kanyang
11 kapatid ay nagbalak na ilayo siya sa kanilang amang si Jacob.
Nagkasundo silang isasama si Joseph upang maglaro at
maglibang, subali't bukod pa rito ay may balak silang ihuhulog
ito sa isang balon at iiwanan. Pagbalik nila sa kanilang ama
(Jacob), isinalaysay nila ang isang napagkasunduang pangyayari
na di-umano ay nakain siya (Joseph) ng isang mabangis na
hayop. Sa kabutihang palad, may isang pangkat ng manlalakbay
buhat sa Yemen at Hejaz patungong Ehipto ang dumaan sa
nasabing balon upang kumuha ng tubig. Nakita nila si Joseph at
isinama sa kanilang paglalakbay at pagsapit sa Ehipto, siya ay
ipinagbili sa isang ministro. Doon siya (Joseph) pinalaki at
itinuring na kanilang sariling anak. Si Joseph ay sumibol na
isang binatang makisig at ang kanyang kakisigang taglay ay
sadyang naiiba. Minsang nag-anyaya ng mga kaibigang babae
ang asawa ng ministro sa kanilang palasyo, at lahat sila ay
namangha nang kanilang makita si Joseph sa taglay nitong
kakisigan. Sila ay nakatulala habag nakatitig kay Joseph habang
sila ay naghihiwa ng prutas at hindi nila namalayan na nahiwa na
nila ang kanilang mga daliri. Ito ay nakasaad sa Banal na Qur'an:

At sila ay nagsabi: Sadyang ang Allâh ay Ganap! Ito (si

Joseph) ay hindi tao! Ito ay walang anupaman maliban sa
isang marangal na anghel! (Yusuf-12:31)

Ang sumunod pang mga kasaysayan ay batid ng mga Muslim,

Hudyo at Kristiyano na may kaunting pagkakaiba. Sa paglipas
ng panahon, si Joseph ay nahirang bilang punong ministro ng
Ehipto at sa bandang huli, sama-sama sila ng kanyang magulang

192
at mga kapatid na nanirahan doon. Sila ay namalagi roon bilang
mga natatanging mamamayan sa loob ng maraming taon.
Patuloy silang namumuhay at sumusunod ayon sa relihiyong
iniwan ng kanilang ninunong sina Abraham, Isaac at Jacob na
sumasamba lamang sa Nag-iisang Diyos (Allâh). Kami ay
sumasamba sa Allâh – ang Nag-iisa.

Subali't nang kanilang makaligtaan ang pananampalataya ng

kanilang mga ninuno at makalimutan ang mga kautusan mula sa
Allâh, pansamantala silang pinabayaan ng Allâh mula sa
Kanyang pangangalaga at habag. Ang kinasapitan, sila ay
pinagsamantalahan at ginawang mga alipin ng pamunuan ng
Paraon at ng mga mamamayan ng Ehipto, itinalaga sila sa
pinakamababang antas ng pamumuhay. Ipinapatay nila (ng mga
taga Ehipto) ang kanilang mga kalalakihan at pinanatiling buhay
ang mga kababaihan upang magsilbing mga alipin. Nagsimula
lamagng mabago ang kanilang kalagayan sa buhay nang si
Moises ay isilang. Ang Allâh ay nagsabi sa Banal na Qur'an:
At alalahanin nang Amin kayong iligtas mula sa
angkan ng Paraon na nagpahirap sa inyo ng
nakapanghihilakbot na parusa, kanilang pinagpapatay
ang inyong mga anak na lalake at hinayaang mabuhay
ang inyong kababaihan. At dito ninyo naranasan ang
napakalaking pagsubok mula sa inyong Panginoon.
(Al-Baqarah-2:49)
Sa panahon na ang mga Israelitas ay dumaranas ng pang-aapi at
pahirap mula sa mga taga Ehipto, si Moises ay isinilang sa isang
napakahirap na kalagayan na naitala sa tatlong mga kapahayagan
(Torah, Ebanghelyo, at sa Banal Qur'an) na may bahagyang
pagkakaiba sanhi ng mga pagbabagong isinagawa ng mga Rabbi
(Hudyo) at Obispo (Kristiyano) na matutunghayan sa Luma at
Bagong Tipan. Si Moises (sumakanya nawa ang kapayapaan) ay
tumakas mula Ehipto patungong Sinai at doon siya nakapag-
asawa. Pagbalik niya sa Ehipto, sa bundok ng Attor, tumanggap
siya ng kapahayagan mula sa Allâh at hinirang siya ng Allâh
bilang Kanyang Sugo. Siya at ang kanyang kapatid na si Aaron
ay ipinadala ng Allâh sa Paraon ng Ehipto upang anyayahan na
yakapin ang Pananampalatayang Islam, subali't ang diktador ng
Paraon ay tumangging tanggapin ito, bagkus ay itinakwil niya

192
ang katotohanan tungkol sa Allâh. Kaya't si Moises at lahat ng
mga Israelitas ay lumisan mula sa Ehipto at nagtungo ng Sinai.
Sila ay binubuo ng 12 tribu. Bawa't tribu ay pinamumunuan ng
isa sa mga angkan ni Jacob na sina Joseph at ng kanyang mga
kapatid.
Sa Sinai, sa pagpapatuloy ng kanilang paglalakbay, may mga
pangyayaring naging dahilan ng paghihirap ng mga Israelitas
sanhi ng kanilang paulit-ulit na pagsuway sa kanilang Propetang
si Moises (sumakanya nawa ang kapayapaan), hanggang ang
kanilang paglalakbay ay umabot sa bayan ng Palestine.
Dumating ang iba't ibang Propeta sa kanila, ang ilan sa mga ito
ay nabanggit sa Banal na Qur'an, tulad nina David, Solomon,
Job, Jacob, Jonah, Zachariya at Juan at iba pang mga hindi
nabanggit. Hanggang sa dumating ang kapanganakan ni Hesus
na anak ni Birheng Maria – ang Propetang ipinadala ng Allâh sa
Angkan ng Israel.
Pagkaraan ng kamatayan ni Moises, ang Angkan ng Israel ay
nanirahan sa ilang bahagi ng Arab Peninsula na umabot
hanggang Hejaz at Yemen.
Ang mga kamalian at suliranin ng mga Israelitas ay inilarawan
ayon sa mga sumusunod:
1. Ang kanilang puspusang pagsuway kay Moises na
naging sanhi ng poot ng Allâh na ipinahayag sa Banal na
Qur'an:
At alalahanin nang Aming itakda para kay Moises ang
apatnapung (40) gabi, sa kanyang pagkawala kayo ay
kumuha ng biserong baka upang sambahin. Kayo ay
naging Zalimun (mga sumasamba sa diyus-diyosan at
gumagawa ng kasamaan). (Al-Baqarah-2:51)
At alalahanin nang inyong sabihin: 'O Moises!
Kailanman ay hindi kami maniniwala sa iyo hangga't
hindi namin nakikita ang Allâh ng hayagan.' Subali't
kayo ay tinamaan ng kulog at kidlat habang kayo ay
nakatanaw. (Al-Baqarah-2:55)
At katotohanan, batid ninyo ang mga lumabag sa inyo
tungkol sa Sabbath (Sabado). Kami ay nagsabi sa
kanila: "Kayo ay maging unggoy, kinasuklaman at
itinakwil! (Al-Baqarah-2:65)

192
 Silang mga nagmula sa Angkan ng Israel na
hindi sumasampalataya ay isinumpa ng Allâh
sa pamamagitan ng dila ni David, at ni Hesus,
na anak ni Maria. Iyan ay sa dahilang sila ay
sumuway sa Allâh at sa Kanyang mga Sugo at
patuloy na lumabag nang higit pa sa
hangganan. Sila ay nahirati na hindi
nagbabawal sa isa't isa ng Al Munkar
(kamalian, kasamaan, kasalanan, pagsamba sa
mga diyus-diyosan, kawalan nang pananalig
atbp) na kanilang ginawa. Tunay na
kalapastanganan ang kanilang ginawa. (Al-
Maidah-5:78-79)
2. Ang kanilang paglapastangan sa Torah ang naging sanhi
upang sila ay maging mapaghangad at maging sakim sa
mundong ibabaw, ito ay binanggit ng Allâh sa Banal na
Qur'an:
Umaasa ba kayo (mga mananampalataya) na
sila ay maniniwala sa inyong pananampalataya
sa kabila ng katotohanang may pangkat sa
kanila na dating nakaririnig ng Salita ng Allâh
(Torah) at pagkatapos sadya nilang pinalitan
ito pagkaraang ito ay kanilang maunawaan?
(Al-Baqarah-2:75)
Kaya't kasawian sa kanila na sumusulat ng Aklat sa
kanilang sariling kamay at pagkatapos ay nagsasabi:
"Ito ay nagmula sa Allâh" upang ipagbili sa murang
halaga! Kasawian sa kanila sa anumang isinulat ng
kanilang sariling kamay at kasawian sa kanila sa
anumang bungang kanilang nakamtan mula rito. (Al-
Baqarah-2:79)
3. Ang pagpatay nila sa kanilang propeta na inilahad ng
Allâh sa Banal na Qur'an:
At alalahanin nang inyong sabihin: "O Moises! Hindi
namin matiis ang isang uri ng pagkain, kaya't
idalangin mo sa iyong Panginoon na ilabas sa amin
ang anumang tumutubo mula sa lupa, ang mga damo
nito, mga okra, bawang, lentilyas at sibuyas nito," Siya
(si Moises) ay nagsabi: "Ipagpapalit ba ninyo ang higit
na mabuti sa mababang uri? Humayo kayo sa
anumang bayan at matatagpuan ninyo ang inyong
hinahanap!" Sila ay nabalot ng kahihiyan at

192
 kahirapan at inilapit sa kanilang mga sarili ang sumpa
ng Allâh. Iyan ay sanhi ng kawalan nila ng paniniwala
sa Ayat (mga tanda, patunay, katibayan, aral, at
pahayag) ng Allâh at pinagpapatay nila ang mga Sugo
ng Allâh na walang katarungan. Iyan ay dahil sa
kanilang pagsuway at patuloy na paglabag sa mga
hangganan. (Al-Baqarah-2:61)
At katotohanan, Aming ibinigay kay Moises
ang Aklat at sinundan Namin siya ng sunod-
sunod na mga Sugo. At ibinigay Namin kay
Hesus, anak ni Maria ang malinaw na Tanda,
at inalalayan Namin siya sa pamamagitan ng
Banal na Espiritu (ang Anghel Gabriel). Hindi
nga ba kapag may dumating na Sugo sa inyo
na hindi ninyo kinalulugdan, kayo ay
nagmamalaki? Ang iba ay inyong itinatakwil at
ang iba ay inyong pinapatay! Sila ay nagsasabi:
"Ang aming mga puso ay nabalot (na hindi
nakaririnig at nakauunawa sa Salita ng
Allâh)." Walang pagsala! Isinumpa sila ng
Allâh dahil sa kawalan nila ng
pananampalataya. Sadyang kaunti lamang ang
kanilang paniniwala. (Al-Baqarah-2:87-88)
4. Ang kanilang pag-angkin na sila ay natatangi at hinirang
ng Allâh at sila ay mga anak ng Allâh at Kanyang
pinakamamahal na nilikha sa lahat ng tao. Ayon pa sa
kanilang paniniwala, nilikha ng Allâh ang Paraiso para sa
kanilang kapakanan at sa kapakanan ng mga Kristiyano
na susunod sa kanila. Kahit na sila ay naitadhana ng
masadlak sa Impiyerno dahil sa kanilang pagiging suwail
sa Allâh. Sa kanilang paningin, ang mga hindi Hudyo at
Kristiyano ay maituturing na mababang uri ng alipin o
tagapaglingkod lamang. Gayundin, ayon sa kanilang
paniwala, bilang mga Hudyo, sila ay pinahihintulutan di-
umanong pumatay at mangamkam ng salapi ng hindi
Hudyo at Kristiyano sa pamamagitan ng pagnanakaw at
pandaraya. Inilarawan ng Allâh ang kanilang mga
pagnanasa at pinawalang-bisa ito ayon sa Kanyang sinabi
sa Banal na Qur'an:
At kapwa sila nagsabi (ang mga Hudyo at
Kristiyano): "Kami ang mga anak ng Allâh at
Kanyang minamahal." Sabihin: "Kung gayon,
bakit kayo ay Kanyang pinarurusahan sa

192
 inyong mga kasalanan?" Datapuwa't kayo ay
mga tao lamang na kabilang sa Kanyang mga
nilikha, pinatatawad Niya ang Kanyang
maibigan at pinarurusahan Niya ang Kanyang
naisin. At sa Allâh ang pagmamay-ari ng
kapamahalaan sa kalangitan at kalupaan at
lahat ng nasa pagitan nito at sa Kanya ang
lahat ay magbabalik. (Al-Maidah-5:18)
Sabihin (sa kanila): "Kung bukod-tanging para
sa inyo lamang nakalaan ang tahanan na
pangako ng Allâh sa kabilang buhay (katulad
ng inyong pag-aangkin) at hindi sa kaninuman
sa sangkatauhan, samakatuwid maghangad ng
kamatayan kung kayo ay nagsasabi ng tapat.
Subali't sila ay hindi maghahangad ng
kamatayan dahil sa mga ginawa ng kanilang
mga kamay na ipinadala ng nauna para sa
kanila (kasamaang ginawa ng kanilang mga
kamay). At batid ng Allâh ang mga Zalimun
(sumasamba sa diyus-diyosan at gumagawa ng
kasamaan). (Al-Baqarah-2:94-95)

Ito ang naging bunga sa labis na kasamaang ginawa ng Angkan

ng Israel na umani ng poot at sumpa mula sa Allâh na mananatili
hanggang sa Araw ng Pagbabangong Muli kahit na sila ay mula
sa Angkan ng mga Propeta ng Allâh na nagmula sa lahi ni
Abraham (sumakanya nawa ang kapayapaan). Yaon lamang mga
nagsisi mula sa kanilang mga kasalanan at nananatili sa kanilang
pananampalataya at gumagawa ng mabuti ang tunay na
magkakamit ng Kapatawaran ng Allâh – ang Mapagpatawad, ang
Mapagpala. Ito ay malinaw na nasusulat sa Banal na Qur'an:
Katotohanan, silang ikinukubli ang malinaw na patunay,
katibayan at patnubay na Aming ibinaba pagkaraang Aming
bigyang-linaw ito sa mga Angkan ng Kasulatan, sila yaong
isinumpa ng Allâh at sila yaong isinumpa ng mga
manunumpa. Maliban yaong nagsisi at gumawa ng
mabubuting gawain at hayagang ipinahayag ang katotohanan
na kanilang itinago. Sa kanila, Aking tatanggapin ang
kanilang pagsisisi. At Ako ang tumatanggap ng Pagsisisi, ang
Maawain. Katotohanan, yaong di-nananampalataya at
namatay habang sila ay nasa kawalan ng pananampalataya,
nasa kanila ang Sumpa ng Allâh at pinagsamang sumpa ng

192
mga anghel at ng sangkatauhan. Sila ay mananatili sa ilalim
ng sumpa sa Impiyerno, ang kanilang parusa ay hindi
magiging magaan at sila ay hindi matitighaw. At ang inyong
Diyos ay ang Nag-Iisang Diyos, La ilaha illah huwa (walang
ibang diyos na dapat sambahin maliban sa Kanya), ang
Mahabagin, ang Maawain. (Al-Baqarah-2:159-163)
Ang pangunahing dahilan sa kabila ng hindi pagiging
makatarungan ng Angkan ng Israel ay ang hindi nila pagtanggap
sa mensahe ni Muhammad , ang Propetang isinugo sa buong
sanlibutan (ng Jinns at tao), gayundin ang hindi nila pagtanggap
sa Banal na Qur'an sa kabila ng katotohanan na sila at ang
kanilang mga sarili ay naging saksi sa mga patunay na nagmula
sa mga kapahayagan ng Allâh – ang Panginoon ng lahat ng mga
nilikha (Muslim, Hudyo, Kristiyano at maging ang mga
nilikhang lingid sa ating kaalaman). Ang karagdagang dahilan
ay ang pagtatambal nila sa pagsamba sa Allâh na binanggit ng
Allâh sa Banal na Qur'an:
At ang mga Hudyo ay nagsabi: Si Uzair (Ezra) ay anak ng
Allâh at ang mga Kristiyano ay nagsasabi: Ang Mesiyas (si
Hesus) ay anak ng Allâh. Ito ang sinasabi ng kanilang mga
bibig. Sila ay nagsisigaya sa mga sinasabi ng mga hindi
nananampalataya noong panahong sinauna. Ang sumpa ng
Allâh ay mapapasakanila, paano silang naligaw nang malayo
sa Katotohanan! (At-Taubah-9:30)
Ang mga Kristiyano ay nagsasabi na ang Allâh ay kabahagi (o
kasalo) sa konsepto ng tatlong persona sa iisang diyos at Siya
(ang Allâh) di-umano ay nagkaanak, at ang ama at ang anak ay
kabahagi sa kabanalan ni Anghel Gabriel at ng Banal na Espiritu.
Lahat ng maling haka-hakang ito ay sadyang malayo sa
katuwirang kanilang isinagawa pagkaraang si Hesus, ang anak ni
Birheng Maria (sumakanila nawa ang kapayapaan) ay itaas sa
kalangitan. Katiyakan, lahat ng Hudyo at Kristiyano ay hindi
magsisitigil sa maling paniniwalang ito hangga't hindi nila
tinatanggap na ang Allâh ay Nag-iisa at walang katambal, at si
Muhammad ay Kanyang Huling Sugo, gayundin na ang Banal
na Qur'an ay Aklat para sa lahat ng nilikha sa sanlibutan.

Sino si Muhammad ? Ano ang Banal na Qur'an? Ang

Pinagpalang Aklat na ipinahayag ng Makapangyarihang
Allâh?

192
Si Muhammad ay isinilang sa Makkah mula sa
pinagpipitagang angkan ng mga Quraish na nagmula sa lipi ni
Ismael na anak ni Abraham (sumakanila nawa ang kapayapaan).
Si Muhammad ay isinilang noong "Taon ng mga Elepante"
(570 A.D.). Ito ay isa sa pinakamakatotohanang kaganapan sa
larangan ng kasaysayan na naitala hanggang sa kasalukuyan. Ito
ay pinatunayan ayon sa mga bakas na nakita sa dinaanan ng mga
Kasamahan ng Elepante magpahangga ngayon na kinikilala ng
lahat ng tribu ng mga Arabo na nagmula sa Yemen, dumaan sa
Bundok ng Tihama at umabot sa Taif hanggang marating ang
pinakamataas na bahagi ng Makkah. Ang kasaysayang ito ay
naitala sa lahat ng pang-akademyang kasaysayan maging sa
encyclopedia sa loob ng maraming siglo hanggang sa
kasalukuyan. Kaya't walang dahilan upang ang mga di-Muslim
ay makipagtalo o hindi tanggapin ito. Para sa aming mga
Muslim, aming napag-alaman at kami ay may sapat na katibayan
sapagka't bilang aming pagpapatunay, ito ay nasusulat sa Banal
na Qur'an, ang nag-iisang aklat na nananatili sa orihinal na
kapahayagan magpahanggang sa kasalukuyan. Ang aming
batayan sa pagbibigay-linaw sa kaganapang ito ay ang banal na
pook na kung saan ay nakatayo ang Kaaba (direksiyon sa
pagdarasal ng mga Muslim) na hanggang sa kasalukuyan ay
matatagpuan sa Makkah. Ang pook na ito ay pinili ng Allâh
upang maging direksiyon sa pagsasagawa ng anumang
pagdarasal (Salaah) ng mga Muslim. Bawa't taon ay dito
nagtutungo ang bawa't Muslim saan mang panig ng mundo
nagmula upang magsagawa ng paglalakbay (Hajj-Umrah) na
kahalintulad ng ginawang paglalakbay nina Propeta Abraham at
Propeta Ismael na nagpapatunay sa mensahe at katotohanan ng
pagiging tunay na Propeta ni Muhammad .
Tunghayan natin ang maikling salaysay sa kaganapang ito na
tinawag na "Taon ng mga Elepante" na nagpakita ng mga Tanda
ng Kapangyarihan ng Allâh.

Mga Elepante ni Abraha:

Sa kalagitnaan ng ika-60 siglo pagkaraan ng panahon ni Propeta
Hesus, ang hari ng Abyssinia (ngayon ay Ethiopia) ay nagpadala
ng maraming sundalo upang tulungan at suportahan ang mga
Kristiyano sa Yemen na nagnanais mamuno sa bansang iyon.
Pinili niya ang kanyang ministro at tagapayong si Aryat upang
mamuno sa misyon at hinirang niya si Abraha Al-Ashram bilang
pinuno ng mga sundalong kanyang ipadadala sa Yemen.

192
Pagkaraan ng matagumpay na pag-atakeng iyon at matapos
mapatatag ang sitwasyon para sa panig ng mga Abyssinian sa
bansang Yemen, sinundan ito ng isang coup d' atat na
pinamunuan ni Abraha laban sa prinsipe ng Abyssinia na si
Aryat at si Abraha ang nagpalakad at namuno sa bansang
Yemen. Sa panahon ding iyon ang nakararami sa mamamayan
ng Yemen ay yumayakap sa pananampalatayang Kristiyanismo,
kabilang rito ay mga Hudyo at ang iba ay ang mga sumasamba
sa mga bato, rebolto at mga puno. Sa kanyang pamumuno,
sinimulang palawakin ni Abraha ang larangan ng kalakalan sa
Yemen at binalak baguhin ang destinasyon ng mga kalakal na
nagmumula sa India na tumutuloy sa Arab Peninsula, gayundin
ang mga kalakal na nagmumula sa Ashaam patungong
dalampasigan ng Aden at Oman. Pinalawig din niya (Abraha)
ang pagpapalaganap ng pananampalatayang Kristiyanismo sa
mga Bedouin (mga Arabong naninirahan sa disyerto). Subali't
hindi naging madali para sa kanya ang pagsasakatuparan nito
sapagka't lahat ng mga negosyanteng nagmumula sa India at
Ashaam ay patuloy na dumadaan at humihinto sa Makkah kung
saan naroon ang Kaaba na pinaniniwalaang banal na lugar.
Tinawag nila itong Sagradong Lugar at umaasa sa mga biyaya
bilang tugon sa panalangin ni Abraham noong dalhin niya ang
kanyang asawang si Hagar at anak na si Ismael sa lugar na ito.
Ganito ang panalangin ni Abraham sa Dakilang Allâh:
O Aming Panginoon! Hinayaan ko ang ilan sa aking
mga anak na manirahan sa lambak na walang
pananim, sa Iyong Sagradong Tahanan [Kaaba
(tahanan ng pagsamba sa Allâh)] sa pamamagitan ng
Iyong Utos upang sa gayon, O Aming Panginoon, sila
ay magsipag-alay ng pagdarasal ng mahinusay
(Obligadong Dasal). Kaya't Inyong gawaran ang puso
ng ibang tao na may pagmamahal tungo sa kanila, at
(O Allâh) Inyong pagkalooban sila ng mga bungang
kahoy upang sila ay magbigay ng pasasalamat.
(Ibrahim-14:37)
Nang panahong iyon, ang tribung Quraish ang nangungunang
angkan sa Makkah na siyang nakikinabang sa mga kinikita mula
sa mga manlalakbay na dumadaan upang manalangin sa
tinaguriang Sagradong Dalanginan ayon sa Banal na Qur'an:
Isang dakilang Biyaya at Pangangalaga mula sa Allâh
para sa pagiging bihasa ng mga Angkan ng Quraish.
At Aming hinayaan ang mga sasakyan (ng mga
Quraish) na maglakbay ng ligtas sa tag-lamig

192
patungong timog at sa tag-init patungong hilaga nang
walang anumang pangamba. Kaya't hayaan silang
sumamba sa Allâh – ang Panginoon ng Tahanang
(Kaaba) ito. Siya (ang Allâh) na nagkaloob sa kanila
ng pagkain laban sa pagkagutom at nagbigay
katiwasayan laban sa pagkatakot. (Quraish-106:1-4)
Si Abraha at ang kanyang pamunuan ay nagbuo ng planong
magtayo ng malaking simbahan na maaaring pag-usapan ng mga
Taga-kanluran na aabot hanggang sa mga Taga-silangan. Upang
sa ganitong katayuan ay mahikayat nila ang mga mangangalakal
na magtungo sa kanilang lugar upang doon isagawa ang kanilang
mga panawagan o panalangin. Kaya't ang pagpapatayo nito ay
kaagad isinagawa, tinawag nila itong Al-Quelleas. Kumuha siya
(Abraha) ng libo-libong manggagawa (mga taga Yemen) upang
simulan ang pambihirang simbahang nabanggit sa panahong iyon
na may kakaibang anyo. Matapos ang matagumpay na
kunstruksyon, sinimulan niyang magpadala ng mga sugo sa iba't
ibang lugar upang magpahayag ng Kristiyanismo kabilang na
rito ang Arab Peninsula hanggang sa mga karatig pook tulad ng
Iraq, Ashaam, Najd, Hijaz at Tihama at nag-anyaya sa mga
mamamayan na dumalaw sa Al-Quelleas upang makatanggap di-
umano ng pagpapala. Subali't wala itong naging pagtugon mula
sa mga Arabo at Bedouins na patuloy na dumaraan at nananatili
sa Makkah habang sila ay naglalakbay at kung sila ay
magbabalik patungo sa kanilang pinagmulang bayan.
Sa ganitong kalagayan, si Abraha ay nagalit at tinipon niya ang
kanyang mga tagapayo at sundalo at napagkasunduang bumuo
ng malaking hukbo upang pigilan ang iba't ibang tribu tulad ng
mga Arabo, mga taga Tihama at Hijaz sa pagdaan sa Makkah.
Gayundin, siya ay nagbalak puntahan ang Makkah upang
wasakin ang Kaaba at hakutin ang mga bato pabalik sa Yemen
upang ang angkan ng Quraish ay hindi na makapagtayong muli
ng Kaaba. Tiniyak pa ng kanyang mga tagapayo ang hindi
pagkakaisa ng malalaking angkan na naninirahan sa rehiyon na
iyon upang maging madali para sa kanila ang pagwasak ng
Kaaba.
Sinimulan ni Abraha ang paghahanda ng kanyang sundalo na
nagtataglay ng iba't ibang mga kagamitang pandigma na
karaniwang ginagamit sa panahong iyon. Ang kanyang pangkat
ay pinangungunahan ng mga malahiganteng elepante upang
takutin ang sinumang kanilang maaaring makasalubong sa
kanilang paglalakbay. Kasama sa plano sa kanilang paglalakbay

192
na ang sinumang maging banta sa kanilang pag-atake ay
makararanas ng kasawain.
Nang marating nila ang mga naunang tribu at magapi ang mga
ito ay sinimulan nilang kamkamin ang mga ari-arian at kanilang
pinagpapatay ang mga kalalakihan samantalang ang mga
kababaihan at mga kabataan ay kanilang ginawang bihag.
Inutusan niya ang kanyang mga sundalo na kamkamin ang lahat
ng mapakikinabangan tulad ng mga hayop, pananim at mga
sakahan. Ang marahas na mga kaganapang iyon sa mga naunang
tribung dinaanan ng pangkat ni Abraha ay nakarating sa mga
pinuno (Sheikhs) ng mga sumunod pang mga angkan. Dahil sa
takot na maaaring mangyari sa kanila ang sinapit ng mga
naunang tribu, pinaghandaan nila at itinalaga ang kanilang mga
sarili na maging masunurin na lamang sa maaaring ipag-utos sa
kanila ng pangkat ni Abraha. Dagdag pang handa silang igabay
ang grupong ito sa mas malapit na daanan patungong Makkah.
Nang sapitin ng grupo ni Abraha ang kapatagan sa bandang
silangang bahagi ng mataas na lugar ng Makkah, nagpahinga sila
at inatasan niya ang kanyang pangunahing tauhan na maglibot at
pag-aralan ang lugar. Sa pagbabalik ng mga sundalong kanyang
inutusan, sila ay may dalang mga kamelyo, tupa at mga baka na
kanilang nakulimbat. Kabilang sa mga hayop na ito ay ang 200
kamelyo na pag-aari ni Abdul-Mottalib bin Hashim, ang lolo ni
Propeta Muhammad na siyang namumuno sa tribung Quraish.
Matapos mapag-alaman ni Abdul-Mottalib ang insidenteng iyon,
nagpadala siya ng kanyang kinatawan upang hingin ang
pahintulot ni Abraha na makipag-usap sa kanya. Inakala ni
Abraha na kaya nais makipag-usap sa kanya ni Abdul-Mottalib
ay upang makipagkasundo ayon sa hangarin niyang wasakin ang
Kaaba. Subali't nang silang dalawa ay magkita, napag-alaman
niya (Abraha) na si Abdul-Mottalib ang pinuno ng tribung
Quraish na naninirahan sa Makkah. Sinabi niya: "Ako (Abraha)
ay nagpunta rito hindi upang makipag-away. Nagpunta ako rito
upang wasakin ang tahanan na inyong ginawang banal at
niluluwalhati. Kung kayo ay magiging sagabal sa aking layunin,
makikipaglaban ako sa inyo at tinitiyak kong hindi kayo
makakakita ng anumang paraan upang ipagtanggol ang inyong
mga sarili laban sa akin." Subali't ang naging kasagutan ni
Abdul-Mottalib ay ganito: "O Hari ng Yemen, ninais kong
makipagkita sa inyo upang ibalik ninyo sa akin ang aking mga
kamelyo." Magkahalong pagtataka at pagtatanong ang naisagot
ni Abraha. "Hindi ba't ikaw ang pinuno ng mga taong ito?
Ipinaaalam ko sa iyong nagpunta ako rito upang sirain ang

192
Kaaba na tinawag ninyong Tahanan ng Allâh at lugar ng
Kanyang mga pagpapala. Hindi ka ba mamamagitan dito?
Tanging ang iyong mga kamelyo lamang ba ang nais mo?" Yaon
ang magkakasunod na katanungan na namutawi sa mga labi ni
Abraha na may halong pagkagulat.
Ipinaabot ni Abdul-Mottalib ang kanyang kasagutan ng ganito:
"Ako ang nagmamay-ari ng mga kamelyong iyan. Ang tungkol
sa Kaaba, tanging ang Allâh lamang ang makapipigil nito."
Ganito naman ang ibang pagkakapahayag: "Ako ang nagmamay-
ari ng mga kamelyong iyan at ang tungkol sa Kaaba, tanging ang
Allâh lamang ang makapangangalaga nito." Sa pagpapatuloy ng
mga di-inaasahang mga payahag ni Abdul-Mottalib, inutusan na
lamang ni Abraha ang kanyang mga tauhan na ibalik ang mga
kamelyo sa may-ari nito, dagdag pang ipatutupad niya ang
kanyang planong pagwasak sa Kaaba kahit na sinuman ang
maghangad na pumigil sa kanya.
Makalipas ang ilang araw, ang mga sundalo ni Abraha ay handa
na upang isagawa ang pagsalakay. Ipinag-utos niyang simulan
ang pagpasok sa Makkah. Inilagay niya sa unahan ng kanyang
hukbo ang mga elepante at nagbigay ng babala upang lumusob,
subali't ang nasabing mga elepante ay nagsiluhod at ayaw
kumilos. Kahit anong gawin ng mga sundalo upang palakarin
ang mga naturang elepante ay ayaw humakbang patungo sa
direksiyon ng Makkah. Subali't kapag ihaharap ang mga ito sa
direksiyon ng Yemen, mabilis silang nagsisitakbo, gayundin
kung ihaharap sila patungong hilaga at silangan. Subali't kung
muling ihaharap ang mga ito sa direksiyon ng Makkah sila ay
hindi lumalakad bagkus ay nagsisiluhod. Dahil sa hindi pagkilos
ng mga elepante, minabuti ni Abraha na iwan ang mga ito at
magpatuloy sa kanilang pagsalakay. Subali't bago pa sila
nakakilos muli, napansin nila ang madilim na lambong sa
kalangitan na nagmumula sa karagatan sa kanlurang bahagi ng
Makkah. Inakala nilang ang kaganapang iyon ay tanda ng
malakas na ulan na biyaya mula sa kanilang diyos. Laking gulat
na lamang nila nang malamang ang mga ito ay maliliit na bato at
ang kadilimang iyon ay likha ng milyong grupo ng mga ibon.
Bawa't isa ay may dalang tig-tatlong maliliit na bato sa kanilang
tuka at mga kuko na kasinglalaki ng buto ng beans. Tinawag
silang ibong Abbabiil sa Banal na Qur'an na nagmistulang
makapal na ulap na siyang nagpadilim sa kalangitan. Kanilang
inihulog ang mga bitbit na bato sa mga sundalong kasama ni
Abraha. Nang sila ay tamaan ng maliliit na batong iyon, ang
kanilang balat at laman ay nangatanggal at nangalaglag sa lupa

192
na kitang-kita ng kanilang mga mata katulad ng mga dahong
sinalanta at nilamon ng mga hayop at pagkaraa'y ibinuga ang
mga nalabi.
Ang naging bunga ng mga batong iyon sa kanilang balat sa
katawan ay kawangis ng mapaminsalang atomic bomb na
inilaglag ng mga Amerikano sa Hiroshima, Japan noong
nakaraang ikalawang digmaang pandaigdig. Ang pagluwa
(emisyon) at init na sanhi ng nukliyar na ito ang naging sanhi
nang pagkasunog ng kanilang balat na naging sanhi ng kanilang
kamatayan.
Sa magkatulad na mga pangyayari, si Abraha at ang kanyang
mga sundalo ay nalipol. Ang ilan sa kanila ay nagsikap na
tumakas pabalik ng Yemen, subali't inabutan din sila ng
kamatayan sa kanilang paglalakbay.
Ang nakapangingilabot na kaganapang ito ay binanggit ng Allâh
at naitala sa Banal na Qur'an:
Hindi mo ba napagmasdan (O Muhammad ) kung paanong
pinakitunguhan ng iyong Panginoon (Allâh) ang hukbong
may kasamang Elepante. Hindi baga ginawa Niyang bigo ang
kanilang tangka na wasakin ang Kaaba. At Siya ay nagpadala
ng mga kawan ng ibon laban sa kanila. Na nagpukol sa kanila
ng mga batong yari sa hinurnong putik. At ginawa silang tila
sinalantang mga dayami. (Al-Fil-105:1-5)

Ang kapanganakan ni Propeta Muhammad

Pagkalipas ng ilang buwan matapos ang pangyayaring iyon, si
Propeta Muhammad ay isinilang sa banal na lungsod ng
Makkah. Ang kanyang ama ay namatay dalawang buwan bago
siya isilang. Siya ay naging ulilang lubos, pagkaraang ang
kanyang ina ay mamatay sa gulang niyang anim na taon. Siya ay
inalagaan ng kanyang lolong si Abdul-Mottalib, ang pinuno at
lider ng tribung Quraish, ang bantog na angkan sa Makkah sa
panahong iyon. Sa gulang niyang walo ay pumanaw na rin ang
kanyang lolo at si Muhammad ay naiwan sa pangangalaga ng
kanyang tiyuhin na si Abu-Talib. Si Propeta Muhammad ay
naging pastol ng tupa noong kanyang kabataan. At sa edad
niyang dalawamput-lima ay nakapag asawa siya ng isang
negosyanteng balo na si Khadija na tinaguriang isa sa Ina ng
Mananampalataya (kalugdan nawa siya ng Allâh) at sa gulang na

192
apatnapu, si Propeta Muhammad ay hinirang bilang huling
Sugo ng Allâh.
Siya ay hindi nakapag-aral, ni hindi marunong bumasa at
sumulat. Kahit minsan hindi siya nakinig sa anumang tula at sa
mga nagtuturo nito. At kailanma'y hindi nabalitaang naging
kaugnay ng mga ito. Subali't siya ay kilala sa pagiging magalang,
mahiyain at may mabuting pag-uugali. Tinawag din siyang
makatotohanan at mapagkakatiwalaang tao ng mga nakakakilala
sa kanya sapagka't kahit minsan ay hindi siya nagsinungaling.
Kung minsan ipinagkakatiwala sa kanya ng kanyang mga
kapitbahay ang kanilang mga ari-arian kung sila ay maglalakbay
at naibabalik niya ito ng walang bawas. Hindi siya
nakikisalamuha sa mga taong nagtataglay ng masamang ugali at
hindi siya nagtitigil sa mga lansangan noong kanyang kabataan.
Ito ang ilan sa kanyang mga katangian bago pa man siya hirangin
ng Allâh bilang panghuling propeta.
Unang tumanggap si Propeta Muhammad ng kapahayagan
mula kay Anghel Gabriel sa gulang na apatnapu habang siya ay
nasa isang yungib (Bundok ng Liwanag). Iniutos sa kanya ni
Anghel Gabriel na bigkasin ang unang talata sa Banal na Qur'an:
Ipahayag! Sa Ngalan ng iyong Panginoon na lumikha sa tao
mula sa namumuong bagay. (Al-Alaq-96:1-2)
Si Muhammad ay inatasan upang ipahayag sa mga tao ang
panawagan ng Allâh bilang isang Sugo. Ipinadala si Propeta
Muhammad upang maging daan sa landas ng Allâh at upang
ipahayag ang mga katangian ng ating Panginoon sa lahat ng
Kanyang mga nilikha sa buong sanlibutan. Ipinagpatuloy niya
ang pagpapalaganap ng Islam sa kanyang mga kasamahan sa
Makkah sa kabila ng mga pahirap mula sa mga ito.
Pinaghinalaan siya ng mga taga Makkah na naghahangad lamang
na mamuno di-umano sa kanilang lungsod. Kaya't minsan, si
Utbah bin Rabeea na tinaguriang Abu Al-Waleed ay kusang loob
na lumapit sa kanya upang makipag-usap. At kanyang sinabi: "O
anak ng aking kapatid, kung nais mo lamang ng salapi kaya mo
ito ginagawa, lilikum kami ng maraming salapi hanggang ikaw
ay maging isang mayamang tulad namin. Kung nais mong
maging pinuno ay gagawaran ka namin ng karapatang
sumangguni muna sa iyo sa anumang pagpapasiya na aming
ipatutupad. At kung hangad mong maging hari sa bansang ito ay
aming ipagkakaloob ito sa iyo." Subali't sinagot lamang siya ng
Sugo ng Allâh ng mga talata buhat sa Banal na Qur'an na
sadyang ikinagulat ni Abu Al-Waleed. Wala siyang nagawa

192
kundi ang bumalik na lamang sa kanyang mga kasamahan.
Pagkaraan ay kanyang pinuntahan ang amain ni Muhammad
na si Abu Talib upang makipag-usap tungkol sa lumalaganap na
pananampalatayang isinusulong ni Propeta Muhammad . Alam
mo ba ang ginawa (sabi ni Abu Al-Waleed kay Abu-Talib) ng
iyong pamangkin (Muhammad )? Minaliit niya ang mga diyos
ng ating mga ninuno. Ipinababatid namin ito sa iyo upang bigyan
ng babala ang iyong pamangkin na itigil niya ang kanyang mga
ginagawa kundi ay ipapapatay namin siya. Subali't nang
kausapin siya (Muhammad ) ng kanyang tiyuhing si Abu-Talib
ay ganito ang kanyang naging kasagutan: "O aking amain,
ako'y sumusumpa sa Allâh. Kahit kunin nila ang araw at
ilagay sa aking kanang kamay at ang buwan sa aking kaliwa
upang iwanan ko ito, hindi ko ito gagawin hanggang hindi
itaas ng Allâh ang mga tao, o di kaya ay ikamatay ko ito."
Ang sitwasyong tulad nito na naitala ng mga manunulat ng
kasaysayan ay nagpapatunay lamang sa pagiging matapat ni
Propeta Muhammad sa utos ng Allâh sa kanya. Ayon pa kay
Anghel Gabriel, sinabi ng Allâh sa kanya na maaari siyang
gawing hari ng lahat ng mga Propeta (sumakanila nawa ang
kapayapaan) tulad nila Solomon at David kung kanyang
nanaisin. Subali't tinanggihan niya ito bagkus ay kanyang
sinabing mas hahangarin niya na maging lingkod at alipin ng
Allâh. Dagdag pa ni Anghel Gabriel na maaaring gawin ng Allâh
ang buhangin na nasasakupan ng Makkah na maging ginto,
subali't ito ay kanyang tinanggihan at nagsabing: "Hindi, aking
Panginoon. Mas nanaisin kong magutom ng isang araw at
mabusog sa susunod na araw. At sa araw na ako'y
nagugutom, ako ay mananalangin at magpupuri sa Iyo at
magpapasalamat ako kapag ako ay busog na."

Ang Mensahe ni Muhammad

Ang mensahe ni Propeta Muhammad para sa sangkatauhan ay
ipaabot ang Mensahe ng kanyang Panginoon – ang Allâh upang
hanguin ang mga tao mula sa kadiliman sanhi ng kanilang
maling pagsamba sa mga diyus-diyosan at akayin sa liwanag na
nagtuturo sa pagsamba sa Nag-iisang Panginoon, ang Allâh –
ang Tunay at ang Nag-Iisa, ang walang Katambal o kasama sa
pagiging isang diyos, upang mailigtas ang sinumang nagnanais
maligtas laban sa naglalagablab na Apoy ng Impiyerno.

192
Ang pagiging Propeta ni Muhammad at bilang panghuli sa
lahat ng Sugo ng Allâh ay nabanggit sa Torah at Ebanghelyo
bago ito baguhin ng mga Rabbi ng mga Hudyo at Obispo ng mga
Kristiyano daang taon na ang nakalipas. Sa kabila ng mga
pagbabagong naganap sa mga naunang kasulatan, nananatili pa
rin ang bakas na nagpapatunay sa pagdating ni Propeta
Muhammad bilang panghuling Propeta ng Allâh. Ito ang
dahilan upang ating pagtuunan ng pansin at alamin ang
kalagayan at pagbabago sa orihinal na anyo ng Ebanghelyo ni
Hesus (sumakanya nawa ang kapayapaan). Ayon sa salaysay ng
mga iskolar ng Kristiyano, ang orihinal na Ebanghelyo ni Hesus
(sumakanya nawa ang kapayapaan) ay nawala pagkatapos (si
Hesus) na maitaas ng Makapangyarihang Allâh sa kalangitan.
Pagkatapos ay natuklasan ang 70 mga aklat na iba-iba ang
sumulat at bawa't isa ay magkakasalungat ang nilalaman.
Karagdagan pa rito ang pag-amin ng kanilang mga pantas na ang
isa sa mga Ebanghelyong ito ay naisulat pagkaraan ng panahon
ni Hesus (sumakanya nawa ang kapayapaan) at ito ay nailimbag
sa tulong ng kanyang mga apostoles. Ang nilalaman ng mga
aklat na ito ay pawang mga kathang-isip lamang, hindi kapani-
paniwala at hindi makatotohanang mga salaysay na mahirap
tanggapin dahil sa kawalan ng orihinal na batayan kung saan
nagmula. Ang Ebanghelyo ni Hesus na naitala ng kanyang mga
apostol ay nasusulat sa salitang Griego. At alam natin na ang
wika o salitang ginamit ni Hesus ay Aramaiko kaya't papaanong
mangyayari na ang orihinal na Ebanghelyo ay nasa wikang
Griego na kailanma'y hindi katulad ng wikang ginamit ni Hesus.
Sa kasalukuyan ay hindi na matatagpuan ang orihinal na aklat na
ito saan mang panig ng mundo. Ang mga iskolar na Kristiyano at
mga pangunahing Obispo at lider ng simbahan ay nagsagawa ng
kauna-unahang pagtitipon sa lungsod ng Neyqia (325 A.D.) na
tinawag nilang (Neyqia First Ecumenical Synod). Sa kanilang
pagtitipon, kanilang pinag-usapan ang tungkol sa apat na
Ebanghelyo na isinulat nina Mateo, Lukas, Juan at Markus. Ang
mga pangalang nabanggit ang tumatayo bilang may-akda ng
naturang mga aklat na kakikitaan ng pagsasalungatan sa mga
pangunahing usapin na kanilang inilarawan. Ang pagtitipong
iyon ay nasundan pa ng iba't ibang pagpupulong tulad ng tanyag
na pagtitipon na tinawag na (Constantinople First Synod 381
A.D.), (Ephese 431 A.D.), (Chalcedoine 451 A.D.), at ang
(Constantinople Second 869 A.D.). Pag-usapan natin sa bandang
huli ang mahahalagang bagay na napagkasundaan ng mga iskolar
ng Kristiyano ayon sa pagkakasunod-sunod. Babanggitin din
natin dito ang mga pagkakapahayag ng pagiging propeta ni
Propeta Muhammad na matutunghayan sa Torah sa kabila ng

192
hindi ganap na kabuuan ng aklat na ito. Subali't bago natin ilahad
ang tungkol sa Ebanghelyo ayon kay Barnabas na
pinasisinungalingan o itinakwil ng mga iskolar na Kristiyano,
tunghayan natin ang patunay sa sinabi ng Allâh mula sa Banal na
Qur'an:
At alalahanin nang si Hesus, ang anak ni Maria ay nagsabi:
"O Angkan ng Israel! Ako ay Sugo ng Allâh para sa inyo, na
nagpapatotoo sa Torah (mga batas) na ipinadala sa inyo na
nauna pa sa akin, at magbibigay sa inyo ng magandang balita
na isang Sugo ang darating pagkaraan ko na ang pangalan ay
Ahmad (ang pangalawang pangalan ni Propeta Muhammad
(Ahmad) sa literal na kahulugan). Ang isang magpupuri sa
Allâh ng higit pa sa iba. Nguni't nang siya (Ahmad) ay
dumating sa kanila ng may malinaw na mga katibayan, sila ay
nagsipagsabi: "Ito ay isang maliwanag na salamangka!" Sino
baga ang higit na gumagawa ng malaking kamalian maliban
sa kanya na kumakatha ng kasinungalingan laban sa Allâh,
samantalang siya ay inaanyayahan sa Islam? At ang Allâh ay
hindi namamatnubay sa Zalimun (mga sumasamba sa diyus-
diyosan at gumagawa ng kamalian). Kanilang hinahangad na
mawala ang Liwanag ng Allâh (ang Pananampalatayang
Islam, ang Banal na Qur'an, at si Propeta Muhammad ), sa
pamamagitan ng kanilang mga bibig. Nguni't ang Allâh ang
Siyang magdadala ng Kanyang Liwanag tungo sa kaganapan,
kahit na ang mga hindi sumasampalataya ay namumuhi rito.
(As-Saff-61:6-8)
Ang Ebanghelyo ayon kay Barnabas ay hindi nangangahulugan
na ito ang sinabi ni Hesus (sumakanya nawa ang kapayapaan),
gayundin ang nakasaad sa Torah ng walang pag-aalinlangan.
Ang aklat na ito ay naglalaman ng magkakaibang kapahayagan
sanhi ng paulit-ulit na pagsasalin mula sa orihinal na aklat.
Hindi naiwasang magkaroon ng pagbabago mula sa nag-iisang
orihinal na kopya na siyang ipinahayag kay Hesus na tuluyan ng
naglaho.

Sino si Barnabas?
Si Barnabas ay isa sa 12 disipulo ni Hesus na nagpatuloy sa
pagpapalaganap ng mga katuruan ni Hesus (sumakanya nawa
ang kapayapaan) upang magbigay-babala at paghandaan ang
pagdating ng Araw ng Pagbabangong Muli. Nakuha niya ang
tiwala ni Hesus upang ipahayag ang tamang katuruan sa iba't

192
ibang lungsod at pamayanan batay sa kanyang mga turo tungkol
sa Monotismo tulad ng pananampalataya nina Abraham, Ismael,
Isaac (at ang labindalawang anak ni Jacob) Moises, Hesus at
Muhammad .
Ang Ebanghelyo ayon kay Barnabas na nagtala ng kasaysayan ni
Hesus (sumakanya nawa ang kapayapaan) ay hindi katulad ng
apat na Ebanghelyo nina Mateo, Markus, Lukas at Juan. Ang
Ebanghelyo ayon kay Barnabas ay kinilala bilang isa sa
pinakamalapit ayon sa pagkakapahayag ng mga pangyayari at
kaganapan na hindi matutunghayan sa ibang Ebanghelyo. Ang
ilan sa mga ito ay pinatunayan ng Banal na Qur'an kung saan
malinaw na nakasaad dito kung ano ang mga bagay na
pinahihintulutan at kung alin ang mga bagay na ipinagbabawal
Maging ang tunay na katayuan ni Hesus (sumakanya nawa ang
kapayapaan) bilang isang Sugo at Alipin ng Allâh. Nakatala rin
sa aklat na ito ang pagkakahirang kay Propeta Muhammad
bilang Huling Sugo ng Allâh para sa buong sanlibutan at si
Hesus ay Sugo ng Allâh, ni hindi siya isang diyos o kaya'y anak
ng diyos. Makaraang kanilang mapag-alaman na ang aklat na ito
ay makasisira sa mga isinulat nina Mateo, Markus, Lukas at
Juan; at sa katotohanan na si Hesus ay isang tao lamang at
walang kabahagi sa pagkapanginoon, hindi nila ito tinanggap at
kanilang itinago pansamantala. Hanggang sa dumating si
Gelasius (Papa ng Roma 492 A.D.) at pamunuan ang liderato ng
Kristiyanismo at kanyang ipag-utos na kumpiskahin ang lahat ng
sipi nito upang sunugin. Subali't siya ay nagtago ng kanyang
personal na kopya sa Vatican. Ipinag-utos din ng Papa na alisin
ang pangalan ni Barnabas sa mga talaan ng apostoles na sumulat
ng isang aklat na makasisira sa kasaysayan ng Kristiyanismo.
Nguni't sa mismong aklat na sinulat ni Mateo ay mababasa pa rin
na kabilang sa 12 disipulo ni Kristo ang pangalang Barnabas
tulad nina Tomas at Peter. Subali't anumang paraan ang kanilang
gawin upang bawasan o palitan ang mga pangalan ng mga
disipulo ni Hesus ay mananatili itong hayag lalo na ang
pangalang Barnabas na hindi maaaring itanggi ng mga
manunulat ng kasaysayan.
Sa kalagitnaan ng ika-60 siglo sa pamamagitan ng isang liham ni
Papa Urbano, napag-alaman ni Fram Rhino (isang monghe) ang
tungkol sa Ebanghelyong isinulat ni Barnabas. Nagsaliksik siya
(Fram Rhino) tungkol sa nasabing aklat at nagkaroon siya ng
pagkakataong matagpuan ito matapos na siya ay mapalapit kay
Pope Sixte-V (1585 A.D).

192
Ang sipi ng aklat na isinulat ni Barnabas na itinago ni Pope
Gelasius sa silid-aklatan ng Vatican na pinaglumaan na ng
panahon ay matatagpuan pa rin doon. Dahil sa pagiging malapit
na magkaibigan nina Fram Rhino at Sixte, pinahintulutan siya ng
huli na makapagsaliksik sa nasabing pribadong silid-aklatan. Sa
kanyang paghahanap ay natagpuan niya ang sipi ng nasabing
aklat na nakalimbag sa salitang Italyano. Sa kanyang patuloy na
pananaliksik, makaraang kanyang mabasa ang Ebanghelyo ayon
kay Barnabas, napag-alaman niya na si Hesus (sumakanya nawa
ang kapayapaan) ay isa lamang tao at Sugo ng Allâh, batay sa
naturang aklat. Ang mga katagang ito ay mababasa sa talata
bilang 220. Ang mga panlilinlang na ito ay natigil lamang ng
dumating ang huling sugo ng Allâh na si Propeta Muhammad .
Pinatunayan niya ang mga kasinungalingang ipinahayag na
sadyang labag at hindi naaayon sa batas ng ating Panginoon.
Nasusulat din sa Ebanghelyong ito na ang Allâh – ang
Makapangyarihan, ang Panginoon ng lahat ng mga nilikha
(lingid man o hayag) at ang Lumikha ng langit at lupa. Nakatala
rin dito kung sino sa dalawang anak ni Propeta Abraham ang
inialay at napalitan ng isang tupa. Ang anak na inialay ay walang
iba kundi si Ismael at hindi si Isaac na pawang mga anak ni
Abraham. Pinabulaanan din ng aklat na ito ang pagkakapako sa
krus ni Hesus, bagkus ay ginawa ng Allâh ang mukha ng
disipulong si Hudas Al-Askharyuti at inihawig kay Hesus at
siyang naipako sa krus. Ang Banal na Qur'an ay nagpahayag
tungkol sa pangyayaring ito:
At sa kanilang pagsasabi ng may pagmamalaki: "Tunay,
aming napatay ang Mesiyas – si Hesus na anak ni Maria, ang
Sugo ng Allâh." Subali't siya ay hindi nila napatay, gayundin
naman, siya ay hindi nila naipako sa krus, datapuwa't ang
lumitaw sa kanila ay kahawig lamang ni Hesus na inilagay sa
isang tao at napatay nila ang taong ito at silang nagtatalo rito
ay puno ng alinlangan. Wala silang tiyak na kaalaman tungkol
dito at wala silang sinusunod maliban sa haka-haka.
Sapagka't katotohanang siya (si Hesus na anak ni Maria) ay
hindi nila napatay. Datapuwa't siya ay itinaas (Hesus)
(kasama ang kanyang katawan at kaluluwa) ng Allâh sa
Kanyang piling (at si Hesus ay nasa kalangitan ngayon). At
ang Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan, ang Tigib ng
Karunungan. At walang sinuman sa Angkan ng Kasulatan
(mga Hudyo at Kristiyano), ang maliliban o mangyayari na
hindi maniwala sa kanya (kay Hesus, ang anak ni Maria,
bilang isang Sugo lamang ng Allâh at isang tao) bago

192
dumating ang kanyang kamatayan at sa Araw ng Muling
Pagkabuhay, siya (si Hesus) ay magiging saksi laban sa
kanila. (An-Nisa-4:157-159)
Pagkaraang matuklasan ni Fram Rhino ang tungkol sa aklat ni
Barnabas, siya ay naniwala na ang Banal na Qur'an ay
kapahayagang mula sa Allâh at si Propeta Muhammad ay
Kanyang Sugo. Sinimulan niyang ipamahagi ang aklat na sinulat
ni Barnabas matapos niya itong mailabas mula sa piitan kung
saan itinago ng matagal na panahon ng dating Papa sa likod ng
makapal na bakod ng Vatican.
Pagkaraan nito ay isa pang sipi ng aklat ang natagpuan ng mga
Espanyol na nakalimbag sa salitang Italyano noong mga unang
taon ng ika-18 siglo.
Si Dr. Charles Francis Boto, isang obispo na sumulat ng kanyang
sariling aklat na pinamagatang The Missing Years of Jesus
Christ Discovered ay nagsabi na ang simbahan ng Kristiyano
noong unang panahon ay nagbawas sa Ebanghelyo na isinulat ni
Barnabas, kung saan ito ay tumutugma sa dokumentong
natagpuan kamakailan sa Dead Sea na may kaugnayan sa
orihinal na aklat ni Barnabas. Ito ay natagpuan sa loob ng isang
banga na nakabaon malapit sa dalampasigan ng Dead Sea. Ang
pamahalaang Jordan ang kasalukuyang nag-iingat ng mga
dokumentong nabanggit na natunghayan ni Dr. D. F. Olbrite, isa
sa mga haligi at tagapamahala ng mga kasulatan. Pinatunayan
niyang ang mga dokumentong natuklasan ay orihinal at walang
pag-aalinlangan. Bukod pa rito, isa pang Obispo na kinilalang si
A. Powell Davis, isang pinuno ng Church of All Saints sa
Washington ang nagpatunay ayon sa kanyang sariling aklat na
pinamagatan Dead Sea Manuscript, pinatunayan niya na ang
Dead Sea Manuscript ang pinakamakatotohanan at
pinakamahalagang pagkakatuklas sa nagdaang mga siglo. Ang
nilalaman ng aklat na ito ang maaaring magpabago sa
kasalukuyang konsepto ng Ebanghelyo kung saan nakasaad dito
na si Hesus ay isang Sugo at mayroon pang isang propetang
darating pagkaraan niya. Ang Allâh ang Siyang nagpadala ng
Liwanag mula sa kanilang mga dila at kamay. Siya –
Luwalhatiin ang Allâh, ay nagsabi sa Banal na Qur'an:
At ang mga Hudyo ay nagsabi: "Si Uzair (Ezra) ay anak ng
Allâh at ang mga Kristiyano ay nagsabi: Ang Mesiyas ay anak
ng Allâh. Iyan ang sinasabi ng kanilang mga bibig, sila ay
nagsisigaya sa mga sinasabi ng mga hindi nananampalataya
noong unang panahon. Ang sumpa ng Allâh ay mapapasa

192
kanila, paano silang napaligaw nang malayo sa katotohanan!
Sila (mga Hudyo at Kristiyano) ay tumangkilik sa kanilang
mga rabbi at kanilang mga monghe (pari) bilang kanilang
panginoon maliban sa Allâh sa pamamagitan ng pagsunod sa
kanila sa mga bagay na kanilang pinahintulutan at
ipinagbawal, ayon sa kanilang sariling kagustuhan na hindi
naman ipinag-utos ng Allâh at itinuring din nilang Panginoon
ang Mesiyas, ang anak ni Maria, samantalang sila (mga
Hudyo at Kristiyano) ay pinag-utusan sa Torah at Ebanghelyo
na sumamba lamang sa Nag-iisang Diyos (Allâh), La ilaha illa
Huwa (walang ibang diyos na karapat-dapat sambahin
maliban sa Kanya). Ang Kaluwalhatian ay sa Kanya lamang,
higit Siyang Dakila sa lahat ng katambal na itinataguri sa
pagsamba sa Kanya. Sila (ang mga hindi sumasampalataya,
ang mga Hudyo at Kristiyano) ay nagnanais na pawiin ang
Liwanag ng Allâh na siyang dahilan ng pagkasugo kay
Muhammad , at ang paniniwala sa Kaisahan ng Allâh, sa
pamamagitan ng kanilang bibig. Datapuwa't ang Allâh ay
hindi nagpapahintulot nito, maliban ang Kanyang Liwanag ay
maging ganap, kahit na ang Kafirun (mga hindi
sumasampalataya) ay mamuhi (rito). Siya (Allâh) ang
nagpadala sa Kanyang Sugo (Muhammad ) na may
Patnubay at Tunay na Pananampalataya (Islam), upang gawin
Niya itong dakila at mas higit sa lahat ng pananampalataya
(relihiyon) kahit na ang Mushrikun (mga sumasamba sa mga
diyus-diyosan, pagano, walang pananalig sa Kaisahan ng
Allâh, atbp) ay namumuhi rito. (At-Taubah-9:30-33)
Ang mga sumusunod ay mga patunay mula sa Torah tungkol sa
pagdating ng huling Propeta na si Muhammad sa kabila ng
pagiging kulang nito dahil sa walang pasubaling pag-aalis ng
ilang mahahalagang nilalaman mula rito ng mga Hudyo at
Kristiyano sa Lumang Tipan. Ang Allâh ay nagsabing ang ilan sa
mga ito ay naiwan upang maging patunay laban sa kanila sa
Araw ng Paghuhukom.
• Sa Torah: Kabanata-18 mula sa aklat ng Deuteronomy,
si Moises (sumakanya nawa ang kapayapaan) ay nagsabi:
Ang Panginoon ay nagsabi sa akin: "Kung ano ang
kanilang kahilingan ito ay mabuti. Aking aangatin ang
Propeta na tulad mo para sa kanila mula sa mga
Israelitas. Ilalagay ko ang Aking mga salita sa kanyang
bibig at siya ay mangungusap sa kanila ayon sa Aking
kagustuhan. Ako ang mananagot kahit kanino sa
sinumang hindi magpapahalaga sa mga salita ng

192
 Propetang magpapahayag sa Aking pangalan." Sa aklat
na sinulat ni Boshra Zakhari Mikahil na pinamagatang
Muhammad, the Messenger of Allâh, As Announced by
the Gospel, hindi si Yusha ayon sa sinabi ng rabbi ng
mga Hudyo at hindi si Hesus ayon sa paliwanag ng mga
mananampalatayang Kristiyano. Ang patunay ay ang
parirala na nagsasabing tulad mo si Yusha ay hindi
katulad ni Moises sapagka't hindi siya tumanggap ng
kapahayagan mula sa Allâh. Sa isang banda, si Hesus ay
hindi rin katulad ni Moises sapagka't siya ay isinilang ng
walang ama.
• Sa Torah: Kabanata-32 mula sa aklat ng Exception (11),
ang Allâh ay nagsabi: "At Ako ay naging mapanibugho
sa mga sinasamba nilang diyos na hindi makapagbibigay
ng anumang tulong kaya ginawa Ko silang
mapanibughuin at isang bansang mabagal matuto." Ang
nais ng Allâh para sa mga Hudyo ay ipinarating Niya
nang ipadala Niya si Propeta Muhammad na
matutunghayan sa Banal na Qur'an:
Siya (Allâh) ang nagpadala sa hindi nakapag-aral na
Sugo (Muhammad ) mula sa kanilang lipon upang
bigkasin sa kanila ang Kanyang mga Talata, dalisayin
sila (mula sa kawalan ng pananalig at pagsamba sa
mga diyus-diyosan) at upang patnubayan sila ng Aklat
(itong Qur'an, Batas Islamiko) at ang Al-Hikma (As-
Sunnah – tamang pamamaraan, katuruan, gawaing
pagsamba ni Propeta Muhammad ). At katotohanan,
silang mga nauna ay nasa lantad na kamalian. (Al-
Jumu'ah-62:2)
• Sa Torah: Kabanata-11 mula sa aklat ng Genesis (13),
ang Allâh ay nagsabi kay Abraham: "At gagawin Ko ang
anak ng isang alipin na maging dakilang pamayanan,
sapagka't siya ay nagmula sa iyong saling-lahi. Ito ay
nakasaad sa panalangin ni Abraham na mababasa sa
Banal na Qur'an:
Aming Panginoon! At gawin Mo kaming masunurin
(Muslim) sa Inyo at mula sa aming mga supling (na
magkaroon ng) isang Pamayanang susuko sa Inyo, at
ipakita sa amin ang aming Manasik (lahat ng
pamamaraan at tungkulin sa (pagsasagawa ng Hajj at
Umra) at tanggapin ang aming pagsisisi. Tunay, Ikaw
ang Nag-iisang tumatanggap ng pagsisisi, ang

192
 Mahabagin. Aming Panginoon! Ipinadala Ninyo sa
kanila ang isang Sugo mula sa kanila (katunayan
dininig ng Allâh ang kanilang panalangin sa
pamamagitan ng pagpapadala kay Muhammad ), na
siyang bibigkas sa kanila ng Iyong mga Talata
(kapahayagan, aral, katibayan atbp) at magtuturo sa
kanila ng Kasulatan (ang Qur'an) at Al-Hikma (As-
Sunnah – tamang pamamaraan, katuruan, gawaing
pagsamba ni Propeta Muhammad ), at Inyong
dalisayin sila, sapagka't Kayo lamang ang
Pinakamataas sa Kapangyarihan – ang Lubos na
Maalam. (Al-Baqarah-2:128-129)
Ang pamayanang nagmula sa anak ni Abraham ay ang
pamayanan ni Propeta Muhammad . Sila angmga inapo
ni Ismael na anak ni Hagar.
• Sa aklat ni Juan, si Hesus ay nagsabi: (Kung ako'y mahal
mo, sundin mo ang aking mga ipinag-uutos. At ako ay
mananalangin sa aking Panginoon at Siya ay
magpapadala ng isa pang Sugo) 14,15/16 Juan.
Sinabi pa ni Hesus: (Ang Banal na Espiritu na ipinadala
ng Panginoon sa aking pangalan ay magtuturo ng lahat
ng bagay at magpapaalala ng lahat ng aking sinabi sa
inyo.) 14/26 Juan.
At sinabi rin niya: (Ito ay para sa inyong kapakanan na
ako ay lilisan ng malayo. Sapagka't kung hindi ako
lalayo, ang Sugong ito ay hindi makararating sa inyo.
Samantalang kung ako ay aalis, akin siyang ipadadala sa
inyo. At sa kanyang pagdating, patutunayan niyang ang
sanlibutan ay makasalanan sang-ayon sa mga kasalanan
at mga kabutihan at sa paghuhukom.) 16,7/8 Juan.
At kanyang sinabi: (Subali't kung siya, ang Espiritu ng
Katotohanan ay dumating, igagabay ka niya sa
katotohanan. Siya ay hindi magsasalita ayon sa kanyang
kakayahan, bagkus kung ano lamang ang kanyang
narinig at sasabihin sa iyo kung ano ang darating. At
pupurihin niya ako).16,13/14 Juan.

Naunawaan natin mula sa mga tinuran ni Hesus na ang Allâh ay

magtatalaga ng panibagong nilikha pagkaraan niya (Hesus) na
gaganap katulad ng kanyang ginawa, kung saan binanggit ni

192
Juan na isang propeta ang tatalima sa mga salita ng Allâh at
magpapahayag sa mga tao. Lahat ng ito ay nagpapatunay na
walang iba kundi ang huling Propeta at Sugong si Muhammad .
Matapos nating matunghayan ang mga patunay mula sa Torah at
Ebanghelyo na nagpapahayag sa pagdating ni Propeta
Muhammad , pag-usapan naman natin ang tungkol sa kanya,
gayundin ang kanyang mga himala. Ang Banal na Qur'an ay
ipinadala sa kanya upang maging gabay at mabisang patnubay sa
mga mananampalataya.
Napag-aralan natin ang mga kasaysayan ng mga propetang
ipinadala ng Allâh – ang Makapangyarihan, upang maging gabay
sa tuwid na landas. Siya (ang Allâh) ang nagbigay ng mga tanda
sa kanilang mga kamay sa magkakasunod na mga kadahilanan.
Una, kapag ito ay nasaksihan ng mga tao, magkakaroon sila ng
katiyakan sa mensahe at upang patunayan na ang mga himalang
iyon ay nagmula sa Diyos na Makapangyarihan na may
kasapatang gumawa ng anumang bagay.
Pangalawa, ito ang magpapatibay sa kanila sa pagharap sa
anumang pagsubok at balakid na maaaring mangyari.
Ang mga susunod na matutunghayan ay pawang mga nangyari sa
mga propeta sa kapahintulutan ng Allâh. Ito ay pagbibigay linaw
lamang at hindi paghahambing ayon sa kanilang mga nagawa sa
kanilang magkakaibang panahon.
Ang himalang naitala ni Noah ay ang tungkol sa malaking Arko
na ipinag-utos ng Allâh na kanyang gawin bilang paghahanda sa
pagdating ng malaking baha. Ang kay Abraham ay ang
pagkakatapon sa kanya sa malaking apoy na ginawang malamig
para sa kanya ng Allâh upang hindi makapinsala sa kanyang
sarili. Ang kay Lut ay ang pagpapadala ng Allâh ng salot sa
kanilang bayan kasabay ng pag-ulan ng mga bato at pagbali-
baligtarin ang kanilang lungsod na lumamon sa kanila,
pagkaraang siya ay suwayin ng kanyang nasasakupan na
sumamba sa Nag-iisang Diyos (ang Allâh) at ang pagiging
talamak ng mga ito sa mga bisyo at pagpapatuloy sa
ipinagbabawal na gawain seksuwal (sodomy). Ang bayan ni
Saleh (Thamud) na uminom mula sa babaeng kamelyo na
ipinagbawal sa kanila ng Allâh. Kanilang pinatay ang babaeng
kamelyo, pagkaraan nito sila ay nakarinig ng nakatutulig na mga
sigaw at ingay at sila ay nagpatirapa sa kanilang mga tahanan
bago sumapit ang umaga. Ito ang naging dahilan ng kanilang
kamatayan. Si Moises ay pinadalhan ng siyam na malinaw na

192
mga tanda para sa Paraon at sa kanyang mga tauhan. Ginawa ng
Allâh ang hangin upang tumalima sa mga utos ni Solomon.
Upang mapakilos niya ang hangin patungong kanluran at
patungong silangan ng bawa't buwan. Ang Allâh – ang Ganap
na Makapangyarihan ay gumawa para sa kay Solomom ng font
molten brass upang ang mga Jinns (nilikhang lingid sa ating
kaalaman) ay makagawa ng mga sasakyang nagmula sa
karagatan. Tinuruan din si Solomon na makipag-usap sa mga
ibon at iba't ibang hayop. Si Hesus ay nagwika noong siya ay
nasa duyan pa lamang, bumuhay ng mga patay, nagpadilat ng
mga bulag at nagpalakad ng mga pilay sa kapahintulutan ng
Allâh. Gayundin, ang pagtanggap niya ng hapag kainan na puno
ng pagkain na bumaba mula sa kalangitan.

Ano ang himala ni Propeta Muhammad

Sa unang bahagi ng kanyang buhay mula sa kanyang
kapanganakan hanggang sa siya ay makaabot sa gulang na 40, si
Propeta Muhammad ay hindi nakapag-aral. Hindi siya
marunong bumasa o sumulat. Kahit minsan ay hindi siya
nakagawa ng isang tula. Hindi rin siya nakisalamuha sa mga
maalam, mga dalubhasa sa larangan ng agham, mga
tagapagsalaysay at sa mga manunula upang matuto mula sa
kanila. Lahat ng ito ay batid at pinag-usapan ng mga taga-
Makkah na naitala ng mga manunulat ng kasaysayan.

Ang Banal na Qur'an at ang Dakilang Himala:

Ito ang katanungan: Paanong ang isang taong walang sapat na
kaalaman ay makalilikha ng isang aklat at tatawaging Banal na
Qur'an na nailimbag sa klasikong salitang Arabik? Ang Banal na
Qur'an ay rebelasyon at kapahayagan mula sa Allâh. Kapag atin
itong babasahin, masasabi nating ito ay nilikha ng isang
dalubhasang manunulat. Magugulat ka sa naiibang paraan kung
paano ito isinulat ng tagapagsalaysay mula sa indayog at himig,
maging ang kahulugan na makaakit sa mambabasa at kung
paanong ito ay ipinahayag at hindi nagbago mula noon hanggang
sa ngayon.
Matapos nating alamin at pag-aralan ang iba't ibang sangay ng
usaping pang-agham, pangpanitikan, pangangatuwiran, maging
ang iba't ibang wika, sining at batas, malinaw na ang lahat ng ito
ay nakikiisa upang ang Banal na Qur'an ay tawaging isang

192
mahusay na panitikan. Ang maayos na pagkapahayag nito ay
nangibabaw sa lahat ng uri ng mga tula at salaysay. Si Al-
Waleed Ibnul-Mughirah, isa sa mga bantog at mahusay na
manunulat mula sa angkan ng Quraish ay nagsabing ang mga
talata sa Banal na Qur'an na binigkas ni Propeta Muhammad
ay isang pambihirang katha. Matapos niya itong marinig, siya ay
sumumpa sa ngalan ng Allâh na kailanman ay hindi pa siya
nakarinig ng ganitong uri ng komposisyon na maaring magmula
sa tao o sa mga Jinns, at kanya ipinamalita sa lahat ng kanyang
kasamahan sa lugar ng Bani Makhzoun. Dagdag pa niya, ito ay
isang pambihirang obra mula sa simula hanggang wakas.
Inihalintulad niya ito sa isang punong nagtataglay ng mayabong
na sanga at mayamang ugat. Ito ay isang sining na wala ng mas
hihigit pa. Bilang patunay, ang Allâh ay nagsabi sa Banal na
Qur'an:
Sabihin! Kung ang sangkatauhan at mga Jinns ay
magsama-sama upang gumawa ng katulad nitong
Qur'an, sila ay hindi makagagawa ng katulad nito,
kahit na sila ay magtulungan sa isa't isa. (Al-Isra-17:88)
Sa panahong ang Banal na Qur'an ay ipinahayag, ang mga Arabo
ay mahilig sa paglikha ng panitikan, tula at mga salaysay.
Nagdaraos sila ng paligsahan sa kanilang taunang pagtitipon na
tinaguriang Okaz kung saan ang mga tanyag na manunula at
tagapagsalaysay ay nagsisilbing hurado sa labanan. Ang tulang
magwawagi ay isusulat sa ginto at isasabit sa kurtina ng Kaaba
sa Makkah. Tinawag sila (the seven moallakat) bilang pitong
mga tula na nakasabit sa kurtina ng Kaaba. Kaya't silang lahat ay
namangha nang ang Banal na Qur'an ay kanilang marinig mula
sa isang tao na hindi nakapag-aral. Tinanggap nila ito bilang
isang himala at pangyayari na kailanma'y hindi nila sinalungat.
Marami sa kanila ang naniwala rito. Tinawag ng Allâh si Propeta
Muhammad sa Banal na Qur'an ng ganito:
At maging ikaw (O Muhammad ) ay hindi pa nakabasa ng
anumang Aklat na nauna rito (Qur'an), gayundin naman ikaw
ay hindi sumulat ng anumang aklat sa iyong kanang kamay.
Sa gayong pangyayari, katotohanan, ang mga tagasunod ng
kasinungalingan ay nag-aalinlangan sa Qur'an. (Al-Ankabut-
29:48)
Ang Banal na Qur'an na ipinahayag kay Propeta Muhammad
sa nakalipas na 1,400 taon ay hindi lamang isang himala. Ito ay
nagsilbi ring patunay sa kanyang pagiging propeta, at hindi
lamang iyon, ito rin ay naglalaman ng mga kakaibang katangian

192
na tumatalakay tungkol sa mga mahahalagang impormasyon sa
iba't ibang aspeto ng agham, tulad ng Kanyang sinabi:
Wala kaming nakaligtaan sa Aklat. (Al-Anam-6:38)
Sinumang makabasa at makaunawa nito, Muslim man o hindi ay
magsasabing: "Kakaiba at uniko ang nilalaman ng Banal na
Qur'an na hindi maaaring likhain ng sinumang tao o nilikhang
lingid sa ating kaalaman." Ito ay malinaw na salita ng Dakilang
Allâh at anumang kasinungalingan ay hindi makapangyayari
ayon na rin sa Kanyang sinabi sa Banal na Qur'an:
Katotohanan! Sila na nagtakwil sa Paalaala (Qur'an)
nang ito ay dumating sa kanila ay tatanggap ng
parusa. At katiyakan, ito ay isang Kapuri-puri at
Kagalang-galang na Aklat sapagka't ito ay
kapahayagan ng Allâh at Kanyang pangangalagaan sa
anumang pagbabago at kamalian. Ang
kasinungalingan ay hindi makikiisa rito (Qur'an),
maging sa harapan o likuran nito. Ito ay ipinadala ng
Isang Tigib ng Karunungan, ang Karapat-dapat sa
lahat ng Pagpupuri. (Fussilat-41:41-42)
Kaya ako ay nananawagan sa aking mga kapatid na Kristiyano at
Hudyo na naghahangad ng katotohanan upang pag-aralan at
alamin ang mga salita ng ating Tagapaglikha sa Banal na Qur'an.
Subali't ipinapayong huwag basahin ito na may namamagitan sa
inyo at hayaang maging bukas ang inyong mga puso at isipan, at
kayo ang humatol sa katotohanang inyong maaaring matuklasan.
Ang mga katagang ito ay aking ipinaaabot sa inyo upang
magsilbing gabay at nawa'y inyong maunawaan at makamtam
ang tunay na katotohanan.
Iyan ang Allâh, ang inyong Panginoon sa
katotohanan. Kaya't pagkaraan ng katotohanan, ano
pa ba ang mayroon maliban sa pagkaligaw.
Magkagayon bakit nga ba kayo nagsitalikod? (Yunus-12:
32)
Ang Banal na Qur'an ay matatagpuan saan mang panig ng
daigdig. Ang nilalaman nito ay isinalin sa pinakamalapit na
kahulugan sa iba't ibang wika. At sinumang nagnanais
magkaroon ng sipi nito, maaaring sumulat o makipag-ugnayan sa
mga sumusunod na tangggapan:
• The Cooperative Office for Propagation and Guidance

192
 P.O. Box: 20824, Riyadh 11465 K.S.A.
Tel. No: +966 1 4030251; +966 1 4030142
Fax: +966 1 4059387
• Jeddah D'awah Center
P.O. Box: 6897, Jeddah 21452 K.S.A.
Tel. No: +966 2 6829898

Tanging sa Allâh lamang ang walang hanggang tagumpay kapag

Kanyang pahihintulutan. Siya ang Ganap na Makapangyarihan –
ang Lubos na Maalam.
Sa mga susunod na paksa ng aklat na ito, ating bigyang-tanaw
ang ilan sa walang hanggang pagpapala na naitala sa Banal na
Qur'an kung saan ang mensahe ay sadyang malinaw na
tumatalakay sa katotohanang hatid nito na naisulat ng buong
ningning at liwanag. Sinumang naghahanap ng Aklat ng Allâh
upang ito ay pag-aralan ay maaaring sumangguni sa alinmang
tanggapan na naglalathala nito na sinulat ng mga paham na
Muslim na matutunghayan sa iba't ibang silid-aklatan na
nakalimbag sa iba't ibang salita.
Tunghayan natin ang ilan sa mga di-mapapantayang himala
ng Pinagpalang Qur'an:

1. Mga himala sa pangkalahatang aspeto ng agham at mga

nilikha.
2. Mga himala na tumatalakay sa metaphysics at sa
hinaharap.
3. Mga himala na nagpapahayag ng iba't ibang kasaysayan
at talambuhay ng mga propeta.
4. Mga himala hinggil sa pamayanan, pamumuhay at
saligang batas.
5. Mga himala na nauukol sa sistemang pang-ekonomiya.

192
Una: Ang mga kaganapang matutunghayan sa Banal na Qur'an
tungkol sa pangkalahatang aspeto ng agham na aking binanggit
sa bahagi ng aklat na ito na pinamagatang: "Sino ang Allâh"
kung saan aking binigyang-pansin ang tungkol sa bubuyog, ang
pagkakalikha ng tao mula sa sinapupunan ng kanyang ina, ang
tungkulin ng bawa't bahagi ng ating katawan kung ihahambing sa
makabagong antas ng agham. At gayundin ang hamon ng Allâh
sa sangkatauhan na gumawa ng kahit isang langaw lamang at
kabilang dito ang pagkakalikha sa napakalawak na kalangitan at
kalupaan.
Ang pagkakalikha sa mga kalangitan at sa sandaigdigan ay
mas nakahihigit pa sa pagkakalikha Niya sa sangkatauhan at
sa mga bagay na hindi nalalaman ng mga nilikha. (Ghafir-40:
57)
Atin ding napag-usapan ang tungkol sa atomo at mas maliit pang
nilikha na nasa loob nito. Nabanggit natin na ang atomo at
nucleus ay natuklasan ng isang German at American scientist 50
taon na ang nakalipas. Subali't bago ito natuklasan, ito ay
naipahayag na sa isang hindi nakapag-aral na Propeta na sa
kanyang panahon ay wala pang makabagong kagamitan na
maaaring gamitin upang tuklasin ang mga bagay na ito. Ito ang
patunay mula sa Banal na Qur'an tungkol sa atomo at ibang
bagay na mas maliit pa rito:
At ikaw (O Muhammad ) ay hindi gumawa ng anumang
bagay o bumigkas ng anumang bahagi ng Banal na Qur'an o
maging kayo (O sangkatauhan) ay gumawa ng anumang
gawaing mabuti o masama maliban sa Kami ay saksi rito nang
ito ay inyong ginawa. At walang anuman ang nalilingid sa
inyong Panginoon, kasingbigat man ito ng atomo o kasingliit
man ito ng langgam dito sa kalupaan o sa kalangitan. Walang
anumang maliit pa riyan o mas malaki pa riyan maliban sa ito
ay naisulat sa Malinaw na Talaan. (Yunus-10:61)
Katotohanan ang Kaluwalhatian ay sa Allâh lamang, ang
nagpahayag sa atin tungkol sa atomo at ang mas maliliit na
bagay na makikitang umiikot sa loob nito na kung tawagin ay
nucleus.
Noong nakaraang siglo, mayroong isang grupo ng mga
dalubhasang lulan ng isang barko na nagsasagawa ng pag-aaral
tungkol sa tubig-dagat. Naglagay sila ng tubo na may nakataling
kapsulang metal sa dulo at inihulog sa pusod ng dagat upang
kumuha ng tubig na mapag-aaralan tungkol sa mga bagay na
nabubuhay sa ilalim nito (micro aquatic creatures) ayon sa iba't

192
ibang lalim. Kanilang napag-alaman na ang malakas na pag-agos
ng tubig at ang mabilis na daloy nito sa ilalim ng karagatan ay
tila baga dumadaloy sa loob ng isang daanan (tunnel). Napag-
alaman nila ito sa pamamagitan ng paggamit ng isang radar
observation devices na mas kilala sa tawag na sonar. Subali't ang
hindi inaasahan ng mga dalubhasang nagsasagawa ng pag-aaral
na yaon ay nang matuklasan nilang ang tubig-alat na dumadaloy
sa ilalim ng dagat ay may kabahaging tubig-ilog na dumadaloy
sa magkahiwalay na daanan.
Bago pa man natuklasan ang dalawang daluyan ng tubig sa
ilalim ng dagat, ito ay naitala na sa Banal na Qur'an, libong taon
na ang nakararaan. Ito ay bahagi ng mga kapahayagang ipinadala
kay Propeta Muhammad . Binanggit ng Allâh ang bagay na ito
sa tatlong magkakaibang bahagi ng Banal na Qur'an, ang una:
At Siya ang nagpahintulot na maging malaya ang dalawang
dagat (dalawang uri ng tubig), ito ay naiinom at matamis, at
yaong (isa naman) ay maalat at mapait; at Siya ang nagtakda
ng isang harang at ganap na partisyon sa kanilang pagitan.
(Al-Furqan-25:53)
Ang pangalawa - Kung saan ang higit na malinaw at hindi
mapag-aalinlanganan ay sinabi Niya:
Na sa pagitan nila ay may isang harang at sila ay hindi
magkasanib (sa isa't isa). Kaya't alin sa mga Biyayang ito ng
inyong Panginoon ang inyong itinatatwa. (Ar-Rahman-55:20-21)
Ang Pangatlo - At sa ikatlo ang Dakilang Allâh ay muling
nagsabi:
Hindi baga Siya (higit na mainam sa inyong mga diyos), Siya
na gumawa sa kalupaan na matatag upang maging tahanan,
at naglagay ng mga ilog sa gitna nito, at nagtayo ng matatag
na mga kabundukan, at nagtakda ng mga harang sa pagitan
ng dalawang dagat (ang maalat at manamis-namis na tubig)?
Mayroon pa bang ibang ilah (diyos) maliban sa Allâh? Wala,
datapuwa't karamihan sa kanila ay hindi nakauunawa. (Al-
Naml-27:61)
Magkagayon, bakit kayo ay nag-aatubiling alamin ang
katotohanan at tanggaping ang Banal na Qur'an ay kapahayagan
na nagmula sa Allâh na may katiyakang ito ay nagmula sa Kanya
at nagtatatwa sa anumang kasinungalingan.
Sa nakalipas na mga taon hanggang umabot sa nakaraang 50
taon, ang mga dalubhasa sa larangan ng medisina ay hindi batid

192
kung papaanong nabubuo ang embryo sa sinapupunan ng isang
ina maliban sa mga haka-haka lamang tungkol sa katotohanan
nito. Ganito ang sitwasyon bago natuklasan ang mga kagamitan
(radioactive at sonar apparatus) na makatutulong sa
pagsubaybay kung papaanong ang embryo ay namumuo mula sa
spermatic cord at pumapasok sa ovum na naging munting laman
na nagkaroon ng hugis at buto at iba pang bahagi hanggang
maging isang ganap na sanggol. Subali't bago natuklasan ng
bagong teknolohiya ang bagay na ito, ito ay naipahayag na sa
Banal na Qur'an:
At katotohanang nilikha Namin ang tao (si Adan) mula
sa putik. Pagkatapos ay nilikha Namin (ang anak ni
Adan) bilang isang Nutfah (magkahalong patak ng
semilya ng babae at lalaki) at inilagak sa ligtas na
himlayan (sinapupunan ng babae). Pagkatapos ay
ginawa Namin ang Nutfah na isang piraso (isang
pirasong namuong dugo) at pagkatapos ay ginawa
Namin ang namuong dugo na isang maliit na laman,
at pagkatapos ay binalutan Namin ang mga buto ng
laman, at pagkatapos ay inilabas Namin siya bilang
isang nilikha. Kaya't Luwalhatiin ang Allâh – ang
Dakilang Tagapaglikha. (Al-Mu'minun-23:12-14)
Sinabi pa ng Dakilang Allâh – ang Matayog:
Nilikha Niya kayo sa sinapupunan ng inyong ina, nilikha
pagkaraang nilikha sa tatlong lambong ng kadiliman. (Az-
Zumar-39:6)
Makalipas ang 1,400 taon mula nang ipahayag ang Banal na
Qur'an ay napag-alaman din natin kung papaanong ang isang
sanggol ay nabuo sa sinapupunan ng kanyang ina.
Pagkaraan ng ikalawang digmaang pandaigdig, nasaksihan ng
mga dalubhasa ang bagong kaganapan magmula ng maipakilala
ang bagong teknolohiya na nag-uugnay sa astronomical centres
na nagmamasid sa pagkilos ng mga bituin at planeta sa
kalawakan. Gayundin ang kakayahan ng tao na magtungo sa
kalawakan at magtalaga ng mga satellites equipment na may
kaakibat na bagong mga instrumento na pinatatakbo ng
electromagnetic vibration, radio waves at thermal light
commulative na sumusukat sa pagitan ng mga galaxy at mga
bituin, at kung papaanong ang kalawakang ito ay nilikha ng
Allâh. Sila ay nagkaisa na ang lahat ng ito ay nagmula sa
tinatawag na blazing mass, bilyong taon na ang nakalipas.
Pagkaraang ito (blazing mass) ay sumabog, ito ay naging maliliit

192
na piraso at nagmistulang mga bula na kumalat sa buong
kalawakan. Tinawag nila itong 'the big bang'. Ang sumunod ay
ang pagkahiwa-hiwalay ng mga ito na naging mga galaxy,
nebula, planeta, at bituin na nakikita sa kasalukuyan sa
pamamagitan ng paggamit ng teleskopyo. Ang walang
katapusang pag-ikot ng mga ito ay magpapatuloy hanggang sa
Araw ng Paghuhukom. Ang mga bagay na ito ay batid na noon
pa mang panahon ng kamangmangan, sapagka't ito ay
naipahayag na kay Propeta Muhammad at bilang patunay
ganito ang nakasaad sa Banal na Qur'an:
Batid ba ng mga hindi mananampalataya na ang mga
kalangitan at ang kalupaan ay magkakabit bilang iisang
piraso, pagkatapos ay Amin itong pinaghiwalay? At ginawa
Namin ang lahat ng may buhay mula sa tubig. Hindi ba sila
naniniwala? (An-Anbiya-21:30)
Ang tungkol sa patuloy na pag-ikot ng mga bagay na nakapaloob
sa buong kalawakan maging ang lawak nito ay pinatunayan ng
Allâh sa Banal na Qur'an:
Sa pamamagitan ng Kamay, Aming ginawa ang kalangitan.
Katiyakan, Kami ang may kakayahang magpalawak ng
kalakhang lawak nito. (Adh-Dhariyat-51:47)
Para sa karagdagang kaalaman tungkol dito, maaaring balikan
ang ilang bahagi ng kabanatang "Sino ang Allâh"?
Makalipas ang mahigit 100 taon, natuklasan ng tao ang paggawa
ng eroplano at nagawang pumailanlang sa kalawakan at
napagmasdan ang buong sandaigdigan. Napag-alaman din nating
habang tumataas ang nararating ng tao, bumababa naman ang
antas ng oxygen gayundin ang lakas ng hangin. Kaya't ang tao ay
nahihirapang sumagap ng hangin upang maging madali ang
kanyang paghinga. Ating tunghayan mula sa Banal na Qur'an
ang pahayag ng Allâh kay Propeta Muhammad tungkol dito.
Ang Allâh na Siyang nagbibigay ng gabay sa sinumang Kanyang
naisin. Ipinaalam Niya sa atin ang daranasing hirap at
makadarama ng pagkapahiya ang mga nangaligaw ng landas.
Tunghayan natin ang Kanyang patunay:
At sinuman ang naisin ng Allâh na patnubayan, Kanyang
bubuksan ang dibdib nito sa pananampalatayang Islam, at
kung sinuman ang Kanyang nais iligaw, ginagawa Niya ang
dibdib nito na nakapinid at napakasikip, na wari bang siya ay
umaakyat sa langit. (Al-An'am-6:125)

192
Maraming Muslim ang nagtatanong kung ano ang tunay na
dahilan sa likod ng pagbabawal ng Allâh sa mga tao upang
iwasan ang pagkain ng patay na hayop, dugo at laman ng baboy
na nasusulat sa Banal na Qur'an:
Sabihin (O Muhammad ): Hindi ako nakatagpo sa
ipinahayag sa akin ng anumang bagay na ipinagbawal kainin
ng sinumang nagnanais kumain nito, maliban na lamang
kung ito ay Maitah (patay na hayop), o dugong lumabas (sa
pagkatay nito), o laman (karne) ng baboy, sapagka't ang
katotohanan ito ay marumi, o walang kabanalan (hindi
nararapat) ang laman (ng hayop) na kinatay bilang sakripisyo
(alay) sa iba (pang diyus-diyosan) maliban sa Allâh, (o yaong
mga kinatay para sa santo o kinatay na ang Pangalan ng Allâh
ay hindi nabanggit). Subali't sinuman ang napilitan dahil sa
matinding pangangailangan ng walang kusang pagsuway at
hindi nagmalabis sa hangganan ng paglabag ay katiyakang
ang inyong Panginoon ay Lagi ng Nagpapatawad – ang
Maawain. (Al-An'am-6:145)

Sa pag-aaral na isinagawa ng mga dalubhasa sa usaping

pangkalusugan at pangkaramdaman pagkaraan ng mahigit 14 na
siglo matapos ipahayag ang Banal na Qur'an, kanilang
natuklasan ang mga sumusunod:
1. Patay na hayop: Ito ang mga hayop at ibon na namatay
sa natural na kamatayan. Hindi kasama sa nabanggit ang
mga isda na namatay pagkaraang umahon mula sa tubig.
Napag-alaman ng mga dalubhasa na anumang hayop ang
namatay at ang dugo nito ay hindi dumaloy mula sa
kanyang katawan, ito ay nag-iimbak ng iba't ibang uri ng
baktirya na sana ay nailabas kasama ng dumi.
Pagkaraang mamatay ang alinmang hayop, ang baktirya
nito ay mabilis na nabubuhay at kumakalat at
nananalaytay sa pamamagitan ng iba't ibang ugat na
dinadaluyan ng dugo sa buong katawan. Kaya't kapag
ang tao ay kumain ng laman ng karne na galing dito, siya
ay maaaring makakuha ng anumang uri ng karamdamang
makapipinsala sa kanyang kalusugan.
2. Dugong tumagas: Pinatunayan ng mga dalubhasa na
ang dugong tumagas mula sa katawan ng hayop ay

192
 mabilis na lumilikha ng iba't ibang baktirya na nagiging
dahilan upang ang dugong ito ay makapaminsala at
maaaring maghatid ng anumang uri ng sakit.
3. Laman ng baboy: Natuklasan ng mga dalubhasa na ang
katawan ng baboy ay natural na tirahan ng tinatawag na
tapeworm dahil sa pagiging marumi ng mga kinakain
nito. Ang mga taga-Europa ang madalas na biktima ng
karamdamang ito dahil sa kanilang palagiang pagkain ng
karne ng maruming hayop (baboy) na ito. Napatunayan
din na karamihan sa mga kumakain ng karne ng baboy ay
biktima ng sakit na nagiging sanhi ng iba't ibang
karamdaman na siyang nagiging dahilan ng kamatayan.
Ito ay ang sakit na mas kilala sa katawagang Topkyna at
Trashitor.
Sa panghuli, tayo ay nahaharap sa pangkaraniwang
katanungan: Ito bang mga bagay na ito ay naipahayag sa
Banal na Qur'an sa pamamagitan ng isang hindi nakapag-
aral na nilikha na pinili ng Allâh bilang Sugo at namuhay
sa nakalipas na 14 na siglo?

Ikalawa: Ang mga nakatala sa Banal na Qur'an tungkol sa mga

natuklasan ng tao sa pamamagitan ng makabagong teknolohiya
ay patunay lamang sa katotohanan na mababasa natin mula sa
Banal na Qur'an, at patuloy na magaganap sa mga darating pang
mga henerasyon, ayon sa pahayag ng Allâh:
Ipakikita Namin sa kanila ang Aming mga tanda sa
kalawakan at sa kanilang mga sarili, hanggang sa maging
malinaw sa kanila na ang Qur'an na ito ay katotohanan.
Hindi pa ba sapat ang lahat ng ito tungkol sa inyong
Panginoon na Tagamasid sa lahat ng Kanyang nilikha?
(Fussilat-41:53)
Sa panahon ng paglikas ni Propeta Muhammad (Hijra)
patungo sa Al-Madinah Al-Minawara, ang mga Romanong
Kristiyano ay naging malapit sa puso ng mga Muslim ng higit
kumpara sa mga paganong nagmula sa Persia at mas kilala sa
tawag na "Angkan ng Kasulatan." Ang mga Muslim ay patuloy
na umaasa na darating ang araw na madaragdagan ang bilang ng
mga Kristiyanong yayakap sa pananampalatayang Islam,
magbuhat nang simulan ni Propeta Muhammad ang
pagpapalaganap ng Islam. Binanggit ng Allâh sa Banal na Qur'an
ang nararapat at tamang paraan ng pakikitungo sa kanila:

192
Katotohanan, inyong matatagpuan mula sa kalipunan ng mga
Hudyo at Mushrikun ang may masidhing poot sa mga
Mananampalataya (mga Muslim) at inyong matatagpuan
yaong mga taong may pinakamalapit sa pagmamahal sa mga
Mananampalataya (mga Muslim), silang mga nagsasabing
“Kami ay mga Kristiyano.” Sapagka't kabilang sa kanila ay
mga pari at monghe at sila ay hindi (palalo) mapagmalaki. At
kapag sila (bilang tunay na mga Kristiyano) ay nakarinig ng
anumang ipinahayag mula sa Sugo (Muhammad ), inyong
makikita ang labis na pagtulo ng luha sa kanilang mga mata
sanhi ng katotohanan na kanilang natunghayan. Sila ay
magsasabi: “Aming Panginoon” Kami ay nananampalataya;
kaya itala Ninyo kami bilang mga saksi. (Al-Ma'idah-5:82-83)
Ilang taon bago lumikas si Propeta Muhammad patungong Al-
Madinah Al-Minawara sa pagitan ng taong 611 A.D. at 628
A.D., ang mga paganong Persians na kilala sa tawag na (the
Empire of the Sassanidae) ay nagwagi laban sa mga Romano at
kanilang nasakop ang Antioch at Jerusalem sa taong 614 A.D. na
nasundan ng kanilang pagsakop sa Ehipto noong taong 619 A.D.
Ang mga nabanggit na pamayanan ay pinamumunuan ng mga
Romano sa pangunguna ni Alexander D' Great. Isang taon
makalipas ang paglikas mula Makkah patungong Al-Madinah ni
Propeta Muhammad , ang mga Muslim ay nabahala sapagka't
ang mga paganong Persians ay nakapagtala ng panalo laban sa
mga Kristiyano na nagmula sa Angkan ng Kasulatan. Pagkaraan
nito, ang Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan ay nagpadala
ng mga Tanda kay Propeta Muhammad tungkol sa nalalapit na
pagwawagi ng mga Romano laban sa mga Persians sa susunod
na mga taon (humigit kumulang sampung taon) na
matutunghayan sa Banal na Qur'an:
Ang mga Romano ay nalupig. Sa malapit na lupain ng Syria,
Iraq, Jordan at Palestine, at sila matapos ang kanilang
pagkatalo ay magiging matagumpay. Sa loob ng tatlo
hanggang siyam na taon. Ang kapasiyahan ng gayong bagay
bago matapos ang gayong mga pangyayari ay nasa Allâh
lamang, bago dumating ang oras ng pagkagapi ng mga
Romano sa kamay ng mga Persians at matapos ang pagkagapi
ng mga Persians sa kamay ng mga Romano. At sa Araw na
yaon, ang mga sumasampalataya (ang mga Muslim) ay

192
magagalak sa tagumpay na iginawad ng Allâh sa mga Romano
laban sa mga Persians. Sa pamamagitan ng tulong ng Allâh,
Siya ang nagkakaloob ng tagumpay sa sinumang Kanyang
maibigan at Siya ang Mataas sa Kapangyarihan, ang
Maawain. (Ar-Rum-30:2-5)
Ang talatang ito ay ipinahayag kay Propeta Muhammad noong
unang taon ng (Hijra) 622 A.D. Pagkalipas ng pitong taon (629
A.D.), si Hercules na dating hari ng mga Romano at ang kanyang
mga sundalo ay nagwagi laban sa Emperor ng Sassanidae (mga
Persians) at pinalayas silang lahat sa mga bansang kanilang
nasasakupan kabilang na rito ang Ehipto at Jerusalem. Kaya't ang
mga mananampalataya ay nagalak sa pagkapanalo ng Allâh.

Ito ang mga karagdagang pangyayari sa simula nang

pagpapalaganap ng Islam (Da'wah) ni Propeta Muhammad .
Siya ay binantayan ng kanyang mga kasamahan upang matiyak
na ligtas laban sa mga di-mapagkakatiwalaang tao hanggang
ipahayag ng Allâh ang talatang ito sa kanya:
O Sugo (Muhammad )! Ipahayag mo ang Kapahayagan na
ipinadala sa iyo mula sa iyong Panginoon. At kung ito ay hindi
mo gagawin, hindi mo naiparating ang Kanyang
Kapahayagan. Ang Allâh ang mangangalaga sa iyo laban sa
sangkatauhan. Katotohanan, ang Allâh ay hindi
namamatnubay sa mga taong hindi nananampalataya. (Al-
Ma'idah-5:67)
Si Assayeda A'isha, tinaguriang isa sa Ina ng Mananampalataya
(nawa'y kalugdan siya ng Allâh), ay nagsabi: (Si Propeta
Muhammad ay binantayan hanggang ang talatang ito ay
ipahayag sa kanya: [Pangangalagaan ka ng Allâh laban sa
sangkatauhan] (mga mapanganib). Dagdag pa niya (A'isha):
At kanyang sinabi sa kanila (sa mga kasamahan ni Propeta
); Iwanan ninyo ako sapagka't ang Allâh – ang
Kaluwalhatian ay sa Kanya lamang, ang magbabantay sa
akin. Pagkaraan ay iniwan nila si Propeta Muhammad at siya
ay namatay ng ligtas at payapa sa kanyang higaan. Ang Allâh
ang kanyang nagsilbing tagapangalaga laban sa masasamang
loob mula sa mga di-mananampalataya na nagtangka sa kanyang
buhay ng maraming pagkakataon. Silang lahat ay hindi
nagtagumpay bago pa man ipahayag ang talatang ito. Isa na rito
ang plano ng lider ng Quraish na ipapatay siya bago sumapit ang
gabi ng kanyang paglikas patungong Al-Madinah Al-Minawara.

192
Ang planong iyon ay ipinarating sa kanya ni Anghel Gabriel
(sumakanya nawa ang kapayapaan). Nang gabi ring iyon, ang
mga nagbabalak pumatay sa kanya ay maagang dumating at
pinalibutan ang kanyang tirahan, subali't inatasan ng Propeta
ang kanyang pinsan na si Ali Ibn Abi Talib na humiga sa
kanyang kama. Pagkatapos, si Propeta Muhammad at si Abu
Bakr ay lumabas ng kanyang bahay. Hindi sila napansin ng mga
nakaantabay sa labas ng kanyang bahay sapagka't pinalabo ng
Allâh ang kanilang mga mata upang hindi nila makita ang
paglabas ni Propeta Muhammad . Nilagyan ni Propeta
Muhammad ng alabok ang kanyang kamay at hinaplos niya
ang bawa't ulo ng mga nag-aabang sa kanya upang hindi siya
makita at nagpatuloy sila sa paglalakbay hanggang sapitin nila
ang yungib ng Thour pababa ng Makkah sa bandang gilid ng
Yemen. Matapos na kanilang lisanin ang kanyang tahanan, may
dumaan na isang taga-Makkah at nakita ang mga taong nag-
aabang sa labas ng tahanan ni Propeta Muhammad at
nagtanong kung ano ang kanilang ginagawa roon. Sinabi nilang
inaabangan nila si Propeta Muhammad upang patayin.
Sumagot ang taong dumating, kanina ko pa nakitang naglalakad
si Muhammad kasama si Abu Bakr. Labis ang kanilang
pagkagulat nang malamang dumaan na pala sa kanilang harapan
ang Propeta ng Allâh at nilagyan nito ng buhangin ang
kanilang mga ulo. Upang makatiyak na wala na nga ang Propeta
, kanilang pinasok ang loob ng bahay at laking gulat nila nang
kanilang mabatid na si Ali at hindi ang Propeta ang nakahiga
sa higaan. Saka pa lamang nila napatunayang nakaalis na nga si
Propeta Muhammad at ang kasama nitong si Abu Bakr. Dahil
hindi sila naniniwala sa nangyari, inisip na lamang nila itong
isang himala na isinagawa ng isang salamangkero. Samantala,
ipinagpatuloy nila ang pagtugis at kanilang sinundan ang mga
bakas ng dinaanan nina Propeta Muhammad at Abu Bakr
upang ipagpatuloy ang kanilang layunin. Ang mga bakas na
kanilang nasundan ay huminto sa bukana ng yungib ng Thour.
Ang pangyayaring ito ay inilahad ng Allâh – ang Ganap na
Makapangyarihan sa Banal na Qur'an:
Kung siya (Muhammad ) ay hindi ninyo tutulungan ito ay
hindi mahalaga, sapagka't ang katotohanan siya ay
tinulungan ng Allâh. Nang ang mga hindi sumasampalataya
ay magtaboy sa kanya sa labas; ang pangalawa sa dalawa,
nang si Muhammad at Abu Bakr ay nasa loob ng yungib, at
kanyang (Muhammad ) sinabi sa kanyang kasama (Abu
Bakr): Huwag kang matakot, katotohanan ang Allâh ay
nananatili sa atin. At ibinaba ng Allâh ang Kanyang Sakinah

192
(kapanatagan, kahinahunan, kapayapaan atbp.) sa kanya at
Kanyang pinalakas ang puwersa sa tulong ng mga anghel na
hindi ninyo nakikita, at ginawa Niya ang mga salita ng mga
hindi nananampalataya na pinakamababa (walang halaga),
datapuwa't ang Salita ng Allâh ang higit na naging mataas
(tampok), at ang Allâh – ang Makapangyarihan, ang Tigib ng
Kaalaman. (At-Taubah-9:40)
Ang yungib ng Thour ay matatagpuan pa rin hanggang sa
kasalukuyan ng sinumang magnais masaksihan ito. Ako ay
nagpapasalamat sa Allâh sapagka't nagkaroon ako ng
pagkakataong marating ang yungib na ito. Ito ay matatagpuan sa
tuktok ng Bundok ng Thour. Ang butas ng yungib ay humigit
kumulang 60 hanggang 70 sentimetro at kung sinuman ang
maghangad pumasok sa loob nito ay kinakailangang gumapang
upang makapasok. Ang sukat ng loob nito ay humigit kumulang
isang metro-kudrado at sinuman ang nasa loob ay hindi maaaring
tumayo. Hanggang tatlong katao lamang ang maaaring manatili
sa loob ng yungib. Ito ang yungib kung saan si Propeta
Muhammad at si Abu Bakr Asseddeeq ay nanatili ng tatlong
araw matapos iwasan ang mga humahabol sa kanila na nagmula
sa Makkah.
Balikan natin ang ilang pangyayari. Si Abu Bakr ay gumamit ng
mga sanga ng puno upang pawiin ang mga bakas na naiwan nila
sa harap ng yungib. Makaraang si Propeta Muhammad at si
Abu Bakr ay makapasok sa loob nito, nagpadala ang Allâh ng
malaking bahay ng gagamba sa mismong bunganga ng yungib.
Gayundin, naglagay ang Allâh ng isang kalapati na nangingitlog
sa pugad sa bandang harapan ng butas nito. Ito ay isang patunay
sa Ganap na Kapangyarihan ng Allâh at ang Kanyang
kakayahang gumawa ng anumang bagay na Kanyang naisin.
Pagsapit ng mga humahabol sa unahang bahagi ng yungib, nakita
nila ang ilang bakas na naiwan. Subali't hanggang doon na
lamang ang marka ng mga ito. Nang kanilang pagmasdang
mabuti ang bunganga ng yungib, nakita nila ang malaking bahay
ng gagamba na nakaharang sa bunganga nito at ang kalapating
nagpapahinga sa kanyang pugad. Kanilang inakala na ang bahay
ng gagamba na nakaharang dito ay matagal ng nakasabit. Kaya't
hindi nila inasahang ang kanilang hinahabol ay maaaring
nakapasok sa loob nito. Sa pagkakataong iyon wala silang
nagawa kundi lisanin ang pook na may pagkadismaya sa mga
nangyari. Ito ay ilan lamang sa malinaw na mga Tanda ng
Kapangyarihan ng Allâh na ipinagkaloob sa Kanyang Propeta .

192
Iniligtas Niya ang Kanyang Sugo mula sa mga hindi
mananampalataya na ating matutunghayan sa Banal na Qur'an:
At gunitain nang ang mga hindi sumasampalataya ay
nagbalak laban sa iyo (O Muhammad ) upang ikaw ay ipiit, o
ikaw ay patayin, o ikaw ay kanilang maitaboy mula sa iyong
tahanan sa Makkah; sila ay nagbabalak at ang Allâh ay
nagbabalak din, at ang Allâh ang pinakamagaling sa lahat ng
mga nagbabalak. (Al-Anfal-8:30)
Tunghayan natin bilang karagdagang patunay ang isa pang
kaganapan makaraang hindi magtagumpay ang naghahangad sa
buhay ng Propeta sa unang pagkakataon. Ito ay nangyari bago
ipahayag ang talata na pangangalagaan siya ng Allâh. Matapos
mabigo ang planong pagpatay ng mga taga-Makkah kay
Muhammad , sila ay nagpatuloy sa paglalakbay patungong Al-
Madinah Al-Minawara. Sa isang banda, ang mga lider sa
Makkah ay nagbigay ng malaking halaga bilang pabuya sa
sinumang makapagbabalik sa Makkah kina Muhammad at Abu
Bakr buhay man o patay, upang sila ang magsagawa ng planong
iyon. Ang isa sa naghangad upang isakatuparan ang pagpatay ay
si Suraqa Ibn Malik na nagmula sa Bani Medlej. Ang taong ito
ay kilala bilang isang malakas na lalaki at may pambihirang
kakayahan sa pagtudla gamit ang sibat gaano man ang layo ng
asinta nito. Ayon kay Suraqa: Narinig ko ang tungkol sa
malaking pabuya na naghihintay sa sinumang makapapatay kay
Muhammad at sa aking paghahangad na makakuha ng
malaking halaga, sinimulan kong kumalap ng mga impormasyon
tungkol sa kanya at sa kanyang kasama. Una kong napag-
alamang malapit na sila sa baybayin ng Yathrib. Tinungo ko ang
nasabing lugar gamit ang aking kabayo upang sila ay sundan.
Nang malapit na ako sa kanila, kitang-kita ng dalawa kong mata
kung papaanong ang aking kabayo ay madapa at bumagsak sa
lupa. Pagkaraan, muli kong pinatayo ang aking kabayo at pinalo
upang tumakbo papalapit sa kanila, subali't ang kanyang
dalawang binti ay lumubog sa buhanginan hanggang tuhod.
Naganap ito ng maraming beses habang si Muhammad at ang
kanyang kasama ay nakamasid lamang sa akin na para bang
hindi alintana ang mga nangyayari. Nasabi ko sa aking sarili na
si Muhammad ay may kakaibang katangian kung saan ang
lahat nang kaganapan sa kanyang sarili ay pawang mga tanda at
pagpapala sa kanya ng Allâh – ang Makapangyarihan. Nilapitan
ko siya at humingi ako ng tawad sa kanya at pinatawad niya ako.
Humingi rin ako ng sulat mula sa kanya upang maging ligtas ang
aking paglalakbay patungong Yathrib. Inutusan ni Muhammad

192
si Abu Bakr na isulat ang kanyang sinasabi bilang garantiya sa
aking kaligtasan sa paglalakbay. Bago ko nilisan ang pook na
iyon, isinuot sa akin ni Muhammad ang isang pulseras na di-
umano ay pag-aari ni Khosrau. Sa aking pakikipagkitang muli sa
mga lider ng tribung Quraish na naninirahan sa Makkah, aking
isinalaysay ang mga nangyari. Lumipas ang maraming araw at
taon at patuloy na lumaganap ang Islam mula sa Al-Madinah na
umabot hanggang sa ibang bahagi ng daigdig. Hanggang si
Suraqa ay nakarating sa Al-Madinah ng ligtas at nang maglaon
ay yumakap sa pananampalatayang Islam. Hindi nagtagal si
Propeta Muhammad ay namatay at bilang unang kalipa si Abu
Bakr Asseddeeq (nawa'y kalugdan siya ng Allâh) ang nagpatuloy
sa pagpapalaganap ng Pananampalatayang Islam. Bago
pumanaw si Abu Bakr ay naisalaysay niya kay Omar Ibnul-
Khattab ang kuwento tungkol sa sulat mula kay Propeta
Muhammad para kay Suraqa at ang pulseras ng Khosrau na
kanyang isinuot sa braso nito. Si Omar Ibnul-Khattab ang
pumalit bilang pangalawang Kalipa ng Islam pagkaraan ng
kamatayan ni Abu Bakr. Sa mga sumunod na pangyayari, ang
mga Muslim ay nagwagi laban sa mga taga-Levant at Persia at
ang kanilang pangkat ay nagbalik na maraming dalang
mahahalagang bagay mula sa digmaan, kabilang dito ang korona
ng Khosrau at kanyang pulseras na gawa sa purong ginto na
napalilibutan ng mamahaling bato. Matapos mabatid ni Omar
Ibnul-Khattab na kasama sa mga labi ng digmaan ang pulseras
na ito, siya ay umiyak at inutusan ang kanyang tauhan upang
ipatawag si Suraqa Ibn Malik. Pagdating ni Suraqa, kinuha ni
Omar ang pulseras at isinuot niya ito sa kanyang braso at
sinabing ginawa ko ito sapagka't napag-alaman kong si Propeta
Muhammad ay nagsagawa nito at muling naganap ang
pagkakasuot nito sa braso ni Suraqa.
Ating balikan ang kuwento ni Suraqa at ang pangako ni Propeta
Muhammad . Ang brasong ito ay mapapaikutan ng pulseras ni
Khosrau, ginawa ito ni Propeta Muhammad habang
nananatiling mapanganib ang kanyang sitwasyon magmula nang
kanyang simulan ang pagpapalaganap ng Islam at ang ilan sa
kanyang dating mga kasamahan ay naghahangad na patayin siya.
Kanya itong sinabi nang si Suraqa ay nagnanais na patayin siya
at hindi pa yumayakap sa Islam. Sa sumunod pang mga araw,
patuloy na nakaranas si Propeta Muhammad ng maraming mga
pagsubok at balakid sa kanyang buhay. Isang halimbawa, ang
plano ni Suraqa nang pagtangkaan niya ang buhay ng Propeta .
Matapos mabigo si Suraqa sa pagpatay sa Propeta ,
ipinagkaloob sa kanya ng huli ang pulseras ni Khosrau upang

192
ipadama ang wagas na layunin ng kanyang pagpapalaganap ng
Islam (Da'wah) at umaasang sa bandang huli ay tatanggapin niya
(Suraqa) ang pananampalatayang Islam. Ang pulseras na ito ay
pag-aari ng dating hari ng Persia (Khosrau) na siyang namumuno
ng halos kalahating bahagi ng mundo sa panahong iyon. Lahat
ng nakaalam sa pagbibigay ni Propeta Muhammad ng pulseras
ni Khosrau kay Suraqa na taga-Makkah ay nagwikang si Propeta
Muhammad ay nasisiraan ng bait. Paanong isusuot ni Propeta
Muhammad kay Suraqa ang pulseras ni Khosrau samantalang
siya (Muhammad ) ay isang pangkaraniwang tao lamang na
nagugutom at halos hindi makahanap ng isang tinapay upang
maibsan ang kanyang gutom. Kanila ring sinabi na si Propeta
Muhammad ay nababaliw, subali't ang katotohanan, si Propeta
Muhammad ay hindi isang baliw bagkus isang Sugo na
ipinadala ng Allâh – ang Lumikha ng sanlibutan at Siyang
tagapamahala ng lahat at nagbigay ng kaharian kay Khosrau na
maaari Niyang bawiin anumang pagkakataon na Kanyang naisin.
Sa Banal na Qur'an, ang Allâh ay nagsabi:
Sabihin (O Muhammad ): O Allâh! Ang nag-aangkin ng
(Kapamahalaan) Kaharian, Kayo ang nagkakaloob ng
(kapamahalaan) kaharian sa sinumang Inyong maibigan, at
kayo ang bumabawi ng (kapamahalaan) kaharian sa
sinumang Inyong maibigan, at Kayo ang naggagawad ng
karangalan sa sinumang Inyong pagkalooban, at Kayo ang
humahawak sa Inyong maibigan. Nasa sa Inyong mga kamay
ang mabuti. Katotohanang Kayo ay may kakayahang gawin
ang lahat ng bagay. (Al-Imran-3:26)
Si Propeta Muhammad ay hindi isang masamang tao.
Katunayan, ang Allâh ay nagpahayag sa kanya ng mga bagay na
maaaring mangyari at mga balita sa hinaharap tulad ng Kanyang
ipinahayag sa mga naunang Sugo. Tunghayan natin ang sinabi
ng Allâh:
Siya lamang ang Lubos na Nakababatid ng Al-Ghaib
(mga bagay na lingid sa ating kaalaman) at hindi Niya
ipinahahayag kaninuman ang Kanyang Al-Ghaib (mga
bagay na lingid sa ating kaalaman). Maliban sa isang
Sugo sa sangkatauhan na Kanyang hinirang, Siya ang
nagpapahayag kaninuman na Kanyang nais at
nagtatalaga Siya ng pangkat ng tagapagbantay (mga
anghel) upang manguna sa kanyang harapan at
kanyang likuran. (Al-Jinn-72:26-27)

192
Matapos ipayahag ang mga talatang nagpapatunay ng pagkalinga
sa kanya (Muhammad ) ng Allâh, marami pang mga
pagtatangka sa kanyang buhay ang kanyang naranasan, subali't
wala isa man sa kanila ang nakapinsala sa kanya. Isa na rito ay
ang planong pagpatay sa kanya ng isang Hudyo mula sa maliit na
bayan ng Khaibar na sakop ng Al-Madinah. Nakatanggap siya
ng pagkain mula sa isang babaeng Hudyo, subali't hindi tinikman
ni Propeta Muhammad ang pagkain na sadyang nilagyan ng
lason pagkaraang sabihin sa kanya ni Anghel Gabriel
(sumakanya nawa ang kapayapaan) ang tungkol dito. Isa pang
pagtatangka sa kanyang buhay ang naganap habang siya ay
namamahinga sa ilalim ng isang puno nang isang lalaki ang
lumapit mula sa kanyang likuran at kinuha ang kanyang espada
na nakasabit sa puno at tinanong siya kung sino pa ang
makapagliligtas sa kanya sa ganoong pagkakataon. Si Propeta
Muhammad ay sumagot: "Tanging ang Allâh lamang",
kapagdaka'y nahulog ang espada mula sa kamay ng lalaki.
Sa isang Hadith (winika ng Propeta ) na inulat ni Anas: Isang
babaeng Hudyo ang nagpadala ng pagkain (tupang may
lason) sa Propeta ng Allâh at tumikim lamang siya ng isang
hiwa mula rito. At kanya itong ipinatawag at tinanong kung
bakit niya iyon ginawa. Sinabi ng babae "gusto kitang
patayin." Pagkatapos sinabi ni Muhammad : hindi ito
ipinahintulot ng Allâh.
Katotohanan, ang pangako ng Allâh na pangangalagaan siya ay
natupad, kahit nabibilang siya sa pinakamapanganib na nilikha sa
kanyang panahon. Ang tatlong Kalipa ng Islam na sina Omar,
Othman at Ali ay pinatay sa pamamagitan ng pataksil na
pagpatay (assassination). Gayundin ang ilang hari at emperor ay
pinatay habang sila ay nasa loob ng kanilang mga kaharian na
napalilibutan ng mga matataas na bakod at matatatag na rehas at
binabantayan ng mga armadong sundalo.
Ang ilan sa mga palatandaan na naitala sa mga kapahayagan ng
Allâh para sa Kanyang mga propeta, mas higit para kay Propeta
Muhammad ay matutunghayan ayon sa sinabi ng Allâh sa
Banal na Qur'an:
Katotohanan, Kami, at Kami ang nagpadala ng mga
panalangin (Dhikr - Banal na Qur'an) at katiyakan, Amin
itong pangangalagaan mula sa anumang katiwalian
(pagkasira). (Al-Hijr-15:9)

192
Ito ay malinaw na pangangalagaan ng Allâh ang Banal na Qur'an
sa anumang pagkasira, pagbabawas, pagpapalit at pagdaragdag
sa dalang mensahe nito hanggang sa Araw ng Paghuhukom.
Nang ipahayag ang Banal na Qur'an kay Propeta Muhammad ,
napag-alaman niya sa pamamagitan ng Allâh na ang mga Hudyo
at Kristiyano ay binago ang tunay na nilalaman ng Torah at
Ebanghelyo. Ayon sa mga salaysay ng mga dalubhasa sa
kasaysayan ng Angkan ng Kasulatan na yumakap sa
pananampalatayang Islam, nabatid niya (Muhammad ) ang
walang patumanggang pagbabago na isinagawa sa Torah at sa
Ebanghelyo na pinatunayan ng Banal na Qur'an. Pagkaraan ng
mahigit 1,400 na taon, ang Banal na Qur'an ay nananatiling
kilala at tanyag sa buong mundo bilang isang Aklat na
nananatiling malayo sa anumang pagbabago sa kabuuang anyo
nito kung paanong ito ay ipinahayag ng Allâh sa Kanyang huling
Sugo na si Propeta Muhammad . Katunayan, ito ay
matatagpuan saan mang panig ng mundo at sinuman ang
magnais na alamin ang bilang ng mga kabanata, talata, at bilang
ng mga titik nito, matutunghayan na ito ay nananatiling buo at
walang anumang pagkukulang. Sa paglipas ng mga taon,
maraming tao na may negatibong pagtingin sa Islam ang
nagtangka na ito ay baguhin, sirain o di kaya ay palitan ang
orihinal na anyo, subali't kailanma'y hindi sila nagtagumpay.
Ang mga hangaring iyon ay pinatunayan hindi lamang ng iisa
kundi ng maraming mga Iskolar ng Islam. Maging sa panahon ng
makabagong teknolohiya, makikita natin ang mga nagbabalak
sumira nito sa pamamagitan ng paglalathala sa mga internet
screen ng maling mga impormasyon tungkol sa tunay na
katuruan ng Islam. Sa katunayan ang salita ng Allâh ay
mananatili at ang patunay nito ay ang Kanyang sinabi sa Banal
na Qur'an:
Katotohanan, Kami, at Kami ang nagpadala ng mga
panalangin (Dhikr-Banal na Qur'an) at katiyakan, Amin itong
pangangalagaan mula sa anumang katiwalian (pagkasira). (Al-
Hijr-15:9)
Ang mensaheng dala ng Banal na Qur'an ay namamalagi sa puso
ng bawa't Muslim. Ipinagkaloob ng Allâh na maging madali para
sa sinumang pagkalooban Niya ng kakayahang isaulo ang buong
Aklat na ito saan mang panig ng daigdig. Makikita natin ang
ilang bata na nasa 10 taong gulang pa lamang na pinagkalooban
ng Allâh na maisaulo ang kabuuan ng Banal na Qur'an.
Hindi katulad ng Torah at Ebanghelyo na ipinadala kay Moises
at Hesus (sumakanila nawa ang kapayapaan) na binago ng

192
kanilang mga tagasunod mula sa orihinal na pagkakapahayag
nito pagkaraan ng kanilang pamamalagi rito sa mundo. Sa
kasalukuyan, ito ay naisalin ng maraming beses na magkakaiba
ang nilalaman, patunay na ang mga bagong-saling aklat na ito ay
hindi ang orihinal na Torah at Ebanghelyo na ipinadala sa kanila.
Maghain tayo ng ilang mga katanungan na nangangailangan ng
matapat na kasagutan tungkol sa mga aklat na ipinadala sa ating
mga kapatid na Kristiyano:
• Nasaan ang orihinal na Ebanghelyo ni Hesus? Ito ba ang
aklat na sinulat nina Mateo, Markus, Lukas at Juan. O 'di
kaya ay ang aklat ni Barnabas na pilit itinago subali't
pinahintulutan ng Allâh na malantad at makarating sa
kaalaman ng sangkatauhan.
Mayroong apat na Ebanghelyo sa kasalukuyan ang hayag
sa inyo, subali't ito ay kakikitaan ng mga pagkakaiba at
pagsasalungatan sa sariling kahulugan at konsepto!
Kailangan natin ng makatuwirang kasagutan sa mga sumusunod
na katanungan.
• Nasaan ang tunay na Ebanghelyo ni Hesus sa
kasalukuyang panahon? Ito ba ang aklat na
kinapapalooban ng iba't ibang ebanghelyo na umabot sa
70 beses na pagkakasalin?
Ang pagsasalungatan sa mga nilalaman at konsepto nito ay
maliwanag na batayan sa pagbibigay katiyakan na hindi ito ang
tunay na Ebanghelyo na ipinahayag kay Hesus? Sa Ebanghelyo
ni Hesus na mababasa natin sa kasalukuyan, mababatid nating ito
ay likha na lamang ng mga taong gumawa nang maraming
kamalian para sa pansariling kapakanan. Narito ang aming
Panginoon at inyong Panginoon, ang Nag-iisa – ang Natatangi,
na nagpadala sa inyo ng Banal na Qur'an at nagsabi:
O Angkan ng Kasulatan (mga Hudyo at Kristiyano)! Ngayon
ay dumating sa inyo ang Aming Sugo (Muhammad ) na
nagpapaliwanag sa inyo ng mabuting bagay na inyong ikinubli
mula sa Kasulatan at ipinagwalang bahala. Katotohanang
dumating sa inyo mula sa Allâh ang isang liwanag (Propeta
Muhammad ) at isang Aklat (ang Qur'an). Dito ang Allâh ay
namamatnubay sa mga naghahanap ng mabuting bagay tungo
sa kapayapaan, at sila ay Kanyang iniaahon mula sa
kadiliman tungo sa liwanag sa sinumang Kanyang naisin at

192
iginagabay sa tuwid na landas (kaisahan ng pagsamba sa
Islam). (Al-Ma'idah-5:15-16)
Sinabi pa ng Dakilang Allâh:
O Angkan ng Kasulatan (mga Hudyo at Kristiyano):
"Bakit ninyo binahiran ang katotohanan ng
kasinungalingan at nagtatago sa katotohanan gayong
ito ay inyong nalalaman?" (Al-Imran-3:71)
Ang Allâh – ang Makapangyarihan ay muling nagpahayag sa
inyo:
Kayo ba (na mga matatapat na sumasampalataya) ay umaasa
na sila ay maniniwala sa inyong relihiyon, kahit na ang ilang
pangkat sa kanilang lipon (ang Hudyo na maalam) ay
palaging nakaririnig ng Salita ng Allâh (ang Torah – mga
batas), at sila ay tahasang nagbago nito, matapos na ito ay
kanilang maunawaan? (Al-Baqarah-2:75)
Nasaan ang inyong mabubuti at makatuwirang kaisipan? Na
nakauunawa sa kaibahan at pagitan ng tama at mali, at ang
katotohanan sa kabila ng kasinungalingan?
• Nasaan ang pang-unawa ng mga nilikhang katulad ninyo
na may mabuting pag-iisip?

Ito ay mga karagdagang usapin na nabanggit sa Banal na Qur'an

at pinatunayan sa mga nagdaang araw, taon at siglo. Ipinadala ng
Allâh ang mensaheng ito sa pamamagitan ng Banal na Qur'an
para sa mga kasamahan ni Propeta Muhammad :
Si Muhammad ay hindi ama ng sinuman sa inyong lahat,
subali't siya ay Sugo ng Allâh at panghuli sa mga Propeta. At
ang Allâh – ang Lubos na Maalam sa lahat ng bagay. (Al-
Anzab-33:40)
Tanggapin natin ang sinabi ng Allâh sa talatang ito na si Propeta
Muhammad ay panghuli sa lahat ng mga propeta. Ito ay
malinaw sa mga kapahayagang nauna tulad ng Torah at
Ebanghelyo. Bilang isang Sugo at Propeta ng Allâh na nagmula
kay Abraham hanggang kay Hesus na anak ni Maria (sumakanila
nawa ang kapayapaan) at ipinadala ng Allâh na may pagitan sa
bawa't isa. At kung minsan ay higit pa sa dalawang sugo sa
iisang panahon para sa isang pamayanan o bansa, at bilang

192
patunay, tunghayan natin ang binanggit ng Dakilang Allâh sa
Banal na Qur'an:
At iyong ilantad sa kanila ang isang paghahambing
(ang kasaysayan) ng mga naninirahan sa bayan ng
Antioch nang may dumating sa kanilang mga Sugo.
Nang Aming ipinadala ang dalawang Sugo kapwa sila
itinakwil, kaya't Aming ipinadala ang pangatlo, at
nagsabi: Katotohanang kami ay ipinadala sa inyo
bilang mga Sugo. (Ya-Sin-36:13-14)
Si Propeta Lut ay ipinadala kasabay ni Propeta Abraham
(sumakanila nawa ang kapayapaan) sa iisang panahon.
Pagkaraan nang kamatayan ni Propeta Muhammad , wala ng
iba pang Sugo ang ipinadala ng Allâh maliban lamang sa mga
nagpapakilala na pawang mga huwad at bulaang propeta.

Ang isa sa mga palatandaan ay ang tungkol sa pagkalunod ng

Paraon ng Ehipto at ang pananatili ng kanyang katawan ng
walang pagbabago hanggang sa kasalukuyan. Ito ay isang
malinaw na halimbawa para sa lahat ng tao. Ang Allâh – ang
Ganap na Makapangyarihan ay nagsabi sa Banal na Qur'an:
At dinala Namin ang mga Angkan ng Kasulatan na
taga-Israel sa kabilang ibayo ng dagat habang si
Paraon at kanyang mga kasamahan ay tumatanaw sa
kanila na may galit at pang-aapi hanggang dumating
ang sandaling sila ay malunod at siya ay nagsabi:
"Ako ay sumusumpang walang ibang diyos na dapat
sambahin maliban sa Kanya (Allâh), na siyang
sinasamba ng Angkan ng Israel, at ako ay isa sa mga
Muslim (sumusuko, sumusunod, at tumatalima sa
Allâh)." Ngayon ikaw ay naniniwala bagama't noon
ikaw ay nagtatwa sa katotohanan at ikaw ay isa sa
Mufsidun (makasalanan, tampalasan, atbp). Kaya't sa
araw na ito ay Aming pananatilihin ang iyong patay na
katawan mula sa dagat upang ikaw ay maging Tanda
sa mga tao na isisilang pagkatapos mo! Katotohanan,
marami sa sangkatauhan ang hindi sumusunod sa
Aming Ayat (mga tanda, kapahayagan, katibayan
atbp). (Yunos-10:90-92)
Ang kasaysayan tungkol sa pagkalunod ng Paraon ng Ehipto ay
naitala sa iba't ibang salaysay. May nagsabing nalunod kasama
ang kanyang mga sundalo, may nagsabing kasama niya si Ramis

192
III at mayroong nagsabing kasama niya si Minbitah. Alinman
ang totoo sa mga nasabing kasaysayan, iisa lamang ang may
katiyakan na sinuman sa panahon na ipinadala ang kapahayagan
kay Propeta Muhammad ay walang nakaaalam tungkol sa
katawan ni Paraon na hindi ito magbabago, hindi mabubulok at
mananatili sa orihinal na anyo at magsisilbing tanda ng Allâh sa
mga susunod na henerasyon:
"At sa araw na ito Aming itataas ang iyong patay na katawan
mula sa dagat upang ika'y maging babala sa mga susunod sa
iyo." (Yunos-10:92)
Sa panahong ang talatang ito ay ipahayag, ang mga katawan nina
Ramis, Minbitah at iba pang mga Paraon ay maaaring
nabubuhay pa noong si Moises at Angkan ng Israel ay lumisan
mula sa Ehipto. Ang mga katawang ito ay nakalagak ngayon at
ginawang Mummies sa Wadi Al-Milouk sa Thebes sa kabilang
pangpang ng Ilog-Nile na matatagpuan sa kabila ng Lungsod ng
Luxor.
Sa katuparan ng sinabi ng ating Panginoon (Allâh):
…Upang ika'y maging babala sa mga susunod sa iyo." (Yunos-
10:90-92)
Upang maging babala para sa sangkatauhan, natuklasan ang mga
katawang ito na pawang mga mummies bago matapos ang ika-19
na siglo. Kung ang mga nalunod na Paraon ay sina Ramis at
Minbitah, sabay silang masasaksihang nakalagak sa Hall of
Royal Mummies sa loob ng Museo ng Ehipto sa may Tahrir
Square sa Cairo. Ang katawan ng Paraon ay natunghayan ng
libo-libong tao na maaaring kapulutan ng aral para sa kanilang
mga sarili tungkol sa kanilang kahihinatnan. Ang katawang ito
ay walang anumang tanda ng pagbabago bilang patunay sa sinabi
ng Allâh sa Banal ng Qur'an:
"At sa araw na ito Aming itataas ang iyong patay na katawan
mula sa dagat upang ika'y maging babala sa mga susunod sa
iyo." (Yunos-10:92)

Ikatlo: Ang makasaysayang himala ng Banal na Qur'an. Ito ay

ang paglalahad ng mga kasaysayan ng lahat ng Propeta at mga
naunang nilikha na nagmula sa kauna-unahang tao sa mundong
ito na sina Adan at Eba. Ang Banal na Qur'an ay tumatalakay
din sa pagpapadala ng mga Sugo at Propeta na nagmula kina

192
Noah, Moises, Solomon, David at Hesus na anak ni Maria
(sumakanila nawa ang kapayapaan) gayundin ang ginawa ng
mga Hudyo at Kristiyano makalipas ang kani-kanilang panahon.
Lahat ng kasaysayang ipinahayag ng Allâh sa isang hindi
nakapag-aral na Propeta ay batay sa ilang nabanggit na
kaganapan sa Torah at Ebanghelyo sa kasaysayan ng mga Hudyo
at Kristiyano. Katotohanan, tanging ang Banal na Qur'an na
lamang ang pinakamakatotohanang Aklat mula sa Kalangitan
ang makapagpapatunay ng iba't ibang pangyayari sa kanilang
kasaysayan.

Ikaapat: Mga himala sa mga samahang pangkumunidad, mga

kriminal at mga alituntunin at batas. Ang Banal na Qur'an ang
tumatayo bilang isang organisasyon na kumakatawan sa pantay
at makatarungang paghuhusga at maluwag sa anumang patakaran
at pagkakataon. Ito ay angkop sa lahat ng rehiyon at panahon
hanggang sa Araw ng Paghuhukom. Hindi baga ang Allâh –
Kaluwalhatian sa Kanya, ang lumikha ng iba't ibang pamayanan
at tanging nakababatid kung alin ang mabuti at kung alin ang
masama para sa kanila? Ang Allâh – ang Kataas-taasan ay
nagsabi:
Katotohan, ang Inyong Panginoon ay Tigib ng Kapatawaran.
Nababatid ng Allâh ang lahat para sa inyo nang kayo ay
lalangin Niya sa mundong ito mula kay Adan at habang kayo
ay bilig (fetus) pa lamang sa sinapupunan ng inyong ina. (An-
Najm-53:32)
Maraming mga kilalang Kristiyano ang nagpapatupad ng mga
batas at alituntunin mula sa Banal na Qur'an at sapat na ang
Allâh bilang tagapagpatunay. Ilan lamang ang mga pahayag na
ito buhat sa kanila:
1. Isang dalubhasang mambabatas (Santilla) ang sumulat sa
kanyang aklat tungkol sa (Islamic Fiqh) batas at mga
alituntunin ng Islam. Kasama rito ang pagpapatupad ng
batas na naaangkop sa pangangailangan ng tao sa lahat
ng panahon.
2. Isang dalubhasang mambabatas na Kristiyano na
nagmula sa Salem Al-Baz, Lebanon, ang nagsabi: "Ako
ay naniniwala na kung ating ipatutupad ang isang
solusyon tungo sa ikabubuti ng suliranin ng tao sa
pakikipagkasundo at sa pantay na pakikipagtalakayan,
pagsasabatas at pagpapatupad sa mga kasunduan, ito ay

192
 makatutulong sa ating pamayanan." Ang lahat ng ito ay
matutunghayan sa batas at alituntuning ipinatutupad ng
Islam.
3. Isang tagapagturo ng pandaigdigang batas mula sa
Harvard University (Hotkin) ang sumulat sa kanyang
aklat na pinamagatang The Spirit of World Policy na
ipinalabas noong taong 1932. Ayon sa kanya: "Aking
nasumpungan ang tamang landas ng pamumuhay
pagkaraang aking tanggapin ng bukal sa aking puso at
pag-aralan ang tungkol sa Batas ng Islam (Shari'a) na
naglalaman ng matatag na panuntunang kinakailangan
upang maitaas ang antas ng batas-panlipunan.
4. Sa isang pagtitipon ng mga mambabatas na ginanap sa
Vienna noong 1927, Si Ginoong Shira, pangulo ng
samahan ng mga mambabatas sa Unibersidad ng Austria
ay nagpatunay na ang pag-uugali at pagiging makatao ni
Muhammad ay maituturing na dangal ng buong
sanlibutan. Sa kabila ng walang pormal na edukasyon ni
Muhammad , kanyang naipatupad ng pantay at
makatarungan ang mga batas na ipinahayag sa kanya ng
Allâh sa Banal na Qur'an na ipatutupad hanggang sa
Araw ng Paghuhukom.
5. Ang kilala at tanyag na mambabatas na si Kihlar (isang
Aleman) ay nagsabi: "Kaming mga mambabatas ng
Germany ang unang sumang-ayon na idagdag sa artikulo
ng German Civil Law noong 1787 na tumutukoy sa
hangganan sa teorya ng opresyon o ang kahalagahan ng
sinabing 'iwasan ang makapipinsala sa iyong sarili,
gayundin naman sa iba' matapos na aking mabasa ang
winika ni Muhammad. Aking sinabi: "Makabubuti para
sa batas ng Germany na tigilan ang pagmamalabis laban
sa teoryang opresyon at ibahagi na lamang ang nilalaman
ng sinabi ng Propeta na nagtatag ng Batas Islamiko
sampung dekada na ang nakaraan na maaaring ipatupad
sa Germany.
6. Sa isang pagtitipon na tumalakay sa pandaigdigang batas
na ginanap sa Hague noong 1932. Isang dalubhasa sa
pagtuturo (Lambear) sa pandaigdigang batas tungkol sa
agham ang nagsabing tinatanggap niya ang kabuuang
alituntunin at batas ng Islam (Islamic-Shari'a).

192
 7. Ang pagkakaroon ng Batas Islamiko (Shari'a) bilang
isang mahalagang batayan sa pagpapatupad ng batas ay
isa sa resolusyon na isinulong ng pangdaigdigang
pagpupulong ng mga mambabatas na ginanap sa Hague
noong 1937.
Ito ang Banal na Qur'an, ang ating Saligang Batas, isang
kapahayagan mula sa Allâh na tigib ng kaalaman at pang-unawa.
Ito ang binigyang-linaw ng Propeta , ang Aklat na walang
hangganan ang kaakibat na katotohanan ayon sa mga dalubhasa.
Maraming taon na ang nagdaan, marami na rin ang nagbago at
natuklasang mga bagay na dati'y lingid sa ating kaalaman ang
naipahayag na, higit sa larangan ng agham na umabot sa mataas
na antas ng malawak na usapin tungkol sa larangan ng
astronomy, geology, geography, atonomical at electronics.
Mahigit 14 na siglo na ang nagdaan matapos ipahayag ang Banal
na Qur'an, kung saan ang mga himalang naitala ay nagpapatunay
sa dalang mensaheng angkop at sang-ayon sa lahat ng panahon:
Hindi magtatagal at Aming ipakikita sa kanila ang Aming mga
Tanda sa buong sanlibutan at sa kanilang mga sarili
hanggang ito ay maging malinaw sa kanila na ito (Qur'an)
ang katotohanan. Hindi pa ba sapat na ang inyong Panginoon
ang saksi sa lahat ng bagay? (Fusillat-41:53)

Ikalima: Maraming himala mula sa Banal na Qur'an ang

tumatalakay tungkol sa pangkabuhayan ang natagpuan sa mga
talata nito at nagbigay-linaw na ang Banal na Qur'an at ang Islam
ay hindi lamang karaniwang mga kataga o mga kasabihan, o di
kaya ay paraan lamang ng pagsamba. Bagkus, ang Islam ay
sandigan nang malinaw na alituntunin na tumatalakay sa tamang
paraan ng pamumuhay at pamunuang karapat-dapat sundin.
Lahat ng ito ay tinalakay sa Aklat ng Allâh na naaangkop sa
pangkalahatang aspeto ng pamumuhay ng mga nilikha, saan
mang panig ng mundo at sumasakop sa anumang pagkakataon sa
lahat ng panahon.
Ipinagbawal ng ating Panginoon sa Banal na Qur'an ang tungkol
sa patubuan, at Kanyang sinabi:
O kayong mga sumasampalataya! "Huwag kayong magkamal
ng Riba (kinita sa patubuan mula sa salapi at pautang) ng
dalawang beses at paulit-ulit, datapuwa't katakutan ang Allâh
upang kayo ay maging matagumpay.” (Al-Imran-3:130)

192
Sinabi pa ng Allâh:
O kayong mga mananampalataya! Matakot sa Allâh,
at alisin (o iwaksi) ang anumang nalalabing Riba
(kinita sa patubuan mula sa pera at pautang). Kung
kayo ay tunay na mananampalataya. At kung hindi
ninyo ito gagawin, magsipaghanda sa isang digmaan
mula sa Allâh at Kanyang Sugo. Subali't kung kayo ay
nagsisi, makakamit ninyo ang inyong puhunan.
Makitungo nang may katarungan at kayo ay
pakikitunguhan ng makatarungan. At kung ang may
utang ay nasa kagipitan, bigyan siya ng palugit
hanggang maluwag sa kanya ang pagbabayad. Subali't
kung kayo ay nagbigay ng patawad sa pagkakautang
bilang kawanggawa, ito ay higit na mabuti sa inyo
kung inyo lamang nababatid. At matakot sa pagdating
ng takdang Araw na kayong lahat ay ibabalik sa Allâh.
At bawa't tao ay babayaran ayon sa kanyang
pinagsumikapan. At walang sinumang pakikitunguhan
ng di-makatarungan. (Al-Baqarah-2:278-281)
Sa iba pang talata:
Silang lumalamon ng Riba (kinita sa patubuan mula sa pera at
pautang) ay hindi titindig sa Araw ng Paghuhukom maliban
lamang sa katulad ng isang pinapalo ni Satanas tungo sa
kabaliwan. Sa dahilang sila ay nagsasabi: Ang pangangalakal
ay katulad ng Riba (kinita sa patubuan mula sa salapi at
pautang), samantalang pinahihintulutan ng Allâh ang
pangangalakal at ipinagbabawal ang Riba. Kaya't sinumang
tumanggap ng babala mula sa kanyang Rabb (Panginoon) at
tumigil sa paglamon sa Riba ay hindi maparurusahan sa
kanilang nakaraan. Ang kanyang kalagayan ay sa Allâh (ang
paghusga). Subali't sinuman ang bumalik sa Riba, sila ay
mananahan sa Apoy – at doon sila mananatili
magpakailanman. (Al-Baqarah-2:275)
Sa pamamagitan ng mga talatang ito na tumatalakay tungkol sa
masamang bunga ng patubuan, nilinaw ng Allâh ang
kahihinatnan ng mga taong gumagawa ng di-makatarungang
bagay na katulad ng pangangalakal na binigyang-laya sa ilalim
ng Batas ng Islam mula sa sosyalismo at hindi pantay na
pangangapital at dominasyon sa kalakalan tungo sa matatag na
pananampalataya sa Allâh. Batay sa Islamikong pamamaraan ng
pangangalakal, ang mga mananampalataya ay inaatasang
maglagak at kumita mula sa kanyang salapi ayon sa pamamaraan

192
na hindi makasasama sa iba, magiging balakid sa pamumuhay ng
bawa't tao at pag-ikot ng kabuhayan sa malawakang aspeto ng
pangangalakal. Ang Allâh ay nagsabi:
…Upang ito ay hindi maging isang kayamanang
nagpapasalin-salin at ginagamit ng mga mayayaman sa
inyong lipon. (Al-Hasr-59:7)
Ang patubuan ay isinasagawa ng ilang hindi makatarungang tao
ayon sa maruming pamamaraan ng hanapbuhay na sumasalamin
sa pansariling adhikain tungo sa masaganang pamumuhay na
magdudulot sa kanila ng kasawian sa Araw ng Paghuhukom.
Ang sistemang kumakatawan sa patubuan ay nakasisira sa
ekonomiya. Karamihan sa mga ekonomistang nagmula sa
Germany ay nangangamba sa suliraning maidudulot nito, isa na
rito si Schakt, kilala bilang isang mahusay at dating
tagapamahala ng German Reich Bank. Sa isang pag-aaral na
ginanap sa Damascus noong 1953 ay kanyang sinabi: "Ang
kabuuang bilang na kinikita ng mga nagpapautang sa ganitong
uri ng hanapbuhay ay napupunta lamang sa iilan, at palagiang
ang mga mangungutang ang nagiging talunan." Ang gawaing ito
ay patunay lamang sa kasalukuyang kalagayan sa pananalapi
saan mang panig ng daigdig na pinamumuhunanan ng iilang mga
kapitalista. Samantala, ang ilang nagmamay-ari ng mga
pagawaan, mga manggagawa at maliliit na mamumuhunan na
umuutang mula sa mga bangko sa paraan ng pagpapatubo ay
nabibilang din sa ganitong sitwasyon bilang mga biktima ng
ganitong uri ng hanapbuhay.
Mahalagang ating bigyang-pansin na ang Islam ay naglatag ng
patakaran na maaaring makatulong sa suliraning pananalapi na
makatutulong sa pamayanan na nangangailangan ng Zakat
(kawanggawa na may katumbas na halaga bilang tungkulin ng
isang Muslim). Ito ay kumakatawan bilang haligi ng pang-
ekonomiyang paksa sa Islam na may pinakamahusay na paraan
tungo sa mainam na pangangasiwa, may kalayaan, may dignidad
at makatao sa buong sanlibutan, Muslim man o hindi.
Ang Zakat bilang ikatlong haligi ng Islam ay ipinatutupad upang
gawing batayan sa pamamahagi ng yaman sa sinumang
nangangailangan. Ito ay isang paraan kung papaano ipatutupad
ng marangal ang buwis. Ito ay may kabuuang halaga na dalawa't
kalahating bahagi (2.5%) sa kabuuang salaping naipon sa loob
ng isang taon. Ito ay isinasagawa lamang ng sinumang may
kakayahang magbigay matapos bayarang lahat ang pananagutan

192
tulad halimbawa ng pagkain, pananamit at lahat ng mga gastusin
sa tahanan at buong pamilya. Ang ilan sa mga talata na
nagpapatunay na ito (Zakat) ay tungkulin ng isang Muslim ay
matutunghayan sa Banal na Qur'an:
At mag-alay ng Salaah (pagdarasal), at magbigay ng Zakat
(kawanggawa na may katumbas na halaga bilang tungkulin ng
isang Muslim), at anumang mabuting gawa na pauna ninyong
ipinadala para sa inyong sarili ay inyong matatagpuan sa
Allâh. Katiyakan, ang Allâh ay lubos na nakakikita ng lahat
ng inyong ginagawa. (Al-Baqarah-2:110)
Ang pagsusugal, pagmamalabis at pagnanakaw ay hindi
pinahihintulutan sa Islam. Gayundin naman ang pandaraya,
panlilinlang, pagsisinungaling at hindi pagtupad sa kasunduan na
magtutulak upang gumawa ng di-makatarungang bagay. Bilang
patunay mula sa Banal na Qur'an, ipinagbabawal ang anumang
kinita sa pamamagitan ng pagsusugal:
O kayong mananampalataya! Ang mga nakalalasing
(lahat ng uri ng inuming may alkohol), at sugal, ang
Al-Ansab at Al-Azlam (paggamit ng busog at palaso
upang hanapin ang suwerte) ay kasuklam-suklam na
gawain ni Satanas. Kaya't talikuran ang lahat ng
kasuklam-suklam na bagay upang kayo ay maging
matagumpay. Si Satanas ay naghahangad lamang na
pasiglahin ang galit sa pagitan ninyo sa pamamagitan
ng mga nakalalasing na inumin at pagsusugal, at
humahadlang sa inyo sa pag-alala sa Allâh at sa
pagdarasal. Kaya't hindi ba kayo magsisitigil? (Al-
Maidah-5:90-91)
Ang mga talatang ito ang nagpapatunay sa pagbabawal sa
pandaraya, panloloko, pagsisinungaling at hindi pagtupad sa mga
kasunduan:
O kayong Mananampalataya! Huwag ninyong kainin ang mga
ari-arian ng bawa’t isa sa inyo ng hindi makatarungan
maliban lamang na ito ay isang kalakalan sa pagitan ninyo na
may pahintulot sa isa’t isa. At huwag ninyong patayin ang
inyong mga sarili o di kaya ay magpatayan sa isa’t isa.
Katiyakan, ang Allâh ay Maawain sa inyo. (Al-Nisa-4:29)
Pinananatili rin ng Banal na Qur'an ang pagiging makatarungan
sa larangan ng pakikipag-ugnayan sa anumang uri ng
pangangalakal. Ang Dakilang Allâh ay nagsabi:

192
At ang kalangitan ay Kanyang itinaas ng matayog at
Kanyang itinakda ang Timbangan. Upang kayo ay
hindi magmalabis sa inyong hangganan (sukat). At
panatilihin ang bigat ng may katarungan at huwag
ninyong hayaang magkulang ang timbangan. (Ar-
Rahman-55:7-9)
Sinabi pa ng Dakilang Allâh:
…Kaya't magbigay ng tamang sukat at hustong timbang at
huwag ipahamak sa kamalian ang mga tao sa kanilang mga
gawain at huwag gumawa ng kabuktutan sa kalupaan matapos
na ito ay maitalaga sa inyo, at iyan ay higit na mainam para sa
inyo kung kayo ay naniniwala. (Al-Araf-7:85)
Itinuro rin sa atin ang pag-iwas sa pagiging sakim at
pagmamalabis sa paggugol ng salapi para sa ating sarili at
pamilya. Gayundin ay ipinag-utos sa atin na huwag nating
patayin ang ating mga anak sa pangambang sila ay magutom.
Ang Allâh ay nangako na Kanyang ipagkakaloob ang lahat ng
kailangan ng Kanyang nilikha. Siya ay nagsabi:
At ibigay sa malapit na kamag-anak ang nararapat para sa
kanila at sa (Miskin) mga mahihirap at sa mga naglalakbay na
naubusan ng panggastos. At huwag ninyong gugulin ang
inyong kayamanan sa walang kabuluhan. Katotohanan, ang
mapaglustay ay mga kapatid ni Satanas, at si Satanas ay lagi
ng walang utang na loob sa kanyang Panginoon. At kung ikaw
(O Muhammad ) ay tumalikod sa kanila (kamag-anak,
mahihirap, manlalakbay, kung saan Aming ipinag-utos sa iyo
na ibigay ang kanilang karapatan, subali't kung ikaw ay
walang salapi sa panahon ng kanilang pangangailangan), at
ikaw ay naghihintay ng habag mula sa iyong Panginoon na
iyong inaasam, magkagayon, ikaw ay mangusap sa kanila ng
mabanayad (ang Allâh ay magkakaloob sa akin, at ako ay
magbibigay sa inyo). At huwag hayaan ang iyong kamay na
nakatali na katulad ng isang kuripot sa iyong leeg, gayundin,
huwag mo itong iunat ng labis na tulad ng mapaglustay upang
ikaw ay mabigyan ng sisi at malagay sa matinding kahirapan.
Katotohanan, ang iyong Panginoon ang nagpaparami sa
ikabubuhay ng sinumang Kanyang maibigan at Siya ang
nagbabawas sa sinumang Kanyang naisin. Katotohanan, Siya
ang Laging Nakababatid – ang Ganap na Nakamasid sa
Kanyang mga alipin. At huwag ninyong patayin ang inyong
mga anak dahil sa pangamba sa kahirapan. Kami ang

192
nagkakaloob sa kanila at sa inyo. Katotohanan, ang pagpatay
sa kanila ay isang malaking kasalanan. (Al-Isra'-17:26-31)
Sinabi pa ng Dakilang Allâh:
…Datapuwa't magbayad kayo ng nararapat dito (ang Zakat,
ayon sa kautusan ng Allâh 1/10th o 1/20th) sa araw ng pag-ani
at huwag maglustay. Katotohanan, hindi Siya nasisiyahan sa
maluluho. (Al-An'am-6:141)
Ang pagsalungat sa makatarungan at walang pagkakamaling mga
Batas ng Islam tungkol sa sistemang pangkabuhayan, ang buong
mundo sa kasalukuyan ay nakikipaglaban sa sistemang ito na
napatunayang tiwali maging sa mga pananalita ng mga
gumagawa nito. Ang pamunuang Kumunismo, isang halimbawa
sa ganitong pamamalakad, ang mga mamamayan ang siyang
naghahanapbuhay para sa kanilang pamahalaan at tumatanggap
lamang ng maliit na bahagi para sa kanilang pangangailangan.
Habang ang ilang mga pinuno ang nagtatamasa at namumuhay
ng masagana. Ang naging bunga ng bulok na sistemang ito ay
siyang naging sanhi ng pagbagsak at pagkakahiwa-hiwalay ng
pamahalaang Kumunismo sa bansang Union Soviet. Sa
kasalukuyan ay umiiral din ang sistemang Sosyalismo kung saan
ang interes ng pamahalaan o bansa ay mas nakahihigit kaysa sa
kapakanan ng bawa't mamamayan, at ang sistemang Kapitalismo
na may kalayaan na magkaroon ng sariling pag-aari ang bawa't
isa na walang pagbabawal na ipinatutupad maging ito man ay
mabuti o masamang paraan. Ang lahat ng sistemang ito ay
maliwanag na sumasalungat sa pinaiiral na Batas ng Islam na
nagpapalaya sa bawa't tao mula sa Sosyalismo, Kumunismo at
pang-aabuso mula sa Kapitalismo at nagtutulak sa mga Muslim
na tanggapin ang pagpapalayang ipinagkaloob sa kanila ng
Makapangyarihang Allâh. Katunayan, ang damdamin ng isang
tunay at matapat na Muslim ay tigib ng pananampalataya, kung
saan siya ay naniniwala na tanging ang Dakilang Allâh lamang
ang nagbigay-buhay at ang lahat ng pangangailangan ng bawa't
isa. Hindi kailanman nangangamba laban sa kahirapan at
naniniwala na sa Kabilang Buhay ay may naghihintay na
masaganang pagpapala.
Sa kabila ng aming mga nabanggit tungkol sa mahusay na pag-
uugali ni Propeta Muhammad , gayundin ang nilalaman ng
Banal na Qur'an, ang Islam ay patuloy pa ring tampulan ng mga
pagtuligsa mula sa mga Taga-silangan na walang hinangad kundi
makipagtalo sa mga usapin na lubhang salat sa anumang
kaalaman. Sila ay nagsisikap na wasakin ang magandang

192
reputasyon ng Sugo ng Allâh sa pamamagitan ng nakalalason
at mahahalay na mga paratang na walang sapat na batayan
maliban lamang sa mga sariling haka-haka at patuloy na
binabatikos ang nilalaman ng Pinagpalang Qur'an tulad ng sinabi
ng Allâh:
At kabilang sa mga taong nakikipagtalo tungkol sa
Allâh ay walang kaalaman o patnubay sa isang Aklat
na nagbibigay liwanag mula sa Allâh at taas ang
kanyang leeg sa kapalaluan (na malayo sa landas ng
Allâh) at inaakay ang iba ng malayo sa pagkakaligaw
mula sa landas ng Allâh. Sa kanya ay mayroong
kahihiyan sa buhay sa mundong ito, at sa Araw ng
Muling Pagkabuhay ay Aming ipalalasap sa kanya ang
parusa ng naglalagablab na Apoy. (Al-Hajj-22:8-9)

Ang isa sa mahalagang paksa na nagdulot ng malaking bahagi sa

talakayang ito mula sa mga taong naghahangad na siraan si
Propeta Muhammad , ay ang pagkakaroon niya ng siyam na
asawa sa iisang pagkakataon. Ang mga taong ito ay paulit-ulit
na pinag-uusapan at binabatikos ang bagay na ito, bagama't ang
pag-aasawang ito ni Propeta Muhammad ay naganap sa edad
niyang 50, pagkaraan ng kamatayan ng kanyang kauna-unahang
asawa na si Assayeda Khadija (nawa'y kalugdan siya ng Allâh)
at sa simula ng kanyang pagpapalaganap ng Islam. At sa gitna ng
pakikipagdigmaan at sa panahon ng pananalasa ng kanyang mga
kaaway at sa sinasabi ng mga mapanirang tao laban sa
pinagpipitagang Sugo ng Allâh. Upang pasinungalingan ang
sinasabi ng mga Taga-silangan, aking babanggitin ang ilan sa
mga kalagayan at dahilan na naitala ng mga manunulat ng
kasaysayan upang iparating ang mga karapatan ng Propeta na
binigyan ng sapat na katarungan at ipinagkaloob sa kanya ng
Allâh bilang Kanyang Sugo , bilang patunay ang Allâh ay
nagsabi:
At katotohanan, ikaw (O Muhammad ) ay nasa
ipinagkakapuring antas ng kagandahang asal. (Al-Qalam-68:4)

1. Ang unang naging asawa ni Propeta Muhammad

makalipas ang kamatayan ni Khadija ay si Assayeda
Sawda Bint Zuma'a (nawa'y kalugdan siya ng Allâh). Si
Assayeda Sawda ay napangasawa ni Propeta Muhammad
noong siya ay matanda na. Wala siyang taglay na

192
 kagandahan sa kanyang sarili at hindi tanyag sa lipunan.
Siya (Assayeda Sawda Bint Zuma'a) ay nagtungo kasama
ng kanyang asawang si Assakran Ibn Amr Al-Aamerie sa
Abyssinia pagkaraang tanggapin nila ang Islam. Nang
mabatid ng ibang mga Muslim ang pagyakap ni Omar
Ibnul-Khattab sa Islam, nakaramdam sila ng kapayapaan
sa kanilang relihiyon at nagpasyang bumalik sa kanilang
lugar sa Makkah. Kabilang sila sa mga bumalik sa
Makkah buhat sa Abyssinia. Pagkaraan ng ilang araw
matapos marating ang Makkah, si Assakran Ibn Amr Al-
Aamerie (dating asawa ni Sawda) ay pumanaw at naiwan
si Assayeda Sawda na nangangamba laban sa maaaring
gawin sa kanya ng kanyang ama na isang di-
mananampalataya. Nang mga panahong iyon, si Propeta
Muhammad ay walang asawa sapagka't kamamatay pa
lamang ng kanyang asawang si Khadija. Minabuti niyang
pakasalan si Assayeda Sawda na naiwan ng asawa na
kasalukuyang nalalagay sa masamang sitwasyon dahil sa
kanyang mga magulang na di-mananampalataya at upang
makaiwas sa anumang masamang mangyayari. Dahil sa
kanyang katayuan sa buhay, wala ng maaaring
mapangasawa si Assayeda Sawda dahil na rin sa kanyang
katandaan at pagiging isang mahirap.
2. Ang ikalawang naging asawa ay si Assayeda A'isha Bint
Abu Bakr Asseddiq (nawa'y kalugdan siya ng Allâh).
Batid natin ang kaugnayan ni Abu Bakr kay Propeta
Muhammad . Kabalikat niya ito sa pagpapalaganap ng
Islam at nangako sa Allâh na tutulungan ang Propeta sa
anumang maaaring mangyari. Bago niyakap ni Abu Bakr
at ng kanyang pamilya ang Islam, si A'isha ay may
dating katipan na nagngangalang Jubair Ibnul-Mot'am
Ibn Udai na isang di-mananampalataya. Isang kahiya-
hiyang sitwasyon ang kinakaharap ni Abu Bakr sa
pagkakaroon ng kanyang anak na si A'isha ng isang
katipan na di-mananampalataya. Nang mga panahong
iyon, si Propeta Muhammad ay nangangailangan ng
isang bata at birheng babae upang mapangasawa,
sapagka't ang kanyang naunang pinakasalan na si
Assayeda Sawda ay matanda na.
Bilang pagbibigay-pugay sa pagiging mabuting
magkaibigan nila ni Abu Bakr, ipinaabot ni Propeta
Muhammad kay Abu Bakr ang kanyang layunin na
pakasalan si A'isha upang maibsan ang kahiya-hiyang

192
 katayuan ng huli sa pagkakaroon ng anak na may katipan
na isang di-mananampalataya. Ang alok ni Propeta
Muhammad ay ikinagalak ni Abu Bakr. Makaraang
mabatid ang hangarin ni Propeta Muhammad sa
kanyang anak, si Abu Bakr ay nagtungo sa bahay ni Al-
Mot'am bin Udai upang wakasan ang dating kasunduan
sa pagitan ng kanyang anak na si A'isha at sa kanilang
anak na si Jubair, subali't hindi niya ito inabutan. Ang
kanyang nakausap ay ang asawa nitong si Umm Jubair na
nagsabing mas makabubuting hindi matuloy ang
pakikipagtipan ng kanyang anak na si Jubair kay A'isha
sapagka't magbubunga lamang ito ng paghihimagsik sa
kalooban ng kanilang anak dahil sa pagiging isang
Muslimah ni A'isha. Ikinatuwa naman ito ni Propeta
Muhammad at kanyang pinakasalan si A'isha,
dalawang taon pagkaraan ng kanilang paglikas mula sa
Makkah patungong Al-Madinah. Matapos ang
pagpapakasal ni Propeta Muhammad kay A'isha (sa
edad niyang 10 taong gulang), umani sila ng iba't ibang
puna dahil sa pagiging bata pa di-umano ni A'isha.
Marami sa mga kababaihan ang mas maagang
nagdadalaga kung ihahambing sa mga kalalakihan, at isa
si A'isha sa mga ito na nagtataglay ng isang ganap na
babae sa kanyang pangangatawan sa murang edad. Sa
mga nagdaang taon, nasaksihan natin sa pahayagan ang
larawan ng isang 9 na taong gulang na babae na nagmula
sa Malaysia habang tangan-tangan ang kanyang bagong
silang na sanggol. Sumunod sa pahagang ito, inilathala
rin ang larawan ng isang 20 taong gulang na lola mula sa
Latin America na hawak-hawak ang kanyang apong
lalaki.
3. Ang kanyang ikatlong asawa ay si Assayeda Hafsa Bint
Omar Ibnul-Khattab (nawa'y kalugdan siya ng Allâh).
Walang makapagsasabing pinakasalan ng Propeta si
Hafsa dahil sa taglay nitong kagandahan sapagka't si
Hafsa ay hindi isang magandang babae. Si Hafsa ay
naiwan ng kanyang asawang si Khunais ibn Huzafah
matapos masawi sa labanang naganap sa Bundok ng
Badr. Sinikap ni Omar Ibnul-Khattab na maihanap ng
mapapangasawa ang kanyang balong anak na si Hafsa.
Una niyang nilapitan si Abu Bakr, subali't magalang na
tumanggi ang huli sa kanyang alok. Gayundin ang
nangyari nang kanyang kausapin si Uthman ibn Affan.

192
 Nakaramdam si Omar ng labis na kalungkutan sa
kanyang sarili sanhi nang patuloy na pagtanggi ng
kanyang mga kasamahan at sa kabiguang maihanap ng
mapapangasawa ang kanyang anak. Nilapitan niya si
Propeta Muhammad upang idulog ang hinagpis na
nararamdaman. Ganon na lamang ang naging lungkot ng
Propeta matapos ang dalawang pangunahing tauhan ng
Islam ay tumanggi sa kanyang pakiusap. Kaya't minabuti
ni Propeta Muhammad na magpahayag ng kanyang
pagnanais na pakasalan si Hafza upang mabawasan ang
lungkot na nararamdaman ni Omar. Si Propeta
Muhammad ay higit na mainam kung ihahambing kina
Abu Bakr at Uthman. Pagkaraan nito, ang pangalan ni
Hafza ay pinarangalan ng Allâh – ang Ganap na
Makapangyarihan bilang isa sa Ina ng Mananampalataya.
4. Ang ikaapat na asawa ni Propeta Muhammad ay si
Assayeda Zainab Bint Jahsh (nawa'y kalugdan siya ng
Allâh). Ito ang kasalan na pinagtangkaang bahiran ang
reputasyon ni Propeta Muhammad at inakusahan siya
bilang isang taong may masidhi at makahayop na
pagnanasang seksuwal sa kababaihan. Ito ay nagmula sa
mga kaaway ng Islam na sumasalungat sa kanyang
matayog at dakilang adhikain sa pagpapalaganap ng
Islam. Sila ay gumawa ng iba't ibang paksa na
isinalaysay ng mga di-mapagkakatiwalaang manunulat.
Ang di-makatotohanang salaysay na ito ay sadyang hindi
akma o angkop sa katangian ng isang dakilang Propeta
na inilarawan ng Allâh na Kanyang sinabi sa Banal na
Qur'an:
At katotohanan, ikaw (O Muhammad ) ay nasa
ipinagkakapuring antas ng (huwaran) kagandahang
asal. (Al-Qalam:68-4)
Ang tunay na pangyayari sa kanyang pagpapakasal kay
Assayeda Zainab Bint Jahsh ay naisulat ng ganito: Una,
si Zainab ay pinsan ni Propeta Muhammad . Siya ay
anak ng kanyang tiyahin na si Umaina Bint Abdul-
Mottalib. Lumaki si Zainab na malapit sa Propeta at
batid niya ang taglay na kagandahan at mabuting pag-
uugali na naging dahilan upang ipakasal siya sa ampon ni
Propeta Muhammad na si Zaid Bin Haritha. Dahil sa
iginagalang nila si Propeta Muhammad , walang
sinuman sa kanila ang humadlang at masayang tinanggap
ng kanyang pamilya ang panukalang ito. Gayunpaman,

192
ang kaalaman mula sa Allâh ay nananatili sa Kanyang
mga batas na matutunghayan sa Banal na Aklat na
ipinadala kay Propeta Muhammad .
Sa panahon ng kasalang iyon, ang mga kilalang tao sa
Makkah, lalo na ang mga Quraish ay may sinusunod na
kaugalian tungkol sa pag-iisang dibdib sa pagitan ng
isang amo at alipin kahit ang dating alipin ay malaya na.
Gaano man ang yaman ng isang malayang babae, siya ay
hindi pinahihintulutang magpakasal sa isang dating
alipin. Subali't ipinahayag ang mga Batas ng Islam upang
ipatupad ang batas ng pagkakapantay-pantay ng lahat at
tuluyang wakasan ang diskriminasyon sa bawa't tao. Ang
Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan ay nagsabi sa
Banal na Qur'an:
…Katotohanan, ang pinakamarangal sa inyo sa
paningin ng Allâh ay yaong sumasampalataya ng may
At-Taqwa (may takot at labis na nagmamahal sa
Allâh). Katotohanan, ang Allâh ay Tigib ng
Karunungan – ang Ganap na Nakababatid ng lahat ng
bagay. (Al-Hujurat-49:13)
Hangad ng Allâh na tanggalin ang di-makatarungang
tradisyon at kaugalian bago dumating ang Islam. Ang
Islam ay ipinahayag upang wasakin ang lahat ng bagay
na namamagitan sa kalagayan ng tao. Ang unang
kaganapan ay nangyari kay Zainab Bint Jahsh, ang
pinsan ni Propeta Muhammad na nagmula sa isang
kilalang angkan ng Quraish. Ito ay naganap din kay Zaid
Ibn Haritha, isang dating alipin ni Propeta Muhammad
subali't binigyan niya ito ng kalayaan at itinuring na
sariling anak na nanirahan sa kanyang tahanan. Ang
katuparan ng kapahayagang ito ay ang pagpapakasal ni
Propeta Muhammad kina Zainab at dating alipin na si
Zaid.
Si Propeta Muhammad ay nagtungo sa kapatid ni
Zainab na si Abdullah Bin Jahsh upang ipabatid ang
planong pagpapakasal ni Zaid kay Zainab. Pagkaraang
mabatid ang alok ni Propeta Muhammad nakaramdam
sila ng kahihiyan sa kanilang sarili at sumang-ayon na
lamang sa dahilang si Propeta Muhammad mismo ang
namagitan sa alok na pagpapakasal ni Zaid kay Zainab.
Inakala nilang mula sa marangal na angkan ng mga
Quraish o 'di kaya ay mula sa Ansar ang magiging asawa

192
ni Zainab. Subali't paano nila matatanggihan ang alok ni
Propeta Muhammad na walang sama ng loob na
maaaring mamuo sa puso nito. Ang Allâh ay nagpadala
ng talatang ito sa Kanyang Sugo :
Hindi nararapat sa isang mananampalataya, lalaki
man o babae, na kung ang isang bagay ay
napagpasiyahan na ng Allâh at ng Kanyang Sugo, at
nagkaroon pa kayo ng ibang pamimilian sa kanilang
pasya, at kung sinuman ang sumuway sa Allâh at sa
Kanyang Sugo, katotohanang siya ay naligaw ng
malayo. (Al-Anzab-33:36)
Dahil sa ipinadalang Banal na Kapahayagan, natapos ang
argumento tungkol dito at sa huli, walang nagawa si
Zainab kundi ang sumunod na lamang sa utos ng Allâh –
ang Ganap na Makapangyarihan at sa Kanyang Propeta
. Sa kabila ng pagpapakasal ni Zainab kay Zaid, nandoon
pa rin ang pagtutol sa kanyang sarili. Nagpakasal
lamang siya kay Zaid upang kalugdan siya ng Allâh.
Ipinagkaloob niya ang kanyang sarili, subali't hindi ang
kanyang puso at kaluluwa. Ang kanyang damdamin ay
nananatiling hindi tumutugon upang siya ay maging
isang mabuting asawa. Pagkaraan ng maikling panahon
ng kanilang pagsasama, si Zaid ay nakaranas ng iba't
ibang sitwasyon na naghatid ng pasakit sa kanilang
pagsasama bilang mag-asawa. Kaugnay nito, si Zaid ay
patuloy na dumaraing kay Propeta Muhammad tungkol
sa kanyang kalagayan sa piling ni Zainab.
Sa ganitong kalagayan, dumating ang pangalawang
bahagi sa maselang katayuan ni Propeta Muhammad .
Ang mabigat na suliranin ay tungkol sa naganap na
kasalan nina Zaid at Zainab, at ang kautusan ng Allâh na
ipinahayag sa kanya sa pamamagitan ni Anghel Gabriel.
Ang mensahe ay nag-uutos na kailangang pakasalan ni
Propeta Muhammad si Zainab upang putulin ang
paniniwala na hindi makatarungan na pakasalan ang
isang diborsyada ng kanyang ampon. Sa kalagayang
iyon, si Propeta Muhammad ay nalagay sa isang hindi
mainam na katayuan. Ang Propeta ay likas na
mahiyain kaya't wala siyang lakas ng loob upang ito ay
ipaalam kay Zaid (ang kanyang ampon at dating alipin)
na ang babaeng kanyang pinakasalan ay magiging asawa
ng Propeta sa bandang huli. Sa bawa't pagkakataon na
lalapit si Zaid sa Propeta upang hingin ang layang

192
makipaghiwalay sa kanyang asawang si Zainab, lagi
niyang sinasabing manatili sa pakikisama sa kanyang
asawa at matakot sa Allâh. Kahit naipahayag na ang
talatang ito na isang maliwanag na utos mula sa Allâh
para sa lahat ng tao, at upang pawiin ang kahihiyan ng
Propeta , ito ang kapahayagan na ipinadala sa kanya:
At alalahanin! Nang iyong sabihin sa kanya (Zaid ibn
Haritah, ang pinalayang alipin ng Propeta) na
nakatanggap ng biyaya (liwanag) mula sa Allâh sa
pamamagitan ng pagbibigay ng patnubay sa kanya sa
Islam at ng iyong paglingap (O Muhammad, sa kanya):
"Panatilihin mo sa iyo (sa pagkakaroon ng kasal) ang
iyong asawa (Zainab), at pangambahan mo ang
Allâh." Datapuwa't ikinubli mo (Muhammad ) sa
iyong puso ang bagay na ipinaalam na ng Allâh sa iyo
na siya [Zainab] ay Kanyang ipagkakaloob sa iyo
bilang asawa, ang bagay na nais maging lantad sa
Allâh; pinangambahan mo (Muhammad ) ang mga
tao (na magsabing si Muhammad ay ikakasal sa
diborsyadang asawa ng kanyang alipin), datapuwa't
higit na tama na ikaw ay mangamba sa Allâh. At nang
pawalang saysay niya (Zaid) ang kasal niya sa
pamamagitan ng diborsyo sa kanya (Zainab) ay Aming
pinagsama kayo (Muhammad at Zainab) sa isang
kasal upang sa gayon, sa darating na panahon, ay wala
ng sagabal sa mga sumasampalataya tungkol sa mga
bagay ng kanilang pag-aasawa sa naging asawa ng
kanilang mga ampong lalaki, kung ang huli (mga
ampong lalaki) ay magpawalang saysay ng kanilang
kasal o makipagdiborsyo sa kanila. At ang ipinag-utos
ng Allâh ay dapat matupad. Hindi kasalanan ng isang
Propeta ang anumang bagay na pinahintulutan ng
Allâh sa kanya. Ito ang Pamamaraan ng Allâh sa mga
tao (mga Propeta ) sa mga panahong lumipas. At ang
Pag-uutos ng Allâh ay isang Kautusan na naitakda na.
Ito ang kinagisnan ng mga nangangaral ng Mensahe
ng Allâh at nangangamba sa Kanya, at walang
kinatatakutan maliban sa Allâh. At sapat na ang Allâh
upang tawagin ang mga tao para magsulit. (Al-Ahzab-
33:37-39)
Matapos ipahayag ni Propeta Muhammad ang mga
talatang ito sa kanyang mga kasamahan, at kanilang
maunawaang mabuti, ang mga talatang ito ang
nagpahintulot kay Zaid na hiwalayan si Zainab.

192
 Pagkaraan, si Zainab ay pinarangalan ng Allâh – ang
Ganap na Makapangyarihan sa pagpapakasal niya sa
Propeta . Naging dahilan ito upang si Zainab ay
magmalaki sa ibang asawa ng Propeta . Kanyang
sinasabi pagkaminsan na siya ay pinakasalan ng Propeta
sa pamamagitan ng kapahayagan mula sa Allâh. Sa
ibang salaysay ni Muhammad Ibn Abdullah Ibn Jahsh, na
kanyang pamangkin: Isang araw habang si Zainab at
A'isha ay nagpapaligsahan kung sino ang mas mahusay
sa kanilang dalawa, nabanggit ni Zainab na siya ay
pinakasalan ng Propeta dahil sa kautusan ng Allâh at
sinabi naman ni A'isha na ang kanyang pagiging inosente
sa bagay na iyon ay nagmula sa itaas na kapwa nila
sinang-ayunan.
5. Ang kanyang ikalimang asawa ay si Ramlah Bint Abi
Sofyan (nawa'y kalugdan siya ng Allâh), kilala siya
bilang Umm Habibah. Ang kasaysayan ng kanyang
pagpapakasal sa Propeta ay nagbunga ng bagong
imahe kung paano ang Propeta ay nakiramay sa
kabiguang dinanas at tumulong upang maitaas ang
dignidad ng babaeng ito (Umm Habibah).
Si Umm Habibah ay anak ni Abi Sofyan, isa sa kilalang
pinuno ng mga di-mananampalataya na tumutuligsa kay
Propeta Muhammad sa pagpapalaganap ng Islam. Sa
kabila ng pagtutol ng kanyang ama sa Islam, tinalikdan
niya ang kanyang ama (Abi Sofyan) at tinanggap ang
pananampalatayang ito. At siya ay sumama sa kanyang
asawang si Ubaidullah ibn Jahsh kasama ng ibang mga
Muslim na nagtungo sa Abysinnia. Malaki ang naging
bahagi ng kasawian sa kanyang sarili pagkaraan na ang
kanyang asawa ay yumakap sa Kristiyanismo pagsapit
nila sa Abysennia. Ito ay naging malaking dagok kay
Umm Habibah makaraang ang kanyang asawa ay
matukso ng demonyo at magpasyang sumanib sa
Kristiyanismo sa bansang Abysinnia, matapos nilang
tanggapin ang pananampalatayang Islam. Ito ang naging
dahilan upang siya ay mapilitang makipaghiwalay sa dati
niyang asawa. Hindi niya magawang bumalik sa Makkah
mula sa Abysinnia sa pangamba sa kanyang malupit na
ama at mga kamag-anak, sapagka't hindi naging maganda
ang kinasapitan ng kanyang buhay. Lahat ng ito ay
nakarating sa Propeta ng Allâh, at upang ipaabot ang
kanyang tulong sa mabuting paraan sa isang tulad niyang

192
 iniwan ang buong pamilya upang itaguyod ang Islam at
upang maiangat ang kanyang dangal, ipinadala ni
Propeta Muhammad si Annagashi sa Hari ng
Abysinnia upang iparating ang kanyang mungkahi na
tumayo bilang kinatawan sa kanyang pagpapakasal kay
Umm Habibah.
Inasikasong mabuti ni Annagashi ang kasal at nagbigay
ng Mahar (bilang handog sa kasal) na nagkakahalaga ng
400 dinar. Pagkaraan ng pangyayaring iyon, si Propeta
Muhammad ay naging malapit sa puso ni Abi Sofyan
at nagbunga ito ng magandang ugnayan sa pagitan ng
pamilya ni Abi Sofyan at ni Propeta Muhammad sa
mga sumunod na pagkakataon. Kaugnay ng ganitong
sitwasyon, sino ang makapagsasabing pinakasalan
lamang ni Propeta Muhammad si Umm Habibah upang
maibsan ang kanyang pagnanasang seksuwal? Kayong
may tamang pag-iisip ang siyang humatol.
6. Ang kanyang ikaanim na asawa ay si Assayeda Umm
Salama, (nawa'y kalugdan siya ng Allâh). Ang kanyang
pangalan ay Hind Bint Zadel-Rakb Abu Umayya
Abdullah Al Makhzumy. Siya ang kauna-unahang
Muslimah na nagtungo sa Abysinnia at doon nagsilang
ng kanyang anak na si Salama. Siya rin ang kauna-
unahang Muslimah na nagtungo sa Al Madinah. Ang
kanyang unang asawa ay si Abdullah ibn Abdul-Asad
Ibnul Mughira na pinsan at kinakapatid ni Propeta
Muhammad . Siya ay isa sa mga nanguna sa Islam na
nagtungo sa Al Madinah bago pa man ang paglikas ng
Propeta .
Si Umm Salama ay nakaranas ng maraming hirap at
pagsubok sa ilalim ng pananampalatayang Islam. Ito ay
naitala sa aklat na isinulat ni Ibn Hisham.
Si Umm Salama ay nagsabi: "Nang si Abu Salama ay
magpasyang magtungo sa Al Madinah, isinakay niya ako
at ang aking anak na si Salama sa isang kamelyo.
Subali't nang ito ay makita ng isang tauhan ni Bany Al
Mughira, lumapit ito sa amin at tinanggal niya ang tali
mula sa kamelyo at ako ay inagaw sa aking asawa.
Nagkaroon ng pagtatalo sa pagitan nina Bany Al
Mughira at Banu Abdul-Asad at sa huli ay naisama ni
Banu Abdul-Asad ang aking anak. Ang aking asawa ay
mag-isang lumikas patungong Al Madinah at ako nama'y

192
ikinulong ng aking mga kamag-anak. Ako ay
napahiwalay sa aking asawa't anak nang matagal na
panahon. Tuwing hapon araw-araw, ako ay nagpupunta
sa Al-Abtah, isang karatig pook ng Makkah patungong
Al-Madinah, nauupo ako doon at umiiyak. Umabot halos
ng isang taon na ganoon ang aking kalagayan hanggang
isang araw, isang tauhan ng aking pinsan na si Banel-
Mughira ang nakakita sa akin habang ako ay umiiyak at
kanyang sinabi kay Banel-Mughira: "Bakit hindi mo
payagan ang babaeng ito na umalis? Ipinagkait mo na sa
kanya ang kanyang anak!" Sa bandang huli ay
pinahintulutan ako ni Banu Abdul-Asad at kanyang
ibinalik sa akin ang aking anak at sumakay kami ng
kamelyo upang sundan ang aking asawa na nagtungo sa
Al Madinah. Ako'y nag-iisa lamang at sa ngalan ng
Allâh, wala akong nakilalang dumanas ng ganitong
pagsubok maliban sa akin.
Nasundan ni Umm Salama ang kanyang asawa at
magkasama silang nanirahan doon, hanggang sa doon na
abutan ng kamatayan si Abu Salama. Si Abu Salama ay
isa sa mga malapit sa puso ng Propeta . Siya ay
namatay habang nakapatong sa dibdib ng Propeta na
labis na ikinalungkot ng huli. Naulila ni Abu Salama ang
kanyang matandang asawa na nagdanas ng napakaraming
mga pagsubok sa buhay na wala ng maaaring kumalinga.
Ang Propeta ay sadyang may kagandahang loob at
kabaitan sa kanyang mga kasamahan. Ang kanyang
pagiging maginoo at mapitagan ay lubos niyang
ipinadama pagkaraan ng kamatayan ni Abu Salama.
Kahit si Umm Salama ay matanda na, sina Abu Bakr at
Omar Ibnul-Khattab ay nag-alok ng kasal sa kanya,
subali't magalang niya itong tinanggihan (ni Umm
Salama) sa dahilang siya ay matanda na. Hindi naglaon
ay dinalaw siya ng Propeta upang ipaabot ang
pakikiramay sa pagpanaw ng kanyang asawa at kanyang
pinayuhan (si Umm Salama): "Hingin mo mula sa
Allâh na sa kabila ng mga pasakit sa iyong buhay ay
magkaroon ka ng masaganang pagpapala." Matapos
niya itong marinig ay kanyang sinabi: "At sino pa ang
mas hihigit kay Abu Salama, Sugo ng Allâh?" Pagkarinig
nito, ang Propeta ay nag-alok ng kasal sa kanya at
sinabing tanging ang Propeta lamang ang mas
nakahihigit kay Abu Salama.

192
 Sino ang maaaring magsinungaling. May mga nagsabing
kaya pinakasalan ng Propeta ang babaeng iyon ay dahil
lamang sa seksuwal na hangarin at nabighani sa
kagandahang taglay nito? Katotohanan, malayo sila sa
anumang kanilang ipinaparatang sa Propeta ng Allâh,
sapagka't siya ang tunay na hindi mapag-aalinlanganan
ang kabutihang loob at mabuting pag-uugali.
7. Ang ikapito ay si Asseyada Maymouna Bint Al Harith
(nawa'y kalugdan siya ng Allâh). Ang salaysay ng
kanyang pagpapakasal kay Propeta Muhammad ay isa
sa pinakamakulay sa lahat. Pagkaraan ng tinawag na
Hudaybiyya Reconcilliation pitong taon makaraan ng
kanilang paglikas, napagkasunduan nina Propeta
Muhammad at ng mga Muslim na magtungo sa
Makkah upang magsagawa ng Umrah sa kauna-unahang
pagkakataon. Kaakibat sa mga napagkasunduan ay ang
pansamantalang paglisan ng mga kalalakihang di-
mananampalataya sa Makkah sa loob ng tatlong araw
hangga't hindi natatapos ng mga Muslim ang kanilang
isasagawang ritwal.
Nagkaroon ng pagkakataon si Propeta Muhammad at
ang mga Muslim na maipakita ang kanilang lakas at
bilang na katudad ng isinasagawang parada sa hanay ng
militar sa kasalukuyan. Maayos silang nakahanay habang
kanilang binabagtas ang daan papasok ng Makkah
habang masaya at sabay-sabay na nag-aawitan. Ang
kanilang himig ay umaalingawngaw sa lahat ng
kabundukang kanilang dinaraanan habang si Propeta
Muhammad ay nasa gitna ng pangunahing hanay ng
malaking pangkat. Ang mga kababaihan sa Makkah ay
nakamasid lamang mula sa kanilang mga bintana habang
nasisiyahan sa kanilang napagmamasdang pagdating ng
pangkat ni Propeta Muhammad . Ang iba ay lumabas
mula sa kanilang mga tahanan upang matunghayan ang
pambihirang parada na dumarating. Isa sa mga
kababaihang iyon ay si Maymouna bint Al Harith.
Kapatid siya ng asawa ng dalawang tiyuhin ni Propeta
Muhammad na sina Al 'Abbas at Hamza, mga anak ni
Abdel-Mottalib. Habang siya ay lulan ng isang kamelyo,
siya ay tumigil upang mapagmasdan ang kahanga-
hangang pagtitipong iyon. Natanaw niya si Propeta
Muhammad na napalilibutan ng kanyang mga
kasamahan na kakikitaan ng di-mapasusubaliang

192
 katapatan at pagmamahal mula sa hanay ng kanyang
pangkat. Nabighani siya sa pinagpalang mukha nito na
kumikinang sanhi ng wagas na pananampalataya.
Nabihag ang kanyang damdamin sa paghanga sa Propeta
, kahit nasa 60 taong gulang na ang huli sa mga
panahong iyon. Kaya't siya ay nagpasyang magpahayag
ng pagmamahal sa Allâh at sa Kanyang Propeta .
Ang kanyang mga salita ay nagbigay-daan sa kanyang
pagtalikod sa hindi makatarungang pamamalakad ng
Angkan ng Quraish. Siya ay nagsabing ang kamelyo at
alinman dito sa daigdig ay para sa Allâh at sa Kanyang
Propeta . Ipinagtapat niya kay Al 'Abbas ibn Abdel-
Mottalib (kanyang bayaw) na nais niyang ipagkaloob ang
kanyang sarili sa Propeta subali't nag-aalala siya kung
tatanggapin ng huli ang kanyang alok. Makaraang
kanyang mabatid ang alok ng isang babaeng handang
ipagkaloob ang sarili sa kanya at sa pagsamba sa Allâh,
walang nagawa si Propeta Muhammad kundi
tanggapin ang isang nilikha na nagmamahal ng lubos sa
Allâh at sa Kanyang Propeta .
8. Ang ikawalong asawa ay si Asseyada Safiyya Bint
Hayey Bin Akhtab (nawa'y kalugdan siya ng Allâh).
Ang kanyang ama ay si Hayey Bin Akhtab na pinuno ng
Tribung Bani An-Nadeer at pawang mga Hudyo na
naninirahan sa Al Madinah. Ang kanyang dating asawa
ay si Kinanah Ibn Al Rabee', ang pinuno ng kuta Al
Qumos, ang pinakamakapangyarihang kuta sa Khaibar.
Ang kanyang ama at dating asawa ay kilala bilang salin-
lahi nina Propeta Harun at Propeta Moises (sumakanila
nawa ang kapayapaan).
Ang kanyang pakikipag-isang dibdib kay Propeta
Muhammad ay naganap matapos ang labanan sa
pagitan ng Al-Ahzab. Sa labanang nabanggit, ang mga
Muslim ay naghukay bilang kanilang pansamantalang
kublihan sa kanilang pakikipaglaban sa mga di-
mananampalataya na nagmula sa mga Quraish at
Bedouins, at ang mga Hudyo na taga Bani Quraidah ay
tumulong laban sa mga Muslim. Nais nilang masakop
ang mga Muslim sa loob at labas ng Al Madinah.
Subali't ang Allâh ay nagpadala ng hangin at mga
sundalong hindi nakikita mula sa mga anghel upang
makipaglaban sa panig ng mga Muslim na nagtala ng
kanilang tagumpay sa nasabing labanan. Pagkaraan ng

192
 sagupaang iyon, ang Propeta ay nakatanggap ng
kapahayagan mula sa Allâh na nag-uutos na tapusin na
ang pakikipagkasundo sa mga taga-Bani Quraidah dahil
sa kanilang pagtalikod sa kasunduan. Kaagad namang si
Propeta Muhammad at ang kanyang mga sundalo ay
sumalakay sa Bani Quraidah upang tuluyan ng sakupin
ang kanilang pamayanan sa mahabang panahon na halos
ikamatay ng lahat ng mga Hudyo dulot ng kahirapan.
Sila ay sumangguni kay Sa'd ibn Mu'az bilang kanilang
hukom at kanilang ipinatupad ang hatol. Ang hatol ni
Sa'd ay patayin ang mga kalalakihan, gawing alipin ang
mga kababaihan at mga bata at paghatian ang lahat ng
labi ng digmaan para sa lahat ng mga Muslim. Isa sa mga
napatay ay si Hayen ibn Al Akhtab, ang pinuno ng Bani
An-Naadeer. Ang kanyang anak na si Safiyya ay isa sa
mga babaeng naging alipin mula sa Khaibar. Sa
panahong iyon, si Propeta Muhammad ay halos nasa
60 taong gulang na. Nang iharap ang lahat ng babaeng
bihag kay Propeta Muhammad , napag-alaman niyang
si Safiyya ay anak ng dating pinuno ng mga Hudyo.
Hindi minarapat ni Propeta Muhammad na makaranas
si Safiyya ng kahirapan pagkaraan ng masaganang
pamumuhay sa piling ng kanyang pamilya. Kaya't
pinalaya niya ito buhat sa pagiging alipin at kanya itong
pinakasalan. Bilang isang Hudyo at kabilang sa mga
babaeng dating bihag, maraming pagkakataon na si
Safiyya ay nililibak ng ibang mga asawa ni Propeta
Muhammad na nagmula sa lahing Arabo. Nang
mabatid ni Propeta Muhammad ang kalagayan ni
Safiyya, ipinaalam niya sa kanila kung sino ang
pinakamahusay na Muslim. Lumapit si Safiyya kay
Propeta Muhammad upang idaing ang panlilibak sa
kanya nina A'isha at Hafsa sa pang-iinsulto sa kanya
bilang isang Hudyo, pinayuhan niya itong sagutin ng
ganito: "Bakit hindi mo sabihin kay A'isha at kay
Hafsa, paano kayo makahihigit sa akin samantalang
ang aking asawa ay si Muhammad, ang aking ama ay
si Harun at ang aking tiyuhin ay si Moises?" (silang
lahat ay mga Propeta).
9. Ang ikasiyam na asawa ay si Asseyeda Juwairiyya Bint
El-Harith, anak ng dating pinuno ng Banil-Mustaliq.
Siya ay napangasawa ni Propeta Muhammad
pagkaraan ng limang (5) taon matapos ang paglikas ng
mga Muslim patungong Al Madinah. Sa taon ding iyon,

192
 nakatanggap si Propeta Muhammad ng balita tungkol
sa planong pagsalakay na isasagawa ng tribung Banil-
Mustaliq. Kaya't minabuti ni Propeta Muhammad ang
biglaang pagsalakay sa kanilang mga tahanan bago pa
sila maunahan. Si Propeta Muhammad at ang kanyang
mga sundalo ay kaagad na sumalakay at nagapi ang mga
kalaban. Pagkaraan ng labanan, ang mga babaeng bihag
kabilang na si Juwairiyya Bint El-Harith ay binayaran ni
Thabit Ibn Qais sa pamamagitan ng isang kasunduan
bilang kapalit ng kanyang paglaya. Subali't naging
mahirap para kay Juwairiyya ang paglikom ng salapi
upang kanyang ipantubos kay Thabit Ibn Qais kapalit ng
kanyang kalayaan. Kaya't siya ay nagtungo sa bahay ni
Propeta Muhammad upang humingi ng tulong.
Habang siya ay nakatayo sa harap ng pintuan ng bahay ni
A'isha, siya ay nagsabi, "O Sugo ng Allâh! Ako ay anak
ni Al Harith Ibn abi Dirar, ang dating pinuno ng tribung
Banil-Mustaliq. Ako ay nasa gipit na kalagayan sa
kasalukuyan matapos bayaran ni Thabit Bin Qais ang
aking kalayaan. Ako ay pumarito upang hingin ang
inyong tulong. Nang marinig ni Propeta Muhammad
ang kanyang tinig na lubhang napakalungkot habang
naghihintay ng kanyang tulong upang muling bumangon
at tumayo sa kanyang sariling mga paa pagkaraan ng
kanyang sinapit bilang dating anak ng isang pinuno,
ninais ni Propeta Muhammad na muling ibalik ang
kanyang dignidad at ibalik ito sa mga taong malalapit sa
kanya na maaaring yumakap sa Islam ng may sariling
pagkukusa sa hinaharap.
Pagkaraang gawing malaya at pakasalan ni Propeta
Muhammad si Jawairiyya, lahat ng kanyang
kasamahan ay sumunod. Nag-unahan silang magpalaya
ng kanilang mga alipin bilang paggalang sa ginawa ni
Propeta Muhammad . Ito ang naging daan upang
sumibol ang magandang ugnayan sa pagitan ng mga
taga-Bani-Mustaliq at ng mga Muslim, at sa huli, sila ay
naging matatag na tagapagtanggol ng mga Muslim sa
pananampalatayang Islam.

Sila ang mga naging asawa ni Propeta Muhammad , kaakibat

ang maikling salaysay tungkol sa kanila. Maliwanag na hindi sila
pinakasalan ni Propeta Muhammad dahil sa seksuwal na
pagnanasa lamang tulad ng mga maling haka-haka at paratang sa

192
kanya. Ang katotohanan, pinakasalan sila ni Propeta Muhammad
upang sila ay sagipin mula sa pagdadalamhati at kapighatian
pagkaraan ng kamatayan ng kanilang mga asawa at upang
parangalan muli pagkaraan ng kasawian at mga pagsubok na
naging dahilan ng kanilang pagyakap sa Islam. Ang iba ay upang
maging halimbawa sa mga batas na ipinag-utos ng Allâh para sa
mga Muslim tulad nang nangyari kay Zainab Bint Jahsh.
Sila ang mga naging asawa ni Propeta Muhammad . Sila ay
dumadaing sa ikli ng panahon na kanilang ginugol at hirap na
dinanas kahit batid nilang sila ay nakapangasawa ng kagalang-
galang na Propeta ng Allâh – ang Makapangyarihan.
Kung ninais lamang ni Propeta Muhammad ang marangyang
buhay, sana'y tinanggap niya ang alok sa kanya ng Allâh – ang
Ganap na Makapangyarihan, na gagawing ginto at pilak ang
bundok ng Tohama at ang lahat ng buhangin sa Makkah.
Subali't pinili ni Propeta Muhammad ang maging alipin at
Sugo ng Allâh, at namuhay sila ng kanyang mga asawa na tigib
ng kahirapan at tinalikuran ang masaganang pamumuhay. Ang
lahat ng kanyang mga asawa ay pawang nasiyahan sa kanilang
pamumuhay sa piling ng Propeta , bagama't sila ay naging salat
sa yaman hanggang sa dumating ang kamatayan kay Propeta
Muhammad . Nanatili silang nakikitungo sa kanya sa kabila ng
paghahati-hati ng kinita mula sa labanan. Ipinamamahagi ni
Propeta Muhammad ang lahat ng kinita sa mga mandirigmang
Muslim, gayundin sa mga kapus-palad sa Al Madinah at hindi
siya naglalaan para sa kanyang sarili at sa kanyang mga asawa.
Inakala nilang sila ay higit na may karapatan sa labi ng digmaan
kaysa sa mga Muslim, hanggang ang mga sumunod na talata ay
ipinahayag ng Allâh kay Propeta Muhammad . Ang Allâh – ang
Ganap na Makapangyarihan ay nagsabi:
O Propeta (Muhammad )! Sabihin mo sa iyong mga asawa:
"Kung inyong hinahangad ang buhay sa mundong ito, at ang
kinang nito, kung gayon, kayo ay pumarito! Akin kayong
bibigyan ng inyong ikaliligaya at ikabubuhay, at kayo ay lalaya
sa pamamagitan ng mabuting paraan (diborsyo). Datapuwa't
kung hinahanap ninyo ang Allâh at Kanyang Sugo, at ang
Tahanan sa Kabilang Buhay, kung gayon, katotohanan, ang
Allâh ay naghanda sa Al-Muhsinun (mga gumagawa ng
kabutihan) sa karamihan mula sa inyo ng isang malaking
gantimpala. (Al-Ahzab-33:28-29)
Pagkaraang mailathala ang kapahayagang ito, silang lahat ay
higit na nagmahal sa Allâh at sa Kanyang Propeta , at sa

192
kanilang magiging tahanan sa Kabilang Buhay. Nagtiis na
lamang sila sa hirap ng buhay at umasang kanilang makakamtan
ang Pagpapala ng Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan sa
Araw ng Pagsusulit. Ang masamang pag-uugali na iniaakibat sa
Propeta ng Allâh na nagmula sa mga kalaban ng Islam ay
pawang mga kasinungalingan lamang at walang sapat na
batayan. Inakusahan nilang ang kilos at pag-uugali ni Propeta
Muhammad ay kinapapalooban ng seksuwal na pagnanasa na
sadyang malayo sa kanilang mga kasinungalingan at haka-haka!
Ang dakilang Propeta ay inilarawan ng Allâh bilang isa sa
nagtataglay ng pinakamabuting asal. Ang Propeta , kung kanya
lamang ninais ay may pagkakataon siyang maging isang emperor
o isang hari, subali't pinili niya ang maging isang dukha na
pagkaminsa'y natutulog ng gutom dahil sa kawalan ng kahit
isang pirasong tinapay na matagpuan sa alinman sa kanyang mga
tahanan para pawiin ang gutom at lagi niyang sinasabi: "O
Allâh! Wala ng iba pang buhay maliban sa Kabilang
Buhay." Paanong ang taong ito ay masasabing puno ng
pagnanasa sa kababaihan? At kanyang sinabi, "Ako ay nilikha
upang aking mahalin ang kababaihan, ang pabango at ang
kapayapaan sa aking mga mata ay mga panalangin."
Katotohanan, minahal ng Propeta ang kanyang mga asawa at
tinangkilik sila ng pantay-pantay. Wala siyang naging kalaguyo
o naging kerida maliban kung ano lamang ang ginawang sapat sa
kanya ng Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan.
Dapat nating bigyang-pansin ang nakasaad sa Bibliya tungkol
kay Propeta Solomon sa pagkakaroon niya ng 700 na asawa at
300 bihag na babae, samantalang si Propeta David ay nagkaroon
ng 99 na asawa, (sumakanila nawa ang kapayapaan). Ang lahat
ng ito ay nagmula sa kapahintulutan ng Allâh – ang
Makapangyarihan.
Maging sa kapanahunan ni Propeta Muhammad , ang mga
haring Hudyo at Kristiyano ay bumibili ng mga babae sa
kanilang mga palasyo upang magpaligaya sa kanila. Sila ay
mayroong di-mabilang na mga kaulayaw na nagtatanghal ng
malalaswang panoorin na dinadaluhan ng kanilang mga
tagasunod at ministro. Sa mga kasayahang tulad nito, sila ay
hubad na nagtatanghal habang naglalasing at nagsasagawa ng
mga malalaswang panoorin sa harap ng bawa't isa ng walang
anumang nararamdamang kahihiyan.
Ang mga kahalayan at kalaswaang isinasagawa ng mga haring
Hudyo at Kristiyano sa kanilang panahon, kailanma'y hindi
tinuligsa ng mga kalaban ng Islam. Sadyang kahiya-hiya at

192
nakasisirang-puri ang kanilang mga kasinungalingan at mga
ipinaparatang! Hindi nila tuwirang maisawalat ang kanilang mga
kasinungalingan, maliban lamang sa isang Propeta na kinilala
bilang isang mabuting halimbawa na nagtataglay ng mataas na
moralidad at kagandahang-asal. Karagdagan pa rito, ang
pakikitungo ng Propeta sa kanyang mga kasamahan at sa mga
tao ay nagpapatunay na siya ay tunay na Sugo ng Allâh – ang
Makapangyarihan, isang propeta na hindi naghangad ng kaharian
o kaya'y pamamahala. Hindi rin niya ninais na makilala ng mas
higit sa kanyang mga kasamahan. Hindi rin siya pumili ng
maayos na upuan o lugar kapag sila ay nagtitipun-tipon. Hindi
rin niya hinangad na kapag siya ay dumarating, ang mga tao ay
tatayo, at kung ang kanyang mga kasamahan ay nagpupuri sa
kanya, ito ang kanyang sinasabi: "Huwag ninyo akong purihin
katulad ng pagpuri ng mga Kristiyano kay Hesus na anak ni
Maria…" Nang dumating ang kamatayan ng kanyang anak na
si Ibrahim, ang araw ay nagdilim. Ang mga tao ay nagsabi; ang
dahilan ng pagdilim ay ang kamatayan ni Ibrahim. Nang marinig
ito ng Propeta , siya ay nagsabi, "Ang araw at ang buwan ay
pawang mga Tanda ng Allâh at hindi dumidilim ang mga ito
ng dahil sa kamatayan ninuman." Higit sa lahat, isinasagawa
ng Propeta ang pagpupuri at pananalangin sa Allâh tuwing
gabi, gayundin sa araw na kung minsan sa haba ng kanyang
pagdarasal ay sumasakit ang kanyang mga paa. Kanya ring
ipinamamahagi sa kawanggawa ang anumang bagay na nasa
kanyang pag-aari. Nang siya ay mamatay, ang kanyang espadang
ginamit sa pakikipaglaban ay naisangla pa sa isang Hudyo upang
makabili ng pagkain para sa kanyang pamilya. Minsan nakita
siya ni Omar Ibnul-Khattab na nakahiga sa isang sira-sira at
lumang banig. Pagkakita sa kanya ni Omar, siya ay lumuha.
Tinanong siya ni Propeta Muhammad kung bakit, sumagot si
Omar, sabi niya; paanong si Ceasar at ang hari ng Persia ay
natutulog sa telang seda at malambot na kutson, samantalang
ikaw, na isang Sugo ng Allâh ay natutulog sa karaniwang
banig na nagiging sanhi pagkaminsan sa pagsakit ng iyong
tagiliran? Si Propeta Muhammad ay nagsabi, "Oh Omar!
Hindi ka ba nasisiyahan na sila ay mayroon sa mundong ito,
at tayong mga Muslim ay mayroon sa Kabilang Buhay?
Sinabi ni A'isha (nawa'y kalugdan siya ng Allâh), na ang Propeta
kung minsan ay siyang nag-aayos ng kanyang tsinelas,
nagsusulsi ng kanyang mga damit at gumagawa ng
pangkaraniwang gawain na ginagawa ng mga nakararaming
kalalakihan sa kanilang mga tahanan. Katulad ng ibang

192
pangkaraniwang tao, siya ang nag-aayos ng kanyang bihisan at
ginagatasan niya ang sariling hayop at inaasikaso ang sarili.
Isang araw habang siya at ang kanyang mga kasamahan ay
naglalakbay, kanyang inutusan ang isa sa kanila na magkatay ng
isang tupa upang kanilang kainin. Isa sa kanyang mga
kasamahan ang nagkusang-loob na magkatay, isa naman ang
nagsabing siya na ang magbabalat at ang paghuli ay nagsabing
siya naman ang magluluto. Sa pagkakataon iyon, tumayo si
Propeta Muhammad at nagwikang siya na ang kukuha ng
kahoy na panggatong. Makaraang marinig ng kanyang mga
kasamahan ang kanyang tinuran, sila ay nagsabi: "O Sugo ng
Allâh! Kami na lamang ang gagawa ng lahat ng ito. Ang Propeta
ay sumagot: "Batid kong hindi ninyo nais para sa akin ang
gumawa ng anumang bagay, subali't kinamumuhian ko ang
aking sarili na maiba ako sa inyo. At ang Allâh ay namumuhi
sa Kanyang alipin na binibigyang kaibahan ang sarili sa
kanyang kapwa."
Ano ang mga bagay na iniisip ng kaaway ng Islam na pawang
mga kasinungalingan lamang laban sa isang dakilang Propeta
na nakapagtayo ng isang malawak na pamayanan na umabot sa
mahigit isang bilyong Muslim sa kasalukuyan. Mayroon pa ba
siyang panahon para sa kanyang sariling pagnanasa. Si Propeta
Muhammad ay wala halos natitirang oras para mag-isip ng
seksuwal na pagnanasa at sa anupamang bagay, sapagka't lagi
siyang abala sa Jihad (pakikipaglaban para sa landas ng Allâh).
Hindi siya nagkaroon ng pagkakataong makapagpahinga kahit
minsan magmula ng kanyang simulan ang panawagan sa
pagpapalaganap ng Islam hanggang sa abutan siya ng kanyang
kamatayan. Palagi siyang nakikipaglaban sa mga hindi
mananampalataya at ipinatutupad niya kung ano ang kabutihan
at ipinagbabawal niya ang kasamaan. Pinagkakaisa niya ang
lahat ng Muslim at itinuturo niya kung ano ang nilalaman ng
Banal na Qur'an at mga kapahayagang hinango sa Batas ng
Islam. Habang isinasagawa niya ang lahat ng ito, patuloy ang
kanyang pagsamba sa Allâh sa araw at gabi. Nakaatang sa
kanyang mga balikat ang walang hanggang tungkulin.
Siya si Propeta Muhammad . Ito ang kanyang naging buhay at
pag-uugali. At upang mabatid natin ng lubusan ang mga
karagdagang detalye tungkol sa pinagpipitagang Propeta ng
Allâh, tunghayan natin ang kabanatang pinamagatang asetisismo
sa aklat na ito. Kalungkutan para sa mga humahabi ng mga
kasinungalingan.

192
Bago natin tuluyang wakasan ang bahaging ito na ang tanging
hangarin ay maipabatid at maipaliwanag lamang ang mga
katangian ni Propeta Muhammad at ang Mensaheng nagmula
sa Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan, nais kong idagdag
ang binanggit ng ilang dalubhasang Kristiyano na nagpahayag ng
kanilang mga papuri sa katauhan ng butihing Propeta at
tungkol sa Relihiyong Islam.
• Sa isang aklat na pinamagatang "Heroes" na isinulat ni
Thomas Carlyr (isang British Philosopher), siya ay
nagsabi: "Si Muhammad ay hindi isang alipin ng
kanyang pangsariling pagnanasa tulad ng maling
paratang ng kanyang mga kaaway. Tayo ay maaaring
magkamali sa pagsasabing siya ay isang mahalay na
lalaki at ang tanging hangarin lamang niya ay ang
kanyang seksuwal na pagnanasa. Sadyang napakalayo
niya sa anumang bagay na sa kanya ay iniaakibat.
Kanyang tinalikuran ang mga makamundong bagay at
palagiang kumikilos ng karaniwan sa kanyang tahanan,
sa pagkain, sa inumin, mga kasuotan at sa lahat ng
kanyang mga ginagawa. Ang kanilang karaniwang
pagkain ay tinapay at tubig lamang at pagkaminsa'y
buwan ang lumilipas bago maapuyan ang kanilang
kalan."
Kanya ring sinabi: "Tunay na kahiya-hiya para sa isang
sibilisadong mamamayan sa kasalukuyang panahon ang
makinig at maniwala sa mga haka-haka ng mga taong
nag-aakalang ang Islam ay isang hindi tunay na relihiyon
at si Muhammad ay naliligaw ng landas." Ito rin ang
tamang pagkakataon upang ating labanan ang walang
kabuluhan at kahiya-hiyang mga pagbibintang laban sa
isang Propeta ng Allâh. Ang Mensahe ng dakilang
Propeta ay isang panawagan upang mapanatili ang
tamang gabay tungo sa liwanag para sa milyong mga
nilikha sa loob ng 14 na siglong nagdaan. Hindi pa ba
kapani-paniwala ang Mensaheng ito na pinaniniwalaan
ng milyon-milyong mga nilikha na inabot na ng kanilang
kamatayan kung ito nga ba ay pawang mga
kasinungalingan lamang? Ang isang sinungaling na tao
kailanman ay hindi makagagawa ng isang bahay na yari
sa laryo (batong pinatuyo sa araw o kaya'y sa apoy),
kaya't paanong ang isang tao ay makapagtatayo ng isang
tahanan (Islam) na nananatili pagkaraan ng maraming
dekada na kinatatampukan ng mga pinagpalang nilikha

192
 na umabot sa bilyon ang bilang na nagpamalas ng di-
mapapantayang kabutihang asal at mataas na antas ng
moralidad sa sangkatauhan.
• Isang dalubhasa (British) na kinilalang si Bosworht
Smith ang sumulat ng kanyang aklat na tinawag niyang
"Muhammad and Muhammadism". Sinabi niya rito:
"Ang tanging himala na walang katapusan ayon kay
Muhammad ay ang Banal na Qur'an at ang katotohanang
nilalaman nito. Kung ating bibigyang-pansin ang mga
kaganapan sa mga taon ng kanyang pamamalagi sa
mundong ito, at kung paano ang kanyang mga
kasamahan ay tuwirang gumagalang sa kanya, at kung
ating ihahambing sa mga Papa ng simbahan at mga banal
na mga santo, mapapatunayan natin na ang
pinakatampok sa himala ni Propeta Muhammad ay ang
hindi niya pag-ako sa mga himalang kanyang ipinahayag
na nasaksihan ng kanyang mga kasamahan. Mayroon pa
bang patunay na hihigit pa kaysa sa kanyang pagiging
makatotohanan? Mula sa simula hanggang sa kanyang
kamatayan, patuloy niyang sinasabing siya ay Propeta
ng Allâh. Sa aking palagay ang ganitong uri ng
pilosopiya at maging ang mga tunay na Kristiyano ay
malayang tatanggap nito sa mga susunod na panahon."
• Isang kilalang Aleman na manunulat na si August Kunt,
ang unang naging tagapuna at tagasalungat sa katuruan
ng Islam. Nang minsan ay may nagtanong sa kanya:
"Paano ka nakapagsasalita ng isang bagay na laban sa
Islam, gayong wala kang alam tungkol dito?" Kanyang
sinabi: "Sisikapin kong malaman ang tungkol sa Islam at
sinimulan niyang magbasa ng aklat ng isang German
Orientalists." Pagkatapos mabasa ay nagbalik at
nagsabing: "Hindi ko akalaing mayroong isang karapat-
dapat na relihiyon na ang mga kapahayagan noon ay
mangyayari sa kasalukuyang panahon. At hindi ko
inaasahang may isang relihiyong maiuugnay sa mga
bagay na hindi lamang angkop sa isang pananampalataya
maliban sa Islam. Sa Islam kailanman ay hindi inalis ang
kahalagahan ng katuwiran. Sa kabilang banda, ang Islam
ay tumutulong sa kaalaman, pagbabago, sistema at
agham."
• Si Maurice Bucaille, isang French na manunulat ang
naglimbag ng kanyang aklat na pinamagatang "The

192
Qur'an, The Torah and The Bible": "Ang maling
paghuhusga ng Taga-kanluran tungkol sa Islam ay
malinaw na pawang paninira lamang, walang sapat na
kaalaman at walang paggalang sa tunay na katangian
nito. Kami ay namamangha kapag aming nababasa ang
maling sinusulat ng mga Taga-kanluran na puno ng
kasinungalingan tungkol sa Islam kahit pa ito ay isinulat
ng mga dalubhasa. Ang paglalathala ng mga maling
paratang na iyon ang naging sanhi ng pagkasira ng imahe
ng Qur'an at ng Islam."
Taong 1970 nang maglabas ang kalihim ng Vatican ng
isang dokumento na naglalaman kung papaano
makapagsasagawa ng pakikipagtalakayan sa pagitan ng
mga Muslim at Kristiyano. Ang nilalaman ng nasabing
dokumento ay ganito:
1. Nararapat baguhin ang pakikitungo ng mga
Kristiyano laban sa mga Muslim at buksan ang
kaisipan laban sa naunang paghuhusga ng mga
kritiko sa Islam.
2. Una sa lahat, kailangan nating pahalagahan ang
unti-unting pagbabago ng kaisipan ng aming
mga kapatid na Kristiyano.
3. Kinakailangan ding kalimutan ang mga naunang
paghuhusga at mga hindi makatarungang
kasinungalingan laban sa Islam.
4. At tanggapin ang maling paratang ng mga
Kristiyanong nagmula sa kanluran laban sa mga
Muslim.
Dito sa apat na nabanggit, pinasisinungalingan ng mga
Kristiyano ang kanilang maling pala-palagay laban sa
Islam na nakapaloob sa 150 na pahina ng dokumentong
ipinalabas at ipinamahagi hinggil sa tunay na diwa at
katotohanan ng Islam.
Winakasan ni Bucaille ang dokumentong nagmula sa
Vatican sa kanyang huling pahayag: "Ako ay lubusang
nakatitiyak na ang pagtatanggol ng Vatican sa Islam ay
sadyang kataka-taka para sa mga Muslim, Hudyo man o
Kristiyano. Ito ay malinaw na isang pagpapahayag ng
katiyakan at bukas ang isipan na sumasalungat sa isang
makalumang asal. Subali't iilan lamang sa mga Taga-

192
 kanluran ang nakababatid ng tungkol sa bagong pag-
uugali ng mga matataas na namamahala sa simbahang
Katoliko."
• Siya si Roget Garoudi, isang (French Philosopher). Siya
ay dating kilalang hari ng Universal Pioneer of
Philosophy. Ayon sa kanyang pahayag, napag-alaman
niyang siya ay walang halaga pagkaraang kanyang
mapag-aralan ang Islam at mabasa ang Banal na Qur'an.
Dahil dito, buong katapatan niyang tinanggap na siya at
ang kanyang sarili ay nasa hangganan ng kanyang pag-
iisip sa mga panahong iyon at paglaon siya ay yumakap
sa Islam. Tinawag niya ang kanyang sarili bilang Raja'
(Pag-asa) sapagka't dating isa siya sa masugid na
tagapagtanggol ng siyentipikong Socialism at Marxism.
Subali't nagwakas ang lahat ng iyon nang kanyang
mabatid ang pag-asa at daan tungo sa Islam. Kaya't pinili
niya ang kanyang pangalan na maging Raja' Garoudi.
• Si Mohammad Asad ay ilan lamang sa mga naging
tagapagtanggol ng Islam. Siya ay isang mamamahayag
na nagmula sa Austria na yumakap sa Islam at naging
isang matapat na Muslim. Ginugol niya ang kanyang
magagandang araw sa kanyang buhay katulad ng mga
Arabong naninirahan sa desyerto sa paglalakbay sa mga
disyerto ng Arab Peninsula kasama ang mga Bedouins.
Sa kanyang aklat na pinamagatang: "The Path to Islam"
na nailathala sa iba't ibang salita tulad ng Arabic,
English, French, Dutch, Swedish, German at Urdu, ay
kanyang sinabi: "Pinahahalagahan ng Islam ang mga
gawaing pangkultura na nagbunga ng pinakamahusay na
nakatayuan sa buong panahon sa kasaysayan ng tao.
Gayundin, ang Islam ay sumasang-ayon sa pagsasabing
"Oo" sa kapangyarihan ng katuwiran at "Hindi" tungo sa
di-malinaw na kahulugan. "Oo" sa gawain, "Hindi" sa di-
paggalaw. "Oo" sa buhay, "Hindi" sa pagpatay sa
katawan para maging katanggap-tanggap ang kaluluwa.
Ang lahat ng ito ay hindi kataka-taka pagkaraang ang
Islam ay nagpatuloy sa paglaganap hanggang sa buong
Arab Peninsula. Ito ay nag-aanyaya para sa mga bagong
tagasunod at mga taong nagmamadali na yakapin ang
Islam ng sabay-sabay na nagmula pa sa Sirya na umabot
sa Hilagang bahagi ng Aprika. Kabilang na rito ang mga
taga-Espanya pagkaraan na kanilang mabatid sa kanilang

192
 mga sarili sa harap ng relihiyong nagtatatwa sa konsepto
ng unang orihinal na kasalanan at nagbibigay halaga sa
panloob na kahalagahan ng makamundong paraan ng
pamumuhay. Sa ganoong kadahilanan, sila ay yumakap
sa bagong pananampalatayang ito na sama-sama at
nagsabing ang lahat ng tao ay nagmula sa Allâh – ang
Makapangyarihan. Ito ay salungat sa alegasyon ng
pagsuko sa pamamagitan ng matalim na espada at tunay
na pagpapaliwanag sa tagumpay ng Islam sa mga
naunang kasaysayan. Pinabulaanan nito ang mga haka-
hakang lumaganap lamang ang Islam sa pamamagitan ng
paggamit ng espada at marahas na pakikibaka. Ang mga
Muslim ay hindi naging dahilan upang maging
matagumpay ang Islam, bagkus ang Islam ang
pangunahing dahilan sa likod ng tagumpay ng mga
dakilang Muslim.
• Ang salaysay na ito ay hinango sa isang panayam na
isinagawa ng mamamahayag ng Asharq Al-Awsat, ang
pahayagang Arabik sa Bern, Switzerland na inilathala
noong 2/4/2001 ng Propesor na si Dr. Young Stausy
Launtinburg, pinuno ng silid-akalatan at pag-iingat at
dating propesor ng militar sa Kagawaran ng mga Kaanib
ng Swiss. Ito ang kanyang naging kasagutan sa mga
katanungan sa isang panayam: "Sa iyong pag-aaral sa
Islam, inakala mo bang ang Islam ay banta sa Taga-
kanluran?" "Hindi kailanman". "Sapagka't ang Islam ay
panawagan sa isang malaya at tahimik na pamumuhay.
Kinikilala nito ang ibang relihiyon, katulad ng
Kristiyanismo at Hudaismo. Bukod doon, si Kristo at si
Birheng Maria ay binigyan ng mataas na katayuan sa
Banal na Qur'an gayundin ang Hudaismo at maging si
Propeta Moises (sumakanila nawa ang kapayapaan).
Katotohanan, ang Islam ang pinakamabilis na relihiyong
lumaganap mula sa Tsina na umabot hanggang sa Europa
sa nakalipas na isandaang taon. At hindi ito lumaganap
sa pamamagitan ng pananakot, paninira at pamumuksa."

Sa kasaysayan ng Islam, hindi kabahagi rito ang walang

katuturang mga digmaan at pananalasa laban sa mga taong
walang kakayahan, halimbawa, ang naganap sa mga Indian sa
Amerika. Sa halip, ang Islam ay kumakalinga sa mga walang
kakayahan sa maayos na pamamaraan at ipinatutupad ang

192
pagbabayad ng kanilang obligasyon ng naaayon sa kanilang
kakayahan. Ang Islam, kailanman, ay hindi nagpatupad ng
anumang bagay sa pamamagitan ng lakas o pananakot. Bagkus,
ito ay ipinalaganap sa malayang pamamahayag sa pamamaraan
ng mabuting halimbawa, pang-unawa, pag-iisang dibdib at
mabuting talakayan. Ang Islam ay nakapagtala ng mainam na
sibilisasyon sa Andalusia. Ang kabihasnang ito ay nagkaroon ng
malaking bunga sa pagbangong muli ng sibilisasyon sa Europa
sa pangkalahatan. Kasabay nito ang mga Taga-kanluran ay
nagtamasa ng maraming bagay mula sa Islam, kabilang na ang
tungkol sa pilosopiya, medisina, kemistri, matimatika, at higit sa
lahat sa pagtuklas ng agham. Sa ilalim ng pamumuno ng Islam,
ang mga Muslim, Kristiyano at mga Hudyo ay nanatili sa
Espanya. Katunayan, ang Islam ay walang pinanghahawakan
upang maging banta sa kanluran, bagkus ay nakatulong pa ito sa
pagpapayaman sa kahalagahan ng kanilang sibilisasyon.

Ito ay karagdagang usapin na kalimitang tinatalakay ng mga

kalaban ng Islam na hindi nakauunawa sa kaalaman at batas na
ipinatutupad ng Allâh – ang Makapangyarihan. Ang usaping ito
ay may kaugnayan sa pag-aasawa ng isang Muslim hanggang
apat sa iisang pagkakataon. Ito ang usaping matagal ng
pinagtatalunan na umabot na ng ilang dekada, subali't
magpahangga ngayon ay hindi pa rin lubos na nauunawaan.
Maraming mga taon ang mabilis na lumipas at natapos na ang
una at pangalawang digmaang pandaigdig. At pagkaraan ng mga
digmaang ito, sampung milyong kababaihan ang naiwan ng
kanilang mga asawa sa bansang Germany at Austria. Ayon sa
ulat, umabot sa isa bawa't sampung lalaki (1/10) ang dami ng
kababaihan. Pagkaraan nito, napag-alaman nilang ang kanilang
pananaw sa buhay ay isang pagkakamali ayon sa kanilang mga
kinikilalang mga dalubhasa. Ayon sa kasaysayang naitala, ito ay
naghatid ng masamang bunga sa kanilang pamayanan na
nararanasan hanggang sa kasalukuyan. Gayunpaman, patuloy
nilang ipinararating ang kanilang pagtuligsa sa Islam sa usapin
ng pagkakaroon ng apat na asawa ng kalalakihan. Sila ay
nagsasabing ang kababaihan sa Islam ay pawang mga alipin.
Subali't kung bibigyan ng masusing pag-aaral at uunawaing
mabuti ang katayuan ng kanilang mga sarili, kung saan, ang
kababaihan ay humahantong sa mababang uri na nagtutulak
upang sila ay maging kalaguyo na lamang o di kaya ay maging
isang masamang babae na lumalaboy sa mga lansangan upang
mapunan ang kanilang pangangailangang seksuwal at

192
ipinagbibili ang kanilang mga hubad na katawan. Hindi lamang
iyon sapagka't pagkaminsan sila ay humahantong sa kandungan
ng hindi nila tunay na asawa. Ito ang kinasadlakan ng kanilang
pamumuhay at katiyakang ito ay hindi aral na nagmula sa Islam.
Tulad ng unang nabanggit, ito ay usaping matagal ng
pinagtatalunan na nagtataglay ng magkakaibang pananaw na
ating bibigyang-linaw sa mga sumusunod na talata:
Una: Bago isugo si Propeta Muhammad ng Allâh – ang
Makapangyarihan at bago ipahayag ang Banal na Qur'an, ang
mga kababaihan sa panahon na wala pa ang Islam ay walang
halaga. Wala silang karapatan na magmana. Kinaugalian ng mga
tao ang pagpatay sa kanilang mga anak na babae sa pamamagitan
ng paglilibing ng buhay. Sapagka't kanilang iniisip na ang anak
na babaeng isinilang ng nauna sa anak na lalaki ay tampulan ng
kahihiyan at magdadala ng kamalasan sa kanilang buhay.
Ito ay ipinaliwanag sa Banal na Qur'an. Ang Allâh ay nagsabi:
At kung ang balita ng pagsilang ng isang batang babae
ay ipinarating sa sinuman sa kanila, ang kanyang
mukha ay nagiging madilim at ang kanyang kalooban
ay napupuspos ng pangamba. Ikinukubli niya ang
kanyang sarili sa mga tao dahilan sa kasamaan ng
balita sa kanya. Kanya bang pananatilihin ang batang
babae na hindi nagbigay dangal sa kanya, o siya ba ay
ililibing niya sa lupa? Katotohanan, kasamaan ang
kanilang pasya. (An-Nahl-16:58-59)
Dumating ang Islam upang dakilain at itaas ang antas ng
kababaihan sa isang pamantayang itinalaga ng Allâh – ang
Dakilang Tagapaglika na naitala sa Banal na Qur'an: "Ang
kalalakihan ang tagapamahala ng kababaihan." Ang Allâh ay
nagbigay ng karapatan at katangian sa mga kalalakihan upang
magtaguyod sa kababaihan. Sadyang ang kababaihan ay
nilikhang mahihina, hindi sila nakararamdam ng kaligtasan
maliban lamang na sila ay nasa piling ng kanyang asawa.
Gayunpaman, ipinag-utos ng Allâh – ang Makapangyarihan na
maging makatarungan at maawain at tangkilikin ng may mataas
na paggalang ang kanilang mga asawa. Kanyang ipinag-utos na
pangalagaan ang kababaihan ng walang pagtatangi bilang
sariling pag-aari. Ipinagbabawal sa Islam ang paglilibing ng
buhay sa mga batang babae at (ang Al-Mota'ah) pansamantalang
pag-aasawa at pagpapawalang-halaga sa kalagayan ng babae
upang magkaroon ng karapatan sa pananalapi at mana. Kaugnay

192
nito, ipinagbawal sa Banal na Qur'an ang pangangalunya at pag-
aasawa ng mas higit sa isa kung hindi rin lamang sila
mabibigyan ng pantay at makatarungang pamumuhay. Ang
Allâh ay nagsabi:
…Nguni’t kung kayo ay nangangamba na hindi ninyo kaya
silang pakitunguhan ng makatarungan, magkagayo’y isa
lamang…(An-Nisa-4:3)
Sapagka't ang Islam sa simula pa lamang ay isang makataong
mensahe at habag na nagmula sa Allâh – ang Panginoon ng
Sandaigdigan. Ang pagkakaroon ng maraming asawa ay hindi
isang tungkulin na kailangang sundin ng sinumang Muslim. Ito
ay pinahihintulatan lamang kapag ang isang Muslim ay
nahaharap sa mga ganoong pagkakataon o pangyayari. Ang
pakikipagdiborsyo o ang pakikipaghiwalay ay pinahihintulutan
ng dalawang beses sa kanila at ang lalaki ay maaaring
magpatuloy sa pakikisama sa kanyang asawa sa pamamagitan ng
mabuting pakikitungo o kaya ay pahintulutan niyang (asawa)
umalis sa makatarungang pamamaraan. Ito ay pagbibigay ng
dangal at paggalang sa mga babae sa lahat ng pagkakataon.
Lahat ng ito ay magkakatulad, ayon sa sinabi ni Propeta
Muhammad , ang diborsyo ay pinahihintulutan bagama't ito ay
hindi kalugod-lugod. "Ang kinamumuhian ng Allâh ay ang
diborsyo". Sapat ng sabihin na ito ang pinakahuling paraan
upang malunasan ang suliraning kinakaharap ng mag-asawa.
Pangalawa: Katotohanan, pinahihintulutan sa Islam ang isang
lalaki na mag-asawa hanggang apat na babae, ayon sa sinabi ng
Allâh:
…mag-asawa ng kababaihang inyong napupusuan, dalawa, o
tatlo, o apat… (An-Nisa-4:3)
Subali't ito ay ipatutupad lamang sa pansarili at panlipunang
pangangailangan upang tugunan ang walang hanggang kaalaman
ng Allâh para sa Kanyang mga nilikha (lalaki at babae). Ito ay
paglilinaw na ang pagpapakasal ng higit sa isa ay mas mainam
kaysa sa isang hindi hayag na pangangalunya. Karagdagan pa
rito, ito ay nakababawas ng bilang ng kababaihang tumatanda at
kababaihan walang asawa na isang suliranin sa Europa at
Amerika sa kasalukuyan. Nagtutulak ito upang sila ay maging
kakaiba at sila ay humahantong na lamang sa pagbebenta ng
kanilang sarili. Kaya ang mga kababaihan ay kalimitang
nahuhulog sa pang-aabuso ng nakararami. Silang mga hindi
nagbago ng pamumuhay sa buong buhay nila ay dumaranas ng

192
kalungkutan at karamdaman sa pag-iisip. Sanhi ng walang asawa
at dala ng kalungkutan sa pag-iisa, sila ay nagiging suliranin ng
kanilang lipunan at ang ilan sa mga ito ay humahantong sa
pagpapatiwakal upang mapawi ang kanilang paghihirap at ang
hindi mapigilang pagtaas ng bilang ng mga batang tinaguriang
anak sa labas at walang kinikilalang ama. Ang antas ng bilang ay
magkaiba mula sa isang bansa kaysa sa isa na umaabot sa 20 %
hanggang 40 %. Sa isang banda, ang ganitong bilang o antas ay
nalalapit sa 0 % sa mga Islamikong bansa na nagbibigay
pahintulot sa pagkakaroon ng maraming asawa.
Ang malubhang sitwasyon sa kanlurang pamayanan ay ang
pagwawalang bahala ng mga tao sa kahalagahan ng usaping ito.
Kalimitan ang mga lalaki ay walang katiyakan upang ipagtapat
na ang mga batang isinilang ng kanilang mga asawa ay kanilang
sariling anak o hindi.
Silang mga bumabatikos sa Islam ay pawang mga taong walang
kaalaman sa anumang kadahilanan at kahalagahan nito upang
hindi ipatupad ang batas ng Islam ayon sa mga sumusunod:
A. Ang kalalakihan ay namatay sa digmaan at ang
kababaihan ay humigit ang bilang laban sa bilang ng mga
kalalakihan na naganap sa Germany pagkaraan ng
ikalawang digmaang pandaigdig kung saan ang bilang ng
kalalakihan ay isa kung ihahambing sa sampung
kababaihan (1/10). Ang kinasadlakan ng siyam na
kababaihan na walang asawa ay batid na. Kapag ang
bilang ng kalalakihan ay lumiliit dahil sa digmaan o
anumang makabuluhang kadahilanan, lumiliit din ang
bilang ng populasyon ng tao. Ang pagkakaroon ng
maraming asawa ang tamang solusyon. Ang kilalang
British Sociologist na si Herbert Spencer ay sumulat sa
kanyang aklat na pinamagatang "The Fundamental of
Sociology" ng ganito: "Kapag ang digmaan ay sumiklab
sa nasabing mga bansa at napatay ang mga kalalakihan sa
oras ng labanan at mayroong asawa ang bawa't isa sa
mga ito, katiyakang magkakaroon sa pagbaba ang bilang
ng batang isisilang. Ang bilang ng kamatayan ay mas
tataas ng higit sa bilang ng mga isisilang. Magkagayon,
kung ang dalawang bansa ay pantay sa ganitong mga
kalagayan, maliban sa ang isa ay pinahihintulutang
magpakasal ng higit sa isa at ang isa ay hindi
pahintulutan at sila ay parehong nagtungo sa digmaan,
ang huli ay may pagkakataong magtagumpay. Sapagka't
may mga pagkakataon pang magkaroon ng mga bagong

192
 sanggol na isisilang mula sa kanilang mga kababaihan.
Ang kasagutan, maaaring ang isang pamayanan na kung
saan ang kalalakihan ay nag-asawa ng isa lamang ay
mahigitan ng bansang nagpapahintulot na magparami ng
asawa. Idagdag pa natin na ang pagtaas ng bilang ng
kababaihang walang asawa ay magiging dahilan ng
pagdami ng mahihirap."
B. Kapag ang babae ay dumanas ng isang sakit na walang
katiyakan sa kanyang paggaling, kinakailangan bang
iwanan ng lalaki ang kanyang asawa sa buong buhay
niya, o di-kaya'y hiwalayan na lamang at humanap ng
iba? Ang mga ganitong mga tagpo ay kalimitang
nagaganap sa mga bansang Amerika at Europa. Ang
kasagutan sa naturang katanungan ay nagbibigay-linaw
sa Ganap na Karunungan ng Dakilang Tagapaglikha na
nagpapahintulot sa Kanyang nilikha na mag-asawa ng
higit sa isa. Sa Islam kapag ang lalaki at babae ay
namuhay ng maraming taon at may matatag na ugnayan
sa isa't isa at ang babae ay nagkaroon ng isang sakit na
walang katiyakan sa paggaling na maaaring humadlang
upang ang lalaki ay magpaligaya sa kanya, sa ganitong
kalagayan, kung siya ay kanyang hihiwalayan, ito ay
pagpapakita lamang ng kawalan ng habag at
pagmamahal, pagkaraan ng mahabang panahon ng
pagsasama. Nasaan ang makataong konsensya. Sa
ganoong katayuan ang babae ay wala ng kakayahang
maghanapbuhay para sa sarili pagkaraan ng diborsyo.
Karagdagan pa rito, wala ng maaaring pang magpakasal
sa kanya upang alagaan ang kanyang kalagayan. Kaya
malinaw na hindi makatarungang hiwalayan sa ganoong
kalagayan ng isang babae. Subali't hindi rin magiging
mainam na pigilan ang lalaki na makapag-asawang muli
at alisin ang karapatang magkaroon ng sariling anak na
maaaring magtulak sa kanya sa pakikiapid na nangyayari
sa Europa, Amerika at ibang mga bansa na hindi
ipinatutupad ang Batas ng Islam.
C. Minsan, pagkatapos ang kasalan, natutuklasan ng lalaki
na ang kanyang asawa ay baog o may sakit na pumipigil
upang magkaroon ng anak. Ang kasong ito ay mas
masalimuot kaysa sa mga nauna. Natutuklasan din na ang
babae ay hindi na magkakaanak kailanman. Ating
tanggapin na gaano man ang pag-ibig ng lalaki sa
kanyang asawa, nangangailangan pa rin siya ng kanyang

192
 sariling anak. Sa kanluran, ang mag-asawang tulad nila
ay nagkakasundong maghiwalay na lamang at ang lalaki
ay maaaring magpakasal sa iba. At ang babae ay
maghihintay na lamang ng kanyang kapalaran na hindi
tiyak kung saan dadalhin ng ihip ng hangin sa kamay ng
mga kalalakihang nagnanais lamang magpasasa sa
kanyang katawan sa hindi tamang paraan at sa paraan ng
pangangalunya. Sa Islam, kalimitan, pinananatili ng
lalaki ang kanyang asawa sa kanyang tahanan ng may
dignidad at dangal at maaari siyang mag-asawang muli
na mayroong kapahintulutan ng kanyang maybahay,
upang magkaroon ng anak na siyang maghahatid ng saya
sa loob ng kanilang tahanan. Sa inyong sariling palagay,
alin ang mas mainam? Ang batas sa kanluran o 'di kaya
ang batas na ipinatupad ng Allâh – ang Ganap na
Nakaaalam para sa Kanyang mga nilikha?
D. Kadalasan, ang kakayahang pangkalusugan at minanang
kalikasan ng isang lalaki ay nagdudulot sa kanya ng
masidhing pagnanasang seksuwal. At kung minsan, ang
isang asawa ay hindi sapat upang mapunan ang kanyang
pagnanasa sapagka't hindi niya makakayang bigyan ng
kasiyahan ang pagnanasa ng kanyang asawa at kung
gagawin niya ito, maaari siyang masaktan o makaranas
ng pagdurusa at sakit. Sa kalagayang ito, hindi ba higit
na mainam sa isang lalaki na magkaroon ng isang babae
upang kanyang pakasalan? O hahayaan na lamang na
humantong sa isang ipinagbabawal na pakikipagtalik na
magtutulak sa kanya sa gawaing pakikiapid na itinuturing
na malaking kasalan? Sagutin ninyo ito, o kayong mga
tumutuligsa sa Islam.
Isang German Philospher na si Schaubenhaur ang
nagsabi: "Kung ating babalikan ang mga pinagmulan at
katotohanan ng mga bagay-bagay, ating mapapag-
pasyahang walang sapat na dahilan upang pigilan ang
isang lalaki sa pag-aasawang muli kung ang babae ay
mayroong talamak na sakit o kung siya ay baog o 'di
kaya nama'y umabot na sa katandaan." Dagdag pa niya,
"Sino ba sa atin ang nagtakda para sa iisang asawa
lamang?" "Hindi natin mapasisinungalingan na halos
lahat sa atin sa panahong ito ay mayroong mas higit na
karelasyon kaysa sa iisang babae lamang?" Kaya dagdag
pa niya, "hindi ba ito ang tamang panahon upang ating
isaalang-alang ang pagkakaroon ng maraming asawa

192
 bilang mabuting solusyon sa pagliit ng bilang ng mga
kababaihan?" Sa lungsod ng London lamang, ang dangal
ng may 80 libong kababaihang nagbebenta ng kanilang
katawan ang nagsakripisyo ng kanilang dangal laban sa
usapin ng iisang asawa lamang. At ito ang kinasadlakan
ng kababaihan sa bansang Europa na naniniwala sa
kanilang mga kasinungalingan.
E. Sadyang likas sa isang lalaki na ang kanyang kakayahang
seksuwal ay hindi kumukupas sa pagdaan ng panahon, 'di
tulad ng mga lalaki, ang mga babae ay pinaglilipasan ng
kanilang pagnanasang seksuwal sa pagitan ng gulang na
40 hanggang 50 taon. Upang matugunan ang
pangangailangang ito, ang lalaki ay kinakailangan
magpakasal sa ibang babae, subali't nararapat lamang na
mapanatili ang kanyang unang asawa na naging bahagi
ng buong-buhay niya. Ito ay higit na mabuti kaysa
magkaroon ng kalaguyo (kabit), o 'di kaya ay maghanap
ng babaeng nagbebenta ng aliw at iwanan ang unang
asawa na katulad ng bulok na sistemang umiiral sa ibang
pamayanan na naiiwang biktima ng kahirapan at
kasawian ang mga kababaihan. Kaya ang kinasapitan ng
lipunan iyon ay malugmok na lamang sa labis na
katiwalian at ang pagkalat ng mapaminsalang sakit tulad
ng AIDS na magpahanggang sa kasalukuyan ay wala
pang natutuklasang lunas.
F. May mga pagkakataong ang hanapbuhay ng isang lalaki
ay nangangailangan ng paglalakbay. Ang kanyang asawa
sa isang banda, ay hindi maaaring sumama sa kanya
sapagka't abala sa pag-aalaga ng kanilang supling at
bukod pa sa kanyang maselang kalagayan. Nararapat
bang ang lalaki ay magkaroon ng kalaguyo at maghanap
ng babaeng mababa ang lipad na maaaring magdala ng
malubhang sakit na makahahawa pa sa kanyang asawa?
O 'di kaya ay mag-asawa na lamang ng higit sa isa upang
mapangalagaan ang kanyang sarili laban sa paggawa ng
kasalanan?
Ito ang ilan sa mga dahilan kung bakit ang Islam ay
nagpapahintulot sa isang lalaki na mag-asawa ng higit sa isang
babae. Marami pang sapat na kadahilanan subali't hindi sapat ang
puwang sa aklat na ito upang ating ilahad.
Sa ganitong kalagayan, hindi ko malilimutang banggitin ang
pagkakaroon ng maraming asawa na pinahihintulutan sa Luma at

192
Bagong Tipan bagama't ang mga ito ay binago na. Gayunpaman,
ang mga binagong bersyon sa aklat na ito ay walang nakatala
tungkol sa pagbabawal na magkaroon ng maraming asawa. Sa
mga naunang panahon, ang pagkakaroon ng maraming asawa ay
pangkaraniwan na lamang sa Europa. Kahit sa ngayon, ang
pagkakaroon ng maraming asawa ay nangyayari hindi lamang sa
mga Muslim. Ito ay pangkaraniwan na rin lamang sa mga
bansang Aprika, India, Tsina, at Japan. Ang pagkakaroon ng
maraming asawa sa kasalukuyan ay nangyayari na rin sa mga
pamayanang Kristiyano. Ating wakasan ang usapang ito sa
pamamagitan ng pagpapatunay ng isang bantog na sociologist na
si Justaf Lobon, na nagsabing: "Ang pagkakaroon ng maraming
asawa na pinahihintulutan sa Islam ay isa sa pinakamabuting
paraan na nag-aangat ng moralidad ng pamayanan at
nakatutulong sa pagbubuklod ng pamilya. Ang batas ng Islam ay
naglalayong ang mga Muslimah (babaeng Muslim) ay maging
maligaya at umani ng paggalang mula sa lalaki na hindi
matatagpuan kung ihahambing sa mga kababaihang naninirahan
sa kanlurang pamayanan."
Idinagdag pa niya: "Wala akong makitang sapat na dahilan kung
bakit ang mga taga-Europa ay nanghuhusga sa pagkakaroon ng
maraming asawa na nabahiran ng pagkukunwari at mga
kasinungalingan na mas kinasisiyahan ng mga Taga-kanluran.
Personal kong natuklasan ang iba't ibang dahilan kung bakit mas
kinatigan ko ang ganitong paraan kumpara sa iba. Kaya't hindi
kataka-takang ang mga Taga-silangan na nagtutungo sa ating
mga bayan at lungsod ay namamangha sa harap ng ating
makatarungang paghuhusga sa paraan na kanilang tinatanggap."

Si Hesus – ang Dakilang Propeta ng Allâh:

Pagkaraan naming banggitin ang pagpapahayag ng Islam at ang
pagpapadala kay Propeta Muhammad bilang huling Sugo at ng
Banal na Qur'an, bilang isa sa dakilang himala na ipinahayag ng
Dakilang Allâh, tinalakay din natin ang Kagandahang Asal at
mabuting pag-uugali ni Propeta Muhammad . Kabilang dito
ang mga patunay na siya ay tunay na Propeta ng Dakilang
Allâh sa kawing ng mga Propetang dumating sa sanlibutan. Atin
ding ipinaliwanag kung papaanong hindi tinatanggap ng mga
dalubhasang Muslim ang mga kasinungalingan na ipinalaganap
ng mga kaaway ng Islam at kung papaano sila natalo at
nagbunga ng kahihiyan ang kanilang mga maling paratang laban
kay Muhammad , ang dakilang Propeta ng Allâh.

192
Ating talakayin ang isang maselan nguni't mahalagang bagay na
namamagitan sa mga Muslim at sa mga Angkan ng Kasulatan.
Ito ay may kaugnayan sa totoong katayuan ni Propeta Hesus –
ang anak ni Birheng Maria (sumakanila nawa ang kapayapaan).
Kayong mga Angkan ng Kasulatan (Kristiyano) ay nananangan
ng maling palagay na si Hesus ay diyos o anak ng diyos o isa sa
tatlo sa konsepto ng tatlong "Persona sa Iisang Diyos" (na
tinatawag na Doktrina Trinidad) na inyong pinaniniwalaan. Ang
Dakilang Allâh ay tunay na malayo sa anumang kasinungalingan
ng inyong ibinibintang.
Makabubuting simulan natin sa pamamagitan ng mga salita ng
Allâh – ang Kataas-taasan, ang tungkol sa usaping ito. Ating
basahin at bigyang-daan ang tamang kahulugan ng sumusunod
na mga talata mula sa Banal na Qur'an. Nawa'y gabayan kayo
(Angkan ng Kasulatan) ng Allâh – Kaluwalhatian sa Kanya, sa
tamang landas! Ang Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan ay
nagsabi:
O kayong mga napagkalooban ng Kasulatan (Hudyo at
Kristiyano)! Maniwala sa Aming mga ipinahayag kay
Muhammad na nagpapatunay sa kasulatang nasa inyo
bago Namin katkatin ang inyong mga mukha at ipihit
patalikod ang mga ito, o isumpa sila katulad ng
pagkakasumpa Namin sa mga angkan ng Sabbat. At ang
Kautusan ng Allâh ay laging naipatutupad. Katotohanan,
hindi pinatatawad ng Allâh ang pagtatambal ng iba sa Kanya
(sa pagsamba), at pinatatawad Niya maliban dito (sa
pagtatambal) ang (ibang kasalanan ng) sinumang Kanyang
nais. At sinumang magtambal ng iba sa pagsamba sa Allâh,
tunay na siya ay lumikha ng isang napakalaking kasalanan.
(An-Nisa-4:47-48)
Dagdag pa ng Dakilang Allâh:
O Angkan ng Kasulatan! Huwag lumabis sa hangganan ng
inyong pananampalataya at huwag magsabi ng anuman
tungkol sa Allâh maliban sa katotohanan. Ang Mesiyas - Issa
(Hesus), anak ni Maryam (Maria), ay hindi hihigit sa isang
Sugo ng Allâh at ang Kanyang Salita (Mangyari, at nangyari
nga!) na Kanyang ipinagkaloob kay Maryam (Maria) at ang
kaluluwang nilikha Niya. Kaya maniwala sa Allâh at sa
Kanyang mga Sugo. Huwag sabihin ang: “Tatlo (Trinidad)!”
Tumigil kayo! Higit na mainam ito para sa inyo. Dahil ang
Allâh ay ang tanging Iisang Ilah (Diyos), sadyang Siya ay
napakabanal upang magkaroon ng anak. (Dapat tandaan) sa

192
Kanya ang pagmamay-ari ng lahat ng nasa mga kalangitan at
lahat ng nasa kalupaan. At ang Allâh ay Lubos na may
Kasapatan bilang Tagapamahala sa lahat ng kaganapan. (An-
Nisa-4:171)
Sinabi pa ng Allâh:
Katotohanan, ang mga di-sumasampalataya ay yaong
nagsasabi na ang Allâh ay ang Mesiyas, ang anak ni Maria.
Sabihin, (O Muhammad ) "Sino ba ang may pinakamaliit na
kapangyarihan laban sa Allâh, kung Kanyang nais wasakin
ang Mesiyas, ang anak ni Maria, ang kanyang ina, at lahat ng
nasa kalupaan ng magkakasama? At sa Allâh ang pagmamay-
ari at pamamahala ng kalangitan at kalupaan at lahat ng nasa
pagitan nito." Lumilikha Siya ng Kanyang naisin. At ang
Allâh ay Makagagawa ng anumang bagay. (Al-Ma'idah-5:17)
Karagdagan pa sa sinabi ng Dakilang Allâh:
Katotohanan, hindi sumasampalataya ang mga nagsasabi:
"Ang Allâh ay isa sa tatlo (Trinidad)." Datapuwa't wala ng iba
pang Diyos maliban sa Nag-iisang Diyos (Allâh), wala ng iba
pang karapat-dapat pag-ukulan ng pagsamba maliban sa
Kanya. At kung sila ay hindi titigil sa kanilang sinasabi,
katotohanan, ang isang masidhing kaparusahan ay sasapit sa
mga hindi sumasampalataya sa kanilang lipon. (Al-Ma'idah-5:73)
Ating bigyang-linaw sa simula ng mensaheng ito kung ano ang
tinuran ng Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan sa Banal na
Qur'an:
Sabihin (O Muhammad ) O Angkan ng Kasulatan (Hudyo at
Kristiyano): Halina sa salita na makatarungan sa pagitan
namin at sa inyo, na tayo ay huwag sumamba maliban sa
Allâh (lamang). (Al-Imran-3:64)
Ang ilan sa inyo ay nagsabing ang Allâh ay nakapaloob sa
tatlong katauhan: ang ama, ang anak, at espiritu santo. Ito ay
maling paniniwala at hindi tinatanggap na nagkaroon ng
kapantay ang Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan. Inyo
bang iniisip na ang tatlong persona ay nagsama-sama upang
likhain ang kagila-gilalas at pambihirang kalawakan na
pinamamahalaan nilang lahat. Tahasang pinasisinungalingan ng
Banal na Qur'an ang konseptong iyan. Sadyang malinaw at
matatagpuan ang maraming patunay mula sa Banal na Qur'an
sapagka't ang Allâh ay nagsabi:

192
Hindi nagkaanak ng lalaki ang Allâh at wala ring iba pang
diyos na kasama Niya, sapagka't kung mayroon ngang
maraming diyos, bawa't diyos ay kukunin kung ano ang
kanyang nilikha, at ang iba pang diyos ay magtatangkang
pangibabawan ang iba pang mga diyos! Kaluwalhatian sa
Allâh, higit Siyang mataas kaysa sa sinumang iniaakibat
(iniuugnay) sa Kanya bilang kasama Niya! (Al-Mu'minun-23:91)
Dagdag pa ng Allâh:
Sabihin (O Muhammad ) sa kanila at sa mga pagano at sa
mga sumasamba sa mga diyus-diyosan, atbp: Kung tunay nga
na mayroon pang ibang diyos na katambal Niya na tulad ng
kanilang sinasabi, kung gayon, katiyakang sila ay hahanap ng
isang landas patungo sa Panginoon ng Trono (humahanap ng
Kanyang Pagkalugod at pagiging malapit sa Kanya).
Luwalhati sa Kanya – ang Dakila. Siya ay higit na Mataas sa
malaking kasinungaling na kanilang sinasabi! At mga haka-
haka at salita na may ibang diyos na katambal ang Allâh,
datapuwa't Siya ang Allâh, ang Tangi at Nag-iisa, ang
Panginoon na may Sapat na Kakayahan na sinasandigan ng
lahat ng mga nilalang, hindi Siya nagkaanak at hindi Siya
ipinanganak, at walang sinuman ang sa Kanya ay
makakatulad. (Al-Isra-17:42-43)
Tungkulin ng bawa't isa na tiyaking mabuti ang kahulugan ng
mga talatang ito. Sapagka't sa simula ng kasaysayan at
magpahanggang sa kasalukuyan, ito ay nakapaligid na sa atin.
Mayroon pa bang nakahihigit maliban sa Allâh na nangusap sa
atin sa Banal na Qur'an at nagsasabi o nagkukunwari na siya ay
diyos kasama ng Allâh? O siya kaya ay katambal ng Allâh sa
kaharian ng langit at lupa? Katunayan, wala tayong makikita o
maririnig na ganoong mga pahayag. Kung mayroong katambal
ang Allâh, sila ay hindi mananahimik pagkaraang kanilang
marinig ang hamon ng Allâh sa kanila sa Banal na Qur'an.
Katiyakang ilalantad nila ang kanilang mga sarili upang ipamalas
ang kanilang mga himala at magpapadala ng kasulatan sa mga
tao upang mabasa. Karagdagan pa rito, hahanapin ng bawa't isa
sa kanila ang daan patungo sa Banal na Trono (Kapamahalaan at
Kapangyarihan) at mag-uunahan sa kanilang pagkapanginoon o
magdedeklara ng labanan sa isa't isa at ating matutunghayan ang
pinakatampok na digmaang katulad ng sinabi sa (Greek Iliad)
kung saan ito ay hidwaan ng mga hindi kapani-paniwalang mga
diyos na nagtataglay ng nakagigimbal at mapaminsalang
digmaan. Kung ganoon, ang kaharian sa mga kalangitan ay
magmimistulang arena ng pambihirang sagupaan ng mga

192
Panginoon sapagka't silang lahat ay maghahangad na
mangibabaw sa bawa't isa. Ang Allâh – ang Ganap na
Makapangyarihan ay nagsabi sa Banal na Qur'an:
Kung magkaroon man dito sa kalangitan at sa
kalupaan ng iba pang mga diyos maliban sa Allâh,
kung gayon, katotohanang sila ay kapwa mawawasak.
Luwalhatiin ang Allâh, ang Panginoon ng Trono, higit
Siyang Mataas sa lahat ng mga (kasamahang)
itinatambal nila sa Kanya! (An-Anbiya-21:22)
Bukod pa sa ating mga sinabi, ang pambihirang mga katangian
at akmang-akmang pagkakaayos ng kalawakan na hindi
matutularan ay sapat na upang maging matibay na batayan na
mayroong Nag-iisang Tagapaglikha at Tagapamahala ng lahat ng
ito. Kung mayroong mas nakahihigit sa isang Tagapaglikha at
Tagapamahala, ang kalawakan ay mawawala sa maayos na
pamamalakad at mapapalitan ito ng malawak na kaguluhan.
Kaluwalhatian sa Allâh – ang Nag-iisa at Tanging Hari sa
Kanyang Kaharian na walang katunggali. Siya ang Nag-iisang
Tagapaglikha ng lahat ng bagay maging ito man ay lingid o
hayag.
Ang iba sa inyo ay nagsabing si Hesus ay anak ng Allâh. Ito ay
higit na hindi tinatanggap na paratang kung ihahambing sa mga
nauna! Bakit? Sapagka't kung ating tatanggapin ang maling
haka-hakang ito na nagmula sa inyo na si Hesus ay anak ng
Allâh, ito ay magbubunsod na ang bagay na nauukol sa pagiging
diyos ay usaping pangpamilya lamang. Sapagka't malinaw na
bago pa man magkaroon ng anak, ang ama ay kinakailangang
magkaroon ng asawa at kung mayroong asawa, bago siya
magsilang ng sanggol o anak ay kinakailangan nilang magtalik
tulad ng karaniwang tao at mga hayop! Ang asawa ng diyos ay
maaaring tawaging diyosa, katulad ng diyos ng kasarian na
maaaring magkaroon ng anak na lalaki at babae. Karagdagan pa
rito, kinakailangan niyang (ang asawang babae) magkaroon ng
mga magulang, mga kapatid, at mga kamag-anak na kapwa niya
diyos, "bakit hindi?" kung siya ay totoong may anak! Siya ay
anak ng diyos kaya kailangang siya ay makasal katulad ng
kanyang ama na isa ring diyos. Kailangan niyang makapag-
asawa ng isang diyosa, sapagka't hindi tamang ang diyos ay
makapag-asawa ng tao. Nararapat din na siya ay mag-asawa ng
pinsan o kahit sinong babaeng kanyang kamag-anak.
Nangangahulugan ito ayon sa ating tinuran kani-kanina lamang
na ang kahalagahan ng paksang nauukol sa pagiging Diyos ay
pangpamilya lamang. Dahil sa mga nabanggit, ang anak ng diyos

192
ay maaaring maglunsad ng coup 'd atat upang agawan ng
kapangyarihan ang amang diyos…(bakit hindi?). Sa simula pa
lamang, kayong mga Angkan ng Kasulatan ay nagsasabing si
Hesus (na batid nating siya ay isang anyong tao) ay nagsabi:
Siya ay anak ng diyos ama, maliwanag na ang kanilang lahi ay
katulad ng anyo at pagkakakilanlan tulad ng sa atin. Hindi
makatarungan na ang Allâh ay ihalintulad sa inyong mga haka-
haka dahil lamang sa maling paniniwala. Siya ang Dakilang
Tagapaglikha ng langit at lupa, Kaluwalhatian sa Kanya, ang
Nag-iisa, ang may Sapat na Kakayahan at Nag-iisang Panginoon,
hindi Siya ipinanganak, at hindi Siya nagkaanak, at walang
maihahambing o maihahalintulad sa Kanya. At Siya ay Ganap na
Mataas sa lahat ng itinatambal sa Kanya.
…Walang anuman ang katulad Niya, at Siya ang Lubos na
Nakaririnig, ang Lubos na Nakakakita. (Ash-Shura-42:11)
Sinabi pa ng Allâh:
Datapuwa't sila ay nag-akibat ng Jinns (nilikhang
lingid sa ating kaalaman) bilang katambal sa
pagsamba sa Allâh, bagama't Siya ang lumikha sa
kanila (Jinns), at sila ay nagturing ng kasinungalingan
na walang sapat na kaalaman (na mga anak na lalaki
at mga babae) sa Kanya (Allâh). Luwalhati sa Kanya!
Siya ay higit na mataas sa lahat ng kanilang
itinatambal sa Kanya. Siya ang Pinagmulan ng mga
kalangitan at kalupaan. Paano Siya nagkaroon ng
anak gayong Siya ay walang asawa? Siya ang lumikha
ng lahat ng bagay at Siya ang Ganap na Nakaaalam ng
lahat ng bagay. (Al-An'am-6:100-101)
Ating bigyang-pansin ang salita ng Allâh sa talata bilang 75 ng
Kabanatang Al-Ma'idah:
Ang Mesiyas (Hesus) na anak ni Maria ay hindi hihigit
pa sa isang Sugo, maraming mga Sugo ang pumanaw
na nauna sa kanya. Ang kanyang ina (Maria) ay isang
Siddiqah (siya ay naniniwala sa mga salita ng Allâh at
sa Kanyang mga Aklat: tunghayan ang Kabanata
66:12). Sila ay kapwa kumakain ng pagkain (tulad ng
ibang tao, subali't ang Allâh ay hindi kumakain).
Pagmasdan kung paano Namin ginawa ang Ayat (mga
katibayan, aral, kapahayagan, tanda, atbp.) na
maliwanag sa kanila, magkagayunman, inyong

192
pagmasdan kung paano sila naligaw ng malayo sa
(katotohanan). (Al-Ma'idah-5:75)
Marami sa atin ang nagkaroon ng pagkakataong matunghayan
ang talatang ito mula sa Banal na Qur'an, subali't hindi natin
pinahalagahan ang tunay na kahulugan nito "Lahat sila ay
kumain ng pagkain" kahit na ang malinaw na kahulugan nito ay
nabanggit sa mga kinikilalang aklat. Sa kabanatang ito, ating
bigyang-linaw ang kahulugan ng ilang salita mula sa Allâh
upang ipabatid ang Kanyang kakayahan at magbigay ng ilang
halimbawa sa maikling salita na naglalahad ng mga katangiang
maaaring iugnay sa Dakilang (Ilah) Maykapal. Ang lahat ng
Papuri ay sa Allâh lamang – ang Ganap na Makapangyarihan.
Ang Allâh ay naglahad ng patunay sa talatang nabanggit tungkol
kay Hesus at sa kanyang inang si Maria (sumakanila nawa ang
kapayapaan) bilang mga nilikha at hindi mga diyos na siyang
pinanghahawakan o pinaniniwalaan ng iba sa inyo.
Ang Allâh – Kaluwalhatian sa Kanya, ay nagturo sa atin sa
pamamagitan ng Banal na Qur'an at pamamaraan ng Propeta na
Siya ay (Allâh) lumikha ng mga anghel mula sa liwanag at mga
nilikhang hindi nakikita (Jinns) mula sa apoy na walang usok, at
lumikha Siya ng tao mula sa alabok. Lahat ng nilikha ng Allâh
ay nagpapakita ng sari-sariling asal, kilos at galaw na naaayon sa
kung saan Niya tayo nilikha at namumuhay sa mundong ito ng
pansamantala lamang. Ang Allâh – ang Dakila ay nagtalaga sa
ating pinagmulang si Adan at sa lahat ng kanyang mga inapo
kung gaano at kung hanggang kailan tayo mananatili sa
mundong ito batay sa ipinagkaloob Niya sa atin. Ang Allâh –
ang Ganap na Makapangyarihan ay nagsabi:
Mula sa alabok kayo ay Aming nilikha, at dito, kayo ay Aming
muling ibabalik, at mula rin dito, kayo ay Aming bubuhaying
muli. (Ta-Ha-20:55)
Ito ang makatuwiran at matalinong dahilan ng Allâh upang
pigilin ang anak ni Adan sa pagmamataas, pagmamalaki at
kapalaluan. Sapagka't ang tao ay binigyan ng karapatang mamili
sa mundong ito kung ano ang kanyang dapat tahakin. Sinuman
ay maaaring gumawa ng kabutihan ayon sa kanyang nais tungo
sa tuwid na landas o 'di kaya'y sa maling daan na may
pagmamalaki at kapalaluan. Tayong lahat ay nagmula sa alabok,
katunayan, doon din tayo magbabalik. Kaya't wala tayong
karapatang magmalaki at maging suwail.

192
Tungkol sa mga anghel, ang Allâh – ang Makapangyarihan ay
nagsabi:
At sa Allâh ay nagpapatirapa ang lahat ng anumang
nasa kalangitan at nasa kalupaan, ang lahat ng may
buhay at gumagalaw na nilikha, at ang mga anghel, at
sila ay hindi mga palalo (sinasamba nila ang kanilang
Panginoon [Allâh] ng may pagpapakumbaba).
Pinangangambahan nila ang kanilang Panginoon na
nasa itaas, at sila ay tumatalima sa anumang sa kanila
ay ipinag-utos. (An-Nahl-16:49-50)
Tungkol sa mga anghel, sila ang mga nilikha ng Allâh na walang
ibang tungkulin kundi ang tumalima lamang sa mga ipinag-uutos
Niya at hindi sila nagmamalaki. Hindi sila nilikha ng Allâh na
kumakain na katulad ng tao. Hindi sila kailangang paalalahanan
sapagka't sila ay nilikha lamang sa ganoong katayuan. Ito ay
malinaw sa kasaysayan ng mga anghel na dumalaw kay
Abraham (sumakanya nawa ang kapayapaan). Nagpakita sila
kay Abraham sa anyo ng isang tao. Dahil nais ni Abraham na
mapaglingkuran ang kanyang panauhin, nag-utos siyang
magkatay ng isang matabang biserong baka. Hindi tumanggi ang
mga anghel sa ipinag-utos ni Abraham, subali't nang ihain ang
pagkain sa kanila, sila ay hindi kumain. Kaya't natakot si
Abraham. Subali't hindi siya sa mga anghel natakot. Batid ni
Abraham na sila ay mga anghel at siya ay nag-iisip kung ano ang
mahalagang bagay na dala ng mga ito para sa kanya. Ito ay
ipinaliwanag na mabuti sa talatang ito mula sa Banal na Qur'an:
Nakarating na ba sa iyo ang kasaysayan ng marangal
na Panauhin ni Abraham (ang tatlong anghel: si
Gabriel at dalawang iba pa)? Pagmasdan, nang sila ay
tumambad sa kanyang harapan at nagsabi:
"Kapayapaan!" Siya ay sumagot: "Kapayapaan!" at
kanyang sinabi: "Kayo ay mga taong hindi ko kilala."
At siya ay naglabas ng isang inihaw na biserong baka
(karamihan sa mga alaga ni Abraham ay baka). At
inihain niya ito sa kanilang harapan at nagsabi:
"Hindi ba kayo kakain?" At nang sila ay hindi
kumain, siya ay nakadama ng pagkatakot sa kanila.
Sila ay nagsabi: "Huwag kang matakot." Nang
mapansin ng mga anghel ang pangamba sa mukha ni
Abraham, sila ay nagpakilala na mga Sugo ng Allâh
na may dalang magandang balita na magkakaroon siya
ng isang anak na lalaki na may karunungan tungkol sa

192
Allâh at sa Kanyang Kaisahan, sa Kanyang Relihiyon
at sa Islam. (Adh-Dhariya-51:24-28)
Ito ang dahilan kung bakit ang Allâh – ang Pinakamataas ay
nagpaliwanag na si Hesus at ang kanyang inang si Maria ay:
"Lahat sila ay kumain ng pagkain". Ang nais ipakahulugan ng
Allâh – ang Makapangyarihan, kung sila ay mga diyos tulad ng
sinasabi ng angkan ng kasulatan, sila ay hindi nararapat kumain
at malayo rin sila sa tawag ng kalikasan, kung saan ang mga
anghel na pawang mga alipin ng Allâh, kailanman ay hindi
kumain. Kaya nararapat lamang na ang mga diyos ay mas mataas
ang mga katangian kung ihahambing sa mga anghel. Sinasabi
ninyong si Hesus ay Diyos? Mayroon ba sa inyong
makapagsasabing ang diyos ay kumakain, pagkaraan nito ay
magtutungo sa palikuran upang doon ibuhos ang tawag ng
kalikasan? O mga Angkan ng Kasulatan, ano ang mga bagay na
ito na hindi ninyo maunawaan at sadyang walang katuturan? Ano
nga ba ang mga di-makatuwirang paniniwalang tulad nito na
kahit ang mga musmos na bata ay hindi naniniwala? Paanong
ang mga haka-hakang ito ay tinanggap ng mga mahuhusay na
siyentipiko nang mga nagdaan at kasalukuyan panahon,
gayundin ang matatalinong tao na nagmula sa kanila? Paano
kayo naniwala sa mga maling paratang na ito, na tunay at walang
sapat na batayan na kahit ang mga hayop at mga tao ay hindi
naniniwala.
Kayong mga Angkan ng Kasulatan, kung ang inyong paniniwala
sa konseptong nagsasabing ang (Trinidad) katauhan ni Hesus
(sumakanya nawa ang kapayapaan) ay batay sa nasirang Bibliya
at sa Lumang Tipan (Tawrat), mayroon ng naunang mensahe sa
paksang ito na aming kinuha sa iba't ibang Ebanghelyo. Kabilang
dito ang Ebanghelyo ayon kay Barnabas, na itinatakwil ang
inyong mga alegasyon. Kung inyong sasabihin na hindi namin
tinatanggap ito sa kabila ng mga napapanaligang Ebanghelyo ni
Barnabas na natuklasan sa dalampasigan ng Dead Sea. Ang
dokumentong ito ay nabasa at sinang-ayunan ng paring si Dr.
Charles Francis Potou at Dr. D. F. Aulbright na isa sa haligi ng
Lumang Bibliya (Ebanghelyo). Tinanggap din ito ng paring si
Paul Davis, pinuno ng "All Saint's Church" sa Washington. Kung
mayroong magsasabi mula sa Angkan ng Kasulatan na hindi nila
tinatanggap ang Ebanghelyo ayon kay Barnabas, aking
ipawawalang saysay ang inyong paniniwala sa pamamagitan ng
pagpili ng talata mula sa kilalang Ebanghelyo sa kasalukuyan
Ang Ebanghelyo ayon kay Juan na inyong tinatanggap.
Gagamitin ko ring batayan ang salita at kuro-kuro ng mga

192
dalubhasang Kristiyano sa buong kasaysayan ng Kristiyanismo.
Magsimula tayo sa Ebanghelyo ayon kay Juan!
• 1/15: Ayon kay Juan, si Hesus ay nagsabi:
Katotohanan, aking sasabihin sa'yo: (makikita mo ang
kalangitan na nakabukas at ang mga angel ng Diyos
ay tataas at bababa sa Anak ng Tao). Dito ay malinaw
na tinanggap ni Hesus na siya ay anak ng tao at hindi
anak ng Diyos o kabahagi ng tatlong Persona sa Isang
diyos (Doktrina Trinidad).
• 4:6 Kanyang sinabi: (…kaya't si Hesus ay napagod
mula sa paglalakbay…). Hindi kapani-paniwalang ang
Diyos na Siyang lumikha sa pamamagitan ng Kanyang
Lakas sa langit at lupa at lahat ng nasa pagitan nito ay
napapagod.
• 4:34 (Si Hesus ay nagsabi sa kanila, ang aking
pagkain ay upang sundin ang nag-utos sa akin, at
tapusin ang kanyang gawain). Dito ay pinatunayan ni
Hesus na siya ay Sugo ng Allâh – ang Makapangyarihan
at siya ay sumunod sa Kanyang kagustuhan upang
tuparin ang mensahe ng Allâh na ipinag-utos sa kanya.
• 4:44 (…at si Hesus ay nagpatotoo sa kanyang sarili
na ang propeta ay walang dangal sa kanyang sariling
bansa). Ito ay patunay na siya ay isa lamang Propeta ng
Allâh at kabilang sa lahat ng mga Propeta, kung saan sila
ay hindi pinarangalan ng kanilang mga bansa sa panahon
ng kanilang Pagpapalaganap.
• 4:19 Isang babae ang nagsabi sa kanya: (Ginoo, aking
nakita na ikaw ay propeta, "alam kong ang Mesiyas
ay darating" (na tatawaging Kristo): "kung kailan
man siya darating, kanyang ipahahayag sa amin ang
lahat ng bagay." Si Hesus ay sumagot sa kanya,"
Ako, na mismong nagsasalita sa iyo, ako nga iyon).
Malinaw na siya ay Propeta at siya ang Mesiyas na
nabanggit sa Lumang Tipan. Katulad ng nabanggit, ang
Mesiyas ay nangangahulugan ng Sugo mula sa Diyos na
nagbuhat sa anak ng tao.
• 5:44 Si Hesus ay nagsabi: (Paano ka maniniwala,
kung ikaw ay tumatanggap ng papuri mula sa iba at
hindi ka naghahangad ng papuri na nagmula sa nag-
iisang Diyos?). Dito ay malinaw na sinabi ni Hesus na

192
 walang ibang diyos maliban sa Tunay na Diyos, ang
Tangi at Nag-iisa na walang anak o kabahagi sa kaharian.
Gayundin, kanyang itinatwa ang (Tatlong Persona sa
Isang Diyos [Trinidad]).
• 8:26 Dagdag pa ni Hesus: (…Siyang nagpadala sa
akin ay makatotohanan at ang mga bagay na aking
narinig mula sa Kanya ang aking ipinamalita sa
inyo). Binigyang-linaw ni Hesus na siya ay hindi iba
maliban lamang sa isang Sugo ng Allâh na pumarito sa
mundo upang ipahayag ang anumang ipinag-utos sa
kanya ng Allâh.
• 13:16 Si Hesus ay nagsabi: (ang alipin ay hindi
nakahihigit sa kanyang Panginoon, o kaya'y ang
ipinadala bilang Sugo ay nakahihigit sa nagpadala sa
kanya). Wala ng kailangan pang ipaliwanag sa walang
kasing-linaw na mga kapahayagang ito.

Kaugnay nito, si Girgis Zuwain Al-Fetohi – na nagmula sa

Lebanon, ay nagsabing ang mga Shirintos at Epison at ang
kanilang grupo habang kanilang pinag-aaralan ang Kristiyanismo
ay nagpatunay na si Hesus ay hindi isang diyos o di kaya ay
isang anak ng diyos, at siya ay hindi kilala bago pa man siya
isilang ni Birhing Maria. Sinabi pa niya kung bakit ang mga
arsobispo na nagmula sa Asya at iba pang mga arsobispo na
nagsama-sama sa pagtitipon noong 96 A.D. sa Saint Jonh's ay
nagtanong kung bakit si Hesus ay hindi diyos, kanyang
pinaunlakan at binigyan ng kasagutan ang kanilang mga
kahilingan. Sa taon din iyon, kung kailan pinagsama-sama at
tinipon ni Juan ang nilalaman ng kanyang Ebanghelyo na
sadyang nakalilito. Mayroong nagsasabing ito ay isinulat noon
taong 65 A.D. Ang iba naman ay nagsasabing taong 96 A.D. at
ang iba naman ay taong 98 A.D.
Maraming mga iskolar na Kristiyano ang nagtatwa sa
kasalukuyang Ebanghelyo na isinulat ni Juan na isang disipolo ni
Hesus. Ang Stadlin na iniulat ng kanyang kaibigan na si Catlick
Herald ay nagsabi sa pahina 205 ng ikapitong bilang na inilathala
noong 1884 ng ganito: "Lahat ng nakapaloob sa Ebanghelyo
ayon kay Juan ay isinulat ng isang mag-aaral na nagmula sa
paaralan ng Alexandria." Si Bertschneider ay nagsabi: "Ang
Ebanghelyo ni Juan at lahat ng titik nito ay hindi kanyang
sariling panulat bagkus ito ay isinulat ng ibang tao noong unang

192
mga taon ng ikalawang siglo. Kanya lamang ibinahagi ang
pangalang Juan upang maging kapansin-pansin ito sa mga tao."
Sa isang banda, si Crutis ay nagsabi: "Ang Ebanghelyong ito ay
mayroong 20 kabanata. Pagkaraan nito, pinamahalaan ng
Simbahan ng Afas ang unang 20 kabanata pagkaraan ng
kamatayan ni Juan at upang mapatunayan ang kabanalan ni
Hesus ay inalis nila ang pala-palagay na si Hesus ay isang tao
lamang."
Sadyang malinaw na ang apat na Ebanghelyo na matutunghayan
sa kasalukuyan ay malaki ang kaibahan kung ihahambing sa
bawa't isa. Ang ilan dito ay nagpapahayag ng mga pangyayari
na pinasisinungalingan naman ng isa. Ang pagsasalungatan ng
bawa't isa sa mga Ebanghelyong ito ay tunay at sadyang
malawak at napakalinaw. Maraming mga halimbawa at
palatandaan ang lantarang makikita sa pagsasalungatan na hindi
maaaring mailahad lahat dahil sa lubhang dami at mas mainam
na maglahad na lamang ng iilan. Maraming aklat ang sinulat ng
mahuhusay na manunulat na mga Muslim at Kristiyano ang
tumatalakay sa salungatan at pagkakaiba ng nilalaman ng mga
Ebanghelyong ito, nangunguna na rito ang tanyag at kilalang
iskolar na si Ahmad Deedat.
Lahat ng mga nakasisira at kathang-isip lamang na ibinahagi ng
mga Kristiyano sa kanilang mga Bibliya kaugnay ng tunay na
mga katangian ni Hesus (sumakanya nawa ang kapayapaan)
kung siya nga ba ay diyos, o 'di kaya ay anak ng diyos, o may
kabahagi sa Trinidad, ay pawang mga gawa-gawa lamang sa
nakaraang sangguniang pagtitipon na ginanap sa Nicea 325 A.D.
Sa konsehong ito, kanilang itinalaga ang mga bagay na
pinahihintulutan at ipinagbabawal ng walang anumang batayan
mula sa Bibliya o saan mang maaaring pagkunan ng kaalaman.
Ito ay pawang mga kuro-kuro na nagmula sa bawa't isa na
dumalo sa pagtitipong iyon na pinagtibay ng ibang mga
kasamahan at kapagdaka'y ipinatupad. Sa naunang pagtitipon na
ginanap sa Nicea noong 325 A.D., pagkaraang baguhin o palitan
ang nilalaman ng mahigit 70 magkakaibang Ebanghelyo na ang
bawa't isa ay may pagkakaiba tulad ng ating unang nagbanggit.
Kanila itong binawasan hanggang sa umabot sa apat na
Ebanghelyo na lamang. Kanilang iniakibat ang pangalan ng mga
disipolong sina Mateo, Markus, Lukas at Juan. At ang
kinahantungan, malinaw na ang bawa't Ebanghelyo ay
magkakaiba ang paksa at ang nilalaman ay sadyang kahina-
hinala. Kanila ring pinagtibay sa pagtitipong iyon ang mga
sumusunod na pahayag:

192
1. Kanilang sinabi: "Kami ay naniniwala sa Isang Diyos (ang
Ama) ang Ganap na Makapangyarihan, na Siyang lumikha sa
langit at lupa at sa lahat ng bagay na nakikita at lingid sa
ating kaalaman."
2. At pagkaraan ay sinimulan nilang magpahayag ng malayang
pagsasalungatan at imahinasyon. Sila ay nagsabi: "Kami ay
naniniwala sa iisang diyos, siya si Kristo Hesus, ang nag-
iisang anak ng Diyos, ang isinilang at walang hanggan. Ang
diyos na nagmula sa diyos, ang liwanag na nagmula sa
liwanag. Ang pinakadiyos na nagmula sa tunay na diyos.
Isinilang subali't hindi nilikha, nabibilang sa katawan ng
Diyos. Dahil sa kanya ang lahat ay nilikha, ang aming
Tagapagligtas bilang tao na ipinadala mula sa kalangitan sa
pamamagitan ng kapangyarihan ng Banal na Espiritu. Si
Birheng Maria ang nagsilang sa kanya at sumibol bilang tao.
Para sa ating kapakanan, siya ay naipako sa krus, pinahirapan
at pagkaraan ay namatay at inilibing. Pagkaraan ng tatlong
araw, siya ay bumangon muli upang tuparin ang nabanggit sa
Banal na Aklat. Pagkaraan ay umakyat sa langit at naluklok
sa kanang bahagi ng Diyos at siya ay muling magbabalik
upang pangunahan ang mga nabubuhay at ang patay, at sa
kanyang Kaharian ay walang magiging hangganan."
3. Pagkaraan nito, mas higit pa silang napalayo sa pagkaligaw
sa pagsalungat at sa anumang bagay na ibinubulong sa kanila
ni Satanas upang kanilang sabihin: "Kami ay naniniwala sa
Banal na Espiritu, sa Panginoon, na nagbigay-buhay, na
nagbuklod mula sa dalawa, ang Ama at ang Anak at siya na
itinuring na banal upang sambahin ang Ama at ang Anak."
Hindi natin batid kung saan nagmula ang mga bagay na sadyang
hindi kapani-paniwala at ang mga usaping ito. Kung ano ang
pinagkunan ng mga ito upang kanilang maitalaga? Sapagka't ang
lahat ng ebanghelyo at banal na aklat na nagmula sa kanila ay
sadyang puno ng kamalian at kasinungalingan, at naglalaman ng
hindi malinaw na kahulugan na mga patotoo sa kanilang maling
paniniwala.
Sa unang konseho na itinatag ni Constantinople na idinaos noong
381 A.D., kanilang napagkasunduan na ang Banal na Espiritung
si Gabriel ay isa ring Diyos na kabahagi ng tatlong katauhan ng
diyos (Trinity).

192
Sa unang konseho na itinanghal ni Ephasus noong 431 A.D.,
kanilang napagkasunduan na si Hesus ay may dalawang
katayuan, ang pagiging diyos at ang pagiging tao.
Sa konseho ni Chalcedon na ginanap noong 451 A.D.,
napagpasyahan nilang si Kristo Hesus ay may dalawang
katayuan at dalawang kalooban.
Sa ganitong kalagayan, ang lahat ng mga naganap na konseho o
pagtitipong tulad nito ay nagpatuloy mula sa isa at hanggang sa
isa pa. Ipinagpatuloy nila ang pagtataas at pagtuklas ng mga di-
pangkaraniwang mga haka-haka, konsepto, at paniniwala. Sa
ganito ring paraan nila ipinagbawal at pinahintulutan ang mga
bagay na hindi kailanman nabanggit sa Luma o sa Bagong Tipan.
Ito ay batay sa kanilang paniniwala na ipinagkaloob sa kanila ni
Satanas upang tuluyan silang ilayo mula sa habag ng Allâh – ang
Makapangyarihan. At kanilang panghawakan ang pagtatambal sa
Kanya. Maaari nating itanong sa kanila kung saan nila kinuha
ang mga huwad na paniniwalang tulad nito?
Higit na mainam kung ating bibigyang-halaga sa pamamagitan
ng mga halimbawang ito kung ano ang nagtulak sa kanila upang
magkaroon ng iba't ibang panukala at pagpapahalaga sa
doktrinang Kristiyanismo na nagmula sa kanilang mga sarili.
Sila ay may mga usaping hindi nila napagkakasunduan at iba't
ibang palagay hanggang sa ang kanilang mga simbahan ay
magkawatak-watak at nahati mula sa mga Taga-silangan at
Taga-kanluran. Ito ang kinahinatnan nang matapos ang kanilang
pangrelihiyong konseho na idinaos sa Constantinopole noong
869 A.D., dito rin nagmula ang Eastern Greek Church, na mula
noon ay pinamunuan ng Patriarch of Constantinopole gayundin
ang Western Latin Chruch na pinamunuan ng dating Santo Papa
ng Roma na mas kilala bilang Papa ng Vatican sa kasalukuyan.
Ang sanhi ng kanilang paghihiwalay ay sadyang walang
mahalagang mga dahilan upang magpatuloy ang kanilang di-
malinaw na pananampalataya. Marami mula sa kanila ang
nagsasabing: "Ang Taga-silangang simbahan ay nananangan sa
kanilang pananampalataya na ang Banal na Espiritu ay nagmula
sa Diyos Ama, samantalang ang mga Taga-kanlurang simbahan
ay naninindigang ang Banal na Espiritu ay nagmula sa dalawa, sa
Ama at sa Anak. Ang iba sa kanila'y nagsasabing isa ito sa
Trinidad, subali't ang iba naman ay nagsasabing ang Trinidad ay
isa rito. Tulad din ito ng mga naunang pala-palagay at mga
usapin na pawang salat sa pang-unawa at walang katuturang mga
bagay. Ito ay binigyang-linaw ng Allâh sa Banal na Qur'an:

192
Hindi ba Siya higit na mainam sa inyong tinatawag na
mga diyos, Siya na nagpasimula ng paglikha, at
matapos ito, ito ay Kanyang uulitin, at Siya ang
nagkakaloob sa inyo ng lahat ng bagay mula sa
kalangitan at kalupaan? Mayroon pa bang ibang diyos
maliban sa Allâh? Sabihin: "Dalhin ninyo ang inyong
mga katibayan kung kayo ay nagsasabi ng
katotohanan." (An-Naml-27:64)
Sinabi pa ng Allâh:
At sila ay nagsabi: Ang Mahabagin (Allâh) ay nagkaanak ng
isang lalaki (supling o anak, na katulad ng sinasabi ng mga
Hudyo na si Ezra ay anak na lalaki ng Allâh; at ang mga
Kristiyano ay nagsasabi na Siya ay nagkaanak ng lalaki (si
Hesus), ang mga paganong Arabo ay nagsasabi ng Siya ay
nagkaanak ng mga babae). Katotohanan, kayo ay gumawa ng
isang kakila-kilabot at masamang bagay. Na ang kalangitan ay
halos mapunit, at ang kalupaan ay magkabiyak-biyak, at ang
kabundukan ay malansag sa pagguho dahil sa pagtatambal
nila ng isang anak na lalaki (supling o anak na lalaki) sa
Allâh (ang Mahabagin). Datapuwa't hindi naaangkop para sa
Allâh na Siya ay magkaanak ng anak na lalaki. Walang
anuman sa kalangitan at sa kalupaan maliban na nagmula sa
Allâh bilang isang alipin. Katotohanang batid Niya ang bawa't
isa sa kanila, at sila ay bilang ng lahat sa tamang bilang. At
ang bawa't isa sa kanila ay paroroon sa Kanya na nag-iisa sa
Araw ng Paghuhukom na walang anumang kawaksi,
tagapangalaga o tagapagtanggol. (Maryam-19:88-95)
Ang mga monghe at paring Kristiyano mula sa silangan at
kanlurang mga simbahan ay nagkahiwalay sa isa't isa dahil sa
mga usaping di-makatuwiran at walang halagang mga haka-
haka. Sanhi ng mga ideyang ito, ang mga Kristiyano (Angkan ng
Kasulatan) ay nangaligaw mula noon hanggang sa ngayon
maliban sa kanilang pinagkalooban ng Habag mula sa Allâh –
ang Makapangyarihan.
Mula sa di-magkakatulad na pananaw ng mga Taga-silangan at
Taga-kanlurang mga simbahan lumitaw ang magkakaiba at
pagkara-raming sekta ng Kristiyanismo:
1. Ang Orthodox na nagmula sa bandang Silangan ay
naniniwalang si Hesus ay nagtataglay ng isang katangian
bilang Anak ng Diyos na naghatid sa kanya dito sa lupa

192
 upang ipako sa krus at tubusin ang kasalanan ng mga
Kristiyano.
2. Ang mga Protestante ang nagtaguyod ng Anglican Church.
Itinakwil nila ang mga Taga-kanlurang simbahan upang
magkamit ng karapatang maging malaya.
3. Ang mga Katoliko, sila ang kaanib ng mga simbahan ng
Roma at Papa ng Vatican. Naniniwala silang si Kristo ay
mayroong dalawang likas na pagkatao at pagkadiyos na may
dalawang kalooban.
4. Ang mga Maronite, sila ang mga kaanib ng "John the
Maron". Sila ay nagsasabing si Hesus ay mayroong
dalawang kalagayan (pagkatao at pagkadiyos) subali't may
iisang kalooban, at ang dalawang likas na yaon ay kanilang
pinagsama sa iisang katauhan
5. At ang mga Jacobean ay naniniwala na si Hesus ay
mayroong pinagsamang likas ng isang diyos at likas ng tao
sa iisang katauhan.
Malinaw na ang lahat ng mga ideyang ito, haka-haka at
paniniwala ay pawang sumasalungat sa isa't isa. Ang bawa't
doktrinang ito ay maliwanag na hindi tumutugma sa ibang
doktrina at sa bandang huli ay tinagurian nilang sila ay mga di-
sumasampalataya. Lahat ng ito ay nakapagtala ng malaking
kamalian at hindi katanggap-tanggap na paniniwala sa mga taong
nagtataglay ng malinaw na pag-iisip at malinis na damdamin. Sa
kabila ng iba't ibang palagay at kuro-kuro sa tunay na katayuan
ni Hesus marami pa rin sa mga Kristiyano ang namamagitan sa
kanila upang pabulaanan ang pagkamatay at pagkapako ni Hesus
(sumakanya nawa ang kapayapaan), sila ay nabibilang sa mga
sekta ng mga Saterynosions, Carboucrations, Marcunions,
Barcekalionions at Paulisions. Lahat ng ito ay nabanggit sa
kanilang kasaysayan na tinawag na (Mousyhim) at patuloy na
nagtuturo sa Anglican School of Theology. Kanilang binigyang-
linaw na ang naipako ay katiyakang hindi si Kristo Hesus. Kanila
ring sinasabi: "Si Hesus ay may katiyakang hindi nahulog sa
kamay ng mga umuusig sa kanya. Bagkus siya ay itinaas sa
kalangitan." Ang ibang sektang nabanggit sa itaas ay nagsabi rin
ng mga ganitong palagay mula sa kanilang di-mabilang na mga
parabula sa apat na Ebanghelyo: "Pagkaraang si Kristo Hesus ay
madakip at bago nila maipako, ang ilan sa kanila ay lumampas sa
kanya habang ang kanyang mga kamay at binti ay nakatali at
dinuraan ang kanyang mukha at sinampal ang kanyang mga

192
pisngi." Mayroon ba sa inyo ang maniniwala hinggil sa mga
tinurang ito tungkol sa isang dakilang Sugo ng Allâh? Kahit pa
sinasabi nilang siya ay anak ng diyos. Pahihintulan kaya ng
kanyang amang diyos ang kanyang anak na mainsulto sa
napakasamang paraan at duraan na lamang ang kanyang mukha
ng walang pakundangan? Sadyang nakapagtataka!
Si Peter Quarmag ay nagsabi sa kanyang aklat na pinamagatang:
"Moroug Al Ahkbar Fi Tragim Al Abrar", na sa wikang tagalong
ay may kahulugan na "Ang Larangan Ng Mga Balita Sa
Talambuhay Ng Mga Banal na Tao" na inilathala sa Lebanon
noong 1810 A.D. Sa kanyang maikling pananalita kanyang
sinabing si Markus ay isang Leviticus Jews at mag-aaral ni Peter.
Sinulat niya ang kanyang Ebanghelyo bilang kasagutan sa
kahilingan ng mga taga Romania. Siya ay nagtakwil sa
kabanalan ni Kristo Hesus, subali't siya ay pinatay sa loob ng
kulungan sa lungsod ng Alexandria noong 68 A.D.
Ang manunulat na si Herr Arnst De Bons na nagmula sa bansang
Germany, ay nagsabi sa kanyang aklat na pinamagatang "Islam,
the True Christianity" na matutunghayan natin sa pahina 142 na
nagsasaad ng ganito (ang bunga ng lahat ng bagay tungkol sa
pagkakapako at sakripisyo ni Hesus ay pawang mga
kasinungalingan at kathang-isip lamang ng Paring si Pablo at
tulad ng iba na hindi nabuhay sa panahon ni Hesus at kailanman
ay hindi nakita si Hesus, at sila ay hindi mula sa orihinal na
Kristiyano). Sa unang bahagi ng kanyang aklat na "The History
of Christianity" ay kanyang sinabi: "Ang pagpapatupad ng hatol
sa kamatayan at pagkakapako kay Hesus di-umano ay dapit-
hapon. Kaya't ang paligid ay nababalot ng dilim na naging
dahilan upang magkaroon ng pagkakataon na mapalitan si Kristo
ng isa mula sa mga bilanggo sa Jerusalem na naghihintay na
lamang ng kanilang hatol. Ito ang ibang palagay ng ilang lupon
ng mga Kristiyano na pinatunayan sa Banal na Qur'an".
Sa unang kabanata ng Ebanghelyo ni Barnabas, mababasa ang
ganito:
Sa mga huling taon, isang birheng nagngangalang Maria na
nagmula sa lahi ni David, sa tribu ng Judah, ang dinalaw ng
anghel na si Gabriel na nagmula sa Diyos. Ang birheng ito na
namumuhay nang may kabanalan at walang anumang
pagkakamali, bilang isang inosente na isinasagawa ang
pagdarasal at pag-aayuno. Isang araw habang siya ay nag-iisa,
lumapit sa kanya si anghel Gabriel at nagbigay-galang,
pagkaraa'y nagsabi: "Sumaiyo nawa ang Panginoon" O Maria!

192
Siya (Maria) ay natakot pagkakita niya kay anghel Gabriel,
subali't siya ay pinayapa ng anghel at nagsabing: "Huwag
matakot, Maria, sapagka't ikaw ay napagkalooban ng pagpapala
mula sa Diyos, na humirang sa iyo upang maging ina ng
propetang Kanyang isusugo sa Angkan ng Israel upang sa gayon,
sila ay mamuhay ayon sa kanyang batas ng may katotohanan sa
kanilang puso." Ang birhen ay sumagot: "Papaanong ako ay
magkakaroon ng anak samantalang walang lalaki ang sumaling
sa akin?" Ang anghel ay muling sumagot: "O Maria, ang Allâh
ay lumikha ng isang tao na walang sinumang pinagmulan at Siya
ay may kakayahang lumikhang muli ng isang tao na walang
sinumang pagmumulan, sapagka't walang imposibleng bagay ang
hindi Niya maaaring gawin." Malinaw ang nilalamang ito ng
Ebanghelyo ni Barnabas kung saan ay may pagkakatulad sa
nilalaman ng Banal na Qur'an na mababasa mula sa talata 16-21
ng Kabanata Maryam, kung saan ang Allâh ay nagsabi:
At banggitin sa Aklat (sa Qur'an), O Muhammad ang
kasaysayan ni Maria, nang siya ay lumayo sa kanyang pamilya
upang mapag-isa sa isang lugar sa bandang silangan. Siya ay
naglagay ng harang upang pangalagaan ang sarili sa kanila;
at Aming isinugo sa kanya ang Aming Ruh (ang Anghel na si
Gabriel), at siya ay tumambad sa harap niya sa anyo ng isang
ganap na tao. Siya (Maria) ay nagsabi: "Katotohanang ako ay
humihingi ng kaligtasan mula sa Mahabagin (Allâh) laban sa
iyo, kung ikaw ay may takot sa Allâh." Ang Anghel ay
nagpahayag: "Ako ay isa lamang Sugo mula sa iyong
Panginoon, upang ibalita sa iyo ang handog ng isang matuwid
na anak na lalaki." Siya (Maria) ay nagsabi: "Papaano ako
magkakaroon ng anak na lalaki gayong wala pang lalaki ang
nakasaling sa akin, gayundin, ako ay isang malinis na
babae?" Siya (Gabriel) ay nagpahayag: "Mangyari nga at ito
ay naganap" ang iyong Panginoon ay nagwika: "Ito ay
magaan sa Akin (Allâh): At nais Naming italaga siya bilang
isang Tanda sa sangkatauhan at isang Habag mula sa Amin
(Allâh), at ito ay isang bagay na napagpasyahan na sa
pamamagitan ng kautusan ng Allâh. (Maryam-19:16-21)
Hinggil sa kung ano ang sinabi ni Lukas sa kanyang Ebanghelyo
na siyang sinabi di-umano ni Gabriel kay Maria: "Ang iyong
isisilang ay tatawaging anak ng Diyos" subali't tanging si Lukas
lamang ang sumulat ng ganitong konsepto. Hindi ito nabanggit
sa alinmang Ebanghelyo mula kina Mateo, Juan at Markus. Isa
ito sa patunay na hindi sila nagkakatulad ng palagay sa totoong
katayuan ni Hesus (sumakanya nawa ang kapayapaan) sa

192
kanilang isinulat na Ebanghelyo. Dagdag pa rito, lahat sila ay
walang matibay na pinagkunan ng mga impormasyon ayon sa
kanilang paniniwala. Sa isang banda, ang apat na Ebanghelyong
ito ay tunay na napakalayo kung ihahambing sa Lumang Tipan
na binago ng mga Hudyo. Ang mga Hudyo at Kristiyano ay
magkatulad ang sinasabi. Ang Kristiyano ay nagsabing ang mga
Hudyo ay nagkamali ganon din naman ang mga Hudyo ay
nagsabing ang mga Kristiyano ay nagkamali. Lahat sila ay
nagtatatwa sa kanilang opinion at paniniwala. Ito ay
mababasang lahat sa Banal na Qur'an kung saan ang Allâh – ang
Makapangyarihan ay nagsabi:
Ang mga Hudyo ay nagsasabing ang mga Kristiyano ay
walang sinusunod na tamang relihiyon; gayundin ang
mga Kristiyano ay nagsasabing ang mga Hudyo ay
walang sinusunod na tamang relihiyon gayong kapwa
nila binibigkas ang mga Kasulatan. Gayundin ang
pagpaparatang ng mga walang kaalaman (mga
pagano). Hahatulan sila ng Allâh tungkol sa kanilang
pinagtatalunan sa Araw ng Paghuhukom. (Al-Baqarah-
2:113)
Pagkaminsan, sila rin ay nagtataka, "Paanong ang isang tao na
isinilang na walang ama ay walang kabanalan?" Ang Allâh ay
nagbigay ng kasagutan sa katanungang ito: Ang Dakilang
Tagapaglikha ay nagsabi sa Banal na Qur'an:
Katotohanan, ang kahalintulad ni Issa (Hesus) sa paningin ng
Allâh ay tulad ni Adan. Kanyang nilikha si Adan mula sa
alabok, at Kanyang sinabi sa kanya: "Mangyari! - at naganap
nga." (Al-Imran-3:59)
Alinsunod sa kahulugan nito, si Sheikh Ahmad Deedat, isang
kilalang paham na Muslim ay nagsabi: "Ang ilan sa inyo ay
nagsabing ang Propeta ng Islam ay nag-utos sa atin na igalang
ang Ebanghelyo, subali't aling Ebanghelyo?" Ang aklat na
iniutos ng ating Propeta na igalang natin ay ang Ebanghelyo ni
Hesus. Subali’t nasaan na ang Ebanghelyo ni Hesus? Ang
kasalukuyang Bibliya o higit na tamang tawaging ‘mga Bibliya’
ay walang isa mang Ebanghelyo ni Hesus!
Si Propeta Muhammad ay nag-utos sa ating igalang kung ano
ang ipinahayag ng Allâh kay Hesus, hindi yaong Ebanghelyo
nina Mateo, Markus, Lukas at Juan.
Kung inyong sinasabing si Hesus ay isang diyos, magkagayun,
magpakita kayo ng kahit isang talata na nagmula sa inyong

192
Bibliya kung saan si Hesus (sumakanya nawa ang kapayapaan)
ay nagsabing: "Ako ay diyos" o 'di kaya ay nagsabing "Sambahin
ako".
Dagdag pa ni Deedat, ang Diyos sa tatlong persona (Doktrina
Trinidad), na ang ilang mga Kristiyano ay nagsasabing ang
Diyos ay ang Ama, ang anak at Espiritu Santo, at naniniwalang
ang Diyos ay ang Ama, ang anak at Espiritu Santo ay iisang
diyos, subali't kailanman ay hindi nila inisip na sila ay tatlong
diyos, bagkus ay tatlo sa iisang Diyos. Subali't nais kong
malaman ninyo, O kayong mga nakauunawa. Tama ba kung
ating sasabihin: "Ito ay isang tao, ito ay isa pang tao, at ito ang
ikatlo at pagkatapos ay ating sasabihing ang tatlong ito ay hindi
tatlong tao, bagkus sila ay isa lamang?
Makatuwiran ba kung ating sasabihing: "Ang tatlong ito ay iisa?"
Katunayan kung atin lamang aalamin kung sino ang tatlong ito
na sadyang magkakaiba ay malalaman natin ang kaibahan nila sa
isa't isa. Bawa't isa sa inyo ay may kanyang sariling pag-iisip
upang mapagtanto ang pagkakaiba ng mga katangian ng bawa't
taong ito. Meron silang pagkakaiba sa konseptong pangkaisipan
sa isa't isa, Ang ama, ang anak at espiritu santo. Kapag kayong
mga Kristiyano ang nagsasabi: "Sa ngalan ng Ama" katiyakan,
alam ninyo kung sino Siya. Kapag Pasko, inyong ipinapalagay
na siya ay isang matandang lalaki na may puting balbas at kapag
inyong sinabi: "Sa ngalan ng anak", katiyakan magkakaroon ka
ng sariling palagay para sa kanya, at maaari mong mailarawan na
isa siyang makisig at batang lalaki na may kulay gintong buhok
at kulay asul na mga mata. Paano ang tatlong magkakaibang
taong ito na nagtataglay ng iba't ibang kaisipan at katangian ay
mabubuo sa iisang katauhan?
Hindi natin maaaring tanggapin ang tatlong konsepto ng diyos
(Trinidad), kung saan ay hindi nabanggit ni Propeta Hesus – na
anak ni Maria ang tungkol dito at hindi lamang kaming mga
Muslim ang nagsasabi ng mga bagay na ito. Maging ang mga
iskolar ng Kristiyanismo ay nagtanggal ng mga tanda at
simbolong ito mula sa ikapitong pangungusap ng kabanata-5 sa
unang aklat na sinulat ni Juan, pagkaraan ng nabanggit na
ikapitong pangungusap, sa kasalukuyang bagong edisyon ng
Bibliya ito ay naglalaman lamang ng apat na salita na
nagsasabing: (Mayroong tatlong mga saksi) at ito ay
nangangahulugan ng (Ang Ama, ang Salita at Espiritu Santo, at
sila ay iisa). Ang pariralang ito ay naglalaman ng tanda o
simbolo ng tatlong katauhan ng diyos sa pananampalatayang

192
Kristiyanismo na nagsasabing: "Na yaong sumasaksi sa mga
kalangitan ay tatlo, ang Ama, ang Salita at ang Espiritu Santo.
Ang tatlong ito ay Iisa." Maging ang kanilang mga iskolar ay
pinabulaanan ang mga katagang ito na nagpasyang alisin at
ituring na ito ay gawa-gawa lamang.
Ang tanong ay ganito: Bakit tinanggal ng mga Kristiyano ang
isang pangungusap na sumusuporta sa Doktrina Trinidad sa
Bibliya? Ang kasagutan: Kanila itong ginawa sapagka't ito ay
mga salita ng pari noong ikaanim na siglo A.D. Ito ay sinulat
bilang tala-ibaba lamang. Subali't yaong mga naglimbag ng
Bibliya ay isinama ang mga tala-ibabang ito bilang bahagi ng
paksa ng Bibliya na umaayon sa kanilang sariling kagustuhan.
Ang paniniwala sa tatlong katauhan ng diyos (Trinidad), at ang
pagkakapantay sa Allâh ng usapin tungkol sa anak ng Allâh ay
walang iba kundi isang malaking kasinungalingan laban sa
Allâh. Ang Allâh ay hindi nangangailangan ng anupaman,
gayundin, ay hindi Niya kailangan ang isang anak upang
panatilihin ang Kanyang Kaharian at magpatuloy sa Kanyang
mga sinimulan. Ang Allâh ay hindi nangangailangan ng isang
anak upang pumalit pagkaraan ng Kanyang kamatayan. Hindi ito
pahihintulutan ng Allâh. Tanging ang Allâh lamang at walang
sinuman ang maaaring magbigay ng palagay na Siya ay lilikha
ng isang panibagong nilikha upang maging kaagapay sa
Kanyang Kaharian. Si Hesus ay nagsabi sa Aklat ni Juan 5:30:
"Ako ay walang kakayahang gawin ang isang bagay mula sa
aking sariling kakayanan."
Kung nais nilang sabihing si Hesus ay anak ng Allâh, paano
natin tatanggapin na si Hesus ay may kaluluwa at katawan na
kasama ng Allâh bilang Kanyang anak bago pa ang pagkalikha
sa simula, at ang diyos Ama ay nagsabi: O aking anak magtungo
ka sa unang taon ng kapanganakan ni Kristo na isisilang ni
Birhing Maria sa kanyang sinapupunan. Ito ay sadyang
kamangha-mangha? Papaano mo iisiping si Hesus ay nabubuhay
na kasama ng Allâh bago pa ang pagkakalikha? Siya ba ay nasa
kanyang katawan at kaluluwa? O 'di kaya siya ay naroon at
sumususo? O 'di kaya naman siya ay naroroon bilang isang
batang naglalaro? O 'di kaya nama'y isang binatang mayroong
iba't ibang pag-ibig? O siya kaya ay isang ganap na tao bago siya
ipinadala ng Allâh dito sa sanlibutan na lumabas mula sa
sinapupunan ni Maria bilang isang sanggol? Maaari ba nating
isipin na ang bagong silang na bata at walang sariling kakayahan
na umiiyak pagsilang niya sa mundong ito ay Diyos? At tayo ay
maaaring magtaka: Sino ang nasa sinapupunan ni Maria: Siya ba

192
ay si Propeta Hesus o 'di kaya ay si Hesus, ang Diyos? Bakit
hindi natin kayang tanggapin ang katotohanan?
Kung si Hesus ay anak ng Allâh, ang Allâh ay sadyang malayo
sa kanilang mga kasinungalingan laban sa Kanya. Maaari niyang
ipadala sa mas higit na paraang marangal si Hesus tulad ng
pagpapadala Niya kay Adan noon, o mas higit pa sa paraan ng
pagpapadala Niya kay Adan, gayundin sa pagpapadala Niya kay
Gabriel, sa Espiritu Santo at sa mga anghel na ipinadala Niya sa
daigdig.
Sa pangwakas, sila ay naniniwalang si Kristo na itinuring nilang
diyos na nagkatawang tao ay napako sa krus at namatay upang
sila ay tubusin sa kanilang mga kasalanan. Kanilang iniisip na
ang nag-iisang tao ay maaaring magpasan ng lahat ng kasalanan
ng tao. Ito ang aking katanungan sa inyo: "Ang Allâh ba sa
inyong palagay ay maaaring mamatay? Hindi ba't kayo ay
nagsabing ang Allâh ay walang hangganan at hindi maaaring
pumanaw? Pagkatapos ay inyong sasabihin na ang diyos ay
namatay at naipako sa krus? Kung ang Allâh ay namatay, ano
kaya ang nangyari sa Kanyang mga nilikha at sino kaya ang
mamamahala sa buong sanlibutan."
Bago ko tuluyang wakasan ang kabanatang ito, nais kong ipaabot
sa Angkan ng Kasulatan ang tungkol sa ilang kaganapan na
naitala ng ilang mamamahayag na nagmula sa bansang India sa
ika-2 bahagi ng ika-19 na siglo A.D. Ang pangunahing tauhan ng
pangyayaring ito ay walang iba kundi ang tanyag na si Sheikh
Rahamat-ullah Bin Khalil-Ullah Al-Hindi. Siya ay kilala bilang
isang mahusay na tagapagtaguyod ng Islam noong panahon ng
pamamalagi ng mga British sa India at kasalukuyang ang mga
Protestanteng Kristiyano ang nangingibabaw sa larangan ng
pananampalataya sa naturang bansa. Sinikap nilang kumbinsihin
ang lahat ng sekta ng pananampalataya, kabilang na ang mga
Muslim upang yakapin ang Kristiyanismo. Ang pinuno ng
Misyonaryo sa India nang panahon iyon ay ang Paring si Pfander
na sumulat ng isang aklat na pinamagatang "Ang Tunay na
Batayan" kung saan kanyang tinatawagan ang mga Muslim na
lisanin ang Islam at yakapin ang Kristiyanismo. Wala isa mang
Iskolar na Muslim mula sa India ang nakipag-usap sa mga
misyonaryo. Sapagka't sila ay nawalan ng lakas ng loob at halos
nais na nilang iwanan ang pagiging mga Muslim at yakapin ang
Kristiyanismo. Si Sheikh Rahmat-Ullah ay nabahala sa ganitong
kalagayan ng mga Muslim sa India ng mga panahong iyon.
Kaya't kanyang pinagpasyahang pag-aralan ang kanilang mga
aklat, ang Luma at Bagong Tipan, hanggang maabot niya ang

192
mga namamagitan at gawa-gawa lamang na mga konseptong
kanilang iniambag sa kanilang mga aklat. Ipinakalat niya sa
buong India ang kanyang natuklasan at hinamon ang Paring si
Pfander sa isang talakayan na tinanggap kaagad ng huli. Sa pag-
aakala ng kanyang katiyakang pagkapanalo. Si Pfander ay
nagmungkahi ng tatlong magkakasunod na pagkakataon upang
isagawa ang naturang talakayan at kanyang hiniling ang pagdalo
ng mga tanyag na pulitiko, mga dalubhasa sa larangan ng agham,
mga mamamahayag, gayundin ang maraming bilang ng
mamamayan sa India upang magsilbing saksi. Malugod na
tinanggap ni Sheikh Rahmat-Ullah ang mga kondisyon ni
Pfander at sa kanyang sariling panukala ay sinabi niyang
sinuman ang hindi makatugon sa anumang katanungan na
ihahain sa talakayan ay iiwan ang kanyang relihiyon at aanib sa
huli na kaagad namang tinanggap ni Pfander.
Hindi nangangahulugang iiwan ni Sheikh Rarmat-Ullah (nawa'y
payapain ng Allâh ang kanyang kaluluwa) ang kanyang
relihiyong Islam, bagkus inilahad niya ang ganitong kondisyon
sapagka't mataas ang kanyang katiyakan na ang mga patunay na
kanyang dala-dala na nagmula sa aklat ng Allâh at sa mga winika
ni Propeta Muhammad ang kanyang magiging pambihirang
sandata ng katotohanan. Sa kabilang banda, naniniwala siyang
ang dala-dala ni Pfander ay mga di-mapagbabatayang aklat na
lubos ang pagkasira at hindi katanggap-tanggap maging ang
konseptong pangkaisipan at payak na pangangatuwirang taglay.
Ang unang talakayan ay ginanap noong ika-10 ng Abril, 1854 sa
distrito ng Akbar Abad sa lungsod ng Agra. Marami ang mga
dumalo kabilang na si Dr. Muhammad Wazeer Khan upang
suportahan si Sheikh Rahmat-Ullah at ang paring si Fernische
upang suportahan naman si Pfander. Maraming iba pa ang
nagsidalo, isa na rito ay ang pinuno ng Divan, isang tagapayo
mula sa Tanggapan ng Pananalapi, ang pangalawang gobernador
ng lungsod ng Nabaras, si Sheikh Qamar Al Islam – isang Imam
ng Great Mosque ng Agra, si Khadem Ali Khan – punong
tagapatnugot ng "Vanguard News" at ilan sa mga kilalang pinuno
ng naturang bansa.
Pagkaraan ng unang talakayan, isinulat ni Ali Khan ang naging
resulta ng unang debate. Sinabi niyang tinanggap ni Pfander ang
ilang mga pagbabago sa Bibliya sa loob ng pito o walong
pagkakataon.

192
Walang masabi si Pfander tungkol dito, bagkus kanyang nasabi
na lamang na mayroong bahagyang pagbabago sa aklat na hindi
naman makakaapekto sa Kabanalan ng Aklat na ito.
Samantala, sumagot si Sheikh Rahmat-Ullah sa ganoon ding
kapahayagan: "Kapag ang isang dokumento bagama't ito ay hindi
ganoong kahalaga, ay napatunayang nasira o nabago, ito ay
maituturing na wala ng halaga at hindi na mapapanaligan. Paano
pa kaya ang Aklat ng Diyos? Iyong tinanggap na may mga
pagbabago at pagkakamali sa inyong aklat ng may walong iba't
ibang kalagayan at pagkatapos ay pinaniniwalaan mo pa rin ito at
inaanyayahan mo pa ang mga tao na sumunod sa bagay na ito?"
Ang pangalawang bahagi ng talakayan ay naganap noong ika-11
ng Abril, 1854. Napag-alamang mas maraming pari ang dumalo.
Sila ay mga kasamahan ni Pfander makaraang maipahayag sa
buong India na may isang Iskolar ng Islam ang naglagay sa isang
tanyag na paring Kristiyano sa kahiya-hiyang sitwasyon
makaraang banggitin ng huli ang mga pagbabagong naganap sa
kanilang Bibliya. Ilan sa mga paring ito ay sina William Klein,
Harvy at marami pang iba. Naiulat din na kaya sila dumalo sa
debateng iyon ay upang makipagtalo lamang na pawang mga
salat sa anumang katibayan. Subali't hindi naging dahilan iyon
upang pigilan ang pag-amin ni Pfander tungkol sa pagkasira ng
Bibliya na naging dahilan upang sila ay lumisan ng talunan sa
naganap na talakayan.
Pagkaraang kanilang mapagkasunduan ang ikatlo at huling
talakayan, si Pfander ay hindi na dumating bagkus ay nagpadala
na lamang ng isang liham na humihingi ng paumanhin sanhi ng
hindi niya pagdalo. Subali't si Dr. Muhammad Wazeer ay
nagpadala ng sulat kay Pfander na naglalaman ng ganito:
"Kailangan mong dumating upang sagutin ang mga katanungan
ni Sheikh Rahmat-Ullah at pagkatapos ay iyong itapon na
lamang ang iyong Bibliyang sadyang hindi na mapagbabatayan
at tigilan mo na rin ang pananawagan sa mamamayan ng India
upang yakapin ang inyong huwad na relihiyon."
Dahil dito, kumalat sa mga pahayagan ang pangunahing dahilan
kung bakit si Pfander ay hindi dumalo, sa pangambang kapag
siya ay natalo sa talakayang iyon ay mapilitan siyang yumakap
sa Islam upang tuparin ang kanilang kasunduang sinumang
matatalo ay tatalikod sa kanyang pinanghahawakang relihiyon at
yayakap sa huli. Katiyakan, siya ay hindi nakatalaga upang
maging isang mananampalataya tulad ng binanggit ng Allâh –
ang Makapangyarihan sa Banal na Qur'an:

192
Katotohanan ikaw (O Muhammad ) ay hindi nagbibigay ng
gabay sa iyong nais, bagkus ang Allâh ang gumagabay sa
sinumang Kanyang naisin. At Siya ang nakaaalam kung sino
ang kanyang ginabayan. (Al-Qasas-28:56)
Ito ang salaysay ng karanasan ni Sheikh Rahmat-Ullah sa India.
Nagpapatunay lamang ito sa mga kasinungalingan ng mga
Kristiyano laban sa Allâh – ang Pinakamataas. Sadyang ang
Allâh ay malayo sa anumang mga kasinungalingan na kanilang
sinasabi!
Sa sunud-sunod na mga eskandalo ng mga paring Kristiyano,
ating tunghayan ang isang pangyayaring naganap sa isang sikat
na mamamahayag ng Kristiyanismo at kung ano ang naisulat sa
tanyag na American "Time" Magazine na inilathala noong ika-7
ng Marso, 1988 tungkol sa ilang misyonaryong pari na
nagtatanghal ng programang pang-telebisyon na ipinalalabas sa
buong Estados Unidos. Bawa't isa sa mga misyonaryong ito ay
mayroong tagasunod na umabot sa milyon ang bilang at
naniniwala sa kanilang mga sinasabi tungkol sa Bibliya.
Ang "Time" at "Washington Post" ay nagpasabog ng mga
eskandalo laban sa grupo ng mga paring nanghihingi ng
donasyon sa bawa't Kristiyanong kanilang nasasakupan na
umabot sa sampung milyong mga kaanib at nakaipon ng
kayamanan na umabot sa mahigit sampung milyong dolyares.
Ginugugol ng mga misyonaryong ito ang salaping kanilang
nalikom bilang panustos sa kanilang sarili, sa mga asawa at mga
kamag-anak. Mayroon din silang mga palasyo, mga sasakyang
panghimpapawid at magagarang mga sasakyan. Hindi pa rito
natatapos ang paglustay ng mga salaping kanilang nalikom,
ginagamit din nila ito sa kanilang pangseksuwal na mga gawain
at mga ipinagbabawal na relasyon sa mga babaeng nagbebenta
ng aliw.
Naisip ba natin na kung ang mga eskandalong ito ay nailathala sa
mga babasahin at pahayagang Arabo, bilang palatandaan ng
Kristiyanismo kung saan ang mga Kristiyano ay nagtuturing sa
kanilang mabubuting halimbawa, tayo ay makatitiyak sa
kanilang walang hanggang pagtutol at tutuligsain ang mga
pahayagang ito tulad ng nangyari sa Ehipto noong huling bahagi
ng Hunyo, 2001. Kanilang pinatunayan ang mga artikulong ito sa
pamamagitan ng mga positibong katibayan tulad ng paglalahad
sa katotohanan ng isang kilalang misyonaryong pari.

192
Ibinunyag ng Time Magazine ang tungkol sa isang kilalang
misyonaryo na si James Baker at ang kanyang asawang si Tay
May sa isang kasindak-sindak na pinamagatang: "Ang Mundo ng
Panlilinlang, Pandaraya, Panggagaway, Pangunguwalta sa
pamamagitan ng pananakot, pagnanakaw, kasinungalingan at
pagkukunwari. Ang daigdig ng eskandalong Seksuwal,
Panggagahasa at Prostitusyon ng mga misyonaryong pari, kung
saan ang kanilang mga pangalan ay mas higit na tanyag kaysa sa
mga sikat na artistang pampelikula at telebisyon sa Amerika."
Maraming mga kalalakihan at kababaihan ang nalason ang mga
isipan na humigit sampung milyon ang bilang na nagkakaloob sa
kanila ng malaking kayamanan sa Stock Exchange na hindi
bababa sa dalawang bilyong dolyares kada taon.
Si James Baker at ang kanyang asawa ay nagsimulang gumanap
bilang mga misyonaryo sa pamamagitan ng isang palatuntunan
sa telebisyon matapos na kanyang iwan ang C.B.N. TV network.
Si Timmy na hinango sa pangalan Tay May, ay lumalabas sa
programa sa telebisyon na nakasuot ng sexy swimming costume
habang nakaupo sa gilid ng kanyang asawa habang nagsasalita sa
harap ng maraming tagapakinig. Kanyang sinasabing:
"Kailangan nating maging kaakit-akit sa harap ng mga
tagapakinig at bukod dito ang pagsusuot ng mga seksing
kasuotan at paglalagay ng maraming make-up habang
nangangaral ay hindi maituturing na isang kasalanan."
Nguni't dumating ang mahalagang papel na ginampanan ng
misyonaryong si Jimmy Swaggart sa kanyang pagpapasabog ng
eskandalo laban kay Baker at sa asawa nito, na naging dahilan
upang magbitiw sa naturang samahan. Mainam na ating
banggitin na si Swaggart ay dating kasamahan ni Baker sa
kanyang programa. Nagkahiwalay lamang sila pagkaraang
magkaroon ng pagtatalo hinggil sa hatian ng kayamanan na
umaabot sa milyong dolyares ang halaga na kanilang nalikom
mula sa mga donasyon. Naramdaman ni Baker na si Swaggart
ay magiging banta sa kanya dahil sa taglay nitong karisma sa
manonood kaya naman tinanggal niya kaagad ito sa kanyang
programa.
Kaugnay nito, sinimulan ni Jimmy Swaggart ang pagbabayad sa
mga pribadong ahensya upang tiktikan at tuklasin ang mga
kabulukan ni Baker at ng kanyang asawa. Sa huli, pagkaraang
kanyang makalap ang mga nakakahiyang pangyayari sa buhay
ng mag-asawang James at Tay May Baker, kanyang ibinunyag
ang lahat ng ito upang sirain ang reputasyon ng mag-asawa. Ito
ang naging dahilan upang si Timmy Baker ay lumabas sa

192
telebisyon na humihingi ng paumanhin at nagsasabing siya ay
tinukso lamang ng Demonyo upang gawin ang kanyang mga
kasalanan at inamin niya na siya ay isang "drug-addict".
Kanyang sinabi na ang demonyo ang nagtulak sa kanya upang
gawin ang mga bagay na iyon pagkaraang magkaroon si Baker
ng isang relasyon sa isang babae na kinilalang si Jessica Han –
dating kalihim ni Baker sa simbahan. Sinulsulan pa ni Swaggart
si Han na idemanda si Baker at sabihing isa siyang dating birhen
bago siya inabuso. Dagdag pa ni Han sa kanyang sinabi:
"Tinukso niya (Baker) ako at binigyan niya ako ng inuming
nakapagpapawala ng malay na nagdulot sa akin upang mawalan
ako ng ulirat at nang magbalik ang katinuan sa aking pag-iisip,
ako ay maihahambing na lamang sa isang niluray na hamburger
na wala ng maaaring magnais upang kainin ito sanhi ng
paglapastangang kanyang ginawa sa akin."
Makaraang maghain ng demanda ni Han laban kay Baker, inalok
ng huli ang biktima ng malaking halaga upang manahimik na
lamang. Subali't hindi ito nakatulong sa tuluyang pananahimik sa
usapin sapagka't lumaganap na ang masamang balita sa daan-
libong mga tagasunod ng mag-asawa na dating naniniwala na
sila ay malilinis at mapagkakatiwalaang mga lingkod ng diyos.
Makaraang ipalabas ang paninirang-puring ito na kaagad
lumaganap sa buong kapuluan, si Baker at ang kanyang asawang
si Tay May ay lumantad sa isang lingguhang pagtitipon ng mga
mamamahayag at sa isang programang pang-telebisyon na
umiiyak at luhaan sa dahilan ng pagkakumpiska ng kanilang
missionary foundation T.V. net, kasama rito ang malawak na
mga lupaing nagkakahalaga ng milyong dolyares. Naganap ito
makaraang sila ay akusahan bilang mga mangingikil at kinilala
na mapag-aksaya at bulagsak sa yaman at mga taong nagmamay-
ari ng mga palasyo na kung saan ang mga kasangkapan ay
nababalutan ng ginto at mamahaling bato na matatagpuan sa
California at Florida.
Sa isang panayam sa telebisyon, si Baker ay nagsabi: "Si
Swaggart ay nagsagawa ng paninirang nabanggit upang isulong
ang kanyang layunin laban sa kanya (Baker) upang makamtan
ang 129 milyong dolyares na taunang kinikita ng naturang
"missionary foundation".
Ang mariing tugon ni Swaggart kay Baker sa mga akusasyon ng
huli ay ganito: "Panahon na upang linisin ang sariling tahanan
mula sa kaloob-looban nito, at ang mga ginawa ni Baker at ng
kanyang asawa ay lubhang kahiya-hiya at katawa-tawa na

192
makababawas ng dangal sa hanay ng mga misyonaryo at
kinakailangang wakasan upang huwag ng pamarisan."
Inihambing ni Swaggart ang kanyang dating kaibigan sa isang
uri ng sakit na walang lunas na nakapaloob sa katawan ni Kristo.
Gayunpaman, ang sunud-sunod na mga eskandalong tulad nito
ay nagpatuloy sa samahan ng mga pari. At hindi roon natapos
ang mga eskandalong naganap, maging si J. Swaggart ay
humantong sa ganoong kahiya-hiyang sitwasyon. Si Swaggart na
nagturing kina Baker at sa kanyang asawa bilang isang uri ng
sakit na walang lunas sa katawan ni Kristo ay humantong din sa
ganoong kalagayan. Sa di-inaasahang pangyayari ng daan-libong
mga manonood ng C.B.N. T.V. cables na sumasakop sa buong
kapuluan ng Estados Unidos, ang Paring si Swaggart ay nakita
ring umiiyak at luhaan habang nagpapahayag ng kanyang mga
kasalanan sa loob ng kanyang simbahan.
Ito ay pagkaraang si Swaggart ay maiskandalo at mailathala ang
kanyang mga larawan sa lahat ng lugar habang nakikipagtalik sa
isang kilalang babaeng nagbebenta ng aliw na si Debora
Murphy. Siya (Murphy) ay nakahiga habang walang saplot sa
katawan sa harapan ni Swaggart. Binayaran ni Swaggart ng
malaking halaga si Murphy upang magmistulang abnormal sa
kanyang mga ginawa habang nagpapakita ng mga malalaswang
pagkilos ng hubo't hubad.
Kung ano ang ginawa ni Swaggart kay Baker ay ganon din ang
nangyari kay Swaggart. Kung noong una ay hinanapan niya ng
kamalian si Baker at ang asawa nito sa pamamagitan ng mga
larawan at impormasyon, gayundin ang ginawa ng isang paring
si Marpin Gurman, na tinanggal ni Swaggart sa kanyang trabaho
sa TV channel. Kanya ring hinanapan ng mga kamalian si
Swaggart. Kumuha rin siya ng pribadong tagasubaybay upang
alamin ang mga maling ginagawa niya na humantong sa
pagkakatuklas ng mga larawan at video tapes. Bago niya inilabas
ang mga vidoe tapes na 'yun, sinubukan niyang kuwaltahan si
Swaggart sa isang maruming paraan subali't hindi siya binayaran
ni Swaggart. Kaya inilabas niya ang mga larawan at video tapes
sa mga pahayagan at telebisyon. Laking gulat ni Swaggart
makaraang kanyang matunghayan ang lahat ng kanyang mga
kawalanghiyaan at hindi maubos ang paghingi niya ng tawad sa
kanyang mga ginawa. Habang siya ay nakatayo sa harapan ng
kanyang mga tagapanood at humingi ng tawad sa kanyang
Panginoon. Mapayapa siya habang nakasuot ng kupas na terno at
marahang bumibigkas ng isang himig sa madamdaming
pamamaraan: "Hindi ko sinasabing ito ay isang kasalanan o

192
kasinungalingan, bagkus ito ay itinuturing kong isang pagsisisi
sa aking kakulangan. Hindi ko sinisisi ang sinuman sa inyo,
bagkus sinisisi ko ang aking sarili." Kanya itong sinasabi habang
luhaan at gumagatol pa ang kanyang boses. At kanya pang
sinabi: "Aking Tagapagligtas, ako ay nakagawa ng mga kamalian
at ako ay humihingi sa Iyo ng patak ng iyong dugo mula sa krus
upang linisin ang nangangalawang kong kaluluwa at gawin mo
itong tulad ng isang dagat ng kapatawaran."
Masdan ang larawan ni Swaggart sa "Time" habang umiiyak at
nangungumpisal sa kanyang kasalanan!

192
192
Pagkatapos ng kanyang di-makatotohanan at makabagbag
damdaming pagsisisi, ang paring si Swaggart ay tumakas gamit
ang kanyang marangyang sasakyan upang magkanlong sa
kanyang malawak na bukirin na namumutiktik sa kasaganaan.
Sa oras ng kanyang pag-amin, hindi siya (Swaggart) naglahad ng
anumang kasalanang kanyang nagawa. Sa kasalukuyan, batid ng
buong sanlibutan ang lahat ng kanyang masasamang gawaing
seksuwal na kanyang kinasangkutan sa pagitan ng mga babaeng
nagbebenta ng aliw sa ilang mumurahing hotel. Ito ang taong
nagpakadalubhasa upang ibunyag at sumpain ang maling gawain
at kasalanan ng iba. Ito rin ang taong nangangaral sa milyon-
milyong Kristiyano at nagtuturo sa kanila tungkol sa
kagandahang asal at tamang pag-uugali.
Ilan lamang ang mga ito sa eskandalong naganap sa pagitan ng
mga misyonaryong pari, na kung saan inilarawan ni Kristo Hesus
sa kanilang di-umano ay Banal na Bibliya, at nagsabing: "Mga
anak na mapanlinlang na kakikitaan mo ng kabutihan kapag
humaharap sa tao, subali't ang kalooban ay puno ng
kasinungalingan at pagmamalabis." Paano mo tatalakayin ang
tungkol sa mabubuting gawain kung ikaw mismo ang lumalabag
dito at ikaw ay isang sinungaling?
Ang iba pang mga kaganapan kaugnay ng mga katiwalian ng
kanilang mga pinuno na nag-aangkin nang walang hanggang
kabutihan ay nailathala sa pahayagang 'La Republica' sa Roma
na kinasangkutan ng mga iskandalo ng mismong mga paring
Kristiyano. Isang manggagamot at lingkod ng simbahan na
kinilalang si Mora Odonohy ay nagsabing mismong ang Vatican
ay tumanggap sa katotohanan na ilan sa kanilang mga
misyonaryong pari ang puwersahang nakikipagtalik sa mga
kakabaihang naglilingkod ng kanilang simbahan. At kalimitang
dinadaan sa dahas ang pakikipagtalik at sapilitang nagsasagawa
ng mga "abortion". Ang ulat na ito ayon sa Vatican ay
pangyayaring naganap lamang sa iilang mga lugar sa buong
mundo na umabot sa 23 mga bansa, kabilang na rito ang Estados
Unidos, Brazil, Pilipinas, India, Ireland at Italy.
Ang artikulong isinulat ng mamamahayag na si Marco Polity,
isang manunulat ng pahayagang 'La Republica' ng Vatican ay
nagsabi: "Ang ulat na isinumite ni Odonohy para sa pinuno ng
Vatican Archbishop Council na si Cardinal Martinez Somalo
noong Pebrero taong 1995 ay nilagdaan ng iba pang mga
kababaihang naglilingkod sa simbahan." Nagpapatunay ito sa
ilang mga kasong kinasasangkutan ng ilang pari na tuwirang

192
nag-uutos sa mga kababaihan upang sumailalim sa proseso ng
"abortion" na humahantung kung minsan sa kamatayan, at
pagkaraan ay pinamumunuan ang misa sa paglilibing. May mga
pagkakataon ding ang mga kababaihang ito ay sapilitang
pinaiinom ng mga contraceptive tablets. Karagdagan pa rito,
may mga kaso ring tulad nito ang nakapagtala na 20 kababaihan
ang sabay-sabay na nagdalantao sa loob ng isang relihiyosong
lugar.

Sa iba pang bahagi ng aklat na ito, ating basahin ang dalawang

salaysay ng mga Kristiyanong yumakap sa pananampalatayang
Islam makaraang kanilang mabatid ang tunay at wagas na
katotohanang taglay ng pananampalatayang Islam.
Una, ang kasaysayan ng ating Kapatid na si Abdullah Lawrence
Marwan. Isinalaysay niya ang kanyang kuwento sa isang
pahayagan sa Al Madinah. Heto at ating tunghayan ang kanyang
salaysay.

192
Ang pagbabalik-tanaw ng Amerikanong si Abdullah
Lawrence sa kanyang pagyakap sa Islam.
Marami sa mga taong isinilang sa mga Islamikong bansa ang
hindi nag-akala sa aking ilalahad na kuwento. Sa buong buhay

192
ko, kailanma'y hindi ako nakarinig ng Al-Adhan, ang panawagan
sa pagdarasal sa Islam o di kaya'y ang bumigkas ng Islamikong
pagbating Assalamu – Alaikum. Ang ginintuang pagbating ito
kapag aking naririnig ay dagliang nagpapaalala sa akin ng
pagpapala mula sa Allâh – ang Makapangyarihan, na Siyang
humirang sa akin at nagbigay ng gabay tungo sa landas ng
Tamang Relihiyon.
Si Dr. Marwan ay pinuno ng eyes section sa Maghraby Eyes
Center sa Al Madinah Al Minawwara. Isinalaysay niya ang
kanyang kuwento sa isang pahayagan, tunghayan natin. Marami
sa aking mga kaibigan ang nagtatanong kung paano ko niyakap
ang Islam? Kalimitang ang aking tugon ay nahahati sa dalawang
kasagutan, isang maikli at isang mahaba. Ang aking maikli at
payak na kasagutan ay ipinahahayag ko ng ganito: "Walang
sinuman ang magagabayan sa Islam kung walang Gabay at
Habag na nagmula sa Allâh." Kapag nakita ko ang isang tao na
nag-aral ng Islam at hindi niya ito tinanggap, ito ang naghahatid
sa akin upang magkaroon ako ng mahabang kasagutan.
Sampung taon na ang nakararaan ng nagkaroon ako ng anak na
babae na naghihirap sa sakit na congenital deformation.
Mayroon siyang kaunting kulang sa bahagi ng ugat na daluyan
ng dugo at hangin sa kanyang puso. Makaraan ang masusing
pagsusuri, ang grupo ng manggagamot na bumubuo ng pangkat
na nagsagawa ng pagsusuri ay nagpasyang ilagak ang aking anak
sa Intensive Care Unit upang magsagawa ng malawakan pang
pagsusuri. Kanilang napag-alaman na ang pangunahing ugat na
dinadaluyan ng dugo at hangin para sa buong katawan ng aking
anak ay hindi sapat upang tustusan ang pangangailangan nito.
Ang ibabang bahagi ng kanyang katawan ay nagkulay matingkad
na asul at nagmistulang namamatay na. Nang aking marinig ang
resulta ng kanilang pagsusuri, nakadama ako ng kalungkutan sa
aking puso at bilang isang manggagamot, batid ko kung ano ang
ibig nilang ipakahulugan.
Ang pinakamamahal kong anak na ilang araw pa lamang na
naisisilang ay nangangailangan na ng isang operasyon sa
kanyang puso. Pagkatapos nito ay kailangan pang ipagpatuloy
ang obserbasyon sa magiging resulta ng operasyon kada taon
upang makatiyak sa kanyang kaligtasan na maaaring kanyang
ikamatay sa huli.
Nang aking matanggap ang resulta sa isinagawang pagsusuring
medikal, may naramdaman akong isang bagay na namatay sa
aking sarili, ito ay ang pagmamalaki. (Ang lahat ng pasasalamat
ay para sa Allâh lamang – ang Makapangyarihan). Akala ko

192
noon, kaya kong gawing mag-isa ang lahat ng responsibilidad
maging anuman ito. Ako ay naging matagumpay sa lahat ng
bagay at inasahan ko na kaya kong lampasan ang lahat ng
balakid na maaaring humarang sa aking daraanan ng buong lakas
sa buong buhay ko. Subali't kapag dumating na ang pagkakataon
na masasaksihan ng aking dalawang mata ang kanyang
kamatayan at walang sinuman ang makatutulong sa kanya, aking
napagtanto sa kauna-unahang pagkakataon ng aking buhay na
wala pala akong kakayahan upang gawin ang lahat ng bagay.
Hindi nagtagal at ako ay nagtungo sa isang silid sa loob ng
ospital na ginagamit ng mga Muslim sa kanilang pagdarasal. Sa
loob ng silid na ito ay walang mga larawan, mga rebulto at krus
na makikita, at doon ako ay nagdasal, isang makatotohanang
pagdarasal. Dagdag pa ni Dr. Marwan: "Habang ako ay
nagdarasal, ako ay naniniwala na ang Allâh ay Laging Buhay.
Subali't bago naganap ang insidenteng iyon, ang Salita ng Allâh
ay sadyang lingid sa akin at wala akong kaalaman tungkol dito.
Ako ay nagsumamo sa Allâh na sana ay sagipin Niya ang aking
anak at gabayan Niya ako sa Tamang Landas tungo sa Tunay na
Relihiyon, at ako ay nangakong sisikapin kong sumunod at
tumalima sa Kanya. Umiiyak ako at walang pag-aalinlangan na
ang Allâh ay nakamasid at nakikinig sa aking mga panalangin.
Ako rin ay naniniwala na ang Allâh – ang Makapangyarihan ang
tanging makatutulong sa aking panambitan."
Isang himala ang nangyari. Ang aking panalangin ay tinugon ng
Allâh sapagka't nang ako ay bumalik sa Intensive Care Unit,
aking napag-alaman mula sa mga manggagamot habang sila ay
namamangha sa nangyari at sabihin sa akin na ang aking anak ay
nasa maayos nang kalagayan. Dagdag pa nila, matapos ang
panibagong pagsusuri, kanilang natuklasang hindi na siya
nangangailangan pa ng anumang operasyon at maging ang
anumang gamot ay hindi na rin niya kailangan. Sa oras ding
iyon, nanumbalik ang likas na kulay ng kanyang katawan. Ang
mga manggagamot ay nakakuha ng photos films ng kanyang
puso bago at pagkatapos ng di-inaasahang pagbabago, at lahat
sila ay namangha sa naganap, hindi nila inakala ang himala ay
nagmula sa Allâh. Ang mabuting kalusugan ng aking anak ay
nananatili hanggang sa kasalukuyan (Ang lahat ng papuri at
pasasalamat ay sa Allâh lamang).
Bago naganap ang pangyayaring ito, ako ay namumuhay sa
kawalan ng pananampalataya at nagtatakwil sa Panginoon.
Kalimitan ay hindi ako dumadalaw sa mga simbahan, maliban
lamang kung nais kong makipagtalo sa mga Pari na huwag ng

192
palawigin pa ang pag-aalinlangan ng mga Kristiyano sa turo ng
kanilang simbahan.
Pagkaraan ng pangyayaring iyon sa aking anak, sinikap kong
maging tapat sa aking pangako sa Allâh. Sinimulan kong
hanapin ang katotohanan tungkol sa Diyos – ang Diyos na
Siyang tumugon sa aking pagsusumamo at nagpagaling sa aking
anak.
Sinimulan kong pag-aralan ang lahat ng pananampalataya mula
sa Budaismo, Hinduismo, Hudaismo at Kristiyanismo. Dumalo
ako sa iba't ibang mga pagtitipon ng simbahan. Akin pang
natatandaan nang pag-aralan ko ang Hudaismo, hindi ko
maintindihan kung bakit si Hesus ay hindi nila matanggap bilang
isang Propeta na ipinadala ng Allâh. Nang pag-aralan ko naman
ang Kristiyanismo hindi ko malaman kung sino ang huling sugo
na nakasaad sa Bibliya. Gayundin ay walang sinuman ang
makapagpaliwanag sa akin kung papaanong sila ay naniwala sa
konsepto ng tatlong katauhan ng diyos (Trinidad)? Bakit
kanilang iniisip na si Hesus ay naipako sa krus at isa siyang anak
ng Diyos? Ang panghuli ay kung papaano sila naniniwala sa
maraming kakatwang bagay at maling doktrina na matatagpuan
sa katuruan ng kanilang pananampalataya at sa kanilang mga
bibliya.
Kailanman ay hindi ako naging isang Kristiyano at hindi ko
pinaniniwalaan ang kanilang mga ideolohiya.
Ganon pa rin ang aking pagkabahala sa aking sarili pagkaraan
nang tatlong taong patuloy na pananaliksik sa iba't ibang
relihiyon na mayroong maraming bilang ng mga tagasunod sa
kasalukuyan. At dumating ang pagkakataon na nakatanggap ako
ng ilang impormasyon tungkol sa Islam mula sa aking kapatid na
naunang yumakap sa pananampalatayang ito (Lahat ng
pasasalamat ay sa Allâh lamang). Nang sabihin niya sa akin sa
telepono na siya ay kasapi na sa Islam, una, naisip ko kagad na
baka siya ay nasisiraan lamang ng ulo.
Sa kabila noon pinadalhan pa rin niya ako ng Banal na Qur'an na
salin sa wikang Ingles at mga kahulugan ng nilalaman nito,
gayundin ang talambuhay ni Propeta Muhammad . Nang aking
mabasa ang aklat, ako ay nagkaroon ng katiyakang si
Muhammad ang panghuli sa mga naunang sugo na siyang
aking hinahanap sa lahat ng mga relihiyon. Dito na nagsimula
ang aking pagiging isang Muslim.

192
Si Abdullah Lawrence ay nagpatuloy: "Aking napag-alaman na
sa Amerika, walang sinumang Amerikanong iniwan ang
Kristiyanismo at yumakap sa Islam na hindi nakaranas ng
masidhing pasakit. Pagkaraang aking ipahayag ang bago kong
relihiyon, ako ay hiniwalayan ng aking asawa. Karagdagan pa
rito, ayon sa batas ng mga Kristiyano sa Amerika ng mga
panahong iyon, kinuha ng aking asawa ang aking bahay, kotse, at
lahat ng aking ari-arian. Maging ang aking mga anak at ang
aking kayamanan ay kanyang nakuha sa pamamagitan ng isang
hatol mula sa korte at ako ay napilitang magbayad ng 5 taong
suportang pananalapi para sa kanya at 15 taon para sa aking mga
anak. Hindi rin ako pinahihintulutang makita ang aking anak,
maliban sa layong hindi bababa sa 100 piye bilang hatol ng
hukuman." Sa panahong iyon, ganoon ang patakaran sa bansang
Amerika laban sa sinumang Amerikanong yumakap sa
pananampalatayang Islam.
Ang aking mga magulang ay nagbigay sa aking asawa ng lahat
ng tulong na kanyang kakailanganin upang maisaayos ang aming
diborsyo at nagbayad sila ng mahigit 35,000 dolyares. Sa
bandang huli ay binalaan pa ako at ang aking kapatid na huwag
silang dadalawin, tatawagan o magpapadala ng anumang pagbati
sa pamamagitang ng koreo. Bakit? Sapagka't ako at ang aking
kapatid ay pawang mga Muslim.
Subali't maluwag sa loob kong tinanggap ang lahat ng iyon at
batid kong kapag ang isang nilikha ay iniwan ang isang bagay
para lamang sa Allâh, pupunan Niya ito ng mas higit pa.
Nawalan ako ng isang asawang hindi mananampalataya at mga
anak subali't ang Allâh – ang Makapangyarihan ay nagkaloob sa
akin ng isang dalisay na asawang Muslim at nagsilang ng isang
anak na lalaki. Nawala ang aking dating pamilya at mga
kaibigan, ngayon ay pinagkalooban naman ako ng Allâh ng higit
pa sa kanila, sila ang mga kapatid kong Muslim dito sa piling
lungsod ng Al Madinah (ang lungsod ng Propeta ). Sa kabila ng
pagkawala sa akin ng aking mga ari-arian, ang Allâh – ang
Makapangyarihan ay nagkaloob sa akin ng pinakadakilang
kayamanan na hindi maaaring pantayan ng anumang bagay – at
ito ang Relihiyong Islam. (Lahat ng papuri ay sa Allâh lamang).

Ating tunghayan ang isa pang kuwento ng ating kapatid na

Amerikanang si Hayat Collins na isinalaysay sa isang
pahayagan ng Saudi Arabia na "Al Nukba"

192
Ako'y lumaki sa isang relihiyoso at Kristiyanong pamilya. Ang
mga Amerikano nang panahong iyon ay mas relihiyoso kung
ihamabaing sa kasalukuyan. Kalimitan sa bawa't pamilya, isang
halimbawa, ay nagtutungo sa simbahan tuwing araw ng Linggo.
Ang aking mga magulang ay masugid na naninilbihan sa
simbahan at kalimitang mga pari ang aming panauhin sa aming
tahanan. Ang aking Ina ay palagiang nagbibigay ng mga aralin sa
Sunday School at gayundin naman ako bilang kanyang katulong.
Maaaring sabihin na ako ay isang relihiyosa kung ihahambing sa
ibang kabataan bagama’t hindi ko natatandaan ang ilang mga
detalye tungkol dito. Minsan sa aking kaarawan, binigyan ako ng
aking tiyahin ng ebanghelyo bilang regalo at ang aking kapatid
na babae ay nagbigay naman ng manika. Sa iba pang
pagkakataon, humingi ako ng isang aklat tungkol sa mga
panalangin sa aking ama at madalas ko itong binabasa sa loob ng
maraming taon. Sa unang antas ng aking pag-aaral, kumuha ako
ng isang kurso ng pag-aaral sa Bibliya sa loob ng dalawang taon.
Mula noon hanggang ngayon, binabasa ko pa rin ang ilang
bahagi ng Bibliya subali't hindi ko ito maintindihang mabuti.
Sa panahon ng aming pag-aaral sa Bibliya (Luma at Bagong
Tipan), ito ay naging mahirap para sa aming maunawaan
sapagka't hindi pangkaraniwan ang mga nilalaman nito na
nakapagdududa at kung minsan ay nakalilito sa aming isipan.
Isang halimbawa, ang Bibliya ay nagtuturo sa amin ng tinatawag
na "orihinal na kasalanan", na ang ibig sabihin ba'y ang lahat ng
bata ay isinilang na makasalanan? Mayroon akong isang kapatid
na lalaki at lubos ang aking kaalaman na ang sanggol na ito ay
walang kasalanan.
Sa Bibliya ay may mga hindi pangkaraniwan at hindi angkop na
mga kuwento tungkol kay Propeta David (sumakanya nawa ang
kapayapaan). Isang halimbawa, hindi ko maintindihan kung
papaanong ang isang Propeta ng Allâh ay kumilos sa ganoong
paraan na binanggit sa Bibliya? Maraming mga bagay ang
naging palaisipan sa akin tungkol sa Bibliya, subali't ako ay
nangangambang magtanong sapagka't nais ko na tawagin nila
akong isang mabuting bata.
Subali't may isang batang lalaki ang nagtanong at salamat sa
Diyos sa patuloy niyang pagtatanong. Ang pinakatampok na
usapin ay ang konsepto ng Trinidad (tatlong persona sa iisang
Diyos). Hindi ko ito lubos na maintindihan. Paanong ang diyos
ay kasama sa tatlong bahagi at ang isa rito ay tao?

192
Pinag-aralan ko rin ang mga alamat ng Griyego at Romano sa
paaralan at inakala kong ang ideya ng Trinidad at ang mga taong
naging mga santo ay kahawig ng maraming kaisipang Griyego at
Romano hinggil sa 'di umano’y tinatawag na Diyos. Kanilang
itinuturo na marami ang Diyos, at bawa't isa ay may
nakatalagang tungkulin sa bawa't anyo ng buhay. (Aming
hinihingi ang kapatawaran mula sa Allâh).
Ang batang lalaking ito ay nagpatuloy sa pag-usisa ng kung anu-
anong mga katanungan tungkol sa Trinidad, at sa huli ay
nakatanggap siya ng kasagutang hindi siya nakumbinsing tulad
ko.
Sa huli ay pinayuhan na lamang siya ng aming guro sa Teolohiya
ng Michigan University na magdasal at manumbalik sa
pananampalataya na akin ding isinagawa.
Sa ikalawang antas ng aking pag-aaral, lihim kong pinangarap na
maging isang madre, dahil ako ay nahihikayat na magdasal sa
mga natatanging pagkakataon. Nais ko ang isang uri ng buhay na
buong pusong naglilingkod sa Diyos at ang magsuot ng mga
kasuotan na naglalarawan ng isang relihiyosong pamumuhay.
Isa sa naging sagabal upang matupad ko ang aking hangarin ay
ang sekta ng aking pananampalataya, sapagka't ako ay hindi
isang Katoliko at kami ay naninirahan sa isang bayan sa gitnang-
kanluran na ang Katoliko ay hindi gaanong tanggap ng ilan.
Karagdagan pa rito, ang aking pagiging Protestante ang nagbigay
ng dahilan upang hindi ko tanggapin ang pagiging pagano at
nagkaroon ako ng pag-aalinlangan na ang isang patay na santo
ay maaaring makatulong sa akin.
Hanggang umabot ako sa kolehiyo ay patuloy ko pa rin itong
pinag-iisipan at ipinagdarasal. Karamihan sa mga mag-aaral ay
pinag-uusapan at pinagtatalunan ang tungkol sa relihiyon. At
marami akong naririnig na iba't ibang pananaw tungkol sa
paksang ito. Tulad ni Yusuf Islam, nag-aral din ako ng tinatawag
na Oriental Religions, tulad ng Budhism, Kunfischism at
Hinduism, nguni't ang lahat ng ito ay hindi nakatulong sa akin.
Hanggang sa makilala ko ang isang Muslim mula sa Libya na
nagbigay sa akin ng ilang impormasyon tungkol sa Islam at sa
Banal na Qur'an. Kanyang sinabi na ang Islam ang bago at
pinakamodernong bersyon ng Banal na Relihiyon. Sa aking
sariling palagay tungkol sa kalagayan ng Aprika at Gitnang
Silangan nang mga panahon na iyon, wala akong makitang

192
palatandaan upang tawagin ang Islam na isang bago at
modernong pananampalataya.
Minsan, inanyayahan namin siya (Muslim) na sumamang
magsimba sa aming simbahan. Kanyang sinabi na sadyang
kahanga-hanga ang pamamaraan ng aming pagdarasal, subali't sa
bandang huli siya ay nagtanong: "Sino ang nagtalaga ng ganitong
pamamaraan sa inyong pagdarasal? Sino ang nagsabi sa inyo
kung kailan kayo tatayo, yuyuko at luluhod? Sino ang nagturo sa
inyo na magdasal ng ganito?"
Ikinuwento ko sa kanya ang kasaysayang pinagmulan ng unang
simbahan. Subali't kung minsan ay nakakaramdam ako ng galit
sa kanya sanhi ng kanyang kakaibang mga puna, nguni't sa
bandang huli ay aking napag-isipan kung ang tao nga bang
nagtalaga sa ganitong pamamaraan ng aming pagdarasal ay may
karapatang gawin ito? Paano nila nalaman na ang pamamaraan
ng pagdarasal ay katulad nito? Mayroon ba silang banal na utos
o matibay na batayan tungkol dito?
Batid ko sa aking sarili na maraming katuruan sa Kristiyanismo
ang hindi ko pinaniniwalaan, nguni't patuloy pa rin ang aking
pagpunta sa simbahan. Kapag sa aking palagay ay mayroon
silang binibigkas na ilang bahagi ng kanilang doktrina na
kinapapalooban ng paglapastangan sa Diyos tulad ng kautusang
ipinalabas ng Niqia Economical Council in Minor Asia 325
A.D., hindi ko na lamang ito binibigkas at nagsimula akong
makaramdam ng kakaibang damdamin sa loob ng aming
simbahan.
Hanggang dumating sa akin ang isang malagim na pangyayari
nang ang aking malapit na kaibigan ay dumulog sa Pari ng aming
simbahan upang kumunsulta hinggil sa kanyang problema sa
pag-aasawa. Sinamantala ng paring ito ang sakit na kanyang
nararamdaman at ang kanyang di-maayos na kalagayang
pangkaisipan. Dinala siya ng pari sa isang hotel at doon siya
inakit at pinagsamantalahan.
Noong una, hindi ko pinag-aaralan ang tungkulin ng isang lalaki
sa kanyang relihiyon sa buhay ng isang Kristiyano o kaya'y
aking binigyan ng kaukulang pansin. Subali't pagkaraan ng
pangyayaring iyon ay kinailangan ko ng gawin ang magmatyag.
Karamihan sa mga Kristiyano ay naniniwalang ang kapatawaran
ay makakamtan sa pamamagitan ng pangungumunyon at dapat
na pangunahan ng isang Pari o isang itinalagang tao ng isang

192
relihiyon. Paano kung wala ang pari, wala bang makakamit na
kapatawaran?
Patuloy pa rin ang aking pagdalaw sa simbahan at kung minsan
ay nauupo ako, nagmamasid at nagmumuni-muni sa mga
kalalakihan ng aming relihiyon. Wala silang pagkakaiba sa
kongregasyon kundi man ay baka ang ilan sa kanila ay mas higit
pang masama.
Papaanong sa pamamagitan ng isang tao, maging sino pa man
siya, ay makatutulong sa pangangailangan ng isang tao upang
makipag-ugnayan sa Panginoon?
Hindi ba ako maaaring makipag-ugnayan sa Allâh at tanggapin
ang Kanyang Kapatawaran ng tuwiran?
Lumipas ang mga araw, napag-alaman ko ang nais ipakahulugan
ng mensahe mula sa Banal na Qur'an na aking natagpuan sa
isang silid-aklatan sa loob ng isang pamilihan. Binili ko ito at
aking sinimulang basahin. Sa loob ng walong taon ay paulit-ulit
kong binabasa ang aklat na ito. Sa mga panahon ding iyon ay
patuloy pa rin ang aking paghahanap ng katotohanan sa ibang
relihiyon.
Sinimulan kong pag-isipan ang aking mga nagawang kasalanan
at nangibabaw ang takot sa aking kalooban na baka maragdagan
ko pa ang mga ito. Papaano ko malalaman na ako ay
mapapatawad ng Allâh? Naglaho ang aking paniniwalang
naaayon sa katuruan ng mga Kristiyano na ang paghingi ng
kapatawaran ay makakamtan lamang sa pamamagitan ng ibang
tao. Pakiramdam ko sa aking sarili, ako ay lugmok sa mga
kasalanan at hindi ko batid kung paano ko matatakasan ang mga
ito. Patuloy akong nagtatanong sa aking sarili kung hanggang
kailan ako maghihintay ng Kapatawaran.
Hanggang dumating ang tamang panahon at nabasa ko ang mga
sumusunod na talata mula sa Banal na Qur'an:
Katotohanan, inyong matatagpuan mula sa kalipunan ng mga
Hudyo at Mushrikun ang may masidhing poot sa mga
Mananampalataya (mga Muslim) at inyong matatagpuan
yaong mga taong pinakamalapit sa pagmamahal sa mga
Mananampalataya (mga Muslim), silang mga nagsasabing
“Kami ay mga Kristiyano.” Sapagka't kabilang sa kanila ay
mga pari at monghe at sila ay hindi (palalo) mapagmalaki. At
kapag sila (bilang tunay na mga Kristiyano) ay nakarinig ng
anumang ipinahayag sa Sugo (Muhammad ) inyong makikita

192
ang labis na pagtulo ng luha sa kanilang mga mata sanhi ng
katotohanan na kanilang natunghayan. Sila ay nagsasabi:
“Aming Panginoon” Kami ay nananampalataya; kaya itala
Ninyo kami bilang mga saksi.” At bakit hindi kami
maniniwala sa Allâh at sa anumang dumating sa amin na
katotohanan? At hinihiling namin sa aming Panginoon na
nawa’y tanggapin kami (sa Paraiso sa Araw ng Pagkabuhay
na Muli) kasama ng mga taong matutuwid. (Al Maidah-5:82-84)
Minsan ay nakita ko ang mga Muslim na nagdarasal sa isang
serye ng balitang pang-telebisyon at gusto kong malaman kung
papaano magdasal ang isang Muslim. Nakakita ako ng isang
aklat na sinulat ng isang di-Muslim na nagpapaliwanag sa paraan
ng kanilang pagdarasal. Sinubukan kong magdasal, subali't wala
akong sapat na kaalaman sa pagpapakadalisay at isinagawa ko
ang aking pagdarasal ng hindi naaayon sa tamang paraang itinuro
ng huling Propeta . Sa sumunod pang mga taon, mag-isa kong
ipinagpatuloy ang aking naiibang paraan sa pagdarasal.
Hanggang maisaulo ko pa ang ilang bahagi ng Banal na Qur'an
sa wikang Ingles. Hindi ko batid noon na ang mga Muslim ay
nagsasagawa ng kanilang pagdarasal at isinasaulo ang Banal na
Qur'an sa wikang Arabik.
Pagkaraan ng mahigit walong taon sa aking patuloy na
pagbabasa ng Banal na Qur'an, nabasa ko ang talatang ito:
…Sa araw na ito ginawa Kong ganap ang inyong
rehiliyon, para sa inyo, at nilubos Ko ang Aking
Kagandahang-loob sa inyo, at pinili Ko ang Islam
bilang inyong relihiyon. Datapuwa't siya na napilitan
dahil sa matinding gutom ng walang layon ng
pagsuway (sila ay maaaring kumain ng gayong mga
laman o karne) at katotohanang ang Allâh – ang
Mapagpatawad, ang Mahabagin. (Al-Maidah-5:3)
Napaluha ako sa galak sapagka't aking napag-alaman na ang
Allâh lamang ang tanging nakababatid ng walang hanggan.
Simula pa ng Kanyang likhain ang sanlibutan at batid Niyang
ganap na may isang Collin ng New York, U.S.A. ang
makababasa ng mga talatang ito mula sa Banal na Qur'an sa
buwan ng Mayo taong 1986 na siyang makapagliligtas sa kanya.
Ngayon ay napag-alaman ko na kailangan ko pang pag-aralan
ang maraming bagay, higit sa lahat kung papaano ang tamang
paraan ng pagdarasal. Subali't ang aking suliranin ay wala akong
kilalang Muslim sa aming lugar na maaaring makatulong sa akin.

192
Ang mga Muslim noon sa Amerika ay hindi pa masyadong
hayag tulad ngayon at hindi ko alam kung saan ako makakakilala
ng isang Muslim na may sapat na kaalaman sa
pananampalatayang Islam na makapagtuturo sa akin ng tamang
pamamaraan ng pagdarasal at ilang mahahalagang bagay na
kailangan kong malaman.
Hanggang sa makakita ako ng isang numero ng telepono mula sa
isang Islamic Association. Tinawagan ko ang numerong iyon at
may isang lalaking sumagot sa akin. Kaagad akong kinabahan at
nag-atubiling kausapin ko ang sumagot sa kabilang linya.
Ibinababa ko na lamang ang telepono dahil hindi ko alam kung
ano ang aking sasabihin. Paano kaya nila ako kakausapin.
Paghinalaan kaya nila ako? Bakit nila ako pagkakaabalahang
sagutin samantalang mayroon namang ibang mga Muslim? Iyon
ang mga katanungang kaagad pumasok sa aking isipan.
Sa sumunod pang dalawang buwan nakakita akong muli ng
numero ng telepono ng isang Islamic Society. Sinubukan kong
tawagan ang numero ng telepono sa Masjid subali't walang
sumasagot. Hanggang sa gawin ko na lamang ang isang hakbang
na aking naisip at inasahang makatutulong sa akin. Gumawa ako
ng isang liham upang magtanong ng ilang impormasyon tungkol
sa Islam. Makaraan ang ilang araw, isang nagpakilalang
Abdullatif Abdul Sabour ang tumawag sa akin at nagpadala sa
akin ng mga babasahin tungkol sa Islam. Sinabi ko sa kanya ang
aking hangarin na maging isang Muslim, subali't ako ay kanyang
pinaalalahanang maghintay ng tamang oras hanggang dumating
ang pagkakataong mayroon na akong katiyakan sa aking sarili.
Ako ay nabahala sa kanyang sinabi. Subali't batid kong siya ay
tama at kailangan ko ring tiyakin sa aking sarili sapagka't
maaaring kapag aking tinanggap ang pananampalatayang Islam,
may mga bagay na mangyari sa akin na hindi ko inaasahan.
Labis akong naging abala sa pag-aaral tungkol sa Islam at
madalas ko itong iniisip sa araw at gabi. Maraming
pagkakataong ako ay nagmamasid sa labas ng Masjid (na dating
isang lumang bahay noon) lulan ng aking sasakyan at
nagpapaikot-ikot ng maraming ulit at umaasang may makikitang
isang Muslim at itinatanong ko rin sa aking sarili kung ano ang
larawan ng loob nito.
Hanggang dumating ang unang araw ng buwan ng Nobyembre
taong 1986 habang ako ay abala sa kusina ng aking bahay, na tila
baga dumating na ang pagkakataon sa aking sarili na ako ay isa
nang ganap na Muslim. Dahil sa hindi ko tiyak ang aking

192
gagawin at sanhi na rin ng aking pagiging duwag, gumawa muli
ako ng isang sulat at ipinadala ko sa Masjid na nagsasaad ng
ganito: "Ako ay naniniwala sa Allâh, ang Nag-iisa at Ganap, at
ako ay naniniwala na si Muhammad ay Kanyang Propeta, at
nais kong maitala sa talaan ng mga mananampalataya."
Nang sumunod na araw makaraang kanyang matanggap ang
aking liham, ako ay kanyang tinawagan sa telepono at aking
binigkas ang testimonya ng pananampalataya na aking inuulit-
ulit. Ito ay ang pagbigkas ng mga katagang: "Ako'y sumasaksi
na walang ibang Diyos na dapat sambahin maliban sa Allâh, at
ako ay sumasaksi na si Muhammad ay Kanyang Sugo."
Pagkaraan ng aking pagsaksi (Shahada), kanyang sinabing
pinatawad ng Allâh ang lahat ng aking mga kasalanan at ang
katulad ko sa mga sandaling iyon ay isang bagong silang na
sanggol na walang bahid na kasalanan.
Naramdaman kong napawi ang lahat ng bigat na dala-dala ko na
siyang nagpapahirap sa aking balikat sa loob ng mahabang
panahon at sa aking nadaramang kaligayahan ako ay napaluha.
Hindi ako nakatulog ng gabing iyon. Bagkus ako ay umiiyak at
paulit-ulit kong sinasabi ang pangalan ng Allâh sapagka't
ipinagkaloob Niya sa akin ang Kanyang Kapatawaran. Salamat
sa Allâh! (Dito nagtatapos ang kasaysayan ng ating kapatid na si
Hayat Collins).

Isa sa tampok na tagapagpalaganap ng Islam na nagmula sa

South Africa ay si Sheikh Ahmad Deedat. Siya ay isang
Aprikano na nagmula sa India. Siya ay kilala bilang isang
mahusay na tagapaglaganap ng Islam at maraming mga
pagkakataon na kanyang itinaguyod ang Islam laban sa mga
misyonaryo at paring Kristiyano sa bansang Aprika. Sa lahat ng
mga debateng kanyang tinampukan laban sa mga tanyag na
mangangaral ng Kristiyanismo, lahat sila ay humantong sa
pagkatalo. Si Sheikh Ahmad Deedat ay maraming aklat na
nailathala sa iba't ibang wika tungkol sa kanyang mga debate.
Isa sa mga ito ay pinamagatang, Is the Bible the Word of God?.
Dito ay sinabi ni Deedat: "Ang mga Protestante ay nagbawas sa
pitong kasulatan sa Aklat ng kanilang Panginoon, kung saan ay
tinawag nilang The King James Version." Bagama't ang mga
Katoliko ay hindi naniniwala sa Bibliyang ito, iminungkahi pa
rin itong bilhin ng mga bagong Kristiyano sapagka't ito lamang
ang kasulatang isinalin sa 1500 na mga bagong wikang
pandaigdig. Kanilang tinulungan ang mga Protestante na

192
maipakalat ito. Ang kinahinatnan, halos lahat ng Kristiyano,
Katoliko man o mga Protestante ay gumagamit ng bibliyang ito.
Sa kabilang dako, ang lahat ng Kristiyano ay nagkaisa at
sumang-ayon na baguhin ang nilalaman ng King James Version,
gayundin sila ay pumayag na bawasin ang lahat ng mga
kamalian at hindi katanggap-tanggap na mga impormasyong
nakapaloob dito. Ang King James Version ay isinaayos noong
1881 A.D. at ito ay tinawag na bagong kasulatan. Noong 1952,
binago nila itong muli at tinawag na (R.S.V.), at muli nila itong
binago sa ikatlong pagkakataon noong 1973. Upang isagawa ito,
kinailangan ang 32 mga iskolar ng teolohiya na magtipon-tipon
upang tumulong sa binuong tagasuri na kinabibilangan ng 50
miyembro na nagmula sa iba't ibang sekta ng Kristiyanismo. Ang
nakagulat sa lahat ng mga Kristiyanong nakabasa sa panimula pa
lamang ng bagong salin na kasulatang ito ay ang sinabi ng 32
mga dakilang iskolar ng teolohiya na: "Ang King James
Version ay mayroong malalang depekto at ang mga
depektong ito ay napakarami at napakaselan na
nangangailangan ng panibagong pagsasalin sa wikang
Ingles."
Ang mga sumusunod ay paglalarawan ng binagong edisyon para
sa 1971 A.D. ng edisyong King James Version.

192
Kamakailan lamang, isang magasin ang inilathala ng relihiyong
Saksi ni Jehovah noong Setyembre 8, 1957. Ito ang magasin na
pinamagatang "AWAKE". Sa loob ng babasahing ito (pahina-

192
21) ay matutunghayan ang isang artikulong pinamagatang
"50,000 ERRORS IN THE BIBLE".

Si Sheikh Ahmad Deedat ay nagsabing: "Isang umaga, araw ng

Linggo, habang aking inihahanda ang babasahing ito, nakarinig
ako ng mga katok sa pinto ng aking bahay. Nang aking
pagbuksan ay tumambad sa akin ang isang taong nagmula sa
bansang Europa at ipinakita sa akin ang dalawang magasin na
pinamagatang "Awake" at "The Watching Tower". Napag-alaman

192
kong siya ay kaanib ng relihiyong Saksi ni Jehovah. Kapag
nakita mo sila, madali mo silang makikilala, sapagka't sila ang
pinakaaroganteng tao sa balat ng lupa. Niyaya ko siyang
pumasok. Ipinakita ko sa kanya ang tungkol sa babasahing
"Awake", pahina-21. Ang artikulo ay mababasa ng ganito:
"Gising, ngayon na ang tamang panahon upang Gumising".
Tinanong ko siya: "Ito ba'y inyong babasahin?" Nakilala niya
kaagad ito at aking binasa ang pamagat na (50,000 Errors in the
Bible). Kapagdaka, siya ay namutla at itinanong niya sa akin
kung saan ko raw nakuha ang babasahing iyon, dahil ito raw ay
nailathala 23 taon na ang nakararaan. Nagpapatunay lamang na
ako ay bata pa noong panahong iyon at kanyang tiningnang
mabuti ang nilalaman ng naturang magasin.
Ang bawa't ng kaanib ng Saksi ni Jehovah ay sanay sa mga
ganitong sitwasyon. Sila ay dumadalo sa pag-aaral ng 5 beses
isang araw. Maituturing na isa sila sa pinakamatatalinong grupo
sa mundo ng Kristiyanismo. Sa kanilang pag-aaral, tinuturuan
silang manahimik na lamang kung sila ay masasangkot sa mga
di-makatotohanang bagay at maghintay na lamang na sila ay
kasihan di-umano ng Banal na Espiritu upang makamtan ang
kasagutang hinahanap. Pinagmamasdan ko siya habang isa-isa
niyang sinasaliksik ang bawa't pahina. Pagkaraan ay itinaas niya
ang kanyang ulo na nagpapahiwatig ng tila baga kinasihan ng
Banal na Espiritu at nagsabing: "Ang artikulong ito na nagsasabi
ng mga kamalian ay tinanggal na. Tinanong ko siya, ilan pa ang
natira mula sa 50,000?...5,000?...500? o 50 na lamang?
Halimbawang may 50 pang mga kamalian na natira, iiwan mo na
lang ba ang mga kamaliang ito sa Allâh?" Nanahimik na lamang
siya sapagka't 'di niya ito kayang ipaliwanag sa akin. Minabuti
na lamang niyang magpaalam at nagbilin pang babalikan niya
ako kasama ang isang pari upang ipagpatuloy ang usaping yaon.
Subali't hindi ko na siya nakitang muli. Kung ang aklat na
nabanggit ay nailathala ng panahong iyon, bibigyan ko siya at
kukunin ko ang kanyang pangalan at tirahan. Kung sinuman sa
inyo ang makatagpo ng ganitong uri ng mga tao, natitiyak kong
hindi na ninyo sila makikita pang muli kung ipahihintulot ng
Allâh.
Si Sheikh Ahmad Deedat ay nagbigay ng mga patunay sa
nilalaman ng tinurang mga halimbawa ng kamaliang iyon sa
kanilang Banal na Aklat at ang pagsasalungatan ng iba't ibang
nilalaman ng kanilang mga Bibliya. Mayroon akong mga
halimbawa na magpapakita at magpapatunay sa aking mga sinabi
tungkol sa kanilang tinatawag na noon ay Banal na Aklat na

192
puno ng salungatan. Narito ang mga halimbawa na kahit isang
bata ang tumingin ay makikita. Ang may akda ng I Chronicles at
Samuel II ay nagsalaysay ng kuwento ni Haring David habang
binibilang ang mga Anak ng Israel. Kanilang sinabi sa atin ang
pinagmulan ng kanilang ideya ng pagbibilang? Sa Samuel II-
24:1 ay mababasa ng ganito: Muli ang galit ng Panginoon ay
naragdagan laban sa mga taga-Israel, kaya ang taga-Israel ay
nagsabi kay David: "Humayo ka't bilangin mo ang mga Anak ng
Israel at Juda." Sa isang banda, habang ang may akda ng Samuel
II ay nagpapakita na ang Diyos ay ang Panginoon na siyang
nagbigay ng kautusan upang bilangin ang mga Anak ng Israel.
Sa I Chronicle, ang Demonyo ang siyang utak sa pagbibilang sa
mga Anak ng Israel, na sa (1/21) ang may akda ay
inihahalintulad ang Demonyo sa Panginoon na nagsabi:
"Tumayo si Satanas laban sa Israel at inatasan si Haring David
na bilangin ang mga Anak ng Israel." Ito ay nagpaalala sa akin
ng isang kuwento tungkol sa isang matandang babae na nagsindi
ng kandila, isa para kay St. Michael at ang isa ay para kay
Satanas, upang magkaroon daw siya ng kaibigan saan man siya
mapunta, sa Paraiso man o sa Impiyerno.
Kapag ating binasa ang Bibliya ayon kay Lukas, makikita natin
ang kanyang paglalarawan sa pinagmulan ng lahi ni Hesus
(sumakanya nawa ang kapayapaan) ayon sa pagkakasunod-
sunod: "Kaya't ng simulan ni Hesus ang kanyang pangangaral,
siya ay (humigit-kumulang) sa 30 taong gulang. Siya ay anak
(di-umano) ni Jose na anak ni Heli, na anak ni Matthat, na anak
ni Levi." (Luke-3:23-28)
Dito ay ating mapupuna ang ilang mga kataga at hanay ng mga
salita tulad ng "humigit-kumulang" at "di-umano" sa mga salita
ng Allâh. Ayon sa kanilang haka-haka, para bang ang Allâh ay
walang kakayahan na sabihin ng may katiyakan kung ilan ang
edad ni Hesus, o 'di kaya'y ang Allâh ay nanghula na lamang
sapagka't hindi Niya nalalaman ng ganap ang katotohanan.
Kaya't sa bagong-salin ng kanilang kasulatan ay sinadya nilang
alisin ang salitang ‘humigit kumulang’ matapos na ito ay
manatili sa Bibliya ayon kay Lukas sa nakalipas na ilan daang
taon. Kataka-takang kanilang inalis ito mula sa bagong salin na
kasulatan sa napakadaling paraan na tila baga walang anumang
pagkabahala at pakundangan. Pansamantala nilang inilagay ang
salita sa loob ng isang panaklong at ang sumunod ay tinanggal
ang panaklong at ang pangwakas ay tuluyan na nilang inalis ang
mga salitang iyon nang walang pakundangan. Sa isang banda,

192
ang Allâh ay nagpatunay sa katotohanan ng Kanyang mga salita
at sa Banal na Qur'an ay Kanyang sinabi:
Magkagayon ba’y hindi nila binibigyan ng masusing
pagpapahalaga ang Qur’an? Kung ito’y nagmula sa iba bukod
sa Allâh, katiyakang natagpuan na nila rito ang
napakaraming pagkakasalungatan. (An-Nisa-4:82)
Narito ang iba pang pagsasalungatan, (ito ay pawang mga sinabi
ng iskolar na si Deedat). Ito ay tumutukoy sa pagsasalarawan ng
dambanang tanso sa templo ni Solomon. Sa II Chronicle-4:5 ang
paglalarawan ay mababasa ayon sa mga sumusunod: "Ang kapal
nito ay isang dangkal at ang gilid nito ay tulad ng pagkagawa sa
gilid ng tasa, tulad ng bulaklak na lily na nakakasakop ng 3,000
mga pampaligo", (ang pampaligo ay pantay halos 2 litro) subali't
sa The Kings I:7-6 ay mababasa ng naaayon sa mga sumusunod:
"Ang kapal nito ay isang dangkal, at ang gilid nito ay tulad ng
paggawa sa gilid ng tasa, tulad ng bulaklak ng lily na
nakakasakop ng 2,000 mga pampaligo." Alin sa nilalaman ng
mga talatang ito ang ating paniniwalaan ngayon na ang ibinigay
na pagkakaiba ng dalawang sukat ay humigit sa 50%? Alin sa
dalawang ito ang totoong salita ng Allâh at alin dito ang salita ni
Satanas? Ito ay ilan lamang sa mga salungatan na makikita ng
sinuman sa Lumang Tipan.
Sa Bagong Tipan (King James Version) sa aklat ni Mateo
(kabanata-21) ating mababasa kung papaanong si Hesus ay
pumasok sa Jerusalem. Kanilang dinala ang asno at kabayo at
inilagay nila ang kanilang mga damit at naupo siya rito. Masdan
ang kagalang-galang na Propeta (Hesus – sumakanya nawa ang
kapayapaan) kung papaano inilarawan sa tagpong ito na animo'y
isang sirkero na nakasakay sa dalawang asno sa iisang
pagkakataon! Papaanong nangyari ito?
Sa mga naunang pahina ng aklat ni Juan, may pangungusap na
mababasa ng ganito: (Ang mga saksi sa mga kalangitan ay tatlo –
ang Ama, ang Salita, at ang Banal na Espiritu – ang tatlong iyon
ay isa). Ito ang nag-iisang pangungusap na sumusuporta sa
sinasabi ng mga Kristiyano sa "Banal na Trinidad", bilang nag-
iisang suporta sa kanilang pananampalataya. Subali't sa mga
gumawa ng pagbabago sa mga bagong kasulatan, kanila ring
inalis ang pangungusap na ito nang walang anumang
pagpapaliwanag at pakundangan. Ang pangungusap na ito ay
nanatili sa loob ng mahabang panahon sa kanilang huwad na
paniniwala at kanilang inalis mula sa salin sa Inglis sa Binagong
Kasulatan. Subali't nananatili ito sa iba’t ibang (1499) wika sa

192
buong mundo. Ang mga Kristiyano na nagsasalita ng iba't ibang
wika, kailanma'y hindi nila matutunghayan ang katotohanan
hanggang sa Araw ng Paghuhukom.
Tayo bilang mga Muslim ay nararapat batiin ang mga gumawa
ng mga pagbabagong iyon sa kanilang kasulatan at sa kanilang
pag-amin sa pag-aalis ng ibang mga kasinungalingan sa kanilang
tinatawag na Banal na Aklat. Na ginawa nila upang ang kanilang
Bibliya ay mapalapit ng bahagya sa katuruan ng Islam,
tunghayan natin ang sinabi ng Allâh – ang Makapangyarihan sa
Banal na Qur'an:
...Huwag sabihin ang, “Tatlo (Trinidad)!” Tumigil kayo!
Higit na mainam ito para sa inyo. Dahil ang Allâh ay (ang
tanging) Isang Ilah (Diyos). (An-Nisa-4:171)
Si Sheikh Ahmad Deedat ay muling nagsabi: "Ang batas na
ipinatutupad ng pamahalaan sa bansang Aprika sa usaping
moralidad na nagbawal sa isang dula na pinamagatang "Lady
Charly's Lover" dahil lamang sa iisang mahalay na salita mula
rito." Subali't ang mga iskolar na Kristiyano ay nagpapakita ng
kanilang kakulangan upang hanapin ang mga mahahalay na
salita sa kanilang Banal na Aklat. Hindi rin nila ipinagbabawal
ang aklat na ito dahil sa kanilang paniniwala na ang kanilang
aklat lamang ang tanging daan tungo sa kaligtasan.
Pakinggan natin ang sinabi ng tanyag na manunulat na si George
Bernard Shaw tungkol sa Banal na Aklat ng mga Kristiyano.
Kanyang sinabi: "Ito ang isa sa pinakamapanganib na aklat sa
balat ng lupa." At kanya ring sinabi: "Nararapat itago sa isang
nakapinid na silid at ikubli ang Banal na Aklat na ito at huwag
pabayaang mapasa kamay ng mga bata." Subali't sino ang
nakarinig at tumalima sa kanyang payo? Binanggit sa tanyag na
pahayagang "Naked Truth" noong Oktubre taong 1977, ang mga
sumusunod: "Ang pagbabasa ng mga kasaysayan sa Banal na
Aklat sa harap ng kabataan ay magbubukas ng pinto upang
kanilang pag-usapan ang tungkol sa pakikipagtalik. Kung ang
Banal na Aklat ay hindi aayusing mabuti sa pagsasalin sa ibang
bersyon, ayon sa konseho ng sensura, ang aklat na ito ay
maituturing na para lamang sa may sapat na edad na lampas sa
labingwalong taon gulang.
Si Sheikh Ahmad Deedat ay sadyang naging maingat sa pagpili
ng nilalaman ng Kabanata-19 mula sa aklat ng Genesis, sapagka't
ito ay sadyang puno ng mahahalay na mga kataga. Katotohanan
nang kanyang sabihin: "Ating basahin ang Genesis, Kabanata-19

192
at ating guhitan ng kulay pula ang bawa't mahahalay na kataga.
Huwag mag-alinlangang gawin iyan, upang ang Banal na Aklat
na inyong pag-aari ay maging kapaki-pakinabang sa inyong mga
anak. Ako ay sumasang-ayon kay Shaw na ang kanilang Banal
na Aklat ay nararapat itago sa isang nakapinid na taguan subali't
kailangan natin ito bilang armas upang harapin ang hamon ng
mga Kristiyano. Gagamitin natin ang kanilang armas laban sa
kanila. Hindi ito katanungan kung ano ang ating nais at kung ano
ang ayaw natin, subali't maaari nating gamitin ito laban sa mga
taong kumakatok sa ating mga pintuan at nagsasabing "ang
Banal na Aklat ay nagsabi ng ganito at ganoon." Nais nilang
palitan ang ating Banal na Qur'an ng kanilang Aklat. Ipakita
natin sa kanila ang pagkakaiba na hindi nila nakikita o
pinahahalagahan mula sa kanilang Banal na Aklat.
Iniwasan ni Sheikh Deedat na bigkasin ang buong nilalaman ng
kabanata-19 ng Genesis sa pangamba na ang mga walang malay
na bata ay mabasa ang mahahalay na salitang nakapaloob dito.
Subali't sa aking palagay ay kailangan kong basahin ang buong
kabanatang ito upang ipakita sa bawa't magulang mula sa
anumang nasyon o relihiyon na nangangalaga sa moralidad ng
kanilang mga anak kung papaanong ang Bibliya na gawa ng tao
ay naglalarawan ng kasalanan hinggil sa pangangalunya at
prostitusyon. Sadyang malinaw kapag babasahin ang mga
kuwentong naglalarawan ng pakikiapid at pag-inom ng alak na
kanilang iniuugnay hindi lamang sa isang pangkaraniwang tao,
bagkus ay sa isang di-maaaring magkamaling mga Propeta ng
Allâh – ang Makapangyarihan. Ang mga nakalalasong katagang
tulad nito ay isinama at ibinahagi sa Bibliya ng tao na kailanma'y
hindi naging salita ng Allâh – ang Dakilang Tagapaglikha.
Makatuwiran ba na ang isang Banal na Propeta ng Allâh ay
uminom ng alak at gumawa ng pangangalunya sa kanyang
sariling mga anak? Itinuring pa na siya ay isinugo ng Allâh sa
mga tao upang maghatid ng mensahe mula sa Allâh na
nagbabawal sa pag-inom ng alak at pangangalunya at
patutunayan sa kanilang ito ay hindi pinahihintulutan. Sila ay
nagsasabi ng kasinungalingan laban sa Propeta ng Allâh na siya
di-umano ay nakipagtalik sa kanyang sariling mga anak! Ang
pinakamalala pa rito ay ang kanyang mga anak di-umano ay
nagdalantao. Kung marinig ninyong may pangkaraniwang tao
ang gumawa ng ganitong kasuklam-suklam na bagay, katiyakang
inyo siyang kamumuhian at kasusuklaman. Ano pa kaya kung
siya ay isang Propeta ng Allâh? Sinasabi nilang ito ay salita ng

192
Allâh, subali't ang katiyakan ito ay hindi Niya salita. Inilarawan
sila ng Allâh – ang Kataas-taasan sa Banal na Qur'an ng ganito:
Kaya kasawian sa kanilang sumulat ng mga Aklat sa
sariling kamay at pagkatapos ay nagsasabi: ‘Ito ay
galing sa Allâh,’ upang ipagbili ito sa hamak na
halaga! Kasawian sa kanila sa anumang isinulat sa
sarili nilang kamay at kasawian sa kanila sa anumang
kikitain nila rito. (Al-Baqarah-2:79)
Ngayon ay ating tunghayan ang kahiya-hiyang nilalaman ng
kabanata-19 mula sa aklat ng Genesis sa kanilang Banal na
Aklat: (Genesis-19:30-38) – Si Lut ay naglakbay mula sa Zoar
kasama ang kanyang dalawang anak na babae at nanirahan
sa bundok, sapagka't siya ay nangangambang manirahan sa
Zoar. Doon ay nanirahan sila sa isang kuweba kasama ng
kanyang dalawang anak na babae. Pagkatapos, ang
matandang kapatid ay nakipag-usap sa kanyang
nakababatang kapatid: "Ang ating ama ay matanda na at
walang isa mang lalaki sa ating paligid ang maaaring
makipagtalik sa atin ayon sa pamamaraan ng buong mundo.
Halika, ating lasingin ang ating ama ng alak upang
magkaroon ng pagkakataong makipagtalik siya sa atin at
mapanatili natin ang ating lahi sa pamamagitan ng ating
ama." Kaya't nang gabing iyon nilasing nila ang kanilang
ama sa pamamagitan ng alak at ang nakatatandang kapatid
ay lumapit at nakipagtalik sa kanyang ama. At hindi niya
(Lut) batid na siya ay nakipagtalik sa kanyang anak
hanggang sa siya ay magising. Kaya't pagsapit ng umaga
sinabi ng nakatatandang kapatid sa nakababata: "Dahil ako
ay nakipagtalik sa ating ama noong nakaraang gabi, muli
natin siyang lasingin (Lut) ngayong gabi. At makipagtalik ka
rin sa kanya upang mapanatili natin ang ating lahi sa
pamamagitan ng ating ama." Nilasing nilang muli ang
kanilang ama nang gabing iyon at ang nakababatang kapatid
ay nakipagtalik sa kanyang ama. Subali't hindi niya (Lut)
batid na siya ay nakipagtalik sa kanyang anak hanggang sa
siya ay magising. Sa ganitong paraan ang dalawang anak ni
Lut ay nabuntis ng dahil sa kanya. Ang nakatatandang anak
na babae ay nagsilang ng isang lalaki at pinangalanang
Moab. Siya ang pinagmulan ng mga Moaabitas sa
kasalukuyan. Ang nakababatang anak na babae ay nagsilang
din ng isang lalaki at pinangalanang Bin-Ammi. Siya ang
pinagmulan ng mga Ammonites sa kasalukuyan.

192
Hindi pa sila nasiyahan dito, sila ay nagparatang din ng ibang
mga kasinungalingan laban kay Propeta David (sumakanya nawa
ang kapayapaan) na matatagpuan sa Lumang Tipan. Dito ay may
kuwento tungkol kay Propeta David at sa asawa ni Oria.
Mayroon ba sa inyong maniniwala na ang isang kagalang-galang
na Sugo ng Allâh habang nasa bubungan ng kanyang palasyo ay
magagawang pagmasdan ang asawa ng kanyang sundalo (si
Oria) habang naliligo ng hubo't hubad sa bubungan ng kanyang
bahay. Dahil sa kanyang nasaksihan, kanya itong pinagnasahan
at ninais na mapasa kanya. Ang sumunod niyang hakbang ay
nang kanyang italaga si Oria sa malayong lugar at kanyang ipag-
utos na dalhin ang asawa ni Oria sa kanyang palasyo at doon
niya ito pinagsamantalahan at pagkaraan ng panghahalay na
ginawa ay nagsilang ng isang bata bunga ng kanyang pakikiapid.
(O Allâh – ang Kaluwalhatian ay para sa Inyo. Sadyang Kayo ay
malayo sa kanilang mga sinasabi at sa mga itinatambal nila sa
Inyo).
Maaari bang paniwalaan ng taong matino ang pag-iisip at
maging ng mga taong walang hustong kaisipan ang tungkol sa
malalaswang kuwentong tulad nito na maaaring makasira sa
reputasyon ng mga Sugo at Propeta (kapayapaan nawa ay
mapasakanila) ng Allâh? Ang mga talatang ito ay nasa kanilang
Banal na Aklat (Paano ito natawag na Banal…?) Paano nila
nagawang iakibat ang mga ganitong gawain sa isa sa mga
matutuwid na Propeta ng Allâh? Paano nila nagawang
paratangan si Propeta David na sinilipan ang asawa ng kanyang
sundalo habang ito ay nakahubad habang naliligo sa kanilang
tahanan? Pagkatapos ay italaga ang asawa sa malayong lugar at
ipinatawag sa kanyang palasyo at doon ay kanyang hinalay?
Samantalang sa Banal na Qur'an, inilarawan ng Allâh – ang
Makapangyarihan si Propeta David bilang isang mabuting sugo
at tagapaglingkod:
Gaano siya kainam na tagapaglingkod! Katotohanang siya
ay laging nanunumbalik sa Amin sa pagsisisi. (Sad-38:30)
Wala silang pagkakaiba sa mga kriminal at mga taong lugmok
sa kasalanan mula sa mga ganitong karumal-dumal na mga
gawain nang kanilang sabihin sa mga kabataan mula sa
kanilang Banal na Aklat na ang isa sa pinakadakilang Propeta
na ipinadala ng Allâh ay nanghalay ng isang babae at
nagsagawa ng pakikiapid? Hindi nakapagtataka kung ating
maririnig at mababasa sa mga pahayagan ang paulit-ulit na
insidente nang panggagahasa na laganap sa mga kabataan sa

192
mga bansang Europa at Amerika partikular na sa pamayanang
Kristiyano matapos nilang mabasa ang kanilang Banal na
Aklat. Sinasabi nilang ito ay Salita ng Allâh at may isang
propeta na nagmula sa Anak ng Israel na sumira ng dangal at
nanghalay ng isang babae. Matutunghayan din sa Lumang
Tipan na si Judah ay nagkaroon ng kasong pakikiapid sa
asawa ng kanyang anak na lalaki na nagbunga ng kambal na
batang lalaki (Qaris at Zareh), at sa Bagong Tipan ay kanilang
inihalintulad si Hesus (sumakanya nawa ang kapayapaan) sa
dalawang kambal na ito, bagama’t malinaw pa sa kristal na
sila ay pawang mga bastardo at ilihitimong anak.
Dahil dito ang pilosopong Ruso na si Tolistoy ay nagsabi:
"Upang inyong maunawaan ang aral ni Hesus tulad ng nais
niyang mangyari, kinakailangang balikan natin ang lahat ng mga
kasinungalingan at detalyadong pagpapaliwanag na sumira sa
mga teksto ng Banal na Aklat ng Kristiyano. Matagumpay
nilang naitago ang katotohanan sa ilalim ng makapal at patong
patong na kadiliman."
Batay sa sinabi ng kilalang si Sheikh Ahmad Deedat: Dito ay
aking babasahin ang isang sipi mula sa babasahing (PLAIN
TRUTH) na inilathala noong buwan ng Oktubre taong 1977,
ganito ang sinasabi: "Ang pagbabasa ng mga kuwento mula sa
Banal na Aklat sa mga kabataan ay maaaring magbukas sa
kanilang isipan tungo sa pagnanasang seksuwal. Kung ang
Bibliya ay hindi babaguhin at hindi aayusing mabuti, mainam na
magtalaga ng isang lupon na magbibigay babala na ang aklat na
ito ay isang babasahin na naaangkop lamang sa may edad na
labingwalo pataas. Ang sinasabi ng magasin ay isang katibayan
na ang Bibliya ay isang tiyak na mapanganib na aklat sa buong
mundo kung edukasyon ang pag-uusapan."
Ayaw ko na sana kayong gambalain pa sa paglalarawan ng mga
mahahalay na salita na matatagpuan sa Banal na Aklat na
tumatalakay sa usapin tungkol sa "sex", dagdag ni Sheikh
Deedat. Sapat na sa akin ang pagbibigay ng isang halimbawa
bilang pagpapakita sa kanilang aklat na sinasabi nilang Aklat ng
Allâh! Tunghayan natin kung papaano isinalaysay ng Torah ang
kuwento ni Samsom at Delilah. Ito ay sadyang tanyag na
kasaysayan sa buong mundo. Ito ay matatagpuan sa unang
bahagi ng kabanata-16:1 ng Mga Hukom na mababasa ng ganito:
"Si Samson ay nagtungo sa Gaza. Doon ay nakakita siya ng
babaeng mababa ang lipad at siya ay pumasok." Sa
pagpapatuloy ng kuwento sa kanilang Banal na Aklat, sinasabi

192
rito na ang mga tao ay naghintay sa labas ng bahay kung saan si
Samson ay pumasok at nakipagtalik nang buong magdamag sa
isang babaeng mababa ang lipad. Ano ang kanilang hinihintay?
Sila ba ay naghintay buong magdamag upang patayin siya
(Samson) pagsapit ng umaga? Ito ba ay makatuwiran? Sila ba ay
naghihintay sa kay Samson habang ang huli ay nakikipagtalik sa
isang babaeng nagbebenta ng aliw? Ito ang sinasabi ng kanilang
di-umano'y Banal na Aklat. Dagdag pa rito, pagsapit ng hating-
gabi si Samson ay nakatakas sa isa sa mga tarangkahan ng
lungsod. Bakit nais ng mga taong ito na siya ay patayin? Hindi
dahil sa kanyang pakikiapid bagkus ay sa ibang dahilan, subali't
ang lahat ng ito ay kasuklam-suklam at kahiya-hiya, walang
katuwiran, walang moralidad at walang aral na mapupulot sa
isang bastos na pagpapahayag ng isang pangyayari na
makasasama sa kalooban ng kahit na sinong disenteng tao.
Dagdag pa ni Sheikh Deedat, ang mga Muslim ang nagmamay-
ari sa karapatan ng tamang relihiyon at mayroon siyang sapat na
patunay sa katotohanan. Kaya’t nararapat lamang na maging
mapagmatyag at mapanuri sa kanyang pananampalataya (Islam)
katulad ng pagmamay-ari ng isang Bulldozer, isang biyaya na
ipinagkaloob ng Allâh – ang Makapangyarihan, isang Bulldozer
na kayang durugin ang lahat ng bato na humaharang sa kanyang
daraanan. Ang pagpapalaganap ng Islam ay para sa Allâh
lamang. Tinalakay din ni Deedat ang usapin tungkol sa
pagkahumaling ng mga Muslim sa kasalukuyang pamumuhay,
siya ay nagsabi: "Habang abala ang mga Misyonaryong
Kristiyano sa pagpaparami ng kanilang bilang saan mang lugar
upang manatili ang kanilang pananampalataya, at sa bawa't
paraan ng pagsasagawa nito, inilalaan nila ang kanilang
maginhawa at maluhong pamumuhay kapalit ng mahirap na
pamumuhay sa kagubatan ng Aprika at nakapapasong init ng
disyerto. Kahit na ang kanilang mabubuting-gawa ay maituturing
na masama, ang kanilang mga kaalaman ay pawang mga
kasinungalingan at ang kanilang mga batayan ay
mapabubulaanan." (Dito tinapos ni Sheikh Deedat ang kanyang
mga salita).
Nais kong idagdag na habang ganito ang katayuan ng mga
Kristiyano, may makikita kang ilang mga Muslim na tuluyan
nang tumalikod sa Panawagan ng Allâh na sinasayang ang
kanilang panahon buong araw at gabi sa masasamang libangan.
Ito ang sobrang pagkahilig sa panonood ng larong ‘football’ o 'di
kaya'y abala sa panonood ng mga malalaswang pelikula sa
pamamagitan ng mga Satellite Channels at Internet na

192
nakapasok na sa ating mga tahanan at paaralan na naging
talamak sa ating mga kabataan na nagiging sanhi upang masira
ang kanilang moralidad at mabubuting pag-uugali. Kung ito ay
magpapatuloy at walang anumang hakbang na gagawin ang ating
mga Iskolar at mga namumuno, ang kahihinatnan nito ay ang
patuloy na pagkagumon sa kasamaan kaysa sa inaasahang
mabuting asal at pag-uugali ng mga susunod na henerasyon.
Walang sinumang pinagmumulan ng Lakas at Kapangyarihan
maliban lamang sa Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan.
Upang pahalagahan ang aking kuro-kuro, nais kong balikan ang
kasaysayan ng isang Amerikana na yumakap sa Islam – siya si
Sister Maryam Jamila. Siya ay yumakap sa Islam sa
pamamagitan ng tulong na nagmula sa isang Tagapagpalaganap
nito na si Abu Al A'la Al Mawdudy, (nawa'y payapain ng Allâh
ang kanyang kaluluwa), at sa huli, maging siya ay naging isang
mahusay na Tagapagpalaganap ng Islam na nagtatanggol sa mga
panuntunan at nangangalaga sa mga kaluluwa. Si Sister Maryam
ay nagsabi: "Ang mga bansang Amerika at Europa ay gumagamit
ng makabagong teknolohiya bilang pinakamatalim na armas
upang sakupin ang mga umuunlad na Islamikong bansa at
saklawan ang kanilang mga kaluluwa at kaisipan tungo sa
makamundong pamumuhay bilang kanilang bagong relihiyon
kapalit ng lahat ng mga nakaraang relihiyon at paniniwala. Ang
nakapagtataka kung ating pagmamasdan, ang unang nagiging
biktima ng mga sekyularismong ito ay mismong ang mga
bansang Kristiyano. Hanggang sa ngayon ang mga tao ay
patuloy na nag-aakalang ang kalikasan ay tuluyan ng nagbago,
sanhi ng kanilang pagmamanipula at pagmamadali. Umabuso
ang mga tao sa paggamit ng kalikasan na naging dahilan ng
pagkasira ng kapaligiran kung saan doon tayo umaasa ng ating
ikinabubuhay. Kaya’t ang bagong panganib ay umusbong tulad
ng polusyon, pagdami ng tao sa mga lungsod at ang pagkawasak
ng kapaligiran. Dahil dito, ang daigdig ay patungo sa pagwasak
sa lahi ng tao kung mananatili pa ang mga may buhay sa ibabaw
ng lupa. Ang pulusyon sa kalupaan ay hatid ng 'di maiwasang
bunga ng pagkawasak ng mga kaluluwa ng tao dahil sa kawalan
ng pananampalataya at labis na pagpapahalaga sa mga
makamundong bagay at paggamit ng siyensa na walang
pagkilala sa Dakilang Tagapaglikha. Ang ating magiging huling
hantungan ay ang kawalan ng malinis na tubig, sariwang hangin
at enerhiya na ligtas sa anumang mga sangkap na nakasisira ng
kapaligiran. Ang tanging lunas sa karalitaang ito ay ang
kaalaman na matutunghayan sa Islamikong pamamaraan na

192
pipigil at magbibigay-wakas sa makamundong pang-aalipin.
(Dito nagtatapos ang salaysay ni Sister Maryam Jamila).

Nais kong banggitin ang tunay na dahilan ng mga suliranin sa

kasalukuyang kalagayan ng mga Taga-kanluran. Kung ating
babalikan ang kanilang labis na pagmamahal sa makamundong
bagay at kahungkagan ng espirituwal na pamumuhay, ito ang
naghatid sa kanila upang mangibabaw ang pag-aalinlangan, pag-
aalala at pangamba sa kanilang kinabukasan. Sapagka't mas
hinangad nila ang masaganang pamumuhay at ipinamuhay nila
ang pangsariling kagustuhan, ipinagbabawal man ito o hindi.
Dahil sa nakaligtaan na ng tao na pahalagahan ang darating na
Araw ng Pagsusulit, ang iba naman ay hindi naniniwala rito. Sa
ganitong kalagayan wala ng pakinabang ang kanyang relihiyon.
Karagdagan pa rito, ang mga Taga-kanluran ay nawalan na ng
tiwala sa kanilang relihiyon na siksik ng pag-aalinlangan at
nagtulak sa di-pagkakaunawaan sa kanilang mga sarili. Sa aking
palagay ang patuloy na pagkalulong ng mga Taga-kanluran sa
makamundong bagay ay magwawakas lamang sa pamamagitan
ng kanilang pagtanggap sa Islam ng buong puso bilang
nalalabing paraan o pangsagip na dahilan sa kanilang hindi
maiiwasang pagkalunod sa Dagat-dagatang Apoy ng Impiyerno.
Ating ilalarawan ang isang tanyag na Taga-kanluran na namuhay
sa kawalan ng kasiyahan kahit pa siya ay nagtamasa ng
kasaganaan at ang lahat ng bagay at kasiyahan ay nasa kanyang
pag-aari. Ating tunghayan ang susunod na kasaysayan. Ito ay
tungkol sa "pagyakap sa Islam" ng isang sikat na mang-aawit na
kilala sa buong mundo. Bago niya niyakap ang Islam, kilala siya
bilang Cat Stevens. Ngayon, siya ay kilala sa pangalang Yusuf
Islam. Naging isa siya sa tanyag na tagapagpalaganap ng Islam
sa kasalukuyan. Marami na rin siyang pinasinayaang mga
paaralan sa Britanya upang magturo sa libo-libong mga kabataan
na yumakap sa pananampalatayang ito sa ilalim ng kanyang
pamamahala. Nagtuturo siya ng wikang Arabik, ng tungkol sa
Banal na Qur'an, ng buhay ng Dakilang Propeta at kanyang
mga paraan sa pananampalataya. Noong una, siya ay isang
taong nagtatamasa ng katanyagan at kayamanan subali't salat sa
kapayapaan sanhi ng kawalan ng tamang pananampalataya.
Ating basahin kung papaano niya ibinahagi ang kanyang
maikling salaysay na inilathala sa Jeddah Da'wah Center, Saudi
Arabia, sa salitang Ingles. Ang maikling salaysay na ito ay
nagtapos ng may sariling lagda mula sa kanya.

192
 Cat Stevens
Paano Ako Pumasok Sa Islam

Ang lahat ng aking nais sabihin ay bagay na dati na ninyong

nalalaman, upang bigyan katiyakan kung ano ang mensahe ng
Propeta na nagmula sa Allâh – ang Relihiyon ng Katotohanan.
Bilang Kanyang nilikha, pinagkalooban Niya tayo ng kaalaman
at gawain na naglagay sa atin sa mataas na antas sa lahat ng mga
nilikha. Ang tao ay nilikha ng Allâh bilang tagapangasiwa ng
mundo at ito ay mahalagang bagay na dapat nating malaman
upang ilayo ang ating sarili sa mga haka-haka at paghandaan ang
Kabilang Buhay. Sinumang makaligtaan ito habang siya ay
nabubuhay ay hindi na magkakaroon ng pangalawang
pagkakataon upang magbalik muli, sapagka't ayon sa Banal na
Qur'an kapag ang tao ay inusig, siya ay magsasabi: "O
Panginoon ibalik Mo kami at bigyan Mo kami ng isa pang
pagkakataon", ang Panginoon ay magsasabi, "Kung Akin kang
ibabalik, ito ay muli mong gagawin."
Ang aking kinagisnang pananampalataya.
Ako ay namulat sa mundo ng masaganang pamumuhay at isang
tanyag na mang-aawit. Ako ay isinilang sa isang Kristiyanong
tahanan subali't batid namin na ang bawa't sanggol ay isinilang
sa natural na paraan. Tanging ang kanilang mga magulang
lamang ang naghatid sa kanya sa bagong pananampalataya. Ako
ay nabinyagan sa Kristiyanismo at lumaki sa ganitong paraan ng
pananampalataya. Batid kong mayroon Diyos, subali't wala
akong tuwirang pakikipag-ugnayan sa Kanya, kaya naman
kailangan pang dumaan muna kay Hesus bilang tagapamagitan
upang magkaroon ng ugnayan sa Diyos. Tinatanggap ko ito sa
aking sarili subali't hindi lahat ay aking pinaniniwalaan. Aking
pinagmamasdan ang ilang mga rebulto ni Hesus na pawang mga
bato at walang buhay. Kapag kanilang sinasabing ang Diyos ay
tatlo, ako ay labis na nagtataka subali't hindi ako nakikipagtalo
hinggil dito. Humigit kumulang ay akin na rin itong tinatanggap
sanhi ng aking paggalang sa paniniwala ng aking mga magulang.

Bilang isang mang-aawit.

192
Paminsan-minsan, ako ay nagiging malayo sa relihiyong ito.
Nagsimula akong gumawa ng mga awitin. Pinangarap ko ang
maging isang sikat na mang-aawit. At lahat ng ito ay aking
natagpuan sa mga pelikula, pahayagan at aking naisip na ito ang
aking panginoon – ang maghangad at magkaroon ng kayamanan.
Mayroon akong isang amain na may magarang sasakyan at
nasabi ko sa aking sarili na nagkaroon siya nito sapagka't marami
siyang pera. Ang mga taong nakapaligid sa akin ang nakahikayat
sa akin upang ako ay mag-isip na ang daigdig na ito na ating
ginagalawan ang kanilang Panginoon. Nakumbinsi ko ang aking
sarili na ito ang aking mundo – ang magkamal ng salapi at
magtamasa ng masaganang pamumuhay. Ang aking naging
halimbawa ay ang mga tanyag na mang-aawit. Dala ng aking
ambisyong maging isang sikat na mang-aawit, nagsimula akong
sumulat ng mga awitin, subali't sa kabila nito nandun pa rin sa
aking sarili ang pagiging makatao at damdaming kapag ako ay
naging mayaman ay gagawin ko ang pagtulong sa mga
nangangailangan. Sinasabi sa Banal na Qur'an, gumagawa tayo
ng mga pangako, subali't kapag nakamit na natin ang bagay na
ating naipangako, nakakalimutan na natin itong isagawa
sapagka't nananaig sa ating mga puso ang kasakiman.
Sa aking murang edad ay dumating na ang aking katanyagan.
Makikitang ang aking pangalan at mga larawan ay nagkikislapan
sa mga lente ng kamera ng mga mamamahayag. Ito ang nagdala
sa akin sa ruruk ng tagumpay at upang maipamuhay ko ang
ganitong katayuan, kailangan kong uminom ng alak at ng mga
ipinagbabawal na gamot.

Sa pagamutan.
Pagkaraan ng isang taon, ako ay naging matagumpay at maagang
nagkamal ng salapi at naabot ko ang mataas na antas ng
pamumuhay. Subali't nagkaroon ako ng malubhang
karamdaman, nagkaroon ako ng sakit na T.B. at kinailangan
kong maospital. Iyon ang naging daan upang aking pag-isipan
kung ano ang mga nangyari sa aking buhay sa mga nagdaang
panahon. Wala akong inisip kundi bigyan ng kasiyahan ang
aking pisikal na katawan at nakaligtaan ko ang totoong layunin
ng pagkakalikha sa akin. Aking napagtanto na ang kalagayan
kong iyon ay biyaya mula sa Allâh upang maimulat ko ang aking
mga mata at alamin ang kasagutan sa mga katanungang: "bakit
ako narito, bakit ako nakaratay sa kama." Nang mga panahong
iyon ay tanyag sa mga Taga-silangan ang pag-aaral tungkol sa

192
relihiyon. Naging palaisipan sa akin ang tungkol sa kamatayan at
ang kahihinatnan ng aking kaluluwa na para bang ako ay
naglalakbay patungo sa kalangitan. Sinikap kong mabago ang
takbo ng aking araw-araw na pamumuhay at ako ay naging
mahilig sa pagkain ng gulay. Ako ay naniniwala sa sustansiyang
tagaly ng mga pagkaing butil at sa kakayahan nito sa katawan ng
tao. Subali't isang bagay ang naging malinaw sa aking sarili – ito
ang pagtanggap sa katotohanang hindi lamang ako isang katawan
o nilikha na kumakain, natutulog at umaawit. Ang kahihinatnan
ng aking kaluluwa sakaling dumating sa akin ang kamatayan at
ang mga naganap sa akin habang ako ay nasa loob ng pagamutan
ang naging sanhi upang aking pahalagahan ang pag-aaral tungkol
sa aking pagkakalikha.
Isang araw habang ako ay naglalakad ay inabutan ako ng ulan.
Ako'y dali-daling tumakbo upang sumilong at ako'y napatulala
sapagka't ilang sandali lamang ang aking katawan ay basa na at
ang aking isipan ay nagsasabing ako ay basa na rin, at dahil dito,
napag-isipan ko ang isang kasabihan na ang katawan ng tao ay
tulad ng isang asno na sinasanay kung saan ito nararapat
magtungo at kung hindi ang asno ang magdadala sa iyo kung
saan mang lugar nito naisin.
Aking napag-isipang mabuti na mayroon pala akong kalayaan at
biyayang nagmula sa Panginoon. At ako ay nahalina sa katuruan
ng mga Taga-silangan na nagtuturong sundin ang kagustuhan ng
Panginoon. Subali't kung minsan ako ay nayayamot sa katuruan
ng Kristiyanismo. Ipinagpatuloy ko ang aking propisyon at
sinimulan kong gumawa muli ng mga awitin at sa pagkakataong
ito ay kabahagi ko na ang aking nararamdaman. Naaalala ko pa
ang isang bahagi ng aking awit na naglalaman ng ganito:
"Sana'y batid ko, sana'y batid ko kung sino ang lumikha ng
Paraiso at ang lumikha ng Impiyerno. Maaari ko bang malaman
kung sino Ka sa aking kama o sa isang maduming kulungan
samantalang ang iba'y nakahimlay sa malaking hotel at batid
kong ako'y nasa Landas."
Nasundan ito ng isa pang awit: "Ang landas upang makita ang
Diyos." Nagpatuloy ang aking katanyagan sa daigdig ng musika.
Sa katunayan, naging mahirap para sa akin ang aking kalagayan
sapagka't nagpatuloy ang aking kasikatan at ang aking
pagyaman. Subali't sa kabila ng aking pagiging tanyag at abala sa
makamundong bagay, ipinagpatuloy ko pa rin ang pananaliksik
tungkol sa katotohanan. Dumating pa ang pagkakataong pinili ko
ang Budhismo na tama at banal, subali't 'di pa ako handa upang
iwan ang sanlibutan. Nakadikit pa rin ang aking sarili sa

192
sanlibutan at 'di pa rin ako handa upang maging isang monako at
ihiwalay ang aking sarili sa pamayanan.
Sinubukan ko ang Zed at Ching, Numerology, Tarat Cards at
Astrology. Binalikan ko rin ang Bibliya subali't wala akong
natagpuang anumang bagay na magbibigay ng katiyakan tungkol
sa aking kaligtasan. Nang mga panahong iyon, wala pa akong
alam tungkol sa Islam hanggang sa dumating ang isang
pagkakataon na itinuring kong isang himala. Nang minsang ang
aking kapatid ay nagpunta sa Jerusalem at nagkaroon siya ng
pagkakataong makapasok sa loob ng isang Masjid. Ayon sa
kanya, siya ay lubos na humanga at nakaramdam ng kakaibang
pintig ng buhay sa loob nito (di-tulad ng mga simbahan at
sinagoga na hind mo kakikitaan ng anumang bagay sa loob)
kung saan ang kapayapaan at katahimikan ang bumabalot sa
kapaligiran.

Ang Banal Qur'an.

Nang siya ay magbalik sa London, may dala-dala siyang Banal
na Qur'an na isinalin sa wikang ingles at ibinigay sa akin. Hindi
siya naging isang Muslim, subali't nakakaramdam siya ng
kakaiba sa rehiliyong ito (Islam) at kanyang naisip na maaaring
ako ay makatagpo ng kakaibang bagay mula rito.
Nang aking matanggap ang naturang aklat, ito ang naging gabay
at nakapagbigay-linaw sa aking sarili kung sino ako. Ano ang
dahilan ng ating pagkakalikha? Ano ang katotohanan at kung
ano ang kahihinatnan ng katotohanan at saan ako nagmula?
Aking napag-alaman na ito ang tunay na relihiyon – ang
relihiyong sadyang malayo sa pang-unawa ng mga Taga-
kanluran na angkop lamang sa iyong edad. Sa Taga-kanluran,
sinumang nagnanais yumakap sa anumang relihiyon at gawin
niya itong daan ng kanyang pamumuhay ay nauuwi sa pagiging
panatiko. At hindi ako isang panatiko. Noong una, ako'y
nagdadalawang-isip sa pagitan ng katawan at kaluluwa. Napag-
alaman kong ang katawan at kaluluwa ay hindi magkahiwalay at
hindi mo na kinakailangang umakyat ng bundok upang maging
relihiyoso. Ang tanging kailangan lamang ay sundin ang
kagustuhan ng Diyos at ating mararating ang kaitaasan nang higit
pa sa mga anghel. At ang unang hakbang na nais kong gawin
makaraang ako ay makabasa ng Banal na Aklat at masumpungan
ang katotohan mula rito ay ang maging isang Muslim.

192
Malinaw na ang lahat ng bagay ay nabibilang sa ating Diyos, ang
antok ay hindi nakapangyayari sa Kanya. Siya ang lumikha ng
lahat ng bagay. Sa mga oras na iyon ay nawalay na ang aking
pagiging palalo sapagka't natutunan kong ang mga bagay na
aking tinatamasa ay hindi nagmula sa aking sariling kakayahan
bagkus ito ay biyaya at pagpapala na nagmula sa Allâh – ang
Mapagpala, ang Mahabagin. Gayundin, hindi ako ang lumikha sa
aking sarili at ang dahilan kung bakit ako naririto ay upang
sumailalim sa katuruan ng pananampalatayang pinagpala – ang
Islam. Sinimulan kong alamin at pag-aralan ang aking
pananampalataya. Nararamdaman ko sa aking sarili na isa na
akong Muslim habang aking binabasa ang Banal na Qur'an.
Nakasaad dito ang iisang mensaheng hatid ng lahat ng Propeta
na Kanyang isinugo sa kani-kanilang pamayanan at panahon.
Bakit ang mga Hudyo at Kristiyano ay may pagkakaiba? Ngayon
ay batid ko na kung papaanong di-tinanggap ng mga Hudyo si
Hesus bilang Mesiyas at kanilang binago ang Kanyang mga
salita. Gayundin, ang mga Kristiyano sa kanilang hindi pag-
unawa sa Salita ng Diyos at ituring pang si Hesus bilang isang
anak ng Diyos. Ang lahat ng bagay ay ginawa ng may dahilan.
Ito ang kagandahan ng mensahe ng Banal na Qur'an, nagtuturo
ito ng tungkol sa tamang katuwiran. Gayundin, ito ay
nagbabawal sa pagsamba sa anumang bagay tulad halimbawa ng
araw at buwan at ang pagsamba ay nararapat lamang sa Nag-
iisang Diyos na Siyang lumikha ng lahat ng bagay – Siya ang
Allâh. Ang Banal na Qur'an ay sumasalamin sa buwan at araw
bilang mga nilikha ng Diyos. Alam mo ba ang kaibahan ng
buwan sa araw? Sila ay nasa magkakaibang pagitan ng mga
daigdig bagama't ating nakikitang pareho ang kanilang sukat at
kung minsan inaakala natin na sila ay mag-aabot sa isa't isa.
Maging ang ilan sa mga astronauts na nakarating sa kalawakan
ay makapagpapatotoo ng pambihirang lawak nito. Ang ilan sa
kanila ay naging mga relihiyoso sapagka't nasaksihan nila ang
mga Tanda na nagmula sa Allâh.
Sa aking pagpapatuloy sa pagbabasa ng Banal na Qur'an, akin
ding napag-alaman na ito ay tumatalakay tungkol sa tamang
pamamaraan ng pagdarasal, mga magagandang kaugalian at
kawanggawa. Hindi pa ako ganap na isang Muslim subali't
nararamdaman ko sa aking sarili na tanging ang Banal na Qur'an
lamang ang kasagutan sa aking mga katanungan na ipinagkaloob
sa akin ng Diyos na Tagapaglikha. Tinatalakay din sa Banal na
Qur'an ang iba't ibang pagkakataon at kalagayan ng ating
panahon at sinimulan ko itong unawaing mabuti. Dito sa Banal

192
na Qur'an ko nalaman ang mga sumusunod, iwasang maging
kaibigan ang mga hindi mananampalataya at ang mga
nananampalataya ay magkakapatid. At dumating ang puntong
mas hinangad kong makasalamuha ang aking mga kapatid na
Muslim.

Ang aking pagtanggap.

Binalak kong maglakbay patungong Jerusalem (tulad ng ginawa
ng aking kapatid) at pagdating ko sa isang lugar sa Jerusalem ay
pumasok ako sa isang Masjid at ako ay umupo. Isang lalaki ang
lumapit sa akin at nagtanong kung ano ang aking pakay. Sinabi
ko sa kanya na ako ay isang Muslim. Tinanong niya ang
pangalan ko at nang sabihin kong Stevens, siya ay nagtaka.
Sumama ako sa kanila sa pagdarasal bagama't hindi ito naging
maayos. Pagkaraan ng maikling panahon ng aking pananatili
roon, bumalik ako sa London. Nakilala ko ang ating isang
kapatid na tinawag kong Nafisa at sinabi ko sa kanyang nais
kong yumakap sa Islam at itinuro niya ako sa New Regent
Mosque. Naganap ito noong taong 1977, pagkaraan ng isa at
kalahating taon matapos kung matanggap mula sa aking kapatid
ang Banal na Qur'an. Dito ko napag-alaman na kailangan kong
tanggalin ang pagmamalaki sa aking sarili, itakwil si Iblis
(Satanas) at mamuhay sa tamang landas. Sa sumunod na araw
ng Biyernes, pagkatapos ng Salatul Jumaah (pagdarasal ng mga
Muslim sa tanghali sa araw ng Biyernes) nagtungo ako sa Imam
(namumuno sa pagdarasal) at ako ay nag-Shahada (pagsaksi na
walang ibang Diyos na dapat sambahin maliban sa Allâh, at si
Muhammad ay Huling Sugo at Alipin ng Allâh). Maaaring
mayroon kang yaman at naging tanyag ka sa mga nakaraang
panahon sa iyong buhay, subali't ang gabay sa tamang landas ang
pinakamahalagang bagay na wala sa akin anuman ang aking
gawing pagsisikap hanggang sa dumating sa aking buhay ang
Banal na Qur'an. Ngayon ko nalaman na maaari akong makipag-
ugnayan sa Diyos, di-tulad sa Kristiyanismo at ibang mga
relihiyon. Katunayan, minsan isang babaeng Hindu ang nagsabi
sa akin: "Hindi mo maiintindihan ang Hindus, naniniwala kami
sa iisang Diyos, ginagamit lamang namin ang mga idolong ito
upang kami ay makapag-isip." Ayon sa kanya di-umano ay
upang maabot lamang nila ang Diyos na may tagapamagitan. Sa
Islam tinanggal lahat ng mga tagapamagitan at itinuturo ang
tuwirang pakikipag-ugnayan sa ating Tagapaglikha. Ang isang
bagay na namamagitan sa isang mananampalataya at sa di-
mananampalataya ay ang pagdarasal. Ang tamang paraan ng

192
pagdarasal ang tanging makatutulong sa pagpapadalisay ng ating
kaluluwa.
Sa pangwakas ay nais kong ipaalam na ang tangi kong hangarin
sa paglalathala ng aking karanasan ay upang kalugdan nawa ako
ng Allâh at nawa'y kapulutan ninyo ng aral ang aking karanasan.
Ako'y hindi nagkaroon ng anumang ugnayan sa sinumang
Muslim bago ko niyakap ang Islam, katunayan, ang Tamang
Gabay ay nagmumula lamang sa Allâh. Sa aking pagbabasa ng
Banal na Qur'an, doon ko nalaman na walang sinuman ang
perpekto, subali't kung ating tutularan ang ugali ng dakilang
Propeta , ang huling Sugo ng Allâh – ang Tagapaglikha,
makakamtan natin ang tamang paraan ng pamumuhay. Nawa'y
pagkalooban tayo ng Allâh ng gabay sa landas ng Ummah
(pamayanan) ni Propeta Muhammad . Ameen.

192
192
Maliban sa mga pagsubok na dumating sa buhay ni Sheikh
Yusuf, pinapayuhan ko kayong magsaliksik ng iba pang mga
kasaysayan na matatagpuan sa talaan ng mga misyonaryong pari
na ipinadala ng bansang Europa upang pamunuan ang misyon sa
mga bansang Aprika, Indonesia, at Timog Silangang Asya upang
ipanawagan ang pananampalatayang Kristiyanismo. Subali't sila

192
ay nagbalik sa kanilang bansa matapos nilang yakapin ang Islam
at isinulat nila ang kanilang mga kasaysayan sa iba't ibang wika.
Tunghayan natin ang ilan sa kanilang mga sinabi: "Kami ay
nananawagan sa mga tao upang yakapin ang Kristiyanismo. Sa
pagsasagawa nito, gumagamit kami ng walang matibay na mga
kataga at mga patunay. Samantalang maging ang aming mga
sarili ay hindi kumbinsido sa mga bagay na ito. Minsan ay
nagtanong kami sa mga batang Muslim at kanilang tinugon ang
aming mga katanungan ng payak at makatuwiran. Hindi nila
nalaman na sila ay nakapagbigay sa amin ng isang malinaw at
matatag na patunay na nagpapakilala nang walang anumang pag-
aalinlangan na ang Islam ang tunay na Relihiyon." Ang mga
salaysay na ito ay matatagpuan sa iba't ibang wika sa mga
Islamic Centers sa buong Europa at gayundin sa Amerika.
Maaari rin kayong magkaroon ng ganitong sipi mula sa mga
tagapagpalaganap ng Islam sa buong Saudi Arabia sa mga
sumusunod na tanggapan:

1. The Cooperative Office for Propagation and Guidance

P.O. Box: 20824 – Riyadh , 11465
Tel. # +966 1 4030251 - +966 1 4030142
Fax # +966 1 4059387

2. Jeddah Da'wah Center

P.O. Box: 6897 – Jeddah, 21452
Tel # +966 2 6829898

Nais kong wakasan ang liham kong ito sa pamamagitan ng mga

salita na nagmula sa Allâh – ang Makapangyarihan:
Iyan ang Allâh, ang inyong Panginoon sa katotohanan.
Kaya't pagkaraan ng katotohanan, ano pa ba ang mayroon
maliban sa pagkaligaw. Magkagayon bakit nga ba kayo
nagsitalikod? (Yunus-12:32)

192
Halina't buksan ang inyong mga isipan tungkol sa mga bagay na
matagal ng namamalagi sa inyong mga imahinasyon. Tanggapin
ang Islam sapagka't ito ang pinakamabuti para sa inyo. Ito ang
Islam – ang pananampalatayang ipinahayag ng lahat ng Propeta
ng Allâh – ang Dakilang Tagapaglikha. Dito matatagpuan ang
tunay na katotohanan. Kaya't pagkaraan ng katotohanan ano pa
nga ba ang nalalabi maliban sa pagkaligaw at maligtas sa
kamalian?
Lahat ng papuri ay sa Allâh lamang – ang Panginoon ng mga
daigdig! Sa Kanya kami nagsusumamo ng tulong! Nawa'y ang
Kapayapaan at Pagpapala ay mapasa lahat ng mabubuting
nilikha, sa Imam (Pinuno) ng mga nagabayan, kay Propeta
Muhammad at sa lahat ng kanyang mga Kasamahan. Ameen.

192
 Pagdarasal (Salaah)
At Ang Kahalagahan Nito

192
 Sa Ngalan ng Allâh – ang Mapagpala, ang Mahabagin.

Ang Pagdarasal (Salaah)

Paalaala:
Ang Allâh – ang Makapangyarihan ay nagsabi sa Banal na
Qur'an:
Papalapit na ang sangkatauhan sa kanilang Pagsusulit
habang sila ay patuloy sa kawalan ng pagpapahalaga.
Hindi ba dumating sa kanila ang isang paalaala (isang
kabanata mula sa Banal na Qur'an) mula sa kanilang
Panginoon ang kapahayagan kamakailan lamang,
subali't sila ay nakikinig lamang dito habang sila'y
abala sa paglalaro. (An-Anbiya-21:1-2)
Ito ang katotohanan. Ang Araw ng Pagbabangong Muli ay
malapit na. Kung saan ay hindi natin pinahahalagahan ang
tungkol dito at ito ay ating tinalikuran. Bukod pa rito kapag may
nagtangka na mangaral at magpaalala sa atin tungkol sa Allâh,
hindi natin sila pinapansin at para bang tayo ay nakikipaglaro
lamang. Walang pinagmumulan ng Lakas at Kapangyarihan
maliban sa Allâh – ang Makapangyarihan. O Panginoon, gawin
Mo po kaming kabilang sa nakikinig sa Inyong mga salita at
tumatalima sa Inyo sa pinakamabuting paraan. O Allâh kami po
ay nagsusumamo na sana'y huwag kaming matulad sa mga tao na
Inyong inilarawan sa Inyong Banal na Aklat:
At katiyakan, Aming nilikha ang maraming Jinns at tao para
sa Impiyerno. Sila ay mayroong mga puso na hindi marunong
umunawa at sila ay mayroong mga mata nguni't hindi
nakakikita at sila ay mayroong mga tainga nguni't hindi
nakaririnig (ng katotohanan). Sila ay tila kawan ng mga baka,
na higit na naliligaw; sila nga yaon! Sila yaong hindi
nagbibigay-halaga. (Al-Araf-7:179)
Ang Allâh – ang Kaluwalhatian ay sa Kanya lamang ay laging
nagsasabi ng Katotohanan. Aming nakita ang ilang mga hayop
na mas mainam pa kaysa sa Jinns at sa tao sa kaalaman at pang-
unawa. Sila ay nagpupuri sa Allâh – ang Makapangyarihan. Ang
Allâh – ang Matayog ay nagsabi:

192
Ang pitong kalangitan at pitong kalupaan at lahat ng
nasa pagitan nito ay lumuluwalhati sa Kanya, at
walang anumang bagay ang hindi lumuluwalhati sa
Kanya. Datapuwa't hindi ninyo nauunawaan ang
kanilang pagbubunyi ng kaluwalhatian. Katotohanan,
Siya ang Mapagpaumanhin – ang Mapagpatawad. (Al-
Isra-17:44)
May mga taong kapag iyong pinaalalahanan tungkol sa mga
Salita ng Allâh at ng Kanyang Propeta , sila ay maihahambing
sa isang matigas na bato. Hindi sila nakikinig o hindi nila
inuunawa ang iyong sinasabi. Ang kanilang mga puso ay kasing
tigas ng bato tulad ng tinuran ng Allâh tungkol sa kanila:
Pagkaraan nito, naging matigas ang inyong mga puso.
Naging parang bato at higit na malala sa katigasan. At
katotohanan, mula sa mga bato ay may umaagos na sapa, ang
iba'y kapag biniyak ay umaagos ang tubig. At katotohanang
mayroon sa kanilang nagpapatirapa dahil sa takot sa Allâh.
At hindi lingid sa Allâh ang inyong mga gawa. (Al-Baqarah-2:74)
Ito ang mga katangian na ating makikita sa mga nagsasabing sila
ay mga Muslim subali't ang kanilang puso ay di-makatotohanan
at magaspang na tulad ng mga bato o mas higit pa. Kapag sila'y
iyong binigyan ng payo tungkol sa relihiyon ng Allâh, sila'y
nagbibingi-bingihan sa lahat ng iyong sinasabi. Ang Allâh – ang
Makapangyarihan ay nagwika sa kanila tungkol dito:
Kung gayon, ano ang kamalian sa kanila (mga di-
nanampalataya), at sila ay tumalikod sa pagtanggap ng
paalala? Na tila nangasindak na mga asno na
tumakas mula sa mga mangangaso, o sa leon, o sa
malupit na hayop. (Al-Muddaththir-74:49-51)
Ang mga talatang ito ay naglalarawan sa pagkakatulad ng mga
taong yaon at ng mga zebra. Kapag sila ay nakarinig ng paalala
hinggil sa kanilang relihiyon, sila ay nagsisilayo tulad ng
pagtakas ng isang zebra kapag ito ay nakakita ng isang mabangis
na leon.
Ang Pagdarasal
Ang Allâh – ang Kataas-taasan ang Siyang lumikha sa atin.
Maaring tayo ay nagtatanong kung bakit Niya tayo nilikha?
Subali't bago tayo likhain ng Allâh – ang Makapangyarihan, Siya
ay lumikha ng Paraiso at ginayakan Niya ito ng mga bagay na
hindi pa nasasaksihan ng sinuman, 'di pa narinig ng tainga o 'di

192
pa nailarawan sa kaisipan ng tao. Ang Paraiso ay tulad ng isang
babaeng ikakasal na sasama sa sinumang may karapatan sa
kanya o may kakayahang magbigay ng dote (tunay na ang
doteng yaon ay napakamura). Ang Allâh ay lumikha rin ng Apoy
ng Impiyerno kung saan ito ang magiging tahanan ng mga di-
naniniwala at ng mga taong walang Diyos at ito rin ang
pansamantalang tahanan upang maparusahan ang mga suwail na
Muslim. Karagdagan pa rito, ang Allâh – ang Makapangyarihan
ay nagsabing ang pansamantalang pananatili ng tao rito sa lupa
ay pagsubok sa Kanyang mga nilikha. Sinumang makapasa sa
pagsubok ay makapapasok sa Paraiso at sinuman ang di-tumupad
ay katiyakang mananatili sa Apoy ng Impiyerno. Ang
pinakamahalagang bagay na bibigyang-pansin sa Araw ng
Pagsusulit ay ang pananampalataya. Ito ang kasagutan sa
nabanggit na katanungan sa itaas: "Bakit tayo nilikha ng Allâh?
Sa pamamagitan ng Kanyang salita sinagot ng Allâh ang
katanungang ito mula sa Banal na Qur'an:
At hindi Ko (Allâh) nilikha ang mga Jinns (nilikhang
di-nakikita) at tao maliban na sila ay sumamba sa Akin
(tanging sa Akin lamang). Hindi Ako naghahangad ng
anuman mula sa kanila (kanilang ikabubuhay o sa
Aking mga nilikha) o di-kaya'y pakainin nila Ako (ang
pakainin nila ang kanilang mga sarili). Katotohanan,
ang Allâh ang Tagapanustos – ang Nagmamay-ari ng
Kapangyarihan, ang Malakas. (Adh-Dhariyat-51:56-58)
Ang Salaah ay ikalawang haligi ng pananampalatayang Islam.
Subali't ano nga ba ang kahalagahan nito? Papaano natin ito
mailalarawan?
Ang salitang Arabik na Salaah (pagdarasal) ay nagmula sa
salitang ugat na "assila" na ang malapit na kahulugan sa ating
wika ay "ugnayan", upang bigyang-halaga ang ugnayan ng tao at
ng kanyang Panginoon. Ang "assila" o "ugnayan" ay siyang
maghahatid sa atin upang maipaliwanag ang kahalagahan ng
pakikipag-ugnayang ito. Ating bigyang-linaw ang puntong ito.
Isang halimbawa, kapag tayo ay nakikipag-usap sa telepono,
maaari tayong magpatuloy sa ating pakikipag-usap sa kabilang
linya habang ang linya ay aktibo. Kapag ang kabilang linya ay
tumigil, hihinto na rin ang ating kumyunikasyon sa ating kausap.
Ang Salaah (pagdarasal) ay maaaring ihalintulad sa linya ng
telepono. Kaya't ang pagsasagawa ng pagdarasal sa araw-araw
ang makapagpapanatili ng ating pakikipag-ugnayan sa ating
Dakilang Tagapaglikha.

192
Ang paglisan sa Salaah (pagdarasal) ay nagiging dahilan upang
maputol ang ating banal na pakikipag-ugnayan sa ating
Tagapaglikha. Dahil sa ating patuloy na pakikipag-ugnayan sa
Allâh sa pamamagitan ng ating pagdarasal, tinutugunan ng Allâh
ang ating mga kahilingan. Sa isang banda, paano ba sinasagot ng
Allâh ang ating mga panalangin? Ito ang nilalaman ng Hadith ni
Propeta Muhammad na naiulat ni Imam Al-Bukhari. Ayon kay
Propeta Muhammad ang Allâh – ang Makapangyarihan ay
nagsabi: "Ang aking alipin ay hindi makalalapit sa Akin ng
anumang bagay na mas mainam kaysa sa kung ano ang
Aking itinagubilin sa kanya. Ang Aking alipin ay patuloy na
napapalapit sa Akin sa pagsasagawa ng mga kusang-loob na
pagdarasal hanggang kalugdan Ko siya. Kapag siya'y naging
kalugod-lugod sa Akin, Ako ang magsisilbing tagapakinig sa
kanyang pandinig, ang magsisilbing tagamasid sa kanyang
paningin, ang kanyang kamay kung pinarurusahan niya ang
iba at kanyang mga binti kung siya ay maglalakbay. Kung
hihingi siya sa Akin ng anumang bagay, Aking ipagkakaloob
sa kanya, at kapag siya ay nagpakupkop sa Akin,
pangangalagaan Ko siya."
Ganito rin ang nilalaman ng isa pang hadith ni Propeta
Muhammad : "Sinuman ang mangalaga ng pagdarasal,
pangangalagaan siya ng Allâh at sinuman ang makalimot
nito, igagawad sa kanya ng Allâh ang pagkaligaw." Sinabi pa
ni Propeta Muhammad tungkol sa mga nagdarasal: "Ang
pagkakaiba sa pagitan nila at sa atin ay Salaah (pagdarasal).
Kaya't sinuman ang mag-iwan sa gawaing ito ay itinuturing
na di-mananampalataya" dagdag pa niya: "Kabilang sa mga
taong ito ay ang mga politismo (nagbibigay katambal sa
pagsamba) at ang ateismo (di-naniniwala sa Diyos) na
iniiwan ang pagdarasal."
Ang pagdarasal ang nagbubuklod sa hinabing lubid sa pagitan ng
Allâh – ang Makapangyarihan at ng tao. Kung ating iiwan ito,
pababayaan o kaya ay hindi natin pahahalagahan, ang
pagkakatali ay maaaring mapatid at maghihiwalay ang
pagkakabuklod. Dahil dito tayo ay mawawalan ng kaagapay
patungo sa Paraiso. Magkagayon, tayo ay maliligaw ng walang
hanggan sa masalimuot na buhay sa mundong ito hanggang
dumating ang tunay na Pangako na makakatagpo natin ang Allâh
– ang Kataas-taasan. Sa sandaling yaon, wala tayong makikitang
dahilan o maaaring ikatuwiran sa mga pagkukulang natin. Ang
Allâh – ang Kaluwalhatian ay sa Kanya lamang, ay nag-aalok sa
atin ng walang hanggang kasaganaan na matatagpuan sa Paraiso

192
sa napakababang halaga. Lahat ng tao ay may kakayahang
makamtan ito, lalaki o babae, mahirap o mayaman, bata o
matanda, may karamdaman o malusog, nananatili o naglalakbay,
mandirigma o tagapamayapa. Subali't ano ba ang itinakdang
halaga na nauukol dito? Ang sapat na halaga na nararapat ilaan
dito ay ang pagbibigay ng halos isang oras mula sa dalawamput-
apat na oras bawa't araw na isagawa ang limang beses na
pagdarasal na ipinag-utos sa atin ng Allâh – ang
Makapangyarihan. Ang pagsasagawa nito ay sapat na upang
ating makamtan ang isang pinakamahalagang bagay na
ipinangako sa atin ng Allâh – ang Dakilang Lumikha, at iyan ay
ang pagpasok sa "Paraiso". Nasaan na ang mga mamimili?
Mainam para sa sinuman na nakababatid ng tunay na
kahalagahan ng bagay na ito at nagsikap na makamtan ang
opurtunidad na ito upang mabili niya mula sa Allâh sa
napakababang halaga. Mabuti para sa kanya ang patuloy na
pagdarasal at nananatiling nakikipag-ugnayan sa Allâh – ang
Makapangyarihan hanggang sa kanyang huling dasal sa buong
buhay niya.
Karamihan sa mga nagpapabaya sa itinakdang limang beses na
pagdarasal, o kaya ay laging tinatamad na magsagawa nito o 'di
kaya naman ay natutulog kapag sumapit ang itinakdang oras, sila
ang karaniwang dumaranas ng karamdaman sa kanilang katawan
at isipan. Karaniwang sila ay nagtataglay ng sakit sa ulo,
napapagod at nakakaramdam ng ibang masasamang sintomas sa
kalusugan. Kalimitan ang mga taong tulad nila ay napaliligiran
ng mga Demonyo at mga kasamahang nagdudulot ng
karagdagang paghihirap sa kanilang katawan. At yaong patuloy
na naniniwala sa Allâh at pinangangalagaan ang pagdarasal,
nagbibigay ng kawanggawa at palagiang nag-aalaala at
nagpapasakop sa Allâh – sila ang mga taong makapapasok sa
ipinangakong Paraiso ng ating Tagapaglikha. Bilang patunay,
ang Allâh ay nagsabi sa Banal na Qur'an:
At katotohanan, nang aming marinig ang patnubay (ng
Qur’an), kami ay naniwala (at nanalig) doon, at sinuman ang
naniwala (at nanalig) sa kanyang Rabb (Panginoon), sa kanya
ay walang pangamba o walang kabawasan sa gantimpala ng
kanyang mga mabubuting ginawa o (di-kaya ay) karagdagan
sa parusa ng kanyang mga kasalanan. (Al-Jinn-72:13)
Kaya't sinuman sa atin ang naniniwala sa Allâh at sa Araw ng
Paghuhukom at nakababatid nang walang anumang pag-
aalinlangan na ang Allâh na Siyang lumikha sa atin ang nagbigay
ng kautusan upang ating isagawa ang tungkuling ito ay

192
pagkakalooban ng kapayapaan sa kanyang araw-araw na
pamumuhay. Katotohanan, tayo ay nilikha ng Allâh upang
sumamba lamang sa Kanya, ang Allâh ay nagsabi sa Banal na
Qur'an:
At hindi ko (Allâh) nilikha ang mga Jinns (nilikhang
di-nakikita) at tao maliban na sila ay sumamba sa Akin
(at tanging sa Akin lamang). (Adh-Dhariyat-51:56)
Nilikha tayo ng Allâh – ang Makapangyarihan upang malaman
kung sino ang nagtataglay ng mabuting gawain sa mundong ito
at pinaghahandaan ang araw ng Pagbabangong Muli sa Kabilang
Buhay. Ang Allâh ay nagsabi sa Banal na Qur'an:
At Aming sinabi: "Kung gumawa ka ng mabuti,
ginawa mo ito para sa iyong sarili, at kung kayo ay
gumawa ng masama inyong ginawa ito laban sa inyong
sarili… (Al-Isra-17:7)
Sa Araw na yaon anumang mabuting gawa ang naitala ng isang
tao sa kanyang pananatili sa mundong ito ay mawawalan ng
saysay kung hindi niya binigyan ng pansin at pinahalagahan ang
kanyang pagdarasal. Bagkus, ang mabubuting gawang iyon ay
mapupunta lamang sa kawalan. Sadyang ang kanyang
mabubuting ginawa ay hindi ilalagay sa timbangan ng pagpapala.
Bilang patunay, ito ang sinabi ni Propeta Muhammad : "Sa
Araw ng Paghuhukom, ang unang itatanong sa tao ay
tungkol sa kanyang pagdarasal. Kung ito ay mabuti, siya ay
magiging matagumpay at magkakamit ng kasaganaan. At
kung ito ay masama, siya ay hindi magiging matagumpay at
siya ay mabibilang sa mga talunan." Sa isa pang sinabi ni
Propeta Muhammad : "Sa Araw ng Paghuhukom, ang unang
itatanong sa tao ay tungkol sa kanyang pagdarasal. Kung ito
ay mabuti, lahat ng kanyang ginawa ay magiging mabuti. At
kung ito ay masama, lahat ng kanyang ginawa ay magiging
masama."
Isang mahalagang bagay na dapat bigyang-pansin ay ang
katotohanan na ang Allâh ay walang pangangailangan sa
kanyang mga nilikha. Siya ay hindi nangangailangan mula sa
atin ng anumang uri ng panalangin. Sa kabila nito, tayo ang
siyang nangangailangan upang makamtan natin ang katiwasayan
sa ating kaluluwa at upang magkaroon ng katiyakan sa
pagtanggap ng mga biyayang Kanyang inilaan sa mga
matutuwid. Kailangan nating manalangin upang hingin mula sa
Kanya ang mga pagpapala sa ating mga sarili, kapatawaran sa

192
ating mga kasamahan, sa ating mga anak at sa ating mga ari-
arian o kayamanan. Tanging ang pagdarasal ang daan tungo sa
Paraiso at higit sa lahat ito ang ating kailangan upang tayo ay
kalugdan ng Allâh. Bilang patunay ang Allâh ay nagsabi:
Ang Allâh ay nangako sa mga sumasampalataya –
lalaki at babae, ng mga harding may umaagos na ilog
sa ilalim nito upang manirahan dito magpakailanman,
at mararangyang mga mansiyon sa Hardin ng Eden
(ang Paraiso). Datapuwa't ang pinakadakilang
kaligayahan ay ang Mainam na Pagpapala ng Allâh.
Ito ang pinakamataas na tagumpay. (At-Taubah-9:72)
Lahat ng ito ay nakasalalay sa ating pagdarasal ng sama-sama sa
itinakdang oras.
Ang Allâh – ang Kaluwalhatian ay sa Kanya lamang, ay hindi
nagtakda ng mga ganitong gawain para sa Kanyang sarili –
patawarin nawa tayo ng Allâh! Sa isang banda, ang pagdarasal
ay Kanyang ipinag-utos sa atin upang mapalapit tayo sa Kanya at
makamtan natin ang kapatawaran sa ating patuloy na paggawa
ng mga kasalanan.
Ang pagdarasal ay nananatili sa puso ng mga taong nagtataglay
ng sapat na kaalaman. Dahil dito sila ay nababalot ng walang
hanggang kapayapaan na naghahatid sa kanilang mga puso ng
matinding kagalakan sa mundong ito – higit sa lahat sa Kabilang
Buhay. Nakararamdam sila ng katiyakan at pagpapala sa
pamamagitan ng patuloy na pakikipag-ugnayan sa kanilang
Panginoon – ang Tagapaglikha. Noong kapanahunan ni Propeta
Muhammad , kapag ang pagdarasal ay sumapit na sa itinakdang
oras, siya ay nag-uutos kay Bilal Ibn Rabah (nawa'y kalugdan
siya ng Allâh) upang manawagan sa pagdarasal at kanyang
sinasabi: "Tumayo ka Bilal at tumawag para sa pagdarasal
upang tayo ay maging mapayapa." Inihambing ni Propeta
Muhammad sa isang ilog ang pagdarasal kung saan kapag ang
isang tao ay naligo ng limang beses sa isang araw, magkagayon,
nililinis nito ang lahat ng kanyang kasalanan. Ginagawang
busilak ang kanyang puso at inilalayo sa lahat ng masasamang
gawain, pagkabalisa at pangamba. Karagdagan pa rito, ang
pagdarasal ay nagsisilbing ilaw sa kanyang puso sa mundong ito
gayundin sa kanyang libingan sa oras ng kanyang
pansamantalang pananatili habang naghihintay sa Araw ng
Paghuhukom. Ito rin ang magsisilbing susi sa pagpasok sa
Paraiso sa Kabilang Buhay.

192
Sa kasalukuyan, ating masasaksihan ang napakaraming bagay na
pinag-uugatan ng kasalanan na nakapaligid sa atin, at ilan sa mga
kapatid natin sa pananampalataya ang patuloy na sumusuway sa
mga ipinag-utos ng Allâh tungkol sa pagdarasal na tanging sa
Kanya lamang nauukol. Ang ilan sa mga ito ay nananatili sa
kanilang mga higaan at nakakaramdam ng katamaran sa
pagdarasal bagama't ang oras ng itinakdang gawain ay narinig
na. Subali't kung siya ay tatawagin ng kanyang kasambahay
upang kumain, bago pa man lumamig ang pagkaing nakahain
siya ay dagliang tatalon mula sa kanyang higaan na kakikitaan
ng lubos na pananabik. Hindi mo mababakas sa kanyang mukha
ang antok tulad ng ipinakikita niya kapag narinig niya ang tawag
ng pagdarasal. Pagkatapos kumain, ang taong ito ay
magpapalipas ng oras sa pamamagitan ng panonood ng
telebisyon. Patuloy siya sa pagsasayang ng maraming oras na 'di
mo man lamang mababanaag sa kanyang mukha ang anumang
pagod. Samantalang kapag oras nang pagdarasal ang pag-
uusapan na hindi man lamang hihigit sa limang minuto, siya ay
magkukunwaring may karamdaman at hindi makakilos. Hindi
alintana ng taong ito na kapag ang Allâh ang nagbigay sa kanya
ng tunay na karamdaman, bukod pa sa kanyang 'di maayos na
kaisipan, katunayan, wala siyang kakayahang mapagaling ito.
Kapag ang taong ito ay nagpatuloy sa ganoong pag-uugali,
isasara ng Allâh ang kanyang puso ayon sa Kanyang sinabi sa
Banal na Qur'an:
At sa sangkatauhan ay may mapagkunwaring
nagsasabi: "Naniniwala kami sa Allâh at sa Huling
Araw", nguni't hindi sila tunay na naniniwala. Iniisip
nila na nililinlang nila ang Allâh at ang mga
nananampalataya, subali't nililinlang lamang nila ang
kanilang sarili, at ito ay hindi nila nadarama! Sa
kanilang puso ay may isang sakit ng pag-aalinlangan
at pagkukunwari, at pinag-ibayo ng Allâh ang
kanilang sakit. Isang napakasakit na parusa ang
mapapasakanila, sapagka't sila ay laging
nagsisinungaling! (Al-Baqarah-2:8-10)
Ang mga sumusunod ay patungkol sa mga may karamdaman di-
umano at ginagamit nila itong dahilan upang makaiwas sa
pagsasagawa ng pagdarasal na siyang itinalaga sa atin ng Allâh –
ang Makapangyarihan. Ating talakayin ang mabubuting
halimbawa kung papaanong inilarawan ang matutuwid na alipin
ng Allâh sa panahon ni Propeta Muhammad at ng kanyang
mga Kasamahan (nawa'y kalugdan sila ng Allâh). Sa

192
pamamagitan nila, ating makikita kung sila ay naging masigasig
sa pagdarasal.
Si Propeta Muhammad bilang pamantayan at mabuting
halimbawa ng mga Muslim ay halos buong magdamag na
nagdarasal hanggang ang kanyang mga paa ay magkaroon ng
bitak. Isang araw sinabi ni A'isha (nawa'y kalugdan siya ng
Allâh) kay Propeta Muhammad : "Bakit mo ginagawa ito,
Sugo ng Allâh, samantalang pinatawad na ng Allâh ang
iyong nakaraang mga kasalanan at yaong mga darating pa?"
Si Propeta Muhammad ay sumagot: "Hindi ba ako'y
nararapat na laging magpasalamat bilang alipin ng Allâh?"
Si Omar Ibnul-Khattab (nawa'y kalugdan siya ng Allâh) ay isa
ring mabuting halimbawa para sa lahat ng Muslim. Ayon sa
kanyang makabagbag damdaming kuwento na nagpamalas ng
kanyang katapatan sa pagsasagawa ng pagdarasal na
nakapagpalambot ng puso ng ilang tao sa harap ng Allâh – ang
Panginoon ng kalawakan. Nang si Omar (nawa'y kalugdan siya
ng Allâh) ay saksakin habang siya ay nagsasagawa ng umagang
pagdarasal, nakaligtaan niyang magpatirapa. Maraming dugo ang
tumagas mula sa kanyang katawan at dinala siya sa kanyang
bahay. Pagdating doon nagkaroon siya ng malay at tinanong niya
ang nakapalibot sa kanya kung natapos niya ang kanyang
pagdarasal o hindi. Sila ay sumagot: "Nakaligtaan mo ang iyong
pagpapatira." Habang patuloy ang dugong tumatagas, siya ay
tumayo upang ipagpatuloy ang pagdarasal, subali't nawalan
siyang muli ng malay. Pagkaraang bumalik ang katinuan sa
kanyang isipan tumayo siyang muli upang ipagpatuloy ang
kanyang pagdarasal, subali't sa ikalawang pagkakataon muli
siyang nawalan ng malay. Sinikap niya itong gawin hanggang
matapos niya ang natitirang Rak'a (bahagi ng pagdarasal) at
kanyang sinabi: "Kaluwalhatian sa Allâh na Siyang tumulong sa
akin upang magampanan ko ang kabuuan ng aking pagdarasal."
Hanggang siya ay tuluyang malagutan ng hininga.
Narito ang isa pang kuwento na pinahahalagahan ang pagdarasal.
Ito ay salaysay ng isa sa mga kasamahang si Thabit bin 'Amer
bin Abdullah ibn Al Zubair. Isang araw habang siya ay nakaratay
sanhi ng kanyang malubhang karamdaman, kanyang narinig ang
panawagan sa pagdarasal. Inutusan niya ang kanyang anak na
buhatin siya patungo sa Masjid. "Subali't ikaw ay may
malubhang karamdaman – sagot sa kanya ng kanyang anak.
Magdasal ka na lamang dito at ikaw ay mauunawaan ng Allâh."
Subali't kanyang sinabi sa kanila: "Walang ibang diyos maliban
sa Allâh. Hindi ko marinig ang panawagan sa pagdarasal na nag-

192
aanyaya sa mga tao para sa pagdarasal tungo sa tagumpay. Sa
Ngalan ng Allâh, dalhin mo ako sa Masjid." Kaya't siya ay dinala
nila sa Masjid. At nang siya ay nasa panghuling pagpapatira ng
kanyang pagdarasal, siya ay binawian ng Allâh ng buhay. Ang
matapat na aliping ito ay nagdarasal araw-araw at pagkatapos ng
kanyang pagdarasal sa umaga, siya ay nananalangin sa Allâh ng
ganito: "O Allâh, hinihingi ko po sa Inyo na pagkalooban Mo po
ako ng mabuting kamatayan." Ang katanungan ay: "Ano nga ba
ang mabuting kamatayan?" Siya ay sumagot: "Ang mamatay
habang ako ay nagpapatirapa." Ang Allâh – ang
Makapangyarihan ay dininig ang kanyang panalangin at kinuha
ang kanyang kaluluwa habang siya ay nagpapatirapa.
Ang mahalagang bagay na tinutukoy dito ay ang lahat ng gawain
na may kaugnayan sa pagsamba sa Allâh – ang
Makapangyarihan. At mga bagay na pinahihintulutang hindi
maisakatuparan bunsod na rin ng mga katanggap-tanggap na
dahilan, subali't ang pagdarasal ay malinaw na hindi nabibilang
dito. Unawain nating mabuti ang mga sumusunod na
pangungusap:
• Ang isang mahirap ay pinahihintulutang hindi magbigay
ng itinalagang kawanggawa (Zakat) sa kawalan ng
kanyang kakayahan.
• Ang pag-aayuno (Sawm) ay maaaring ipagpaliban sa
susunod na mga araw sa oras ng karamdaman at sa mga
naglalakbay. Maaari itong palitan ng ibang gawain tulad
halimbawa ng pagpapakain sa isang mahirap kung ang
isang tao ay 'di maaaring mag-ayuno dahil sa
karamdaman o kaya ay sa kanyang katandaan.
• Ang paglalakbay (Hajj), bagama't ito ay isa sa mga haligi
ng Islam at itinakdang gawain sa isang Muslim, subali't
kung siya ay walang kakayahang isagawa ayon sa mga
itinakdang kondisyon, siya ay pinahihintulutang
ipagpaliban ito.
Hindi katulad ng ibang mga gawaing pangrelihiyon, ang
pagdarasal bilang ikalawang haligi ng Islam ay hindi
pinapayagang ipagpaliban, kung saan sa Araw ng Paghuhukom
ay binigyang-pansin ng Allâh ang kahalagahan nito. At walang
anumang maaaring idahilan upang iwanan ang pagsasagawa nito.
Yaon lamang mga walang kakayahan, halimbawa ang mga bata,
mga baliw at mga kababaihang mayroong buwanang-dalaw ang

192
maaaring magpaliban ng banal na gawaing ito na siyang
pangunahaning tungkulin ng lahat ng mga nilikha.
Kahit sa mga pagkakataon na nahaharap sa digmaan o kaya ay
nakadarama ng matinding takot ang isang Muslim, siya ay
walang dahilan upang palampasin ang mga itinakdang
pagdarasal. Ang Allâh – ang Makapangyarihan ay nagsabi:
Ingatang mabuti ang limang itinakdang Salaah
(pagdarasal) lalo na ang gitnang dasal (Asr). At
humarap sa Allâh ng may pagtalima. Kung nag-aalala
kayo sa kaaway, mag-alay ng Salaah (pagdarasal)
habang naglalakad o nakasakay. Subali't kapag kayo
ay nasa mapayapang kalagayan, mag-alay ng Salaah
(pagdarasal) sa paraang itinuro ng Allâh sa inyo, na
hindi ninyo nalalaman noon. (Al-Baqarah-2:238-239)
Sinabi pa ng Allâh:
At kapag kasama ka nila (O Muhammad ) at
pinamumunuan sila sa Salaah (pagdarasal), hayaang
tumindig na kasama mo sa Salaah ang isang pangkat sa
kanila, na bitbit ang kanilang mga sandata. At kapag natapos
na sila sa kanilang pagpapatirapa (sa pagdarasal), hayaan
silang magtungo sa may likuran upang magbantay at
hayaang lumapit ang ibang pangkat na hindi pa
nakapagdasal upang makasama mo sa Salaah, na ginagawa
ang lahat ng pag-iingat at dala ang kanilang mga sandata.
Ninanais ng mga di-nananampalataya na magpabaya kayo sa
inyong mga sandata at mga gamit upang salakayin kayo sa
minsanang paglusob. Nguni’t wala kayong pananagutan
kung tanggalin ninyo ang inyong mga sandata dahil sa
abalang dulot ng ulan o dahil sa kayo ay may karamdaman.
Subali’t gawin ang lahat ng pag-iingat para sa inyong mga
sarili. Katotohanan, inihanda ng Allâh ang isang kahiya-
hiyang parusa para sa mga di-nananampalataya. (An-Nisa-
4:102)
Katotohanan ang Allâh – Kaluwalhatian sa Kanya ay hindi
nagpahintulot sa atin ng anumang dahilan upang ating
ipagpaliban ang pagdarasal ayon sa itinakdang oras. Subali't,
ang Allâh – ang Mahabagin, ang Mapagpala ay hindi naglagay
sa atin ng anumang bagay na magpapahirap sa ating kaluluwa.
Ang Allâh ay nagsabi:
At magsumikap para sa Allâh bilang iyong tungkuling
magsikap na may kadalisayan at puno ng pagsisikap at ang

192
Pangalan ng Allâh ay nangingibabaw sa lahat. Pinili ka Niya
upang ipahayag ang Kanyang Mensahe sa Kaisahan ng
Pagsamba sa Allâh sa sanlibutan para sa pag-anyaya sa
kanila sa Kanyang relihiyong Islam at 'di ka inilagay sa isang
relihiyon na may kahirapan… (Al-Hajj-22:78)
Kapag ang isang tao ay 'di makakita ng tubig upang isagawa ang
pagpapakadalisay o kapag ang tubig ay makapipinsala o 'di kaya
ay sobra ang lamig nito, maaari siyang magsagawa ng
Tayammum (pagpapakadalisay ng sarili sa pamamagitan ng
paggamit ng malinis na alabok). Ang Tayammum ay
pinahihintulutan sa mga may karamdaman kapag ang paggamit
ng tubig ay makapipinsala tulad halimbawa sa sugat. Sinuman
ang hindi makapagdasal ng nakatayo ay maaaring magdasal
habang nakaupo. Kung hindi, siya ay maaaring magdasal habang
nakahiga sa kanyang kanang bahagi ng katawan habang
nakaharap sa Qibla (direksyon sa pagdarasal ng mga Muslim).
Maaari din siyang yumuko at magpatirapa sa pamamagitan ng
simpleng paggalaw ng kanyang ulo. Kung ang isang tao ay
walang kakayahang igalaw ang kanyang ulo, maaari niyang
igalaw ang kanyang mga mata upang yumuko at magpatirapa.
Ang mahalaga sa isang tao ay magampanan niya ang pagdarasal
anumang sitwasyon ang kanyang kinatatayuan, kahit siya ay nasa
bingit na ng kamatayan, katulad halimbawa ay ang naganap kay
Omar Ibnul-Khattab (nawa'y kalugdan siya ng Allâh). Si Ibn
Mas'oud (nawa'y kalugdan siya ng Allâh) ay nagsabi: "May
isang taong nagtungo sa Masjid na nakaagapay sa dalawang
lalaki hanggang sa siya ay umabot at makasama sa hanay ng mga
magdarasal." Sila ang matagumpay na mga nilalang at sila ay
magtatamasa ng kasaganaan. Kaluwalhatian sa Allâh! Lubha
Siyang Mahabagin sa Kanyang mga alipin sa pagbibigay ng
pagkakataong makapagsisi at linisin ang kanilang mga sarili.
Subali't hanggang kailan? Hanggang ikaw ba bilang isang alipin
na 'di marunong magpasalamat sa Kanyang mga Pagpapala ay
manginig sa kama ng kamatayan? Magkagayon, sinuma'y hindi
magtatagumpay maliban na siya ay magsisi at magbalik-loob sa
Allâh – ang Panginoon ng sanlibutan.
Kayong mga nilikha, kapag kayo ay inanyayahan upang kumain
ng pagkain na nagmula sa Allâh, kumakain kayong mabuti ng
walang anumang pasasalamat sa Kanya. Sa isang banda, kapag
narinig ninyo ang panawagan sa pagdarasal na nag-aanyaya sa
inyo sa pagdarasal at sa tagumpay, kayo ay nagbibingi-bingihan
at nagtatakwil sa banal na gawaing ito na Kanyang ipinag-utos sa
inyo.

192
Katotohanan, hindi tayo nilikha ng Allâh – ang Kaluwalhatian ay
sa Kanya lamang, o kaya ay ginawa Niya tayong tagapagmana
ng sanlibutang ito upang kumain lamang. Kung magkagayon,
matutulad tayo sa mga hayop na kumakain, umiinom at
nanginginain lamang ng walang anumang obligasyong iniatang
ang Allâh. Matutulad din tayo sa mga hindi nananampalataya,
ayon sa Allâh – ang Makapangyarihan:
…datapuwa't silang di-naniwala ay nagpakaligaya sa kanilang
mga sarili at kumakain tulad ng paraan ng pagkain ng baka,
at ang Apoy ang kanilang magiging tirahan. (Muhammad-47:12)
Katotohanan, nilikha tayo ng Allâh – ang Makapangyarihan
upang sumamba sa Kanya at ginawa Niya tayong mas
nakahihigit sa anumang Kanyang mga nilalang. Ang Allâh ay
naghanda ng pagkain para sa atin upang maging kapaki-
pakinabang at magampanan natin ang mga itinakdang tungkulin
na siyang dahilan sa ating pagkakalikha. Ang Propeta ay
nagsabi: "Ang pinakamahirap na pagdarasal para sa mga
taong mapagkunwari ay ang huling pagdarasal sa gabi
(Isha'a) at unang pagdarasal (Fajr) bago sumapit ang
bukang-liwaway. Kung alam lamang nila ang pakinabang sa
mga ito, gagapang sila upang ito ay kanilang isagawa." O
aming minamahal na Propeta , ang lahat ng iyong sinasabi ay
pawang Katotohanan. Sumaiyo nawa ang kapayapaan at sa iyong
kagalang-galang na angkan at matutuwid na mga Kasamahan.
Ang Allâh – ang Kaluwalhatian ay sa Kanya lamang ay nagsabi
sa Banal na Qur'an:
At kayo ay marapat na sumamba sa Akin, sa Aking Kaisahan
at huwag magtambal ng anumang diyus-diyosan sa Akin. Ito
ang tuwid na Landas. (Ya-Seen-36:61)
Kaugnay nito aming sinasabi: "O Allâh! Kaluwalhatian sa Inyo.
Kami po ang Inyong hamak na mananampalayata. Kayo lamang
ang aming sinasamba at batid namin mula sa kaibuturan ng
aming mga puso na hindi Mo kailangan ang anumang uri ng
pagsamba mula sa amin at sa lahat ng nasa sanlibutan.
Tinatanggap po namin na ang pagdarasal at ang pagsambang ito
ay tanging sa Inyo lamang nauukol bilang isang Biyaya na
tanging Kayo lamang ang nagkaloob at nagbigay sa amin. Lahat
ng ito ay mula sa Inyo – aming Panginoon, upang sa ikabubuti
naming lahat. Ang pinakamainam ay walang iba maliban sa Inyo
na Siyang tumanggap sa amin bilang Inyong mga alipin.
Sinuman ang pagkalooban ng ganitong dangal ay maituturing na
isang mapalad na nilalang."

192
Mga katanungan kung papaano mapupunan ang
nakaligtaang pagdarasal.
Sa nabanggit ng usapin, nais naming bigyan ng kasagutan ang
mga kuru-kuro ng sinumang taong nakaligtaang magdasal sa
itinakdang oras sa nagdaang araw at magsisi sa kasalukuyan.
Kanilang sinabi na kailangang isagawa ito sa pamamagitan ng
tig-dalawang beses bawa't isang pagdarasal ng limang beses sa
loob ng isang araw upang mapunan ang mga nakaligtaang dasal.
Subali't mayroon tayong iba't ibang opinyon sa bagay na ito.
Ating hingin mula sa Allâh ang tulong at gabay para sa atin sa
lahat ng bagay na may kaugnayan sa ating pananampalataya na
ating mararanasan. Sinuman ang nahaharap sa mga bagay na
may kinalaman sa kanyang pananampalataya ay pinapayuhang
sumangguni mula sa Aklat ng Allâh at sa mga ginawa, inutos at
sinang-ayunan ni Propeta Muhammad . Gayundin, nararapat
nating alamin ang sinabi at opinyon ng mga kasamahan ng
Propeta , at ang sinabi ng ating mga paham sa ating
pananampalataya (nawa'y kalugdan sila ng Allâh). Sa
pamamagitan ng ating patuloy na pag-aaral tungkol dito, ating
napatunayan na sinuman ay hindi nararapat magsagawa ng
anumang nakaligtaang pagdarasal maliban lamang kung
nakatulog o 'di kaya ay nakalimot. Ang bilang ng dasal na
nakaligtaan ninuman dahil sa pagkatulog ay may hangganan o
limitasyon. Maaaring isa o dalawang dasal o 'di kaya ang lahat
ng mga dasal sa buong maghapon sanhi ng sobrang pagkatulog
at nagising na lamang makaraan ang mga itinakdang oras, at 'di
niya ito ginawa sa kung anumang dahilan. Ayon sa sinabi ni
Propeta Muhammad : "Walang anumang pagpapabaya sa
pagtulog, subali't ang pagpapabaya ay maaaring magawa
kapag nagising na. Kung sinuman sa inyo ang nakalimot na
isagawa ang pagdarasal o 'di kaya ay nakatulog sa
itinakdang oras para dito, kailangan niya itong isagawa
anumang oras na maalala ito."
Para sa sinumang nakalimot magdasal sa tamang oras sa
anumang dahilan at walang kaalaman na ito ay itinakdang
gawain para sa kanya, narito ang opinyon ng mga Kasamahan ng
Propeta at ilan nating mga iskolar. Ayon kay Ibn Taimiyya
(nawa'y kalugdan siya ng Allâh): "Ang pagsasagawa ng
pagdarasal upang mapunan ang mga nakaligtaang gawaing tulad
nito ay hindi ipinag-uutos o tinatanggap mula sa kanya na hindi

192
isinagawa sa anumang dahilan. Bagkus, ay kailangan niyang
dagdagan na lamang ang mga kusang-loob na pagdarasal."
Kaugnay ng magkatulad na usapin, sinabi ni Ibn Hazm:
"Sinumang nakaligtaang gawin ang pagdarasal hanggang umabot
sa itinakdang oras nito ay hindi na kailangang punan. Kaya,
kailangan niyang magsisi at hingin ang Kapatawaran ng Allâh, at
gumawa ng maraming mabubuting gawain at dagdagan na
lamang ang kusang-loob na pagdarasal."
Sinabi pa ni Ibn Hazm: "Sinumang nakaligtaan ang pagdarasal sa
itinakdang oras ay maaaring isagawa ito sa huli." Ang Allâh –
ang Makapangyarihan, kailanma'y hindi nawawala ang babala sa
Banal na Qur'an:
At may sumunod sa kanilang henerasyon na
nagpabaya sa kanilang Salaah. Pinabayaan nila ang
kanilang pagdarasal na mawalan ng saysay, maaaring
ito ay hindi pag-aalay ng dasal o hindi pag-aalay nito
sa tamang pamamaraan o wala sa itinakdang oras,
atbp, at sumunod sa kanilang mga pagnanasa. Kaya't
sila ay ihahagis sa Impiyerno. (Maryam-19:59)
Kami ay sumasang-ayon sa tinuran ni Ibn Hazm na sinumang
makaligtaan ang pagdarasal sa itinakdang oras ay maaaring
mapunan ito sa huli, katunayan, mas madali sa pamayanang ito
na suwayin ang Banal na kautusan kumpara sa pagtalima rito,
ayon sa sinabi ng Allâh – ang Makapangyarihan:
Katunayan, ang pagdarasal (Salaah) ay ipinag-uutos sa mga
mananampalataya sa tamang oras. (An-Nisa-4:103)
At ang pagsuway sa Sunnah (mga bagay na ginawa ni Propeta
Muhammad at itinuro sa kanyang mga tagasunod) ni Propeta
Muhammad , tunghayan natin ang kanyang sinabi para sa lahat
ng mga nananatili sa kani-kanilang tahanan at hindi nakikilahok
sa sama-samang pagdarasal: "Ganon na lamang ang aking
pagnanais na tumawag ng isa mula sa inyo upang
magtaguyod ng pagdarasal at ako ay magsasama ng ilan sa
inyo na may dala-dalang kahoy na panggatong at
magtutungo sa bahay ng mga taong hindi nakikilahok sa
sama-samang pagdarasal upang sunugin ang kanilang mga
tahanan," at kung hindi, magiging madali para sa pamayanang
ito na hindi magsagawa ng pagdarasal sa tamang oras at layunin,
at sasabihing maaari nilang mapunan anumang oras na kanilang
naisin. Samakatuwid, kaya ipinahayag ang ganitong banal na

192
alituntunin sa talatang ito ay upang maging karapat-dapat na
isakatuparan:
Katunayan, ang pagdarasal (Salaah) ay ipinag-uutos sa mga
mananampalataya sa tamang oras. (An-Nisa-4:103)
Sa aming palagay, sinumang makaligtaan ang kanyang
pagdarasal sa itinakdang oras ay kinakailangang magsisi sa harap
ng Allâh at ang pagsisisi ay maaaring magbigay ng kapatawaran
sa kanyang nakaraang mga kasalanan. Ito ay matutunghayan sa
Banal na Qur'an:
At may sumunod sa kanilang henerasyon na nagpabaya sa
kanilang Salaah. Pinabayaan nila ang kanilang pagdarasal na
mawalan ng saysay, maaaring ito ay hindi pag-aalay ng dasal
o hindi pag-aalay nito sa tamang pamamaraan o wala sa
itinakdang oras, atbp, at sumunod sa kanilang mga
pagnanasa. Kaya't sila ay ihahagis sa Impiyerno. (Maryam-
19:59).
Ang Allâh – ang Makapangyarihan ay muling nagsabi:
Maliban sa kanilang mga nagsisisi at sumasampalataya sa
Kaisahan ng Allâh at sumusunod sa Kanyang Sugong si
Muhammad , at nagsasagawa ng kabutihan, sila ang
makapapasok sa Paraiso at sila ay hindi bibigyan ng kamalian
o kawalan ng katarungan. (Maryam-19:60)
Ito ay nangangahulugan na sinuman ang magsisi, maniwala at
gumawa ng mabuting gawain ay makaiiwas sa pagsubok ng
Allâh. Subali't kailangan niyang gumawa ng maraming kalugud-
lugod na gawain at dagdagan ang boluntaryong pagdarasal at
palagiang alalahanin ang Allâh – ang Makapangyarihan.
Sapagka't ang mga mabubuting gawain ay naglilinis sa
masasamang gawain.
Ito ang nagkakaisang palagay nina Omar Ibnul-Khattab, at ng
kanyang anak na si Abdullah, [Sa'd ibn Abi Waqqas], si
Abdullah ibn Mas'oud at [Salman Al-Farisy], (nawa'y kalugdan
sila ng Allâh). Ito ay sinang-ayunan din ng mga tagasunod na
sina Omar bin Abdul-Aziz at Muhammad Ibn Sireen, gayundin
nina Ahmad Ibn Hanbal, Ibn Taimiyah at marami pang ibang
mga pantas ng Islam, (nawa'y kalugdan sila ng Allâh).
Sa mga nananangan ng salungat na opinyon tungkol dito, sila ay
walang maipakitang patunay mula sa Banal na Qur'an, sa
Sunnah (mga bagay na ginawa ni Propeta Muhammad at

192
itinuro sa kanyang mga tagasunod), at sa Batas ng Islam upang
suportahan ang kanilang mga haka-haka.

Katanungan na sumasalungat sa opinyon ng mga pantas na

nagsabing ang pag-aayuno ng walang pagdarasal ay kapaki-
pakinabang:
Sa kasalukuyan, maraming Muslim mula sa mga bansang Arabia
ang nagsasagawa ng pag-aayuno sa buwan ng Ramadan na tila
baga pangkaraniwang gawain na lamang. Ang mga taong ito ay
nag-aayuno sa buwan ng Ramadan na hindi nagsasagawa ng
pagdarasal, ogligado man o hindi. Hanggang kami ay magtanong
kung bakit ang masamang gawaing ito ay nananatili at tumataas
pa ang bilang sa naturang mga bansa. Sa bandang huli, aming
napag-alaman ang mga kasagutan tungkol dito, makaraang
aming mabasa ang isang aklat na naglalaman ng mga opinyon
tungkol sa usaping pangrelihiyon na sinulat ng isang kagalang-
galang na manunulat at isang pantas na Muslim. Ang iskolar na
nabanggit ay pumanaw dalawang taon na ang nakalipas. Nawa'y
patawarin siya ng Allâh at tayong lahat sa ating mga
pagkukulang sa ating pananampalataya. Ang nasabing
katanungan na ating babanggitin ay isang malaking pagkakamali
na nagdulot ng malawakang sakit na mabilis na lumaganap at
ipinamuhay ng ating mga kapatid sa pananampalataya. Dahil sa
pagbibigay niya ng mga maling alituntuning pangrelihiyon na
nagtulak sa milyon-milyong mga Muslim na mangaligaw.
Walang ibang pinagmumulan ng Lakas at Kapangyarihan
maliban sa Allâh – ang Makapangyarihan.

Ang opinyon na naging kasagutan sa katanungan ng isa sa

kanila:
Tinatanggap ba ng Allâh ang pag-aayuno ng isang tao na
naantala ang kanyang pagdarasal o 'di kaya ay ang lahat ng
gawaing pagsamba na magkakaugnay at 'di maaaring
paghiwalayin?

Ang nasabing pantas ay tumugon ayon sa pagkakasunod-

sunod:

192
Ang tao ay nagkakamit ng gantimpala sa lahat ng kanyang
mabuting ginawa at pinarurusahan sa mabuting gawain na
kanyang nakaligtaan o hindi isinakatuparan. Magkagayon, kung
tinatawag namin yaong mga hindi nagsasagawa ng pagdarasal,
inaanyayahan lamang namin kayo sa isang mainam na gawain.
Kung anuman ang inyong maging tugon ito ay makatutulong sa
pagpapatatag ng inyong relihiyon.
Para sa namatay na pantas na ito, ito ang aming sinabi: "Nawa'y
patawarin tayo ng Allâh – ang Makapangyarihan!" Sapagka't
ikaw ay nagsinungaling laban sa Allâh at sa Kanyang Sugo at
iniligaw mo ang nakararami sa pamayanan ni Muhammad ,
kung saan ikaw ay pinagkatiwalaan. Sanhi ng iyong maling
opinyon ay iniligaw mo sila. Para sa iyo na hindi alintana ang
dulot na kasamaan sa pag-iwan ng pagdarasal at ang kahalagahan
nito na ipinag-utos ng Allâh, at sa Sunnah ni Propeta Muhammad
at itinuro sa kanyang mga tagasunod. Dahil dito maraming
Muslim ang naligaw.
Kaluwalhatian sa Allâh kung saan tayo ay laging nagpapakupkop
laban sa ating masasamang gawain. Ang Batas ng Islam ay
dumating na malinaw pa sa kristal mula sa Banal na Aklat ng
Allâh, bilang patunay tunghayan natin ang sinabi ng Allâh – ang
Makapangyarihan:
At ikaw (O Muhammad ) ay hindi pa nakabasa ng Aklat na
nauna pa rito (sa Qur'an), gayundin naman, ikaw ay hindi rin
sumulat ng anumang aklat sa iyong kanang kamay. Sa gayong
pangyayari, Katotohanan, ang mga tagasunod ng
kasinungalingan ay nag-aalinlangan sa Qur'an. Hindi,
datapuwa't ang mga ito, ang maliwanag na Ayat
(paglalarawan at mga katangian ni Muhammad na
nasusulat sa Torah at Ebanghelyo) na nananatili sa mga puso
ng mga nagkamit ng karunungan (mula sa Angkan ng
Kasulatan). At wala ng iba pa maliban sa Zalimun
(sumasamba sa mga diyus-diyosan at gumagawa ng
kasamaan) na nagtakwil ng Aming mga Ayat (mga patunay,
talata, aral, tanda at kapahayagan atbp). (Al-Ankabut-29:48-49)
Ayon sa sinabi ni Propeta Muhammad : "Ako ay mag-iiwan
sa inyo na kung sinuman ang tumangan dito, hindi siya
maliligaw: (ito ang Qur'an) ang Aklat ng Allâh." Sa huling
paglalakbay na isinagawa ni Propeta Muhammad , siya ay
nagsabi: "Ako ay mag-iiwan sa inyo ng isang malinaw na
palatandaan, ang gabi nito ay kawangis ng araw, sinumang
lumihis dito ay mapapariwara o masisira."

192
Nawa'y ang kapatawaran ng Allâh ay mapasa atin at gayundin sa
iyo, aming iskolar! Paano mo itataas ang karaniwang
mamamayan sa pamayanan ni Propeta Muhammad sa
kasalanan sa pagsasabi ng bagay na makapipinsalang tulad nito:
"Magiging mabuti ang lahat kung hindi mo isasagawa ang mga
ipinag-uutos na pagdarasal. Magkagayunman, lahat ng iyong
ibang mabubuting gawain ay tatanggapin ng Allâh. Ikaw ay
mabibigyan ng gantimpala para dito at ikaw ay maliligtas sa
Apoy ng Impiyerno." Hindi ka ba nakaramdam nang anumang
pagkatakot at pagkabalisa sa iyong sarili sanhi nang hindi mo
pagsasagawa ng pagdarasal. Walang pinagmumulan nang Lakas
at Kapangyarihan maliban sa Allâh lamang. Sa Allâh tayo
nagmula at sa Allâh rin tayo magbabalik. Ito ay isang matinding
dahilan upang pumalaot sa anumang uri ng paghihirap at mga
pagsubok, para sa isang kinikilalang pantas ng relihiyon na
nagbigay ng sariling opinyon at payo na nagtulak upang lisanin
ang pangunahing tungkulin – ang pagdarasal.
Ang Allâh – ang Makapangyarihan ay nagsabing ang
Katotohanan at ang Katarungan sa Araw ng Paghuhukom ay
makakamtan ng sinumang gumawa ng mabuting bagay kahit
kasingliit lamang ito ng atomo.
Subali't ang "kabutihan" na tinutukoy ng Allâh dito ay ang
kabutihan na Kanyang tatanggapin. Katotohanang ang Allâh ay
tumatanggap ng mabubuting gawa mula sa mga matutuwid.
Magagawa ba ng isang matuwid na tao na kaligtaan ang kanyang
pagdarasal sa anumang kadahilanan? Magkagayon, may isang
nagsabi sa kanya na siya ay gagantimpalaan sa lahat ng kanyang
mabubuting ginawa. Samantalang ang ating Propeta ay
nagtuturo sa atin na sinumang iwan ang kanyang pagdarasal sa
anumang kadahilanan, ang kanyang mabuting ginawa ay
ihahambalos sa kanyang mukha sa Araw ng Paghuhukom. Sa
nabanggit sa itaas, ang pagdarasal ay haligi ng relihiyon. Walang
tamang relihiyon kung walang pagdarasal. Lahat ng pantas na
Muslim ay sumang-ayon na sinumang magpabaya sa kanyang
pagdarasal sa anumang kadahilanan o kaya'y kanya itong
itinakwil, siya'y maituturing na di-mananampalataya. Sa mga di-
nananampalataya, ang kanilang kawanggawa, pagbibigay ng
anumang tulong at paglalakbay, kailanma'y hindi tatanggapin
mula sa kanya ayon sa sinabi ng Allâh – ang Makapangyarihan:
Sabihin: "Gumugol man kayo sa Kapakanan ng Allâh na may
kusang-loob o wala mang pagkukusa, ito ay hindi tatanggapin
mula sa inyo. Katotohanang kayo ay ang mga taong laging
Fasiqun (mga mapaghimagsik at sumusuway sa Allâh). At

192
wala ng iba pang humahadlang sa kanilang tulong na maging
katanggap-tanggap mula sa kanila, maliban sa sila ay hindi
sumasampalataya sa Allâh at sa Kanyang Sugo (Muhammad
); at sila ay hindi pumaroon sa pagdarasal maliban sa
kalagayan ng pagiging tamad; at sila ay nagbibigay ng
kanilang tulong na may pagtutol sa kanilang kalooban. (At-
Taubah-9:53-54)
Kung ito ay mga salita na nagmula sa Allâh tungkol sa mga
nagsasagawa ng pagdarasal ng tinatamad, papaanong kami at
ikaw ay mapatatawad ng Allâh sa pagliban sa pagdarasal?
Paano ang winika ng Propeta : "Ang limang itinakdang
pagdarasal, at mula sa Biyernes hanggang sa isa pang
Biyernes, at mula sa Ramadan at hanggang sa isa pang
Ramadan ay naglilinis ng anumang mga kasalanan sa
pagitan ng mga ito kung ang isang tao ay umiiwas sa mga
malaking kasalanan." Ang pamantayan ng pagpapatawad ng
mga kasalanan ay kung iniiwasan ang mga malaking kasalanan.
Subali't mayroon pa bang mas malaking kasalanan kumpara sa
hindi pagsasagawa ng mga pagdarasal na nagtutulak sa isang tao
upang mahulog sa kawalan ng pananampalataya? Sa pambungad
ng aklat na ito, tayo ay nagbanggit ng ilang mga winika ni
Propeta Muhammad na nagbibigay ng babala sa mga nag-
iiwan ng kanilang pagdarasal. Isa na rito ay mababasa ng ganito:
"Ang kaibahan sa pagitan nila at sa atin ay ang pagdarasal.
Kaya't sinumang mag-iwan nito ay maituturing na di-
mananampalataya. Sa isa pang winika: "Ang isang bagay na
nagtutulak sa isang tao upang maging di-mananampalataya
ay ang pagtalikod sa pagdarasal."
Sa pagsasabi nito, aking hinihingi ang pagpapala mula sa Allâh.
Kung ako ay tama, ito ay biyaya na nagmula sa Gabay ng Allâh.
Subali't kung ako ay nagkamali, nawa'y gawaran ako ng Allâh ng
kapatawaran. Kami'y nagpapakupkop sa Allâh laban sa
kasalanan ng aming mga sarili at sa aming masasamang gawain.
Kami'y nagsusumamo ng kapatawaran mula sa Allâh at nagsisisi
sa Kanyang harapan. Katiyakan, Siya lamang ang
Mapagpatawad – ang Mahabagin.
Kaluwalhatian sa Allâh – ang Panginoon ng Sanlibutan, nawa'y
ang Kapayapaan at Pagpapala ng Allâh ay ipagkaloob kay
Propeta Muhammad , kung saan siya ay ipinadala ng Allâh –
ang Makapangyarihan sa sanlibutan na nagtataglay ng Kanyang
Gabay at Tamang Relihiyon. Ang Kapayapaan nawa'y mapasa

192
lahat ng Pamilya at Kasamahan ni Propeta Muhammad .
Ameen. Ameen. Ameen.

Ang Mga Pagsubok

192
 Sa Ngalan ng Allâh – ang Mapagpala, ang Mahabagin.

Lahat ng pasasalamat ay sa Allâh lamang, ang Panginoon ng

Sanlibutan, nawa'y ang kapayapaan at pagpapala ay mapasa kay
Propeta Muhammad , ang dakilang nilikha, sa kanyang pamilya
at sa lahat ng kanyang mga tagasunod.

Ang Mga Pagsubok

Luwalhatiin ang Allâh na Siyang nagpadala sa Kanyang Sugo

para sa atin upang ipahayag ang Aklat na magsisilbing gabay at
ilaw ng sangkatauhan upang bigyang-linaw ang kaibahan sa
pagitan ng tama at mali at kung ano ang katotohanan sa kabila ng
kasinungalingan. Tayo ay nagpapasalamat sa Allâh na Siyang
naghatid ng isang pamayanang tulad ng kay Propeta Muhammad
, ang pinakamabuting pamayanan na nilikha sa buong
sangkatauhan. Ito ang pamayanan na ipinamumuhay ang mga
bagay na pinahihintulutan at iniiwasan ang mga bagay na
ipinagbabawal. Ang pamayanang sumasamba sa Nag-iisang
Diyos, ang Allâh – ang Makapangyarihan. Lagi tayong
nagpupuri sa Allâh sa pagkakaloob Niya ng lahat ng biyaya mula
sa kalangitan at sa kalupaan, sa lahat ng kauri nito at sa walang
hanggang Pagpapala na Kanyang inihahatid sa sinumang
Kanyang naisin. Magpasalamat tayo sa Allâh upang tayo ay
maging kalugod-lugod sa Kanya, at manatiling lumuluwalhati sa
Kanya sa lahat ng sandali ng buong puso at kaluluwa upang ito
ay maging katanggap-tanggap sa Kanya. Kami ay sumasaksi na
walang ibang tunay na Diyos na dapat sambahin maliban sa
Allâh nang walang katambal. Sa pamamagitan ng pagsaksing ito,
kami ay nagsusumamo ng Habag tungo sa Kabilang Buhay, kung
saan walang kayamanan o anak ang maaaring makatulong upang
iligtas ang sarili laban sa kaparusahan. Tanging ang mga
matatapat lamang sa kanilang puso at kalooban ang maaaring
makinabang nito. Ang Kapayapaan at Pagpapala ng Allâh ay
para lamang sa Kanyang mga natatanging nilikha, ang ating
minamahal na si Propeta Muhammad , sa kanyang
pinagpipitagang Pamilya, sa kanyang matatapat na Kasamahan at
mga tagasunod at sinumang gumagawa ayon sa kanilang

192
mabubuting halimbawa hanggang sa pagsapit ng Huling Araw.
Ameen!
Kaluwalhatian sa Allâh na Siyang nagbigay ng Habag at Awa sa
Kanyang mga nilikha. Gayundin ang mga Pagpapalang hindi
nalalaman ninuman, maliban lamang sa masusugid at matutuwid
na nilikha na nagtatamasa nito. Aking mga kapatid sa
pananampalaya, maging matapat tayo at magtiis sapagka't ang
nagtitiis ay ginagantimpalaan ng walang hanggan.
Isang araw, may isang nagsabi kay Sa'd ibn Abi Waqqas: "Ang
iyong panalangin ay laging tinutugunan ng Allâh – ang
Makapangyarihan at lagi ka ring nagdarasal para sa iba. Subali't,
bakit ayaw mong hilingin sa Allâh na ibalik Niyang muli sa iyo
ang iyong paningin?" Siya ay sumagot: "Ang itinadhana ng
Allâh para sa akin ay mas mainam kaysa sa pagkakaroon kong
muli ng paningin. Sapagka't ang antas ng kasiyahan ay mas
nakahihigit kung ihahambing sa isang nagtitimpi. Ang tunay na
kapayapaan ay hindi makakamtan ng isang tao maliban lamang
kung siya ay pinagkalooban ng Allâh ng ganap na kasiyahan sa
pamamagitan ng kanyang pagtitiis."
Minsan tinanong ni Sa'd ang Propeta : "Sino sa mga tao ang
may pinakamaraming pagsubok? Ang Propeta ay
sumagot: "Ang mga Propeta, at pagkatapos ay nagmula sa
mga pinakamainam hanggang sa pinakamabuting tao. Ang
pagsubok sa isang tao ay batay sa antas ng kanyang
pananampalataya. Kung ang pananampalataya ng isang tao
ay mahina, ang kanyang pagsubok ay naaayon lamang sa
ganoong kalagayan, subali't kung ang pananampalataya ng
isang tao ay malakas, ang kanyang pagsubok ay batay din
lamang sa ganoong kalagayan. Ang mga pagsubok ay
ipinadarama sa isang tao hanggang siya ay maging ligtas sa
anumang kasalanan."
Mainam para sa sinuman ang nananatiling matatag sa mga
pagsubok ng Allâh sa kanyang buhay! Kalimitan, ang Propeta
ay nangangaral sa kanyang mga Kasamahan tungkol sa maaaring
matanggap na biyaya ng mga taong binibigyan ng pagsubok ng
Allâh sa buhay na ito at ang kanilang magiging kalagayan sa
harap ng Allâh. Sinabi sa kanila ng Propeta : "Kung
minamahal ng Allâh – ang Makapangyarihan ang isang tao,
binibigyan Niya ito ng mga pagsubok." Pagkaraan ng
kamatayan ni Propeta Muhammad , ang kanyang mga
Kasamahan ay nagturing na ang mga pagsubok ay isang
mabuting palatandaan. Kung ang isang pagsubok ay dumarating

192
sa kanila, ito ay kanilang hinaharap ng buong katapatan at tibay
ng loob. Sila ay patuloy na gumagawa ng mga kabutihan at iba't
ibang uri ng pagsamba sa kabila ng mga kahirapang kanilang
dinaranas sanhi ng mga pagsubok sa kanilang buhay.
Hindi alintana ninuman ang anumang pagsubok na kanilang
kinasasangkutan sapagka't nananatili sa kanilang mga puso ang
takot sa Allâh, at sila ay nangangamba na mawalay sa hanay ng
mga minamahal ng Allâh. Ipinaalala sa kanila ni Propeta
Muhammad na ang pagsubok ay tanda ng pagmamahal ng
Allâh.
Ano ba ang ating katayuan kung ihahambing natin ang ating mga
sarili sa kanila na pawang nanatili sa tamang landas? Kapag ang
Allâh ay nagpadala sa sinuman sa atin ng pagsubok na maaaring
makapinsala, karamihan sa atin ay natitigatig at dumaranas ng
panlulumo sa sarili. Karagdagan pa rito, tayo ay walang tigil sa
pagdaing sa dinaranas natin at ating sinisisi ang mga nagkakasala
sa atin. Nalimutan natin na ang lahat ng mga nangyayari ay
naitadhana na bago pa man tayo isinilang. Anumang bagay ang
maganap sa atin ay katiyakang may Kapahintulutan ng Allâh –
ang Kataas-taasan kahit anuman ang ating gawing pag-iwas mula
rito. Kadalasan, ang mga taong dumaranas nito ay nakalimot sa
sinabi ng Allâh sa Banal na Qur'an:
Walang masamang mangyayari ang magaganap dito sa
kalupaan at sa inyong sarili, maliban na ito ay naitala na sa
Aklat ng Kautusan (Al Lauh Al Mahfuz) bago pa Namin
pinangyayari ang lahat sa paglikha. Katotohanan, ito ay
lubhang magaan sa Allâh. Upang kayo ay hindi malungkot sa
mga bagay na hindi ninyo nakamtan, gayunpaman, huwag
maging mapagmataas sa mga biyayang ipinagkaloob sa inyo.
At ang Allâh ay hindi nagmamahal sa mga palalo sa
pagyayabang. (Al-Hadid-57:22-23)
Sapagka't naisulat na ng Allâh sa Kanyang Aklat ng Talaan ang
lahat ng maaaring mangyari sa sinuman hanggang sa Huling
Araw, 50,000 taon bago pa man likhain ang kalupaan at
kalangitan. Nang likhain ng Allâh ang panulat, Kanyang ipinag-
utos ang "SUMULAT!" Ang panulat ay nagsabi: "O Panginoon,
ano ang isusulat? Ang Allâh ay nagsabi: "ISULAT KUNG
ANONG MAGAGANAP!" At ito ay sumulat ayon sa utos ng
Allâh at sa Kanyang Kaalaman sa maaaring maganap hanggang
sa Huling Araw. Kaya't walang sinuman ang makaliligtas sa
anumang itinadhana para sa kanya. Ang panulat ay natuyo at ang
papel ay naitupi na.

192
Minamahal kong mga kapatid!
Maaaring isa sa atin ang makaranas ng mga pagsubok na
magtutulak sa kanya upang panghinaan ng loob at maghatid sa
kanya sa pagkabalisa, at maaaring mag-isip ang taong ito kapag
siya ay nasa bingit ng kapahamakan. Tanggapin natin ng
maluwag sa ating kalooban ang sinabi ng Allâh – ang
Makapangyarihan sa mga nananampalataya na dumaranas ng
kahirapan at pighati:
…Katiyakan, ang Habag ng Allâh ay malapit sa mga
gumagawa ng mabuti. (Al-Araf-7:56)
Ang Habag at Kabutihan ng Allâh ay laging naroroon sa mga
matiising mananampalataya. Gayundin sa mga nasisiyahan sa
mga itinakda ng Allâh sa kanyang sarili. Gaano man kabigat ang
mga kahirapan at kalungkutang kanyang nadarama kaugnay ng
mga nangyayari sa kanya, masusumpungan niya ang Allâh. At
kung ang mga pintuan ay nakapinid sa kanyang harapan,
pagkaraan nito ay kanyang matatagpuan ang Habag mula sa
Allâh na mas malapit sa kanya upang sagipin siya sa lahat ng
mga pagsubok at sakuna.
Ayon sa ilang Manunula:
Maaaring ang pagsubok ay dumating sa isang tao,
Hanggang siya ay mawalan ng pag-asa, subali't ang Allâh ang
Siyang lulutas ng suliraning ito.
Ang mga madidilim na sandali ay yaong bago sumapit ang
bukang liwayway,
Magiging mabuti lamang kapag ito ay iyong hinayaan.
Sinabi ng Allâh – ang Kataas-taasan:
...at sinuman ang naniniwala sa Allâh, gagabayan Niya ang
kanyang puso tungo sa wagas na Pananampalataya na may
katiyakan... (Al-Taghabun-64:11)
Kaya't ang tao ay nararapat na balikatin ang mga pagsubok at
maging matiisin sa sandali ng kalamidad. Silang mga nagtataglay
ng tapat na pananampalataya sa Allâh na sumusuko, nagtitiwala
at naniniwala sa Huling Araw at sa kahihinatnan maging mabuti
man ito o masama ang magtatagumpay. Kung sinuman sa atin
ang naniniwala at ipinauubaya ang lahat sa Allâh, siya ay

192
gagabayan ng Allâh at ang kanyang puso ay magtataglay ng
katatagan sa pagharap sa mga pagsubok. Pagkakalooban siya ng
Allâh ng walang hanggang mga biyaya at pag-asang ang lahat ng
pagpapala ay nagmumula sa Allâh. At sa Huling Araw kung saan
ang tao ay bubuhaying muli, ang kanyang mabubuting ginawa ay
magiging mabigat sa kanyang timbangan at makakamtan niya
ang dalawang ulit na pagpapala ng pagiging matiisin sa kanyang
buhay dito sa mundo. Ang pagpapalang ito ay wala ng sukatan
ayon sa sinabi ng Allâh – ang Makapangyarihan sa Banal na
Qur'an:
Sila lamang na mga matiisin ang makatatanggap ng kanilang
pagpapala ng ganap at walang sukatan. (Az-Zumar-39:10)
Ngayon ay ating pag-aralan ang iba't ibang larawan ng pagsubok
at kung bakit pinahihintulutan ng Allâh ang mga pagsubok na ito
sa ilan sa Kanyang mga nilikha. Ang unang sitwasyon ay kapag
ang Allâh nagmahal sa Kanyang alipin at batid Niya na ang
aliping ito ay nakagawa ng maraming kasalanan sa kanyang
buhay na maaaring makabawas sa timbangan ng kanyang
mabubuting ginawa sa Araw ng Paghuhukom. Sapagka't nais
makita ng Allâh ang Kanyang alipin na malayo sa anumang
kasalanan upang hindi siya maparusahan. Dahil dito
ipagkakaloob sa kanya ng Allâh ang mga pagsubok upang
subukan kung hanggang saan ang kanyang pagtitiis sa panahong
tulad nito at ng sa ganon ay kanyang matamo ang gantimpala ng
higit pa kaysa sa kanyang mga gawaing ritwal. Sa ganitong
paraan, ang itinatanging alipin ng Allâh ay magkakamit ng mga
gantimpalang mas higit pa sa bigat ng kanyang mga kasalanang
nagawa. Ayon sa Propeta , "Ang pagsubok ay
ipinagkakaloob ng Allâh sa isang mananampalataya, lalaki
man o babae, sa kanyang buhay at sa kanyang mga anak
hanggang sa dumating ang oras na siya ay tatayo sa
Kanyang harapan na walang anumang bahid ng kasalanan."
Ang Propeta ay naglahad ng iba pang dahilan para sa mga
Mananampalataya na naghihirap. Sinabi ng Propeta , "Ang
Allâh ay nagtalaga ng natatanging antas mula sa Kanyang
mga alipin kung saan ang kanyang mga ginawa ay 'di sapat
upang makamtam ang antas na ito. At ang taong ito ay
sinubukan ng Allâh ng mga bagay na 'di niya nais upang
maabot niya ang mataas na kalagayan." Ang mga sinabing ito
ni Propeta Muhammad ay tumatalakay sa iba't ibang paraan ng
pagsubok sa tao. Hindi ginagawa ng Allâh ang mga pagsubok na
ito sa mga tao dahil sa kanyang mga kasalanan. Ginagawa
lamang ng Allâh ang ganitong mga pagsubok sa mga taong

192
Kanyang nais mapabilang na maninirahan sa mataas na antas ng
Paraiso. Sinusubukan sila ng Allâh marahil kung ang kanilang
mabubuting ginawa ay hindi sapat upang sila ay mapahanay sa
antas na ito. Nalalaman ng Allâh na ang katayuan ng taong ito ay
hindi sapat upang magkamit ng mataas na kalagayan sa Paraiso
maliban lamang na sila ay bigyan ng mga pagsubok sa iba't ibang
pagkakataon. Sa kanilang tatag at kakayahang magtiis sa
panahon ng mga pagsubok, ang mga taong ito ay tumatanggap
ng kaukulang gantimpala upang makamtan ang mataas na
katayuan sa Paraiso.
Ang ibang layunin ng Allâh sa pagbibigay ng pagsubok sa
Kanyang mga alipin ay nabanggit sa Banal na Qur'an. Dito sinabi
ng Allâh – Kaluwalhatian sa Kanya:
Inakala ba ng tao na sila ay hahayaan na lamang
sapagka't sila ay nagsasabing: "Kami ay
sumasampalataya", at hindi Namin sila susubukan?
Katotohanan, Aming sinubukan ang mga tao na nauna
sa kanila. At katiyakan ang Allâh ang nakababatid
kung sino ang matapat at nagkukunwari, kahit alam
ng Allâh ang lahat ng ito bago pa man sila ilagay sa
pagsubok. (Al-Ankabut-29:2-3)
Ganito ang katayuan ng isang alipin na nakatanggap ng pagtitika
at sinubukan ng Allâh kung ang kanyang pananampalataya ay
wagas o hindi. Narito ang aking pansariling imahinasyon sa
kahulugan ng banal na talatang nabanggit. Kung ang isang tao
ay nagsasabing siya ay naniniwala sa Allâh, hindi ito sapat na
sabihin lamang ng dila, bagkus ay kailangan niyang lampasan
ang ilang pagsusulit upang mapatunayan ang tibay ng kanyang
pananampalataya. Kung siya ay naging matiisin sa sandali ng
mga kalamidad at patuloy na nagpapasalamat sa Allâh, siya ay
magiging matagumpay at maituturing na isang matapat na
Mananampalataya. Subali't kung ito ay kanyang tinalikuran at
hindi siya nasiyahan sa mga pagsubok na dumating sa kanya,
maituturing siyang isang mapagkunwari sa larangan ng
pananampalataya at siya ay ibibilang sa mga sinungaling.
Ang antas ng pagsubok sa isang tao ay nakabatay sa taas ng
kanyang pananampalataya. Kaugnay nito si Propeta Muhammad
ay nagsabi: "Ang nakahihigit sa gantimpala ay nakahihigit
sa pagsubok." Ang mas mabigat na pagsubok ay may katapat na
mas higit na biyaya, subali't sa kondisyon na siya ay nagpamalas
ng higit na pagtitiis sa sandali ng kalamidad. Ang Allâh –
Kaluwalhatian sa Kanya ay nagsabi:

192
At katiyakan, Amin kayong susubukan ng bagay na
nakakatakot, pagkagutom, pagkawala ng kayamanan, buhay
at mga prutas, subali't bibigyan ng masaganang pagpapala
ang mga As-Sabirun (ang matiisin). (Al-Baqarah-2:155)
Makaraang ilarawan ang iba't ibang uri ng pagsubok, inatasan ng
Allâh ang Dakilang Propeta ng magandang balita, subali't
sino? Ang Allâh – ang Kataas-taasan, ay nag-utos kay Propeta
Muhammad na ipaabot ang magandang balita sa mga
nananatiling nagtitiis. Tungkol naman sa mga nagagalit at
nawawalan ng pag-asa sanhi ng mga pagsubok na nagmula sa
Allâh, ang Propeta ay nagsabi: "Siya na nasisiyahan ay
makakatanggap ng Kasiyahan mula sa Allâh. At siya na 'di
nasisiyahan ay makakatanggap ng Poot mula sa Allâh." Ang
tao ay kinakailangang magpakita ng pagtitiis kung siya ay
nakatanggap ng pagsubok, maging ito ay para sa kanyang sarili,
pananalapi o mga anak. Dahil ang mga Muslim ay
kinakailangang magtiis sa sandali ng kapighatian at
magpasalamat sa oras ng kaligayahan. Katotohanan, ito ay
mainam sa sinumang Muslim. Kapag ang isang Muslim sa oras
ng pagsubok ay patuloy na nagdarasal at umaasa sa tulong ng
Allâh – ang Panginoon ng Sanlibutan, katiyakan, kanyang
makakamtan ang lahat ng ito sa pamamagitan ng walang
hanggang Habag na magmumula sa Allâh.
Sa ganitong paraan maaari siyang mamuhay ng walang bahid ng
kasalanan, sapagka't ang pagsubok ay naglilinis ng lahat ng ito.
Nawa'y patawarin tayo ng Allâh at makamtan natin ang Kanyang
Habag. Ameen. Kaugnay nito, ang Allâh – ang
Makapangyarihan ay nagsabi:
O kayong mananampalataya! Hanapin ang tulong mula sa
pagtitiis at Salaah (sa pagdarasal). Katiyakan, ang Allâh ay
nasa mga As-Sabirun (ang matiisin). (Al-Baqarah-2:153)
Ang talatang ito ay nagpapaalala na ang pagtitiis ay hindi sapat
na kondisyon sa isang Muslim upang makatanggap ng
gantimpala sa kabila ng mga pagsubok. Mayroon pang isang
kondisyon na mas mahalaga kaysa sa pagtitiis. Ang pagtitiis ay
hindi sapat kung walang kaakibat na pagdarasal, sapagka't ang
pagtitiis na walang kaakibat na panalangin ay maituturing na
pagtitiis na walang inaasahang biyaya.
Ayon sa unang nabanggit, may mga pagsubok na sadyang
magaan at mayroon ding mabigat. May iba't ibang uri ang
pagsubok. Ang Allâh ay nagsabing ang maituturing na tunay na

192
pagsubok sa larangan ng pananampalataya ay hindi yaong
magaan. Hindi rin ito isang pangkaraniwang suliranin na kaagad
naglalaho o nalulunasan. Ayon sa sinabi ng Allâh –
Kaluwalhatian sa Kanya:
Sa ganoong kalagayan, ang mga sumasampalataya ay
sinubukan at sila ay nanlumo ng matinding panlulumo. (Al-
Ahsab-33:11)
Ating bigyang-pansin ang malalim na kahulugan ng nabanggit na
talata sa Banal na Qur'an. "Sila ay sinubukan at sila ay
nanlumo ng matinding panlulumo."
Malinaw na ang mga pagsubok ay nagbibigay-ligalig sa kanilang
kaisipan at pangangatawan. Inilalarawan nito kung ang
pananampalataya ng isang tao ay wagas o may pag-aalinlangan.
Kung ang pananampalataya ay mahina at hindi wagas, ito ay
maaaring matinag habang dumaraan ang matinding panlulumo
tulad ng isang puno na dinaanan ng malakas na bagyo at nalagas
ang lahat ng dahon. At ang puno ay naiwan na tila animo isang
punong nakahubad sa kawalan ng isa mang dahon na dating
bumabalot dito. Ang isang matatag na pananampalataya ay
nananatiling matibay at nakatayo anumang pagsubok ang
dumaan gaano man ito katagal. Ang bagay na ito ay sadyang
hindi mahirap para sa isang Muslim sa kasalukuyan. Bagkus,
mas higit itong mahirap sa mga naunang taong tulad ni Propeta
Adan at ang dakilang Propetang si Muhammad gayundin ang
kanyang mga Kasamahan (nawa'y kalugdan sila ng Allâh). Ito ay
nababagay din sa iba nating mga kapatid na mga naunang Sugo.
Bagama't ang kanilang mga kaluluwa ay nakaranas ng mga
ganitong pagsubok, sila ay patuloy na nananalangin at
nagluluwalhati sa Allâh mula sa kaibuturan ng kanilang mga
puso na tigib ng kalungkutan at pagkatakot at kung minsan sila
ay nagtatanong, (Kailan darating ang tulong ng Allâh?)
Sinagot ng Allâh ang kanilang katanungan: (Oo Katiyakan, ang
tulong mula sa Allâh ay darating!).
Ang mga paghihirap sa buhay ng mga Propeta at Sugo ay
nabanggit sa Banal na Qur'an, ayon sa sinabi ng Allâh – ang
Makapangyarihan:
O iniisip ba ninyong kayo ay makapapasok sa Paraiso
ng walang pagsubok katulad ng mga pagsubok na
dumating sa mga nauna sa inyo? Sila ay nakaranas ng
matinding karalitaan at sakit, at tunay na sila ay
nabahala maging ang Sugo at yaong mga
naniniwalang kasama niya ay nagsabi: Kailan darating

192
ang tulong ng Allâh? Oo! Katiyakan, ang tulong ng
Allâh ay malapit na. (Al-Baqarah-2:214)
Hindi mabuti para sa atin ang magsabi ng ganito: "O aming
Panginoon! Kung Kayo ay nasisiyahan sa amin, tanggalin Mo po
ang aming paghihirap sa lalong madaling panahon, sapagka't
kami ay nagpakita ng pagtitiis, nagsagawa ng mga pagdarasal at
nananalangin sa Inyo sa araw at gabi." Kung ito ang ating
gagawing batayan sa pagitan natin at ng ating Panginoon,
magkagayon, ang Allâh ay hindi na magpapadala ng anumang
pagsubok sa mga taong Kanyang itinatangi at tatanggalin ito ng
Allâh sa oras na magsagawa ng pagdarasal. Subali't kung ito ay
totoo, paano pang ang paghihirap ay ipinadala upang maging
pagsubok sa kanila? Ano ang halaga ng pagsubok na ito? At ano
ang nasa likod ng mga pagsubok at pagpapala?
Ang Dakilang Allâh ba ay hindi tunay na nalulugod sa Kanyang
mahal na Propeta na pinakamabuti sa Kanyang mga nilikha?
Gayundin sa kanyang mga Kasamahan, (nawa'y kalugdan sila ng
Allâh)? Katunayan, ang Dakilang Allâh ay nalulugod sa kanilang
lahat. Ang Makapangyarihang Allâh ay maaaring magkaloob kay
Muhammad at sa kanyang mga kasamahan ng tagumpay sa
kanilang pakikipaglaban sa mga hindi mananampalataya na
walang sinuman sa kanila ang maaaring masaktan o 'di kaya'y
mapatay. Subali't tinupad ng Allâh ang Kanyang Pangako ayon
sa Kanyang sinabi sa Banal na Qur'an:
Maaaring subukan ng Allâh ang mga mananampalataya at
maaari Siyang pumili ng mga Martir mula sa inyo. (Al-Imran-
3:140)
Ito ay upang sukatin ang tatag at katiyakan ng kanilang
pananampalataya upang malaman kung sino ang mga
nagsisinungaling at kung sino ang nagsasabi ng katotohanan.
Aking mga kapatid, tayong lahat ay nakararanas ng siphayo at
kahirapan. Subali't papaano natin iiwasan ang siphayo at
kahirapan na dumarating sa atin bilang pagsubok at gawin natin
itong isang uri ng pagtalima o kaya ay pagsunod sa Allâh – ang
Panginoon ng Sanlibutan? Ang pagiging masunurin ay
nagmumula sa gawaing mabuti, ang Allâh ay nangako sa atin sa
pamamagitan ng Banal na Qur'an upang alamin ang landas tungo
sa pagiging matapat at upang magtamo ng anumang
pangangailangan na walang sinumang nakaaalam. Ang
Makapangyarihang Allâh ay nagsabi sa Banal na Qur'an:

192
At sinuman ang may takot sa Allâh at pinananatili ang
kanyang tungkulin sa Kanya, gagawing magaan ng Allâh ang
lahat para sa kanya upang mailayo mula sa anumang
kahirapan. At siya ay pagkakalooban ng mga biyayang higit pa
sa kanyang inaasahan. (At-Talaq-65:2-3)
Sa talatang ito pinagsanib ng Makapangyarihang Allâh ang
pagitan ng daang palabas at biyaya sa iisang kamay para sa
kamay ng taong may matapat na pananampalataya. Subali't saan
nagmumula ang daang palabas? Sa tuwina ito ay kailangan ng
mga naghihirap. Ang Allâh ay nangako sa atin na ang mga
matutuwid ay makararanas ng mga pagsubok at nangako sa
kanila ng isang daan patungo sa lagusan para sa mga pagsubok
na ito kung sila ay mananatiling matuwid sa sandali ng kanilang
paghihirap. Hindi lamang ito, nangako rin ang Allâh na
magbibigay ng masaganang pagpapala saan man ang
pagmumulan nito na hindi batid ninuman. Ito ay isang Dakilang
Pangako mula sa Allâh – ang Makapangyarihan. Sino nga ba ang
nangangako ng mas higit pa maliban sa Allâh – Kaluwalhatian sa
Kanya. Ito ang Pangako sa atin ng Allâh at Siya, kailanma'y
hindi sumisira sa Kanyang mga Pangako. Kaya't tayo ay laging
maging matiisin, sapagka't ang Pangako ng Allâh ay
mananatiling makatotohanan. Upang maunawaang mabuti ang
nabanggit na talata, aming sinasabi na walang sinuman ang
nakatitiyak nito. Tayo ay nakagagawa ng ilang mga kasalanan na
ating iniisip bago pa man dumating ang pagsubok at tayo ay
nagbabalak gumawa ng bagay na matuwid at ang takot natin sa
Allâh ay namamayani sa ating mga puso at umaasang tayo ay
Kanyang pagkakalooban ng walang hanggang biyaya.
Ang Allâh – Kaluwalhatian sa Kanya, ay nagsabi sa Banal na
Qur'an:
At kung ang mga mamamayan ng mga pamayanang ito ay
nanampalataya at nagkaroon ng Taqwa (takot sa Allâh),
katiyakang Aming ibubukas sa kanila ang mga biyaya mula sa
kalangitan at kalupaan… (Al-Araf-7:96)
Ang Makapangyarihang Allâh ay nangako ng mga bagay na
Kanyang ipagkakaloob sa atin sa sandaling dumating ang mga
pagsubok sa ating mga sarili, subali't kailangan nating manatili
sa pagiging matiisin upang makamtan natin ang Pangakong ito
mula sa Kanya. Sa pamamagitan ng kabanalan, unang ibig
sabihin ay ang palagiang pagtitiis at pagsisisi sa ating mga
kasalanan, pangalawa, kailangan nating panatilihin ang
pagdarasal ng sama-sama, pangatlo, magsagawa tayo ng mga

192
mabubuting gawain at sundin natin ang Makapangyarihang Allâh
at iwasang gumawa ng masasamang gawain. Tanging ang Allâh
lamang ang makapagpapatupad ng Kanyang mga Pangako
sapagka't ang Allâh ay Makatotohanan.
Upang ating maisakatuparan ang mga kondisyon ng pagiging
isang matuwid sa sandali ng paghihirap, ating sagutin ang mga
sumusunod na katanungan: "Ang paninigarilyo ba ay isang
gawain ng pagsunod?" Ang Makapangyarihang Allâh ay
nagsabing ito ay hindi pinahihintulutan. Sapagka't malinaw na
ipinag-utos ng Allâh na ang mabuting bagay ay pinahihintulutan
at ang masamang bagay ay ipinagbabawal. Ito ay malinaw na
nakasulat sa Banal na Qur'an. Nararapat din nating tanungin ang
ating mga sarili, "Ang paglalaro ba ng baraha ay isang gawain ng
pagsunod?" Ang paglalaro ng baraha ay nakasisira sa isang tao
upang isagawa ang kanyang pagdarasal sa itinakdang oras. Ito
rin ay nag-aanyaya sa isang tao na manatili hanggang hating-gabi
at nagiging dahilan upang kanyang makaligtaan ang pagdarasal
bago magbukang liwayway. Ito rin ay nagiging sanhi upang ang
isang tao ay maging isang sugarol. Sa iba pang mga katanungan:
"Ang panonood ba sa telebisyon ng isang babaeng halos wala ng
saplot sa katawan at malalaswang kantahan ay isang kaaya-
ayang gawain?" Ang Makapangyarihang Allâh ay nag-utos sa
atin na ibaling ang ating mga mata kapag tayo ay nakakita ng
malaswang bagay. Ang Allâh ay nagsabi:
At huwag mong sundin; O tao, huwag kang mangusap, o
huwag kang maging saksi sa mga bagay na wala kang
kaalaman. Katotohanan! Ang pandinig, ang paningin, ang
puso at ang bawa't isa sa kanila ay tatanungin ng Allâh. (Al-
Isra-17:36)
"Ang pagtawag ba ng ibang pangalan sa isang tao at paggamit ng
masamang salita kahit na ang tao ay nagbibiro lamang ay isang
kalugud-lugod na gawain?" Si Propeta Muhammad ay
nagwika: "Ikaw na nagsabi ng isang salitang hindi mo
sinasadya, magkagayon, ito ay magiging sanhi upang ikaw ay
mahulog ng 70 ulit tulad sa panahon ng taglagas sa Apoy ng
Impiyerno." "Ang paninira at ang paniniktik ba sa bawa't isa sa
atin ay mabuting pag-uugali at gawain ng pagsunod?" Maging
matapat tayo sa Allâh – ang Makapangyarihan at gayundin sa
ating mga sarili. Maging matuwid tayo at manatiling
makatotohanan. Ang lahat ng nabanggit sa itaas ay pawang mga
gawain na sumasalungat sa pagiging masunurin. Ito rin ay mga
maling gawain na nagdudulot ng kasalanan. Papaano natin
gagampanan ang mga ganoong bagay upang mapanatili natin ang

192
pagiging matuwid sa sandali ng pagsubok? Papaano natin
gagawin ang lahat ng ito upang ating makamtan ang Pangako at
Biyaya na nagmula sa Allâh – ang Mapagpala?
Walang anumang bagay sa kalupaan at maging sa mga
kalangitan ang nalilingid sa Allâh – ang Makapangyarihan, at
walang anumang nilikha ang makapanlilinlang sa Kanya – ang
Kataas-taasan. Batid ng Allâh ang lahat ng nasa sa ating mga
puso, noon pa mang tayo ay punlay pa lamang na Kanyang
nilikha sa sinapupunan ng ating ina. Ang Allâh ay nagsabi:
Kanilang inisip na linlangin ang Allâh at ang mga
nananampalayata, nguni't kanila lamang nilinlang ang
kanilang mga sarili, at hindi nila ito maunawaan! (Al-Baqarah-
2:9)
Ang Allâh ay muling nagsabi:
Katotohanan, hinahangad ng mga mapagkunwari na
malinlang nila ang Allâh, nguni’t Siya ang lilinlang sa
kanila... (An-Nisa-4:142)
Minsan sinasabi nating ang isang tao ay hindi nagsasagawa na
kanyang pagdarasal o kaya nama'y nawawalan siya ng takot sa
Allâh, at maaaring siya ay nakagagawa ng kasalanan sa sandali
ng mga pagsubok. Subali't ang Allâh ay nagbigay sa kanya ng
daan upang madaling iwasan ito. Kung ganon, bakit hindi natin
sundan ang mga yapak ng taong tulad niya? Ang taong iyon ay
binigyan ng Allâh ng pagkakataong makapagsisi, subali't kung
hindi siya nagsisi, parurusahan siya ng Allâh – ang
Makapangyarihan. Tungkol sa mga taong tulad nila, ang Allâh
ay nagsabi:
Kaya't huwag ang kanilang kayamanan o mga anak ang
makalugod sa iyo (O Muhammad ) sa katotohanan, ang
balak ng Allâh ay parusahan sila ng ganoong mga bagay sa
buhay sa mundong ito at ang kanilang kaluluwa ay lilisan sa
kanila (namatay) habang sila ay nasa kalagayan bilang mga
di-mananampalataya. (At-Taubah-9:55)
Sinabi pa ng Allâh:
At huwag isipin ng mga nagtatwa sa pananampalataya na ang
Aming pagpapaliban sa kaparusahan para sa kanila ay
magdudulot ng kabutihan sa kanilang sarili. Amin lamang
ipinagpaliban ang kaparusahan sa kanila upang lalo nilang
maragdagan ang kanilang mga kasalanan. Mapapasakanila
ang kaparusahang magdudulot sa kanila ng kadustahan. (Al-

192
Imran-3:178)
Ang Propeta ay nagwika: "Kung iyong makitang ang Allâh
ay nagkaloob sa isang alipin sa mundong ito, sa kabila ng
kanyang di-pagiging masunurin, anuman ang kanyang mga
naisin, ito ay upang ipagkaloob sa kanya ng dahan-dahan."
Pagkaraan nito, ang Propeta ay bumasa ng salita ng Allâh mula
sa Banal na Qur'an:
Kaya't nang kanilang nalimutan ang babala kung saan sila ay
pinaalalahanan, Aming binuksan para sa kanila ang mga
pintuan ng bawa't nakasisiyang bagay, hanggang sa gitna ng
kanilang pagsasaya sa bagay na ipinagkaloob sa kanila ng
walang pasubali, Amin silang ibinulid sa kaparusahan, at
pagmasdan! Sila ay nabulid sa pagkawasak ng may matinding
pagsisisi at kapighatian. (Al-An'am-6:44)
Ang pagkakaroon ng malaking halaga sa pananalapi ay hindi
batayan kung ang salaping ito ay pinagpala o hindi. Ang
kayamanan ay makapaghahatid ng kawalan ng ligaya sa taong
nagmamay-ari nito. Maraming balita ang ating narinig tungkol sa
mga taong nagmamay-ari ng mga palasyo at yaman, subali't ang
kanilang buhay ay hindi mapayapa, puno ng kalungkutan,
karamdaman at mga paghihirap.
Mga kapatid, nais kong iparating sa inyo na ang mga pagsubok
na ipinagkaloob sa atin ng Allâh ay hindi tanda na Siya ay hindi
nalulugod sa atin. Bagkus, ito ay pagpapahiwatig ng kabutihan
para sa atin kung tayo ay nananatiling matuwid at nagtitiis sa
panahon ng mga pagsubok. Sapagka't ang pagsubok na iyon ay
paraan lamang upang sukatin ang ating pananampalataya at
nawa'y magkamit tayo ng kapatawaran mula sa ating mga
kasalanan. Kaya't kailangan nating maging tiyak na kung
susubukan tayo ng Allâh buhat sa Kanyang Pagmamahal at
Habag para sa ating mga sarili, tayo ay nananatiling matatag at
matibay na umaasa sa Kanya. Hindi tayo nararapat mangamba o
makadama ng anumang kalungkutan, sapagka't ang tanging
dahilan ng mga pagsubok na dumarating sa ating buhay ay
maragdagan ang biyaya na ating aanihin sa Kabilang Buhay
dahil sa ating pagtitiis at sa ating pagiging matatag sa sandali ng
mga pagsubok na dumarating sa atin. Ang ating mabuting
ginawa ay madaragdagan sa harapan ng Allâh na Siyang
namamahala ng Kayamanan sa kalupaan at sa kalangitan. Ito ang
mabuting gawain na mainam para sa atin na kailangang
pagsumikapan upang ating makamtan ang Kanyang masaganang
pagpapala.

192
O aming Panginoon! Sa pamamagitan ng Inyong tulong, kami ay
nananatiling matatag at matibay. Mula sa Inyong lakas, kami ay
naging matiisin at kami ay nagpapasalamat sa Inyo! Alisin po
Ninyo sa amin ang mga pagsubok at linisin po Ninyo kami mula
sa aming mga kasalanan katulad ng puting tela na inalisan ng
maitim na mantsa. O Panginoon! Ihanay po Ninyo kami sa mga
taong may matatag na kalooban sa sandali ng kahirapan at
palagiang nagpapasalamat sa Inyo sa oras ng kasaganaan. Ibilang
po Ninyo kami sa mga nagsusumamo ng Inyong Kapatawaran
kapag kami ay nagkakasala at patawarin po Ninyo kami sa
pamamagitan ng Inyong Habag. Katotohanan, Kayo po ang
tumatanggap ng pagsisisi mula sa Inyong mga nilikha, ang
Lubos na Mapagpatawaad – ang Mapagpala, ang Mahabagin.

Ang Asetisismo

192
(Ang Pagpapakasakit at Pagtalikod sa
Makamundong Kasiyahan)

Sa Ngalan ng Allâh – ang Mapagpala, ang Mahabagin.

Ang lahat ng papuri at pasasalamat ay sa Allâh lamang – ang

Panginoon ng buong sanlibutan. Nawa'y ang kapayapaan at
pagpapala ay mapasa kay Propeta Muhammad , sa kanyang
pamilya at mga Kasamahan.

ASETISISMO
(Ang Pagpapakasakit)
Purihin ang Allâh na Siyang nag-akay sa atin tungo sa matuwid
na landas. O aming Panginoon, nawa'y huwag po Ninyong
dulutan ang aming mga puso na muling maligaw mula sa
katotohanan pagkaraang kami ay Inyong gabayan sa landas ng

192
katotohanan. Katunayan, Kayo ang Tagapanustos ng lahat ng
bagay. Ako ay sumasaksi na walang ibang diyos na dapat
sambahin maliban sa Allâh, Siya na walang anumang katambal,
at si Muhammad ay Kanyang huling Propeta at Sugo na
ipinadala bilang habag sa buong sandaigdigan. Nawa'y ang
kapayapaan ay ipagkaloob kay Propeta Muhammad , na siyang
naghatid ng mabuting balita mula sa Kalangitan bilang babala sa
mga tao laban sa Apoy ng Impiyerno.
Makabubuting ating simulan ang kabanatang ito sa pagbabalik-
tanaw sa mga sumusunod na salaysay:
Minsan isang araw, si Harun Arrasheed ay lumapit kay Ibn
Essammark. "Pagpayuhan mo ako!" habang si Arrasheed ay
umiinon ng isang tasang tubig sa kanyang kamay. Sumagot si
Arrasheed at nagsabi sa kanya: "Ikaw, pinuno ng mga Matatapat!
Ano ang maaari mong isipin kapag ikaw ay inabot nang uhaw at
ikaw ay pagkaitan ng kahit isang higop man lamang ng tubig,
ipagpapalit mo ba ang iyong kaharian dahil lamang sa isang
higop na tubig?" Si Arrasheed ay sumagot: Oo! Si Ibn
Essammark ay nagtanong muli: "Papaano kung hindi mo
magawang umihi dahil sa tubig na ito hanggang ito ay muntik
mo nang ikamatay, ibibigay mo bang lahat ang iyong pag-aari sa
mundong ito upang malunasan ang iyong sakit sa hindi mo pag-
ihi?" Sumago si Arrasheed: "Oo". Sa pagkakataong iyon si Ibn
Essammark ay nagtanong muli: "Papaano kung ang kaharian na
iyong ipinagpalit ay hindi umabot sa halaga ng isang higop na
tubig o yaong pananatili ng iyong ihi ay hindi naging sapat..."
Nang marinig niya ito, si Arrasheed ay lumuha.
Kaya't ating simulan ang kabanatang ito sa isang mahalagang
katanungan. Paanong ang sinumang tao sa sanlibutang ito ay
makapapantay sa ating pinakamamahal na Propeta ? Ang ating
pinagpipitagang Propeta ay nagsabi: "Ako ay inalok ng Allâh
na gagawin Niyang ginto ang lahat ng buhangin sa buong
Makkah para sa akin. Gayunpaman, ako ay nagsabi, Hindi
Allâh. Higit kong nanaisin ang makaramdam ng gutom sa
isang araw at mabusog sa susunod na araw upang kapag ako
ay nagugutom, muli akong mananalangin at magdarasal sa
Inyo, at kapag ako ay busog nang muli, ako ay
magpapasalamat sa Inyong biyaya.
Sinabi ng Allâh na gagawin Niya ang bundok ng Tohama na
maging mamahaling bato tulad ng emerald, ruby, ginto at pilak
para kay Propeta Muhammad at gagawin siyang isang hari at
Sugo. Subali't mas ninais pa ng ating pinagpipitagang Sugo na

192
maging alipin at Sugo na lamang ng ating Panginoon. Ganito
kung papaanong pinili ni Propeta Muhammad (ang
pinakamabuting nilikha mula sa lahi ni Adan) na manatili na
lamang bilang Sugo ng Allâh. Kung hinangad lamang ni
Propeta Muhammad na maging hari ng lahat ng kaharian mula
silangan hanggang kanluran at gawing ginto ang mga
kabundukan at ang mga ilog ay umagos saan mang lugar sa
pamamagitan ng kanyang mga utos, katunayan, ang Allâh – ang
Panginoon ng Sanlibutan ay hindi ipagkakait alinman dito para
sa Kanyang natatanging nilikha.
Maraming pagkakataong tinalikdan ni Propeta Muhammad ang
lahat ng kapangyarihan at kaharian sa kanyang buhay.
Dumaranas siya ng gutom at hindi man lamang siya makatagpo
ng pinakamumurahing uri ng datiles upang kanyang makain.
Siya ay kalimitang natutulog sa banig na yari sa hinabing dahon
ng datiles na nagiging sanhi pagkaminsan ng pananakit ng
kanyang tagiliran. Minsan ang isa sa kanyang mga Kasamahan
ay nagsabi: "O Sugo ng Allâh! Kung papayagan mo lamang
kaming magdala ng malambot na higaan upang iyong
matulugan!." Si Propeta Muhammad ay sumagot: "Ang
buhay sa mundong ito ay hindi para sa akin. Ang buhay na
ito ay tulad lamang ng isang puno para sa isang manlalakbay
na sumisilong pansamantala at iiwan niya rin ito." Si Urwa
ay nag-ulat na si A'isha ay nagsabi: "O aking pamangkin, ako
ay sumusumpa sa Allâh na kaming mga pamilya ni Propeta
Muhammad ay laging nakakakita ng bagong buwan at
pagkaraan ay ang pagsikat na muli ng panibagong buwan na
hindi man lamang namin naaapuyan ang aming kalan upang
magluto ng pagkain sa bahay ng Propeta . Nagtanong si
Urwa: Ano ang inyong ikinabubuhay aking tiyahin?"
Sumagot si A'isha: "Datiles at tubig."
Si Ibn Abbas (nawa'y kalugdan siya at ang kanyang ama ng
Allâh) ay nag-ulat na ang Propeta ay dumaranas nang
magkakasunod na gabing walang kinakain sampu ng kanyang
mga pamilya.
Inulat ni Abu Huraira (nawa'y kalugdan siya ng Allâh): "Isang
gabing lumabas ng bahay si Propeta Muhammad ay
kanyang nakita sina Abu Bakr at Omar Ibnul-Khatabb.
Kanyang tinanong ang dalawa kung bakit sila lumabas sa
kanilang tahanan ng ganoong oras. Sila ay sumagot: "Dahil
sa gutom, o Sugo ng Allâh". Ang Sugo ay sumagot:
"Ako ay sumusumpa sa Ngalan ng Allâh na Siyang may
tangan ng aking kaluluwa – Ako ay lumabas sa aking

192
tahanan na katulad ng inyong nararanasan." Kaugnay nito si
A'isha ay nagsabi: "Hanggang si Propeta Muhammad ay
bawian ng buhay, ang kanyang mga pamilya ay hindi
nagkaroon ng sapat na tinapay at trigo na aabot sa dalawang
magkasunod ng mga araw."
Nang si Propeta Muhammad ay pumanaw, hindi man lamang
siya nakapag-iwan ng kahit isang Dinar o Dirham para sa
kanyang pamilya, o 'di kaya'y isang kamelyo o tupa para sa
kanila. Katunayan, ang naiwan lamang niya ay ang kanyang
espada at mola (isang uri ng hayop na ang kalahati ay kabayo at
ang kalahati ay asno). Minsan nga'y naisangla pa niya ang
kanyang pananggalang sa isang Hudyo upang ipambili ng trigo
para sa kanyang pamilya. At kung minsan, si Propeta
Muhammad ang siyang nagtatahi at nag-aayos ng kanyang
damit at sapatos.
Siya si Propeta Muhammad at kung papaano niya kinilala ang
kahalagahan ng kanyang pamumuhay sa mundong ito. At sila
ang kanyang mga Pamilya at Kasamahan kung saan tinuruan
niya tungkol sa kahalagahan ng pagtitika sa buhay dito sa
mundo. Si Propeta Muhammad ay nagsabi: "Kung ang buhay
sa mundong ito ay mas mahalaga kumpara sa pakpak ng
isang lamok sa harap ng Allâh, hindi Niya pagkakalooban
ang mga di-mananampalataya ng kahit man lang isang higop
na tubig."
Ipinapaalala ng Sugo ng Allâh maging ang kaliit-liitang halaga
ng kasiyahan sa mundong ito kung ihahambing sa Kabilang
Buhay. Dahil dito, siya ay nagsabi: "Ang bahagi ng kasiyahan
sa mundong ito ay maliit lamang, tulad ng tubig na naiwan
sa isang daliri kapag ito ay itinubog sa dagat. Ano pa ba ang
matitirang tubig sa daliri?" Ang mga kasiyahan dito sa mundo,
gaano man kalaki ang mga ito, ay tulad lamang sa isang patak ng
tubig na nagmula sa daliring inilubog sa malawak na karagatan.
Subali't ang kasiyahan sa Kabilang Buhay ay walang hanggang
kaligayahan. Luwalhatiin ang Allâh – ang Dakilang Lumikha.
Batid ng Propeta ang katotohanan ng buhay sa mundong ito.
Inilarawan ito ng Allâh sa pamamagitan ng Banal na Qur'an, na
kung ninais lamang ng Allâh na igabay ang isa sa Kanyang mga
nilikha sa Tamang Landas, ibubuhos Niya ang pananampalataya
sa puso ng taong ito. Pinatunayan sa Banal na Qur'an ng walang
pag-aalinlangan na ang buhay sa mundong ito ay katulad lamang
ng isang panandaliang panaginip, samantalang ang sa Kabilang
Buhay ay walang katapusan. Kung pahahalagahan lamang ng

192
isang matalinong tao ang buhay sa kasalukuyan, kanyang
matutuklasan kung gaano ito kadali. Kung gaano ito kaikli. Ito
ay ipinahayag ng maraming pagkakataon sa Banal na Qur'an.
Halimbawa, bilang patunay, tunghayan natin ang sinabi ng Allâh
– ang Makapangyarihan:
O kayong nananampalataya! Ano ang nangyari sa inyo
nang kayo ay pagsabihan upang humayo tungo sa
Landas ng Allâh (Jihad – pakikipaglaban para sa
landas ng Allâh), mas pinahalagahan ninyo ang
kamunduhan? Kayo ba ay nalulugod sa buhay na ito
kaysa sa Kabilang Buhay? Datapuwa't iilan lamang
ang kasiyahan ng buhay sa sanlibutan kung
ihahambing sa Kabilang Buhay. (At-Taubah-9:38)
At inilahad sa kanila ang halimbawa ng buhay sa mundong
ito; ito ay katulad ng tubig ulan na Aming ipinadala mula sa
kalangitan at nabiyayaan ang mga halamanan na naging
sariwa at luntian. Subali't sa kabila nito, ito ay natuyo at
nadurog at ikinalat ng hangin. At ang Allâh ay Makagagawa
ng anumang bagay. (Al-Kahf-18:45)
Magpaligsahan kayo sa isa't isa sa paghahanap ng
kapatawaran mula sa inyong Panginoon (Allâh) at sa Paraiso
na ang lawak ay kasinglawak ng kalangitan at kalupaan, na
nakalaan para sa mga naniniwala sa Allâh at sa Kanyang
Sugo . Ito ang Biyaya mula sa Allâh sa sinumang Kanyang
pagkalooban, at ang Allâh ang Nagmamay-ari ng Dakilang
Pagpapala. Walang anumang kapinsalaan ang magaganap sa
sanlibutan at sa inyong sarili, maliban na ito ay naitala na sa
Aklat ng mga Kautusan (Al-Lauh Al-Mahfuz) bago pa man
Namin ito pinahintulutang maganap. Katotohanan, ito ay
sadyang magaan sa Allâh. (Al-Hadid-57:21-22)
Ganito inilarawan ni Propeta Muhammad ang buhay at kung
papaano niya ipinamuhay ang kanyang sarili. Ang lahat ng
kasamahan ng Propeta ay nagsilbing mabuting halimbawa at
namuhay nang naaayon dito. Tinularan nila ang mga
halimbawang ipinakita ni Propeta Muhammad sa kanyang
pamumuhay.
Karangalan ding malaman ang kahalagahan ng mga pagtitiis at
kadakilaan ni Abu Bakr, ang unang Kalipa ng Islam pagkaraan
ng kamatayan ni Propeta Muhammad . Ginugol niya ang lahat
ng kanyang panahon sa pangangasiwa sa mga Muslim at sa
paghahanda ng mga sundalo upang labanan ang mga

192
nagsasamantala at ang mga tumatangging magbayad ng Zakat.
Minsan, narinig ni Omar Ibnul-Khatabb na si Abu Bakr ay hindi
nagpapahinga kung gabi, bagkus nililisan niya ang kanyang
tahanan at nagtutungo sa isang mahirap na distrito ng Al
Madinah at nananatili roon ng mga ilang oras bago bumalik sa
kanyang tahanan. Dahil sa kanyang pagpapahalaga sa Kalipa ng
Islam, ninais malaman ni Omar ang kalagayan nito at kung saan
siya nagpupunta. Kaya't isang gabi'y naghintay siya sa labas ng
bahay ni Abu Bakr at nagpasyang subaybayan kung saan siya
tutungo. Nang makalabas si Abu Bakr sa kanyang tahanan,
sinundan niya ito hanggang marating nila ang isang malayong
lugar na sakop ng Al Madinah. Doon ay may isang matandang
babae na naninirahan sa isang sira-sira at lumang silid na malapit
sa isang masukal na bukirin. Mag-isa lamang siyang naninirahan
sa lugar na iyon at walang sinuman ang tumutulong sa kanya
upang panatilihing malinis ang kanyang kapaligiran. Nasaksihan
ni Omar si Abu Bakr (nawa'y kalugdan sila ng Allâh) habang
nagwawalis sa bakuran. Pagkatapos noon ay inihanda ang higaan
ng matanda, ipinagluto ng pagkain, pinuno ng tubig ang banga at
inilapit sa kanya. Nang matapos na ang lahat, binati niya ng
kapayapaan ang matandang babae at nilisan na ni Abu Bakr ang
naturang lugar upang bumalik sa kanyang tahanan. Ang mga
pangyayaring iyon ay nasaksihang lahat ni Omar. Nagpaysa
siyang lumapit sa matandang babae at kanyang tinanong: "Ano
po ang tungkol sa taong tumutulong sa inyo, kilala po ba ninyo
kung sino siya?" Ang babae ay sumagot: "Sa Ngalan ng Allâh,
hindi ko siya kilala! Sapagka't hindi niya nasabi sa akin ang
bagay na iyon. Dumarating na lamang siya rito tuwing gabi tulad
ng iyong nasaksihan. Naglilinis siya rito at naghahanda ng aking
pagkain at saka siya lilisan." Sa pagkakataon iyon umalis na rin
si Omar habang nagsasabing: "Sa Ngalan ng Allâh, lubhang
napakahirap para sa iyong mga tagasunod ang maging matuwid
na tulad mo, Abu Bakr."
Ngayon ay pag-usapan naman natin ang tungkol sa pangalawang
Kalipa ng Islam na si Omar Ibnul-Khatabb (nawa'y kalugdan
siya ng Allâh). Tunghayan natin ang pagpapakumbaba ni Omar
sa kabila ng napakaraming bilang ng Muslim ang kanyang
nasasakupan mula sa silangan hanggang sa kanluran sa panahong
iyon. Ang lahat ng hari at pinuno ng sambayanang Muslim ay
nagbibigay-pugay at gumagalang sa kanya. Isang gabi, si Omar
ay nakarating sa isang ilang na lugar sa Al Madinah habang
naglilibot upang tingnan ang katayuan ng kanyang mga
nasasakupan. Dito ay natagpuan ni Omar ang isang mahirap na
pamilya na naninirahan sa isang maliit na bahay sa isang

192
mabatong lugar. Nakita niya ang ginang habang inilalagay ang
isang lutuan sa apoy at hinahalo ito na tila baga nagluluto upang
ang kanyang mga nagugutom na anak ay malibang habang
naghihintay. Sa ganoong paraan ang mga bata ay magiging abala
sa paghihintay hanggang dalawin sila ng antok at tuluyan ng
makatulog. Sa kanyang natunghayang pangyayari, isinama niya
ang isa sa kanyang alipin at sila ay nagtungo sa bodega ng harina
sa pampamayanang bodega ng mga Muslim. Mula roon ay
kumuha siya ng isang sakong harina at mantika. Minabuti ng
kanyang katulong na siya ang magbuhat ng sako subali't
tinanggihan siya ni Omar at sila ay bumalik sa bahay ng babae.
Pagsapit nila sa naturang bahay, kanyang inilagay ang harina at
mantika sa lutuan at nagsiga ng apoy. Habang kanyang
isinasagawa ang pagluluto, makikita ang tilamsik ng maliliit na
uling mula sa apoy at usok na nagsasalimbayan sa kanyang
mukha at balbas habang patuloy siya sa kanyang ginagawa
hanggang maluto ito. Pagkatapos ay kanyang inihain ang
pagkaing kanyang niluto upang kumain ang mga bata.
Isa pang pagkakataon na nagpamalas si Omar ng kanyang
pagpapakasakit bilang isang matapat na Muslim nang isang araw
ay magtipon ang kanyang mga kasamahan (nawa'y kalugdan sila
ng Allâh) upang talakayin ang kasuotan ni Omar. Ang isa sa
kanila ay nagsabi: "Kayong mga Muhajireen (Dayuhan) at mga
Ansar (mga taong naninirahan sa Al Madinah na naniwala kay
Propeta Muhammad at tumulong sa kanya), ano ang iyong
masasabi sa kasuotan ni Omar?" Sila ay sumagot: "Nakaramdam
kami ng lubos na kahihiyan nang dumating ang mga delegado
mula sa iba't ibang bansa sa Arab Peninsula at nakita ang suot na
balabal ni Omar na may 12 tagpi." Nang panahong iyon
pinamumunuan ni Omar ang lahat ng kaharian pagkaraang
ipagkaloob sa kanya ng Allâh ang tagumpay laban sa mga
emperor ng Persia at Roman, mula sa silangan hanggang
kanlurang bahagi. Napagkasunduan ng kanyang mga kasamahan
na pag-usapan ang bagay na iyon sa harapan ni Omar, subali't
sila ay nangangamba na baka ang bagay ito ay kanyang ikagalit.
Kaya't minabuti nilang kausapin si Ali Abi Talib upang sila na
lamang ni Omar ang mag-usap, subali't hindi tinanggap ni Ali
ang panukala. Kaya't kinausap nila si A'isha at Hafsa, (nawa'y
kalugdan sila ng Allâh) upang kausapin si Omar tungkol dito na
kanilang pinaunlakan at kaagad nilang pinuntahan ang
kinaroroonan ni Omar. Si A'isha ay lumapit sa kanya at nagsabi:
"O Pinuno ng mga Mananampalataya! Maaari ba kitang
makausap?" Sumagot si Omar: "Maaari kang magsalita, Ina ng
mga Mananampalataya" at si A'isha ay nagsabi: "Ang Sugo ng

192
Allâh ay pumanaw na at sa kanyang pananatili rito sa lupa ay
kanyang pinaghandaang mabuti ang pagpapala at mataas na
katayuan sa Paraiso ng Allâh, at itinakwil niya ang lahat ng
makamundong bagay. Gayundin, si Abu Bakr na sumunod sa
mga yapak ng kanyang Propeta . Subali't sa panahon ng iyong
pamumuno, tinulungan ka ng Allâh at ng mga Muslim upang
masakop mo ang lahat ng emperor ng Persia at Roman at
ipinagkaloob sa atin ang kanilang mga kayamanan. Sa
kasalukuyan, ikaw ang namamahala ng malawak na kaharian na
sumasakop mula silangan hanggang kanluran. Nawa'y pagpalain
ng Allâh ang ating pananatili sa Islam. Sa kasalukuyan,
maraming banyaga ang darating mula sa iba't ibang bansa ng
Arab Emirate at makikipagkita sa iyo, subali't ikaw ay nakasuot
lamang ng balabal na maraming tagpi sa pagharap sa kanila.
Makabubuti para sa iyo kung papalitan mo ang suot mong
balabal ng mas disenteng tulad nito, at utusan mo ang iyong mga
alipin upang kumuha ng pagkain upang makisalo sa iyong mga
kasamahan mula sa mga Dayuhan at mga Katulong." Sa tagpong
iyon si Omar ay lumuha at nagsabi: "Sa Ngalan ng Allâh, Ina ng
Mananampalataya! Batid mo ba na kapag ang Sugo ng Allâh
ay hinandaan ng pagkain sa mataas na hapag ay kanya itong
ipinag-uutos na ilatag sa ibaba at ipaligpit ang hapag sa isang
gilid?" Sumagot si A'isha: "Sa Ngalan ng Allâh, iyan ay totoo",
nagsalita muli si Omar: "Kayong dalawa ay pawang mga asawa
ng dakilang Sugo at Ina ng mga Mananampalataya, kaya't kayo
ay may pananagutan upang igabay ang mga Muslim, kasama na
ang aking sarili. Subali't masdan ninyo ang inyong mga sarili!
Nagpunta kayo rito upang ako'y inyong ibaon o itulak sa
pansamantalang pamumuhay sa mundong ito. Alam kong ang
Sugo ng Allâh ay nagsuot ng balabal na yari sa lana na naging
sanhi upang ang kanyang balat ay mangati dahil sa gaspang
nitong taglay. Alam mo ba iyon?" Muli, sumagot sila ng
positibong tugon matapos marinig ito at siya ay nagpatuloy sa
paglalahad: "A'isha, alam mo bang ang dakilang Sugo ng
Allâh ay humihimlay sa isang manipis na kapa, kung saan sa
bahay ng Sugo ay wala nito maliban sa iisang basahan na
ginagawang karpet kapag araw at sa gabi'y ginagawang kumot?
Anumang panahon namin siya dalawin ay aming nababanaag
ang mga bakas ng banig na yari sa hinabing dahon ng datiles sa
kanyang tagiliran." Sa muli ay hinarap ni Omar si Hafsa at
sinabi: "Hindi mo ba alam na pinatatawad ng Allâh ang Sugo
sa kanyang mga kasalanan sa nakaraan at sa hinaharap? Na kung
minsa'y dumaraan ang magdamag na walang laman ang kanyang
sikmura at ang kanyang tanging nais ay sumamba lamang sa
Allâh? Pinananatili niya ang pagdarasal sa Allâh sa araw at gabi

192
hanggang makamtan niya ang Habag at Biyaya mula sa Kanya."
Para sa Allâh, si Omar kailanma'y hindi magkakaroon ng
magarang kasuotan at masaganang pagkain. At siya ay muling
nagsabi: "Aking tutularan ang halimbawa ng aking mga
Kasamahan na sina Propeta Muhammad at Abu Bakr, at hindi
ko isasawsaw ang aking tinapay maliban sa asin at langis at hindi
ako kakain ng anumang karne ng higit sa isang beses sa loob ng
isang buwan."
Tunghayan natin ang paalala ng Allâh sa mga taong Kanyang
inilarawan sa Banal na Qur'an:
O sangkatauhan! Katakutan ang inyong Panginoon sa
pamamagitan ng pagsunod ng inyong tungkulin sa Kanya at
pag-iwas sa anumang masamang bagay, at katakutan ang
Araw kung saan walang ama ang makikinabang sa kanyang
anak, gayundin, ang anak na makikinabang sa kanyang ama.
Katotohanan, ang Pangako ng Allâh ay totoo; at huwag
hayaan ang makamundong bagay ang mangibabaw sa inyo, at
huwag pahintulutan na ang Punong Manlilinlang (Satanas)
ang makapangyari sa inyo laban sa Allâh. (Lucman-31:33)
Katiyakan, ang Pangako ng Allâh ay totoo. Kung tayo ay
maniniwala sa lahat ng ipinahayag sa atin ng Allâh sa Banal na
Qur'an at sa mga Hadith ni Propeta Muhammad , ang ating mga
sarili ay hindi hahantong sa makamundong pamumuhay.
Kailanman, ang pangunahing manlilinlang na si Satanas at ang
makapangyarihang demonyo ay hindi mangingibabaw sa atin.
Kalungkutan para sa kanya na nagtakwil ng karangyaan sa buhay
sa Paraisong ipinangako ng Allâh at nasiyahan sa
pansamantalang kaligayahan sa mundong ito. Katunayan, ang
lahat ng panahon na ginugugol natin sa mundong ito na
sumasalamin sa Araw ng Paghuhukom ay halos aabot lamang ng
isang oras, tunghayan natin ang sinabi ng Allâh:
At sa Araw na sila ay Kanyang titipunin sa muling
pagbangon, na tila baga sila ay hindi namalagi sa
buhay sa mundong ito at sa libingan subali't isang oras
lamang sa isang araw. Makikilala nila ang bawa't isa.
Masaklap ang kahihinatnan ng mga nagtakwil sa
Pakikipagtipan sa Allâh at silang mga hindi
napatnubayan. (Yunus-10:45)
Kaluwalhatian sa Allâh – ang Makapangyarihan! Ang buhay na
ito ay sadyang halos isang oras lamang. Dahil dito tayo ay
nagkakilala at ang kamatayan ang magiging dahilan upang tayo

192
ay magkahiwalay. Pagkaraan ng kamatayan, magsisimula ang
tunay na buhay at magkikita tayong muli sa harapan ng Allâh –
ang Makapangyarihan. At sa panahong iyon, ang bawa't ina na
nagpapasuso ng kanyang anak ay iiwan ang kanyang sanggol.
Ang bawa't babaeng nagdadalantao ay ilalaglag ang kanilang
nasa sinapupunan at makikita ang mga tao na tila baga mga
lasing sa kabila ng katotohanan na hindi sila totoong lasing at
masasaksihan din nila ang mga nakasisindak na sumpa ng Allâh.
Sa araw na yaon ang mga tao ay tatanungin ng Allâh:
Siya (Allâh) ay magwiwika: Ilang taon kayong nanatili sa
sanlibutan?" Sila ay magsasabi: "Kami ay nanatili ng isang
araw o bahagi ng isang araw lamang. Tanungin silang
nagtatangan ng talaan. (Al-Mu'minun-23:112-113)
At ang Allâh ay mangungusap na muli sa kanila:
Siya (Allâh) ay magwiwika: "Nanatili lamang kayo ng ilang
sandali, kung inyo lamang nalalaman. (Al-Mu'minun-23:114)
Dito ang magkatulad na katanungan ay muling itatanong: Ang
maikling sandali ba ng kasiyahan sa mundong ito ay sapat na
upang tayo ay sumuway sa Allâh at maging sanhi ito upang tayo
ay mahulog sa Apoy ng Impiyerno, nawa'y iligtas tayo ng Allâh
mula rito? Makatarungan bang iwaksi ang Kabilang Buhay
kapalit ng kasalukuyang pamumuhay? Katanggap-tanggap bang
paghandaan ang isang oras na kaligayahan sa mundong ito kung
ihahambing sa buhay na walang hanggan pagkaraan ng
kamatayan?
Maaari nating gawing batayan ang kalagayan ng mga taong
kasama natin sa mundong ito. Nararamdaman ba natin ang
saloobin ng isang 90 taong gulang na matanda na nakaratay na
lamang sa kanyang higaan at naghihintay ng kamatayan habang
nagbabalik-tanaw sa kanyang mga nakalipas? Katunayan,
naaalala niya na ang lahat ng araw at buwan na lumipas sa
kanyang buhay ay para bang isang saglit lamang at tila baga siya
ay namuhay sa loob lamang ng maikling panahon sa mundong
ito. Maaari niyang maalala ang ilang mga pangyayari sa
kanyang buhay noong siya ay bata pa, tulad halimbawa habang
sila ay naglalaro kasama ng kanyang mga kaibigan. Sa
kaganapang iyon, siya ay tinamaan ng pamalo sa ulo at siya ay
nasugatan at ang dugo ay dumaloy sa kanyang mukha. Sa
paglipas ng panahon ang sugat na kanyang natamo ay maaaring
naghilom, subali't, kapag kanyang hahawakan ang bahagi ng
kanyang ulo na nagtamo ng sugat ay mababakas pa rin niya ang

192
marka na iniwan dito at mararamdaman niyang ito ay naganap sa
loob lamang ng isang araw. Siya ay maaaring magtanong kung
bakit pagkaraan ng 90 taon, ang mga sandaling iyon ay tila baga
napakaikli lamang. Doon niya malalaman na ang lahat ng
nangyari at mga karanasan sa kanyang buhay ay pansamantala
lamang. Sa pagkakataong ito, kanyang maaalala ang sinabi ni
Propeta Muhammad : "Sa Araw ng Paghuhukom, siya na
nagtampisaw sa kasiyahan ng buhay ay hahanguin mula sa
mga itatalaga sa Apoy ng Impiyerno at ilulubog sa Apoy ng
Impiyerno ng minsanan. At siya ay tatanungin, Ikaw ba O
tao ay nakakita ng anumang kabutihan sa iyong buhay?
Naranasan mo bang matikman ang anumang kasiyahan?
Ang tao ay sasagot: "Ako'y sumusumpa sa Allâh na hindi ko
naranasan." At ang pinakaabang tao na papasok sa
Kalangitan ay hahanguin at ilulubog sa Kalangitan ng
minsanan. At siya ay tatanungin; Nakaranas ka ba ng
anumang kapighatian? Nakaranas ka ba ng anumang
pinsala? Siya ay sasagot: "Ako'y sumusumpa sa Allâh na
hindi ko naranasan." Hindi ko naranasan ang anumang
kapighatian o anumang kapinsalaan."
Ang kinang at kislap ng mga makamundong bagay ay
nangingibabaw sa kahalagahan kung ihahambing sa kalagayan
ng espirituwal na buhay. Ang mga Muslim na naghahangad ng
kasiyahan at kaligtasan sa Kabilang Buhay ay nararapat lamang
na maghanap ng kaalaman sa pamamagitan ng Banal na Qur'an
at mga katuruan ni Propeta Muhammad . Sikapin nating huwag
maging alipin ng makamundong pagnanasa. Makabubuti para sa
ating lahat na hanapin ang kayamanan para sa ating kaluluwa at
paghandaan ang kahihinatnan nito sa Kabilang Buhay upang
makamtan ang tunay na kayamanan na magdudulot ng
kapayapaan at katahimikan sa ating mga puso at isipan.
Karagdagan pa rito, huwag tayong maghangad ng anumang
bagay na maaaring lustayin o makalikom ng salapi na walang
kakayahang mamagitan o maaaring gawing pantubos sa ating
mga kasalanan sa Araw ng Paghuhukom. Ang isang tunay na
mahirap ay hindi yaong mga nangangailangan ng salapi, bagkus
ang mga tunay na salat sa yaman ay yaong mayroong nakaimbak
na salapi, subali't tumutugon sa kinang at kasiyahang taglay nito
at nakaligtaan niyang ang lahat ng ito ay pamana lamang sa
kanya ng Allâh. Si Propeta Muhammad ang nagsilbing gabay
at matuwid na patnubay sa atin tungo sa landas na maghahatid sa
atin upang tayo'y magkaroon ng kapanatagan sa ating mga puso
anumang bagay ang ating matamo. Ating tunghayan ang sinabi
ni Propeta Muhammad : "Ang kayamanan ay hindi

192
nakasalalay sa dami ng pag-aari, salapi o katayuan. Bagkus
ito ay nakasalalay sa katiwasayan ng mga kaluluwa." At
siya'y muling nagsabi: "Masdan ang mga nasa ilalim ninyo at
huwag yaong mga nasa ibabaw ninyo (sa antas) upang hindi
ninyo maliitin ang mga biyaya ng Allâh." Sa isa pang sinabi ni
Propeta Muhammad : "Ang kayamanan ay hindi nakasalalay
sa dami ng pag-aari, salapi o katayuan"... ito ang
pinakamakatotohanan sa kasalukuyan. Sa ngayon ay maraming
tao ang nagmamay-ari ng mga palasyo at kayamanan na
naghahatid sa kanila sa marangyang pamumuhay. Subali't
nagdudulot pa rin ito sa kanila ng masalimuot na buhay na
nagdaranas ng kalungkutan at kasawian. Ang ilan sa kanila ay
nauuwi sa pagpapatiwakal o pagkitil sa kanilang buhay na
mahigpit na ipinagbabawal ng Allâh. Malinaw na ang mga taong
tulad nila ay walang katiwasayan sa kanilang mga sarili at hindi
sapat ang ligayang kanilang nararanasan bagama't sila ay
nagtatamasa ng makamundong yaman dito sa sanlibutan.
Sa kasalukuyan, ang tao ay naghahangad ng kasiyahan sa
mundong ito na maihahambing sa isang gamo-gamung paikot-
ikot sa apoy upang masunog. Marami sa kanila ay nagkakamal
ng salapi sa mabuti at sa masamang paraan. Samantalang ang
kayamanang ito ay magdudulot lamang sa kanila ng kasawian sa
buhay sa kanilang pansamantalang pamamalagi rito sa kalupaan
at maghahatid ng kapahamakan sa Kabilang Buhay. Sila yaong
mga naghahangad at nangangarap ng huwad na kinang ng
kayamanan. Ang iba ay nagbalik sa kahirapan sa kabila ng
kanilang nakamtang yaman sa pamamagitan ng kanilang
pagsisikap at nagdulot sa kanilang mga sarili ng mga
karamdaman at walang kapanatagan sa kanilang isipan. Sa
kanilang pagsisikap nakalimutan nila ang tunay na kasiyahan sa
buhay na walang hanggan. Kaugnay ng patuloy na paghahanap
ng kasiyahan at mga bagay na nakabibighani, si Propeta
Muhammad ay nagsabi: "Para sa Allâh, walang mainam na
pamumuhay maliban sa Kabilang Buhay." Tunghayan natin
ang sinabi ng Allâh – ang Makapangyarihan sa Banal na Qur'an:
Datapuwa't inyong pinahalagahan ang buhay sa mundong ito.
Bagama't ang Kabilang Buhay ay mas higit at walang
hanggan. (Al-Ala-87:16-17)
Ang Allâh ay muling nagsabi:
Ang Allâh ang nagbibigay ng masaganang pagpapala
sa sinumang Kanyang naisin, at nagbabawas (sa
sinumang Kanyang naisin), at sila ay nagpapakaligaya

192
sa buhay sa mundong ito, samantalang ang buhay sa
mundong ito kung ihahalintulad sa Kabilang Buhay ay
maituturing na panandalian at pansamantala lamang.
(Ar-Rad-13:26)
Ang Dakilang Allâh ay muling nagsabi:
At ang buhay sa mundong ito ay libangan at laro
lamang! Katotohanan, ang tahanan sa Kabilang
Buhay – ito ang tunay na buhay (ang walang
hanggang buhay na di-magmamaliw) kung kanila
lamang nalalaman. (Al-Ankabut-29:64)
Mga minamahal kong kapatid sa Islam, ito ang tamang
pagkakataon upang tanggapin ang babala at pamarisan ang mga
halimbawa ni Propeta Muhammad at ng kanyang mga
Kasamahan. Nakahanda na ba ang ating mga sarili sa Kabilang
Buhay o mas pinahalagahan ba natin ang ating kasalukuyang
katayuan? Kung gayon, hindi tayo dapat matulad sa mga
naglalaan para sa mamahaling bagay kapalit ng walang halagang
kayamanan sa sanlibutan. Ang Kabilang Buhay ay Tahanan na
walang hanggan at katiyakang kaligayahan. Ito ang Pook ng
Kapayapaan kung saan makakamtan ng mga mananampalataya
ang kanilang minimithi para sa kanilang kaluluwa. Sa Paraiso,
walang anumang kalamidad, karamdaman at di-makatarungan.
Doon ay walang kamatayan o kalungkutan. Silang nakasaksi ng
katotohanan sa Araw ng Paghuhukom ay magsasabi: Ah! Ako
ba'y nakapagtala ng mabubuting gawa para sa aking buhay sa
hinaharap. Kaya't pag-isipan nating muli sa ikalawang
pagkakataon! Nagawa mo ba ang mga bagay na dapat mong
ginawa upang iyong makatam ang kasaganaan sa Kabilang
Buhay? Ang Allâh – ang Makapangyarihan ay nagsabi:
At sundin ang Allâh at Kanyang Sugo (Muhammad ) upang
kayo ay magkamit ng habag. At tahakin ang landas kung saan
magsisilbing gabay tungo sa kapatawaran mula sa iyong
Panginoon, at sa Paraiso na ang lawak ay katulad ng
kalangitan at kalupaan, na inihanda para sa mga Al-Muttaqun
(ang mga matutuwid na alipin ng Allâh). (Al-Imran-3:132-133)
Ang mga gusali sa Paraiso ay itinayo na may desenyong ginto at
pilak na bato. Ang sahig ay gawa sa musko at ang graba o
maliliit na bato ay mga perlas at ruby at ang alabok ay saffroon.
Ang mga silid ay tagusan at bawa't mananampalataya ay may
kanya-kanyang tolda na ginayakan ng perlas na 60 milya ang
haba. Mula rito, ang mga mananampalataya ay pagkakalooban
ng iba't ibang prutas at doon sila ay mapupuspos ng kapayapaan.

192
Ang buong kapaligiran at Kalangitan ay ligtas, sila ay walang
kamatayan, hindi darating sa kanila ang katandaan at mga
karamdaman na maghahatid sa kanila ng anumang ligalig. May
ilog ng masaganang alak at purong pulot-pukyutan na umaagos
sa kalangitan. Doon sila ay pagsisilbihan ng mga kabataang
lalaki at kung sila ay iyong pagmamasdan, maaari mo silang
ihambing sa mga nagkalat na perlas. Kaugnay nito bilang
patunay, tunghayan natin ang sinabi ng Allâh sa Banal na Qur'an:
At kung inyong pagmamasdan ang Paraiso, inyong
makikita ang kagandahang taglay na walang sinuman
ang makapagpapaliwanag sa kagandahang
masasaksihan mula rito, at ang dakilang paghahari.
Ang kanilang mga kasuotan ay kulay luntiang seda na
napapalamutian ng ginto. Sila ay gagayakan ng mga
pulseras na pilak at ang kanilang Panginoon ay
magbibigay sa kanila ng purong inumin. At sasabihin
sa kanila: Katotohanan, ito ang biyayang nakalaan
para sa inyo at tanggapin ninyo ang inyong pagsisikap.
(Al-Insan-76:20-22)
Mga minamahal kong kapatid, sino mula sa atin ang
naghahangad na maglikom ng yaman sa mundong ito? Sino ang
naghahangad na dagdagan ang kanyang mga sasakyan, mga
lupain, mga nasasakupang lugar at iba pang kasiyahan sa
kanyang pansamantalang pananatili sa mundong ito? Sino ang
mga nagnanais nito na tila baga inaakala nilang sila ay
mabubuhay ng walang hanggan dito sa sanlibutan? Kahit ang
isang tao ay manirahan ng 1,000 taon dito sa sanlibutan, sa
Kabilang Buhay, kanyang mararamdaman na para bagang ang
kanyang pananatili rito ay ilang oras lamang, isang araw o
kabahagi lamang nito. Naghahangad ba tayong paramihin ang
ating kayamanan tungo sa Kabilang Buhay, kung saan doon
natin mararanasan ang walang hanggang kaligayahan? Ang
Allâh – ang Makapangyarihan ay nagsabi:
Sinumang magnais sa pamamagitan na kanyang mga
gawa ng gantimpala sa Kabilang Buhay, Kami ang
magbibigay ng karagdagan sa kanyang gantimpala, at
sinuman ang maghangad ng gantimpala sa mundong
ito sa pamamagitan ng kanyang mga gawa, Amin itong
ipagkakaloob sa kanya kung ano ang nakalaan para sa
kanya, at wala ng matitirang kabahagi para sa kanya
sa Kabilang Buhay. (Ash-Shura-42:20)

192
O Allâh! Ibilang po Ninyo kami sa mga nagtataglay ng takot sa
Inyo, kahit yaong mga lingid, at ibilang po Ninyo kami sa mga
natatakot sa Huling Araw. O Allâh, huwag po Ninyo kaming
ihanay sa mga tumanggap ng di-makatarungan o kaya yaong
pinagkaitan ng kasiyahan sa mundong ito. Lahat ng papuri ay sa
Allâh – ang Tagapanustos ng sanlibutan. Nawa'y ang
Kapayapaan at Pagpapala ay mapasa kay Propeta Muhammad
na siyang nagsilbing gabay sa atin tungo sa Tamang Landas, sa
kanyang Pamilya, mga Kasamahan at sa lahat ng mga tumatahak
sa Tamang Landas. Ameen. Ameen. Ameen.

192
Ang Pag-aanyaya sa Kabutihan
(Ano ang Kakaibang Katangian ng
Pamayanang Muslim)

192
 Sa Ngalan ng Allâh – ang Mapagpala, ang Mahabagin.

Lahat ng papuri ay sa Allâh lamang ang Panginoon ng mga

daigdig! Nawa'y ang Kapayapaan at Pagpapala ay mapasa kay
Propeta Muhammad , sa kanyang Pamilya at sa lahat ng
kanyang mga Kasamahan.

Pag-aanyaya sa Kabutihan
(Ano ang Kakaibang Katangian ng Pamayanang Muslim)

Purihin ang Allâh na Siyang nagbigay ng dangal sa atin at

naglarawan bilang natatanging pamayanan na lumitaw sa
sangkatauhan. Nang tayo ay tawagin ng Allâh na natatanging
pamayanan, ito ay isang dakilang parangal para sa ating
mananampalataya na inilarawan ng Allâh sa Banal na Qur'an:
Kayo ang pinakamabuting pamayanan na lumitaw sa buong
sangkatauhan, sapagka’t inyong ipinag-uutos ang Al Maruf
(mga mabubuting gawain) at ipinagbabawal ang Al Munkar
(mga masasamang gawain), at kayo ay naniniwala sa Allâh. At
kung ang Angkan ng Kasulatan (Hudyo at Kristiyano) ay
naniwala lamang dito, ito ay higit sanang mabuti para sa
kanila. Mula sa kanila ay mayroon ding mga Mu’min (mga
matatapat na mananampalataya), nguni't karamihan sa kanila
ay Fasiqun (mga taong gumagawa ng kasalanan at
mapaghimagsik sa Allâh). (Al-Imran-3:110)
Ang paglalarawang ito ay hatid ng ating paniniwala sa
pinakadakila at natatanging Sugo sa lahat ng mga nilikha ng
Allâh na nagtataglay ng pinakamataas na uri ng pag-uugali, siya
ay si Muhammad Ibn Abdullah . Sa Huling Araw, ang
Propetang ito ay darating upang ipagtanggol ang kanyang
pamayanan. Kinatatakutan niya na maaaring ang kanyang
pamayanan ay mahulog sa Apoy ng Impiyerno katulad ng takot
na nadarama ng isang ina para sa kanyang anak. Pagkaraang siya
ay hirangin at pagkalooban ng karapatang mamagitan sa kanyang
mga tagasunod upang kanyang ipagtanggol at mamamagitan sa

192
kanyang pamayanan at siya ay magsasabing: "O aking
Panginoon, ang aking pamayanan!, ang aking pamayanan!"
Kaugnay ng paglalarawang ito, kabilang tayo ng pamayanang
ipinamumuhay ang kabutihan at ipinagbabawal ang kasamaan,
nagpupunyagi na manawagan tungo sa landas ng Allâh at ito ang
tunay na pakikibaka. Hindi tayo katulad ng naunang pamayanan
na nagsabi ng ganito at ganoon sa kanilang propeta. Tunghayan
natin ang sinabi ng Allâh:
Kaya't ikaw ay pumaroon kasama ang iyong Panginoon at
makipaglaban kayong dalawa, kami ay maghihintay na
lamang dito. (Al-Maidah-5:24)
Inilarawan ng Allâh ang pamayanang ito sa Banal na Qur'an ng
ganito:
Ang mga nasa lipon ng Angkan ng Israel na hindi
sumasampalataya ay isinumpa ng dila ni David at ni Hesus –
ang anak ni Maria. Iyan ay sa dahilan na sila ay sumuway sa
Allâh at sa mga Sugo at sila ay laging lumalabag ng higit pa sa
hangganan. Sila ay dati ng hindi nagbabawal sa isa't isa mula
sa gawaing Al Munkar (gawaing makasalanan, maling
pagsamba, kawalan ng pananalig) na kanilang ginawa.
Sadyang kasuklam-suklam ang anumang kanilang ginagawa.
(Al-Maidah-5:78-79)
Ito ay halimbawa ng isang pamayanang nakaranas ng sumpa ng
Allâh – ang Makapangyarihan na sinapit ng mga Anak ng Israel.
Ang dahilan ng kanilang sumpa ay ang hindi nila pagbabawal sa
isa't isa sa paggawa ng masama. Sa halip na magpaalala, sila ay
sama-samang gumagawa ng mga kasalanan. Tayo ba bilang
isang bansang Islamiko ay tatayo na walang kakayahang labanan
ang salot na ito, hanggang sa tuluyang masira ang ating
karangalan at pag-uugali. Tayo ba ay mananahimik na lamang?
Hindi, at kailanma'y hindi ito mangyayari. Hindi tayo isusumpa
tulad ng mga Israelitas sapagka't ayon sa paglalarawan ng Allâh
sa atin, tayo ang pinakamainam na nilikhang lumitaw sa
sangkatauhan. Sinusunod natin ang Propeta ng Allâh, ang
dakilang nilikha ng Allâh sa lahat ng Kanyang mga nilikha, siya
ay walang iba kundi si Propeta Muhammad . Nang ipahayag ng
Allâh ang Banal na Qur'an, tayo ay nagwika: "Kami ay nakinig
at kami ay sumunod", 'di tulad ng Angkan ng Israel na nagwika
pagkaraang ipahayag ang Torah at Ebanghelyo: "Kami ay
nakinig at kami ay sumuway." Ayon sa paliwanag ng Allâh sa
Kanyang Banal na Aklat, kung ninais lamang Niyang wasakin
ang tao, gagawin Niyang isa siyang pinakamayaman sa kanila

192
upang siya ay maging makasalanan at pagkatapos ay wawasakin
siya ng Allâh. Subali't inilarawan din ng Allâh ang gantimpala
sa mga umiiwas gumawa ng kasalanan. Ang Allâh – ang
Makapangyarihan ay nagwika:
At kung ang mamamayan ng mga bayan ay nanampalataya at
nagkaroon ng Taqwa (kabanalan at katapatan), katiyakan,
Aming ipagkakaloob sa kanila ang mga biyaya mula sa
kalangitan at kalupaan. (Al-Araf-7:96)
Sinabi pa ng Allâh:
Kung mayroon lamang sa inyo mula sa naunang mga
henerasyon na nagtataglay ng pang-unawa,
nagbabawal (sa iba) mula sa Al-Fasad (di-
pananampalataya, pagsamba sa diyus-diyosan, at lahat
ng uri ng krimen at kasalanan) sa mundong ito,
(subali't wala), maliban sa iilan na Aming iniligtas
mula sa kanila! Silang mga gumagawa ng kamalian at
patuloy na nasisiyahan sa mabubuting bagay sa
mundong ito, at naging Mujrimum (mga kriminal, di-
nananampalataya sa Allâh, mga makasalanan). At
hindi wawasakin ng inyong Panginoon ang mga bayan
na hindi makatarungan hangga't ang kanilang
mamamayan ay matutuwid. (Hud-11:116-117)
Ito ang panuntunan ng Allâh sa lahat ng Kanyang mga nilikha.
Sinuman ang nagsikap sa pagpapalaganap ng relihiyon ng Allâh,
at nagpakita ng pagbabago, ipinamumuhay ang tama at iniiwasan
ang anumang mali ay maliligtas sa sumpa at galit ng Allâh.
Karagdagan pa rito, binubuksan ng Allâh ang yaman ng
Kanyang mga biyaya sa kalupaan at gayundin sa kalangitan. Sa
kabilang banda, kung ang isang tao'y nakakita ng kasalanan ng
iba at nagsabing, "Sinong makikialam?" at isipin ninuman na ang
kasalanan ng iba ay hindi niya dapat pakialaman o pinagwalang
bahala lamang, at kung ating nakita ang kasalanan ng iba at tayo
ay nanahimik na lamang na tila baga tayo ay walang pakialam sa
kanila, ito ay malinaw na palatandaan na ang sumpa ng Allâh ay
nararapat lamang upang tuluyang wasakin ang pamayanang
yaon. Batay sa sinabi ng Allâh sa Banal na Qur'an:
...At kailanman ay hindi Kami magwawasak ng pamayanan
maliban kung ang mamamayan doon ay mga Zalimun (mga
kriminal, di-nananampalataya sa Allâh, mga makasalanan,
walang pananalig sa Kaisahan ng Allâh). (Al-Qasas-28:59)

192
Wala sa atin ang pagpapasya kung kailan natin iiwasan at
isasagawa ang tama at kung kailan ipagbabawal ang mali, ito ay
nagmumula sa Allâh – ang Makapangyarihan. Ang bawa't
Muslim, lalaki man o babae ay kailangang sundin at isagawa ang
lahat ng ito ayon sa ipinag-uutos sa kanya ng Allâh sa lahat ng
pagkakataon sa abot ng kanyang makakaya. Sinuman ang
magpabaya at hindi magsagawa sa anumang pananagutang
iniatas sa bawa't isa, ito ay palatandaan ng malinaw na
pagsalungat sa Allâh at sa Kanyang Propeta na si Muhammad .
Maraming mga talata ang nagpapatunay na ang pagsasagawa ng
mga bagay na pinahihintulutan at ang pag-iwas sa mga bagay na
ipinagbabawal ay isang pananagutan ng bawa't Muslim, anuman
ang antas ng kanyang pananampalataya. Isa sa mga talatang ito
ay mababasa ng ganito:
Hayaang may tumindig mula sa inyong lipon na nag-aanyaya
sa gawaing mabuti (Islam), na ipinamumuhay ang Al Maruf
(mga bagay na pinahihintulutan sa Islam) at iniiwasan ang Al
Munkar (mga bagay na ipinagbabawal sa Islam). At sila ang
magiging matagumpay. (Al-Imran-3:104)
Sinabi pa ng Allâh:
Ang mga sumasampalataya, mga lalaki at babae ay Auliya
(kaagapay, kaibigan, tagapangalaga, atbp) ng bawa't isa. Sila
ay nagpapaalala (sa mga tao) ng Al Maruf (mga bagay na
pinahihintulutan sa Islam) at nagbabawal (sa mga tao) mula
sa Al Munkar (mga bagay na ipinagbabawal sa Islam), silang
nag-aalay ng pagdarasal (Iqamat-as-Salat) at nagbibigay ng
kawanggawa (Zakat) at sumusunod sa kautusan ng Allâh at sa
Kanyang Sugo. Ipagkakaloob ng Allâh ang Kanyang Habag sa
kanila. Katiyakan, ang Allâh – ang Ganap na
Makapangyarihan, ang Lubos na Maalam. (At-Taubah-9:71)
Sa isang salaysay ni Propeta Muhammad , kanyang
pinaalalahanan ang pamayanang Muslim na maging positibo sa
pagpapaalala sa sinumang gumagawa ng kasalanan. Si Propeta
Muhammad ay nagsabi: "Isinusumpa ko Sa Allâh na Siyang
may tangan ng aking kaluluwa, kailangan ninyong ipaalala
kung ano ang tama at ipagbawal kung ano ang mali. Inyong
parusahan yaong mga nagkakasala at nalilihis sa tamang
landas, kung hindi ang Sumpa ng Allâh ay mananaig. At ang
matatag sa pananampalataya mula sa inyo ay kailangan
manalangin sa Allâh upang pawiin ang Kanyang Sumpa,
subali't hindi tatanggapin ng Allâh ang kanilang mga
panalangin." At muli ay kanyang sinabi: "Inyong ipaalala

192
kung ano ang tama at ipagbawal kung ano ang mali, kung
hindi ay gagawin ng Allâh na manaig sa inyo ang kasamaan.
At ang matatag sa pananampalataya mula sa inyo ay
kailangang manalangin sa Allâh, subali't walang magiging
katugunan."
Ang pinakamasama sa inyo ay yaong hindi nagpapaalala ng tama
at ipinagbabawal ang mali. Isang halimbawa, minsan sa isang
pamilihan sa pampublikong lugar ay may mga kabataang
nambastos sa ilang kababaihan at nagsalita ng mga hindi kaaya-
ayang mga lupon ng kataga sa kanila. Kalimitan, kapag ito ay
nasaksihan ng isang mabuting mananampalataya, kanyang
bibigyan ng payo ang mga kabataang ito upang itigil ang
kanilang ginagawa. Gagawin niya ito dahil sa kanyang mabuting
pananampalataya at sa kanyang layuning mapanatili ang
kahalagahan sa pagpapaalala. Subali't makikita niya ang ibang
tao na mag-uutos sa kanya na huwag pakialaman ang ganoong
sitwasyon at magsasabing atupagin na lamang niya ang kanyang
sarili at hayaan na lamang ang ginagawa ng iba. Maaari pa
nilang sabihin: "Kung ikaw ay tumatahak sa tamang landas,
walang anumang bagay ang makasasama sa iyo mula sa kanilang
mga nangaligaw."
Sa ganoong pamamaraan, pinatutunayan lamang ng mga taong
ito na hindi nila pinahahalagahan ang nasusulat sa Banal na
Qur'an na sadyang malinaw ang nais ipaabot na mensahe.
Kanilang ipinagwalang-bahala o sadyang hindi lamang nila
naintindihan ang mga salita ng Allâh at sila ay nakipagtalo sa
usaping pangrelihiyon bagama't ang kanilang pakikipagtalo ay
hindi nakabatay o nagmula sa Banal na Aklat. (Ito ay halaw sa
ilang sinabi ni Abu Bakr sa kanyang talumpati): "Oh kayong
mga tao, nabasa ninyo ang mga sumusunod na talata mula sa
Banal na Qur'an subali't hindi ninyo ito naunawaan." At kanyang
binasa ang talatang ito:
Oh kayong mga nananampalataya! Pangalagaan ninyo ang
inyong mga sarili. Kung susundin ninyo ang tamang patnubay
at ipinapaalala ninyo kung ano ang tama (ang lahat ng bagay
na pinahihintulutan sa Islam), at ipinagbabawal ninyo kung
ano ang mali (lahat ng bagay na ipinagbabawal sa Islam)
walang anumang kapahamakan ang darating sa inyo mula sa
kanila na gumagawa ng mga kamalian. (Al-Maidah-5:105)
Aking narinig na ang Propeta ay nagwika: "Kayo ang
mamamayang dapat mahuli sa paggawa ng mga kasalanan,
at mayroon sa kanilang may kakayahang magtakwil at ang

192
iba ay hindi, nguni't ang kaparusahan mula sa Allâh ay
katiyakang darating sa kanila."
Kaya't ang buong pamayanan ay maaaring mawasak sanhi ng
mga kasalanang dala-dala nito. Ayon sa sinabi ng Allâh:
At kapag Kami ay magpasya na wasakin ang isang
bayan (pamayanan), Kami ay nagpadala sa simula ng
isang tiyak na kautusan upang sundin ang Allâh at
maging matuwid sa kanilang kalipunan o di kaya'y
Aming pinararami ang bilang ng mga mamamayan na
naghahatid sa masaganang pamumuhay. At sila'y
sumuway dito, kaya't ang salita ng kaparusahan ay
makatuwiran laban sa kanila. Kaya't Aming
wawasakin ito ng may ganap na kapinsalaan. (Al-Isra-
17:16)
Ipinagbabawal ng Allâh na tayo ay matulad sa kalagayan ng mga
taong Kanyang inilarawan sa nabanggit na talata. Ang bilang ng
mga taong nakaranas ng kapinsalaan at sumpa ng Allâh ay
nakapaligid sa atin at nabanggit sa Aklat ng Allâh. Sa Banal na
Qur'an, ating nabasa ang tungkol sa mga pamayanang nakaranas
ng parusa at sumpa mula sa Kanya. Sila ay pinahirapan ng Allâh
at naiwan ang kanilang mga halamanan, mga natuyong balon at
mararangyang mga palasyo at tahanan. Ang labi ng mamamayan
ng Thamud, Ad, Salih at iba pang mga lungsod ay
matutunghayan upang magsilbing babala kung ano ang
kaparusahan ng Allâh sa mga taong hindi nagpapaalala kung ano
ang tama at ipinagbabawal kung ano ang mali. Sila ay
sumalungat sa Allâh at pinarusahan sila ng matinding salot at
gutom. Sa simula, ipinakita ng Allâh ang mga tanda ng Kanyang
Sumpa upang sila ay manumbalik sa tamang landas. Subali't sila
ay patuloy na lumabag at ang Allâh ay nagpadala ng salot, takot
at gutom bilang kanilang kaparusahan. Sa una ay nagpakita ang
Allâh ng mga tanda ng Kanyang galit upang sila ay manumbalik
sa tamang landas. Nguni't nagpatuloy sila sa paggawa ng
kasalanan, kaya sila ay winasak ng Allâh. Hindi baga ito ang
tamang pagkakataon para sa atin upang matuto tayo mula sa mga
aral na ating naranasan bago maging huli ang lahat at hilingin
natin ang kapatawaran mula sa Allâh?
Sa kasalukuyan, pangkaraniwan na lamang sa atin na kapag may
isang nagpapaalala ng tama at nagbabawal ng mali ay
pinapayuhang tumigil sa kanilang ginagawa. Kalimitan, ito ay
nagaganap ng walang pakundangan sa paniniwalang ito ay hindi
ipinagbabawal sa Islam, sapagka't ang mga Muslim ay

192
pinarangalan at pinili ng Allâh mula sa lupon ng ibang
pamayanan at binigyang-babala ang mga tao kung ano ang mali.
Ang pananagutang ito ay nagmumula sa ating pamilya at
kailangang ipalaganap sa buong mundo. Ang mga Muslim ay
kinakailangang manawagan sa lahat ng tao upang panatilihin ang
moralidad at doktrina ng Banal na Qur'an at ang Tamang
Relihiyon – ang Islam. Tayo ay inutusan ng Allâh na makiisa sa
pagtataguyod ng kabutihan, maging matuwid at iwasang
makisalamuha sa mga makasalanan.
Ang mga nagbubulag-bulagan at nagbibingi-bingihan sa mga
kasalanan ay mga katangiang hindi nababagay sa isang
pamayanang Muslim. Ang layunin ng isang Muslim ay hindi
dapat nakasalalay o hinango sa iba't ibang panoorin. Ang buhay
ng isang Muslim ay hindi nakatuon sa paglilibang lamang, sa
mga awitin at mga babasahin na nagiging pangunahing dahilan
upang mapabayaan ang kanyang tungkulin. Kailanman ay hindi
dapat piliin ng isang Muslim ang buhay na ito kapalit ng sa
Kabilang Buhay. Sapagka't ang lahat ng ito ay walang
maitutulong sa pananampalatayang Islam. Ito ang pangitain ni
Propeta Muhammad sa kahihinatnan ng isang mahinang
Muslim: "Ito ang maaaring mangyari kung saan ang mga
pamayanan ay magsasanib mula sa iba't ibang lugar laban sa
inyong mga Muslim katulad ng mga taong kakain sa paligid
ng kanilang pinggan. At may nagtanong sa Propeta , Kami
bang mga Muslim ay kakaunti lamang, O Propeta ng
Allâh? Ang Propeta ay sumagot: Hindi, subali't kayo ay
magiging walang halaga katulad ng bagay na nakalutang sa
baha. Ang kahinaan ay mananaig sa inyong mga puso at ang
takot ay mawawala sa puso ng inyong mga kaaway,
sapagka't mamahalin ninyo ang makamundong buhay at
kamumuhian ninyo ang kamatayan."
Upang maunawaan ang sinabi ng Propeta , siya ay nagbabala sa
kanyang pamayanan at sinabing darating ang araw na ang mga
Muslim ay matutulad sa kanyang sinabi sa isang Hadith na
maihahambing sa mga nangyayari sa kasalukuyan. Ang Propeta
ay nagsabi: "Papaano kung ang pamayanang tulad ng mga
Hudyo, Kristiyano o Madyan na nakapaligid sa inyo ay
katulad ng mga gutom na nakapalibot sa pinggan na puno ng
pagkain? Papaano kung ang pamayanan ng mga Muslim ay
matulad sa pinggan na puno ng pagkain na nakahain sa mga
nagugutom na taong nag-uunahan upang kainin ito?" Ang
kanyang mga Kasamahan (nawa'y kalugdan sila ng Allâh) ay
nag-akala na ito ay dahil sa kakaunti pa lamang mga Muslim sa

192
panahong iyon, subali't binigyang-linaw ni Propeta Muhammad
na kahit pa dumami ang bilang ng mga Muslim, ito ay
maituturing pa rin na walang halaga na tila baga isang bagay na
lumulutang-lutang sa baha at muling sinabing ang sanhi ng lahat
ng ito ay nagmumula sa kanilang pusong nilamon ng kahinaan.
Tinanong nila ang tungkol dito at ipinaliwanag ni Propeta
Muhammad ang mga dahilan. Ayon kay Propeta Muhammad
, ito ay hatid nang kanilang pagmamahal sa makamundong
bagay at ang pagkamuhi sa kamatayan.
Sa Ngalan ng Allâh na Siyang may tangan ng aking kaluluwa, na
palagi mong sinasabi O Propeta Muhammad , at siyang wagas
na nagmamahal sa Allâh, kami sa kasalukuyan ay naninirahan sa
panahon na iyong inilarawan sa iyong mga sinabi. Ikaw ay
sadyang makatotohanan at kailanma'y hindi ka nagsabi ng
anumang bagay na pansarili lamang. Sa ngayon ang mga
mapagsamantalang di-mananampalataya ay nagsama-sama laban
sa atin. Ang mga Hudyo ay patuloy na nakikibaka laban sa atin
sa kabila ng mas nakahihigit na bilang natin kung ihahambing sa
kanilang bilang. Gayundin, inalis na rin natin ang ating takot
mula sa kanilang mga puso. Kaya't kanilang sinakop ang ating
mga lupain at pinagsamantalahan ang ating mga banal na lugar.
Nagtataglay sila ng lakas ng loob na subukan ang ating
kakayahan at takutin tayo samantalang hindi man lamang natin
magawang iangat ang ating mga kamay upang humawak ng
armas upang ipagtanggol ang ating mga sarili. Alam ba ninyo
kung bakit? Sapagka't humina na ang ating pananampalataya.
Hindi na natin ipinamumuhay ang ating relihiyon, bagkus tayo
ay laging abala sa makamundong bagay. Ang pamayanang
Muslim ay napalilibutan ng mga kasalanan na umabot sa
kalagayan na ang ilan sa kanila ay hindi na mabigyan ng
kaibahan kung alin ang mga bagay na pinahihintulutan at kung
alin ang mga bagay na ipinagbabawal. Hindi na rin natin
isinasagawa ang mga itinakdang pagdarasal. Sinusunod natin ang
lahat ng ating sariling kagustuhan na tila baga tayo ay mga bulag
at tumatanggap din tayo ng mga patubuan sa di-pagsunod sa
Allâh at sa Kanyang Propeta . Nakaligtaan na rin natin ang
pagbabayad ng Zakat (itinakdang kawanggawa) at nilabag na rin
natin ang mga limitasyong itinalaga ng Allâh sa ating mga
tahanan, lansangan, maging sa panonood ng telebisyon at sa
lahat ng lugar. Tinawag nating ang lahat ng ito ay kalayaan na
hatid ng pag-unlad samantalang ang katotohanan ito ay
pagpapaalipin sa kasamaan, pagyurak ng karangalan, pagtalikod
sa payak at simpleng panuntunan ng Islam at pagbabalik sa

192
nakagigimbal na kawalan ng pananampalataya na nag-aakay sa
atin patungo sa isang malungkot at mapait na katapusan.
Ang pinakamalubhang sakit na nakaapekto sa ating pamayanan
ay ang labis nating pagmamahal sa buhay sa mundong ito, ang
pagpapabaya at ang labis na pagsasawalang kibo. Ang
paglalakbay sa mga lugar kung saan ang mga bagay na
nakapagbibigay ng kaligayahan sa tao ay matatagpuan saan
mang lugar bagama't alam natin na ang mga bagay na ito ay
ipinagbabawal at siyang pangunahing dahilan sa sakit ng
sangkatauhan sa kasalukuyan. Ang bagay na mas higit na
mapanganib ay nang ating makaligtaan ang pagpapaalala kung
ano nga ba ang tama at ang pagbabawal kung ano ang mali na
pagkaminsa'y hindi natin pinaglalabanan at pinaparusahan ang
ilan sa tagapagmana ng Propeta na nagsikap na paalalahanan
ang kanilang mga kapatid na Muslim. Ito ay magpapatuloy sa
mga susunod pang mga henerasyon tungo sa kababaan at
kahinaan, at kung minsan ang mga kalalakihang Muslim ay
nawalan na rin ng kanilang dignidad at katapangan. Sadyang ang
mga bagay na ito ay kahiya-hiya at hindi katanggap-tanggap!
Sinumang magsumikap na gisingin tayo sa pagkatulog at
payuhan na manumbalik sa Allâh at sumunod sa Banal na Qur'an
at sa pamamaraan ng Propeta , bilang pagtatangka na mag-
anyaya sa kabutihan at ipagbawal ang kasamaan upang gabayan
tayo sa tagumpay at karangalan sa buhay sa kasalukuyan at mas
higit sa Kabilang Buhay, siya ay ating hinihiya at sinasabihang
huwag makialam sa buhay ng iba. Anong kabutihan ang
makikita sa atin matapos nating gawin ang lahat ng ito?
Nakaligtaan natin na ang pagpapaalala sa gawaing mabuti at ang
pag-iwas sa masama ay isang itinakdang gawain na ipinag-utos
ng Allâh sa lahat ng mga Muslim upang makamtan natin ang
parangal na nagmumula sa Kanya. Ang gawaing ito ang naghatid
sa atin upang tawagin tayong pinakamabuting pamayanan na
lumitaw sa sangkatauhan at maibilang sa mga sasaksi sa ibang
pamayanan sa Araw ng Paghuhukom.
Mga minamahal kong kapatid sa pananampalatayang Islam,
narito ang isang wagas at puspos ng pagmamahal na paanyaya
mula sa akin para sa inyo. Ating pagsumikapang pasanin ang
tungkuling itinalaga sa atin ng Allâh – ang Makapangyarihan na
may pagmamahal at habag. Gawin natin ang lahat ng ito bilang
isang tunay na layunin upang baguhin ang pamayanan ng mga
Muslim at ating ipagmalaki sa ating mga sarili na tayo ay naiiba
sa alinmang pamayanan. Ito ay makakamit lamang natin sa
pamamagitan ng pag-aanyaya sa mabuti at pagbabawal sa

192
masama sa abot ng ating makakaya. Kaya't ating sundin ang
dakilang Propeta na nagsabi: "Sinuman sa inyo (mga
Muslim) na nakakita ng mga kamalian, kailangan niya itong
baguhin sa pamamagitan ng kamay. Kung hindi magawa ng
inyong kamay, sa pamamagitan ng kanyang dila, kung hindi
magagawa ng dila, gawin sa pamamagitan ng kanyang puso
at ito ang pinakamababa sa antas ng pananampalataya."
Lagi nating tandaan na ang isang tagapaglaganap ng mensahe ng
Allâh ay tagapagmana ng mga Propeta. Sapagka't ang tanging
dahilan ng pagpapadala ng Allâh ng mga Propeta sa tao ay upang
anyayahan sila sa landas ng Allâh. Kaya't ang bawa't isa sa atin
ay kailangang maging bahagi sa pagpapalaganap ng banal na
mensahe tungo sa tamang landas. Ang Allâh – ang
Makapangyarihan ay nagsabi:
Anyayahan mo (O Muhammad ), ang sangkatauhan sa
Landas ng iyong Panginoon (sa Islam) na may karunungan
(mula sa Banal na Qur'an) at makatuwirang pangangaral, at
makipagtalo sa kanila sa paraan na higit na kaaya-aya.
Katotohanan, ang iyong Panginoon ang higit na nakababatid
kung sino ang nangaligaw ng landas mula sa Tamang Landas,
at Siya ang Ganap na Nakaaalam kung sino ang mga
napatnubayan. (An-Nahl-16:125)
Sinabi pa ng Allâh:
Katotohanan! Silang nagsasabi: 'Ang aming
Panginoon ay ang Allâh lamang', at sila ay
nananatiling matatag. Ang mga anghel ay bababa sa
kanila sa oras ng kanilang kamatayan at magsasabi
'Huwag matakot o huwag malungkot! Bagkus ay
tanggapin ang magandang balita ng Paraiso na sa inyo
ay ipinangako! Kami ang inyong naging kaibigan sa
buhay sa mundong ito at kami rin sa Kabilang Buhay.
Doon ay inyong makakamtan ang lahat ng naisin ng
inyong kalooban, at doon ay inyong makakamtan ang
lahat ng inyong kahilingan, 'Ang masaganang
pagpapala mula sa Allâh – ang Ganap na
Mapagpatawad, ang Mahabagin'. At sino ba ang
mahusay sa pananalita maliban sa kanya na
nagsasabi: 'Ang aking Panginoon ay ang Allâh
(naniniwala sa Kanyang Kaisahan)'. At nananatili sa
pagsasagawa ng Kanyang mga Kautusan, at nag-
aanyaya sa mga tao tungo sa Allâh (Kaisahan ng Allâh
sa Islamikong Pagsamba), at gumagawa ng

192
mabubuting bagay, at nagsasabi: "Ako ay isang
Muslim." Ang mabuti at masamang gawain ay hindi
magkapantay. Talikdan ang masama kung saan ito ang
mabuti (ipinag-utos ng Allâh sa mga matatapat na
mananampalataya na maging mapagtimpi sa sandaling
nagagalit at iwasan ang sinumang gumagawa ng
masama) at katotohanan na siya, sa pagitan ng
sinuman at kayo na mayroong galit, ay mangyayari na
tila ba siya ay dati ng malapit na magkaibigan. Subali't
walang bibigyan nito (mga katangiang nabanggit)
maliban lamang sa mga mapagtimpi, at walang
sinumang bibigyan nito maliban sa nagmamay-ari ng
malaking halaga (ng kaligayahan sa Kabilang Buhay –
sa Paraiso at mataas na pag-uugali) sa mundong ito.
At kung ang masamang bulong mula kay Satanas ay
tangkaing ikaw ay ilihis sa paggawa ng mabuting
bagay, magkagayon, hilingin mo ang paglingap mula
sa Allâh. Katotohanan, Siya ang Ganap na Nakaririnig
– ang Nakaaalam ng Lahat. (Fussilat-41:30-36)
Sa gayong paraan, tayo ay mabibilang sa mga inilarawan ng
Allâh sa Banal na Qur'an:
Silang mga namumunong Muslim, na kung sila ay
Aming pagkakalooban ng kapangyarihan sa kalupaan,
sila ay nag-uutos ng itinakdang pagdarasal (Iqamat as-
Salaah), pagbabayad ng Zakat (itinakdang
kawanggawa) at sila ay nag-aanyaya sa Al-Maruf
(lahat ng pinahihintulutan sa Islam) at umiiwas sa Al
Munkar (lahat ng ipinagbabawal sa Islam), kanilang
ginamit ang Banal na Qur'an bilang batas sa kanilang
bansa at sa lahat ng aspeto ng buhay. At sa Allâh
nakasalalay ang kahihinatnan ng lahat na mangyayari
sa mga nilikha. (Al-Hajj-22:41)
Nawa'y ang kapayapaan at panalangin ay ipagkaloob sa
pinakamabuting nilikha na kailanma'y hindi napinsala rito sa
mundo, si Propeta Muhammad , na siyang malapit sa ating mga
puso, sa kanyang pamilya at sa lahat ng kanyang mga
kasamahan. Kami ay nananalangin sa Allâh – ang Ganap na
Makapangyarihan: "O aming Panginoon, kami po ay hindi
naging makatarungan sa aming mga sarili at kung hindi po
Ninyo kami patatawarin, katiyakan na mabibilang kami sa mga
talunan. O aming Panginoon, ipagkaloob po Ninyo sa amin ang
Inyong kapatawaran at habag at pagpalain po Ninyo ang aming
mga sarili sa mundong ito. Nawa'y gugulin po namin ang aming

192
panahon at salapi upang ipanawagan sa Inyong Pangalan. O
Allâh, patawarin po Ninyo kami sa aming mga kasalanan at
nawa'y tanggapin po Ninyo ang aming mabubuting ginawa at
nawa'y pagkalooban po Ninyo kami ng Inyong habag. Sadyang
Kayo, O Allâh, ang Mapagpala – ang Mahabagin."
Lahat ng papuri at pasasalamat ay sa Allâh lamang – ang
Tagapamahala at Tagapanustos ng Sanlibutan. Nawa'y ang
Kanyang kapayapaan at pagpapala ay ipagkaloob kay Propeta
Muhammad , na siyang nagsilbing gabay sa amin sa Tamang
Landas, sa kanyang Pamilya at sa lahat ng kanyang Kasamahan
at sa mga taong nagsisikap na mamuhay ayon sa tamang
katuruan at alituntunin ng Pananampalatayang Islam. Ameen.
Ameen. Ameen.

192
Ano Ang Karunungang Itim?

192
 Sa Ngalan ng Allâh – ang Mapagpala, ang Mahabagin.

Lahat ng papuri ay sa Allâh lamang ang Panginoon ng mga

daigdig! Nawa'y ang Kanyang kapayapaan at pagpapala ay
ipagkaloob kay Propeta Muhammad , sa kanyang Pamilya at sa
lahat ng kanyang mga Kasamahan.

Ano Ang Karunungang Itim?

Ang Allâh – ang Makapangyarihan ay nagsabi sa Banal na

Qur'an:
Kanilang sinusunod kung ano ang hatid ng Demonyo
(kasinungalingan ng Karunungang Itim) sa panahon
ni Solomon. Si Solomon ay hindi nawalan ng
pananampalataya, datapuwa't ang mga demonyo ay
hindi sumasampalataya at nagtuturo sa mga tao ng
Karunungang Itim at mga bagay-bagay na nagmula sa
Babilonia sa dalawang anghel na sina Harut at Marut,
bagama't ang sinuman sa kanilang dalawa ay hindi
nagtuturo kaninuman ng ganoong bagay hangga't
hindi sila nakapagsasabi: 'Kami ay pagsubok lamang,
kaya't huwag mawalan ng pananalig sa pamamagitan
ng pag-aaral ng Karunungang Itim mula sa amin'.
Napag-aralan nila mula sa mga anghel ang mga
paraang ito upang magtanim ng hindi
pagkakaunawaan sa pagitan ng lalaki at ng kanyang
asawa, subali't hindi nila mapipinsala ang sinuman
maliban na pahintulutan sila ng Allâh. At kanilang
natutunan ang nakapipinsala at walang pakinabangan
sa kanila. At batid nila na sinumang tumangkilik ng
Karunungang Itim ay walang puwang sa Kabilang
Buhay. At kabuktutan ang nakalaang halaga sa kanila
na ipinagbili ang kanilang mga sarili, kung kanila
lamang nalalaman. (Al-Baqarah-2:102)

192
Siya si Haring Solomon na anak ni Haring David. Ipinagkaloob
ng Allâh sa Kanyang Propetang si Solomon ang walang katulad
na kaharian na hindi Niya ipinagkaloob kaninuman. Karagdagan
pa rito, si Solomon ay ipinakilala ng Allâh na nagtataglay ng
pambihirang kakayahan at kapangyarihan. Ipinaubaya ng Allâh
ang hangin na sumailalim sa kapangyarihan ni Solomon.
Nauutusan ni Solomon ang hangin na magdala ng ulan saan
mang lugar na kanyang naisin. Ipinagkaloob din ng Allâh kay
Solomon na maunawaan ang salita ng mga ibon, gayundin ang
mga Jinns (nilikhang di-nakikita) na sumailalim sa kanyang
pamamahala. Kanyang tinipon ang mga Jinns sa kapahintulutan
ng Allâh upang kumuha ng yaman mula sa ilalim ng karagatan at
sumunod sa anumang bagay na kanyang ipag-uutos. Ang Allâh –
ang Makapangyarihan ay nagsabi:
Kaya't Aming ipinailalim sa kanya ang hangin, umiihip ito ng
banayad sa pamamagitan ng kanyang kautusan at anumang
kanyang naisin. Gayundin ang mga Demonyo sa lipon ng mga
Jinns at ang lahat ng uri ng manggagawa at manlalangoy. At
gayundin ang ibang mga nakatali ng kadena. (Sad-38:36-38)
Sinuman ang sumuway kay Propeta Solomon mula sa mga Jinns
ay pinarurusahan ng Allâh sa Apoy ng Impiyerno. Ang Allâh –
ang Makapangyarihan ay muling nagsabi:
At sinuman mula sa kanila ang nagtakwil sa Aming Kautusan,
Aming ipalalasap sa kanila ang parusa ng naglalagablab na
Apoy. (Saba-34:12)
Ang lahat ng mga natatanging kapangyarihang natamo ni
Propeta Solomon (sumakanya nawa ang kapayapaan) na
ipinagkaloob sa kanya ay isang tunay na kakayahan at hindi
Karunungang Itim na nagmula sa Allâh. Katunayan kapag
hinangad ng Allâh ang anumang bagay, katiyakang ito ay
mangyayari at magaganap. Ang kakayahan ni Solomon ay
walang kaugnayan sa anumang Karunungang Itim, panghuhula o
mga pamahiin. Si Solomon (sumakanya nawa ang kapayapaan)
kailanman ay hindi naging isang manghuhula o nagsagawa ng
Karunungang Itim na ipinagbabawal ng Allâh. Hindi siya
sumulat ng anumang anting-anting o kaya'y nanawagan sa mga
Jinns tulad ng mga ginagawa ng isang salamangkero. Ang lahat
ng ito ay pinahintulutan ng Allâh – ang Makapangyaarihan.
Nauutusan ni Solomon maging ang mga higanteng Jinns na
kaagad namang tumatalima sa kanya sa pamamagitan ng Allâh.
Ang ilang mga aklat ay nagpaliwanag sa talatang ito ng ganito:
"Ang mga demonyo at mga di-mananampalataya mula sa lipon

192
ng mga Jinns na inatasan ng Allâh upang pagsilbihan si Propeta
Solomon ay nagagalit sapagka't kadalasan ay mahihirap na
gawain ang ibinibigay sa kanila ni Propeta Solomon sa kalupaan
gayundin sa karagatan. Gayunpaman, hindi nila magawang
tumanggi sanhi ng pangamba sa anumang maaaring maging
kaparusahan, at sila ay nanatili sa ganoong kalagayan sa loob ng
mahabang panahon." Kaya't nang si Propeta Solomon ay bawian
ng buhay, inilagay ng mga Jinns ang ilang aklat tungkol sa
Karunungang Itim at mga anting-anting sa ilalim ng kanyang
marmol na upuan. Pagkatapos ay tinawag ang mga tao sa lahat
ng lugar at ipinamalita sa kanila: "Inakala ba ninyo na si
Solomon ay isang Propeta at siya ay dumating na may mga
himala tulad ng ginawa ng ibang Propeta ng Allâh? Kayo ay
nagkamali, sapagka't siya ay isang salamangkero na may
kakayahang ipailalim ang aming mga sarili sa kanyang
kapangyarihan upang kami ay sumunod sa kanya sa
pamamagitan ng Karunungang Itim. Ito ay mapatutunayan ng
mga aklat tungkol sa Karunungang Itim na natagpuan sa ilalim
ng kanyang upuan, at kung hindi kayo naniniwala sa amin,
halina kayo sa silid kung saan matatagpuan ang kanyang trono
upang ito ay inyong personal na masaksihan."
Ang lahat ng ito ang nagbigay-linaw sa atin tungkol sa
kahulugan ng Karunungang Itim. Katotohanang ang bagay na ito
ay kathang-isip lamang. Kasinungalingan para sa isang
salamangkerong nagpapakita ng kapangyarihan sa pamamagitan
ng Karunungang Itim na may kakayahang hukayin ang mga
kayamanang nakabaon sa ilalim ng lupa. Kasinungalingan sa
isang salamangkero na nagsasabing kaya niyang gawing totoong
pera ang isang piraso ng blankong papel. Karagdagan pang
maaari nilang kunin ang pera mula sa mga bangko at ilalagay sa
inyong mga kamay. Sinumang naniwala sa lahat ng alegasyon at
sinasabi ng mga salamangkerong ito ay malinaw na isang di-
mananampalataya, sapagka't siya ay naniwala sa mga taong ito,
at hindi sa Allâh na maaaring magbigay ng anumang biyaya o
anumang kapinsalaan sa tao. Kaya't ang mga anghel na ipinadala
ng Allâh sa Babilonia ay nagsabi:
Subali't wala sa dalawang mga anghel ang nagturo
kaninuman ng anumang bagay hanggang kanilang sinabi:
"Kami ay pagsubok lamang, kaya't huwag paniwalaan. (Al
Baqarah-2:102)
Kaya't ang Karunungang Itim ay totoong nabanggit sa Banal na
Qur'an.

192
Ang katanungan ngayon ay kung papaano sasabihin na ang
Karunungang Itim ay isang kathang-isip lamang at isang
katotohanan sa iisang pagkakataon. Ang Karunungang Itim ay
binanggit ng maraming pagkakataon sa Banal na Qur'an. Ito rin
ay isang kilalang gawain ng tao at ng Jinns. Ang pagsasagawa
nito ay patuloy na nananatili bagama't ito ay isang
kasinungalingan at ang imahinasyong dulot nito ay bunga
lamang ng paniniwala rito. Kaugnay nito, ang kasaysayan ni
Propeta Moises laban sa mga salamangkero ni Paraon ang
mainam na halimbawa tungkol dito.
Habang si Moises at ang kanyang pamilya ay naglalakbay
pabalik sa Ehipto, kinausap siya ng Allâh sa bundok ng Sinai:
At ano ang nasa iyong kanang kamay, O Moises? Siya ay
sumagot: 'Ito ang aking tungkod kung saan dito ako humihilig
at sa pamamagitan nito ay aking hinahampas ang mga sanga
ng halaman bilang pagkain ng aking tupa, at ito rin ay marami
pang kapakinabangan sa akin.' Ang Allâh ay nagwika: 'Ihagis
mo, O Moises!' At kanya itong inihagis, at pagmasdan! Ito ay
naging ahas na gumapang ng mabilis. Ang Allâh ay nagsabi:
'Damputin mo at huwag matakot, Aming ibabalik itong muli sa
dati nitong anyo. (Ta-Ha-20:17-21)
Kapag nais mangyari ng Allâh ang anumang bagay, Kanya
lamang sinasabi: "Mangyari" at ito ay nagaganap. Kaya't ang
kapangyarihan ng Allâh ay malayo sa anumang Karunungang
Itim. Kaya't nang gawin ng Allâh ang tungkod ni Moises na
maging ahas, ito ay naging tunay na ahas na gumagapang na
buhay at hindi isang ilusyon lamang. Sa kabilang banda, nang
ihagis ng mga salamangkero ni Paraon ang kanilang mga lubid
at tungkod, napaniwala nila ang tao kabilang na si Moises na ang
mga ito ay mga ahas. Katunayan, nakikita ng mga salamangkero
na ang lahat ng yaon ay hindi nagbago at hindi gumagalaw mula
sa pinaghagisan. Subali't ang ibang tao, kabilang na si Propeta
Moises ay nakitang nagbago ang anyo at naging ahas. Ganito
kung papaano ang Karunungang Itim ay nangyayari. Inilarawan
ng Allâh kung ano ang naramdaman ni Moises sa pagkakataong
yaon ng ganito:
Kaya't si Moises ay nagkaroon ng takot sa kanyang sarili. (Ta-
Ha-20:67)
Gayunpaman, nang ihagis ni Moises ang kanyang tungkod,
nasaksihan ng mga salamangkero na ito ay naging isang
napakalaking ahas. Kung ang ahas ni Moises ay bunga lamang
ng Karunungang Itim, makikita ng mga salamangkero ang tunay

192
na anyo nito, subali't lalo silang namangha nang kanilang makita
ang ahas ni Moises na nilamon ang lahat ng lubid at tungkod na
kanilang inihagis. Sa pagkakataong iyon, kanilang napatunayan
na ang kanilang nasaksihan ay ilan lamang sa mga Tanda ng
Allâh. Labis nilang naramdaman ang magpakumbaba sa
kanilang sarili na hindi kayang ipaliwanag ninuman, kaya't sila
ay nagpatirapa sa harap ng Allâh at naglaho ang kanilang takot
kay Paraon at sa kanilang mga kasamahan at sila ay sabay-sabay
na sumigaw:
Na nagsabi: 'Kami ay naniniwala sa Panginoon ng Alamin
(sangkatauhan, mga Jinns at lahat ng mga nilalang). Ang
Panginoon ni Moises at Aaron. (Ash-Shuara-26:47-48)
Ganito ang inilarawan ng Allâh sa Kanyang Banal na Aklat nang
Siya ay nagsabi:
Sila ay nagsabi: O Moises maaaring ikaw ang maunang
maghagis o kami ang mauunang maghagis.' Si Moises ay
nagsabi: 'Hindi! Mauna kayong maghagis!' At pagmasdan!
Ang kanilang mga lubid at tungkod sa pamamagitan ng
kanilang Karunungang Itim ay nalantad sa kanila na animo'y
mga ahas na gumagalaw ng mabilis. (Ta-Ha-20:65-66)
Ating bigyang-pansin ang pariralang "kanyang inakala", na iyon
ay pawang imahinasyon lamang na nandaya sa kanilang
paningin:
Kaya't si Moises ay nagkaroon ng takot sa kanyang sarili.
Kami (Allâh) ay nagsabi: 'Huwag kang matakot! Katunayan
ikaw ang mangunguna.' At iyong ihagis ang nasa iyong
kanang kamay! Lulunukin nitong lahat ang kanilang ginawa.
Ang kanilang ginawa ay panlilinlang lamang ng isang
salamangkero, at ang salamangkero ay hindi kailanman
magtatagumpay, gaano man ang kaalaman na kanilang
naabot. (Ta-Ha-20:67-69)
Ang lahat ng ito ay gawa-gawa lamang ng mga hindi
nananampalatayang salamangkero na may kakayahang gumawa
ng mga ilusyon na pawang mga imahinasyon lamang. Sa isang
banda, ang himalang ipinagkaloob ng Allâh sa Kanyang mga
Propeta (sumakanila nawa ang kapayapaan) ay nananatiling
makatotohanan. Ang mga himalang ito ay nangyari sa dalawang
kadahilanan. Una, ito ay naganap sa pamamagitan ng
kapahintulutang nagmula sa Allâh. Kapag Kanyang ipinatupad
ang isang bagay, Kanya lamang sinasabing: "Mangyari" at ito ay
nagaganap. Ganito rin ang nangyari kay Propeta Abraham

192
(sumakanya nawa ang kapayapaan) nang ang apoy na
pinaghagisan sa kanya ay lumamig ng sabihin ng Allâh:
"Mangyari" at ito ay naganap, ayon sa sinabi ng Allâh:
Kami (Allâh) ay nagsabi: 'O Apoy! Mangyaring ikaw ay
lumamig at iligtas si Abraham! (Al-Anbiya-21:69)
Pangalawa, pinangyari ng Allâh sa pamamagitan ng Jinns sa
Kanyang mga Propeta na maganap ang mga himala. Ito ang
naganap sa kalagayan ni Propeta Solomon nang:
Kanyang sinabi: 'O mga pinuno! Sino sa inyo ang
makapagdadala sa akin ng kanyang trono bago sila pumarito
sa akin upang isuko ang kanilang mga sarili?' Si Ifrit (ang
malakas) mula sa lipon ng mga Jinns ay sumagot: "Ako ang
maghahatid nito sa iyo bago ka tumayo sa iyong lugar
(sanggunian). At katotohanang ako ay tunay na malakas at
mapagkakatiwalaan sa bagay na iyan. (An-Naml-27:38-39)
Kaya't ang himala ni Moises (sumakanya nawa ang kapayapaan)
ay maituturing na isang katotohanan tulad ng ating nabanggit sa
itaas. Kabilang na rito ang mga himalang naitala ni Hesus
(sumakanya nawa ang kapayapaan) na bumuhay ng patay at
nagpadilat ng bulag sa pamamagitan ng kapangyarihang
ipinagkaloob sa kanya ng Allâh.
Lahat ng himala ay nagaganap lamang sa pamamagitan ng
Kaalaman at Kapangyarihan ng Allâh at wala silang kaugnayan
sa Karunungang Itim at panghuhula. Maging ang mga
salamangkero ay humihingi ng tulong mula sa mga Jinns upang
magsabi ng mga bagay na walang nakaaalam, tulad halimbawa
kung hanggang kailan mabubuhay ang isang tao. Ito ay pawang
kasinungalingan lamang sapagka't tanging ang Allâh lamang ang
nakaaalam sa lahat ng bagay. Bago ipahayag ang Banal na
Qur'an, ang mga Jinns ay nakakaakyat sa kalangitan at doon ay
lihim silang nakikinig kung ano ang nangyayari sa itaas ng mga
kalangitan. Sa ganoong paraan, naririnig nila ang maaaring
maganap sa hinaharap, at sila ay nagtutungo sa mga manghuhula
upang ipaabot sa kanila ang tungkol sa kanilang narinig at
dinaragdagan pa nila ang mga pangyayari kumpara sa kanilang
aktuwal na narinig. "Si A'isha – isa sa Ina ng mga
Mananampalataya ay nag-ulat na isang araw ang Propeta
ay tinanong tungkol sa mga manghuhula. Sumagot ang
Propeta , 'Sila ay walang halaga.' Ang mga tao ay nagsabi:
'O Propeta ng Allâh! Bakit kung minsan ang kanilang mga
hula ay nagkakatotoo.' Sumagot ang Propeta , 'Ito ay

192
kapirasong bahagi lamang ng totoong balita na ipinaabot ng
mga Jinns sa kanilang pinuno, bukod dito, kanila itong
hinaluan ng isang daang kasinungalingan." Sa ganitong
kalagayan ito ay kanyang sinabi: "Sinungaling ang mga
manghuhula kahit na ang kanilang mga sinasabi ay
nagkakatotoo." Nang simulan ang pagpapahayag sa Banal na
Qur'an, pinigilan ng Allâh ang mga Jinns na makalapit sa
kalangitan upang mapangalagaan ang Banal na Qur'an laban sa
kanilang mga kasinungalingan. Dahil maaari nilang marinig ang
anumang kapahayagan bago pa man ito makarating sa Propeta ,
at maaari nila itong ipaabot sa mga manghuhula na maaari
naman nilang dagdagan ng kasinungalingan na kanilang naisin.
Kaya't ang mga Jinns na nagtatangkang umakyat sa kalangitan
upang lihim na makinig ay binabato ng apoy na kometa. Bilang
patunay, tunghayan natin ang sinabi ng Allâh tungkol dito:
At katotohanan, may mga taong nagmula sa sangkatauhan
ang nananahan sa lipon ng mga Jinns, datapuwa't sila (Jinns)
ang nagtulak sa kanila (sangkatauhan) upang maragdagan
ang kasalanan at kawalan ng pananalig. At sila ay nag-akala
tulad ng inyong pag-aakala na ang Allâh ay hindi
magpapadala ng Sugo para sa sangkatauhan at mga Jinns. At
kami ay nagsikap na marating ang kalangitan, subali't aming
napag-alaman na ito ay napalilibutan ng mga bantay at
naglalagablab na apoy. At katotohanan, kami ay laging
nauupo roon sa iba't ibang lugar, upang sumagap ng
mapakikinggan, bagama't sinumang nakikinig ngayon ay
masusumpungan ang naglalagablab na apoy na nag-aabang
sa kanya. At hindi namin batid kung ano ang kasamaan na
sadyang nakalaan sa kalupaan o ang kanilang Panginoon ay
nagnanais na patnubayan sila sa Tuwid na Landas. (Al-Jinn-
72:6-10)
Ang higit na mahalaga, ang mga Jinns ay walang kaalaman sa
mga di-nakikitang bagay. Kung nalalaman lamang ng mga Jinns
ang mga di-nakikitang bagay, hindi sila mananatili sa kanilang
nakakahiyang anyo. Ang Allâh ay nagsalaysay upang ipakita ang
kasinungalingan ng mga Jinns na nagsasabing batid nila ang mga
di-nakikitang bagay. Tulad ng nabanggit sa itaas, ang mga Jinns
ay inatasang sumunod kay Propeta Solomon. Itinalaga sila sa
maraming mabibigat na gawain, tulad ng pagtabas ng mga bato,
paggawa ng gusali, paglilipat ng natabas na bato mula sa isang
bundok patungo sa ibang lugar, pagtatanim, pagsisid sa ilalim ng
karagatan at marami pang iba. Sila ay inatasan ng Allâh upang
maglingkod kay Propeta Solomon habang siya ay nabubuhay.
Nang si Propeta Solomon ay bawian ng buhay, siya ay nakahilig

192
sa kanyang saklay sa harapan ng kanyang pambihirang tirahan.
Si Solomon ay nanatili sa ganoong katayuan sa loob halos ng
isang taon. Tulad ng ibang mga propeta, ang katawan ni Propeta
Solomon ay nanatiling di-naaagnas. Sa mga oras na iyon, ang
mga Jinns ay patuloy at hindi humihinto sa pagtatrabaho at
tuwing makikita nilang siya ay nakahilig sa kanyang saklay,
inaakala nilang siya ay nananatiling buhay at nagmamasid sa
kanila. Hindi batid ng mga Jinns na si Propeta Solomon ay patay
na hanggang sa ngatngatin ng mga bulati ang kanyang saklay at
siya ay natumba sa lapag. Kaya't kung may kaalaman ang mga
Jinns sa mga bagay na di-nakikita, sila ay kaagad na hihinto
pagkaraan ng kamatayan ni Propeta Solomon. Kaya't
pinatunayan ng Allâh na sila ay hindi nakababatid ng bagay na
lingid sa kanilang kaalaman na matutunghayan sa Banal na
Qur'an:
Kaya't nang Aming ipatupad ang kamatayan sa kanya
(Solomon), walang sinuman ang nagpaabot sa kanila
(Jinns) ng kanyang kamatayan maliban sa maliit na
bulati na patuloy (dahan-dahan) na ngumangatngat ng
kanyang tungkod. Nang siya ay bumagsak, malinaw na
kung nakita ng Jinns ang mga bagay na Lingid sa
kanilang kaalaman, hindi sila magpapatuloy sa
pagpapakahirap. (Saba-34:14)
Sa muli, aming napatunayan na ang Karunungang Itim ay
pawang mga kathang-isip lamang at gawaing hinango mula sa
imahinasyon. Nais naming ipaliwanag na ang ibang bahagi ng
Karunungang Itim ay batay lamang sa pangitain, inspirasyon at
imahinasyon, subali't sa anumang pagkakataon makasasama
lamang ang lahat ng ito kung ipahihintulot ng Allâh. Papaanong
ang Karunungang Itim ay makapaghihiwalay sa mag-asawa at
magtatanim ng di-pagkakaunawaan sa pagitan nila? Tulad ng
nabanggit sa itaas, ang Karunungang Itim ay pawang mga
ilusyon at imahinasyon lamang at katiyakang walang anumang
bagay na makaaapekto sa tao o bagay tulad halimbawa ng ating
nabanggit sa ipinamalas ng mga salamangkero ni Paraon na
nandaya sa mga mata ng tao nang kanilang mapagmasdan ang
lubid at tungkod na nagmistulang ahas. Ito ang katotohanan kung
papaano nito sinisira ang buhay ng mag-asawa. Nagagawa nila
sa pamamagitan ng Karunungang Itim na papangitin ang mukha
ng asawa ng isang lalaki at ang taglay niyang kalinisan ay
nagmimistulang dumi na nauuwi sa amoy na mabaho sa kanyang
pang-amoy. Kaya't ang lalaki ay magagalit at humahantong ang
ganitong sitwasyon sa pakikipaghiwalay. Maaari rin namang

192
baligtarin ang isang pangyayari. Sa pamamagitan ng
Karunungang Itim ay maaaring pagandahin ang isang matanda at
pangit na babae sa paningin ng isang batang lalaki na magtutulak
sa kanya upang mapaibig at pakasalan niya ito. Hindi malalaman
ng lalaking ito ang katotohanan hangga't hindi nawawala ang
bisa ng salamangka.
Ang iba pang nagaganap sa pamamagitan ng Karunungang Itim
ay ang pagkahumaling sa isang tao o sa isang bagay. Si Propeta
Muhammad ay nagpahayag tungkol dito: "Ang demonyo ay
nananatili sa katawan ng tao tulad ng dugong
nananalaytay." Kaya't kapag ninais ng salamangkero na manaig
ang demonyo sa isang tao at gawin niya itong baliw, papasukin
nito ang dugong dumadaloy sa utak ng isang tao. Doon ay
kanyang patatakbuhin ang utak at pangungunahan ang pag-
uugali at mga ikikilos nito, at magsisimulang mabaliw ang taong
ito at maaaring magsalita ng mga walang kuwentang bagay. Ang
Allâh ay nagsabi:
Silang kumakain ng kinita sa patubuan ay hindi tatayo Sa
Araw ng Paghuhukom maliban sa isang tulad ng nakatayong
tao na pinapalo ni Satanas na magdudulot sa kanya sa
kawalan ng katinuan sa pag-iisip. (Al-Baqarah-2:275)
Sa kabuuan, ang lahat ng naniniwala sa mga salamangkero at sa
mga manghuhula ay pawang mga di-mananampalataya at walang
puwang sa Islam. Sapagka't sila ay naniniwala na ang mga
salamangkero ay makapipinsala o makatutulong sa tao,
samantalang ang kanilang kakayahan ay may hangganan. Kaya't
ang sinumang nag-aral ng Karunungang Itim at panghuhula ay
maituturing na di-mananampalataya. Bilang patunay ay ang
sinabi ng Allâh – ang Makapangyarihan:
Subali't wala sinuman sa dalawang Anghel na ito ang nagturo
sa sinuman ng mga bagay-bagay hangga't kanilang sabihin,
'Kami ay pawang mga pagsubok lamang, kaya't huwag
maniwala... (Al-Baqarah-2:102)
Huwag maniwala. Huwag maniwala. Huwag maniwala! Ito ang
katagang nararapat sa mga naniniwala sa mga salamangkero at
manghuhula at sa mga nagsasagawa nito. Ang Allâh – ang
Makapangyarihan ay nagsabi:
Ang kanilang ginawa ay panlilinlang lamang ng isang
salamangkero, at ang salamangkero ay hindi kailanman
magtatagumpay, gaano man ang kaalaman na kanilang
naabot. (Ta-Ha-20:69)

192
Si Propeta Muhammad na naghahangad ng kasaganaan sa
kanyang pamayanan ay nagsabi: "Siya ay hindi nabibilang sa
atin, ang sinumang maniwala sa mga pangitain at
nagpahayag ng pangitain, siya na manghuhula at sumasang-
ayon sa kanila at siyang nagsasagawa at naniniwala rito." Sa
isa pang sinabi ni Propeta Muhammad : "Sinuman ang
magtungo sa mga manghuhula at humingi ng anuman ay
hindi tatanggap ng kapatawaran mula sa Allâh sa loob ng 40
gabi. At kung siya ay naniniwala sa kanilang mga salita, siya
ay isang hindi mananampalataya." Sa isa pa niyang sinabi:
"Sinumang magtungo sa salamangkero na hindi naniniwala
sa kanya, ang kanyang panalangin ay hindi tatanggapin ng
Allâh sa loob ng 40 araw."
Bago natin wakasan ang sulat na ito, malinaw na sa atin ang sakit
na dulot nito sa ating pamumuhay, kaya't paano natin ito
gagamutin o bibigyan ng lunas? Sinumang naniniwala sa
Karunungang Itim at nagnanais na mapaglabanan ito, kailangan
niyang iwasan ang magtungo sa mga salamangkero. Ang
Karunungang Itim at mga anting-anting ay hindi solusyon,
sapagka't sinumang maniwala rito ay itinuturing na isang di-
mananampalataya at ang taong ito ay lumalabas sa relihiyon ng
Allâh. Ang tamang solusyon ay ang sinabi ng Allâh – ang
Makapangyarihan:
Katunayan, yaong mga Al-Muttaqun (ang matutuwid),
kapag ang masamang gawain ay dumating sa kanila
na nagmula kay Satanas, kanilang naaalala ang Allâh
at kanila kaagad nakikita ang tama. (Al-Araf-7:201)
Ang tamang paraan upang ating mabigyan ng lunas ang mga
suliraning tulad nito ay nakasalalay sa ating pananampalataya at
takot sa Allâh. Ang mga Muslim ay nararapat lamang na
sumunod sa Banal na Qur'an at sa Sunnah ni Propeta Muhammad
. Dapat nating linisin ang ating kaluluwa mula sa anumang
batik na namamalagi sa ating mga sarili na nagdudulot ng
kasalanan, upang sa ganoong paraan, ating maapula ang
kasamaan sa lalong madaling panahon. Kapag ang isang Muslim
ay palagiang nagbabasa ng Banal na Qur'an, hindi siya
maaapektuhan ng Karunungang Itim, paninibugho at anumang
masamang gawain. Ipinapayong palaging basahin ang talata na
Ayatul-Kursi – Surah Al Baqarah-2:255 sa umaga at gabi at
pagkatapos ng alinmang itinakdang pagdarasal. Ang mga
sumusunod na kabanata tulad ng: Surah Al-Ikhlas-112, Surah Al-
Falaq-113 at Surah An-nas-114 ay ipinapayo ring basahin ng tig-
tatlong beses bago matulog tulad ng ginagawa ni Propeta

192
Muhammad upang tayo ay mapangalagaan laban sa anumang
kasamaan. Ang mga Muslim ay pinapayuhang sumangguni sa
ibang mga aklat na nagpapahayag ng mga paraan upang
mapangalagaan sa anumang kasamaan. Tanging ang Allâh – ang
Makapangyarihan lamang ang makagagamot at makatutulong sa
atin laban sa anumang kapahamakan.
Luwalhatiin ang Allâh na Siyang ating hinihingan ng tulong.
Nawa'y ang Kapayapaan ay ipagkaloob kay Propeta Muhammad
, sa kanyang Pamilya at sa kanyang mga Kasamahan. Ameen.
Ameen. Ameen.

192
Ang Paninigarilyo

192
 Sa Ngalan ng Allâh – ang Mapagpala, ang Mahabagin.

Lahat ng papuri ay sa Allâh lamang ang Panginoon ng mga

daigdig! Nawa'y ang Kanyang kapayapaan at pagpapala ay
mapasa kay Propeta Muhammad , sa kanyang Pamilya at sa
lahat ng kanyang mga Kasamahan.

Ang Paninigarilyo
(Ito ba ay Pinahihintulutan o Ipinagbabawal)

Kung ang isang kumpanya na gumagawa ng biskwit ay naglagay

ng babala sa bawa't pakete ng isang pangungusap na mababasa
ng ganito: "Mag-ingat, ang pagkain ng biskwit na ito ay nagiging
sanhi ng impeksyon na may kahalong sipon." Mangangahas ka
pa bang kumain ng naturang biskwit na maghahatid sa iyo ng
impeksyon na may kahalong sipon na maaaring maging sanhi ng
iyong karamdaman na aabot ng ilang araw? Katiyakan, ang
iyong kasagutan ay hindi. Katunayan, sinuman ang makabasa ng
babalang iyon ay may katiyakang hindi na siya kakain o kaya'y
bibili pa ng naturang biskwit.
Papaano kung ang isang kumpanya na gumagawa ng sigarilyo ay
maglimbag ng babala sa bawa't pakete nito ng ganito: "Ang
paninigarilyo ay pangunahing dahilan ng sakit na cancer,
arteriosclerosis, at cirrhosis", hindi ba sadyang malinaw na ang
sigarilyo ay katulad ng mapamuksang lason na umiikot sa buong
katawan ng isang tao at sa paglipas ng panahon ay maaring
maging sanhi ng kanyang kamatayan. Nguni't sa kabila nito,
patuloy pa rin ang maraming tao na naninigarilyo at nag-uunahan
upang bumili nito na maihahambing sa lupon ng gamu-gamong
umiikot sa apoy. Ito ay isang malinaw na tanda na ang mga taong
tulad nila ay pinangungunahan ni Satanas at ng mga kasamahan
nito at malinawanag na ang paninigarilyo ay isang gawain ni
Satanas.
Kapatid, ikaw ba ay talagang wala ng magagawa? Tuluyan ka na
bang magpapasakop kay Satanas? Basahin mo ang babala na
nakasulat sa pakete ng sigarilyo na sadyang malinaw na
nagbibigay ng babala tungkol sa apektong dala-dala nito na
nagsasabing: "Ang sigarilyong ito ay unti-unting maghahatid sa

192
iyong kamatayan at sa masamang kahihinatnan ng iyong buhay."
Sa kabila nito, aming nakikitang patuloy ka pa rin sa
paninigarilyo! Ito ba ay palatandaan na ikaw ay nawawala na sa
iyong katinuan ng pag-iisip at determinasyon, sapagka't tuluyan
ka nang nagpasakop kay Satanas na nagnanais lamang ng iyong
pagkasira sa mundong ito at sa parusa sa Kabilang Buhay? Ito
ang tungkulin ng isinumpang si Satanas na nilikha ng Allâh –
ang Makapangyarihan, na siyang itinalaga upang gampanan ang
gawaing mangligaw ng tao na naging sanhi sa pagpapalayas ng
ating mga magulang na sina Adan at Eba mula sa Paraiso. Nang
hilingin ni Satanas na bigyan siya ng palugit ng ating Panginoon
– Kaluwalhatian sa Kanya, binigyan siya ng Allâh ng palugit
hanggang sa Araw ng Paghuhukom upang ang mga anak ni Adan
ay kanyang iligaw at pangunahan mula sa kanilang harapan at
likuran at ilayo mula sa habag ng Allâh. Ang Allâh – ang
Makapangyarihan ay nagsabi sa Banal na Qur'an:
Si Iblis (Satanas) ay nagsabi: 'Masdan ang isang ito na inyong
pinapurihan nang higit sa akin? Kung ako ay Inyong bibigyan
ng palugit (hayaang ako ay mabuhay) hanggang sa Araw ng
Muling Pagkabuhay, katotohanan, aking sasakmalin at
ililigaw ang kanyang mga anak sa paghahatid sa kanilang
pagkaligaw, silang lahat maliban sa iilan.! (Al-Isra-17:62)
Ang Allâh ay muling nagsabi:
Si Iblis ay nagsabi: 'Sapagka't ako ay Inyong iniligaw,
katotohanang ako ay uupo at maghihintay sa kanila (mga tao)
laban sa Inyong Tuwid na Landas. At ako ay lalapit sa
kanilang harapan at sa kanilang likuran, mula sa kanilang
kanan at mula sa kanilang kaliwa, at hindi Ninyo makikita
ang karamihan sa kanila na nagpapasalamat (sila ay hindi
magiging masunurin sa inyo). (Al-Araf-7:16-17)
Aming pinasasalamatan ang Allâh sa Kanyang mga biyaya at
mabuting bagay na pinahintulutan para sa atin at Kanyang
nilinaw ang lahat ng masama na makapagpapariwara sa atin sa
dahilang ginawa silang animo'y matamis sa kamay ng
masasamang tao at Jinns na di-makatarungan para sa atin.
Ang kabanatang ito ay tumatalakay sa mga kasuklam-suklam na
karamdaman na bumabalot sa napakaraming bilang ng
pamayanang ito na dumadaloy sa kanilang dugo. Ito ang
pamayanan ni Muhammad , na siyang pinakamainam na
pamayanan na tumatahak sa landas ng Allâh. Ito ang sakit na
kumakalat at dumadaloy sa kanilang mga ugat kaya't ang

192
karamihan sa kanila ay nagtataglay ng napakalubhang
karamdaman na hindi nararamdaman ang dulot na kapahamakan
sa kanyang pananampalataya at sa kanyang buhay. Kanilang
iniisip na ito ay nararapat at kanilang sinasabing ito ay mga
bagay na 'di kanais-nais, subali't ang katotohanan, ito ay mga
bagay na 'di makatarungan ayon sa mga nakasulat sa Banal na
Qur'an.
Ang ating tatalakayin dito ay tungkol sa paninigarilyo – ito ba ay
pinahihintulutan o ito ba ay ipinagbabawal. Kapag aming
pinaaalalahanan ang isang kapatid na naninigarilyo na tuluyang
nalinlang ni Satanas at pinapayuhang ihinto ito sapagka't ito'y
ipinagbabawal at isang gawaing nagpapakita ng pagsuway sa
Allâh – ang Panginoon ng Sanlibutan, kalimitang aming
maririnig ang mga ganitong tugon mula sa kanila: "Umalis ka
nga at pakialaman mo na lamang ang iyong sarili at maaari mo
bang itigil ang walang kuwentang bagay na pinagsasabi mo at
huwag mong gawing bawal ang isang bagay na walang
katiyakan. Kung ang paninigarilyo ay ipinagbabawal, magbigay
ka ng isang patunay mula sa Banal na Qur'an at isang malinaw
na talata tungkol dito." At kanyang hihilinging magpakita ng
isang talata mula sa Banal na Qur'an na nagpapatunay tulad ng
pagbabawal sa pag-inom ng alak. Kaugnay nito, isang talata ang
mababasa ng ganito: "O kayong mananampalataya! Ang
paninigarilyo (tabako) ay isang nakapandidiring gawain ni
Satanas." Sa Allâh lamang iniaakibat ang lahat ng
Kapangyarihan! Bakit hindi natin maunawaan ang kahulugan ng
mga talata na ipinahayag ng Allâh sa Kanyang Pinagpalang
Aklat upang ipaabot sa atin kung alin ang pinahihintulutan at
kung alin ang ipinagbabawal. Ito ay malinaw na pagpapamalas
ng Kanyang Habag at Pagpapala upang tayo ay mabuhay ng
maayos. Maaari nating sabihin sa ating mga kapatid na
naninigarilyo na ang paninigarilyo ay ipinagbabawal at
ipinahayag sa Banal na Qur'an sa paraan na madaling
maintindihan ninuman. Maaari nating sabihin sa kanila na ang
Allâh ay nagtataka kung bakit ang ilan sa Kanyang mga nilikha
ay hindi ipinamumuhay ang kanilang sariling kakayahang mag-
isip at umunawa upang ang malinaw na mga talata ay maging
patunay kapag kanilang nakita, nabasa o narinig mula sa
sinumang bumibigkas nito para sa kanila. Ang Allâh –
Kaluwalhatian sa Kanya, ay nagtala ng mahigit 20 mga talata sa
Kanyang Pinagpalang Qur'an na nagsasabing: "Wala ba kayong
pakiramdam upang hindi ninyo maunawaan"? Hindi ba ninyo
naunawaan nang Kanyang sabihin ang mga sumusunod na
talatang ito?

192
Silang mga sumusunod sa Sugo , ang Propeta na hindi
nakakabasa at nakakasulat na kanilang matatagpuang
nasusulat sa Tawrat at sa Injeel, siya ay nag-uutos sa kanila
ng Al-Maruf (mga bagay na pinahihintulutan sa Islam); at Al
Munkar (mga bagay na ipinagbabawal sa Islam); kanyang
pinahihintulutan sila sa At-Tayyibat (lahat ng bagay na
pinahihintulutan, tulad ng mga gawain, mga paniniwala, mga
tao at mga pagkain) at nagbabawal sa kanila sa mga hindi
pinahihintulutan bilang Al-Khaba'ith (lahat ng kasamaan at
hindi pinahihintulutan tungkol sa mga bagay-bagay, mga
gawain, mga paniniwala, mga tao at mga pagkain)... (Al-Araf-
7:157)
Ayon sa Banal na Qur'an, malinaw na ang lahat ng malinis na
bagay ay pinapayagan at ang lahat ng marumi ay ipinagbabawal.
Ang usapan ay natigil lamang nang bigkasin ang isang malinaw
na katibayan na hinango sa Pinagpalang Aklat ng Allâh. Mga
kapatid, ano pang katibayan ang inyong kailangan? Maliban
lamang na ninanais mo pang makipagtalo at ipagpilitang ang
paninigarilyo ay nabibilang sa mga pagkain, kaysa isiping ito ay
nabibilang sa kasamaan. Sinabi ng Allâh:
Sabihin (O Muhammad): Hindi magkatulad ang Al-Khabaith
(lahat ng kasamaan at hindi pinahihintulutan tungkol sa mga
bagay-bagay, mga gawain, mga paniniwala, mga tao at mga
pagkain) at Al-Tayyibat (lahat ng mabuti at pinahihintulutan
tungkol sa mga bagay-bagay, mga gawain, mga paniniwala,
mga tao at mga pagkain), kahit na ang kasaganaan ng Al-
Khabaith ay makahikayat sa inyo. Kaya't matakot sa Allâh, O
sangkatauhan na may pang-unawa upang kayo ay maging
matagumpay. (Al-Maidah-5:100)
Katotohanan! Katakutan ang Allâh, kayo ay binigyan Niya ng
sapat na kaisipan upang makaunawa.
Mayroon bang matinong tao na hindi nakaaalam ng mga
biyayang nagmula sa Allâh. Ang mabuting pagkain na Kanyang
ipinagkaloob sa atin tulad halimbawa ng mga prutas, karne ng
mga hayop, mga ibon, isda, mga gulay at marami pang iba?
Batid nating lahat na ang mga ito ay makatutulong sa ating
katawan at pag-iisip upang tayo ay manatiling malusog at ligtas
sa anumang karamdaman. Kaya't paanong ang isang tao ay
magsasabing ang paninigarilyo ay kabilang dito? Samantalang
ang paninigarilyo ay napatunayan na lubhang nakasisira sa
katawan at isipan ng isang tao. Ito rin ay nagiging sanhi ng
malubhang karamdaman na nagdudulot ng kamatayan sanhi ng

192
atake sa puso na kung saan ang isang tao na namatay ay hindi
man lamang nakapagbigkas ng panunumpa sa Kaisahan ng
Allâh.
Ang mga Kasamahan ng Propeta (nawa'y kalugdan sila ng
Allâh) ay palaging nagtatanong tungkol sa mga ipinagbabawal at
pinahihintulutang mga uri ng pagkain at unumin, sapagka't kung
minsan sila ay nakikisalamuha sa mga Hudyo. Kaya't ang Allâh
ay nagpahayag kay Propeta Muhammad ng sumusunod na
talata:
Tinatanong ka nila (O Muhammad ) kung ano ang
pinahihintulutan sa kanila bilang pagkain. Sabihin: Ang
pinahihintulutan sa inyo ay ang Al-Tayyibat (lahat ng uri ng
pagkain na pinahihintulutan) mga pagkain kung saan ginawa
ng Allâh para sa inyo. (Al-Maidah-5:4)
Kaya't paano natin iisipin na ang Allâh – Kaluwalhatian sa
Kanya, na nagpahintulot sa atin upang tayo ay magtamasa ng
Kanyang mga biyaya tulad ng kumain ng malinis na pagkain at
uminom ng malinis na tubig at namnamin ang katas ng prutas na
siyang ikinasisiya ng ating katawan. Paano Niya ibinilang o
isinama sa mga nabanggit na malilinis na bagay para sa ating
katawan ang mga tuyong dahon ng tabako upang ating hithitin at
ibuga ang usok mula rito? Katunayan, ito ay nakasisira sa ating
katawan at nagdudulot ng masamang amoy sa ating bibig. Ito rin
ay nakakaapekto sa ating utak. Ano pang dahilan ang ating
ikakatuwiran upang tayo ay manatili sa gawaing iyon upang
ipagpatuloy ang paghithit nito. Ito rin ay nagpipigil ng ating
kahinahunan. Kung tayo ay maninigarilyo, tayo ay nasisiyahan at
kung ating aalisin ito tayo ay nagiging pikon at bugnutin.
Luwalhatiin ang Allâh, sadyang Siya ay hindi nagpahintulot sa
Kanyang mga nilikha at alipin na gumawa ng mga bagay na
ipinagbabawal. Sapagka't ito ay pawang mga gawain ni Satanas
na nagliligaw sa tao.
Ito ay salaysay ng isang tsuper na pansamantalang huminto sa
isang pangunahing lansangan upang tulungan ang isa pang tsuper
na sa bilis ng takbo ng kanyang sasakyan ay sumabog ang
gulong at tumilapon ng malayo. Sinikap niyang ilabas ang
naturang tsuper na naipit sa loob ng nawasak na sasakyan.
Habang ang nasabing tsuper na naipit sa loob ng sasakyan na
nasa malubhang kalagayan at nalalapit na sa kanyang kamatayan,
mayroong isang bagay ang nais niyang ipahayag sa pamamagitan
ng pagkibot ng kanyang mga labi. Inakala ng isa sa mga
sumaklolo na siya ay humihingi ng tubig, subali't nang ilapit na

192
niya ang tubig sa bibig ng taong humihingi, tinanggihan niya
itong inumin bagkus ay patuloy pa rin ang paggalaw ng kanyang
bibig. Naisip kaagad ng isa pang dumalo upang tumulong kung
ano ang nais ng taong nasa bingit na ng kamatayan at ipinakita
niya rito ang isang pakete ng sigarilyo mula sa kanyang bulsa.
Nang masaksihan ng taong malapit ng mamatay ang sigarilyo,
inilagay niya ang kanyang daliri sa kanyang bibig at dali-daling
nakiusap upang sindihan ang isang sigarilyo upang ilagay sa
kanyang mga labi. Ang taong nagpakita ng sigarilyo ay
nagdalawang isip na gawin ang kahilingan sapagka't nasa bingit
na nga siya ng kamatayan at bago pa sila tuluyang
nakapagdesisyon kung bibigyan ng sigarilyo o hindi ang biktima,
binawian na siya ng buhay.
Ako ay sumusumpa sa Allâh na ang puno ng tabako ay marumi
at ipinagbawal sa atin ng ating Panginoon. Subali't iniligaw tayo
ni Satanas upang tayo ay sumuway sa Allâh. Tulad ng kanyang
ginawa sa ating naunang magulang na sina Adan at Eba nang
ipinamahala sa kanila ang puno ng walang hanggan at ang
kaharian na kailanma'y hindi maaaring masira. Subali't nang
kanilang kainin ang prutas mula rito, nakaramdam sila ng
kahihiyan sa kanilang hubad na katawan at sinuway ni Adan ang
kanyang Panginoon at tuluyan na siyang nabulid sa kasalanan.
Dahil dito ang Allâh ay nangusap sa kanila: "Lisanin ninyo ang
paraiso, ang ilan sa inyo ay magiging magkaaway sa isa't isa."
Ang babala ng Allâh ay sadyang malinaw na matutunghayan sa
Banal na Qur'an:
O angkan ni Adan! Huwag hayaang kayo ay malinlang
ni Satanas, tulad ng nangyari sa inyong mga magulang
(Adan at Eba) mula sa Paraiso, inalisan sila ng
kanilang saplot, upang ilantad ang kanilang maselang
bahagi ng katawan. Katotohanan, siya at si Qabilulu
(sundalo ni Satanas mula sa Jinns o sa kanyang tribu)
na nakakikita sa inyo mula sa lugar na hindi ninyo
nakikita. Katotohanan, ginawa Namin ang demonyo
bilang Auliya (tagapangalaga o kaibigan) para sa mga
di-nananampalataya. (Al-Araf-7:27)
Ang ilan sa ating mga kapatid ay maaaring magsabi: "Kami ay
naniniwala sa lahat ng iyong sinasabi tungkol sa paninigarilyo,
subali't ang sakit na ito ay nauwi na sa adiksyon at isang
kaugalian na sadyang mahirap tanggalin. Paano ba ito
maiiwasan?"

192
Maaaring ikaw ay tama. Sadyang mahirap alisin o iwasan ang
paninigarilyo tulad ng sinabi ni Sheikh Ibn Ul-Qayyem (nawa'y
kalugdan siya ng Allâh): "Ang bagay na pinakamahirap iwasan
ay ang pagnanasa sa isang bagay na karaniwan ng ginagawa ng
tao." Gayundin, si Imam Muslim ay nagsabi tungkol dito:
"Walang pag-aalinlangang ang tao ay hindi napapailalim sa
sariling pag-uugali." Isang bagay ang kalimitang nakakaapekto
sa kanya, ang sariling kinaugalian o mga bagay na nakasanayan!
Bagama't ang paninigarilyo, bago pa man ang epektong
nagagawa ng nikotinang taglay nito na dumadaloy sa dugo na
nakakaapekto sa utak, ito rin ay nakapagpapabago ng ating pag-
uugali. Kapag ang isang tao na gumawa ng isang bagay at inulit
ng maraming beses, ito ay nagiging isang kaugalian na mahirap
talikuran.
Ang tao ay nilikha na may likas na pag-uugali. Pagkatapos ay
nagsimulang matutu ng mga bagay na kalaunan ay isinagawa na
sa kanyang araw-araw na pamumuhay, tulad halimbawa ng
kanyang pagkain at pag-inom. Ito ay sadyang naiiba sa mga
bagay na itinalaga ng Allâh. Ang mga nakasanayang gawaing
tulad nito ay tahasang nananaig sa tao na kailangang itago. Ang
karakter na kinalulugdang gawin ng tao at paulit-ulit na
ginagawa ay nauuwi sa mga bagay na palagiang ipinamumuhay,
maging ito man ay positibo o negatibong aspeto, nakasisira man
o nakatutulong. Kaya't kapag ang isang tao ay ipinamuhay ang
kabutihan, siya ay nagiging masaya at naitataas niya ang sarili
mula sa mababang antas tungo sa mataas na antas sa
sangkatauhan. Subali't kung siya ay namuhay sa paraang hindi
kasiya-siya at mapanganib, siya ay labis na nawawalan ng pag-
asa at nagiging malungkot sanhi ng kanyang mababang
kalagayan sa pagtanggap nito. Maaari niyang kainin ang mga
pagkaing nakasisira sa kanyang katawan, bagama't batid niya ang
positibong pinsalang dulot nito. Nguni't wala siyang kakayahang
iwasan ito sapagka't nananaig ang kanyang sariling kagustuhan,
kabilang na rito ang paninigarilyo. Mapapansin mo sa isang
naninigarilyo na ang kanyang asawa ay pilit na lumalayo upang
maiwasan ang amoy ng kanyang bibig. Gayunpaman, patuloy
niya itong ginagawa sapagka't siya ay tuluyan ng napailalim sa
masamang bisyong ito. Mapapansin ding hindi niya masupil ang
kanyang anak habang patagong ginagawa ito kapag kanyang
nakita sapagka't kanya itong ginagawa. Kalimitang naririnig ang
ganitong kasabihan: "Ang ama ay katulad ng kanyang anak."
Ang paninigarilyo ay maituturing na dahilan upang turuan ang
kanyang anak sa masamang gawain kahit noong siya ay bilig pa
lamang sa loob ng sinapupunan ng kanyang ina. Sa isinagawang

192
pagsusuring medikal, napatunayan na ang isang sanggol na ang
mga magulang ay parehong naninigarilyo ay isinisilang na
mayroong nikotinang nananalaytay sa kanyang dugo. Kaya't sa
kanyang pagsilang ay naroon na ang malinaw na palatandaan na
siya ay maaari ring manigarilyo kahit siya ay musmos pa
lamang. Kahit ang ama lamang ang naninigarilyo, ang epekto
nito ay pareho rin. Sapagka't napag-alamang ang kanyang ina ay
nakalalanghap din ng usok sa loob ng kanilang bahay na
nagmumula sa ibinubuga ng kanyang asawa.
Hayaan na lamang nating lumabas na kahiya-hiya ang mga taong
naninigarilyo saan mang lugar sila pumasok tulad ng mga
restoran, hotel at pamihilan na may nakasabit na karatula na
nagbabawal manigarilyo sa mga dinding at iparamdam sa kanila
na sila ay hindi nabibilang sa pamayanang kanilang ginagalawan.
Magkagayon, upang tayo ay tuluyang malayo sa masamang
gawain tulad ng paninigarilyo, kailangan nating labanan at
maging handa. Kailangan natin ang isang tunay na labanan
upang mahinto ang sakit na ito. At hilingin natin ang gabay ng
Allâh para sa kanilang may matatag na pananampalataya at takot
sa Kanya upang mapatatag ang kanilang mithiing umiwas sa mga
ganitong gawain at maging matagumpay.
Nakikita ko ang mga palatandaan sa ating mga kapatid kung saan
pinagkalooban sila ng Allâh ng mabigat na mga pagsubok upang
sukatin ang kanilang pananampalataya. Ako ay naniniwalang
alam nila ang lahat ng bagay sa pagitan ng mabuti at masama at
batid nilang ang paninigarilyo ay isang masamang gawain, kung
saan ito ay ipinagbawal ng Allâh sa Kanyang Pinagpalang Qur'an
na ating binanggit sa itaas. Ako ay naniniwalang sila ay
pinagkalooban ng sapat na talino upang kanilang mapag-alaman
ang mga bagay na ito para sa kanilang sariling kapakanan.
Ngayon ay ating ulitin ang talata mula sa Banal na Qur'an na
binanggit ng Allâh:
Sabihin (O Muhammad): Hindi magkatulad ang Al-Khabaith
(lahat ng kasamaan at hindi pinahihintulutan tungkol sa mga
bagay-bagay, mga gawain, mga paniniwala, mga tao at mga
pagkain) at Al-Tayyibat (lahat ng mabuti at pinahihintulutan
tungkol sa mga bagay-bagay, mga gawain, mga paniniwala,
mga tao at mga pagkain), kahit na ang kasaganaan ng Al-
Khabaith ay makahikayat sa inyo. Kaya't matakot sa Allâh, O
sangkatauhan na may pang-unawa upang kayo ay maging
matagumpay. (Al-Maidah-5:100)

192
Pagkaraang ating maipaliwanag, tanungin natin ang ating mga
sarili: "Maari ba nating sabihin na ang paninigarilyo ay
nabibilang sa mabuti?" Ating napatunayan na ito ay nakasisira sa
katawan at isipan ng tao maging sa kanyang kayamanan. Ito ay
nagdudulot din ng iba't ibang karamdaman at nagiging sanhi ng
mabahong bibig at maging ang mga anghel ay lalayo sa kanya sa
oras ng kanyang pagdarasal o anumang gawain. Hindi lamang
ang mga anghel ang lalayo sa kanya, kabilang na rito ang mga
tao. Nakararamdam sila ng pagkairita at minabuti nilang huwag
na lamang lumapit o 'di kaya'y iwasang makipag-usap sa mga
taong katulad nila. Ang isa pang katanungan pagkaraan ng mga
nauna at higit sa lahat ay kung ang paninigarilyo ba ay may
maitutulong sa ating sarili? Ang inyong konsensya ay magsasabi:
"Hindi, sa Allâh, ito ay hindi", kaya't kapag inyong tinanggap na
ang paninigarilyo ay hindi mabuti, ano ngayon ang inyong
gagawin? Sa katunayan ito ay hindi mabuti at tuwirang
nagdudulot ng kapinsalaan sa ating pisikal at espirituwal na
pangangatawan. Ang lahat ng bagay na nabanggit ay sadyang
payak at madali nating maunawaan. Kaya't kung ating
tinatanggap na ang paninigarilyo ay hindi mabuti, malinaw na
ating naunawaan ang ipinakakahulugan ng talatang binasa mula
sa Banal na Qur'an. Ating tanggapin na ng paninigarilyo ay
ipinagbabawal, ipinagbabawal at ipinagbabawal. Ang mga
naninigarilyo ay nagkakasala sapagka't kanilang ginagawa ang
mga bagay na ipinagbabawal. Nararapat lamang nating itakwil
ang gawaing ito at magsisi sa Allâh upang Siya ay makaramdam
ng kasiyahan para sa atin at pagkalooban Niya tayo ng mabuting
wakas kaysa abutan tayo ng kamatayan na may masangsang na
amoy ng usok mula sa ating bibig at sa ating kaluluwa. O aking
mga kapatid sa pananampalataya! Panghawakan natin ang
pagkakataon at itigil na ang paninigarilyo at sundin natin ang
ating Panginoon at iwaksi si Satanas at ang kanyang mga
kasamaan, upang makamtan natin ang kasiyahan ng Allâh at
magkaroon tayo ng pagkakataong manirahan sa Paraiso. O aking
kapatid! Bigyan natin ng pagkakataon ang ating mga sarili bago
mahuli ang lahat. Walang nakaaalam kung kailan tayo lilisan sa
mundong ito at hindi natin batid kung magigising pa tayo
kinabukasan makaraang tayo ay matulog ngayong gabi.
Maaaring sinuman sa atin ang babawian ng buhay pagsapit ng
umaga na hahantong sa libingan. Tanging ang Allâh lamang ang
nakaaalam sa lahat ng bagay. Luwalhatiin natin ang Allâh at
humingi tayo ng kapatawaran mula sa Kanya.
Ang nakaririmarim na sakit na ito ay umiikot din sa mga
nagtitinda, bumibili at sa mga kumikita mula rito. Ang mga

192
kinita rito ay maituturing na mga nakaw na yaman. Ang salapi na
nagmula sa pagbebenta ng tabako ay nakaw na yaman, kahit
gamitin pa nila ito sa kawanggawa. Hindi ito tatanggapin ng
Allâh, sapagka't Siya ay dalisay kaya naman dalisay na gawain
lamang ang Kanyang tinatanggap. Kahit gugulin pa nila ito sa
kanilang mga anak at pamilya, sila ay hindi mabibiyayaan mula
rito. Ang salaping galing dito ay maaaring maging sanhi ng
kapahamakan at kalamidad sa kanilang mga pamilya at mga
anak. Kapag kanila itong ipinamana sa kanilang susunod na lahi,
ang ipinamanang iyon ay maghahatid lamang sa kanila sa Apoy
ng Impiyerno. Nawa'y pangalagaan tayo ng Allâh sa laban sa
kasamaan.
Maging ang United Nations' International Health Organization
na pinamumunuan at binubuo ng mga kilalang manggagamot at
dalubhasa noong nakaraang panahon hanggang sa kasalukuyan
ay nagpatunay na ang paninigarilyo ay hindi lamang masamang
bisyo bagkus ito ay isang nakamamatay na bisyo. Ito ang dahilan
kung bakit kanilang ipinatupad ang paglilimbag sa bawa't pakete
ng sigarilyo ng mga sumusunod na pangungusap: "Smoking is a
central cause of lung cancer, lung infections, artiries and heart
diseases," at "Smoking is harmful to your health." Isang
katotohanan na ang naturang samahan ay hindi maaaring maging
mabait sa mga kumpanya upang lokohin ang mga tao saan mang
lugar. Nagbabala sila kaugnay sa sakit na maaaring idulot ng
paninigarilyo sa kanilang kalusugan at sa kanilang buhay. Ang
babalang ito ay nakatuon upang maging handa ang buong
sanlibutan. Ayon sa kanilang pag-aaral, ang bawa't sigarilyo ay
nagtataglay ng 8 % ng nikotina na ang 10 mg nito ay maaaring
kumitil sa buhay ng isang aso kung ihahalo sa pagkain. Kanila
ring ipinahayag na ang paninigarilyo ay pangunahing dahilan ng
mga karamdamang tulad ng; Lung cancer, cirrhosis stomach,
esophagus cancer, hepatic necrosis, hepatic fibrosis,
hypertrophy congestion of laryngeal, weakness of memory at
psychological disorder na nagiging sanhi ng pagkabahala at
depresyon. Kaugnay nito, ang nikotina ay tumutulong sa pagbuo
ng oral moniliasis sa bibig na siyang nagiging sanhi ng sakit sa
ngipin at upang bumaho ang laway. Ito rin ang dahilan upang
magtamo ng sakit na kabag na nauuwi sa sakit na anemia. Ang
huli at pinakamalalang sakit na maidudulot ng paninigarilyo
ayon sa International Health Organization ay ang hyper tension
na nagiging sanhi ng atherosclorsis. Kaya't ang mga
naninigarilyo ay kalimitang dumaranas ng sakit sa angina at
heart attack. Ang paninigarilyo ay hindi binibigyan ng
kaukulang pagpapahalaga bilang pangunahing sanhi ng

192
kamatayan hanggang ang isang naninigarilyo ay abutan ng
cardiac arrest na hindi man lamang nagawang pagsisihan ang
kanyang mga kasalanan. Ako ay nagpapakupkop sa Allâh laban
sa isinumpang Satanas upang makaiwas sa masasamang gawain
na maaaring maging dahilan sa kapahamakan ng aking kaluluwa
sa Araw ng Paghuhukom.
Kaya tayo ay nararapat magpasakop sa Allâh upang magkamit
ng kapatawaran, malusog na pangangatawan at tamang kaisipan
tungo sa mabuting wakas ng ating buhay.
Bilang pangwakas, kami ay nangangakong iiwasan ang
paninigarilyo na nagiging sanhi ng patuloy na pagsuway sa Allâh
at lalabanan ang sumpa ni Satanas. Sapagka't kapag si Satanas
ang nangibabaw sa mga anak ni Adan sa kanyang
pansamantalang tagumpay dito sa kalupaan, ito ang maghahatid
sa kanya at sa mga sumusunod sa kanya sa Apoy ng Impiyerno.
O aking mga kapatid na naninigarilyo! Ang inyo bang
pananampalataya at konsensya ay mananatili na lamang sa galit
ng Allâh – ang Panginoon ng sanlibutan, sanhi ng inyong patuloy
sa paggawa ng kasalanan at pagsunod kay Satanas? Si Satanas ay
magtatagumpay sa kanyang balak na pangliligaw sa atin sa
anumang paraang kanyang gawin kung magpapatuloy tayo sa
mga gawaing tulad nito. Magpaalalahanan tayo sa isa't isa sa
pamamagitan ng mabuting payo mula sa Allâh upang ating
masumpungan ang katotohanan ng Kanyang sinabi sa Banal na
Qur'an:
Katotohanan, silang mga Al-Muttaqun (ang matutuwid
[tingnan ang V.2:2]), kapag dumating sa kanila ang kasamaan
mula kay Shaytan (Satanas), kanilang naaalala ang Allâh at
katiyakang kanilang nakikita ang tama. (Al-A'raf-7:201)
Minamahal kong kapatid na nakararanas ng sakit na ito, sikapin
mong itakwil ito bago ka abutan ng nakakatakot na kamatayan at
hilingin mo ang kapatawaran mula sa Allâh. Nais lamang Niya
tayong dalhin sa tamang landas ng pamumuhay sa mundong ito
tungo sa Kabilang Buhay. Makakaranas ka ng matinding parusa
sa Araw ng Paghuhukom sa lahat ng yaman na ipinagkaloob
Niya sa iyo na ginugol mo upang magkaroon ng malalang
karamdaman. Ikaw ay tatanungin kung paano at kung saan mo
ginugol ang mga ito. Ikaw ay parurusahan dahil sa hindi mo
paggastos nito sa iyong pamilya at mga anak. Ikaw ay
parurusahan sa iyong walang pakundangang paglustay ng
salaping ipinagkatiwala sa iyo sa loob ng maraming taon sa

192
pagbili ng mga produktong nakakaapekto sa iyong katawan at
kaisipan at naging dahilan ng iyong pagsuway sa iyong
Panginoon. Pinaalalahanan tayo ng Allâh na ang pagiging
bulagsak sa pananalapi ay kasamahan ng kasamaan. Nawa'y
pangalagaan tayo ng Allâh.
Nawa'y tulungan tayo ng Allâh upang makamtan natin ang
biyaya mula sa ating mga binitawang salita at maging handa sa
pagtalima sa mga mabuting kautusan. Lahat ng pasasalamat ay
sa Allâh lamang. Nawa'y ang kapayapaan at pagpapala ay
mapasa kay Propeta Muhammad , sa lahat ng kanyang Pamilya
at mga Kasamahan. Ameen. Ameen. Ameen.

192
 Mga Maling Paniniwala Sa
Relihiyon
at ang Pagkaligaw
sa Landas ng Sufismo

Sa Ngalan ng Allâh – ang Mapagpal ang Mahabagin.

Lahat ng papuri ay sa Allâh lamang ang Panginoon ng mga

daigdig! Nawa'y ang Kapayapaan at Pagpapala ay ipagkaloob
kay Propeta Muhammad , sa kanyang Pamilya at sa lahat ng
kanyang mga Kasamahan.

192
Mga Maling Paniniwala Sa Relihiyon at ang
Pagkaligaw sa Landas ng SUFISMO

Inulat ni Ahmed na si Abi Mosa Al Ash'ry ay nagwikang si

Propeta Muhammad ay nagsabing: "O mga tao! Mag-ingat sa
ganoong uri ng politeismo sapagka't ito ay hindi
namamalayan tulad ng paggapang ng mga langgam." Ito ay
nangangahulugan na habang tayo ay gumagawa ng gawaing
pangrelihiyon, halimbawa'y ang pagdarasal o kaya'y pagpupuri
sa Allâh, maaaring nakakagawa tayo ng mga ritwal na lingid sa
ating kaalaman at tayo ay nahuhulog sa (kasalanang) politeismo.
Kaya't tayo ay tinuruan ng dakilang Propeta na manalangin sa
Allâh ng ganito: "O Allâh! Ako ay nagpapasakop sa Inyo
laban sa mga gawaing politeista habang ito ay aking
nalalaman, at ako ay humihingi ng Inyong kapatawaran
kung nagawa ko ito ng lingid sa aking kaalaman."
Sinabi pa ni Propeta Muhammad : "Bago pa man ang inyong
panahon, ang Angkan ng Kasulatan (Hudyo at Kristiyano)
ay nagkahiwa-hiwalay sa bilang na 72 sekta. Samantalang
ang pamayanang ito ay magkakahiwalay sa bilang na 73
sekta. Ang 72 nito ay mapupunta sa Apoy ng Impiyerno at
tanging isa lamang ang makapapasok sa Paraiso." Sa iba
pang salaysay ay kanyang sinabi: "Ang mga puso ng tao ay
nasa pagitan ng dalawang daliri ng Allâh – ang Mahabagin.
Kaluwalhatian sa Kanya sapagka't sila ay Kanyang binago."
Ito ang mga dahilan kung bakit si Propeta Muhammad ay
palaging nananalangin sa Allâh ng ganito: "O Allâh!
Panatilihin po Ninyo ang aking puso sa Inyong relihiyong
Islam." Kaya naman aming sinusunod ang mga yapak ni Propeta
Muhammad at ang kanyang mga sinasabi: "O Allâh na
Siyang nagbabago sa mga puso ng tao! Panatilihin po Ninyo
ang aming mga puso sa Inyong relihiyon. O aming
Panginoon, huwag po Ninyong hayaan na ang aming mga
puso ay maligaw mula sa katotohanan pagkatapos na kami
ay Inyong igabay at pagkalooban po Ninyo kami ng Inyong
habag. Katotohanan, Kayo ang Tagapaggawad ng lahat ng
ito. Sadyang Kayo lamang ang Nakakakita ng lahat, ang
Ganap na Makapangyarihan. Pagkalooban po Ninyo kami
ng Inyong Habag at Kayo ang Higit na Mapagpala.

192
Aking mga kapatid sa pananampalatayang Islam, kapag ating
naririnig ang mga nabanggit na Sunnah ng Sugo , nakadarama
tayo ng isang bagay na tila isang kampanang nagbibigay-babala
sa ating mga sarili kaugnay ng malubhang nangyayari sa
pamayanan ng mga Muslim sa kasalukuyan. Ang babalang ito ay
umaalingawngaw sa puso ng mga naghahangad ng kasaganaan
sa Kabilang Buhay. Ang mga Sunnah na nabanggit ay
nagbabadya sa mga Muslim upang magnilay-nilay kung ano nga
ba ang kinalalagyan ng kanilang pananampalataya. Nagtatanong
kung tama ang pamamaraan at alituntuning kanilang isinasagawa
kaugnay ng kanilang pananampalataya? Sila ba ay nakatitiyak sa
ipinangakong tagumpay ni Propeta Muhammad sa Kabilang
Buhay o sila ba ay kabilang sa nabanggit na 72 sekta na
mamamalagi sa Apoy ng Impiyerno?
Sa ngalan ng Allâh, ito ay isang napakahalagang paksa at
kapighatian sa sinumang nagbibingi-bingihan at hindi
nagpapahalaga sa bagay na ito. Kapighatian sa sinumang
nakabasa ng mga salita ni Propeta Muhammad , ang ating
minamahal na Propeta na hindi nagsasalita nang naaayon sa
kanyang sariling kagustuhan subali't hindi ito pinahahalagahan o
isinasaalang-alang ng karamihan sa mga Muslim. Ang isang
Muslim ay marapat lamang tumigil ng isang saglit at pag-isipan
ang tungkol sa kanyang mga ginawa, na may kaugnayan sa mga
ritwal sa pananampalataya at sa lahat ng bagay na nauukol sa
kanyang relihiyon. Nararapat niyang limiin at bigyan ng matiim
na pagsusuri at pagninilay-nilay ang kanyang pananampalataya
at ang kanyang mga ginawa kung ang mga ito ba ay naaayon sa
ipinag-uutos ng Banal na Qur'an at Sunnah ng Sugo ng Allâh.
Nararapat niyang pag-isipan kung siya ay nabibilang sa mga
mapapalad o siya ay kabilang sa mga napahamak. Kapag
kanyang napag-alaman na ang kanyang pamamaraan ay hindi
naaayon sa Banal na Qur'an at sa Sunnah ni Propeta Muhammad
, nararapat niyang ituwid ang kanyang sarili sa tamang landas
upang makasama at makapiling niya ang mga taong pinagpala sa
Kabilang Buhay.
Bago natin ituwid ang landas na ating patutunguhan, kailangan
nating basahin ang mga sumusunod na talata mula sa Banal na
Qur'an, gayundin ang mga Sunnah ni Propeta Muhammad at
pag-aralan itong mabuti upang maisagawa ng tama at maging
maayos ang ating pananampalataya.
Ipinaabot sa atin ng Makapangyarihang Allâh ang Kanyang
Banal na Aklat pagkaraang masakop (ng mga mabubuting
Muslim) ang bayan ng Makkah:

192
Sa araw na ito ay ginawa Kong ganap ang inyong relihiyon
para sa inyo, at pinili ang Islam para sa inyo bilang inyong
relihiyon. (Al-Maidah-5:3)
At Siya ay muling nagsabi:
…At anuman ang ibinigay sa inyo mula sa Sugo , ito ay
dapat tanggapin at anuman ang kanyang ipinagbawal sa inyo,
ito ay dapat iwasan. (Al-Hashr-59:7)
Sa huling sermon ni Propeta Muhammad sa kanyang Khutba
sa kanyang isinagawang Hajj, kanyang binigyang-diin na
kailanman ay hindi niya tayo iiwan maliban sa kalagayang
katulad ng isang gabi na kasingliwanag ng araw. Sinuman ang
lumihis mula rito, katiyakan na siya ay mahuhulog sa
kapahamakan. Sinabi pa ni Propeta Muhammad : "Sinumang
nabubuhay pagkaraan ng aking panahon ay masasaksihan
ang napakaraming pagkakaiba. Kaya't panatilihin ang
pagtalima (pagsunod) sa aking Sunnah at sa mga matutuwid
na mga kalipa (Matutuwid na Pinunong Muslim). Matatag
ninyo itong kagatin sa pamamagitan ng inyong mga bagang,
at iwasan ang mga bagong katuruan tungkol sa gawaing
pang relihiyon. Bawa't bagong katuruan na nauukol sa
relihiyon ay maling paniniwala at ang maling paniniwala ay
nakapaglilihis mula sa tuwid na landas." Sa ibang
pagkakaulat: "At ang bawa't paglihis sa tuwid na landas ay
maghahatid tungo sa Apoy ng Impiyerno."
Sadyang malinaw sa panahon ni Propeta Muhammad ang lahat
ng bagay na nakapaloob sa pananampalatayang Islam. Kaya't
wala nang iba pang kakulangan na nararapat idagdag sa ngayon
o 'di kaya'y kalabisan na nararapat tanggalin. Ito ay malinaw sa
sinabi ni Propeta Muhammad : "Wala ng ibang paraan upang
mapalapit sa Allâh maliban sa aking ipinag-utos sa inyo. At
wala ng ibang paraan na makapaglalayo sa inyo sa Allâh na
maghahatid sa inyo sa Apoy ng Impiyerno maliban sa mga
gawaing aking ipinagbawal sa ninyo."
Ito ay nangangahulugan na sinumang magdagdag ng bagong
katuruan tungkol sa kanyang relihiyon at ipalaganap ito ng
walang pakundangan at akusahan ang Islam na ito ay hindi
ganap o kumpleto at nagnais na salungatin ang anumang
ipinahayag ng Allâh sa Kanyang Propeta , katunayan, siya ay
nabibilang sa mga naligaw ng landas.
Ang nararapat nating gawin ay sundin ang mga Sunnah ni
Propeta Muhammad at bawa't yapak ng kanyang mga

192
Kasamahan (nawa'y kalugdan sila ng Allâh). Sapagka't ang
kanilang mga ginawa ang siyang tamang pamantayan kung nais
nating sukatin ang ating mga gawain, pananalita at paniniwala.
Nguni't kapag tayo ay nakakita ng mga bagong gawain sa ating
pananampalataya, marapat lamang nating balikan ang mga
orihinal na Sunnah ni Propeta Muhammad . Kapag ating
napatunayan na ito ay sinang-ayunan ni Propeta Muhammad at
ng kanyang mga Kasamahan, saka pa lamang natin ito dapat
isakatuparan. Subali't kung ito ay walang kaugnayan sa ating
Propeta at sa kanyang mga kasamahan, makabubuti sa ating
iwanan ito. Maaaring ang ilan sa atin ay magsabing tayo ay
walang sapat na kaalaman sa mga talata tulad ng mga paham sa
ating relihiyon upang malaman ang tama at mali. Para sa
kanilang nagpapahayag ng mga ganitong haka-haka, amin silang
pinapayuhang makipag-ugnayan sa ating mga iskolar at hanapin
ang katotohanan at magkaroon ng takot sa Allâh. Sapagka't ang
ating mga iskolar ang makapagpapatunay sa inyo kung ano ang
makabubuti para sa inyo. Ang sinumang Muslim na
naghahangad ng tamang patnubay sa kanyang pananampalataya
ay nararapat sumangguni sa Banal na Aklat at Sunnah ni Propeta
Muhammad . Upang mapanatiling tama at wagas ang kanilang
pananampalataya laban sa anumang batik at masamang kautusan
tulad ng kanyang paglilinis sa kanyang katawan.

Ating talakayin ang usaping ito sa mas mabuting paraan:

Nais kong talakayin natin ang isang mahalagang bagay sa
matuwid at simpleng paraan. Hangad kong ipaalalang muli na ito
ba ang pinakamabuting pamayanan na lumitaw sa buong
sanlibutan – ang pamayanan ni Propeta Muhammad na sa
kasalukuyan ay nasa mahirap at mapanganib na kalagayan?
Bakit nga ba tayo nalalagay sa isang mapanganib na katayuan?
Malinaw ang aking kasagutan sa usaping ito: "Ito ay sanhi ng
malubhang sakit na kumalat sa pamayanang Muslim na sumira
sa kanilang pananampalataya at paniniwala." Ang sakit na ito
ang naging dahilan upang makaligtaan o isantabi ang Aklat ng
Allâh at Sunnah ng Propeta at naging daan upang sundin ang
bagong katuraun (Bid'ah) na ipinalaganap ng Sufismo na
nangaligaw at sumira sa malinis at magandang imahe ng Islam at
ng mga Muslim. Ang Bid'ah (bagong gawaing pangrelihiyon at
mga gawain ng pagsuway sa katuruan ni Propeta Muhammad )
na kanilang ipinalaganap ang nagtulak upang magkahiwa-
hiwalay at mahati sa magkakaibang pangkat ang pamayanang
Muslim. Ang bawa't isa ay nagsasabing ang ibang pangkat ay

192
lumihis sa Islam at nagturing sa iba bilang mga hindi
mananampalataya. Ang bilang ng pangkat na ito ay katulad ng
bilang na binanggit ni Propeta Muhammad sa kanyang Hadith
na ang 72 sekta ay maninirahan sa Apoy ng Impiyerno. Nawa'y
huwag ipahintulot ng Allâh na maibilang tayo sa mga taong tulad
nila. Ameen.
Ang mga Sufi at ang mga nagpapalaganap ng Bid'ah ay
nangaligaw at nagligaw pa ng marami. Katunayan, sila ay
walang kaugnayan sa Islam. Bukod pa rito, kanilang sinira ang
kalinisan at kadalisayan ng ating relihiyon. Ang Allâh – ang
Makapangyarihan ay nagsabi:
At katotohanan, ito ang Aking Tamang Landas, kaya't sundin
ito, at huwag sundin ang ibang mga landas, sapagka't sila ay
makapaghihiwalay sa inyo mula sa Kanyang Landas. Ito ay
Kanyang ipinag-utos sa inyo upang kayo ay maging Al-
Muttaqun (ang matuwid – tingnan ang V-2:2) (Al-An'am-6:153)
Ang Allâh ay muling nagsabi:
Kaya't sinumang gumawa ng higit na kamalian kaysa sa isang
naglubid ng kasinungalingan laban sa Allâh, na nagligaw sa
sangkatauhan na salat sa kaalaman? (Al-An'am-6:144)

Ang Dambana ni Al-Sheikh Addayyaf:

Noong nakaraang taon, aking natunghayan sa pahayagan ang
mga sumusunod na kasaysayan.
Ang kasaysayan ay naganap sa isang Arabian Maghreeb
Countries sa ilalim ng pananakop ng bansang Pransiya. Isang
maliit na bulubundukin (burol) ang pinili ng isang mayamang
Pranses mula sa mga pamayanang napalilibutan ng luntiang
kapaligiran. Sa bulubunduking (burol) iyon ay nagtayo siya ng
isang maliit na bahay na pinaligiran ng malawak na hardin. Ang
taong nabanggit ay mayroong alagang malaking aso na siyang
nagbabantay ng kanyang tahanan at hardin. Mahal na mahal niya
ang asong ito. Sa paglipas ng maraming taon, ang aso ay
namatay at siya ay nakadama ng labis na kalungkutan. Sinikap
niyang ilibing ang naturang aso sa pinakamainam na paraan sa
loob ng kanyang bakuran, sapagka't ito ay maaaring magbigay
ng kapayapaan sa kanyang sarili dulot na rin ng kapighatiang
kanyang nararamdaman. Subali't naging kakaiba ang paraan sa
paglilibing ng taong ito sa kanyang alagang aso. Gumawa siya

192
ng isang altar sa pamamagitan ng mamahaling bato na yari sa
alabastro at inilagay sa ibabaw ng libingan ng aso. Nagbayad
siya ng malaking halaga sa isang mahusay na iskulptor (tagapag-
ukit) upang iukit ang isang sanaysay na kanyang isinulat bilang
pagpupugay sa kanyang alagang aso. Dinadalaw niya ito at
nilalagyan ng bulalak tuwing umaga.
Mabilis na lumipas ang maraming taon sa ganoong sitwasyon
hanggang ang pananakop ng bansang Pransiya ay magwakas. At
ang Pranseng ito ay nagpasyang bumalik sa sariling bayan upang
doon gugulin ang mga nalalabing taon sa kanyang buhay. Kaya't
ipinagbili niya ang naturang bahay sa isang mamamayan ng
Arabian Maghreb at inihabilin ang pangangalaga sa kanyang
kaibigang aso at siya ay bumalik sa kanilang bansa. Subali't ang
bagong may-ari ng naturang bahay ay hindi namalagi roon at ito
ay kanyang napabayaan ng maraming taon hanggang ang mga
halaman ng naturang hardin ay masira. Ang bakod na yari sa
bato ay bumagsak at ang kabuuan ng hardin ay tuluyan ng
nawasak at naging bukas sa sinumang maaaring magdaan.
Isang araw, isang tagaroon ang napadaan sa naturang bahay. Siya
ay naglalakbay at naghahanap ng isang lugar upang kumain
sapagka't matindi ang gutom na kanyang nadarama. Habang
pinagmamasdan ang lumang bahay, kanyang napansing ito ay
wala ng tanda ng anumang mapakikinabangan at ang bumagsak
na bakod ang ginawa niyang daan upang makapasok sa loob ng
bakuran. Minabuti niyang pumasok at magpahinga pansamantala
sa naturang hardin sapagka't siya ay sadyang pagod at
nakakaramdam na ng gutom. Sa kanyang pagpasok sa hardin,
nakita niya ang isang libingan sa gitnang bahagi nito. Tinungo
niya ang libingan at umupo siya sa tabi nito. Dito niya nakita ang
ilang katagang Pranse na nakaukit sa alabastro. Hindi niya
maunawaan ang kahulugan nito sapagka't kalimitan sa kanila ay
nakapagsasalita ng salitang Pranse subali't hindi naman sila
nakakabasa. Naisip niya kaagad na ang damdanang iyon ay para
sa isang banal na tao. Minabuti niyang doon pansamantalang
magpahinga. Inayos niya ang lugar at isa-isang tinanggal ang
ilang bato na nakapaligid sa kanya upang kanyang matulugan.
Habang ginagawa niya ito, napansin niya ang isang nakabuhol na
panyolito. At nang ito ay kanyang buksan nakita niya ang ilang
piraso ng tinapay, keso at kamatis. Dulot na rin ng matinding
gutom, hindi na siya nagdalawang-isip pa at ito ay kaagad niyang
kinain. Matapos siyang kumain, tumingin siya sa dambana at
nanalangin: "Sa ngalan ng Allâh, ang aming banal na taong si
Addayyaf ay kabilang sa Inyong mga himala." Kanilang

192
itinuturing na si Addayaf ay isang banal na tao at tumutulong sa
mga manlalakbay kaya siya ay nanalangin kay Addayaf:
"Kabilang sa iyong himala ay ang pagkalinga at pagpapakain mo
sa akin nang ako ay makita mong nagugutom at napapagod sanhi
ng aking paglalakbay, kaya naman ako ay nagpapasalamat sa
iyo." Sa katunayan, ang pagkaing kanyang natagpuan ay
maaaring naiwan ng isang magsasakang nagtatrabaho malapit sa
lugar na iyon. Ang taong ito ay kumain at natulog pansamantala
sa gilid ng libingan ng taong tinawag niyang banal – si
Addayyaf. Matapos niyang magpahinga, siya ay bumangon at
bago nagpatuloy sa kanyang paglalakbay, siya ay nanalangin sa
kanyang Sheikh – ang banal na taong si Addayaf: "Aking
panginoon at santo (Addayyaf), tinanggap mo ako bilang iyong
panauhin at pinatulog mo ako malapit sa iyong dambana. At
batid mong ako ay napapagod habang ako ay nasa iyong
dambana. Kaya't binigyan mo ako ng lugar upang magpahinga at
batid mong ako ay nagugutom kaya't binigyan mo ako ng
pagkain. Kaya't ako ay lumalapit sa iyo upang ika'y maging
aking tagapamagitan sa Allâh upang ako'y Kanyang patawarin,
papasukin sa paraiso at pagkalooban ng salapi sa mundong ito at
kasaganaan sa Kabilang Buhay." Ang taong ito ay nagpatuloy pa
sa iba niyang mga kahilingan. Humihingi siya ng tulong sa iba
maliban sa Allâh at ito ang naging sanhi upang siya ay maging
isang politeista.
Nang marating niya ang kanyang paroroonan, sinimulan niyang
ibalita ang himalang naganap sa kanya sa pamamagitan ng
kanyang itinuturing na banal na taong si Sheikh Addayyaf na
naganap sa gilid ng kanyang dambana. Ang balitang iyon ay
mabilis na lumaganap sa mga karatig bayan at sinimulan nilang
dalawin ang naturang dambana at nananalangin kay Addayyaf
upang pagkalooban din sila di-umano ng mga biyaya at
pangangailangan. Ilang mapagsamantalang tao ang nakasaksi ng
pangyayaring ito at nagpasyang samantalahin ang pagkakataon.
Kanilang itinalaga ang kanilang mga sarili upang magsilbing
tagapamahala ng naturang dambana at nagsimulang mangolekta
ng pera mula sa mga walang-malay na naninirahan malapit sa
dambana ng kanilang panginoong si Addayyaf. Nangongolekta
sila ng bayad sa sinumang lalapit sa dambana at nagpasyang
bilhin ang naturang lugar. Kaagad nilang hinanap ang may ari ng
naturang lugar. Nang kanilang mabatid na pumanaw na ang may
ari nito, kanilang hinanap ang malapit na kamag-anak nito na
walang kaalaman tungkol sa kuwento ni Addayyaf. At matapos
nilang bilhin ay nagpatayo kaagad sila ng malaking bobida
(dome) sa ibabaw ng libing at nilagyan ng disenyo. Nilagyan

192
nila ng takip ang dambana at ang nakasulat dito ng telang seda
na may iba't ibang kulay. Ang ibabaw ng dambana ay nilagyan
nila ng isang pirasong bilog na kahoy at pinatungan ng sumbrero,
at ang ibabaw ng sumbrero ay binalutan nila ng turban. Ang
lahat ng ito ay inilagay upang makatawag-pansin sa mga
inosenteng dumadalaw dito.
Pagkaraan ng ilang panahon, ang tinaguriang dambana ni
Addayyaf ay naging isang bantog na dalanginan hindi lamang ng
mga walang-muwang na naninirahan sa paligid nito, bagkus ito
ay mabilis na tinangkilik ng mga nakapag-aral mula sa iba't
ibang lungsod na madaling malinlang. Maging ang mga
manlalakbay na dumadalaw sa dambanang iyon ay gumugol ng
salapi upang ayusing mabuti at matayuan ng beranda ang paligid.
Nagkakatay din sila ng mga tupa at baka bilang pag-aalay kay
Addayyaf. Hanggang ang mga manlolokong ito ay magtagumpay
sa kanilang panlilinlang. Sa paglipas ng panahon, dinagdagan pa
nila ng mga natatanging araw ng pagdiriwang. Nagtalaga sila ng
petsa para sa kaarawan ng di-umano ay banal na taong si
Addayaf. Magmula noon, libu-libong tao ang dumadalo mula sa
malalayong lugar upang makiisa sa pagdiriwang ng kanyang
kaarawaan at umaasang magkakamit ng mga himala. Ang
kasamaan ay nangibabaw sa kanilang mga sarili upang ang lahat
ng iyon ay maging makatotohanan. Kapag ang isang ginang ay
hindi magkaanak, dumalaw siya sa dambana ni Addayyaf at nag-
aalay ng hayop. Umaasang sa pamamagitan ng pag-aalay, siya ay
magkakaroon ng anak. At kapag pinangyari ng Allâh na
magkaroon ng anak ang babaeng ito, kaagad nilang iniaakibat
ang pangyayaring iyon sa kakayahan at himala na nagmula kay
Addayyaf.
Sa paglipas ng maraming taon, lalong nadaragdagan ang bilang
ng mga naniniwala sa mga himala at kapangyarihan ng hayop na
aso. Hanggang isang araw ang Pranseng dating nagmamay-ari ng
naturang lugar ay magpasyang dalawing muli ang bansang
Arabo kung saan siya nanirahan at gumugol ng maraming taon
sa kanyang buhay. Kanyang pinanabikan ang pagdalaw sa dating
tahanan kung saan hindi niya malilimutan ang matatamis na
alaala sa kanyang buhay kapiling ng kanyang pinakamamahal na
aso. Nang mga taong iyon siya ay 70 taong gulang na, subali't
naaalala pa rin niya ang kanyang mga nakaraan. Kasama sa
plano sa kanyang pagbabalik sa naturang bansa ay ang pagdalaw
sa kanyang dating tirahan kung saan nakalagak ang libingan ng
kaibigan aso. Pagdating niya rito, kaagad siyang kumuha ng taksi
at nagtungo sa lugar kung saan nakatayo ang kanyang dating

192
bahay. Habang sila ay naglalakbay papunta sa dating tirahan,
kaagad niyang napansin ang malaking pagbabago sa buong
kapaligiran sa loob ng halos 30 taong nakalipas magmula nang
siya ay bumalik sa kanyang sariling bayan. Nang siya ay malapit
na sa kanyang dating bahay, hindi na niya ito makita sapagka't
marami ng malalaking gusali at hotel ang nakapaligid sa
naturang lugar. Kanya ring napag-alaman na ang dating liblib at
malayong lugar na iyon ay naging masikip sa dami ng mga
instrukturang nakapaligid. Nang siya ay lumabas mula sa
sinasakyang taksi, lumakad siya papalapit sa dating tirahan. Dito
ay kaagad niyang napansin na ang dating bahay na napapaligiran
ng mga hardin ay naglaho na. At sa lugar na iyon ay nakita niya
ang malaking bobida at ilang maliliit na gusali. Siya ay
namangha kung paano at bakit ito nangyari. Nag-aalinlangan
siya at inakalang naligaw dahil sa malaking pagbabago sa lugar
at naisip pa niyang baka siya ay nagkamali ng lugar na
pinuntahan. Wala siyang nagawa kundi ang tanungin na lamang
ang taong nakaupo malapit sa malaking bobida upang bigyang-
linaw ang kanyang mga katanungan. Kaagad siyang nakita ng
isa sa mga bulaang tagapamahala at tinanong kung ano ang
kanyang pakay. Sinabi niya na balak niyang tingnan ang lumang
bahay na dating nakatirik sa lugar na iyon. Sinagot naman siya
kaagad ng nasabing tagapamahala na dating may nakatayong
bahay sa lugar na iyon na napaliligiran ng malaking hardin,
subali't ang lahat ng iyon ay winasak na upang itayo ang
dambana at malaking bobida para sa banal na taong si Addayyaf
kung saan ang kanyang libingan ay natagpuan sa hardin. Giniba
nila ang lumang bahay upang magtayo ng maliliit na bahay para
sa mga tagapamahala at katulong ng naturang dambana ng banal
na taong si Addayaf at ng kanyang pamilya.
Makaraang matiyak niyang iyon ang mismong lugar na
pinaglibingan ng kanyang aso, hindi niya ipinaalam ang bagay
na iyon sa nagpakilalang tagapamahala ng naturang lugar.
Minabuti niyang hingin ang pahintulot na makapasok sa loob
upang matingnan ang dambana ni Addayyaf. Sa simula, hindi
siya pinahintulutan ng tagapamahala sapagka't ang isang hindi
Muslim ayon sa kanya ay hindi pinapayagang makapasok.
Subali't nang kanyang lagyan ng Franks ang bulsa ng
tagapamahala, hindi na ito nakatanggi at pinapasok na siya sa
loob. Sa loob ay kanyang nakita ang isang kahon na
nagagayakan ng pilak. Ang naturang lugar ay humahalimuyak sa
taglay nitong bango at maraming mga naninirahan doon ang
humahaplos sa naturang kahon upang di-umano ay makatanggap
ng biyaya. Sila ay nananangis sa harap ng dambana habang

192
nagdarasal. Ang banyagang Pranses ay hindi malaman kung ano
ang kanilang mga sinasabi. Sa loob ng kahon ay mayroong isang
lapida na nababalutan ng kulay luntian at itim na telang seda. At
sa ibabaw ng lapida ay mayroong isang bagay na tila baga leeg
na nababalutan ng telang seda at sa ibabaw nito ay mayroong
sumbrero at malaking kulay luntiang turban. Ang kanyang
nakitang laki at sukat ng lapida ay akmang-akma sa sukat ng
lapida ng kanyang aso. Kaya't siya ay nakasiguro na ang
libingang iyon ay ang libingan ng kanyang kaibigang aso. Sa
pagkakataong iyon, nilapitan niya ang tagapamahala dulot ng
labis na pagkabalisa sa kanyang sarili sapagka't nais niyang
malaman kung ano ang nasa loob ng kahon. Sinabi niya sa
tagapamahala na gusto niyang makita kung ano ang nasa loob
nito at sinabing: "Kapag pinahintulutan mo akong makita ang
loob nito ay ibibigay ko sa iyo ang anumang iyong naisin." Ang
tagapamahala ay nagwika ng ilang kataga na hindi niya
naintindihan at nang isalin sa salitang Pranses, ito ang naging
kahulugan: "Imposibleng ipakita ko sa iyo ang maselang bahagi
(ari) ng sheikh. Kung ito ay iyong ipipilit sa akin, maaaring siya
ay magalit at parurusahan niya tayo. Karagdagan pa di-umanong
maaaring hanggang Pransiya ay dumanas siya ng parusa mula sa
sheikh." Subali't hindi doon natapos ang pakiusap ng matandang
dayuhan. Pinangakuan niya ito ng malaking halaga kapalit ng
pagpapahintulot sa kanyang masaksihan ang loob ng kahon.
Nang matunghayan ng nasabing tagapamahala ang malaking
halaga ng pera, dali-dali silang lumabas upang ilihim ang
kanilang pag-uusap. Sinabi ng tagapamahala na tatanggapin niya
ang pera upang ilagay sa kahon ng mga donasyon upang
makatulong sa mga di-umano ay mahihirap at nangangailangan.
"Tinatanggap ko ang iyong kahilingan subali't hindi mo
maaaring gawin ito ngayon. Bumalik ka na lamang dito
mamayang hating-gabi. Sapagka't sa oras na iyon ang lahat ay
maaaring tulog na at walang sinuman ang dumadalaw sa
ganoong oras. Bibigyan kita ng pagkakataong makapasok sa loob
ng kahon upang makita mo kung ano ang tinatakluban nito."
Pagsapit ng hating-gabi bumalik siya at kanyang natuklasang
naghihintay na sa loob ng nakakandadong pintuan ang
tagapamahala nito. Mayroon silang kandila at lamparang gamit
ay langis. Tiniyak muna ng tagapamahala na walang sinumang
naroon na maaaring makakita sa kanila. Nang makatiyak na
walang sinuman ang naroroon liban sa kanilang dalawa,
isinarado niya ang pintuan sa kanilang likod at binuksan ang
kahon. At inalis niya ang takip upang masaksihan ng dayuhan
kung ano ang nasa sa loob nito. Nagulat pa ang dayuhang
Pranses nang kanyang masaksihang ang libingan ng kanyang aso

192
ang nasa likod ng takip na yaon na kanyang inihanda maraming
taon na ang nakalipas. Sa isang gilid ng lapida ay malinaw pa
ang kanyang sinulat para sa kanyang pinakamamahal na aso.
Makaraang kanyang makamtan ang kanyang pakay, hindi niya
ito sinabi sa katiwala, bagkus ay tahimik niyang nilisan ang pook
na iyon at nagtuloy sa kapitolyo ng Maghreb.
Ilang araw ang lumipas, isang umaga sa pahayagan ng Maghreb,
nagpalabas ang taong ito ng sumusunod na pahayag sa unahang
pahina ng pahayagan:
MAKARAAN ANG 30 TAON, ISANG DAYUHANG
PRANSES ANG DUMATING SA BANSA UPANG
DALAWIN ANG DATING LIBING NG KANYANG ASO,
AT NATUKLASANG ITO AY NAGING DAMBANA NG
BANAL NA TAONG SI ADDAYYAF.
SINIKAP NG PRANSES NA ITO NA BUKSAN ANG
LIBINGAN UPANG KUNIN ANG NALALABING ABO NG
KANYANG ASO UPANG DALHIN PABALIK SA
KANILANG BAYAN.
HINILING NIYA SA MGA OTORIDAD NA BUKSAN ANG
LIBINGAN AT PANANAGUTAN NIYA KUNG WALANG
MATATAGPUANG LABI NG BUTO NG ASO SA LOOB
NITO.
Sumambulat na tila isang bomba ang iskandalong iyon sa buong
Maghreb at nagtalaga ang ilang ahensya ng pamahalaan ng isang
komite upang imbestigahan ang naturang paratang. Tinungo nila
kasama ang Pranses ang naturang dambana ni Addayyaf at
binuksan ito. Laking-gulat ng lahat nang kanilang makita ang
mga labi ng isang patay na aso at walang anumang palatandaan
ng katawan ng tao. Naghatid ito ng malagim na balita para sa
daan-libong mga tao na matagal nang naniniwala sa mga biyaya
at himala ni Addayyaf. Kanilang nalaman na ang lahat ng
kanilang ginawang mga panalangin ay para sa isang 'aso' lamang.
Kaya't nagsagawa ang mga otoridad ng isang imbestigasyon
upang alamin kung sino ang nasa likod ng mga pakulo at
panlolokong iyon at kung sino ang nagpatayo ng bobido sa isang
libingan ng aso. Ang psychological shock na ito ay naging babala
sa mga tao sa buong kapuluan ng Arabia upang palitan ang
kanilang konsepto tungkol sa mga dambana at sa banal na tao.
Subali't malaking pinsala ang naging bunga nito sa relihiyong
Islam. Isang pangyayari na hindi kaagad nagwakas sa
pagkakataon iyon.

192
Makaraang ang Pranses na ito ay bumalik sa kanyang bansa,
kanyang inilahad ang kasaysayang ito sa isang pahayagan.
Kaagad namang nagpalabas ang pahayagang ito ng mga artikulo
na tumutuligsa sa Islam at sa mga Muslim na di-umano ay
nananalangin sa Allâh sa pamamagitan ng isang aso. Ang
pangyayaring iyon ang naging daan upang tuligsain at ilabas
muli ang dating makamandag na paninira at maling puna laban
sa Islam at sa mga Muslim. Ang kamangmangan sa
pananampalataya at ang maling paniniwala ng ilan sa ating mga
kapatid ang dahilan ng lahat ng ito. Kaugnay nito, ang Allâh –
ang Makapangyarihan ay nagsabi:
Sila yaong ipinagpalit ang kamalian sa patnubay, kaya't ang
kanilang kalakal ay walang kapakinabangan at sila ay
nawalan ng patnubay. (Al-Baqarah-2:16)

(Ito ang wakas ng kuwento ni Sheikh Addayyaf)

Habang sinusulat ko ang aklat na ito sa mga unang araw ng
Muharram 1422 A.H. – Abril 2002, aking natunghayan sa isang
nagbabalita mula sa BBC newscast ang tungkol sa tatlumpu't
anim na kataong namatay. Ang ilan sa kanila'y nasugatan habang
nagkakagulo at nagsisiksikan sa harap ng isang dambana sa isang
lugar sa bansang Pakistan. Nais kong ipaabot sa mambabasa na
ito ay hindi isang puna kaugnay ng balitang nabanggit, maliban
lamang na nais kong manalangin sa Allâh – ang
Makapangyarihan na gabayan ang pamayanan ni Propeta
Muhammad sa tamang landas.
Sanhi nito ang Sufism ay maituturing na isang bulok na
sistemang tumutubo mula sa isang bagong pinagsama-samang
kasinungalingan. Isa sa mga nakaraang pantas ng relihiyon ang
nagsabi: "Ang bagong pamamaraan na salungat sa tunay na Aral
ng Islam ay nagdudulot sa tao upang makagawa nang dahan-
dahan at maliit hanggang umabot sa malaking dahilan upang ang
isang tao ay mawalay sa kanyang relihiyon tulad ng buhok na
inalis mula sa masa ng tuluyan." Tanging ang isang matalinong
tao lamang ang maaaring makaunawa sa kasamaang dulot ng
mga bagong gawaing ito. Silang mga naniniwala at
nagsasabuhay ng mga bagong gawaing ito, sila yaong mga
tumatahak sa landas ng kadiliman. Inilarawan sila ng Allâh – ang
Makapangyarihan ayon sa Kanyang sinabi:
...At siya na hindi ginawaran ng Allâh ng liwanag, sa kanya ay
walang magiging liwanag. (Al-Nur-24:40)

192
Ang simula ng mga bagong pamamaraang lihis sa aral at Sunnah
ng Propeta ay nagmula pa noong kanyang kapanahunan. Sa
isang Hadith na inulat ni Anas (nawa'y kalugdan siya ng Allâh):
"Tatlong kalalakihan ang nagtungo sa bahay ni Propeta
Muhammad at nagtanong kung paano nila isasagawa ang
pagsamba sa Allâh. Nang ito ay kanilang malaman, inakala
nilang ang kanilang paraan ng pagsamba ay hindi sapat.
Kaya't sila'y nagsabi: "Kami ay higit na hindi karapat-dapat
kaysa sa Propeta , sapagka't pinatatawad ng Allâh ang
kanyang mga kamalian at ganoon din ang mga darating pa."
Isa sa kanila ay nagsabi: "Para sa akin, gugugulin ko ang
buong magdamag sa pagdarasal." Ang isa naman ay
nagwika ng ganito: "Ako ay mag-aayuno araw-araw at hindi
ko puputulin ang aking pag-aayuno." Ang ikatlo naman ay
nagpahayag ng ganito: "Ako ay lalayo sa mga babae at hindi
ako mag-aasawa." Si Propeta Muhammad ay lumapit sa
kanila at siya ay nagsabi: "Kayo ba ang mga nagsasabi ng
ganito at ganoon? Ako ay sumusumpa sa Allâh na ako ang
nagtataglay ng tunay na takot sa Allâh at ang
pinakamatuwid sa sinuman sa inyo. Subali't ako ay nag-
aayuno kung minsan at pinuputol ko ang aking pag-aayuno
kung minsan. Ako ay nagdarasal sa gabi kung minsan at
natutulog sa ibang pagkakataon at ako ay nagpakasal sa
kababaihan. Siya na siyang nagtakwil ng aking Sunnah ay
siyang hindi naniniwala sa akin. (Muslim)
Ang Hadith na ito ay babala sa mga nangaliligaw ng malayo sa
kanilang relihiyon hanggang sila ay mahulog sa panganib na
dulot ng mga bagong katuruan. Sila yaong mga gumamit sa
kanilang relihiyon ng mga ritwal sa pamamagitan ng salita at
gawa na salungat sa Sunnah ni Propeta Muhammad . Kanyang
binigyang-linaw na ang lahat ng kanyang iniwan sa atin upang
pamarisan ay sadyang malinaw na ang katulad ng dilim sa gabi
ay ang liwanag ng araw.
Ang ginawang dahilan ng mga gumagawa ng Bid'ah na hatid ng
ilang taong sumasalungat sa kahulugan ng relihiyon pagkaraan
ng kamatayan ni Propeta Muhammad ay upang sila di-umano
ay mapalapit sa Allâh. Subali't kailanma'y hindi ito ipinag-utos ni
Propeta Muhammad , o sinang-ayunan ng kanyang mga
Kasamahan (nawa'y kalugdan sila ng Allâh).
Idagdag pa nating sa relihiyon ay may mga mabuting bagong
katuruan gayundin sa kabila nito ay mayroong masamang
bagong katuruan. Subali't anumang karagdagan sa ating relihiyon
ay hindi katanggap-tanggap ayon sa sinabi ni Propeta

192
Muhammad : "Siya na nagdagdag sa ating relihiyon ng
(Bid'ah) bagay na hindi nabibilang dito, ito ay hindi
tatanggapin." Malinaw sa sinabi ni Propeta Muhammad na
hindi tatanggapin sa sinuman ang anumang mabuti at masamang
bagong katuruan sa kanyang pananampalataya, sapagka't hindi
nila nauunawaang mabuti ang pamamaraan ng propeta, kaya't ito
ay kanyang sinabi: "Siya na nakapagtala ng mabuting gawain
sa Islam ay magkakamit ng biyaya mula rito at ang biyaya
ng lahat ng mga sumusunod sa kanya, nang walang anumang
katiting na mababawas sa kanyang sariling gantimpala. At
siya na nakapagtala ng masamang gawain ay
mapaparusahan mula rito gayundin ang lahat ng mga
sumusunod sa kanya, na walang makapagpapagaan kahit
katiting sa kanyang sariling parusa." Sa Hadith na ito
ipinaliwanag ang tungkol sa mabuti at masamang gawain at hindi
ang tungkol sa mabuting bagong katuruan at kasalungat nito.
Ang pagpapaliwanag sa Hadith na ito ay naganap makaraang
isang delegasyon ang dumating na nagmula (Muddar – isang
tribung Arabo) sa isang lugar sa Al-Madinah. Nang makita ni
Propeta Muhammad kung gaano ang kanilang kahirapan, ang
kanyang mukha ay nagbago at siya ay nagwika: "Sinumang
magbigay sa kanila ng kawanggawa mula sa kanyang Dinar,
Dirham, mga damit, trigo, datiles at iba pa, hanggang
kanyang sabihin: "O 'di kaya'y kahit kalahating datiles
lamang." Sa oras ding iyon, isang lalaki mula sa Al-Ansar
ang nagdala ng napakabigat na bigkis ng sari-saring bagay
na mapapakinabangan. Makaraang ito'y kanyang gawin,
maraming tao ang nag-unahan upang magbigay ng kanya-
kanyang kawanggawa. At sa huli umabot ito sa dalawang
bunton ng mga damit at pagkain. Sa pagkakataong iyon,
nasiyahan si Propeta Muhammad at kanyang binigkas ang
naturang Hadith." (Muslim)
Ito ay nagpapakita ng kaibahan sa pagitan ng mabuting gawain at
masamang gawain. Ang mabuting gawain ay laging nasa
hangganan ng mga kautusang nagmula sa Allâh at sa Sunnah ni
Propeta Muhammad ayon sa pagpapaliwanag: "Sinumang
manawagan ng patnubay ay makatatanggap ng biyaya tulad
ng sa sinumang sumunod sa kanya ng walang pagbabawas ni
katiting sa kanilang mga biyaya. At sinumang manawagan sa
masamang gawain ay mananagot sa mga kasalanan sa lahat
ng sumunod sa kanya na walang pagbabawas ni katiting sa
kanilang kasalanan." (Muslim) Sinabi pa ni Propeta
Muhammad : "Sinumang maggabay sa tao sa kabutihan ay

192
makatatanggap ng magkatulad na biyaya tulad ng sinumang
gumawa nito." (Muslim)
Ang pag-anyaya o pag-akay sa sinuman sa masamang gawain ay
katulad ng pagtawag ng isang kaibigan para uminom ng
nakalalasing na inumin, pagsusugal o pangangalunya na
ipinagbawal ng Allâh. Lahat ng kasalanang ito ay walang
kaugnayan sa Bid'ah (bagong pamamaraan na lihis sa aral ng
Qur'an at Sunnah ng Sugo ng Allâh), sapagka't ang Bid'ah sa
relihiyon ay nagtuturo ng mga bagong ritwal maliban sa mga
bagay na ipinag-utos ng Allâh – ang Makapangyarihan at ng
Kanyang propeta na si Propeta Muhammad . Kaya't ang Bid'ah,
mabuti man o masama ay sumasalungat sa Batas ng Islam na
ipinatupad ng Allâh – ang Makapangyarihan at ng Kanyang
propeta na si Propeta Muhammad . Ang Bid'ah ay mananatiling
karagdagang pagbabago sa gawaing pangrelihiyon gaano man
ang pinsala nito sa ating pananampalataya. Dahil dito ang Allâh
– ang Makapangyarihan ay nagsabi:
Sabihin (O Muhammad sa sangkatauhan): Kung tunay nga
na minamahal ninyo ang Allâh, magkagayon sundin ninyo
ako (tanggapin ang Kaisahan ng Allâh, sundin ang Banal na
Qur'an at ang Sunnah ni Propeta Muhammad ), mamahalin
kayo ng Allâh at patatawarin kayo sa inyong mga kasalanan.
At ang Allâh ay Ganap na Mapagpatawad – ang Mahabagin.
(Al-Imran-3:31)
Nilinaw ng Allâh ang Kanyang babala laban sa mga pagbabago
mula sa Sunnah ni Propeta Muhammad at ang Allâh ay
nagsabi:
Katotohanan, mula sa Sugo ng Allâh (Propeta Muhammad )
ay mayroon para sa inyo na isang mabuting halimbawa upang
sundin ng sinuman na umaasa sa Pakikipagtipan sa Allâh at
sa Huling Araw, at nag-aalaala sa Allâh ng labis. (Al-Ahzab-
33:21)

Dagdag pa ng Allâh:

At hayaan yaong mga sumasalungat sa kautusan ng Sugo

at mag-ingat, maaaring ang Fitnah ay mahulog sa kanila o
ang isang mahapding parusa ay ipadama sa kanila. (An-Nur-
24:63)
Sa iba pang talata ng Banal na Qur'an:

192
...At katotohanang marami ang umaakay sa sangkatauhan sa
pamamagitan ng kanilang sariling pagnanasa sanhi ng
kawalan ng kaalaman. Katiyakan, talastas ng inyong
Panginoon ang mga lumalabag. (Al-An'am-6:119)
Ang babala ng Allâh ay ipinaabot din sa mga talatang ito:
At sa karamihan ng tao ay mayroong nakikipagtalo tungkol sa
Allâh ng walang sapat na kaalaman o patnubay, o ng isang
Aklat na nagbibigay ng liwanag mula sa Allâh. Taas ang
kanyang leeg sa kapalaluan na sadyang malayo sa Landas ng
Allâh at namumuno sa iba upang lalong maligaw ng malayo
mula sa Landas ng Allâh. Sa kanya ay mayroong kahihiyan sa
mundong ito at sa Araw ng Pagbabangong Muli. Aming
ipalalasap sa kanya ang sakit ng parusa ng Apoy na nagliliyab.
Ito ay dulot sa ginawa ng iyong mga kamay, at katotohanan,
ang Allâh ay makatarungan sa Kanyang mga alipin. (Al-Hajj-
22:8-10)
Sa ating patuloy na pagtataguyod ng kabutihan at pag-iwas sa
masasamang gawain, halina't ating pag-aralan ang ilang Hadith
ni Propeta Muhammad na ipinaliwanag ng mga Pantas sa
Islam na tumatalakay sa usapin ng pagkaligaw mula sa mga
Sunnah ni Propeta Muhammad . Ang mga Hadith na ito ay
nagpapaalala sa mga nangaligaw ng landas laban sa Parusa ng
Allâh at ang iba ay ang pangakong biyaya mula sa Allâh para sa
mga nananangan sa Sunnah ni Propeta Muhammad .
• Iniulat ni Ibn 'Abbas (nawa'y kalugdan siya ng Allâh) na
si Propeta Muhammad ay nagwika: "Siya na
nananangan sa aking pamamaraan sa panahon na
ang aking pamayanan ay sinasalanta ng kabulukan
ay makatatanggap ng biyaya tulad ng isandaang
martir."
• Inulat ni Anas Bin Malik (nawa'y kalugdan siya ng
Allâh) na si Propeta Muhammad ay nagwika: "Hindi
tinatanggap ng Allâh ang pagpapakasakit ng
sinumang sumusunod sa Bid'ah hangga't hindi niya
iwan o talikdan ang mga ito."
• Ang Propeta ay nagwika: "Hindi tatanggapin ng
Allâh ang pag-aayuno, pagdarasal, Hajj, Umrah,
kawanggawa o pag-aalay mula sa kanya kung siya ay
malayo sa tamang katuruan ng Islam tulad ng buhok
na inalis sa arina (masa)."

192
• Sa isa pang Hadith na sinabi ni Propeta Muhammad :
"Ang mga pamayanang nauna sa inyo ay nasadlak sa
kapahamakan sapagka't nagtanong sila sa kanilang
mga Propeta ng maraming katanungan at hindi
sumunod sa kanilang mga yapak. Kaya naman,
iwasan ang anumang bagay na ipinagbabawal ko sa
inyo at sundin ang anumang aking ipinag-utos sa abot
ng inyong makakaya."
• Si Abdullah Bin Mas'ud (nawa'y kalugdan siya ng Allâh)
ay nagsabi: "Isang araw si Propeta Muhammad ay
gumuhit ng isang linya at sinabi sa amin, 'Ito ang
Landas ng Allâh.' At gumuhit muli ng isa pang linya
sa kanan at sa kaliwa ng naunang linya. At nagsabi:
'Sa bawa't sanga ng mga landas na ito ay mayroong
Demonyo na nag-aanyaya sa tao."
At si Propeta Muhammad ay bumasa ng talata mula sa
Banal na Qur'an:
At katotohanan, ito ang Aking Tamang Landas, kaya't
sundan ito at huwag sundan ang ibang landas,
sapagka't sila ay makapaghihiwalay sa inyo mula sa
Kanyang Landas. Ito ay Kanyang ipinag-utos sa inyo
upang kayo'y maging Al-Muttaqun (ang matuwid –
tingnan ang V-2:2) (Al-An'am-6:153)
• Ilan sa mga Kasamahan ni Propeta Muhammad ang
nagsabi: Kami ay nakaupo sa gilid ng pinto ng bahay ni
Abdullah Ibn Mas'ud sapagka't siya ay aming hinihintay
upang makasabay sa paglalakad patungo sa Masjid bago
sumapit ang pagdarasal ng Duhor. Nang oras ding iyon,
si Abu Musa Al Ash'ary ay dumating at nagtanong:
'Dumating na ba si Abu Abdul-Rahman?' Aming sinabi:
'Hindi pa!' At siya ay umupo na rin sa gilid namin
hanggang si Abdullah ay lumabas mula sa kanyang
bahay at amin siyang nilapitan. Unang lumapit si Abu
Musa at nagtanong sa kanya: 'O Abu Abdul-Rahman!
Nakakita ako ng isang bagay sa Masjid na hindi
katanggap-tanggap sa akin.' Bagama't ang aking nakita
ay walang iba kundi isang mabuting bagay, salamat sa
Allâh. Tinanong siya ni Abdullah: 'Ano ang iyong
nakita?' Sumagot si Abu Musa: 'Nakita ko ang ilang
taong nakaupo sa loob ng Masjid na naghihintay ng
tawag ng pagdarasal habang nakapaikot at mayroong
hawak na maliliit na bato sa kanilang mga kamay.'

192
Bawa't bilog ay may taong nag-uutos sa kanila na
magsabi ng isandaang 'Allâhu-Akbar' at kanilang
sinusunod. At muling nag-utos sa kanila na magsabi ng
Hallelu ng isandaang beses, sa muli ay sinunod nila ang
nag-utos at muli sinabi sa kanila, purihin ang Allâh ng
isandaang beses at kanilan rin itong sinunod.' Si
Abdullah ay nagtanong sa kanila: 'Ano ang iyong sinabi
sa kanila?' Sumagot si Abu Musa: 'Hindi ako nagsabi ng
anuman hangga't hindi ko naririnig ang iyong opinyon
tungkol dito.' Sa pagkakataong iyon sinabi ni Abdullah:
'Pakisabi mo sa kanila na bilangin na lamang nila ang
kanilang mga kasalanan at sila ay hindi mawawalan ng
alinman sa kanilang mga gantimpala.' Si Abdullah ay
tumuloy sa Masjid kasabay ng kanyang mga kasamahan.
Nilapitan niya ang isa sa nakapalibot at kanyang
kinausap: 'Ano ang inyong ginagawa?' Sila ay sumagot:
'O Abu Abdul-Rahman! Itong mga batong ito ay
nakatutulong sa amin kung ilang beses naming sinabi
ang: Attakbeer, Attahleel, Attasbeeh,' sinagot sila ni
Abdullah: 'Makabubuting bilangin ninyo ang inyong mga
kasalanan at tinitiyak ko sa inyo na hindi kayo
pagkakaitan ng anumang biyaya ng Allâh. Kasawian sa
inyong mga kasapi sa pamayanan ni Muhammad . Kay
bilis ng inyong pagkawasak, samantalang nasa sa inyo pa
ang mga Kasamahan ng Propeta . Ang mga damit ni
Propeta Muhammad ay hindi pa kumukupas at ang
kanyang dating upuan ay hindi pa nasisira. Malibang
nakatagpo kayo ng inyong pananampalataya na mas
mainam kaysa sa kay Propeta Muhammad o 'di kaya
kayo ay nagpasimula ng Bid'ah (pagbabago) tungo sa
pagkaligaw.' Pagkaraang ito ay kanilang marinig, sila ay
nagsabi: 'Sa ngalan ng Allâh, Abu Abdul-Rahman wala
kaming inisip kundi para sa Kabutihan.' Kaya't kanyang
sinabi sa kanila: 'Hindi lahat ng hangarin ay
makatatanggap ng Kabutihan.' Si Propeta Muhammad
ay minsang nagsabi sa atin: "May ilang tao ang
nagbabasa ng Banal na Qur'an subali't hindi ito
tumatagos sa kanilang mga lalamunan." 'Ako ay
sumusumpa sa Ngalan ng Allâh na karamihan sa kanila
ay nabibilang sa inyo.' At iniwan sila ni Abdullah. Si
Amr Ibn Salama ay nagsabi: 'Karamihan sa mga taong
nakaupo sa palibot na iyon ay nakipaglaban sa mga
Khawarif laban sa atin sa Digmaan ng Annhrawan.'

192
 • Sa aklat ni Ashatby na pinamagatang "Al-Eattesam" ay
binanggit niya ang sinabi ni Ibn Habeeb na inulat ni Al-
Magshoon: "Aking narinig si Malik na minsa'y nagsabi:
Sinuman ang magdala ng mga pagbabago (Bid'ah) sa
Islam at sabihing ito ay mabuti, inaakusahan niya si
Propeta Muhammad ng panlilinlang."
Bilang patunay, ito ang sinabi ng Allâh – ang
Makapangyarihan:
Sa araw na ito ay ginawa Kong ganap ang
inyong relihiyon para sa inyo... (Al-Maidah-5:3)
• Maging si Ibn Taymiyya (nawa'y kalugdan siya ng
Allâh) ay nagsabi: "Anumang ritwal na pangrelihiyon ay
nararapat na ibatay sa Batas ng Islam (Shariah) at sa
Sunnah ng Propeta at hindi sa anumang bagong
katuruan (Bid'ah), sapagka't ang Islam ay nakasalalay sa
dalawang panuntunan."
Makaraang banggitin ang mga bagay tungkol sa (Bid'ah)
pagbabago sa relihiyong Islam, nakalulungkot na sa loob ng
nakaraang mga dekada ay marami pa ring (Bid'ah) bagong
katuruan ang idinagdag sa ating relihiyon. Ito ang nagligaw sa
mga mangmang at sa mga hindi pinahalagahan ang pag-aaral ng
tamang katuruan sa kanilang pananampalataya. Silang mga
nagpalaganap ng bagong katuruan ay may layuning sirain at
dungisan ang Islam. Ang mga nakabasa ng kasaysayan ng Islam
ay mapupunang sa mga panahong yaon ang mga (Bid'ah) bagong
katuruan ay nagmula sa masama tungo sa mas higit pang
kasamaan at nagtala ng pangamba sa Islamikong paniniwala.
Karagdagan pa rito, silang mga sumunod sa mga bagong
katuruang ito ay napadpad sa kalaliman ng kawalan ng
pananampalataya na siyang ipinagbabawal ng Allâh. Ang mga
bagong katuruang ito ay nagbunga ng pagpapakita ng suporta sa
maraming nakasisirang mga sekta na nagmula sa mga Khawarij,
Shites, Al Sabaeyya, Al Mutakallema at Al Ismailiyya. Marami
pang nagsulputang maliliit na sekta tulad ng Al Qaramita, Al
Hashashon, Al Fatimiya, Al Bahara, Al Aghakhaniyya, Al
Nusairiyya at Al Durziyya, lahat ng ito ay nagmula sa Al
Ismailiyya. Ito ay bukod pa sa kasalukuyang mga sekta tulad ng
Al Qadyaniyya, Al Babiyya, Al Baha'eia, Al Kamiliyya, Al
Rifa'iyya, Al Khattabiyya, Al Qadiriyya, Al Jilaniyya, Al
Tiganiyya, Al Shazliyya at Al Disouqiya.

192
Ang pagbabago at iba't ibang sektang sumibol sa ilalim ng
Relihiyong Islam at sa Islamikong pamayanan sa pangkalahatan
na lumaganap mula Kanluran na umabot sa Timog-silangan
Asya ay mga balaking isinulong ng Zionism at Internatinal
Masonry. Sa bansang Europa, isang halimbawa, kapag ang isang
Islamikong samahan na sumusunod sa panuntunan ng relihiyon
ang humingi ng permisong magtayo ng Masjid sa lungsod, lahat
ng pagbabawal at balakid ay kanilang makakamtan. Samantalang
kapag ang permisong ito ay kinailangan ng isa sa mga naliligaw
na sekta tulad halimbawa ng Al Baha'eia, Al Babiyya o Al
Qadyaniyya, hindi lamang sila pinagkakalooban ng pahintulot
bagkus ay nakakamtan pa nila ang lahat ng maaaring kailanganin
sa pagtatayo ng nasabing Masjid. Karagdagan pa rito na sila ay
pangangalagaan ng bansang Europa laban sa panatikong mga
Muslim at anti-Muslim Zionist. Nasaksihan ko mismo ang
naturang mga kaganapang iyon noong ako ay nasa bansang
Europa. Kapag ang isang naligaw na Muslim na manunulat ang
nang-insulto sa mga Muslim sa isa sa kanyang mga aklat at
nagpahayag ng hindi paggalang kay Propeta Muhammad ,
kaagad nila itong inilalathala sa iba't ibang salita at
ipinamamahagi sa buong mundo. Makakatanggap pa ng
kaukulang parangal ang naturang manunulat at pagkakalooban
ng mataas na pagkilala bilang kanyang gantimpala. Katunayan,
ito ang naganap sa isang kaso ng isang animo'y demonyong
baboy na si Salman Rushdi at ilang Arabong manunulat na hindi
na pinangalanan.
Lahat ng ito ay nakapaloob sa mahalagang katanungan: "Bakit
ang mga krusadang tulad ng Masonry at Zionism ay tumutulong
sa lahat ng mga nangaligaw at nangalihis na Muslim?"
Makaraan ang Islamikong pananakop na nagsimula sa panahon
ni Propeta Muhammad at ipinagpatuloy ni Abu Bakr at
sinundan ni Omar Ibnul-Khattab (nawa'y kalugdan sila ng
Allâh), na nagpatuloy at lumawak sa panahon ng Ummayad at
Abbasyde Caliphates hanggang ang Emperyong Islamiko ay
kumalat sa baybaying bahagi ng Europa, Russia at silangang
bahagi ng Tsina, India at Indonesia at sa ilang mga bansa sa
timog-hilaga at sa pagitan ng bansang Aprika. Ang pananakop na
ito ay naging daan upang magwakas ang pamumuno ng Persian
at Roman Empire. Nang mga panahong iyon, sila ang mga
makapangyarihan at nagpapalakad ng buong mundo.
Napag-alaman ng mga krusadang ito na ang kapangyarihan ng
mga Muslim ay hindi nakasalalay sa kanilang bilang, sapagka't
sila ay higit na kakaunti kung ikukumpara sa kanilang mga

192
nagapi sa lahat ng labanan. Ang dahilan sa pagkapanalo ng mga
Muslim ay ang kanilang matatag na pananampalataya sa Islam at
kanilang pagsunod sa Banal na Qur'an at sa Sunnah ni Propeta
Muhammad . Kaya't ang mga krusadang nabanggit ay hindi
naniwalang magagapi nila ang mga Muslim sa isang normal na
digmaan. Bagkus, kanilang inakala na ang ilang nakakubling
bagay na hindi tuwirang nakaugnay sa mga Muslim sa kanilang
relihiyon – ang pinagmulan ng kanilang lakas at kapangyarihan
upang ang kanilang mga plano ay magtagumpay. Ang mga
kumalaban sa Islam ay nagmula mismo sa mga naunang bansa
ng Islam ayon sa aklat ng kasaysayan. Ang mga Muslim sa
panahong iyon ay inilarawan ng ganito sa Banal ng Qur'an:
At sundin ninyo ang Allâh at ang Kanyang Sugo, at huwag
kayong makipagtalo sa isa't isa baka kayo ay mawalan ng
tapang at ang inyong lakas ay mapawi at laging maging
matiisin. Katiyakan, ang Allâh ay nananatili sa mga As-
Sabirun (matiisin). (Al Anfal-8:46)
Ito ang mismong nangyari sa Andalusia, kung saan ang mga
Muslim ay namayani sa bansang Espanya at Portugal sa loob ng
halos 800 daang taon. Nang ang mga krusadang ito ay
magsimulang maghasik ng hidwaan upang magkahiwa-hiwalay
ang mga Muslim, ang bawa't pinuno (Emir) ay nagkanya-kanya
ng lungsod at ipinailalim sa sariling pamamalakad at pinalawak
pa ng mga krusadang ito ang di-pagkakaintindihan sa loob ng
kanilang pamamahala. Sila ay naglaban-laban hanggang ang
kanilang mga armas ay halos maubos. Sa pagkakataong iyon,
doon nagsama-sama ang mga krusadang ito at inatake ang
kanilang mga kaharian. Kanilang ginawang alipin ang mga
kalalakihan, kababaihan at mga bata. Ang ilang mga nakaligtas
ay tumakas patungo sa baybayin ng Aprika – na mas kilala sa
kasalukuyan bilang bansang Maghreb.
Pagkaraan ng masalimuot na mga kaganapang iyon, ang mga
Arabo ay nagsisi sa kanilang di-pagkakaunawaan at tinawag nila
ang Andalusia na isang "Naglahong Paraiso." Katunayan ang
paraisong ito ay nananatiling nawawala hanggang sa
kasalukuyan. Subali't hindi pa rin tayo natuto sa mga nangyari.
Sa kasalukuyan, ang hindi pagkakaunawaan at pagkakaiba ay
laganap pa rin sa mga Arabo at sa mga bansang Muslim. Ito ang
kinasapitan ng pagpapabaya ng mga Muslim sa kanilang
pamayanan. Sa ngayon, ang Hadith ni Propeta Muhammad ay
nagkatotoo: "Mangyayari na ang mga pamayanan ay
magsasama-sama saan mang lugar laban sa inyong mga
Muslim tulad ng mga gutom na nakapalibot sa pinggan na

192
puno ng pagkain. At si Propeta Muhammad ay tinanong:
"Kami bang mga Muslim ay kanilang mamaliitin, Sugo ng
Allâh?" Sumagot si Propeta Muhammad : "Hindi!, subali't
kayo ay mawawalan ng halaga tulad ng mga lumulutang-
lutang sa dumadaloy na baha. Ang kahinaan ang
mamamayani sa inyong mga puso at ang takot ay aalisin sa
puso ng inyong mga kalaban, sapagka't higit na mamahalin
ninyo ang makamundong bagay at kamumuhian ninyo ang
kamatayan."
Katunayan, ito ang nangyayari ngayon sa ating mga sarili sanhi
ng ating mga ginawa kaugnay ng ating pagmamahal sa mga
makamundong bagay at sa ating 'di pagkakaunawaan at
kapabayaan. Ang mga mapagsamantala at mga hindi
mananampalataya ay nagtipon-tipon laban sa atin. Ang mga
Hudyo bagama't nahigitan natin ang kanilang bilang ay
tinanggalan ng Allâh ng takot ang kanilang mga puso laban sa
atin. Kaya't kanilang sapilitang inagaw ang ating mga ari-arian at
sinakop ang ating mga lupain. Kanilang ipinagpatuloy ang
pananakop habang tayo ay nananatiling may takot at walang
kakayahan upang ipagtanggol ang ating mga sarili. Bakit? Ito ay
sanhi ng ating kahinaan sa pananampalataya at ang labis na
pagmamahal sa mga makamundong bagay. Ang ating mga
pamayanan ay nagmistulang kabit-kabit na mga kasalanan at ang
mga Muslim ay walang kakayahang ilarawan kung ano ang tama
at kung ano ang mali, kung ano ang pinahihintulutan at kung ano
ang ipinagbabawal, kung ano ang nauukol sa pananampalataya at
ang Sunnah ni Propeta Muhammad , at kung ano ang nauukol
sa mga bagong katuruan. Pinabayaan at kinalimutan nating mga
Muslim ang ating pagdarasal. Karagdagan pang tayo ay naging
alipin ng ating sariling pagnanasa at mga hangarin. Sa
kasalukuyan, ang mga Muslim ay nasasangkot sa mga patubuan
at walang sapat na kaalaman na ito ay patubuan. Ang ilang mga
Muslim ay hindi nagbabayad ng itinakdang kawanggawa (Zakat)
at lumalabag sa mga banal na pamantayan sa tahanan, sa mga
lansangan, sa telebisyon, sa mga satellite channels at sa Internet.
Sa kabaligtaran, tinawag natin itong kalayaan, pag-asenso at pag-
unlad, subali't ang lahat ng ito ay nagmula sa mapanlinlang na
Demonyo na hinayaan nating manguna sa ating araw-araw na
pamumuhay. Sa katunayan, ang lahat ng ito ay paninira sa
pamantayan ng moralidad at matayog na prinsipyo ng Islam. Sa
ating patuloy na pagsasabuhay ng maling gawaing ito at hindi
natin sisimulang baguhin ang ating mga sariling nalugmok na sa
kasalanan, tayong mga Musim ay patungo sa malalim na
pagkaligaw sa pananampalataya na maghahatid sa ating

192
kasawian sa buhay sa mundong ito at higit sa lahat – sa Kabilang
Buhay.
Ating alamin ang dahilan ng ating pagkawasak at di-
pagkakaunawaan mula sa isang pamayanan sa panahon ng
Umayyad at Abbaside. Tayo ay nagmula sa isang pamayanan
lamang hanggang ang emperyong Ottoman ay bumagsak tulad
ng naganap sa Andalusia at tayo ay nahati sa maraming mga
nasyon at maliit na mga bansa. Kung ating aalamin ang mga
dahilan sa likod nang ating pagkawasak, ating matutuklasang ang
lahat ng ito ay dulot ng tradisyonal na kaaway ng Islam – ang
mga krusada, ang mga Masonic at Zionist. Sila ang dahilan sa
pagbagsak ng emperyong Ottoman at naghasik ng hidwaan at
hindi pagkakaunawaan sa mga Muslim, hanggang magkahiwa-
hiwalay ang pamayanang Islamiko na humantong sa mga maliliit
na bansa. Karagdagan pang ang ibang Muslim ay tinalikdan ang
mga batas mula sa Banal na Qur'an at tinularan ang batas na
nagmula sa mga Pranses at Ingles.
Ngayon ang tamang pagkakataon upang ating gawing halimbawa
ang mga naganap sa nakaraan at gumising sa pagkatulog bago
maging huli ang lahat. Hindi ba ito ang tamang oras upang
sundin ang Batas ng Allâh at ang Kanyang Banal na Kautusan na
naaayon sa Kanyang sinabi:
At lahat kayo ay sama-samang tumangan nang mahigpit sa
Lubid ng Allah (Islam), at huwag maghiwa-hiwalay sa isa't
isa. (Al-Imran-3:103)
Hindi ba dapat lamang na sumunod tayo sa Banal na Aklat at sa
Sunnah ni Propeta Muhammad ? Si Imam Ashafi'l (nawa'y
kalugdan siya ng Allâh) ay nagsabi: "Ang huli sa pamayanang
ito ay hindi maaaring maging maayos kung hindi naging maayos
ang pinagmulan ng pamayanang ito."
Pagkaraang maisalaysay ang ilang mga dahilan ng di-
pagkakasundo, kahinaan at paghamak sa mga Muslim, ating
balikan ang ating pangunahing usapin – ang tungkol sa Bid'ah
(bagong katuruan), ito ay ang Sufism at ang pagtatambal ng
pagsamba sa Allâh. Sa kanilang paghahangad na mapahina ang
mga pamayanang Muslim, ang mga krusadang nabanggit ay
naglatag ng maraming plano at nagkaisa upang wasakin ang
Islam. Noong ika-19 at ika-20 siglo, ang krusadang ito ay
nagpadala ng mga Orientalist, isa pagkaraan ng isa sa Arab
Peninsula. Sa pamamagitan ng kanilang maayos na plano, ang
mga Orientalist na nabanggit ay kailangang tularan ang

192
pananamit ng mga Muslim at makisalamuha sa kanilang
pamayanan. At pinasok din nila ang mga bansa kung saan
maaari nilang ipalaganap ang kanilang mithiin na wasakin ang
Islam. Sila ay inatasang mag-aral na mabuti tungkol sa Islam at
alamin kung hanggang saan at kung papaano ipinamumuhay ng
mga Muslim ang kanilang relihiyon. Kasama sa kanilang layunin
ay alamin ang anumang bagay na maaaring gamitin upang
maipatupad ang kanilang masamang balak na hanapin ang bagay
na makasisira sa paninindigan ng isang tao ayon sa kanilang
katalinuhan o kaya sa ibang Banal na mga mensahe na kanilang
pinag-aralan. Sinubukan din nilang patunayan na ang Banal na
Qur'an ay nagkakasalungatan. Upang mapatunayan, kanilang
sinikap na humanap ng katibayan na magpapawalang-bisa at
mga magkakahawig na mga talata ng Banal na Qur'an. Subalit
inilarawan ng Allâh – ang Makapangyarihan ang kanilang
pagsisikap na ito sa Banal na Qur'an:
Siya ang nagpadala sa iyo (Muhammad ) ng Aklat na ito
(ang Banal ang Qur'an). Dito ay may mga talata na sadyang
malinaw, sila ang mga haligi ng Aklat na ito, ang mga talata
ng Al-Ahkam (mga kautusan at iba pa), Al-Fara'id (mga
itinakdang gawain) at Al-Hudud (tamang parusa sa mga
magnanakaw at nakikiapid) at ilang hindi gaanong malinaw.
Kaya't sa iba na ang kanilang puso ay naliligaw (mula sa
katotohanan), sila ay sumusunod sa mga bagay na hindi ganap
na maliwanag, na naghahangad ng Al-Fitnah (pagsamba sa
mga diyus-diyosan at mga pagsubok), at naghahanap sa lingid
na mga kahulugan… (Al-Imran-3:7)
Hinahangad ng mga Orientalist na ito na manaig ang pag-
aalinlangan sa puso ng mga Muslim, kaugnay sa mga Sunnah ni
Propeta Muhammad . Kaugnay nito, ginagamit nila ang
mahihinang Hadith at nagpapakalat sila ng pagsasalungatan sa
pagitan ng mga pantas sa Islam.
Katunayan, ang ilan sa mga Orientalist na ito ay nagtagumpay na
makamtan ang kanilang hangarin hanggang sa pinakamahusay na
paraan. Ang ilan sa mga ito ay nagkaroon ng pagkakataong
makialam sa mga Bedouins at mga Arabo. Ang ilan naman ay
yumakap sa Islam upang magpanggap lamang at makuha ang
simpatiya ng mga Arabo. Sa ganoong pamamaraan, tinanggap ng
mga Arabo ang kanilang mapanirang puna, sa pag-aakalang sila
ang mabubuti sa Islam. Makaraang matamo ang kanilang
tagumpay, sila ay bumalik sa kanilang pinagmulang bansa at
nanatili sa kanilang mga relihiyon.

192
Subali't hindi maikakailang ang ilan sa kanila ay naging mabuti
at matapat na mga Muslim. Sapagka't kanilang napag-aralan ang
Banal na Qur'an at naunawaan ito ng lubusan. Pinahintulutan ng
Allâh na sila ay magabayan sa Tuwid na Landas at sila ay naging
matuwid na mga Muslim. Sa halip na sirain nila ang Islam, sa
pamamagitan ng Gabay na nagmula sa Allâh, sila ay gumawa ng
bagay na kabaligtaran sa kanilang tunay na layunin. Sila ay
naging mabuting tagapagpalaganap at tagapagtanggol ng Islam –
ang Nag-iisang Relihiyon na nagmula sa Nag-iisang Panginoon.
Ayon sa sinabi ng Allâh: "Katotohanan, ang tunay na relihiyon
sa Allâh ay Islam."
Ang talaan ng pangalan ng mga Orientalist na ito ay sadyang
mahaba, subali't babanggitin lamang natin ang dalawa sa
pinakatanyag sa kanila:
1. Si Saint John Philipi ay isang Briton Orientalist na
matapat na yumakap sa Islam at tinawag ang kanyang
sarili na Abdullah Philipi. Siya ay naglakbay sa Arab
peninsula at nakaabot hanggang sa disyerto ng Arrub
Al-Khali. Siya ang kauna-unahang nakatuklas ng
inskripsiyon ng Tribu ng Thamud sa lungsod ni Saleh
(nawa'y sumakanya ang kapayapaan). Isinulat niyang
lahat ang kanyang nakita sa buong Arab Peninsula.
2. Ang pangalawa ay si Thomas Lawrence na isang opisyal
ng British Army. Ipinadala siya ng British Intelligence
Agency sa Arab Peninsula. Si Lawrence ay
nagkunwaring isang Muslim at nagsusuot ng
pambansang kasuotan ng mga Arabo (Head cord at
Kaffieh). Ginawa niya ang isang pangunahing tungkulin
sa pagtulong sa Al Ashraf na siyang nagpapalakad ng
Assham at Al Hijazz upang hikayatin silang mag-alsa
laban sa mga Turks sa Asitanan (na ngayon ay Istanbul)
na siyang naging simbolo ng pagbagsak ng emperyong
Ottoman. Siya ay mas kilala sa tawag na "Lawrence of
the Arabs." Iba't ibang krusada ang nagtangkang
wasakin ang paniniwala ng mga Muslim sa mga unang
taon ng Islam na naging dahilan ng kakaibang pag-
uugali, at tumanggap ng kakaibang paniniwala mula sa
mapangligaw na mga Sufis. Tulad ng nabanggit sa itaas,
lahat ng pagkasirang ito ay nagmula sa ilalim ng kapa ng
bagong katuruan na kanilang itinaguyod. Ang mga
Demonyo ang siyang nagpalawig sa pagpapaganda ng
di-paniniwala at mga kasalanan sa mga Muslim. Ang

192
 nakapipinsalang Bid'ah (bagong katuruan) ay ang
paniniwala sa mga kasabihang sumusunod:

Ang tinaguriang "The Union"

Sa kanilang paniniwala, sinasabi nilang ang Allâh ay sumanib sa
nilikhang Kanyang pinili upang doon manirahan. Ito ay tinawag
nilang: "Ang Lumikha at ang pagsanid ng nilikha o ang tinawag
nilang pantheism. Kaya't ang katawang ito ay naging diyos na
lumalakad sa daigdig at naninirahang kasama ang mga tao. Sa
pamamagitan ng paniniwalang ito, sinasabi nilang ang nilikha
kung saan naninirahan ang katawan ng Allâh ay naliligo, umiihi
at dumumi. Sadyang kagimbal-gimbal ang kanilang mga
sinasabi! Luwalhatiin ang Allâh na sadyang malayo sa Kanya
ang lahat ng kanilang iniaakibat. Tunghayan natin ang Kanyang
sinabi:
Hindi sila nagbigay ng makatuwirang pagtuturing sa Allâh na
nararapat sa kanya. At sa Araw ng Pagkabuhay ang buong
sanlibutan ay dakot ng Kanyang Kamay at ang kalangitan ay
ilulukot (o ilululon) sa Kanyang Kanang Kamay. Luwalhatiin
Siya, Higit Siyang Mataas sa lahat ng mga itinatambal sa
Kanya! (Az-Zumar-39:67)
Ang una at pinakatanyag na nagtaguyod sa pagsasabi ng "Union
and Immanentism" mula sa mga Sufis ay si Al Hallag, nawa'y
parusahan siya ng Allâh sa kanyang pagsasabi ng: "Sinuman ang
dalisayin ang kanyang kaluluwa sa pagsunod sa Allâh at sugpuin
ang kanyang pagnanasa at kaligayahan ay itataas sa antas na
malapit sa Allâh. Siya ay magpapatuloy sa pag-angat hanggang
maabot niya ang hangganan ng isang nilalang. Ang kaluluwa ng
Allâh ay papasok sa kanyang katawan katulad ng nangyari kay
Hesus at Maria. Pagkatapos, anuman ang kanyang hangarin ay
magkakatotoo at ang lahat ng kanyang mga ginawa ay
maitutulad sa Allâh – ang Makapangyarihan." (Sadyang
napakalayo ng Allâh sa lahat ng kasinungalingan at paratang
na kanilang sinasabi tungkol sa Kanya).
Ito ang mensahe ni Al Hallag ayon sa iniulat ng kanyang mga
tagasunod: "O kayong may pagnanasa na siyang pinakamataas
na pagnanasa! Kami ay sumasaksi na kayo ay may kakaibang
imahe ng bawa't isa at sa bawa't taon. Sa aming kapanahunan,
ikaw ay nasa imahe ni Al Hussein Ibn Mansour. Kami ay
humihingi ng Iyong pangangalaga at Habag – ang Nakaaalam ng
mga Hindi Nakikita."

192
Ang mga taong ito ay naligaw ng malayo sa kanilang kawalan ng
pananampalataya nang mas higit pang malayo kung ikukumpara
sa mga komunista, sa mga tagapagmana ng Magi o yaong mga
sumasamba sa baka. Ito ay malinaw kung ating babasahin ang
mga sumusunod na tula. Sinabi nila na ang kanilang sheikh na si
Abdul Qader Al Jilany ang nagsulat nito. Ganito ang
pagkakasulat ng tula:
Ang aking dambana ay Tahanan ng Allâh, sinumang dumalaw
dito, kailangang magmadali na may pagmamalaki at dangal.
Ang aking kautusan ay kautusan rin ng Allâh, kapag aking
sinabing "Mangyari" ang lahat ng ito ay kapahintulutan ng
Allâh na ipinagkaloob sa aking kakayahan.
Aking napagmasdan ang lahat ng nasa itaas ng mga kalangitan
at ang Trono kung saan ay aking tangan.
Ang pagsikat at ang paglubog ng araw at lahat ng mga bansa ng
Allâh.
Ay nasa dulo ng aking mga daliri sa paa na aking binabaligtad
tulad ng isang laruan, at ako ay nakapaglalakbay dito sa isang
kisap-mata lamang.
Kung kayo ay mananalangin sa amin sa oras ng kalamidad,
Akin kayong ililigtas sa pamamagitan ng aking kagustuhan.
Aking mga tagasunod, sa silangan o sa kanluran, saan mang
bansa kayo naroroon, kapag aking ilalagay ang aking lihim sa
bundok, ito ay babagsak sa lupa.
Aking mga tagasunod, halina't tumayo, maglaro at umawit
gawin ninyo ang lahat ng inyong naisin, sapagka't nasa itaas
ang aking pangalan.
At kung ihahagis ko ang aking lihim sa apoy, ito ay maglalaho
sa pamamagitan ng Kadakilaan ng aking kapangyarihan.

Ang Pinagsanib na Buhay ("Unity of the existence")

Ano ang dapat gawin sa katanungan na binigyang-babala ng
Allâh? Ayon sa inulat ni Propeta Muhammad , inutus sa ating
huwag magtanong ng mga katanungan tulad ng: Nasaan ang
Allâh? Ano ang kawangis Niya? Bagama't ang mga di-
nananampalataya ay naniniwala sa Banal na Qur'an, kanilang
binigyan ng sariling kahulugan ang mga talatang ito. Subali't

192
winakasan ng Allâh ang kanilang imahinasyon kaugnay ng
Kanyang anyo. Ang Allâh ay nagsabi:
...Walang anumang bagay ang makatutulad sa Kanya, Siya
ang Ganap na Nakaririnig – ang Ganap na Nakakikita. (Ash-
Shura-42:11)
Subali't ang mga pinuno ng Sufi na naghahangad na wasakin ang
relihiyon tulad nina Al Hallag, Ibnul Farid, Ibn Sab'een, Ibnul-
Arabi at iba pa na kumuha ng kanilang kaalaman mula sa
pinagkunan ng Shiites ay hindi nasiyahan hangga't hindi nila
naragdagan ang teolohiya na magiging angkop sa tinawatawag
na "Existentialism". Ang doktrina ng 'di pagkilala sa Diyos
(atheist) na katulad ng kina Sarte at Freud. Kanilang
ipinalaganap ang "Unity of the Existence." Dito ay kanilang
ipinakakahulugan na ang Allâh ay matatagpuan sa lahat ng mga
nasa kalawakan, tulad ng mga solido o nakikitang bagay, tubig,
hangin at sa lahat ng nilalang tulad ng tao, gayundin ang mga
nilikhang di-nakikita, mga hayop, mga ibon, isda, mga
karagatan, mga ilog, mga bundok, mga puno, at buhangin. Sila
ay kumuha ng patunay mula sa mga salita ng Allâh: "At Siya ay
nasa inyo (sa pamamagitan ng Kanyang Kaalaman) saan
mang lugar kayo naroroon."

Sinabi pa ng Allâh:
At Siya na nag-aangkin ng mga susi ng Ghaib (lahat
ng di-nakikita), walang sinumang nakaaalam maliban
lamang sa Kanya. At batid Niya anuman ang nasa
kalupaan at nasa mga karagatan, wala ni isang dahon
ang nalaglag na hindi Niya nalalaman. Wala ni isa
mang butil sa kadiliman sa kalupaan o anumang
sariwa o tuyo na hindi nakatala sa Maliwanag na
Talaan. (Al-Anam-6:59)
Kanilang ipinaliwanag ang Kaalaman ng Allâh tungkol sa
Kanyang mga nilikha at sinabing Siya ay sumanib sa Kanyang
mga nilikha na namamalagi sa bawa't atomo sa kanilang mga
sarili. Ito ay pawang mga di-makatotohanan at madaling
pasinungalingan. Nawa'y isumpa sila ng Allâh sa kanilang teorya
na nagsasabing ang Allâh ay nasa Kanyang mga nilikha maging
dumi o bagay na hindi dalisay! Samantalang maliwanag ang
sinasabi sa mga talatang nabanggit sa itaas na nagpapakita na

192
walang pag-aalinlangan na ang Allâh ay nasa atin sa
pamamagitan ng Kanyang Kaalaman, Pandinig at Paningin. Ang
Allâh ay mapapasa atin kahit na Siya ay nasa Kanyang Trono sa
ibabaw ng pitong mga kalangitan. Ang Allâh ay malayo sa lahat
ng kanilang mga maling haka-haka at mga paratang. Sapagka't
ang Allâh ang nagmamay-ari ng Dakilang Luklukan at ang ilan
sa Kanyang mga Katangian at Kakayahan ay binanggit sa aklat
na ito sa kabanata na pinamagatang "Sino ang Allâh?"
Isa sa mga tagasunod ng sektang ito ay si Abdul Kareem Ibrahim
Al-Jilani na kilala bilang si Al Jeely na namatay noong 830 A.H.
na sumulat ng isang tulang nagpapaliwanag ng kanyang
paniniwala sa "Unity of Existense" na mababasa ng ganito:
Ang mga nilikha ay katulad ng isang yelo.
At Ikaw para sa kanila ay katulad ng tubig na sumasama sa
kapwa tubig.
Bilang paniniwala ng mga taong ito sa "Unity of the Existense",
sila rin ay hindi naniniwala sa "Unity of Religion". Ito ay
malinaw sa kanyang tula na mababasa ng ganito:
Pinapayagan ko ang aking sarili na magtungo saan man ako
igabay ng aking pagnanasa.
At hindi ako tumututol sa hatol ng aking mahal sa buhay.
Kaya't kapag nakita mo akong yumuyuko sa loob ng Masjid at
kung minsa'y makita mo ako sa ibang mga simbahan.
At kung ang batas ng Islam ay nagsabing ako'y makasalanan
Sa pamamagitan ng mga dahilan na ako ay masunurin.

Nawa'y isumpa sila ng Allâh at ang kanilang mga sekta sa

kanilang pananatili sa pagiging di-mananampalataya. Nawa'y
isumpa ng Allâh ang mga sumusunod sa kanila hanggang sa
Araw ng Paghuhukom. Ameen!
Ang patuloy na paglipas ng panahon ay mabilis na nagdaan
upang maghanap ng tagasunod ang mga ateismo na siyang
nagdulot ng salot sa pamayanang ito. Pinalawak nila ang
kanilang mga kaisipan at mga huwad na pamamaraan. Bagama't
hindi sila nagpatuloy sa pagpapalaganap upang magtagumpay
ang 'The Union' at ang 'The Incarnation'. Kanila na ring iniwan
ang kasabihang Unity of Existense. Lahat ng ito ay naganap

192
makaraang matuklasan ng tao ang kanilang mga pagkakamali.
Sa panahong ito ang ganitong kasabihan at ideya ay madaling
pinasinungalingan ng mga pantas ng Islam na siyang tumugon sa
mga di-nananampalataya at pinawalan ng saysay ang kanilang
pakikipagtalo sa pamamagitan ng malinaw na mga ebidensiya.
At tuluyan nilang tinanggal ang tabing ng mga maling alegasyon
sa pamamagitan ng pagpapalawak ng makabagong paraan ng
pagbabalita.
Gayunpaman, iniligaw pa rin nila ang kanilang mga inosenteng
tagasunod sa pamamagitan ng pagdiriwang ng kaarawan at
pagdalangin sa mga dambana ng mga taong namatay sa kanilang
mga libingan at sinasabing ang mga ito ay dambana ng mga
banal na tao. Sa ganitong paraan, kanilang naisantabi ang
kanilang mga bagong katuruan at huwad na paniniwala na mas
higit na nakakatakot sa loob ng pamayanang Muslim. Ang
kanilang ideya ay nakapagtala ng nakasisira at masamang epekto
sa utak ng napakaraming tao.
Katunayan, ang mga pinuno ng bagong grupo ng Sufism na
naghahatid sa kanilang pagkaligaw at naglalayo sa mga ideya ng
mga mangmang at ignoranteng Muslim ay may nakatagong
bagong layunin. Ang mga di-ipinahayag na layuning ito ay
ginawa upang pagsamantalahan ang milyon-milyong mga
mangmang upang hikayatin sa materyal na bagay. Sa ibang
bahagi ng kabanatang ito ay ating tatalakayin ang ilang dahilan
ng kanilang pandaraya at panlilinlang sa tao.
Isa sa mga sinabi ni Propeta Muhammad : "Ang Islam ay
nagsimula na kakaiba, at ito'y manunumbalik muli sa mas
higit kaysa sa simula. Kaya't ang kabutihan ay para sa mga
banyaga!" At tinanong muli si Propeta Muhammad : "At
sino ang mga banyaga?" Si Propeta Muhammad ay
sumagot: "Silang nagbalik-muli sa aking mga Sunnah na
sinira ng mga tao."
Sa isa pang Hadith na inulat ni Al Bukhari, si Propeta
Muhammad ay nagsabi: "Siyang nagdagdag dito o 'di kaya
ay isang tagapagdagdag (sa Islam) ay isinumpa ng Allâh, ng
mga anghel at ng sanlibutan."
Ito ay sadyang napakalinaw at hindi na nangangailangan pa ng
anumang pagpapaliwanag. Nang ito ay maitatag, hindi kilala ng
Islam ang salitang "Sufismo" o kaya "Sufi". Hindi rin ito
natunghayan sa loob ng Banal na Qur'an at sa mga Sunnah ng
Propeta bilang dalawang mapapanaligang batayan ng ating

192
tamang pananampalataya. Kahit pa noong magsimula ang Islam,
ang mga Arabo ay sadyang walang kaalaman sa usaping
"Sufismo" na makikita sa kasalukuyan. Ang katagang
"Tasawwul" [Sufismo] sa lumang panitikan ng salitang Arabik
ay hindi nagpapakita ng anumang kaugnayan tulad ng inilalahad
ng mga kilalang Sufis na Arabo sa simula hanggang sa
kasalukuyan.
Sa kalagitnaan ng ikalawang siglo (A.H.), ang Sufismo ay
nagsimulang lumitaw mula sa mga Arabo na napalilibutan sa
kasalukuyan ng malawak na usaping pangpilosopiya at pang-
ideolohiya. Silang mga paham sa mga banyagang kaugalian o
kultura ay maaaring matuntun na ang Sufismo ay nagmula sa
ilang bansa na kilala sa kanilang paganong relihiyon tulad ng
Budhismo at Brahmas. Maaari nating balikan ang teoryang
Griyego na "Modern Platonism". Gayundin, ang Sufismo ay
lumitaw sa pamayanang Muslim sa panahon ng Abbasids at ito
ay naitatag sa panahon ng Fatimide sa Ehipto na nananatili
hanggang sa kasalukuyan. Katunayan, walang sinuman sa mga
mahuhusay na pantas ng Islam ang gumawa ng hakbang upang
wakasan ang sakit na ito, bagama't kanilang nasaksihan mga ang
ginagawang ritwal ng mga taong ito tulad halimbawa ng
pagdiriwang ng kaarawan sa harap ng mga dambana.
Kamakailan lamang, pagkaraang lumaganap ang mga Printing
Press sa larangan ng pagbabalita, ang pinuno ng masamang
grupong "Sufi" ay naglathala ng maraming sipi ng aklat tungkol
dito sa mga bansang Ehipto at Lebanon. Ang mga naturang aklat
ay nagtulak sa mga mamamayan upang mapabayaan ang mga
pangrelihiyong kautusan at inaanyayahan silang sumunod sa mga
bagong katuruan sa pagdarasal ng mga politeista. Kanilang
inaakit ang tao upang makagawa ng mga kasalanan hanggang
kanilang mapag-alaman ang paglilinaw ng Allâh sa Banal na
Qur'an:
O kaya'y mayroon silang itinatambal sa Allâh (na 'di tunay na
diyos) at nagtayo ng ibang pananampalataya na hindi
nagmula sa Allâh? At kung hindi lamang sa mahalagang
Salita (na nangawala na), ang bagay na ito ay gagawing
batayan sa pagitan nila. At katunayan, para sa mga Zalimun
(mga nagtatambal sa pagsamba at mga makasalanan) sa
kanila ay may nakalaang masakit na kaparusahan. (Ash-Shura-
42:21)
Ating matutunghayan sa kanilang mga aklat ang ilang mahinang
Hadith at mga kasinungalingan. Dagdag pa sa mga aklat na ito,

192
matatagpuan din natin ang maraming mga kabaliwan at
makasalanang mga kasabihan. Ang isang taong matalino at alerto
ang pag-iisip, kailanma'y hindi maaaring malinlang ng kanilang
mga kasinungalingan.
Ang mga taong ito ay hindi nabahala sa maaaring mangyari
kaugnay ng kanilang mga kasinungalingan na kanilang isinulat
sa kanilang mga aklat, higit sa lahat, ang mga bagong katuruan at
ang pagtatambal sa pagsamba na kanilang ipinalaganap. Hindi
rin nila alintana ang masamang bunga at pagkaligaw na kanilang
ibinahagi sa pamayanan ni Propeta Muhammad . Kung
kanilang pinahalagahan ang kapakanan ng Islam, ang kanilang
planong wasakin ito ay hindi na sana nakaabot sa mga Hudyo at
Kristiyano. Subali't ito ang sinabi ng Allâh – ang
Makapangyarihan tungkol sa mga taong ito:
Sila ang magpapasan ng ganap sa kanilang mga dalahin sa
Araw ng Muling Pagkabuhay, gayundin ng mga pasanin ng
iba na kanilang iniligaw na pawang salat sa kaalaman.
Kasamaan ang kanilang tiyak na mararanasan! (An-Nahl-16:25)
Narito ang isang kasaysayan upang bigyang-linaw ang
nabahirang pananampalataya na nanatili sa kaisipan ng mga
taga-Ehipto. Ang kasaysayang ito ay mismong naganap sa akin
noong ako ay pansamantalang namalagi roon.
Noong ika-20 siglo A.D., malimit akong maglakbay mula
Makkah papuntang Ehipto sa loob ng isang taon dahil sa aking
mga negosyo. Kalimitan, ako ay nananatili sa lungsod ng
Alexandria habang tinatapos ko ang mga transaksyon sa aking
pangangalakal. Kapag ako ay dumarating sa Cairo International
Airport at maglalakbay patungong Alexandria, mayroon itong
tatlong paraan ng pagbibiyahe. Ang isa rito ay maaaring sa
pamamagitan ng tren mula sa terminal sa Ramsis Square, ang isa
naman ay sa pamamagitan ng taksi na maglalakbay sa pagitan ng
mga luntiang taniman o kaya ay sa isang pang lansangan na
dinadaanan din ng taksi na maglalakbay naman sa isang mala-
disyertong lugar. Subali't ang mala-disyertong lansangang
nabanggit ay sadyang nakababagot na pagkaminsa'y nagiging
sanhi upang ang drayber ay dalawin ng antok habang
naglalakbay. Dahil sa haba ng paglalakbay na ang tanging
masasaksihan lamang ay ang iisang uri ng tanawin – ang walang
hanggang buhanginan. Walang ibang uri ng tanawin ang iyong
mapagmamasdan na maaaring pumukaw sa iyong damdamin.

192
Subali't sa daanang may mga taniman, ito ay sadyang kakaiba.
Mula sa Cairo hanggang Alexandria matatanaw mo ang mga
luntiang bukirin na natataniman ng masagang mga halaman at
iyong makikita ang kagandahan ng Nile Water Canals sa
magkabilang gilid. Habang ika'y naglalakbay, iyong makikita
ang iba't ibang pamayanan at lungsod ng mga taga-Ehipto na
hindi mo pagsasawaang pagmasdan. Ang pinakamahalagang
lugar na madaraanan ng mga naglalakbay sa rutang ito, ayon sa
kuro-kuro ng mga tagarito ay ang dambana na tinawag nilang Al
Sayyid al Badawi na matatagpuan sa lungsod ng Tanya. Ito ang
libingan ng isang bantog na Sufi na tinawag nilang banal at doon
sila ay nananalangin at nagdarasal. Kanilang pinaniniwalaan na
ang alabok sa libingan nito ay pinagpala. Sa dambanang iyon,
ang mga tao ay nagkakatay ng mga hayop bilang kanilang pag-
aalay. Nagdiriwang din sila ng kaarawan ng naturang tao na
dinadaluhan ng libu-libong mga mangmang na nagmula pa sa
iba't ibang pamayanan at lungsod, upang sila di-umano ay
makatanggap ng pagpapala at kasiyahan mula sa taong ito. Ang
mga taong ito ay naniniwala na ang Allâh ay hindi tutugon sa
kanilang mga panalangin maliban lamang sa pamamagitan ng
bangkay nito na nakalibing sa ilalim ng kanyang Masjid.
Para sa akin, minabuti kong maglakbay mula sa Cairo patungong
Alexandria na sakay ng isang tren upang aking mapagmasdan
ang luntiang mga taniman at ang magandang baybayin ng Nile
River at ang mga magsasakang nagtatrabaho sa mga bukirin.
Dagdag pang magiging mas mapayapa ang aking paglalakbay
kung sa tren ako sasakay kumpara sa mga kotse na kung minsan
ang mga nagmamaneho ay pabaya.
Isang araw sa aking paglalakbay, ganap na ika-10 ng umaga
nang marating ko ang Cairo International Airport. Pumara ako
ng isang taksi upang maghatid sa akin patungo sa himpilan ng
tren. Sumakay ako ng taksi habang bitbit ko ang aking dalawang
malalaking maleta. Binagtas namin ang mahabang lansangan
mula sa paliparan na hahantong sa lugar ng Mesrul-jadyada.
Ito'y isang mahabang lansangan na walang gusaling makikita
maliban sa Sheraton Hotel na nakatayo sa kaliwang bahagi nito.
Habang kami'y naglalakbay patungo sa himpilan ng tren,
kinakausap ko paminsan-minsan ang drayber ng taksi na
kalimitan namang nangyayari sa pagitan ng isang tsuper at ng
pashero. Sa aming pag-uusap, tinanong niya ako kung bakit nais
kong magtungo sa himpilan ng tren. Tinanong pa niya ako kung
ako raw ba ay nakatitiyak na makakakuha ng bakanteng upuan
para sa alas-dose o kaya'y ala-unang biyahe. Ayon sa tsuper, di-

192
umano, ay mayroong pagkakabuhol-buhol ng tren ng mga
panahong iyon at siya ay nangangambang baka ako'y maghintay
ng matagal habang naghihintay sanhi ng kawalan ko ng naunang
reserbasyon. Sinabi ko sa kanyang lagi naman akong nakakakuha
ng tiket bagama't kararating ko pa lamang, kaya't sinabi ko sa
kanyang huwag nang mag-alala at ako na ang bahala. Ayon sa
kanya upang ako ay makaiwas sa anumang aberya na maaari
kong maranasan sa loob ng himpilan, minabuti niyang siya na
lamang daw ang maghahatid sa akin papuntang Alexandria.
Naramdaman kong umaasa siya na makakuha ng magandang kita
sa pagmamaneho niya sa akin. At upang hindi na siya
malungkot, tinanggap ko na lamang ang kanyang alok bagama't
kalimitang sa tren ako sumasakay tulad ng aking unang
nabanggit.
Dahil na rin sa aking pagsang-ayon sa kanyang alok, tinanong
niya ako kung saang daan kami maaaring magdaan. At sinabi ko
sa kanyang mas nais kong magdaan sa may mga taniman
sapagka't ako ay nasisiyahang pagmasdan ang mga tanawin sa
mga bukirin. Nagulat ako nang kanyang sabihin na mas mainam
para sa aming paglalakbay kapag aking pipiliin ang lansangan
kung saan ay madaraanan namin ang dambana ni Al Sayyid Al
Badawi upang magkamit kami di-umano ng biyaya habang kami
ay naglalakbay. Bahagya akong nakaramdam ng pag-aatubili sa
aking sarili kung ako ay sasang-ayon sa kanyang sinabi,
sapagka't kung ako ay papayag, ito ay nangangahulugan nang
aking pagsang-ayon sa kanilang maling paniniwala sa biyayang
hatid ni Al Badawi. Ito ay maghahatid sa akin sa pagsamba na
may pagtatambal. Humarap ako sa kanya sapagka't ako ay
nakaupo sa kanyang gilid at sinabi ko sa paraang mariin na
pagbigkas: "Sa Ngalan ng Allâh! Kung tayo ay tatahak sa
baybayin ng mga bukirin upang mabiyayaan ng iyong panginoon
(Al-Badawi) mas mainam na doon tayo dumaan sa mala-
disyertong lansangan. Sapagka't hindi natin kailangan ang
gantimpalang iyon." Pagkatapos kong bigkasin ang mga
pangungusap na iyon, naramdaman kong ang aking noo ay
tumama sa harap ng salamin. Sapagka't nang marinig ng
kawawang drayber ang aking tinuran, tinapakan niya ang preno
ng kanyang sasakyan ng ubod ng diin upang maging sanhi ng
dagliang paghinto. Sapagka't ang aking mga sinabi ay naghatid
sa kanya ng matinding pagkagulat na tila baga ako ay isang di-
mananampalataya. Salamat sa Allâh sapagka't walang ibang
sasakyan na sumusunod sa amin, kung hindi, baka kami ay
nabangga. Makaraang huminto ang kanyang sasakyan, dali-dali
siyang lumabas siya mula rito na punong-puno ng takot at

192
pangamba. At hinila niyang palabas ang aking dalawang maleta
at ibinagsak sa tabing-daan. Sa pagkakataong iyon ay
nakaramdam ako na baka pati ako ay kanyang palabasin at baka
saktan pa niya ako. Salamat sa Allâh sapagka't ang lahat ng
aking iniisip ay hindi Niya pinahintulutang maganap. Binuksan
niya ang pinto ng sasakyan at pinalalabas niya ako upang di-
umano ay huwag siyang madamay sa anumang masamang
maaaring mangyari sapagka't ako ay nagsalita ng masama laban
kay Al Sayyid Al Badawi. Kaya't minabuti kong huwag nang
makipagtalo pa sa kanya ng anumang bagay tungkol sa kanyang
paniniwala. Ang tanging nasabi ko na lamang ay paano mo ako
pabababain sa sasakyan kasama ng aking dalawang maleta
gayong tayo ay nasa isang liblib na lugar? Dagdag ko pang mas
mabuti kong ihatid mo na lamang ako sa isang lugar kung saan
ay makakakuha ako ng aking masasakyan. Subali't sinagot niya
ako na hindi na niya ako maaaring ipagmaneho ng kahit isang
metro lamang ang layo sanhi ng kanyang narinig sa akin tungkol
kay Al Badawi. Sinabi kong gagawin kong doble ang halagang
aking ibabayad kung ako ay kanyang ihahatid man lamang sa
isang mataong lugar. Kaagad niya akong sinagot: "Sa Ngalan ng
Allâh hindi na kita maipagmamaneho pa ng kahit isang metro
lamang ang layo, kahit na bayaran mo pa ako ng 1,000 pounds.
Mas nanaisin ko pang maghirap, sapagka't maaaring ako ay
maaksidente na siyang maging dahilan ng pagkawala ng aking
sasakyan gayundin ng aking buhay. "Dagdag pa niya, lumabas ka
na sa aking sasakyan kung hindi..." Wala akong nagawa kundi
ang sundin na lamang siya. Minabuti ko na lamang na ang aking
ulo ang nasaktan at salamat sa Allâh dahil hindi ako nasaktang
mabuti. Lumabas ako sa kanyang sasakyan at muli siyang umupo
sa likod ng manibela. Sa kabila ng hindi niya pagiging
makatarungan sa akin, sinikap kong maging mabuti sa kanya.
Kumuha ako ng 10 pounds at ibinigay ko sa kanya at sinabi kong
patawarin ka nawa ng Allâh. Tanggapin mo ito bilang kabayaran
sa paghahatid mo sa akin dito sa liblib na lugar. "Salamat!" Iyon
lamang ang tanging katagang namutawi sa kanyang mga labi
bago siya tuluyang umalis. Hindi niya tinanggap ang pera. Kaya
inihagis ko ito sa loob ng kanyang sasakyan. Subali't dinampot
niya itong muli at inihagis niya sa aking mukha at
nagmamadaling pinasibad ang kanyang sasakyan.
Ang pangyayaring ito ay malinaw na pagpapakita kung gaano
kalalim ang bunga ng maling paniniwala ng mga Sufi sa
malaking bahagi ng Ehipto. Nawa'y gabayan sila ng Allâh sa
Tamang Landas sa pamamagitan ng Kanyang Banal na Qur'an at
Sunnah ni Propeta Muhammad . Sapagka't sila ay ating kalahi

192
mula pa sa panahon ni Propeta Abraham (sumakanya nawa ang
kapayapaan) hanggang sa kasalukuyan. Sadyang matimbang ang
dugo kaysa sa tubig. Katunayan, aming hinahangad para sa
kanila na mamulat sa katotohanan na maaaring maghatid sa
kanila sa tamang pamamaraan sa kanilang pananampalataya.
Ang kuwento ng pagdiriwang sa mga kaarawan at ang
panalangin para sa mga patay at sa kanilang mga libingan ay
laganap sa pamayanang Islamiko sa pangkalahatan lalo na sa
mga bansang Ehipto at Sudan. Subali't ang ilang mga bansa ay
ligtas sa maling katuruan dulot na rin ng Habag mula sa Allâh,
kabilang na rito ang Saudi Arabia. Subali't ang kuwentong ito ay
nangangailangan ng kasapatan na hindi kukulangin sa malaking
kabuuan. Nais ko lamang bigyang-linaw ang mga katangian nito
sa maikling paraan upang mailarawan kung paano nailigaw ang
mga mangmang sa kanilang pagsasabuhay ng maling paniniwala
at pagsasagawa ng mga kasalanang tulad nito. Katunayan,
inakala nilang ito ang tama at pinakamabuting paraan sa landas
ng Kasaganaan at Paraiso ng Allâh – ang Makapangyarihan.
Subali't ito ang pinakamadaling daan na maghahatid sa kanila
tungo sa Apoy ng Impiyerno at sa Sumpa ng Allâh – ang
Makapangyarihan. Gayunpaman, yaong mga nagsisi ng tapat at
tumahak sa Tamang Landas ay maaaring mapatawad ng Allâh –
ang Lubos na Mapagpatawad, ang Mahabagin.
Pagmasdan ang ginawa ng mga Sufi at Shiites' sa kanilang
pagmamahal kay Propeta Muhammad at sa kanyang mga
pamilya. Saksihan ang kasalukuyang libingan na kanilang
itinuring na mga pamilya ni Propeta Muhammad at ang mga
bobida (dome) at mga Masjid na kanilang itinatag sa ibabaw ng
mga libingan (Paalaala lamang – ang mga Muslim ay hindi
pinahihintulutang magdasal sa loob ng Masjid kung mayroong
libingan sa loob nito)! Sila ay nananalangin at nagdarasal sa mga
abo at patay na katawan na kung minsan ay hindi nila nalalaman
kung ito ba ay sa hayop o sa tao. Ang mga Masjid na ito ay
itinayo ng pamahalaan ng Fatimide sa mga libingan sa Ehipto
upang ibaling ang atensyon ng mga naglalakbay (pilgrims) sa
Makkah. Pagkaraan ay kanilang ipinangalan ang mga Masjid na
ito sa mga pamilya ni Propeta Muhammad tulad nina Al
Hussain, Zeinab o 'di kaya'y kay Nafisa. Dahil dito, nailigaw nila
ang mga taga-Ehipto at nabago ang kanilang paniniwala sa
pamamagitan ng kanilang pagdalaw sa mga naturang dambana at
manalangin sa kanilang mga idolo. Humahalik sila sa kanilang
mga puntod at sa mga kurtina ng mga libingan at nananalangin
sa mga patay at hindi sa Allâh. Umaasa rin silang ang mga

192
bangkay na ito (at hindi ang Allâh) ang tutugon sa kanilang
panalangin. Umaasa sila sa mga dambanang ito ng mas higit pa
sa pag-asa na kanilang iniuukol sa Allâh at sila ay nag-aalay dito
ng kanilang mga kinatay na hayop. Kanila ring inilulubog ang
kanilang mga kamay sa dugo ng hayop na kinatay at idinidikit
nila sa mga dingding ng Masjid bilang simbolo nang kanilang
pagiging masunurin sa taong namatay sa naturang dambana
upang makamtan ang kanilang kasiyahan. Ang maling gawaing
tulad nito ay nangyayari sa Ehipto sa tinawag nilang dambana
nina Al Hussain, Al Badawi, Al Shaf'I, Al Refa'e, Al Disouqy, Al
Jilany, Al 'Afifi, Al Zaila'I, Al 'Aidrous, Al Moursy Abul-Abbas at
yaong tinawag nilang dambana ni Sayed Bishr sa lungsod ng
Alexandria.
Gumawa rin sila ng nakatutuwa at huwad na mga pagdiriwang at
petsa sa kaarawan ng mga taong banal (di-umano) na kanilang
dinadalaw sa kanilang mga libingan at nagsasagawa rito ng
paglalakbay (pilgrimage). Bukod pa rito, huwag ninyo akong
tanungin kung ano ang magiging kasalanan ng mga gumagawa
ng mga kalaswaang ito na nagaganap sa pagitan ng mga
kalalakihan at kababaihan na nagsasayaw sa saliw ng tunog na
nagmumula sa mga tamburin at pipa. Ang kalalakihan at
kababaihan ay naghahawakan ng maselang bahagi ng kanilang
katawan, kung saan ito ay ipinagbabawal. At pagkatapos sila ay
umaawit ng himig ng pagmamahal para sa Propeta at sa
kanyang pamilya. Ang iba pang mga bisita ay nasasangkot sa
paghithit ng opium at hashish sa kanilang mga pahingahan at
mga tolda na malapit sa mga Masjid at dambana. Sa loob ng mga
toldang ito, ang kalalakihan at kababaihan ay maaaring gumawa
ng anumang kasalanan. Nakita mismo na aking mga mata ang
ilang mga nakahihiyang gawaing malapit sa Masjid ng Al
Hussain, ito ay malapit sa lugar ng (Al-Azhar) himpilan at mga
bahay ng mga relihiyosong nanunungkulan sa Ehipto.
Nangangahulugang ito ay nagaganap malapit sa paningin ng mga
lehitimong pantas ng Al-Azhar, subali't wala silang ginagawang
anumang hakbang upang pigilan ito.
Sa aklat ng kasaysayan na sinulat ni Al-Gabarty (pahina 255) na
isang taga-Ehipto, sa kanyang paglalarawan sa ginagawa ng mga
taong dumadalaw sa pagdiriwang ng kaarawan ni Al 'Afifi ay
kanyang sinabi: "Sila ay nagtatayo ng mga tolda, kusina at mga
sulok at doon ay maraming tao ang nagtitipun-tipon. Karamihan
sa mga taong ito ay yaong mga elitista, mayayaman, mga
tagaroon, mga masayahin, mga taong mahilig sa mga laro at
libangan, mga mananayaw, mga babaeng nagbebenta ng aliw,

192
mga salamangkero at mga bugaw. Ang mga taong ito ay
nagagawang lumakad at umihi sa ibabaw ng mga libingan. Sila
ay nangangalunya habang pumapalo ng tambol at tamburin sa
araw at gabi. Maging sa paningin ng ilang mga pantas,
pangkaraniwan na lamang ang mga ganitong kaganapan, na
kalimitan ang mga mangangalakal, mga pinuno at mga may
katungkulan ang gumagawa ng mga ganitong hakbang ng
walang anumang pagsusuri o pagtatakwil. Maging sila ay
nagtuturing at nag-iisip na ito ay isang paraan upang sila ay
mapalapit sa Allâh.
Si Muhammad Bin Abdel-Salam Al Shukairy (nawa'y kalugdan
siya ng Allâh), na sumulat ng aklat na "The Prophetic
Tradition", ay naglahad ng mga sumusunod tungkol sa
pagdiriwang ng kaarawan ni Propeta Muhammad . Ang buwan
ng Rabi'Al-Awal at bagong katuruan tungkol sa pagdiriwang ng
kaarawan ni Propeta Muhammad , ang mga tao ay hindi nag-
aalay ng kanilang mga panalangin, pag-alaala sa Allâh,
pagsamba sa Allâh o pagbibigay ng kawanggawa. Hindi rin ito
ipinag-utos ni Propeta Muhammad bilang isang Islamikong
pagdiriwang tulad ng Biyernes o kaya ay kulang o mas higit na
mga banal na araw. Katotohanan, sa buwan na ito isinilang si
Propeta Muhammad , subali't katotohanan ding sa buwang ito
siya namatay. Nguni't, bakit ipinagdiriwang nila ang kaarawan ni
Propeta Muhammad at nakalimutan nila ang kanyang
kamatayan. Ang pagdiriwang ng kaarawan ni Propeta
Muhammad ay isang makasalanang bagong katuruan (Bid'ah)
na hindi nabanggit sa Batas ng Islam at hindi rin itinaguyod ng
anumang katuwiran. Kung ang pagdiriwang na ito ay tama, bakit
sina Abu Bakr, Omar, Othman, Ali at lahat ng mga Kasamahan,
maging ang mga tagasunod at lider (Imam) ay hindi ito
pinahalagahan. Walang pag-aalinlangan na ang mga ito ay
pawang mga karagdagan lamang sa maling katuruan na sadyang
nakapagligaw sa mga Sufi at naging pangkaraniwang gawain ng
mga tao, maliban sa mga pinangalagaan at ginabayan ng Allâh sa
katotohanan ng Islam. Ano ang biyayang maaaring maging
bunga mula sa salapi na ginugol sa mga disenyo at ibang
materyal na ginamit sa pagdiriwang na ito, tulad ng mga papatok
at iba pa. Yaon bang pagtitipon ng mga babaeng nagbebenta ng
aliw, mga mananayaw, mga magnanakaw, mga mandurukot at
mga salamangkero ay makakapaghatid ng kasiyahan para sa
Allâh? Anong kabanalan ang nasa pagtitipon ng mga nakapula,
berde, dilaw at itim na mga turban na nagtataglay ng maling
pang-unawa sa mga katangian ng Allâh na umaawit at pumapalo
ng mga tambol sa mga bahay aliwan. Inilarawan din ni Al

192
Shukairy ang partisipasyon ng mga kilalang Iskolar at Sheikh sa
pagtitipon at pagdiriwang na iyon, at kanyang sinabi: "Ang
pagdalo ng mga kilalang iskolar sa kasalukuyan sa mga ganoong
pagtitipon ay nagmarka ng mga bagong katuruan sa kaisipan ng
nakararami. Kanilang inakalang ang lahat ng iyon ay bahagi ng
Sunnah ni Propeta Muhammad na maghahatid ng kasiyahan sa
Allâh. Bagama't ang lahat ng ito ay binigyang-linaw ng Allâh at
ni Propeta Muhammad sa sangkatauhan.
(Dito winakasan ni Al Shukairy ang kanyang opinyon.)

Nararapat ding pahalagahan ang bahagi ng kasamaang dulot nito

sa pamayanan ni Propeta Muhammad sanhi ng maling mga
gawain. Isang halimbawa, ang mga gawaing ito ang nagtulak sa
mga hindi nakakaunawa upang punahin ang ating relihiyon.
Kapag sila ay nagtutungo sa Ehipto at nakikita ang mga
kabaliwang tulad nito, kanila itong itinatala sa kanilang talaan at
kinukunan ng mga larawan at sa pagbalik nila sa kanilang mga
tahanan sa mga bansang Europa at Amerika, kanila itong
ipinalalabas sa mga pelikula at telebisyon at maging sa mga
pahayagan. Kanila rin itong inilalantad at sinabi sa mga hindi
Muslim, "Masdan! Ito ang Islam at ito rin ang mga Muslim
habang kanilang ginagawa ang kanilang mga ritwal."
Kaugnay nito, nais kong ibahagi ang isang kaganapan na
nangyari sa akin noong minsang ako ay nasa isang baybaying-
dagat sa Espanya, dalawampung taon na ang nakararaan. Nasa
Espanya ako noon para sa isang kalakalang paglalakbay. Isang
araw, isang negosyanteng Aleman na nagmamay-ari ng isang
kumpanya sa larangan ng konstruksyon ang nag-imbita sa akin
na magtanghalian sa kanyang napakalaking tahanan. Kasama sa
kanyang inimbitahan ay isang arkitektong Ingles at isang
Espanyol na kontraktor. Ito ay isang imbitasyon sa pananghalian
tungkol sa negosyo. Bago sumapit ang oras ng pananghalian,
maraming mga bagay-bagay ang aming napag-usapan. Kami ay
nag-uusap sa pamamagitan ng salitang ingles. Aking naisip na
ito ay isang napakagandang pagkakataon upang maipaabot ko sa
kanila ang Islam at mapasinungalingan ang lahat ng mga
akusasyon ng mga Kristiyano laban sa Islam. Naisip ko na sana
ay gamitin ng Allâh ang pagkakataong iyon upang silang dalawa
ay gabayan o kahit isa sa kanila sa pananampalatayang Islam.
Bago ko pa natapos ang simula ng usaping iyon, ang naturang
Aleman ay nagsabi: "Makabubuting putulin natin ang mahabang

192
usapang ito at gawing mas maikli. Kung ako ay iyong
pahihintulutan makaiiwas ka sa mahabang pagpapaliwanag
tungkol sa Islam. Mayroon kasi akong isang video tape na ang
haba ay aabot sa isang oras. Ang tape na ito ay tumatalakay sa
Islam at may mahabang pagpapaliwanag. Nakopya ko ito mula
sa isang "Monte Carlo – based Missionary T.V. Channel."
Pahihintulutan mo ba akong ipalabas ito upang mapanood ng
mga kasamahan natin dito? Wala akong nagawa kundi tanggapin
ang kanyang alok at upang makita ko na rin ang nilalaman ng
tape na naglalaman ng tungkol sa Islam.
Kinuha niya ang tape mula sa isang kabinet at isinalang sa video
player. Lahat kami ay nananabik na malaman kung ano ang
nilalaman ng tape upang ipaabot ang Islam sa mga hindi Muslim,
lalung-lalo na at ang tape na ito ay sinipi ng isang Christian
Missionary Channel.
Ang unang lumabas sa monitor ng telebisyon ay ilang katagang
ingles na nakasulat sa malalaking titik na mababasa ng ganito:
"This is Islam". Sumunod ang ilang mga larawang kuha mula sa
bobido ng kastilyo ni Mohammad Ali sa Cairo. Sumunod ay ang
mga malapit at malayong kuha mula sa Al Azhar at Al Hussain
Mosques sa lungsod din ng Cairo na siyang lugar ng pagsamba
ng mga Muslim sa Ehipto, habang ang tagapagsalita ay
nagbibigay na ilang puna tungkol sa mga lugar na ipinakikita sa
monitor. Pagkatapos ay kanyang sinabi: "Ngayon ay ating
tunghayan kung papaano nagsasagawa ang mga Muslim ng
kanilang pagdarasal sa Masjid." Ang sumunod ay ang hanay ng
mga inosenteng tao na lumabas sa monitor habang nakatayo sa
dalawang hanay na nakasuot ng berdeng turban at maraming
rosaryo ang nakapulupot sa kanilang mga leeg. Lahat sila ay
dahan-dahang umuugoy habang nagsasalita na tila baga
nawawala sa kanilang mga sarili at nagsasabi ng: "Allâh…
Haiy…Allâh…Haiy". Habang patuloy sila sa ganitong kalagayan
ay pataas ng pataas ang kanilang mga boses. Kapag ang ilan sa
kanila ay napagod, ang lalaki sa kalagitnaan ay sisigaw ng
malakas, "Haiy-y-y" upang muling sumigla at buhayin ang
kanilang interes. Kapagdaka'y ang mga nakapila ay muling
mabubuhayan ng loob at uulit-ulitin ang dating ginagawa. Ang
pinakamahusay na nagsasagawa sa kanilang lahat ay siyang
umuugoy ng mabilis at nagsasalita ng malakas hanggang ang
kanyang bibig ay magbula-bula at bumagsak sa sahig sanhi ng
labis na pagod. Ang mga nanonood ay nag-akalang siya ay patay
na.

192
Ang pelikulang iyon ay naglalarawan ng kahiya-hiyang gawaing
nangyayari sa loob ng Masjid at sa malapit na mga lansangan.
Ang eskandalong iyon ay nangyayari habang kanilang
ipinagdiriwang ang isang kaarawan. Ang mga ganitong maling
gawain ang nagiging dahilan upang tayo ay libakin ng mga taga-
Europa. Sinikap kong maipaliwanag na mabuti ang maling
konsepto ng Islam na kanilang nasaksihan upang ipaalam na ang
kanilang napanood ay pawang mga kasinungalingan at hindi ang
tunay na katuruan sa Islam. Subali't ang lahat ng aking
pagsisikap ay nawalan ng saysay makaraang kanilang mapanood
ang mga nakababaliw na galaw at iba pang mga gawain na
nangyari mismo sa isa sa pinakatanyag na Masjid sa Ehipto.
Muli naming ipinaaalala sa mga mananampalataya kung gaano
ang kasamaang-dulot ng maling paniniwala at mga bagong
katuruan na sinusunod ng mga Sufi sa Islam at sa mga totoong
Muslim. Ano ang sinabi ni Al-Gabarty at ang sumunod sa
kanyang si Al Shukairy na umatake sa Sufismo na ikinagulat ang
pagdalo ng mga pantas ng Islam sa mga ganitong pagtitipon at
nakapagtatakang hindi man lamang nila kinokondena ang
kanilang mga maling pagdiriwang bagama't nakikita nila ang
mga ito ng malapitan. Habang sinusulat ang aklat na ito,
nabanggit dito na ito na ang tamang panahon upang gumising.
Subali't hindi tayo nakatitiyak kung ito na nga ba ang tamang
pagkakataon upang gumising o baka naman tayong lahat ay
patuloy na nahihimbing. Walang ibang pinagmumulan ng Lakas
at Kapangyarihan maliban sa Allâh lamang – ang Dakila.
Muli, ating balikan ang pagdiriwang sa kapanganakan ni Propeta
Muhammad . Kung ang pagdiriwang nito ay bahagi ng Sunnah
ni Propeta Muhammad , makatitiyak tayong ito ay nabanggit sa
mga Hadith at sa mga ginawa ni Propeta Muhammad at ng
kanyang mga Kasamahan (nawa'y kalugdan sila ng Allâh)
pagkaraan ng kanyang kamatayan. Sapagka't ang mga
Kasamahan (nawa'y kalugdan sila ng Allâh) ni Propeta
Muhammad ay mas higit na nakababatid sa lahat ng kanyang
mga gawain, subali't wala ni isa sa kanila ang nagdiwang sa
kaarawan ni Propeta Muhammad . Maging ang sumunod at ang
mga sumunod pang mga henerasyon ay hindi rin nagsagawa nito.
Sa kanyang aklat na "Al-Eattesam", si Al Shatby ay nagsabi:
"Ang Batas ng Islam ay kumpleto at ganap na hindi na
nangangailangan pa ng anumang karagdagan o kabawasan."
Ayon sa sinabi ng Allâh – ang Makapangyarihan tungkol dito:

192
...Sa araw na ito Aking ginawang ganap ang inyong relihiyon
para sa inyo, at nilubos ang Aking paglingap sa inyo, at pinili
ang Islam bilang inyong relihiyon. (Al-Maidah-5:3)
Sinumang naniwala sa bagong katuruan na nagdiriwang sa
kaarawan ni Propeta Muhammad ay nagpapahiwatig na ang
Islam ay hindi kumpleto dahil dito si Propeta Muhammad ay
nagsabi: "Hindi ko kayo (mga Muslim) iiwan malibang kayo
ay nasa matuwid na landas."
Maraming nagbabalik-tanaw kung sino ang pinagmulan ng
katuruan tungkol sa kaarawan at kung sino ang nagpalaganap
nito. Ang kasagutan, ito ay napatunayang isang propaganda
lamang ng mga nagdagdag nito sa pamamagitan ng kanilang
sariling pamamaraan na hinango sa Sunnah ni Propeta
Muhammad . Ang isa sa katibayan na hindi tinatanggap sa
bagong katuruang ito ay sa tuwing nagdiriwang ang mga taong
ito, sila ay tatayo kapag kanilang narinig ang kaarawan ni
Propeta Muhammad . Sila ay naniniwalang sa pagkakataong
iyon ang kaluluwa ni Propeta Muhammad ay mapupunta sa
kanilang mga sarili. Kaya't sila ay tumatayo bilang paggalang
kay Propeta Muhammad . Subali't ito ay sumasalungat sa inulat
ni Abu Umama Al Bahily (nawa'y kalugdan siya ng Allâh),
sapagka't ito ang kanyang sinabi: "Isang araw si Propeta
Muhammad ay dumating sa amin na paika-ika at
nakahilig sa kanyang saklay. At kami ay tumayo nang amin
siyang makita. Subali't siya ay nagwika: Huwag kayong
tumayo bilang paggalang tulad ng ginagawa ng mga
dayuhan upang dakilain ang bawa't isa."
Sa isa pang Hadith na inulat ni Anas (nawa'y kalugdan siya ng
Allâh), siya ay nagsabi ng ganito: "Wala silang mas higit na
pinakamamahal (mga Kasamahan ng Propeta ) maliban
kay Propeta Muhammad . At kapag siya ay kanilang
nakita, hindi sila tumatayo, sapagka't alam nilang
kinamumuhian ng Propeta ang sinumang gumagawa
nito."
Sa aklat nina Bukhari at Muslim, kanilang sinabing si Propeta
Muhammad ay nagwika: "Sinuman ang nagnanais makita
ang taong tumatayo dahil sa paggalang sa kanya ay
magtatamo ng katayuan sa Impiyerno."
Hindi isang mabuting pag-uugali ang sumuway sa mga ipinag-
utos ng Propeta . Sa naunang Hadith, ipinag-utos ng Propeta
sa mga Muslim na huwag tatayo bilang paggalang sa kanya.

192
Kaya't papaanong ang mga taong ito ay tumatayo bilang
paggalang kapag naririnig nila ang kaarawan ni Propeta
Muhammad pagkaraan ng kanyang kamatayan?
Kailan kaya, ang isang maalam sa iskolar ay mag-uutos sa mga
taong ito na tigilan na ang pagsasagawa ng mga ganoong gawain
at mga uri ng pagsamba na hindi ipinag-utos ng Allâh – ang
Makapangyarihan. Kanilang sinasabi na ang pagdiriwang sa
kaarawan ni Propeta Muhammad ay mabuti mula sa mga
bagong katuruan. Kakikitaan din ito ng pasigaw na mga
panalangin para sa Kapayaapan at Biyaya ni Propeta Muhammad
bago magsimula at pagkatapos ng panawagan sa pagdarasal.
Kasama rin dito ang malakas na pagdarasal at mga relihiyosong
mga tula na sadyang ginawa upang purihin ang Propeta at ang
kanyang mga Pamilya. Inakala nilang ang lahat ng ito ay
pinahintulutan upang magpahayag ng kanilang pagmamahal kay
Propeta Muhammad . Subali't aming masasabi na ang tamang
pagpapahayag ng pagmamahal kay Propeta Muhammad ay ang
pagsunod lamang sa kanyang mga Sunnah. At para sa kanilang
ang ginawang batayan sa kanilang pananampalataya ay nagmula
sa iba't ibang opinyon ng mga iskolar na nagmula sa mga
Islamikong pamantasan, bigyang-daan din natin ang sinabi ng
Allâh sa Banal na Qur'an:
At anumang bagay ang hindi ninyo pinagkasunduan, ang
pagpapasya nito ay nasa Allâh (Siya ang Namamayaning
Hukom). (Ash-Shura-42:10)
Sinabi pa ng Allâh:
At sa inyong may panunungkulan (kapangyarihan). Kung
mayroon man kayong 'di pagkakaunawaan sa anumang
bagay, isangguni ito sa Allâh at sa Kanyang Sugo, kung (tunay
nga na) kayo’y naniniwala sa Allâh at sa Huling Araw. Iyan
ay higit na mahusay at higit na angkop para sa huling
pagpapasiya. (An-Nisa-4:59)
Walang sinuman ang makapagsasabi ng anumang kataga
pagkaraan ng mga sinabi ng Allâh at ni Propeta Muhammad .
Sinabi ni Ibn Abbas: (nawa'y kalugdan siya ng Allâh) "Kayo ay
nararapat lamang parusahan ng mga batong mahuhulog sa
inyong mga ulo mula sa kalangitan. Sasabihin ko sa inyo kung
ano ang sinabi ng Propeta at ang inyong sinabi: "Subali't si
Abu Bakr at Omar ay nagwika ng ganito at ganoon!" Ngayon,
ano ang masasabi ng mga taong nagwika na ang pagdiriwang sa

192
kaarawan ng Propeta ay pinahihintulutan ayon sa kanilang mga
haka-haka lamang?
Sa kabila ng mga di-mapapasubaliang mga patunay upang
kundinahin ang kanilang mga kamalian, ang ilan sa kanila ay
nagpupumilit na maglahad ng mga patunay mula sa Madhab ng
Apat na Imam (Four School Thought), lalo na yaong iilan na di-
magkakatulad sa pagitan nila at ang mga nagdaragdag na ito ay
hindi tumanggap, subali't sumusunod sa Madhab. Itinakwil nila
ang alinmang opinyon bagama't ito ay pinatutunayan ng mga
Sunnah ng Propeta at mga talata mula sa Banal na Qur'an.
Marami sa mga panatikong Hanafi ang hindi nakababatid ng
Sunnah ng Propeta . Dahil na rin sa kanilang kamangmangan.
Kanilang inaakalang ang kanilang mga pagdarasal ay hindi
magiging katanggap-tanggap kung ang kanilang Imam ay hindi
isang Hanifa. Karagdagan pa rito, kanilang iwinaksi ang
pagtataas ng kanilang mga kamay bago at pagkatapos ng
pagtungo at yaong sinuman na nagtataas ng hintuturo kapag
nagsasabing: "Ako ay sumasaksi na walang ibang diyos na dapat
sambahin maliban sa Allâh lamang." Ang ganitong gawain ay
kalimitang makikita sa mga sumusunod sa tatlong Madhab
(School of Thought). Ang isa sa kanila ay naniniwalang ang
kanilang pamamaraan ay tama at ang sa iba ay mali, bagama't
ang kanyang Madhab (School of Thought) ay mula sa Banal na
Qur'an na ipinahayag ni Anghel Gabriel. Ang ilan sa kanila ay
tuluyan nang naligaw ng malayo na umabot hanggang sa ang
kanilang mga anak na babae ay hindi maaaring makapag-asawa
sa sinumang sumusunod sa ibang Madhab (School of Thought).
Ang higit na nakakamangha sa ganitong paniniwala ay
pinanghahawakan mismo ng ilang mga iskolar ng Islam. Ang
mga pantas na ito na nagkukunwaring sinusunod ang Sunnah ng
Propeta , subali't ang kanilang mga gawain at mga sinasabi ay
malayo sa tunay na kahulugan ng Apat na Madhab (Four School
of Thought), sapagka't ang ilan sa kanila ay nagsabing kapag may
kahawig sa Sunnah ng Propeta , ang kanilang mga opinyon ay
hindi na kailangan. Ang Imam na ito (nawa'y kalugdan siya ng
Allâh) kailanma'y hindi nagsabi sa mga tao na sila ay sundin,
bagkus sinasabi nila sa mga tao na ang kanilang gawing batayan
ay ang Banal na Qur'an at ang Sunnah ni Propeta Muhammad .
Ating balikan ang ilan sa mga sinabi ng apat na Imam (nawa'y
kalugdan sila ng Allâh) na ito:
• Si Imam Al Shafi'I ay nagsabi: "Kung mayroong
mapagkakatiwalaang Hadith tungkol sa usaping

192
 pangkasalukuyan, ito ay aking opinyon lamang. Kaya't
iwasang magtiwala sa aking sinabi sa isang banda."
• Si Imam Malik ay nagsabi: "Ang mga sinasabi ng isang
tao ay maaaring sundin o 'di kaya'y maaaring itatwa,
maliban lamang sa nagmamay-ari ng libingang ito at
kanyang itinuro ang libingan ni Propeta Muhammad ."
• Si Imam Ahmad Ibn Hanbal ay nagsabi: "Huwag ninyo
akong gayahin, si Malik, o kaya si Al Awza'i, bagkus,
sundin ninyo ang anumang aming sinusunod. Sapagka't
wala kaming sinusunod maliban sa Banal na Qur'an at
ang Sunnah ni Propeta Muhammad ."
• Si Abu Hanifa ay nagsabi: "Kung ang opinyon ay para sa
Allâh, kay Propeta Muhammad at sa kanyang mga
Kasamahan (nawa'y kalugdan sila ng Allâh), ito ay
tanggapin nang walang anumang pag-aalinlangan.
Subali't kung ito ay nagmula sa mga tagasunod lamang,
ito ay opinyon ng mga taong mahina na tulad natin."
Subali't kapag ang isang nagdaragdag ng katuruan ay may
mabuting intensyon, ang kanilang pagkakamali ay sanhi ng
kanilang walang sapat na kaalaman sa mga Sunnah ni Propeta
Muhammad at hindi nag-aral na mabuti tungkol dito. Sila ay
walang kakayahang paghambingin ang mga mabuti, mahina at
mga gawa-gawang mga Hadith, kaya't kinuha nilang lahat ang
anumang maaaring iugnay kay Propeta Muhammad at ang iba
ay hinayaang sumunod dito. Subali't napagkasunduan na ang
mahinang Hadith ay huwag pahalagahan o kaya'y huwag sundin
kung isasaalang-alang lamang ang Islamikong panuntunan.
Bagama't ito ay nag-aanyaya sa kabutihan subali't kung ito
naman ay mahina, kailangan na ito ay huwag sundin. Ang
itinuturing na isang mahinang Hadith ay ang iniulat ng isang
taong nagsisinungaling. Sa kabuuan, ang kawalan ng kaalaman
ng tao kung alin ang mahinang Hadith ang nagtulak sa
paghihirap ng pamayanang Islam na nagligaw sa kanila.
Sapagka't nagdagdag sila ng mga bagay na sadyang wala at
malayo sa katuruan ng pananampalatayang Islam.
Kung ang taong ito ay walang katiyakan sa pagsasabi na ang
isang Hadith ay mahina o kaya'y gawa-gawa lamang, muli
naming ipinaaalala na ang Allâh ay nangakong pangangalagaan
Niya ang Banal na Qur'an. Ginagabayan Niya ang mga
promenenteng iskolar na italaga ang kanilang mga buhay upang
himayin at pag-aralang mabuti ang mga Hadith ng Propeta

192
upang magpasya kung ito ay isang tunay, totoo, mabuti, mahina
o kaya ay gawa-gawa lamang. At kanila ring ipinaliliwanag na
mabuti ang mga dahilan ng ganitong paglilinaw. Kanila ring
sinusuri at kinikilala ang mga nag-ulat kung sino ang matapat at
kung sino ang nagsisinungaling. Kinikilala rin nila kung sino sa
mga nag-ulat ang nakakasaulo ng mga Hadith na nagmumula sa
kanilang mga puso at kung sino ang hindi. Sinusuri din nilang
mabuti ang mga aklat na nailimbag kung ito baga ay isang tunay
at mapagkakatiwalaang Hadith hanggang sa marepasong mabuti
at maging isang kapaki-pakinabang at mapagkakatiwalaan.
Kaya't paano sasabihin ng mga taong ito na ang mga Hadith ni
Propeta Muhammad ay puno ng kasinungalingan at mabuti
pang huwag na lamang sundin. Ating tunghayan ang sinabi ng
Allâh:
At kung anuman ang ibinigay sa inyo ni Propeta Muhammad
ay kunin ninyo, at kung anuman ang ipinagbawal sa inyo,
ay iwasan ito. At matakot sa Allâh. Katotohanan, ang Allâh ay
mahigpit magparusa. (Al-Hashr-59:7)
Isa sa mga Hadith na binanggit ni Abu Dawood na
pinahintulutan nina Dhahaby at Al Tirmidi at inulat naman ni
Abi Rafi' na si Propeta Muhammad ay nagpahayag sa mga tao
habang ang mga ito ay nakapalibot sa kanya: "Maaaring isa sa
inyo ang makarinig ng aking ipag-uutos na gawin o iwanan ang
isang bagay, subali't kanyang sinabi habang siya ay nakasandal
sa sopa, "Hindi namin susundin ang anuman maliban lamang
na nakasulat sa Aklat ng Allâh."
Pinatunayan ng Allâh na ang Sunnah ni Propeta Muhammad
ay nagmula sa Banal na Qur'an. At Siya ay nagsabi:
At hindi siya nagsasalita sa sariling kagustuhan. Ito ay mga
Kapahayagan na ipinadala sa kanya. (An-Najm-53:3-4)
Binalaan din ng Allâh ang mga Muslim laban sa pagsuway sa
Kanyang Propeta :
At hayaan ang mga sumalungat sa ipinag-utos (sa Sunnah) ng
Sugo (Propeta Muhammad ), mag-ingat sa ilang Fitnah
(pagsubok) na nangyari sa kanila o kaya ay isang masakit na
parusa ang ipadarama sa kanila. (An-Nur-24:63)
Kaugnay nito, si Sheikh Abdul A'la Al Mawdoudi (nawa'y
kalugdan siya ng Allâh) ay nagsabi sa "Al Balagh Newspaper" na
inilabas bilang 609 noong buwan ng Dhu Al-Qadah 1401 A.H.

192
Sa unang taon ng ika-13 siglo A.H., ang suliranin ng pagtatatwa
sa katotohanan ng Sunnah ni Propeta Muhammad ay muling
nabuhay. Ang bagay na ito ay nagmula sa Iraq at nagpatuloy sa
India. Ito ay ipinalaganap ni Ahmad Khan Mulowy at Sheikh
Garagh Ali at nina Mulowy Abdullah Jakar Alouwy at Al Deen
Al Amertsury, kabilang dito si Aslam Gragboury. Ngayon ito ay
nasa pamamalakad ni Ghulam Ahmad Birweez na siyang
naghatid sa mas malalim na pagkaligaw.
Si Ghulam Ahmad Birweez ng Pakistan ay nagpatuloy sa
pagpapalaganap na kanyang ilusyon at pagkaligaw. Ang kanyang
mga talumpati ay ipinahahayag saan mang lugar. Nagsulat siya
ng maraming aklat at nagsalin ng Banal na Qur'an sa
pamamagitan ng kanyang maling paniniwala at kamangmangan.
Ang masakit pa rito, ang taong ito ay maraming tagasunod at
karamihan sa kanila ay kanyang nailigaw. Katunayan, maraming
mga iskolar ng Hadith at mga tagasunod ng Hanifa ang naging
mga tagasunod at naniwala sa kanya. Subali't malinaw na siya ay
sinusuportahan sa pananalapi ng ilang mga bansa na nagnanais
lamang na sirain ang Islam. Tinutulungan siya upang
ipamudmod ang kamandag na kanyang taglay saan mang lugar
siya magtungo. Silang mga nagtakwil sa Sunnah ni Propeta
Muhammad ay nalalagay sa panganib na mas higit pa sa
Hudaismo o Kristiyanismo, sa pamamagitan ng pagpapalaganap
ng kakaibang ideya sa ngalan ng Islam. Sa Batas ng Islam na
hango sa Banal na Qur'an, sinumang magtakwil sa Sunnah ni
Propeta Muhammad ay itinuturing na isang hindi
mananampalataya. Karagdagan pang siya ay nabibilang sa mga
namumuhay sa pamamaraan ng ibang pananampalataya na kaiba
sa sinang-ayunan ng maraming mga Muslim tungkol sa
pangunahing pamantayan sa Islam na may kaugnayan dito.
Kanila ring iniba ang kanilang pagsamba. Sa aking pagkakarinig,
hindi sila nagdarasal ng limang beses, bagkus ay tatlong beses
lamang sa isang araw, (ang bagay na ito ay hindi nakita na aking
sariling mga mata).
Tungkulin ng mga pantas na Muslim at mga namumuno na
labanan ang sektang tulad nito. Maaari itong gawin sa
pamamagitan ng paglilimbag ng mga aklat tungkol sa Sunnah ni
Propeta Muhammad upang pasinungalingan ang kanilang mga
haka-haka. Kailangan ding magpadala ng mga iskolar sa kanila
upang labanan at kundinahin ang kanilang kasinungalingan. Ang
pagpuksa sa grupong ito ay katulad ng pakikipaglaban sa mga
hindi mananampalataya. Walang sinuman ang maaaring
linlangin ng mga hindi mananampalataya, subali't ang grupong

192
tulad nito ay nagliligaw sa maraming tao sapagka't nakaakibat sa
kanila ang kapa ng Islam, lalo na yaong kakaunti lamang ang
kaalaman sa Banal na Qur'an at sa Sunnah ni Propeta
Muhammad . Kailangang pag-ibayuhin pa ang pagsisikap ng
mga iskolar ng Islam sa matagal na nilang ginagawang paraan
upang maipaabot ang katotohanan sa pangkat na ito.
(Dito nagwawakas ang opinyon ni Al Mawdoudy)

Ating balikan upang pag-aralan ang ilang pamamaraan ng mga

Sufi kung papaano nila namamanipula ang kanilang
pangkaraniwan at mangmang na mga tagasunod upang
pagsamantalahan. Niloloko nila ang mahihirap at ninanakaw ang
kanilang mga biyaya. Hindi sila nag-aalalang ibigay ang
kanilang mga pagkain at salapi sa mga Sufi para sa kanilang mga
sarili. Ginagawa nila ang lahat ng ito sa paniwalang sila ay may
katiyakan sa Hardin ng Allâh at makatatakas sa Kanyang Parusa.
Ito ang karaniwang nagaganap. Ang mga tinawag na Sufis o
espiritista ang siyang nagpapahirap sa kanilang mga mahihirap
na mga tagasunod upang magpayaman.
• Isa sa mga kilalang Sufi ay si Al Disouky na naiulat sa
aklat na Tabakat Assha'rany na nagsabi: "Ang pinto ng
Impiyerno ay nasa aking kamay, maaari ko itong ipinid
anumang oras at bubuksan ko ang pinto ng Paraiso.
Gagawin kong kanyang tirahan ang Paraiso sa sinumang
dumalaw sa akin." Amin namang sinabi: O Disouky!
Kung talagang mayroon kang susi sa Paraiso at kaya
mong buksan ito ayon sa iyong kagustuhan, bakit hindi
ka lumisan sa mundong ito at manirahan doon upang
lasapin ang mga biyayang nakalagak doon at hayaan ang
mga taong mamahala ng anumang kanilang gawain.
• Habang sinusulat ang kabanata ng aklat na ito tungkol sa
pagmamanipula at pangingikil ng mga Sufi sa kanilang
mga tagasunod, may isang nakapagtatakang pangyayari
ang naganap sa akin. Sabado ng gabi noon, ika-25 ng
Agosto taong 2001. Katatapos pa lamang ng aking huling
pagdarasal sa gabi habang ako ay nagsusulat at nakikinig
sa isang programa sa radyo na pinamagatang "Light on
the path". Ito ay isang himpilan na nagsasahimpapawid
ng mga programa tungkol sa Banal na Qur'an mula sa
Riyadh. Sa programang ito, isang mapagkakatiwalaang
iskolar na nagmula sa Saudi Arabia ang sumasagot sa

192
 mga katanungan ng mga tagapakinig. Ang panauhin ng
gabing iyon ay ang kagalang-galang na si Sheikh
Abdullah bin Abdul Rahman Al Ghaydan. Isang
tagapakinig na nagmula sa bansang Sudan ang nagtanong
– isa siyang tagasunod ng grupong Sufi sa Sudan. Ayon
sa nagtanong, isa sa kanyang kasamahan ang nagpahayag
na ang kanilang Sheikh ay nagsabi sa kanilang grupo na
sinuman ang magtungo sa Makkah upang magsagawa ng
paglalakbay ay kinakailangang magbigay ng ikalimang
bahagi (1/5) ng kanyang pag-aari at isang tupa naman
bago pumasok sa kanyang bahay pagkarating mula sa
kanyang paglalakbay. Kaagad namang ipinaabot ni
Sheikh Ghadyan ang kanyang tamang kasagutan na
nagsasabing ang grupong iyon ay hindi tama. Kanyang
nilinaw na ang Sheikh ng kanilang grupo ay hindi
sumusunod sa Batas ng Islam at sa Sunnah ni Propeta
Muhammad . Tanging ang nais lamang niya ay
pagsamantalahan ang sinuman sa kanyang grupo sa
pamamagitan ng pagkuha sa bahagi ng kanilng yaman
bagama't ito ay hindi pinahihintulutan sa Islam.
Ang grupong ito ay nararapat lamang akusahan laban sa kanilang
mga maling gawain. Nawa'y gabayan sila ng Allâh at gayundin
naman tayo sa Tamang Landas. Ang ilan sa kanila ay
nagsasabing sila ay mga propeta na hindi tumanggap ng
anumang kapahayagan sa pamamagitan ni Anghel Gabriel,
bagkus tinanggap nila ito ng tuwiran mula sa Allâh – ang
Makapangyarihan. Sapagka't sila di-umano ay napakalapit sa
Allâh at hindi na nila kailangan ng tagapamagitan. Kanila ring
sinasabing nang dahil sa kanilang mataas na antas sa harap ng
Allâh ay hindi na rin nila kailangan sumamba. Kaya't hindi sila
nagdarasal, nag-aayuno at nagsasagawa ng anumang uri ng
pagsamba. Subali't si Propeta Muhammad na kilalang
pinakamabuting nilikha ng Allâh at nagtataglay ng mataas na
antas ng mabuting pag-uugali ay hindi nagsabing nakatanggap
siya ng anumang kapahayagan ng tuwiran mula sa Allâh at hindi
rin siya nagpabaya sa kanyang pagsamba. Sa halip siya ay
sumasamba sa Allâh sa buong magdamag hanggang ang kanyang
mga paa ay sumakit, at kapag tinanong siya ni A'isha (nawa'y
kalugdan siya ng Allâh): "O Propeta ng Allâh, bakit mo
ginagawa ang lahat ng ito bagama't ang lahat ng iyong mga
kasalanan ay pinatawad na ng Allâh at ang iyong mga darating
pang kasalanan?" Sinagot siya ng Propeta ng Allâh: "Hindi ko
ba nanaising maging mapagpasalamat na mananampalataya?"

192
Kailanma'y hindi sinabi ng Propeta na siya ay labas sa
anumang obligasyon tulad ng pagdarasal, pag-aayuno at iba pa.
Ang ibang lider na Sufi ay nagsasabing mayroon silang sariling
kakayahan na katulad ng Allâh – Luwalhatiin ang Allâh. Kanila
itong sinasabi sanhi ng kanilang pagiging di-mananampalataya.
Kaya inako nila sa kanilang mga sarili na sila ay propeta ng
Allâh at may kakayahang makita ang mga nilikhang di-nakikita.
Ito ay mismong naganap sa nakaraang dekada lamang. Marami
sa kanila ang nagsasabing ang Banal na Qur'an ay ipinahayag sa
kanila. Ang ilan sa kanila ay kinilalang sina Mirza Gholam
Ahmad Al Qadiany, Muhammad Ali Albab, Mirza Hassan Ali [na
mas kilala bilang Al Baha'a] at ang kilalang Sudanese na isang
impostor na si Muhammad Mahmoud. Tunghayan natin ang ilan
sa kanilang mapanganib na alegasyon at haka-haka:
• Sa aklat na pinamagatang "Tabakat Assha'rany", siya
ay nagsabi tungkol sa biyaya ng kanyang panginoon
na si Assharif Al Magzoub. "Nang saksakin ng isang
Nubian ang aking panginoon na si Ali Al Khawwas, si
Assharif Al Magzoub ay lumabas mula sa kanyang
puntod at siya ay kanyang sinaksak."
• Sa parehong aklat na nabanggit nasusulat din ang
tungkol kay Ahmad Al Badawi (na isang patay) at
kanyang sinabi: Si Al Badawi ay nagtamasa ng
makamundong bagay at may kakayahang magbigay ng
buhay sa sinumang kanyang naisin pagkaraan ng
kamatayan. Kanyang naibibigay ang pangangailangan
ng mga tao. Samantalang ang Propeta kailanma'y
hindi nangako ng anuman pagkaraan ng kanyang
kamatayan. Kung bibigyan ng Allâh ang sinumang
namatay sa Kanyang mga nilikha ng pagkakataon
upang matulungan ang kanyang mga minamahal at
kamag-anak, katiyakang ipagkakaloob ng Allâh ang
kakayahang ito kay Propeta Muhammad . Subali't
dito ay binanggit ang tungkol kay Al Badawi bagama't
siya ay isa ng patay. Sa aklat ni Al Sha'rany ay
nakasaad ang talambuhay ng kanyang panginoon na si
Al Badawi na mababasa ng ganito: "Pinahintulutan ng
sheikh na ako ay makapanumpa sa ilalim ng bobido sa
harap ng aking panginoon na si Ahmad Badawi at
inabot ang aking kamay papunta sa kanya. Sa
pagkakataong iyon, ang kagalang-galang na kamay ay
lumabas mula sa libingan at kinamayan ang aking mga

192
 kamay at sinabi ni Asshinnawy: "Ingatan mo siya at
lagi mo siyang babantayan." Pagkaraan noon ay
narinig kong sumagot si Al Badawi ng "Oo".
Sinabi pa ni Al Sha'rany sa kanyang aklat na minsan ay hindi
siya nakadalo sa pagdiriwang ng kaarawan ni Ahmad Al Badawi.
Subali't ang ilan sa kanila na nakapunta sa pagdiriwang na iyon
ay nagsabing tinanggal ni Al Badawi ang talukbong ng kanyang
dambana at nagwika ng ganito: "Si Abdul Wahab Al Sha'rany ay
wala pa, bakit hindi pa siya dumarating?" Dagdag pa ni Al
Sha'rany na kanyang nasaksihan ang maraming sheikh, patay at
buhay na lumalakad o kaya'y gumagapang upang pumunta sa
pagdiriwang ng kaarawan ni Al Badawi habang nakasuot ng
kanilang mga kapa.
Kanya ring sinabi ang tungkol kay Al-Harthy. Ako ay
nananalangin sa kanya upang punan ang aking pangangailangan
habang ako ay nasa ibabaw ng bubong ng paaralan ng Umm
Khoad sa Ehipto. At nakita ko siyang lumabas mula sa kanyang
libingan at naglakad mula Domietta papalapit sa akin hanggang
umabot sa limang talampakan na lamang ang aming pagitan.
Pagkatapos ay kanyang sinabi: "Kailangang ikaw ay maging
matiisin" bago siya tuluyang naglaho.
• Ayon naman kay Ahmad Bin Muhammad Abul 'Abbas
Attigany na isinilang noong 1150 A.H., "Ang aking
kaluluwa ay ang kaluluwa ni Propeta Muhammad .
Ginagabayan nito ang mga Propeta at Sugo, habang ang
aking kaluluwa ay patuloy na ginagabayan ang lahat ng
nakakaalam. Sa Araw ng Paghuhukom, aatasan ng Allâh
ang Kanyang mga nilikha at tatawagin silang lahat sa
napakalakas na tinig na magsasabi ng ganito: "O kayong
mga tao sa Pagbabangong Muli! Ito ang inyong Imam na
tumulong sa inyo."
• Sa aklat na pinamagatang Aja'eb Al-Athar ni Al Gabarty
(bilang 1 pahina 320), sinulat niya ang tungkol sa mga
kababalaghang kanyang nakita ayon sa mga sumusunod:
"Ang kilalang Sufi na si Ali Bin Hijazy Bin Muhammad
Al Bayyumi na pumanaw noong 1183 A.H. ay nagsabing
nakita niya si Sheikh Al Dimirdash sa kalangitan at
sinabi sa kanya: "Huwag matakot sa buhay sa mundong
ito at gayundin sa kabilang buhay." Sinabi pa ni Al
Bayyumi na nakita niya ang Propeta at nang magtungo
si Al Bayyumi kay Al Sayyid Al Badawi, nakita niya

192
 doon ang Propeta . Nang siya ay kanyang makita, si
Al Bayyumi di-umano ay natakot sapagka't inakala
niyang ito ay isang ilusyon lamang. Subali't nakita niya si
Al Dimidash sa kanyang libingan at nangusap sa kanya:
"Iabot mo ang iyong kamay at batiin mo ang Propeta
sapagka't narito siya ngayon sa aking dambana."
• Si Ali Harazem na sumulat ng kanyang aklat na
pinamagatang Jawaher Alma'ani Fi Faid Al Tijany,
(bilang 1 pahina 97) ay nagsabi: "Ang pinakadakilang
idolo ng Tijahan ay nagsabing ang Master of The
Existence (ibig niyang sabihin ay ang Propeta ) ay
nagsabi sa akin na siya ay kanyang nakita sa
katotohanan at hindi sa isang panaginip. Kahit sino ang
tumulong sa iyo sa anumang pamamaraan o kaya ay
nagpakain sa iyo ay makapapasok sa Paraiso ng walang
anumang Pagsusulit at Kaparusahan. Kaya't tinanong ko
siya: "Ang lahat ng ito ay para sa kanya na gumagawa
ng kabutihan para sa akin at lahat ng nagpapakain sa
akin ay makapapasok ng Paraiso nang walang anumang
Pagsusulit o Kaparusahan. Pagkatapos ay inilarawan pa
ni Al Tijany ang mahabang pag-uusap sa pagitan niya at
ng Propeta . At sa huli ay naaalala pa niya ang sinabi
ng Propeta : "Aking ipinangangako ang lahat ng ito sa
kanila na kailanma'y hindi sila maaaring magtakwil nito
hangga't kayong lahat ay makasama ko na pumasok sa
pinakamataas na antas sa Paraiso."
• Ayon sa nabanggit sa itaas, ang titulong ito ay hindi
naaayon kay Propeta Muhammad , na siya ang Master
of The Creature, sapagka't ang Allâh ang natatanging
"The Master of The Existence".
• Ayon sa aklat ni Abi Talib Al Makky na pinamagatang
"Qaot Al Quluob", (pahina 103), dito naisulat ang
paraan ng pakikipag-ugnayan ng mga Sufi sa Allâh:
"Ilang mga tao ang humihingi ng tulong sa Inyo at sila
ay Inyong pinagbibigyan sa sanlibutan. Ginawa Mo
silang nakalalakad at nakalilipad tulad ng mga ibon at
pinagkalooban Mo sila ng kayamanan sa ilalim ng lupa
at ang Makapangyarihan ay nangusap sa kanila."
Pagkaraan nito ay kanyang inilarawan ang mga
biyayang ipinagkaloob sa kanya ng Allâh at kanyang
sinabi: "Inilagay ako ng Allâh sa mababang bahagi ng
orbit (ang landas ng mundo sa paligid ng araw) at aking

192
 nilibot ang mababang kaharian at ipinamalas sa akin ang
kalupaan at buhanginan sa ilalim nito. Pagkatapos,
inilagay Niya ako sa mataas na orbit at nilibot ko ang
mga kalangitan at ipinakita sa akin ang Paraiso at Trono
at inilapit Niya ako sa Kanyang sarili at sinabi sa akin:
"Sabihin mo sa Akin ang anumang iyong nakita at
ipagkakaloob Ko ito sa iyo. Subali't aking sinabi: O
aking Panginoon! Wala akong nakitang anumang bagay
na nakahikayat sa akin upang hilingin sa Iyo."
Luwalhatiin ang Allâh at sadyang malayo Siya sa
anumang kasinungalingan na kanilang sinasabi laban sa
Kanya. Nakita ba ninyo ang isang tulad nito kung
papaano ihayag ang kanilang di-umano'y pakikipag-
ugnayan sa Allâh – ang Ganap na Makapangyarihan?
Ang ganitong uri ng relasyon sa pagitan ng Allah at ng
Kanyang nilikha kailanma'y hindi naranasan ng ibang
nilikha maging si Propeta Muhammad na itinuturing
na pinakamabuting tao sa lahat ng mga nilalang.
Nakapagtatakang pagkaraan niyang masaksihan ang
Trono ng Allâh ayon na rin sa kanyang palasak na
kasinungalingan, tila baga nagmamalaki pa niyang
sinabi sa Allâh na walang anumang bagay ang
nakahikayat sa kanya kaya't wala siyang nais hilingin
mula rito. Karagdagan pa sa nilalaman ng kanyang aklat
(Qout Al Quluob) di-umano pagkaraan niyang sabihin
ang lahat ng ito, ang Allâh – ang Makapangyarihan ay
nangusap sa kanya: "Sa iyong katayuan ikaw ay Aking
isang tunay na alipin." Luwalhatiin ang Allâh sapagka't
sadyang Siya ay napakalayo sa anumang mga
kasinungalingan.
• Ang isa pang uri ng imahinasyon na inulat ni Al Sawy
bilang karagdagang impormasyon sa aklat na Sharh
Alkhareeda na sinulat ni Addardeer: Si Al Rifa'I ay
tumayo sa kabilang bahagi ng puntod ng Propeta at
binigkas sa kanyang harapan ang dalawang talatang ito:
Kapag malayo ako sa iyo, Aking ipadadala ang aking
kaluluwa.
Bilang aking sugo upang hagkan ang kalupaan para sa
iyo.
At narito ang isang espiritung dumating sa iyong
libingan.

192
 Kaya't iunat mo ang iyong kamay upang parangalan ang
aking mga labi.
At kanilang sinabi na inilabas ng Propeta ang kanyang
kamay upang kanyang mahalikan.
• Si Addabbagh ay sumulat ng isang aklat upang
ipalaganap ang mga kasinungalingan na pawang mga
gawa-gawa lamang. Dito ay kanyang sinabi: "Nakita ko
ang isang Sufi na napakataas ng kanyang antas-
espirituwal. Nakikita niya ang lahat ng nilikhang may
buhay tulad ng mga halimaw, mga insekto, mga
kalangitan, mga tala, sanlibutan at ang buong kalawakan.
Naririnig niya ang tinig ng mga ito at kanya itong
palagiang nakakausap at naibibigay niya sa mga ito ang
anumang kanilang pangangailangan na walang halong
pag-aalinlangan." O Allâh! Kami po ay nagsusumamo ng
Inyong Kapatawaran at nagsisisi sa lahat ng mga
kasinungalingang nagmula sa ilan sa Inyong mga nilikha
laban sa Inyo. Silang mga naligaw at mga nagligaw sa
Inyong mga alipin. Ano bang kakayahan mayroon ang
mga di-nananampalatayang ito na kaakibat ng kanilang
sarili sapagka't sila ay natatangi sa Allâh? Sadyang
malayo ang Allâh sa lahat ng mga kasinungalingan.
Kami ay nagpapasakop sa Allâh laban sa anumang
nilikha na naniniwala sa mga walang katuturang-bagay at
dumadalangin sa sumpa ng Allâh para sa kanila
hanggang sa Araw ng Paghuhukom. Walang sinumang
pinagmumulan ng anumang Lakas at Kapangyarihan
maliban lamang sa Allâh – ang Ganap na
Makapangyarihan.
• Si Rabe'a Al 'Adawiyya ay isang Sufi. Binibighani niya
ang kanyang mga kasamahan sa pamamagitan ng
kanyang pagiging Sufismo. Sa kanyang tula, minsan siya
ay nagkukunwari sa pagiging banal. Ang mga Sufi ay
palaging nagbubunyi kapag naririnig ang kanyang
pangalan sa kanilang mga pagtitipon. Tinawag pa siyang
"The Martyr of Divine Love". Siya ang nagsabing: "Ako
ay hindi sumasamba sa Inyo o natatakot sa Inyong Apoy
ng Impiyerno o umaasa sa Inyong Hardin. Ako ay hindi
sumasamba sa Inyo maliban lamang para sa Inyong
Sarili." Sa paglalahad nito, si Rabe'a ay nagpapakita ng
pamamaraan at pakikipag-usap ng higit na malayo sa
pamamaraan ng mga Propeta at Sugo (sumakanila nawa

192
 ang kapayapaan). Sa kanyang paglalahad sinabi niyang
siya ay malayo sa anumang damdaming may pagnanasa
o takot sa Allâh – ang Makapangyarihan. Subali't
binanggit ng Allâh mula sa Banal na Qur'an na ang
mabuting katangian ng mga Propeta sa kanilang
pagdarasal ay ang pagkakaroon ng masidhing takot,
hangarin at pag-aalala sa Kanya. Tunghayan natin ang
sinabi ng Allâh – ang Makapangyarihan:
Katotohanan, sila ay laging maagap sa paggawa ng
mabubuting gawa, at sila ay tumatawag sa Amin nang
may pag-asa at takot, at sila ay nagpapakumbaba ng
kanilang sarili sa Aming harapan. (Al-Anbiya-21:90)
Dagdag pa ng Allâh:
At manalangin sa Kanya nang may takot at pag-asa.
Katiyakan, ang Habag ng Allâh ay malapit sa mga
gumagawa ng kabutihan. (Al-Araf-7:56)
Sa iba pang talata mula sa Banal na Qur'an ay
matutunghayan ito:
Iniiwan nila ang kanilang mga higaan upang
manalangin sa kanilang Panginoon nang may takot at
pag-asa, at sila ay gumugugol sa kawanggawa tungo sa
Kapakanan ng Allâh mula sa mga biyayang Aming
ipinagkaloob sa kanila. (As-Sajdah-32:16)
Sadyang ang lahat ng kanyang pantasya at imahinasyon
ang nagdulot sa kanya upang tuluyang malayo tulad na
lamang sa kanyang paglalarawan sa Kaaba, ang Banal na
Tahanan ng Allâh sa kanyang pagsasabing: "Ito ay ang
imahe na sinasamba sa kalupaan."

Ngayon ay ating napatunayan na ang mga Sufi ay sumasalungat

sa magkatulad na Katuwiran at Batas ng Islam. At ang kabuuan
ng aklat na ito ay hindi sapat upang ilagak ang lahat ng kanilang
mga kahiya-hiyang gawain at kasinungalingan laban sa Allâh –
ang Makatotohanan. Sa paglalahad ng ilan sa mga ito, kanilang
itinuturo ang panalangin para sa libu-libong nangangailangan.
Kanila ring sinasabi ang tungkol kay Abdul Hassan Asshazly sa
pagsasabing: "Nawa'y kalugdan siya ng Allâh." Humihingi rin
sila ng tulong kay Propeta Muhammad sa pamamagitan nito:
"Tulungan mo kami Propeta ng Allâh", "Iligtas mo kami Propeta

192
ng Allâh" at kung anu-ano pa. Nagsasagawa rin sila ng
pagdarasal na tinawag nilang "lights prayer" para sa kanilang
dakilang idolo na si Abi Farag. Kanila ring iniuugnay sa kanyang
pangalan ang "Nawa'y kalugdan siya ng Allâh." Ang tinatawag
na "lights prayer" ay panalangin para sa sariling liwanag at
kanilang mga lihim. Ito ay pinasimulan ni Asshazly. Ayon sa
kanilang sinasabi, ang panalanging ito ay katumbas ng isandaang
libong pagdarasal. Kanila ring sinasabi na si Propeta Muhammad
ay hindi nawawala sa kalawakan kahit isang segundo lamang
sapagka't siya ang orihinal at katuwang nito. Kanila ring sinasabi
na si Propeta Muhammad ang dahilan ng pagkakaroon ng lahat
ng bagay sapagka't siya ang unang nilikha at mula sa kanyang
liwanag nilikha ng Allâh ang mga kalangitan, ang sanlibutan,
ang Mataas na Luklukan at lahat ng mga nilalang. Kaya't paano
siya maaaring mawala sa kalawakan kahit isang segundo
lamang? Sinasabi rin nilang nakita nila ang Propeta ng
maraming beses sa kanilang mga panaginip. Ang ilan sa kanilang
sinasabi tungkol kay Propeta Muhammad ay ang pagdalaw
nito sa kanila. Kaya't sila ay naging kanyang Kasamahan at
sinasabi nila sa kanila ang mga katagang: "Nawa'y kalugdan sila
ng Allâh." Kanila ring sinasabi na sinuman ang magbasa ng
panalangin na sinulat ng kanilang panginoon na si Al Moursy
Abdul Abbas ng limandaang beses ay hindi kaagad mamatay
hangga't hindi niya nakikita ang Propeta sa kanyang katauhan.
Gumawa rin sila ng ilang mga Hadith na di-umano ay inulat ni
Abu Hurraira at sinumang magsabi ng Hadith na ito:
"Kapayapaan at Pagpapala ng Allâh ay mapasa Propeta" ng isang
libong beses at magbasa ng iba pang mga panalangin ay makikita
niya ang Propeta sa kanyang panaginip. At sinuman ang mas
nakahigit sa pagbabasa nito ay masasaksihan niya ang Propeta
sa kanyang katauhan at maibibilang siya sa kanyang Kasamahan
at itatalaga sa kanya ng Propeta ang Paraiso ng Allâh. At sa
kanyang pamamagitan, patatawarin ng Allâh ang kanyang mga
kasalanan kabilang na ang kanyang mga magulang. Dagdag pa
ritong hindi niya daranasin ang hirap ng kamatayan, bagama't
malinaw sa lahat na mismong ang Propeta ay hindi nakatakas
sa kanyang kamatayan. Kanila ring sinasabi na sinuman ang
nakasaksi sa Propeta ay hindi magdaranas ng kaparusahan sa
libingan at sa Araw ng Paghuhukom. Gayundin, makakamtan
niyang lahat ang anumang kanyang kakailanganin sa buhay sa
mundong ito at sa Kabilang Buhay. Binigyang-diin din sa aklat
ng kanilang idolo – sa pamamagitan ng kanilang mga
kasinungalingan, na kung nais mong makita ang Propeta ,
kailangan mong magdasal habang nakaluhod sa gabi bago
sumapit ang araw ng Biyernes. Sa bawa't pagluhod, kailangan

192
niyang basahin ang Al-Fatiha "Ang Pambungad na Kabanata" at
ang talata ng Al-Kursi ng limang beses at sabihing "Kapayapaan
ay mapasa Propeta " ng isang libong beses. Gumawa rin sila ng
Hadith ng Propeta upang suportahan ang kanilang
kasinungalingan. Ang kanilang Hadith ay mababasa ng ganito:
"Sinumang nagnanais na makita ako (Propeta ) sa kanyang
katauhan, kailangan niyang magdasal sa Huwebes ng gabi na
may apat na pagluhod. Sa bawa't pagluhod, kailangan niyang
basahin ang mga sumusunod na kabanata ng Banal na Qur'an;
Al-Fatiha, Ad Duoha, As Sharh, Al Quadr at Al Zalzalah.
Pagkatapos ay kailangan niyang sabihin ang: "Kapayapaan ay
mapasa Propeta " ng pitumpung beses at hingin ang
Kapatawaran ng Allâh ng pitumpung beses. At kapag siya ay
natulog ay makikita niya ako sa kanyang panaginip. Katunayan,
maraming mangmang na tao ang sumubok na gawin ito subali't
hindi nila nakita ang Propeta , maging sa kanilang mga
panaginip. Kanilang inulat sa aklat na Khazinat Al-Asrar: "Ilang
mga iskolar ang nagsabi na sinumang magbasa ng Surat Al Qadr
ng isang libong beses sa araw ng Biyernes ay hindi mamamatay
hanggang hindi niya nakikita ang Propeta . Naligaw sila ng
tuluyan dahil sa sinabi nila tungkol sa Alfateh Prayer para sa
kanilang panginoon na si Muhammad Albakry. Ayon kay
Albakry, sinumang manalangin na may apat na pagluhod sa
Huwebes ng gabi at bumigkas ng ganito: O Allâh, nawa'y ang
kapayapaan at pagpapala mula sa Inyo ay mapasa aming
panginoon na si Muhammad Al Fateh na siyang nagbukas ng
anumang nakapinid, na siyang tanda ng lahat ng mga tagasunod,
ang mga tagasunod ng tama sa pamamagitan ng tama at ang
gabay at kapayapaan ay mapasa kanya at sa kanyang pamilya na
aangkop sa mataas na antas, ay makikita niya ang Propeta
habang gising ng mukha sa mukha. Sadyang sagad sa kasamaan
ang kanilang mga kasinungalingan sa paggawa ng mga
nakatutuwang bagay upang pagsamantalahan at makunan ng
salapi ang kanilang mga kasanib.
Binigyan nila ng sariling kahulugan ang talatang ito mula sa
Banal na Qur'an ayon sa kanilang sariling layunin:
O kayong mga mananampalataya! Gawin ang inyong
tungkulin sa Allâh at magkaroon ng takot sa Kanya. At
hanapin ang paraan upang mapalapit sa Kanya. (Al-Maidha-
5:35)
Batid nilang lahat na ang paraan ng paglapit sa Allâh ay sa
pamamagitan ng mga panalangin at mga mabubuting gawain na
sadyang isinasagawa upang makamtan ang Kasiyahan ng Allâh

192
tulad ng tatlong kalalakihang nakulong sa kuwebang bato. Sa
kabila ng kanilang kaalaman, iniligaw nila ang mga tao sa
pagtuturo ng pagdarasal sa mga yumaong Propeta, Sugo at mga
kilalang tao katulad na lamang ng yumaong kamag-anak ni
Propeta Muhammad . Kanilang sinasabing ang paglapit sa
kanilang mga libingan ay pinahihintulutan katulad ng kanilang
paglapit sa mga ito noong nabubuhay pa. Sapagka't ayon sa
kanilang paniniwala ang mga libingang ito ay bahagi ng paraiso
ng Allâh. Ito ang mismong sinasabi ni Abu Hamid Al Ghazaly sa
kanyang aklat na pinamagatang Aadab Assafar. Ang kanilang
dinadakilang idolo na si Abu Al Hassan Asshazly ay nagsabi:
"Sinumang magnais ng anumang bagay mula sa Allâh, kailangan
niyang manalangin sa pamamagitan ni Imam Abu Hamed Al
Ghazaly sa aklat na pinamagatang Almafakher Al-Alia. Dagdag
pa ni Asshazly tungkol sa kanyang panginoon na si Al Ghazaly,
na di-umano ay nagwika sa kanya: "Anumang bagay ang iyong
hangarin mula sa Allâh, banggitin mo ang aking pangalan" at si
Al Asshazly ay sumusumpa na anuman ang kanyang hilingin sa
pamamagitan ni Al Ghazaly, ipagkakaloob ito sa kanya ng Allâh
at mawawala ang lahat ng kanyang paghihirap. Subali't ito ang
aming sinabi kay Asshazly: "Katotohanan na ikaw ay isang
sinungaling at kaaway ng Allâh! Sinuman sa inyong mga pinuno
ang nagpahirap sa kalagayan ng iba ay haharap sa Allâh sa Araw
ng Paghuhukom na walang sinumang maililigtas kahit anumang
halaga ang kanyang ibigay. Ang tanging magtatagumpay sa araw
na yaon ay sila lamang lumalapit ng tuwiran sa Allâh na may
matapat na puso.
Ang humingi at manalangin sa mga Propeta gayundin sa mga
dakila at mabuting tao ay ipinagbabawal, maging sila man ay
patay o 'di kaya'y nabubuhay pa. Kaluwalhatian sa Allâh na
nagsabi sa Kanyang Propeta sa Banal na Qur'an:
At kung ang Aking mga alipin ay magtanong sa iyo (O
Muhammad ) tungkol sa Akin, kung gayon (sila ay iyong
sagutin), tunay na Ako ay malapit (sa kanila sa Aking
Kaalaman). Ako ay tumutugon sa mga panalangin ng mga
nananawagan kung sila ay tumatawag sa Akin ng walang
tagapamagitan. Hayaan silang tumalima sa Akin, upang sila
ay magsitahak sa tuwid na landas. (Al-Baqarah-2:186)
Si Attabarany ay nag-ulat na si Ebadu Ibnul-Samit (nawa'y
kalugdan siya ng Allâh) ay nagsabi: Noong kapanahunan ng
Propeta ay may hipokrito na gumawa ng masama sa mga
Muslim. Ang ilan sa mga ito ay nagsabi: "Halina sa Propeta
at hingin natin ang kanyang proteksyon laban sa

192
hipokritong yaon. Subali't sinabihan sila ng Propeta ng
ganito: Hindi ako ang dapat tumulong sa inyo bagkus ang
Allâh – ang Makapangyarihan ang mangangalaga sa inyo."
Ito ay naganap noong panahon ng Propeta , kaya't paano siya
makatutulong ngayon, gayong siya ay patay na? Ang mas
malaking katanungan dito ay paanong makatutulong ang isang
mabuting tao na hindi man lamang naabot ang antas ng isang
propeta katulad ni Propeta Muhammad ? Hayaan na lamang
natin ang mga impostor at sinungaling na ito na humamon sa
Propeta ng Allâh at nagsabing: "Ang matuwid na taong tulad nila
ay maaaring tumawid sa karagatan, samantalang ang Propeta ay
nakatayo lamang sa dalampasigan." Sinasabi rin ng mga taong
ito na may kakayahan silang tumawid sa karagatan sa
pamamagitan ng paglakad lamang, isa ito sa kanilang himala,
samantalang hindi ito kayang gawin ng Propeta . Hindi baga
sila ay lalo lamang naligaw sanhi ng kanilang mga kasalanan at
kawalan ng pananampalataya?
Ang ilan sa mga impostor na ito ay humahabi ng mga kuwento
tungkol sa kanilang panaginip na di-umano ay nakita nila ang
Propeta , at sila ay pinagkatiwalaang itama ang ilang naligaw
na pamayanan tungkol sa mga Sunnah ng Propeta . Kanilang
ikinalat ang ganitong mga kasinungalingan, na ang tanging
layunin ay baguhin ang mga orihinal na Sunnah ng Propeta .
Sila ay naglimbag ng ilang mga aklat kaugnay ng mga haka-
hakang ito at ipinamahagi sa iba na walang pangalan sa pabalat.
Minamahal kong mga kapatid, tayo ay magagabayan sa ating
pananampalataya sa pamamagitan ng liwanag na nagmula sa
Banal na Qur'an at sa mga Sunnah ng Propeta . Sinuman sa atin
ang naapektuhan ng mga Sufi – sanhi ng kanyang
kamangmangan sa kanyang pananampalataya ay maaaring
manumbalik sa Allâh – ang Mahabagin. Nawa'y wakasan ng
Allâh ang ating buhay habang tayo ay nasa tamang
pananampalataya at ihanay Niya tayo sa pinarangalang sekta ng
ating relihiyon sa pamumuno ni Propeta Muhammad . Ating
pag-ukulan ng pansin kung ano ang nagaganap sa pamayanan ni
Propeta Muhammad . Nagtakda ang Allâh ng mga dahilan ng
ating kaparusahan mula sa atin at pinaghiwalay Niya tayo sa iba't
ibang sekta na mayroong magkakaibang doktrina.
Pinahintulutan tayo ng Allâh na mamuhay ng magkakasama
nang maraming taon at siglo na nararapat para sa atin. Subali't sa
mga nagtatwa ng Banal na Qur'an at mga Sunnah ni Propeta
Muhammad , ating pinayagan ang kasamaan na mamayani at
sumibol sa ating Islamikong pinagmulan at ang mga kamalian sa

192
ating pananampalataya na magtagumpay laban sa atin. Kung
hindi lamang sa Habag at Pagpapala ng Allâh, ginawa na Niya
tayong mga unggoy at baboy, at kung hindi lamang sa biyaya ng
Allâh, maaaring tayo ay pinahihirapan na sa pamamagitan ng
pagpapaulan ng bato mula sa kalangitan. Dapat nating palagiang
alalahanin ang talatang ito mula sa Banal na Qur'an:
At alalahanin ang Araw na ang Zalim (mga makasalanan,
mapagsamantala, mga nagtatambal sa pagsamba) ay kakagat
sa kanilang mga kamay, at siya ay magsasabi: "Oh! Sana ay
sinundan ko ang landas ng Sugo (Muhammad ). Ah!
Kasawian sa akin! Sana kahit kailan ay hindi ko itinuring ang
kung sinu-sino bilang isang Khalil (isang malapit na
kaibigan). Katotohanan siya ang umakay sa akin upang
maligaw sa Paalaala (ng Qur'an) matapos na ito ay
makarating sa akin. At si Satanas ay laging hindi maaasahan
ng tao sa sandali ng pangangailangan. (Al-Furqan-25:27-29)
Atin ding tunghayan ang pagpapakahulugan ni Ibn Abbas sa mga
sumusunod na talata:
At huwag ninyong tularan yaong mga nagkahiwa-hiwalay at
nagkasalungatan sa isa’t isa pagkatapos dumating sa kanila
ang maliwanag na katibayan. At sa mga yaon,mapapasakanila
ang nakapanghihilakbot na parusa. Sa Araw ng Muling
Pagkabuhay puputi ang mukha ng mga mananampalataya at
iitim ang mukha ng mga di-mananampalataya. (Al-Imran-3:105)
Inilarawan ni Ibn Abbas ang mga sumusunod: "Ang mukha ng
mga sumusunod sa Sunnah ni Propeta Muhammad ay
magiging maputi at ang mukha ng mga nagtalaga ng bagong
katuruan at naghasik ng buto sa pagkaligaw ng mga Muslim ay
magiging itim." Inilarawan din ng Allâh ang kahihinatnan ng
dalawang pangka't na ito sa Banal na Qur'an:
At hinggil sa mga umitim ang kanilang mukha, sasabihin sa
kanila: “Tumalikod ba kayo pagkatapos ninyong
manampalataya? Magkagayo’y lasapin ninyo ang parusa sa
Impiyerno dahil sa inyong pagtalikod.” At hinggil naman sa
mga pumuti ang kanilang mukha, sila ay nasa Habag ng Allâh
(Paraiso), at mananatili sila roon magpakailanman. (Al-Imran-
3:106-107)

Sa Aking Pagtatapos

192
Nais kong sabihin na ang lahat ng masamang gawain at maling
pag-aakala na ipinaliwanag sa itaas ay ipinamuhay ng milyon-
milyong mga Muslim sa loob ng maraming siglo at
magpahanggang sa kasalukuyan. Nawa'y gabayan sila gayundin
naman tayo ng Allâh sa Tamang Landas. Kami ay umaasang sila
ay manunumbalik sa Allâh upang humingi ng tawad at linisin
ang kanilang pananampalataya. Kami ay dumadalangin sa Allâh
na sila at tayo ay maging ligtas sa pamamagitan ng pagsunod sa
Sunnah ni Propeta Muhammad .
Ang ilan sa mga gawaing ito na iniwan ng mga nangliligaw na
mga Sufi ay ginagaya ng mga Muslim, sa pag-aakalang ang lahat
ng ito ay bahagi ng Sunnah ni Propeta Muhammad . Subali't
malinaw na ang mga ito ay pawang mga karagdagan lamang.
Dahil sa maliit na pamamaraang tulad nito, maaari nilang iligaw
ang mga tao tungo sa politeismo (pagsamba ng may
pagtatambal). Ito ay ipinagbabawal ng Allâh. Ayon sa sinabi ng
Propeta : "Ang politeismo (pagsamba ng may pagtatambal)
ay malinaw kaysa paghakbang ng mga langgam sa makinis
na itim na bato sa kadiliman ng gabi."
Narito ang ilang masama at hindi katanggap-tanggap na mga
gawain, at mga katibayan na ito ay hindi pinahihintulutan at
tanging ang Allâh lamang ang higit na nakaaalam.
1. Ipinagdiriwang ng mga Shiites' at Sunnites' ang pag-
akyat ni Propeta Muhammad sa ika-7 kalangitan tuwing
sasapit ang kalagitnaan sa buwan ng Sha'ban at sa ika-10 araw
ng Muharram na tinaguriang A'shoura'a. Lahat ng ito ay bagong
katuruan na hindi nabanggit sa Banal na Qur'an at sa Sunnah ni
Propeta Muhammad at sa mga talaan ng mga ginawa ng mga
kanyang Kasamahan. Si Propeta Muhammad ay hindi
nagsabing ipagdiwang ang kalagitnaan sa buwan ng Sha'ban o
kaya ay hindi ginaya ang ginawa ng mga Kalipa ng Orthodox at
ipinag-utos sa atin ng Propeta na sundin sila. Bagama't ang
buwan ng Sha'ban ay isang pinagpalang buwan, gayunpaman,
walang sinuman sa kanila ang nagdiwang nito. Si Propeta
Muhammad ay gumagawa ng maraming mabuting gawain sa
buwan na ito para sa Allâh tulad ng pag-aayuno. Ang pag-
aayuno sa buwang ito ay isinasagawa bilang pagsasanay at
paghahanda ng kanyang kaluluwa upang tumanggap ng mga
biyaya sa banal na buwan ng Ramadan. Kaya naman
napakaraming makatotohanang Hadith tungkol sa katangian ng
naturang buwan. Isa sa Hadith na ito ay ang inulat ni A'isha

192
(nawa'y kalugdan siya ng Allâh): "Ang Propeta ay hindi
nag-aayuno sa alinmang ibang buwan maliban sa Ramadan
nang mas malimit sa kanyang pag-aayuno sa buwan ng
Sha'ban. Siya ay nag-aayuno halos sa buong buwan ng
Sha'ban." (Muslim) Kaya't ang pagtitipon pagkaraang lumubog
ang araw sa loob ng Masjid sa kalagitnaan ng buwan ng Sha'ban
at ang pagdarasal ng natatanging pagdarasal ay pawang mga
bagong katuruan na hindi isinagawa ng mga Kasamahan ng
Propeta .
2. Ito ay nagmula sa mga politeista na sumusumpa sa iba
maliban sa Allâh – ang Makapangyarihan tulad ng sinasabi ng
iba: "Para sa Propeta, gawin ang ganito at ganon, o kaya ay
magsabi: Ako ay nagpapasakop sa iyo sa pamamagitan ng iyong
buhay, sa buhay ng iyong anak o kaya'y sa isa sa iyong
pinakamamahal na kamag-anak upang gawin ang ganito at
ganon para sa akin." Subali't ganito ang sinabi sa atin ng Propeta
: "Kanino dapat manumpa, manumpa lamang sa Allâh o
kaya'y manahimik na lamang." Tayo ay pinahihintulutan
lamang manumpa sa pagsasabi ng ganito: "Para sa nagmamay-
ari ng Kaaba." At para sa Humahawak ng mga kalangitan at
kalupaan o kaya'y sa Kanya na may tangan ng aking kaluluwa na
ginagawa ng Propeta .
3. Ito ay nagmula rin sa mga politeista na nagsabi:
"Kapag pinahintulutan ng Allâh at ng isang tao o kaya ay ang
Allâh at ang isang tao ay magsabi ng ganito at ganoon." Ito ay
hindi pinahihintulutan, subali't ipinapayong ang nararapat at
tamang sabihin ay ganito: "Kung pinahintulutan ng Allâh at ng
tao, at ito ay pagpapala mula sa Allâh at sa tao." Iniulat ni Abu
Dawood ang isang makatotohanang Hadith tungkol kay Abu
Hudhaifa (nawa'y kalugdan siya ng Allâh) na ang Propeta ay
nagwika: "Huwag sabihin: "Kung pinahintulutan ng Allâh at
ng isang tao." Bagkus ang nararapat sabihin ay: "Kung
pinahintulutan ng Allâh – ang Makapangyarihan at ng tao."
Kaugnay nito ang Allâh ay nagwika:
Subali't hindi ninyo mapangyayari maliban lamang
pahintulutan ng Allâh. Katotohanan, ang Allâh ang
Lubos na Nakaaalam – ang Tigib ng Karunungan.
(Al-Insan-76:30)
4. Ito ay hindi rin pinahihintulutang sabihin: "Kung
walang nagbabantay sa pinto, ang masasamang loob ay
makakapagnakaw sa atin." "Kung ang kisame ng bahay ay
marupok, maaaring malubog tayo sa tubig-ulan." "Kung hindi

192
dahil sa iyo, maaaring kami ay nahihirapan ngayon." "Kung
hindi dahil sa matalinong drayber ng ating sasakyan, maaaring
naaksidente tayo." Bagkus ay nararapat nating sabihin ang
ganito: "Kung hindi dahil sa Habag ng Allâh na nagtalaga sa atin
ng tagapagbantay, maaaring manakawan tayo." "Kung hindi
dahil sa Habag ng Allâh na nagtalaga sa iyo para sa amin,
maaaring nahihirapan kami ngayon." O kaya, "Kung hindi dahil
sa pagpapala ng Allâh na nagbigay sa amin ng matalinong
drayber, maaaring kami ay naaksidente." "Salamat sa Allâh." Sa
naunang mga sinabi ay mapapansin ang mga nakatagong
palatandaan ng pagiging politeista. Ipinagbabawal ito ng Allâh,
subali't hindi natin ito pinahahalagahan. Kaya't nararapat
lamang na sanayin natin ang ating mga sarili sa pagsasalita ng
tamang lupon ng mga pangungusap. Kinakailangan nating
magpasalamat sa Allâh. Kailangan nating malaman na ang lahat
ng mabuting bagay ay nararapat nating ipagpasalamat sa Allâh,
bagama't marami sa atin ang nakakalimot magpasalamat sa
Kanya. Oh Allâh! Ang lahat ng Pagpupuri at Pagpapasalamat ay
walang hanggan na dapat naming ipagpasalamat sa Inyo!
5. Ang pagtitipon para sa kaarawan ay isang bagay na
hindi pinahihintulutan sa Islam. Sapagka't ito ay makalumang
gawain ng mga Kristiyano na nagdudulot lamang ng paglustay
ng oras at salapi. Ito ay hindi rin ipinag-utos ng Allâh o kaya ng
Kanyang Propeta . Mayroon akong isang taong kilala na
umabot sa edad na limampu at mahilig siyang magdiwang na
kanyang kaarawan. Nakakaramdam siya ng kakaibang saya
kapag kanyang naririnig ang pagbati sa kanya ng 'happy birthday
to you', happy birthday to you'. Bagama't alam ng lahat ng
kanyang mga kaibigan na ang kanyang ina ay namatay sa
pagsisilang sa kanya. Kaya't ang araw na iyon ay isang araw ng
kamatayan at kapighatian ng kanyang pamilya subali't ang
kawawang tao na ito ay patuloy sa pagdiriwang ng kanyang
masayang kaarawan o kaya ay mas nararapat kong sabihin na ito
ay isang miserableng kaarawan. Ang Pagpupuri ay nauukol
lamang sa Tagapaggabay na Siyang nagbibigay ng patnubay sa
sinumang Kanyang naisin tungo sa Tamang Landas. Sinumang
hindi pagkalooban ng Allâh ng liwanag ay hindi magkakaroon
ng Liwanag ng Patnubay.
6. Ang pag-iyak ng kababaihan at ang pagpunit ng
kanilang mga kasuotan ay ipinagbabawal gayundin ang
pagluwalhati sa mga taong namatay at pinahahalagahan ang mga
kabutihan ng mga ito. Magdudulot din ito sa taong namatay
upang pahirapan sa kanyang libingan.

192
7. Mula sa mga naiwan na bagong katuruan na
ipinalaganap ng mga mapanlinlang na mga Sufi ay isang ilusyon
na kung sinuman ang mangailangan ng anumang bagay
kinakailangan niyang basahin ang Kabanata 112 (Al-Ikhlas) ng
Banal na Qur'an ng isanlibo at limang daang (1500) beses at
sasagutin ng Allâh ang kanyang mga panalangin. "Luwalhatiin
ang Allâh", "Salamat sa Allâh" o kaya ay magsabi ng: "Allâhu
Akbar" ng isandaang libong (100,000) beses o kaya ay bigkasin
ang Kabanata 32 (Ya-Sin) ng isandaan o isanlibong beses at kung
anu-ano pa. Ito ay malinaw na malaking kamalian sapagka't
hindi ito itinuro ng Propeta sa kanyang mga Kasamahan na
gumawa ng isang bagay na hihigit sa isandaang beses. Ating
niluluwalhati at pinasasalamatan ang Allâh sa pamamagitan ng
pagsasabi ng 33 beses lamang ng katagang "Allâhu Akbar".
Ating binabanggit ang "Walang ibang Diyos na dapat sambahin
maliban sa Allâh na walang katambal na nagmamay-ari ng lahat
ng pasasalamat at mga kaharian – ang Pinakamakapangyarihan"
ng isandaang beses. At kung nais ng isang Muslim na magsabi
ng higit pa sa naturang bilang ay maaari niya itong gawin na
walang itinakdang bilang. Si Propeta Muhammad ay
humihingi ng 70 beses na kapatawaran sa Allâh sa araw at gabi.
Makabubuting alalahanin ang Allâh at magpasalamat sa Kanya,
subali't walang itinakdang bilang ang maaaring gawin para rito.
Ang Allâh ay nagwika sa Banal na Qur'an:
O kayong sumasampalataya! Alalahanin ang Allâh
ng may ganap na pag-alaala. At luwalhatiin ang
Kanyang mga Papuri sa umaga at sa hapon [ang
pang-umagang pagdarasal (Al Fajr) at panghapong
panalangin (Al Asr).. (Al-Ahzab-33:41-42)
8. Sa panghuli, ang ilang mga Muslim ay iniiwan ang
ating Islamikong pagbati at ginagaya ang mga hindi Muslim sa
pagbati sa pamamagitan ng pagbati ng "Magandang Umaga" at
"Magandang Gabi". Subali't paano ang isang araw ay magiging
maayos kung hindi natin pahahalagahan ang kabutihan na
nagmumula sa Allâh – ang Makapangyarihan? Ako ay
nananawagan sa mga taong tulad nila na gamitin natin ang
Islamikong pagbati sa pamamagitan ng ganitong pagbati:
"Sumaiyo nawa ang kapayapaan." Kung saan mismong ang
Allâh ang nag-utos sa atin na gawin ito na matutunghayan sa
Banal na Qur'an:
...Subali't kung kayo ay papasok sa bahay, magbatian
kayo sa isa't isa nang pagbati na nagmula sa Allâh
(As-Salamu Alaikum – sumainyo ang kapayapaan)

192
 na pinagpala at mabuti. (An-Nur-24:61)
Sinabi rin ng Allâh:
Ang kanilang panalangin dito ay Subhanaka
Allâhumma (Luwalhatiin Kayo, O Allâh) at Salam
(Kapayapaan) ang kanilang magiging batian dito sa
(Paraiso). At ang kanilang pangwakas na pagbati ay:
Al-Hamdulillahi Rabb-il-Alamin (Lahat ng
pagpupuri at pasasalamat ay sa Allâh lamang, ang
Panginoon ng Alamin [sankatauhan, jinns at lahat
ng mga nilikha]. (Yunos-10:10)
Sa isa pang talata ay mababasa ang ganito:
Kapag kayo ay binati ng isang pagbati (As-Salamu
Alaikum), sagutin ng isang pagbating higit na
mahusay dito (Wa Alaikum Assalam wa
Rahmatullahi wa Barakatuh) o kaya’y ibalik ang
pagbati nang magkatulad (Wa Alaikum Assalam).
Katiyakan, ang Allâh ay Laging Maingat na
Tagapagtuos sa lahat ng bagay". (An-Nisa-4:86)
Ang Propeta ay nangaral sa atin nang palagiang
pagbabatian saan mang lugar maliban lamang sa loob
ng palikuran. Pagkatapos ng pagpapalitan ng
Islamikong pagbati ng mga Muslim, maaari mong
sabihin na: "Nawa'y gawing mabuti ng Allâh ang iyong
buong araw" o kaya'y "Nawa'y gawing mabuti ng
Allâh ang iyong buong gabi" o kaya'y "Nawa'y gawin
ng Allâh ang iyong buong araw na puspos nang
kaligayahan." Sa ganoong paraan naiuugnay natin ang
lahat ng ating kabutihan sa Allâh – Kaluwalhatian para
sa Kanya, at ang iyong pagbati ay magiging isang
panalangin sa iyong kapatid. Salamat sa Allâh. Ang
lahat ng pagpupuri at pasasalamat ay sa Allâh lamang
– ang Panginoon ng Sanlibutan.

Ang aking pangwakas na pananalita...

Tayo, bilang mga Muslim ay kailangang malaman mula sa

mensaheng ito kung ano ang tamang landas na ating tatahakin
upang tayo ay maging ligtas sa ating pananampalataya. Dapat

192
din tayong maging maingat sa panahon na may mga bagong
katuruan na naglalabasan at mga gawaing may pagtatambal sa
pagsamba at maling paghatol. Ang mga bagong katuruang ito ay
naging isang sakit na kumalat sa pamayanan ni Propeta
Muhammad , ang pinakamabuting pamayanang sumibol sa
sanlibutan. Ang pamayanang ito ay pinarangalan sapagka't
kanilang ipinamumuhay ang mga bagay na pinahihintulutan at
iniiwasan ang mga bagay na ipinagbabawal. Bagama't ang mga
kalaban nito, ang mga panatikong Hudyo at Kristiyano ay
patuloy na nag-aabang sa kanilang magandang pagkakataon
upang palakihin ang hidwaan sa pagitan ng mga pamayanang
Muslim. Kanilang sinisikap na magkahiwa-hiwalay ang mga
Muslim. Sa pamamagitan nito maaari nilang pamunuan ang
buong sanlibutan. Kanilang napag-alaman na ang mabisang
sandata ng pagwasak sa mga Muslim ay ang mawalan ng tiwala
o mag-alinlangan sa nilalaman ng Banal na Qur'an at sa Sunnah
ni Propeta Muhammad . Ang teoryang ito ay napatunayan na sa
mga nakalipas na kasaysayan ng Islam hanggang sa kasalukuyan.
Kaya naman nararapat lamang na maging maingat ang mga
Muslim sa pagtahak sa tamang landas na tatahakin, kung hindi,
tayo ay mabibilang sa inilalarawan ng Hadith na nabanggit ni
Propeta Muhammad : "Ang mga pamayanan ay magsasama-
sama laban sa inyong mga Muslim katulad ng mga
nagugutom na nakapaligid sa pagkain." At si Propeta
Muhammad ay tinanong, "Kami bang mga Muslim ay
magiging maliit ang bilang, O Sugo ng Allâh?" Ang Propeta
ay sumagot: "Hindi, subali't kayo ay mawawalan ng
saysay tulad ng naaanod na bula. Ang kahinaan ay
mamamayani sa inyong mga puso at ang takot ay kukunin sa
inyong puso ng inyong mga kalaban dahil mas minahal ninyo
ang buhay sa mundong ito at kinasuklaman ang
kamatayan."
Ang bawa't Muslim ay kinakailangang sumunod sa Banal na
Qur'an, sa Sunnah ni Propeta Muhammad at sa mga ginawa ng
mga Kasamahan ni Propeta Muhammad at pamarisan ang
kanilang mga hakbang. Ito ang nararapat na gawing matatag na
panuntunan upang sukatin ang ating mga sinasabi at ginagawa.
Kung tayo ay magkakaroon ng ibang bagay na kakaiba tungkol
sa ating pananampalataya, kailangan nating balikan ang mga
panuntunang ito. Kung ang bagay na ito ay nabanggit sa Sunnah
ni Propeta Muhammad , nararapat lamang nating sundin ito.
Kung hindi, kailangan natin itong iwanan. Higit sa lahat, tayo ay
manalangin sa Allâh – ang Makapangyarihan upang maibilang

192
tayo sa pangkat nang mga sumusunod at tumatalima sa Sunnah
ni Propeta Muhammad at ng kanyang mga Kasamahan (nawa'y
kalugdan sila ng Allâh).
Ako ay humihingi ng paumanhin sa ating mga iskolar, patay man
o nabubuhay sa kasalukuyan, na sumulat ng mga detalyadong
aklat tungkol sa mga bagong katuruan at Sufismo. Ako ay
nabiyayaan ng mga aklat na nabanggit sa pagsusulat ng aklat na
ito at ginamit ang ilang mahahalagang bahagi nito. Kaya't ako
ay nananalangin sa Allâh na sana ay pagkalooban sila ng biyaya
mula rito. Tanging ang Kanyang kasiyahan lamang ang aking
hinahangad sa aking pagsusulat. Hindi ko ninanais ang aking
pagsikat o anumang yaman sa pagsusulat nito. Subali't ako ay
umaasang pagkakalooban Niya ako ng Kapatawaran at Kanya
akong tatanggapin. Ang tangi kong hangad kapag ako ay
humarap na sa Allâh – ang Kaluwalhatian ay sa Kanya lamang,
nawa ay kalugdan Niya ako at ang mga taong tumulong sa akin
na mailathala ang aklat na ito. Ako ay umaasang tutulungan ako
ng Allâh na maisalin ang aklat na ito sa iba't ibang salita upang
mabiyayaan ang mga Muslim sa buong sanlibutan. Ang lahat ng
pasasalamat ay sa Allâh lamang – ang Makapangyarihan na sa
pamamagitan ng Kanyang Pagpapala at Gabay ay naisulat ko ang
aklat na ito. Lahat ng papuri ay sa Allâh lamang ang Panginoon
ng mga daigdig! Nawa'y ang Kapayapaan at Pagpapala ay
ipagkaloob kay Propeta Muhammad , sa kanyang Pamilya at sa
lahat ng kanyang mga Kasamahan. Nawa'y ang Kapayapaan at
Pagpapala ng Allâh ay ipagkaloob sa ating lahat na sumusunod,
sumusuko at tumatalima sa Kanyang Banal na Kautusan.
(Assalamu Alaikum Wa Rahmatu-Allâhi Wa Barakatuh)

Fouad H. Ajhory

192
 Choosen Extracts

• Hadith: Si Propeta Muhammad ay nagsabi kay

Abdullah Ibn 'Abbas (nawa'y kalugdan siya ng Allâh),
"Tuturuan kita ng ilang mga kataga. Sundin ang
Allâh at ikaw ay Kanyang pangangalagaan. Sundin
ang Allâh at makikita mong tinutulungan ka Niya
upang hapanin ang lahat ng lugar. Kung ikaw ay
magtatanong, magtanong sa Allâh at kung
nangangailangan ka ng tulong, lingapin mo ang
tulong mula sa Allâh. Kailangan mong malaman na
kung ang buong sanlibutan ay magsama-sama upang

192
 pagkalooban ka ng anumang bagay, hindi ka nila
matutulungan maliban lamang kung ano ang itinakda
ng Allâh para sa iyo, at kung sila ay magsasama-sama
upang ika'y pahirapan, hindi ka nila mapahihirapan
maliban lamang kung ano ang itinakda ng Allâh sa
iyo. Ang lahat ng nangyayari sa lahat ng tao ay
nakatadhana na bago pa man ang kanyang
pagkakalikha maraming taon na ang nakalipas at ito
ay nasusulat sa talaan na itinalaga ng Allâh."
• Hadith: Isang araw, habang si Propeta Muhammad ay
nakatayo sa isang burol, siya ay nagsabi: "Nakikita n'yo
ba ang aking nakikita?" Ang mga tao ay sumagot:
"Hindi." "Nakikita ko ang paghihirap o ang
kalungkutan na namamahay sa inyong mga tahanan
nang higit pa sa patak ng ulan." Lagi kang nagsasabi
ng Katotohanan, O Sugo ng Allâh! Katotohanan, hindi
nakikita ng iyong mga Kasamahan ang napakaraming
paghihirap. Subali't sa kasalukuyan at makabagong
panahon nakikita namin ito sa mga telebisyon sa loob ng
aming mga tahanan na nahuhulog sa aming mga ulo mula
sa mga kable ng satellite channels at internet upang
wasakin ang mabuting pag-uugali at asal ng aming mga
anak. Mayroon ba mula sa atin ang nakakapansin nito?
• Isang matalinong tao ang nagsabi: "Sa buhay na ito,
sikapin mong mabuti na mailigtas ang iyong leeg mula sa
pagkakatali sapagka't ikaw ay mapapasailalim nito sa
Kabilang Buhay. Sapagka't sinuman ang mahulog dito ay
wala ng lagusang palabas."
• Dapat iwasan: Si Sulaiman Ibn Abdel Malik ay
nangusap kay Hameed Al Taweel: "Paalalahanan mo
ako!" Si Al Taweel ay nagsabi: "O Pinuno ng mga
Matatapat! Sa iyong pagsuway sa Allâh – ang
Makapangyarihan, kung nalalaman mo na ikaw ay
Kanyang nakikita, magkagayon ikaw ay namumutla sa
harap ng iyong Dakilang Panginoon. Kung inaakala
mong hindi ka Niya nakikita, magkagayon ay hindi ka
naniniwala sa Mapagpalang Panginoon."
• Isang babala: "O kayong mga nananampalataya,
tanging ang dila at paniniwala ang hindi pumapasok sa
inyong mga puso! Iwasang pag-usapan ang inyong mga
kapatid at huwag sundan ang kanilang mga pagkakamali.
Siyang nakakita ng pagkakamali ng isang Muslim,

192
 makikita ng Allâh ang kanyang pagkakamali, at siya na
ang kanyang pagkakamali ay nakita ng Allâh ay ilalantad
sa kanya sa kalagitnaan ng kanyang tahanan. Gayundin,
iiwanan ng Allâh ang taong hindi makatarungan ng
mahabang panahon upang bigyan ng pagkakataon na
makapagsisi. Subali't kapag ang Galit ng Allâh ay napasa
kanya, wala na siyang pagkakataong matakasan ito.

Mga Nilalaman Bilang ng Pahina

Ang Paunang Salita 03

Sino ang Allâh? 16
Ang Mensahe sa Aklat ng Kasulatan 53
Ang Pagdarasal 227
Ang Mga Pagsubok 250
Ang Asetisismo 266
Ang Pag-aanyaya sa Kabutihan 283
Ano ang Karunungang Itim 297
Ang Paninigarilyo 310
Mga Maling Paniniwala Sa Relihiyon
at ang Pagkaligaw sa

192
 Landas ng Sufismo 324
Choseen Extracts 401

192