|

|
p | Ý
     


| Mataas na ang araw nang lumabas si Aling Marta sa bakuran ng kanilang maliit
na barung ² barong. Aliwalas ang kanyang mukha: sa kanyang lubog na mga mata na bahagyang
pinapagdilim ng kanyang malalagong kilay ay nakakintal ang kagandahan ng kaayaayang umaga.

---Ang Kalupi ---

G




Si Berto ay bugtong na anak na kilalang mariwasa ng pag ² asawang Ninay at

Bindoy sa nayon ng Pulong ² Gubat. Mahal ng mahal nila si Berto. Sapul sa pagkabata ay pinalayaw na
nila ito. Ipinagkaloob nila ang lahat ng maibigan ni Berto, gaya ng laruan. Mamahaling damit, alapi,
anumang sukat makalibang ang anak.

---Laki sa Layaw---

  


è | Ý
    

| anina ang hindi pa kami umaalis ay inip na inip si Macario Sakdalan. Ngayon
naming mabilis ang takbo ng bus au alumpihit siya, waring din a niya ibig makarating sa aming
paroroonan. Na kadungaw siya sa bintana at mahigpit na nakahawak ang pinagpapawisan niyang mga
daliri sa sandlan ng upuang nasa unahan naming.

--- Ang Bilanggo---

9  

 Ibinalabal niya ang makapal na lana sa kanyang katawan. Ngunit hindi maidulot
nito ang init na kailangan niya ² ang init na papawi kahit bahagya sa lamig na bumabalot sa ibabaw ng
lupa. Tumalungko siya s isang bangko sa tabi ng bintana. Idinako niya ang kanyang paningin sa dako pa
roon ² doon sa pinagbubuhatan ng liwanag sa may kabahayan ng Belen. Ayaw niyang lumingon, ayaw
niyang mamasdan ang kabuuan ng kanyang tinitirhan, ang loob ng kanyang yahanan. Alam niya,
mamamasdan niya ang mga silat sa sahig at ang napipigtas na dingding.

---Ang Anluwage---

à 


- | Ý
     
Ý 

| | Ang gabi ay mabalis na lumutag sa mga gusali, lumagom sa malaki·t maliit na

laranasan, dumntay sa mukha ng mga taong pugal, sa mga taong sa araw ² araw ay may bagong lunas na
walang bias. Ngunit ang gabi ay waring maninipis na sutla lamang ng dilim na walng lawak mula sa lupa
hanggang sa mga unang palapag ng mga gusali. Ang gabi ay ukol lamang sa dilim sa kalangitan sa
pagka·t ang gabi sa kalupaan ay hinahamig lamang ng mabangis na liwanag ng mga ilaw ² dagitab.

---Mabangis na Lungsod---

[
9  


Takipsilim na ang dumating si Iko. Sa banaag na kalulubog na araw na

mapa lalong makatondig ang tangos ng bundok, na habang tinitigan ay lalong tunatarik ang anyo at
waring tumataas habang lumalaganap ang dilim. Nadama ni iko ang maligamgam na simoy ng hanging
nagmumula sa kabundukan, at ang kanilang nga kanayon ang paghinto ng karitelang kinasasakyan niya
ay nagtakbuhan na silang papalapit. Hindi na magkamayaw ang hiyawan. Narito na si iko. asama ang
kanyang tatang. At payat! aka, narito na si iko. Tatang si iko«si iko«si iko«si iko« at ang
karitelang kinasasakyan ni iko naligid na ang kanyang mga kanayon.

---KADAKILAAN SA TUGATOG NG BUNDOK---

G G




 Î |  Ý   


´ Tingnan mo, Omingµ. Naghiningning ang marumong mukha ni Sinang. ´Para

magtatatlong taon pa lang « tatlo nga ba? Siya nga, matatatlong taon pa lang katangkasal ngayon, pero
kalabo na ng retratong ¶to«µ. Malikot ang maliit na ningas ng ilawan sa tabi ng santalampakang
krusupiho sa dambana. ´Makilala kaya tayo rito ni Totoy, paglaki niya?µ.

---MADILIM ANG GABI---



G 


´ Rading, Paquito, Nelson« pakinggan niyo ang kwentong itoµ.

´ May isang batang lalaki, walong taong gulang. Humiling siya sa kanyang ama
ng isang guryonµ.

---SARANGGOLA---

[



X | 
    

Malaki ang paniniwala kong nang isinilang ng Diyos ang tao ay may nakakambal
na siya ng kapalaran, hindi nga lamang ito masilayan sa panahon ng kanyang kamusmusan ngunit sa
kanyang paglaki ay unti ² unti ito·y patuloy na nag ² uusbong hanggang sa mapagtagupayan niyang
malinang at mapaunlad.

---MAGTAGUMPAY KA KAYA?---


 
 Ang buhay ay biyaya ng Diyos. Puno ng pagsubok na kakaharapin. Ika nga nila,
bawat isa sa atin ay may kanya ² kanyang makukulay na kwento ng buhay, masalimuot man o Masaya.
Tulad na lang sa kwento ng buhay sa isang pamilya sa liblib na pook ng Digkilaan.

---HIRAM NG BUHAY---

† 
 

 |   
 


Ilang hakbang lamang ang nakapagitan sa silid ng ama ko at sa akin, ilang

hakbang lamang at maaari ko nang mabuksan ang pinto at itulak iyon upang Makita ang nasa loob.
Subalit ang mga hakbang ko ay karaniwang mabibigat, napipigilan, na tila naaatasan ng isang
damdaming dayuhan pagkat di inaasahan. At nang sumugat sa katahimikan ng gabi ang daing na iyon,
napakislot sa aking pagkakahiya. Ang tunog na iyon ay sinundan ng mga yabag, mabibilis, nagmamadali;
at nadama kong kailangan kong magalikwas, lumabas ng sariling silid at tunguhin ang kay Ama, subalit
nagbaga na naman ang damdaming banyaga. Nang buksan ko ang aking pinto, binulaga ako ng liwanag.
Napatigil ako. Nakita ko si Ina,

---DAYUHAN---

G



 
†