MAIKLING KUWENTO 

Ang maikling kwento ay isang uri ng panitikang masining na naglalahad ng isang

pangyayari. Ang maikling kwento, di tulad ng nobela'y hindi kahabaan, higit na kakaunti
ang mga tauhan, mas mabilis ang paglalahad at higit na matipid sa paggamit ng
pananalita. 

MGA BAHAGI AT SANGKAP NG MAIKLING KUWENTO: 

1.SIMULA 

a.) Mga Tauhan -- dito nalalaman kung sinu-sino ang magsisiganap sa kuwento at kung ano
ang papael na gaganapan ng bawat isa, maaring bida, kontrabida o suporta. 

b.) Tagpuan -- dito nakasaad ang lugar na pinangyayarihan ng mga aksyon o mga insidente
gayundin ang panahon kung kailan naganap ang kuwento. 

c.) Suliranin -- kababasahan ng problemang haharapin ng pangunahing tauhan. 

2. GITNA 

a.) Saglit na Kasiglahan -- naglalahad ng panandaliang pagtatagpo ng mga tauhang

masasangkot sa suliranin. 

b.) Tunggalian -- bahaging kababasahan ng pakikitunggali ng pangunahing tauhan sa mga

suliraning kakaharapin na minsa'y ang sarili, ang kapwa, o ang kalikasan. 

c.) Kasukdulan -- pinakamadulang bahagi kung saan makakamtan ng pangunahing tauhan

ang katuparan o kasawian ng kanyang ipinaglalaban. 

3. WAKAS 

a.) Kakalasan -- bahagingh nagpapakita ng unti-unting pagbaba ng takbo ng kuwento mula

sa maigting na pangyayari sa kasukdulan. 

b.) Katapusan -- kababasahan ng magiging resolusyon ng kuwento. Maaring masaya o

malungkot, pagkatalo o pagkapanalo. 

Gayunpaman, may mga kuwento na hindi laging winawakasan sa dalawang huling

nabanggitna sangkap. Minsan ay hinahayaan ng may-akda na mabitinang wakas ng
kuwento at ang mambabasa ang hahatol o magpapasya kung ano sa palagay niya ang
maaring kahihinatnan ng kuwento. 
May dalawang uri ang salaysay:

1.Salaysay na nagpapabatid (Informative narrative)- ang salaysay na nagbabatid ay

isinusulat upang magbigay ng mga kaalaman o kabatiran sa mga mambabasa. Ito ay payak
at tuwiran. Agad ibinibigay ang mahalagang pangyayari sa salaysay na ito. Ito ay walang
banghay, kawili-wili, may layunin at makatotohanan. Ito ay nanawagan ng damdamin ng
tao. Dapat ipadama ng may-akda na mahalaga sa buhay ang kanyang salaysay. Dapat
bigyang diing ang salaysay na ito at dapat kapani-paniwala.
2.Masining na salaysay o maikling kuwento ( Artistic Narrative)- ang paksa ay
lubhang mahalaga sa isang maikling kuwento. Dito dumadaloy ang nilalaman ng istorya na
siyang pinakapuso ng kuwento. Dapat angkop sa karakter ang pangyayari at istilo ng
kuwento.

Ang Pag-uulat ay isang paraan ng pagtalakay sa aralin upang ganap itong maipaliwanag at
maunwaan. Ang kabuuan ng pag-uulat ay isang sanaysay ng paglalahad. Ang haba o ikli
nito ay naaayon sa kasimplihan o kasalimuotan ng paksa ng ulat.
Ang Pag-uulat ay isang uri ng paglalahad tungkol sa mga bagay na namasid, nabasa,
sinaliksik, napakinggan, o nagawa. May ulat na pang-araw-araw, lingguhan, buwanan, o
tauanan. Maari ring ito pasulat o pasalita ngunit higit na mabuti ang sinulat sa dahilan
maaring gamiting sanggunian sa hinaharap.
Ayon sa nilalaman at layunin, ang ulat ay maaring.
1. Pangkabatiran (iInformation)
Ang ulat kung ito'y batay sa ginawang pagbabasa, paglalakbay, mahalagang gawin sa isang
tanggapan, at mga proyektong natapos para sa kaunlaran ng gawaing isinabalikat.
2. Pagsusuri( Analysis)
Ang ulat kung ito'y batay sa ginawang pag-aaral, pagsubok, pagsususri, pagsasaliksik,
pagmamasid at apgsissiyasat. kinakailangan sa ganitong ulat ang ganap na panahon at
wastong pag-uulat.
Mga Bahagi ng Simpleng Ulat
1. Panimula
2. Katawan ng Ulat
3. konklusyon at Rekomendasyon
Balagkas ng Isang Ulat
Karaniwan nang ang isang ulat o report ay binubuo ng apat na bahagi gaya ng sumusunod:
I. Panimula
A. Pksa?Suluiranin
B. Layunin
C. Dahilan ng pagkakapili ng paksa o suliraning tatalakayin sa ulat.
II. Pamamaraan
A. Kalahok o kasangkot ng mga tao sa paksang iuulat.
B. Pagpapakilala sa naturang mga tao nang ayon sa edad, gawain at iba-iba pang bagay na
may kinalaman sa talakaying paksa.
C. Pagbanggit sa mga paraang ginamit sa pangangalap ng mga datos o mga katotohanang
tingkol sa paksa. Maaring ang paraang ginamit ay pakikipanayam, pakikinig sa panayam o
lektura, pagmamasid at pagbabasa ng mga aklat at iba pang babasahin.
III. Pag-uulat ng tungkol sa Paksa? Suliranin.
A. Paglalahad ng paksa/Suliranin.
B. Paglalahad ng tungkol sa mga dahilan at bunga ng suliranin at bunga ng suliranin.
C. Pagpapatunay sa mga inilahad na dahilan at bunga ng suliranin. Maaring magawa ito sa
pamamagitan ng pagpapakita ng talahanayan ng mga datos.
D. Pagpapaliwanag o pagbibigay-kahulugan sa ipinakikitang mga datos tungkol sa tinalakay
na paksa o suliranin.
IV. Konklusyon
Sa bahaging ito ng pag-uulat ay nilaalgom ang paksa o suliraning tinatalakay. Maaring
magbigay ng sariling impresyon at reaksiyon tungkol sa inulat sa anyo ng mga nabuong
kaisipan. Mailalahad din sa bahaging ito ang ilang mungkahi sa paglutas ng suliranin.

Ang Paglalagom ay ang pagsulat o pagsasalaysay muli sa isang akda o narinig na maikling paraan na
ginagamitan ng sariling pananalita. Ito ay maikli ngunit malaman at nagpapahayag ng pinakadiwa nito. Ito
ay hindi nagtatagalay ng pansariling opinyon.

Hakbang sa paglalagom

1. Pakinggan o basahin nang mabuti ang akda. Kunin ang pinakadiwa ng napakinggan o nabasa.
2. Habang nakikinig o nagbabasa ay itala ang mahahalagang bahagi at suriin ito.
3. Isulat ang natirang puntos sa sariling pangungusap. Huwag magsasama ng pansariling opinyon.
4. Palitan ang bahagi o pananalitang maaaring magpahaba o magpawalang linaw sa lagom.
5. Tingnan kung ayon sa orhinal ang pagkakasunod-sunod ng mga ideya.
6. Basahing muli upang lalo pang maiklian.

Ang Balita ay ang komunikasyon ng mga kasalukuyang kaganapan sa labas at/o loob ng

isang bansa na nakatutulong sa pagbibigay-alam sa mga mamamayan. Maaari itong ihayag sa
pamamagitan ng paglilimbag, pagsasahihimpawid, Internet, o galing sa bibig at ikalat sa ikatlong
partido o sa maramihang mambabasa, nakikinig o nanonood.

Pangulong tudling

Mula sa Tagalog na Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang editoryal o pangulong-tudling ang pangunahing tudling ng kuru-kuro ng isang pahayagan.

Kumakatawan ito sa sama-samang paninindigan ng patnugutan ng pahayagan kaya sinasabing kaluluwa
ito ng publikasyon. Layunin nito sa pagbibigay ng kuru-kuro ang magpabatid, magpakahulugan,
magbigay-puna, magbigay-puri, manlibang at magpahalaga sa natatanging araw.

Itinutuwid ng editoryal ang mga maling palagay o paniniwala at pagkalito ng tao sa isang isyu.
Nagbibigay-pakahulugan din ang isang editoryal sa balita o kaganapan upang bigyang-linaw sa
kahuluguhan ng pangyayari. Nagbibigay-puna ang editoryal sa layuning magkaroon ng pagbabago para
sa pakinabangan ng nakararaming tao. Ang pagtuligsa ay hindi kailangan makasakit ng damdamin ng
kapwa. Pumupuri ang editoryal kung may dapat pahalagahan. May mga editoryal naman na ang
pagkakasulat ay nanlilibang subalit taglay nito ang mahalagang opinyon.

Tatlong bahagi ng editoryal

Naglalaman ng tatlong bahagi ang balangkas ng editoryal:

 Panimula, kung saan binabanggit ang isyu o balitang tatalakayin. Kailangang ito'y maikli ngunit
makatawag pansin. Naglalaman ang panimula ng paksa o isyu, suliranin o kalagayan na tatalakayin.
Karaniwang ito'y batay sa balita o isang pangyayari. Maaaring gumamit ng alinman sa panimula:
isang tanong, isang salawikain, pasalaysay na panimula, tuwirang sabi
 Katawan, kung saan sumusuri, nagpapaliwanag o naglalahad ng paksa o isyu sa malinaw at
payak na paraan. Nagbibigay ito ng tala, pangyayari, o halimbawa ng tumutulong sa layunin ng
editoryal. Dito rin isinusulat ang pananaw ng awtor tungkol sa isyu na pinaguusapan.
 Pangwakas, na maaaring maglagom o magbigay-diin sa diwang tinatalakay sa editoryal.
Nagbibigay din ito ng konklusyon ng may-akda.
Mga uri ng editoryal

 Pagsasalaysay. Ipinaliliwanag ang kahalagahan o kahulugan ng isang balita, kalagayan, o

ideya.
 Paglalahad. Ipinaaalam ang isang pangyayari na binibigyang-diin o linaw ang kahalagahan o
ilang kalituhang bunga ng pangyayari.
 Pangangatwiran Nagbibigay ng puna sa isang kalagayan, sa isang tao, o sa isang paraan ng
pag-iisip. Naglalayong makuha ang paniniwala ng iba at makapagbunsod ng pagbabago.
 Paglalarawan. Binibigyang halaga ang isang taong may kahanga-hangang nagawa, katangi-
tanging gawain, o nagpaparangal sa isang taong namayapa na, na may nagawang pambihirang
kabutihan.
 Pagtutol. Dito ang may-akda ay nagbibigay ng kanyang panig at ipaglalaban niya ito upang
makumbinsi ang mga nagbabasa.
 Nagpapaaliw Nakakabigay ito ng ngiti at halakhak habang naglalahad ng katotohanan.
 Espesyal na okasyon Ipinaliliwanag nito ang kahalagahan ng isang okasyon.
Kategorya: Mga bahagi ng pahayagan
In 1819, two French physicists Dulong and Petit discovered that the average molar specific heat at
constant pressure for all metals, except the very light ones, is approximately the same and equal to nearly
25 J mole-1 oC-1.
Although the law is an approximate one, it conveys a very important idea. Nearly the same amount of
heat is required per molecule to raise the temperature of each of these metals by a given amount. Thus,
the heat required to raise the temperature of a sample of metal depends only on how many molecules the
sample contains, and not on the mass of an individual molecule. This is a property of matter, which is
directly related to its molecular structure.
Variation of specific heat of solids with temperature

According to Dulong and Petit's law, the molar specific heat of every solid must come out to be equal to 6
cal/goC or 3R (where R is universal gas constant for 1 mole). But the result is nearly 6 cal and not exactly
6 cal/goC. In addition, when the experiment is conducted at various temperatures, we note that the
specific heat is not a constant quantity. Instead, it varies with temperature and only at a specific
temperature depending upon the nature of the material, it approaches 6. If a graph is drawn between the
temperature and the Cv for a solid, we actually get the result as depicted in the above figure.
According to the classical theory, the molar specific heat should always be a constant, regardless the
temperature at which the experiment is performed. But, the actual result shows anomaly. This was not
explained at that time. However, Planck propounded quantum theory in 1905. Einstein applied it to
specific heat problem in 1907. Ultimately, Debye was successful in 1912, in fully explaining the thermal
behavior of metals and non-metals.

If Cp is the specific heat at constant pressure,

where dW is the work done by the gas in expanding against external pressure, i.e., the work done by the
gas in pushing the piston upwards through a distance  x.
Work done, dW = force x distance = P x A x D x

where A is the cross-sectional area of the piston.

 -----(4)
Combining equations (1), (2), (3) and (4), we get

The equation of state of gas is PV =RT

where R is the gas constant for 1 mole of the gas.

Therefore from equation (5),

Equivalent forms of statement of the law

An equivalent statement of the Dulong-Petit law in modern terms is that, regardless of the nature of the
substance or crystal, the specific heat capacity (measured in joule per kelvin per kilogram) is equal to
3R/M, where R is the gas constant (measured in joule per kelvin per mole) and M is the molar
mass (measured in gram per mole).

Dulong and Petit did not state their law in terms of the gas constant R (which was not then known).
Instead, they measured the values of heat capacities (per weight) of substances and found them smaller
for substances of greater "atomic weight" as inferred by Dalton. Dulong and Petit then found that when
multiplied by these atomic weights, the value for the heat capacity (which would now be the heat
capacity PER MOLE in modern terms) was nearly constant, and equal to a value which was later
recognized to be 3 R.

In other modern terminology, the dimensionless heat capacity is equal to 3.

[edit]Application limits

Despite its simplicity, Dulong–Petit law offers fairly good prediction for the specific heat capacity of solids
with relatively simple crystal structure at high temperatures. It fails, however, at room temperatures for
light atoms bonded strongly to each other, such as in metallic beryllium, and in carbon as diamond. In the
very low (cryogenic) temperature region, where the quantum mechanical nature of energy storage in all
solids manifests itself with larger and larger effect, the law fails for all substances. For crystals under such
conditions, the Debye model, an extension of the Einstein theory that accounts for statistical distributions
in atomic vibration when there are lower amounts of energy to distribute, works well.

[edit]Derivation

A system of vibrations in a crystalline solid lattice can be modelled by considering harmonic oscillator
potentials along each degree of freedom. Then, the free energy of the system can be written as[1]

where the index α sums over all the degrees of freedom. In the 1907 Einstein model (as opposed to
the later Debye model) we consider only the high-energy limit:

Then

and we have

Define geometric mean frequency by

where M measures the total number of degrees of freedom of the system.

Thus we have

Using energy

we have

This gives specific heat