Unibersidad ng San Ignacio

Colegio Mayor de Nuestra Señora del Rosario

Unibersidad San Felipe
Eskwela Pia
Unibersidad ng Santo Tomas
COLEGIO DE SAN IGNACIO-1595
COLEGIO DE SAN ILDEFONSO-1595
CEBU COLEGIO DE SAN JOSE- RECOLETOS -1601
COLEGIO DE NUESTRA SENORA DE SANTISIMA ROSARIO-1611
COLEGIO DE SAN JUAN DE LETRAN
COLEGIO DE SANTA POTENCIANA-1594
COLEGIO DE SANTA ISABEL-1632
BAETERIO DE STA.ROSA-1750

Simbahan ng Obando
Simbahan ng Barasoain
Simbahan ng San Agustin 
Simbahan ng Malate 
Church Of Miagao
church of Paoay
cagsawa church
Parokya ni San Jose, Esposo ni Maria

Ang Unibersidad ng Santo Tomas (dinadaglat bilang UST),[1] na mas kilala sa

pangalang University of Santo Tomas at minsan ring Pamantasan ng Santo Tomas, ay
isang pamantasan sa Maynila na itinaguyod noong taong 1611 ng Dominikano na si
Miguel de Benavides, O.P., Arsobispo ng Maynila kasama sila Domingo de Nieva at si
Bernardo de Santa Catalina. Unang tinawag ito sa pangalang Colegio Nuestra Señora del
Santísimo Rosario hanggang sa pinangalanan ulit ito bilang Colegio de Santo Tomás
bilang pag-gunita sa Dominikano na si Santo Tomas de Aquino. Noong taong 1645,
itinaas ni Inocencio X ang kolehiyo sa antas ng isang pamantasan.

Ang buong pangalan ng pamantasan ay "Ang Pontipikal at Maharlikang Unibersidad ng

Santo Tomas, ang Pamantasang Katoliko ng Pilipinas". Ipinagkaloob ni Carlos III ng
Espanya sa pamantasan ang titulong "Maharlikang Pamantasan" dahil sa ipinamalas na
katapangan at katapatan ng pangasiwaan at mga estudyante laban sa paglusob ng mga
kawal ng Inglatera sa Maynila. Iginawad ni León XIII sa pamantasan ang titulong
"Pontipikal na Pamantasan" sa taong 1902 at ipinagkaloob naman ni Pío XII dito ang
titulong "Ang Pamantasang Katoliko ng Pilipinas" sa taong 1974.

Ang Unibersidad of Santo Tomas ay ang pinakamalaking pamantasang Katoliko sa

buong mundo sa bilang ng mga mag-aaral sa isang kampus.

Colegio de Santa Potenciana

From WikiPilipinas: The Hip 'n Free Philippine Encyclopedia
Jump to: navigation, search

Colegio de Santa Potenciana is a convent for orphan girls established by Philip II in

1589. The order to build the convent was carried out by Luis Perez Dasmarinas.
Dasmarinas was the son of Governor-General Gomez Perez Dasmarinas who ruled the
Philippines from 1593 to 1596.

Ang Colegio de Santa Potenciana ay isang kumbento para sa mga ulilang mga batang
babae na itinayo ni Philip II noong 1589 sa pag-uutos ni Luis Perez Dasmariñas na anak
ni Gobernador – Heneral Gomez Perez Dasmariñas na namuno sa Pilipinas noong 1593
hanggang 1596.

Ang Colegio de San Juan de Letran (CSJL) (o San Juan de Letran College (SJLC),
Letran College (LC), o Letran) ay isang mataas at pribadong kolehiyo pang Katoliko na
matatagpuan sa Intramuros, Maynila. Itinatag ito noong taong 1620 ng mga prayleng
Dominikano, at mayroon itong programa para sa elementarya, sekondarya, at mga
kolehiyo ng malalayang sining at agham, negosyo at edukasyon.

Ito ay kasalukuyang pinamumunuan ni Rev. Fr. Tamerlane Lana, O.P., Rector.

The Colegio de Manila, also known as the Colegio Máximo de San Ignacio, was the
first college school for the boys in the Spanish Colonial Period. It was established by the
Jesuits in Intramuros, Manila through Fr. Antonio Sedeño, S.J in 1590. However, it was
only in 1595 when the college formally opened. The school was located on Calle Real de
Palacio (now General Luna Street) and Calle Escuela (now Victoria Street). In 1601, an
extension college called the Colegio de San José was also set up as a residential college
for students studying at the Colegio de Manila. The two institutions were often confused
for one another.

The Colegio de Manila was also regularly referred in history books as Colegio Seminario
de San Ignacio, Colegio Máximo de San Ignacio, or simply Colegio de San Ignacio,
possibly to distinguish it from the Colegeo de San José. Even though the San Ignacio was
not a university in a strict sense, it was still was duly authorized to confer university
degrees in theology and arts. This was by virtue of the privileges that Pope Gregory XV
had conferred upon all Jesuit colleges in 1621 in a papal brief, giving them the "faculty to
confer university degrees". In 1623, the pope's authorization was confirmed by Philip IV
of Spain. The decree arrived in Manila in 1625.

The Jesuits founded USC in August 1, 1595, a time when Cebu and the Philippines were
still under Spanish rule. The school was then known as Colegio de San Ildefonso. When
the Jesuits were expelled from the Philippines in 1769, the school was closed. However,
in 1873, it was reopened under the name Colegio-Seminario de San Carlos. The
Vincentian priests later took over the school in 1867.
Colegio de Santa Isabel
From WikiPilipinas: The Hip 'n Free Philippine Encyclopedia
Jump to: navigation, search

Colegio de Santa Isabel is an Archdiocesan School run by the Daughters of Charity of

St. Vincent de Paul was founded on October 24, 1632. It was built to provide education
for the Spanish orphans and daughters of the Spanish soldiers. In 1634, it started
accepting Filipina students. The name of the college was changed to Real Colegio de
Santa Isabel by a royal decree of Queen Isabella II in 1733.

The college housed the fifteen Daughters of Charity of St. Vincent de Paul who arrived in
the Philippines on July 22, 1682. They were the ones in charged of running the school.
The college was located in Intramuros. In 1866, Colegio de Santa Potenciana was merged
with Santa Isabel. The offices of Monte Piedad opened in 1882. But it was destroyed by
fire during the liberation of Manila. The occupants of Santa Isabel transferred to Sta.
Rita's College. The parish priest of San Miguel, Monsignor Vicente Reyes offered rooms
of the convent to the sisters of Santa Isabel. This enabled them to start anew in their
apostulate of educating the young.

Colegio de Santa Rosa

From WikiPilipinas: The Hip 'n Free Philippine Encyclopedia
Jump to: navigation, search

Colegio de Santa Rosa is one of the two remaining original schools (Letran) in
Intramuros, Manila. Among the outstanding alumni of Colegio de Santa Rosa were
Teodora Alonzo, the mother of Dr. Jose Rizal and Carment Planes who is the first
woman councilor of Manila.

Founder
M. Paula de la Santisima Trinidad, a Dominican sister, founded Colegio de Santa Rosa
in 1750 in the name of Beaterio y Casa de Ensenanza, Colegio de Santa Rosa. It was
primarily established for the education of Filipino orphaned girls. The first classes were
opened on the Feast of Saint Rose of Lima on August 30.

Colegio de San Jose Recoletos

Founded in 1947 by the Order of Augustinian Recollects, then Colegio de San Jose-
Recoletos developed from a small institution of learning to one of the excellent schools in
the country. From classes held in an old building and a portion of the convent, the school
built modern retaining classic features.

In 1965, the Recoletos Church was demolished, and in 1968, the six-storey edifice was
built. In 1980, CSJ-R bought a new site in Basak Pardo, Cebu City, then built the new
building for the grade and high schools, the Recoletos Coliseum, Open Gymnasium and
the Pope Paul II Retreat House. In 1996, the Talavera House of Prayer was built in the
scenic hills of Quiot, Cebu City.

The years that followed gave the school opportunities to expand, all the time developing
Quality Christian Community-Oriented Education. On November 28, 1998, the 52nd
General Chapter held in Granada, Spain, voted for the creation of a new Religious
Province in the Philippines dedicated to St. Ezekiel Moreno, OAR. The Recollect
Philippine Province, where USJ-R belongs, now stands as the eighth regional cluster of
communities of the ORDER of AUGUSTINIAN RECOLLECT worldwide.

Ang mga Guho ng Cagsawa ay sa barangay Busay, Daraga, Albay sa Kabikulan,

Pilipinas. Ito ang isa sa mga pangunahing destinasyong pang-turismo sa buong
Kabikulan. Matatagpuan ang Bulkang Mayon na malapit dito. Noong Pebrero 1, 1814,
ang simbahan ng Cagsawa nilamon ng pagputok ng Bulkang Mayon at ang kampanang
tore na lamang ang makikita dito.

Ang Simbahan ng Barasoain ay simbahan ng mga Romano Katoliko na matatagpuan sa

Lungsod Malolos sa Bulakan. May layong 42 kilometro mula sa Kalakhang Maynila, ito
ay ginagad mula sa Simbahan ng Barasoain sa Navarra, Espanya. Ang simbahang ito ay
itinatag ng mga misyonerong Agustin noong 1859. Nagsilbi rin itong lugar ng pagtitipon
ng Kongreso ng Malolos, na unang kongreso sa Filipinas noong 15 Setyembre 1898. Ang
simbahang ito ay sumisimbolo sa dalawang- gusaling makasaysayang pook, ang
simbahan-kumbentong kompleks na kinikilingan ng Misyonerong Espanyol.

Si Emilio Aguinaldo at ang kaniyang mga kakampi ay nagpasiyang lumipat tungong

Malolos mula sa Cavite noong panahon ng digmaan ng mga Filipino at Espanyol. Ito ay
ginawa nina Agunaldo upang mapalakas ang kanilang puwersa laban sa mga Espanyol.
Ang Simbahan ng Barasoain ang nagsilbing tahanan ni Aguinaldo at ng kaniyang mga
kasama. Dito rin sila nagsagawa ng mga plano at pagpupulong kung paano nila
mababawi ang lalawigang kanilang isinuko sa mga hukbo ng Espanyol. Sa nabanggit
ding simbahan nilagdaan nila ang konstitusyon hinggil sa katuparan ng kanilang plano.
Ginamit din itong lugar sa pagboto ng mga tao, ngunit ito ay natupok ng apoy noong
1884. Gayumpaman, may mga pag-aayos na ginawa upang maibalik nang kaunti ang
dating itsura ng lugar.

Maikling Kasaysayan ng Parokya ni San Jose, Esposo ni Maria

Pob. Gasan, Marinduque
Bago pa dumating ang mga Kastila sa ating bansa noong Marso 16, 1521 sa
pamumuno ni Fernando Magallanes, ang Marinduque ay mayroon nang isang
makulay na kasaysayan. Hindi na bago rito ang makipag-ugnay sa mga banyaga.
May mga “articrafts” na natagpuan sa Sta. Cruz na yari pa noong ika-9 na siglo
(Sung Dynasty) at sa Gasan na yari noong ika-13 siglo (Ming Dynasty) na
nagpapatunay na ang isla ay mayroon nang relasyong pangkalakalan sa mga
Intsik.

Ngunit lalong naging mas hitik sa bunga ang kasaysayang ito nang dumating na
ang mga Kastila. Sa ilalim ng kanilang pananakop, nahubog ang angking
kabayanihan ng mga Pilipino – buhat kay Lapu-lapu hanggang kay Jose Rizal.
Ang kanilang paghihimagsik ay isa sa mga nagbigay-buhay sa ating kasaysayan.
Ang ikalawa ay ang panghahasik ng binhi ng Kristiyanismo.

Si Padre Diego de Herrera, isang paring Augustiniano, ang unang dumating sa

Marinduque noong 1571 at ang Gasan ang siyang una niyang nadaungan,
palibhasa ay malapit sa dagat. Siya ay tumuloy sa Boac hanggang Sta. Cruz.
Sumunod na dumating noong 1579 ang mga paring Fransiscano. Binagtas nila
ang naunang landas hanggang itatag nila ang unang Simbahan sa Boac noong
1580 at ito ay tinawag na Monserrat de Marinduque at si Reb. Padre Juan Ortiz
isang Fransiscano ang ginawang unang pari dito. Nang panahong ito, ang Gasan
at Sta. Cruz ay mga extension o “visitas” lamang ng Boac. Taong 1590 naman
nang dumating ang mga paring Heswitas sa Marinduque.

Intramuros, Manila, Philippines — National Capital Region

Manila High School

  
Inscription. In Tagalog:
Ang paaralang ito ay naitatag ng mga
Kastila sa utos ng Ayuntamiento de
Manila sa daang Victoria, Intramuros
noong 1892. Pinangalanang "Escuela
Municipal de Manila". Dito rin
itinatag ng mga Amerikano ang
kauna-unahang paaralang bayan sa
ilalim ng kanilang pamamahala
noong Hunyo 11,1906 sa pangalang
"Manila High School". Naging
"Manila South" at muling
pinagalanang "Manila High School".
Ito ang una at tanging mataas ng
paaralang bayan isinunod sa
pangalan ng Punong Lungsod ng
bansa. Ang unang gusali ay nagiba
noong ikalawang Digmaang
By I.G.V.Atajar, January 1, 2003
Pandaigdig. and kasalukuyang 1. Manila High School Marker
guasling ito ay pinasinayaan noong  

Pebrero 26,1967. Kabiling sa mabubunying nagtapos sa paaralang ito ang tatlong

naging pangulo ng Pilipinas na sina Jose P. Laurel, Manuel A. Roxas at Elpidio
Quirino, ang bantog na Heneral Carlos P. Romulo ng Minsitri ng ugnayang panlabas at
kauna-unahang pangulo ng nagkakaisang bansa (UNO), at marami pang ibang
matagumpay na pinuno sa larangan ng Aghan, Edukasyon, Pangangalakal at Lingkod
ng Bayan. 

PILIPINAS SA PANAHON NG KASTILA

EDUKASYON
•Dekretong Pang-edukasyon 1863 – layunin nitong mapalaganap ang edukasyon sa
ibang
bahagi ng bansa sa pamamagitan ng pagtatayo ng mga paaralan doon.
•Ang mga tinuturo ay Kristyanismo, Wastong Pag-uugali, Moralidad, Heograpiya,
Wikang
Espanyol, Kasaysayan ng Espanya, Matematika.
•Masasabing ang edukasyon para sa mga Pilipino ang isa sa mga dahilan ng paglinang at
pagsibol ng damdaming nasyonalistiko na nagging sanhi ng nga pagkilos at pagtutol
 laban
sa mga patakarang kolonyal ng Espanya.
•Ang mga paaralang naitayo ay ang Colegio de Sta. Rosa, Colegio de Sta. Isabel,
Colegio de
San jose, Colegio de Manila, UP at UST.
RELIHIYON
•Unang layon ng mga kastila ay ang pagpalaganap ng Kristyanismo upang mas
madaling
makuha at masakop ang Pilipinas.
•Hindi nasakop ang Mindanao.
•1565-dumating ang mga misyonerong Agustinian na nabibilang sa Orden ng San
Agustin.
•1577-pagdating ng mga Franciscan na nabibilang sa Orden ng Francisco
•1581-dumating ang mga Heswita na kasali saordeng Society Of Jesus.
•1587-dumating ang mga Dominicano na kasli sa orden ni Santo Domingo. Sila
rin ang unang
nagtatag ng unibersidad sa bansa, ang UST at San Juan de Letran.
•1606-dumating ang mga Recoletos
•Mas napadaling sakupin ang Pilipinas dahil sa Kristyanismo
•Naimpluwensiyahan ng simbahan ang buhay at desisyon ng mga Pilipino.
•Upangmapalaganap pa ang relihiyon, bumuo sila ng Diocese.
•Hinati sa mga Diocese ang mga simbahan.
•Obispo-namumuno sa isang Diocese.
•Ang mga Diocese naman ay nahahati sa mga Parokya
•Kura-paroko-namumuno sa isang Parokya
•Ang prayle at kura-paroko ay may tungkulin na magulekta ng buwis
•Binayaran ng Simbahan ang mga manggagawa na s’yang nagtayo ng mga simbahan
na
gawa sa bato, na kung minsan ay may gawang iskultura sa loob.
•Naglilok sila ng mga istatwa ng mga santo at iba pang Kristiyanong larawan na gawa rin
sa
kahoy o garing.
TRADISYON
•Doctrina Christiana-kauna-unahang aklat (1593)
•Nakasentro ang panitikan sa pasyon, senakulo, moro-moro, korido, awit.
•Hindi malaya ang mga manunulat na maipahayag ang mga saloobin kaya’t maliban sa
relihiyon, isang tampok na paksain ay ang pagtuligsa sa patakarang kolonyal ng mga
Espanyol.
•Lahat ng uri ng lathain at panitikan ay dumadaan sa Censor’s Commission.
•Noong dumating ang mga Kastila nagging bahagi sa tradisyon natin ang kasal, binyag
kumpil at iba pang paniniwala.
•Nagkarron ng antas ng tao sa lipunan tulad ng principalia, ilustrado, peninsulares at
insulares.
PANITIKAN
Ang pagbabasa at pagsusulat ay mabilis na natutuhan ng mga Pilipino kaya’t
nakasulat sila
ng aklat. Ipinakilala ng mga Kastila ang mga likhang-sulat na pawang mga romansa at
korido.
Walang kalayaan sa pagsusulat noon kaya’t ang mga manunulat na Pilipino ay
nagtiyaga na
lamang sa mga paksang nais na pamahalaan ng Simbahan. Ang mga paaralang itinatag
ng mga
Espanyol ay nag-iwan ng malaking epekto sa kamalayan at isipan ng mga Pilipino lalo
na nung
mag-umpisang magsulat ang iba nilang kababayan.
Lalong umunlad ang antas ng kaalaman,kasanayan at pagpapahalaga nila. Nakita nila
ang
kahalagahan ng edukasyon upang umunlad ang kanilang buhay. Naunawaan nila na
makakaya nilang makibaka sa mga pagsunok upang makamtan nila ang kanilang
minimithing adhikain tungo
sa pangarap nila sa buhay dahil sa edukasyon

Simbahan ng Obando
Mula sa Tagalog na Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Simbahan ng Obando
(Parokyang Simbahan ng San Pascual ng Baylon)

Payak na impormasyon

Lokasyon Obando, Bulacan, Pilipinas
 Relihiyong Romano Katoliko
kinasasaniban

Taon ng konsekrasyon 1754

Katayuang Simbahan ng Parokya

eklesyastikal

Katayuang aktibo
punksyonal

Paglalarawang arkitektural

Mga ispesipikasyon

Ang Simbahan ng Obando[1][2][3] (kilala rin bilangParokyang Simbahan ng San Pascual ng (de)

Baylon ) ay isa sa mga pinakamatanda at pinakamakasaysang simbahan sa Pilipinas. Matatagpuan
ang parokya nito sabayan ng Obando sa lalawigan ng Bulakan, sa pulo ngLuzon[4]. Itinayo ng Ordeng
Pransiskano ang Simbahan ng Obando noong Abril 29, 1754 sa pamumuno ng unang kura Obandong
si Reb. Pr. Manuel de Olivencia, sa ilalim ng watawat ng Espanya, isa itong pook na ginaganapan ng
taunang may tatlong-araw na pagsasayaw sa Obando, bilang pagbibigay pugay at papuri sa tatlong
pintakasing santo nito:San Pascual Baylon, Santa Clara ng Assisi at ang Ina ng Salambaw[5], isang
pagdiriwang na binanggit ni Jose Rizal, ang bayaning pambansa ng Pilipinas, sa mga pahina ng
kaniyang nobelang nasa wikang Kastila, ang Noli Me Tangere(sa Kabanata 6: Kapitan Tiyago).
Tuwing buwan ng Mayo, isinasagaw ng mga parokyano at ibang mga deboto ang tatlong-araw
na Sayaw sa Obando (dating kilala bilangKasilonawan) sa loob ng simbahan, na sinusundang ng
isang prusisyon sa kalye.[6]

Mga nilalaman
 [itago]

1 Kayarian

2 Kasaysayan

3 Sa kasalukuyan

4 Sanggunian

5 Tingnan din

6 Mga kawing panlabas

o 6.1 Mga larawan

o 6.2 Mga panoorin
Colegio de San Pascual Baylon
Mula sa Tagalog na Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
(Idinirekta mula sa Kolehiyo ng San Pascual Baylon)

Kolehiyo ng San Pascual Baylon

Colegio de San Pascual Baylon

Petsa ng pagkakatatag Pebrero 11, 1913

Uri: Pansarili

Mga kaugnayang Mga Relihiyosong Katekista ni

panrelihiyon: Maria

Mga mag-aaral: ~1,939

Kinalalagyan Pag-asa, Obando,Bulacan

Mga dating pangalan: St. Pascual Institution

Ang Colegio de San Pascual Baylon[1] (opisyal na pangalan, nasaKastila) o Kolehiyo ng San

Pascual Baylon (dating Escuela Catolika[Paaralang Katoliko] at St. Pascual Institution [Surian,
Panimulaan, o Institusyon ng San Pascual, SPI]) ay isang kolehiyo sa bayan ng Obandosa lalawigan
ng Bulakan. Matatagpuan ito sa barangay ng Pag-asa ng Obando. Nagsimula ito bilang isang
paaralang nagsasagawa ng mga klaseng kateketiko lamang noong Pebrero 11, 1913 dahil kay Padre
Juan Dilag, kura paroko ng Obando, na naging pre-elementaryo, nagkaroon ng elementarya
(mababang paaralan) noong 1936, at sekondaryo (mataas na paaralan) noong 1939-1943, hanggang
sa magkaroon ng kolehiyo. Dating pinangangasiwaan ito ng mga madre ng mga Relihiyosa ng Birheng
Maria (Religious of the Virgin Mary o RVM). Kinilala ito ng pamahalaan ng Pilipinas noong 1921.
Hinango ang pangalan ng paaralan mula sa isang pintakasing santo ng Obando. [1]

Simbahan ng Barasoain
Ang Simbahan ng Barasoain ay simbahan ng mga Romano Katoliko na matatagpuan
sa Lungsod Malolos sa Bulakan. May layong 42 kilometro mula saKalakhang Maynila, ito ay
ginagad mula sa Simbahan ng Barasoain sa Navarra, Espanya. Ang simbahang ito ay itinatag ng
mga misyonerong Agustin noong 1859. Nagsilbi rin itong lugar ng pagtitipon ng Kongreso ng
Malolos, na unang kongreso sa Filipinas noong 15 Setyembre 1898. Ang simbahang ito ay
sumisimbolo sa dalawang- gusaling makasaysayang pook, ang simbahan-kumbentong kompleks
na kinikilingan ng Misyonerong Espanyol.

Si Emilio Aguinaldo at ang kaniyang mga kakampi ay nagpasiyang lumipat tungong Malolos mula

sa Cavite noong panahon ng digmaan ng mga Filipino at Espanyol. Ito ay ginawa nina Agunaldo
upang mapalakas ang kanilang puwersa laban sa mga Espanyol. Ang Simbahan ng Barasoain
ang nagsilbing tahanan ni Aguinaldo at ng kaniyang mga kasama. Dito rin sila nagsagawa ng
mga plano at pagpupulong kung paano nila mababawi ang lalawigang kanilang isinuko sa mga
hukbo ng Espanyol. Sa nabanggit ding simbahan nilagdaan nila ang konstitusyon hinggil sa
katuparan ng kanilang plano. Ginamit din itong lugar sa pagboto ng mga tao, ngunit ito ay
natupok ng apoy noong 1884. Gayumpaman, may mga pag-aayos na ginawa upang maibalik
nang kaunti ang dating itsura ng lugar.

Sa Simbahan ng Barasoain ibinalangkas ang Konstitusyon ng Malolos noong 29 Setyembre

1898. Pagkatapos magbuwis ng maraming buhay, ang mga Filipino na may matinding
paninindigan at pagbubuklod, ay nagwagi laban sa kanilang mga kaaway. Di naglaon ay
pinasinayahan ang Unang Republika ng Filipinas na ginanap sa simbahang ito noong 23 Enero
1899. Ang makahulugang pook na ito ay naging saksi sa makapangyarihan alyansa ng mga
Filipino laban sa pananakop ng mga Espanyol.

Simula noon, ang Simbahan ng Barasoain ay malimit bisitahin ng mga Filipino at maging ng mga
dayuhan na mula sa kung saan. Maging ang dating Pang. Joseph Ejercito Estrada ay dito sa altar
ng simbahan nanumpa bilang pangulo, at dahil dito'y kinilala siyang pangalawang pangulo na
nanumpa sa Malolos, pagkaraan ni Aguinaldo.

Ang kabuoang estruktura ng Simbahan ng Barasoain ay muling isinaayos upang maibalik sa

dating itsura, hindi malayo sa itsura nito noong panahon ni Aguinaldo.

Simbahan ng Malate (Maynila - Kabisera ng Pilipinas)

Itinayo ng mga Kastila noong ika-16 siglo, isa ito sa pinakamatandang
simbahan sa labas ng Intramuros. Dito tumira ang mga Ingles habang
nilulusob nila ang Intramuros noong 1762. 
Ang Simbahan ng Malate ay inialay sa Nuestra Senora de Remedios.
Ang poon ng Birhen Maria ay dinala sa Pilipinas galing Espana noong
1624.

Simbahan ng San Agustin (Maynila - Kabisera ng Pilipinas)

Unang itinayo ng mga Kastila noong 1570. Isa ito sa mga unang
simbahan sa Luzon.

Ang Simbahan ng Paoay ay itinatag ng nga misyonerong Agustin noong 1593