Ito

ay isang anyo ng tula na may sukat,tugma at mga salitang maymalalim na kahulugan .

Sa Aking Mga Kababata ni Jos Rizal

mga kaharian, At ang isang tao'y katulad, kabagay Ng alin mang likha noong kalayaan.

Kapagka ang baya'y sadyang umiibig Sa kanyang salitang kaloob ng langit, Sanglang kalayaan nasa ring masapit Katulad ng ibong nasa himpapawid.

Ang hindi magmahal sa kanyang salita Mahigit sa hayop at malansang isda, Kaya ang marapat pagyamaning kusa Na tulad sa inang tunay na nagpala. Ang wikang Tagalog tulad din sa Latin

Sa Ingles, Kastila at salitang anghel, Sapagka't ang Poong maalam tumingin Ang siyang naggawad, nagbigay sa atin.

Pagka't ang salita'y isang kahatulan Sa bayan, sa nayo't

Ang salita nati'y huwad din sa iba Na may alfabeto at sariling letra, Na kaya nawala'y dinatnan ng sigwa Ang lunday sa lawa noong dakong una.

Bakit malansa ang isda? Hindi malansa ang isda habang buhay pa sa dagat o ilog. Kapag hindi agad niluto, tuluyang nawawala ang pagkasariwa. Nagiging malansa ang isda dahil sa "bacteria" na dahilan ng pagkabulok kung hindi ilalagay sa yelo o sa "freezer". Bakit inihambing ni Rizal sa malansang ang isda ang taong hindi marunong magmahal sa sariling wika? Tulad ng isda na mabubuhay lamang sa tubig na tunay niyang mundo, ang taong hindi nagmamahal sa sariling wika ay nabubuhay sa isang mundong hindi kaniya at hiniram lamang. Dahil dito, siya ay parang isda na napakalansa ng amoy kapag inalis sa "freezer". Ano ang ibig sabihin ng "pagyamaning kusa" sa pangatlong istansa? Lahat ng tao, hayop, at halaman ay kailangang pagyamanin upang mabuhay. Sariling gatas ni nanay ang kailangan ng isang sanggol upang maging malusog. Ang mga hayop ay may kanya-kanyang uri ng pagkain. Lubos na kailangan ng mga halaman ang ulan o tubig na pandilig upang hindi malanta at mamatay. Paano mapapagyaman ang ating sariling wika? Gamitin nating ang sariling wika sa bawa't pagkakataon, upang masanay ang ating diwa at dila. Huwag nating haluan ng salitang banyaga kung mayroon namang katumbas sa Tagalog, Bisaya, Taosug, atbp. Lalong maganda kung ang pambansang wika ay gagamit ng mga salitang hango sa lahat ng wikang ginagamit sa buong Pilipinas, sapagka't ito ang magpapatunay na na tayo ay may "Isang puso't diwa, at may sariling wika".