Ang ating iba t ibang anyo ay namana natin sa ting mga ninuno.

Ang ating mga ninuno ay ang pangkat ng mga taong dumayo sa Pilipinas noong unang panahon. Sa kanila natin minana ang ating anyo ganoon din an gating pamumuhay, paniniwala at pag uugali. Ibinibilang ang karamihan sa mga mamamayan ng Pilipinas sa mga liping Mongoloid, ngunit bagaman kalapit at kaugnay sila "sa dugo" ng mga Intsik, Hapones, at taga-Malaysia, mayroon pang naunang mga grupo ng mga tao na nagpunta at nanirahan sa sinaunang Pilipinas. Kabilang dito ang Taong Tabon at ang mga nagsidating na mga Negrito, Indones (mga sinaunang Indonesyano), at mga sinaunang Malay. Bago pa man dumating ang mga Kastila sa kapuluan ng Pilipinas, palagian nang nakikipag-unayan ang mga Intsik - bilang mga mangangalakal - sa mga mamamayan ng sinaunang Pilipinas. Sa loob ng maraming mga dantaon, nagkaroon ng pagpapakasal sa pagitan ng mga sinaunang mamamayan ng arkipelago at mga Intsik. Ang lahat ng mga ito ang tinatawag na mga unang mga mamamayang namuhay sa kapuluan, subalit may natatanging tatlong pangkat ng mga sinaunang taong dumating sa Pilipinas: ang mga NEGRITO, mga INDONES, at mga MALAY.

MGA NINUNO NG MGA PILIPINO Ilan sa mga ninuno ng mga Pilipino ang nagbuhat sa mga pangunahing-lupain ng TimogSilangang Asya, at pinaniniwalaang naglakbay at naglakad sa ibabaw ng mga "tulay na lupa" na dating nagkakabit at nagdurugtong ng Pilipinas at Timog-Silangang Asya. Ang mga salinlahi ng mga ninunong ito ang naging nakikilalang mga Pilipino sa kasalukuyan at naging mayoridad sa Pilipinas.[1] Mga Negrito, Indones at Malay ang mga prinsipal na mamamayan ng Pilipinas.[2] Naganap pa ang iba pang migrasyon sa pamamagitan ng pagbiyahe sa tubig at nangyari sa loob ng ilang libong taon. Ngunit sa ilang paniniwala ang TAONG TABON ang kauna unahang taong nanirahan sa ating bansa.

Ang mga TAONG TABON

Ang Homo sapiens ay nahukay sa kweba ng tabon sa Palawan noong 1962, mga 22, 000 taon na ang nakakaraan. Ito ay isang fossilized na bungo. Nahukay ito kasama ng mga gamit nila. Ang hitsura ng homo sapiens ay halos kapareho nang ating pangangatawan. Ang kanilang utak ay katulad na ng mga kasalukuyang tao. Mataas ang noo na hindi gaanong matambok. Maliliit ang mga ngipin at mas maliit at nakausli na ang baba. Maunlad sila sa kagamitan tulad ng lanseta. Ang homo sapiens ay tinatawag din na "nakatatandang marunong na tao" dahil marunong na silang mag-isip at alamin ang mga nangyayari sa kanilang paligid.

PINAKA-UNANG katibayan ng tao sa Pilipinas ang pira-pirasngbung (crneo, skull) at pang (mandibula, jawbone) ng 3 tao - hind matant kung mga babae o lalaki - na tinatawag ngayng Tao ng Tabon (Tabon Man). Natukls sa mga yungb (cave) ngTabon, malapit sa Quezon, sa pul ng Palawan, ang mga but ay kasama ng mga tumpk ng pinagtabasan (flakes) at mga gamit(tools) sa mga pagawaan ng bat (Stone Age factories) sa 4palapg (levels) ng pinaka-malakng sild (chamber) ng yungb. Ang bawat palapg ay pahiwatig ng pagtir dun ng mga Unang Tao, kay paniwal ngayng

tinahanan ang yungb nang 4 ulit, at libu-libong tan ang pagitan dahil sa makapl na alikabk at lup na tumabon sa bawat sahg na pinag-iwanan ng mga pinagtabasan,gamit at but. Maniwaring nagtagl din ang mga manggagawa (obreros, workers) sa bawat palapg - nakapagluto pa ng pagkain. Ang ab ng lutun sa unang 3 tumpk o palapg ay nahukay ng mga nakatukls at, pagkasur ng mga dalubhasa (experts) sa carbon-14 dating, natant na ang pinaka-matas na palapg ay 9,000 tan sa nakaran. Ang kasund ay bandng 22,000 - 24,000 tan ang tand. Dito natukls ang bung ng Taong Tabon. Ang ik-3 palapg ay mahigt 30,000 tan ang tand. Natukls ang ik-4 pang tumpk sa ilalim, subalit hind pa nasisiyasat. Sapantaha na marahil, it ay tinahanan ng mga unang Pilipino 45,000 50,000 tan sa nakaran. Bitbt din nil ang mga mas mabuting sa paggaw ng kagamitng bat, at ang nga-nga (betelnut chewing) hanggng 5,000 tan sa nakaran, halos laht ng Pilipino ay nag-nga-nga na rin, pat mga bat.

Ang mga NEGRITO

Ang mga Negrito sa Pilipinas, ayon kay H. Otley Beyer, ang sinasabing unang pangkat na dumating sa kapuluan ng Pilipinas noong mga may 20,000 na taon na ang nakararaan. Diumano, pinaniniwalaang ring nanggaling sila sa Borneo at naglakad at tumawid sa pamamagitan ng mga tulay na lupa para marating ang Palawan, Mindoro at ilang bahagi ng Mindanao. Bagaman isa ito sa mga pinaniniwalaan, may mga pag-aaral na nagsasabing maaaring may iba pang nauna kesa mga Negrito. Kabilang sa mga pinakamatandang katibayan ang tao sa Tabon, kung kaya't may mga naniniwalang hindi mga Negrito ang naunang taong namuhay sa Pilipinas. Ngunit hindi pa rin natitiyak kung kailan talaga dumating ang mga Negrito sa kapuluan. Isa sa mga dating sapantaha ang naglalahad na nakarating sa Pilipinas ang Negrito noong huling panahon ng tag-ginaw (mga 30,000 taon hanggang 18,000 taon sa nakaraan), kung kailan bumabaw ang mga karagatan kaya't nakalakad ang mga tao sa lupang lumitaw mula Biyetnam, Indonesya at Malaysia. Ito ang sinapantaha sapagkat pinaniniwalaang hindi marunong ang mga Negrito sa larangan ng pamamangka at paglalakbay sa mga katubigan, partikular na sa mga karagatan, bagaman may mga ginawang paghahambing sa pagitan ng mga Negrito at ng mga aboriheno ng Bagong Gineya at Melanesya.[1] Sapagkat marunong gumamit ngpalakol at askarol (batong pinatulis) ang mga tinutukoy na aboriheno, at may kaalaman din sa pamamangka, nagkaroon ng mga katanungan kung naging marunong din sa ganitong mga gawain ang mga Negrito. Subalit nagkaroon ng mga suliranin sa paghanap ng mga sinauna nilang kagamitang yari sa mgabato o mga katulad mula sa mga kasukalan ng mga kagubatan. Nalalaman lamang na may gawi silang nomadiko o palabuy-laboy, pagala-gala, at palipat-lipat ng mga pook, wala silang permanenteng tirahan, kahit man mga libingan ng mga namatay na kauri. Hinango ang salitang Negrito mula sa Kastilang negro, at nangangahulugang "maliit na taong maitim", na tumutukoy sa kanilang maliit na pangangatawan. Ginamit ito ng unang mga eksplorador na Europeano na sinapantahang nanggagaling ang mga Negrito mula sa Aprika. Kung minsan, tinataguriang mga pigmi(mula sa salitang pygmy ng Ingles, na nagkukumpolsa kanila sa mga mamamayang may katulad na kayariang pangkatawan sa Gitnang Aprika. Gayon din, minsan ding ginagamit ang salitang Negrito sa mga pigming Aprikano.[2] Kung minsan pa rin, ginagamit din ang salitang Negroid para

tukuyin ang mga pangkat na ito, partikular na sa kanilang panlabas na kaanyuhang pisikal, katulad ng buhok at kulay ng balat. Ayon kay James J.Y. Liu, isang propesor na panitikang hambingan (literaturang komparatibo), tumutukoy ang terminong Intsik na Kun-lun (Tsinong tradisyunal: bahagi ng Timog-Silangang ng Asya.[4] Kabilang Malay, sa kanilang pangkasalukuyang ) sa mga Negrito.[3] populasyon 12 ang mga Tumutukoy din ang katawagang Negrito sa ilang mga pangkat etnikong nasa mga hiwa-hiwalay na mga mga Aeta, Agta, Ayta, Ati, Dumagat at mga may 25 iba pang mga tribo sa Pilipinas; maging sa mga Semangtangway sa mamamayang Mani ng Taylandiya at tribong Andamanes ng Kapuluang Andaman ng Indiya.

Maliliit lamang ang mga Negrito sa Pilipinas. May mga Negritong umaabot lamang ang taas sa apat na talampakan. Maitim ang kanilang balat, pango ang mga ilong, makakapal ang mga labi at kulot na kulot ang maiitim na mga buhok. Bagaman walang katibayan kung ano ang mga pinakasinaunang kagamitan at kasangkapan ng mga sinaunang mga Negrito sa Pilipinas, kabilang sa mga kamakailang gamit ng mga pangkasulukuyang Negrito ang mga sumpit,busog, pana, at mga kagamitang gawa sa bato. Sa Pilipinas, iilan na lamang ang natitirang kapangkatan ng mga Negrito. Nilalarawang wala silang tunay na tribo, kundi mayroon silang mga pagsasama-samang kaangkanan lamang. Kabilang sa mga ito ang mga Aeta ng Sambales, Kagayan at Isabela, ang mga Agta, Arya, Ata at Ati ng Panay at Negros, ang mga Baluga, ang mga Batak ng Palawan at ang Mamanuwa ng Mindanaw. Tinawag na Negros ang pook na Negros sapagkat napakarami ng bilang ng mga Negrito doon noong kapanahunan ng pagsapit ng mga Kastila sa Pilipinas. Tinawag namang Panay ang pook na Panay dahil sa katawagan ng mga Negrito sa isang halaman, ang aninipay.[1] Bagaman pagalagala ang karamihan sa mga Negrito, mayroon ding tumigil sa mga yungib at sa gilid ng mga bundok, ang dahilan kung bakit tinawag din silang mga taong-bundok. Mayroon namang mga gumamit ng mga pansamantalang tahanang yari sa mga sanga at dahon ng mga punongkahoy. Palipatlipat sila ng tirahan upang humanap ng mga makakain. Nangangalap sila ng mga prutas, halamang-ugat,

at anumang halamang maaaring kainin. Umasa rin sila sa kanilang kapaligiran kung kaya't nangisda at nangaso sila. Sa sari-saring mga pook sa Pilipinas, iba't iba ang naging mga katawagan para sa mg Negrito. Kabilang na nga rito ang mga katagurian sa Luzon na Aeta,Ita, Dumagat, Agta, Abian, Baluga, Remontado, at Pugot sa Luzon. Partikular sa Gitnang Luzon, ang pagtawag sa kanila bilang mga Aeta, Ita, at Baluga. Sa Siyera Madre kilala sila bilang Dumagat, Agta, Remontado, at Pugot. Sa pulo ng Panay, mas kilala sila bilang mga Ati, ang pinagmulan ng pagdiriwang naAti-Atihan. Sa Gitnang Kabisayaan, kilala sila sa katawagang Ata, samantalang Mamanwa naman sa Samar at Leyte. Mayroon ding mga Negrito sa Mindanaw, partikular na sa mga lalawigan ng Surigaw at Hilagang Dabaw. Sa Surigao, kilala sila bilang ang mga Mamanwa, at Ata naman sa Hilagang Dabaw. Magkakaiba ang mga gawi ng bawat pangkatin ng mga Negrito: nilalarawang mapupusok ang mga Aeta ng Kagayan at Isabela; "kimi, maraming mga bulaklak sa katawan, at patagu-tago" ang mga Batak sa Palawan. Tinatayang maaaring magkakahiwalay at magkakaiba ang panahon ng pagdating nila sa Pilipias, at "daan-daan o libu-libong taon ang pagitan" ang pagitan ng mga kapanahunang ito. Ang mga INDONES

Ang mga Indones[1] ang tinatayang sumunod na pangkat na nakarating sa Pilipinas sa pamamagitan ng mga Bangka.
Dalawang pangkat ng mga Indones ang unang dumating sa sinaunang Pilipinas. Ito ay Una at Ikalawang pangkat.

Unang pangkat
Nagmula ang mga unang Indones sa Timog-silangang Asya. Maputi ang kanilang balat, balingkinitan ang katawan, makitid ang hugis ng mukha may malapad na noo, may kalaliman ang mata ngunit matangos ang mga ilong. Mas makabago ang kanilang kalinangan kung ihahambing sa mga Negrito. Nagtayo sila ng mga bahay na may-hukay sa lupa o nasa tuktok ng mga puno. Marunong silang pumana, mangisda, magkaingin at niluluto nila ang kanilang mga pagkain. Pinaniniwalaang ninuno sila ng mga Ilongo ng Sierra Madre at ng Caraballo.

Pangalawang pangkat
Kaiba ang pangalawang pangkat ng mga Indones sapagkat maitim ang kanilang balat, malapad ang mukha, makapal ang labi, malaki ang panga, malaki ang ilong, bilugan ang mga mata at malaki ang mga katawan. Nagmula sila sa tangway ng Indo-Tsina at Gitnang Asya, at tumira sa mga baybay ng Luzon. Mas maunlad ang kanilang pamumuhay kaysa naunang pangkat. Pinaniniwalaang sila ang gumawa ng Hagdan-hagdang Palayan ng Banawe. Yari sa tanso ang kanilang mga kagamitan at pinaniniwalaang marunong din silang gumamit ng patubig sa kanilang pagsasaka. Natatanim sila ng palay, gabi, ube at iba't ibang uri ng halamang makakain.