Ang maling Pagtingin sa Wikang Filipino Matagal na nating ginagamit ang wikang filipino, hindi ngalang natin ito

gaanong ginagamit bilang midyum sa mga akademiko at teknikal na usapin. Bunga na rin ng edukasyong kanluranin, kailangan pa nating patunayan na kaya nitong maging midyum sa talastasang akademiko. Ayon kay Zeus Salazar, ang paggamit ng wikang filipino ay patunay lamang ng kasapatan sa mga nangangailangan nito, dahil dito nagsimula ang pagdududa sa kakayahan ng ating wika at dahil dito ang pagkakaroon ng kaalaman sa Ingles ay itinuturing na karunungan. Maaari ring batayang pang-ekonomiya ang bagay na ito sapagkat kung gusto mong matutong mag-Ingles ay kailangan mo pang magbayad kumpara sa ating wika na nagmumukhang walang class sapagkat hindi mo na kailangang mag-aral upang matutunan ito. Hindi na natin kailangang tanungin ang ating sarili kung may tiwala at pagtanggap tayo sa sarili nating wika at kung ibabaling pa natin sa karanasang kolonyal ay talagang walang mangyayari. http://forums.flyforherov15.com/showthread.php?t=1257

Wikang Filipino sa perspekto ng Tomasino SA LOOB ng 63 taon, walang sariling tahanan ang Wikang Filipino. Ang kawalan man ng permanenteng tanggapan ng Komisyon ng Wikang Pambansa (KWP) ang nais ipahayag ng pangungusap na ito ni Dr. Nita Buenaobra, kasalukuyang tagapangulong komisyoner ng KWP, hindi maitatangging repleksyon ito ng tunay na kalagayan ng wikang Filipino saan mang institusyon o tanggapan sa bansa, kabilang ang UST. Mula taong 1996 hanggang 2001, ilang nagsusuring artikulo na ang nailathala sa Varsitarian na tumalakay sa wikang pambansaang pagbabago nito, ang pang-wikang tanggapan, at ang paggising ng kamalayan ng mga Pilipino sa kanilang wikang Filipino. Natalakay na rin ang pagkakaroon muli ng isang hiwalay na kagawaran ng Filipino sa UST. Ilang personalidad na rin ang maka-ilang ulit nang nagsalita, nagpaliwanag, at nagmungkahi kaugnay sa usaping ito, lalo na tuwing Buwan ng Wika, tulad ni G. Danilo Baquiran, Virgilio Almario, Prop. Michael Coroza, Prop. Dakila Espiritu, Prop. Reynaldo Candido, at maging si Dr. Buenaobra ay nakapanayam na rin. Ngunit tila walang nakaririnig sa mga panawagan. At dahil isang mahalagang elemento ang kaalaman at pagkadalubhasa sa sariling wika, minamubuti ng Varsitarian na muling bigyang pansin ang Filipino, bilang wikang

pambansa ng Pilipinasasignaturang itinuturo at araling pinag-aaralan ng mga Tomasino. Pagsusuri ng Komisyon Ang dating Surian ng Wikang Pambansa noon ang may kapangyarihan sa pagpapalaganap ng wikang Filipino na nang lumaon ay naging Linangan ng mga Wika sa Pilipinas at ngayon ay tinatawag na Komisyon sa Wikang Filipino. At tulad ng pagpapalit ng pangalan ng tanggapan, nabuksan rin ang wikang pambansa sa pagbabago. Sa pagdiriwang ng Buwan ng Wika, taglay ang temang Ang Wikang Filipino Tungo sa Globalisasyon, ipinaunawa ni Dr. Buenaobra na ang nagaganap sa UST ay hindi katakataka, sa halip ay repleksyon lamang ng tunay na kaganapan sa buong bansa. Hindi biro ang pagpapalaganap ng wikang Filipino sa panahong higit na nangigibabaw ang agham at teknolohiya. Dahil dito, ang Komisyon ay nagtalaga ng 21 panrehiyong sentro sa wikang Filipino na matatagpuan sa (ibat ibang) mga estadong pamantasan at unibersidad sa Pilipinas, sabi ni Dr. Buenaobra. Ibinahagi rin niya ang pagkadehado ng KWP maging sa listahan ng priority projects sa Malacaang. Kapag budget hearing, mahirap. Nariyan ang mga anti-Filipino (na mambabatas). Sila ang mga tinik sa Kongreso kapag hinihiling namin ang pondo ng wikang Filipino. Pero kahit papaano naman nakararaos din. Kasi kababayan ko si Secretary Emilia Boncodin (kasalukuyang kalihim ng Department of Budget and Management ng pamahalaan), aniya. Kabilang ang pagbibigay ng refresher course sa mga manunulat sa diyaryo sa mga pangunahing proyekto ni Dr. Buenaobra ngayong Buwan ng Wika. Ang refresher course ay ibinigay namin sa mga manunulat sa diyaryo tulad ng Bulgar, Abante, at iba pa. Maliban dito, proyekto rin ng KWP ang pagdiriwang ngayong taon ng Buwan ng Wika sa lahat ng mga sentro ng wikang Filipino sa pamamagitan ng paglalaan ng P10, 000 bawat sentro. Ipinaliwag ni Dr. Buenaobra ang kahalagahan ng pagiging bukas ng mga guro sa Filipino sa pagbabago ng wikang Filipino. Hindi tulad ng mga purista sa wika, ang wikang Filipino ay dapat ekonomikal, simple, at may flexibilidad. Inalala ni Dr. Buenaobra ang minsang pagtungo niya sa UST upang dumulog sa problemang kinakaharap nito kaugnay sa kurikulum sa wikang Filipino.

Kung tatanungin ako kung mahalaga ang pagkakaroon ng hiwalay na kagawaran ng Filipino sa isang paaralan, siyempre, oo ang isasagot ko, pahayag ni Dr. Buenaobra. Pero nasa presidente o pinuno yan, sa lagay ng UST, ang Rectorkung maka-wika o makabayan, kung magiging balanse siya sa paggamit ng wika, patuloy niya. At sa mababang bilang naman ng mga nagsisipagdalubhasa sa wikang Filipino, isa lamang ang nasabi ni Dr. Buenaobra, at ito ang ang kakayahan at kredibilidad ng mga guro. Mababago ang pananaw ng estudyante kung hindi lalamya-lamya ang mga guro at bukas ang mga ito sa pagbabagot pag-unlad. Dapat ay palabasa rin ang mga estudyante, aniya. Pagtuturo Kadalasang nagiging suliranin ng mga guro sa Filipino ang kawalan ng interes ng mga estudyante sa aralin. Ngunit iba ang kaso ni Prop. Zendel Rosario Taruc ng Kolehiyo ng Nursing. Sa apat na taon niyang pagtuturo , wala pa siyang masasabing napagdaanang hirap sa pagtuturo ng wikang Filipino sa kanyang mga mag-aaral. Piling-pili ang mga estudyante dito. At tsaka general lang naman yung approach ng subject, ani ni Prop. Taruc. Sa UST, may kurikulum sa Filipino ang lahat ng mga kolehiyo at fakultad, na kadalasang itinatakda sa mga mag-aaral na nasa kanilang una at ikalawang taon. Idinagdag pa ng guro na sa pamamagitan ng pag-aaral ng Filipino ng mga mag-aaral, nagkakaroon ang mga ito ng pagkakataong malinang ang kani-kanilang kakayahan. (Sa pamamagitan ng pagsulat nila) doon ko nadidiskubre yung talent ng mga estudyante ko. At hindi naman ako nabigo sa pagtuturo ko sa mga estudyante ko. Dahil alam kong naa-appreciate naman nila ang ginagawa ko, ani ni Prop. Taruc. Nagbigay din ng pahayag si Prop. Taruc sa usapin ng pagtatalaga ng hiwalay na Kagawaran ng Filipino sa UST. Mas mabibigyan ng pokus yung Filipino subject kung magkakaroon ito ng sariling kagawaran, pahayag ni Prop. Taruc. Binigyang-diin din ni Prop. Taruc ang maidudulot na tulong ng planong ito sa mga kapwa niya guro sa Filipino.

Siguro mas mabibigyan ng pagkakataon ang mga guro na malinang ang kanilang field of specialization. Mas mabibigyan sila ng oportunidad na magsulat, at magsagawa ng mga research sa wika, na siyang medyo kulang ngayon, patuloy niya. Ayon kay Prop. Taruc, kung susuriin, sa ibang paaralan may hiwalay na kagawaran ang Filipino. Kung mapapansin natin, yung mga universities na separated ang Department of Filipino sa English, like University of the Philippines, Ateneo de Manila University, Philippine Normal University, De La Salle University, etc., talagang kinilala sila sa researches nila sa wika, paliwanag niya. Kaugnay sa sinabi ni Prop. Taruc, natuklasan ng Varsitarian na hindi kasapi ang UST sa Sanggunian ng mga Unibersidad at Kolehiyo sa Filipino (SANGFIL), isang samahan na layunin ang pagpapaunlad at pagpapayabong ng wikang Filipino bilang paraan ng pagtuturo at opisyal na wika ng komunikasyon. Maliban sa mga paaralang binanggit ni Prop. Taruc, kabilang din sa SANGFIL ang Central Luzon State University, Far Eastern University, Polytechnic University of the Philippines, at Miriam College. Ngunit naniniwala pa rin si Prop. Taruc sa kakayahan ng Kagawaran ng Wika. Ginagawa naman ng language department ang gampanin niya para malinang ang languages. Although wala masyadong koordinasyon (sa pagitan ng mga guro at sa kagawaran), sabi ni Prop. Taruc. Binigyan din ni Prop. Taruc ng kahalagahan ng Filipino sa globalisasyon. Hindi naman nagkukulang ang mga tagapagtaguyod ng wikang Filipino na patuloy pang malinang ang wika. Para makapasok sa globalisasyon, talagang kailangan itong maintellectualize at ma-standardize. Ang layunin naman ng globalisayon sa edukasypn ay linangin ang mga kasanayan ng mga mag-aaral lalo na sa larangan ng Matematika at Agham. At maaaring maging tool ang Filipino na malinang ng lubos ang mga konsepto sa mga asignaturang ito, pagtatapos ni Taruc. Tomasino at ang Araling Filipino Lingid sa karamihan, mayroon pa ring kurso sa Unibersidad na nagpapakadalubhasa sa wikang Filipino. Ito ay ang kursong BSE in Filipino sa ilalim ng Kolehiyo ng Edukasyon. Isa sa mga kumukuha nito ay si Joy Aura Servas, kasalukuyang nasa ikatlong taon. Ang dami naming Filipino subjects, 16 lahat. Kung titignan mo, ang dali-dali. Kasi Filipino naman ang sinasalita natin. Pero kung seryoso mong pag-aaralan, napakahirap. Kasi ang lalalim ng mga salitang kailangan mong pag-aralan, tapos iyong mga pagsasaling-wika, sabi ni Servas.

Ayon kay Servas, bagamat may pagbabago naman ang kanilang pinag-aaralan sa bawat semester, napapansin niyang parang dinadagdagan lamang ang mga luma nilang pinagaralan. Mayroong iba nandoon pa rin iyong pinag-aralan namin, siguro dahil part na sila ng history. Tapos napansin ko rin na minsan iyong ginagamit nilang (mga guro) reference material ay sa English nakasulat tapos itina-translate lang nila (guro) sa Filipino. Siyempre hindi maiiwasan na may mga words na nahihirapan kami sa pag-translate, aniya. Pinansin din ni Servas ang pagiging matamlay ng grupo ng mga nagdadalubhasa sa wikang Filipino. Sa katunayan, parang napaka-weak (ng major namin) kasi kakaunti kami. Imagine wala pa kaming 10, so wala talaga kaming magagawa. Sa totoo lang, sa lahat ng major, kami lang ang walang organization. Gusto man namin magkaroon ng organized body, hindi pwede dahil sa konti lang kami, sapat na para mabuo ang isang set ng officers. May bubuuin sana kaming (Filipino majors) organization na parang language society, kasama ang mga English majors, kaya lang hindi pa ina-approve ni Dean, pahayag ni Servas. Gayundin naman, bilang isang mag-aaral ng Kolehiyo ng Edukasyon, pinahahalagahan din ni Lucie Marie Muyco, nasa ikalawang taon sa kursong BSE in English ang wikang Filipino at ang mga propesor na nagtuturo sa kanya nito. Effective siya (guro sa Retorika) kasi natututo naman ako. At yung mga itinuturo niya, naa-apply ko sa pang-araw-araw kong ginagawa. Nalalaman ko rin ang mga salitang patay, o salitang balbal, sabi ni Muyco. Bagamat Ingles ang napiling kursong pagdadalubhasaan, ipinahayag ni Muyco ang natatangi niyang pagturing sa wikang pambansa. Binibigyan man namin ng importansiya ang English bilang major namin, mas inuuna pa rin namin ang sarili nating wika. Kasi hindi nila (ibang mga mag-aaral) minsan nabibigyan ng importansiya ang subject na mahalagang bahagi ng ating kultura. Samantala, halos nagpatibay ang mga pahayag ng mga Tomasinong may ibang kurso ang pananaw ni Serva ukol sa maling pagtingin sa araling Filipino. Ayon kay Marco Yee, 2nd yr., Information Technology mula sa College of Science, napag-aralan niya ang Filipino noong nasa ika-unang taon niya sa unibersidad at nakikita niya ang pangangailangan para sa pagbabago nito. Para kasi sa akin, ang Filipino dapat more on practical way of teaching. Hindi `yung masyadong lectures, ani ni Yee.

Hindi naman sineseryoso ni Jocelyn Therese Alinell, ng kursong Advertising mula College of Fine Arts and Design, ang araling Filipino noong nasa unang taon pa lamang siya. Hindi ko sineryoso kasi naman `yung tinuturo parang na-take-up ko na noong high school. Hamon Tagalog man ay dapat mag-aral din. Ito ang pamagat ng sanaysay, na naisulat noong1940, ni Jose Villa Panganiban, dating patnugot at kinikilalang Ama ng Varsitarian, ilang taon matapos maipasa noong 1938 ang Batas Komonwelt Blg. 184 na siyang lumikha ng Surian ng Wikang Pambansa. Sa artikulong ito, ipinahayag ni Panganiban, na naging guro ng Wika sa UST at sa iba pang mga pamantasan sa bansa, ang pagnanais niyang maipaunawa sa mga Pilipino, partikular sa mga mag-aaral, ang kahalagahan ng seryosong pag-aaral at paglinang sa wikang pambansa. Tagalog man o hindi, sa panahong ito nang pagsisimula sa pagtatag ng Wikang Pambansang Pilipino, kailangang mag-aral at magsanay upang sumapit ang panahong hindi lamang ang lahat ng Pilipino ay magsasalita ng Wikang Pambansa kung hindi magkakaloob sa bansa ng mga akdang pampanitikang may sinasabi at may nilalaman, sabi ni Panganiban.

Mahigit 60 taon na ang nakalipas mula nang mailathala ang sanaysay ni Panganiban na mistulang nagtakda ng isang pambansang hangarinang magkaroon ng tiyak na pagkakakilanlan ang wika ni Juan de la Cruz. Ngunit sa haba ng panahon, masasabing ganap na ang hangaring ito. Pero kahit napalitan na ng Filipino ang Tagalog bilang pantawag sa wikang pambansa, hindi pa rin matiyak ng mga estudyante ngayon ang pagkaka-iba ng ng at nang; pagtukoy ng paksa mula sa panaguri, lathalain mula sa sanaysay; at ng bukod sa mula sa maliban sa; at ng tamang paggamit ng pang, mang, at sang (panghukay, mangharang, sangkatauhan) at ng pan, man, at san (panlahat, mandukot, sansinukob). At tulad ng inaasahan, bilang isang pambansang suliranin, uusbong ang kulturang turuan ng mga Pilipino. Sino ang dapat managot sa matamlay na pagpapalaganap ng wikang pambansa? Ang mga pabayang opisyal ng pamahalaan, ang mga guro sa paaralan, o ang mga tamad na mag-aaral? http://www.varsitarian.net/filipino/wikang_filipino_sa_perspekto_ng_tomasino

Maling Pagtingin sa Wikang Filipino Mahal ko ang wikang Filipino kaya ang pagdiriwang ng Buwan ng Wika ay wala sa aking plano. Malaking palaisipan kung bakit patuloy na ipinagdiriwang ng gobyerno ang wikang Filipino samantalang hindi naman prayoridad ang pagpapaunlad nito. Sa halip ngang gamitin ito bilang midyum ng pagtuturo sa mga paaralan, mas pinagtutuunan ng pansin ang pagpapayaman sa wikang Ingles. Para sa mga opisina ng pamahalaan, mas ginagamit ang wikang Ingles sa opisyal na komunikasyon. Ano ang silbi ng isang buwang pag-alala sa ating wika kung hindi naman natin ginagamit ito sa ating pag-aaral at pagtatrabaho? Makakapagpamulat ba sa mga tao, lalo na sa mga estudyante, ang sitwasyong ginagamit lang ang wikang Filipino dahil Agosto ang nakatakdang buwan para dito? Totoo namang ginagamit pa rin natin ang wikang Filipino sa araw-araw na pakikipagusap sa mga kamag-anak, kaibigan at iba pang kakilala. Sa ating pakikinig sa mga paboritong lokal na programa sa radyot telebisyon, pangunahing wika pa rin ang Filipino, at ang ilang istasyong FM sa radyo ay gumagamit na rin ng sariling wika. Kahit na karamihan sa mga istasyong FM ay may mga disc jockey (DJ) na mapagkakamalang Amerikano dahil sa paraan ng kanilang pananalita, kapansin-pansin ang pagsusugal ng ilang istasyon para gamitin ang sariling wika. Ang tanong sa puntong ito: Napapayaman kaya ng mga organisasyong pang-midya ang wikang Filipino sa kanilang paggamit nito? Sa kaso ng ilang istasyong FM, ang kanilang paggamit ng wikang Filipino ay sa konteksto ng pagkuha ng kiliti ng nakararaming masa. At para magkaroon ng maraming tagapakinig, ang mga tinaguriang baduy o jologs na musika ay hinahaluan ng mga komentaryong madalas na may halong kabastusan. Kung bastos ang dating ng ilang istasyong FM na gumagamit ng wikang Filipino, ano naman ang angkop na termino para sa mga tabloid na ibinebenta sa mga kalye? Bukod sa kalaswaan, kapansin-pansin ang sensasyonalismong hatid ng pagbibigay-diin sa mga krimen. Mas malaking iskandalo, mas mabenta para sa mga publikasyong ito. Hindi tuloy masisisi ang maraming tao kung ang tingin nila sa peryodismo sa Filipino ay pangtabloid lang. Ang mga istasyon sa telebisyong gumagamit ng wikang Filipino ay may ilang kahinaan din sa pagpapayaman ng wika. Unang-una, hinahalo ng mga balita sa telebisyon ang mga seryosong usapin sa mga iskandalot tsismis at madalas na mas nabibigyang-pansin pa ang huling dalawa. Sa larangan naman ng pagbibigay-aliw (entertainment), ang wikang Filipino ay ginagamit para sa mga palabas na gasgas ang mga istoryat kakikitaan ng mga pamilyar na eksena ng sigawan, iyakan at sampalan, na kung saan ang komedya naman ay kadalasang slapstick ang katangian. Pinapanood ang mga ito hindi dahil sa istorya kundi dahil sa mga artista. Kung gagamitin ang wikang Filipino sa ganitong klase ng mga

programa, iisipin talaga ng mga ordinaryong mamamayan na hanggang doon lang ang potensiyal ng sariling wika. Pero kapuri-puri ang hakbang ng ilang programa sa telebisyong magtalakay ng mahahalagang isyung gamit ang sariling wika. Sa pamamagitan ng mga ito, nakikita ang potensiyal ng wikang Filipino sa seryosong diskurso. Nakalulungkot lang na ang mga programang ito ay pinapalabas sa panahong ang karamihan sa mga tao, lalo na ang mga estudyanteng may pasok kinabukasan, ay tulog na. Paano mapapaunlad ang wikang Filipino sa sitwasyong pinagpipilitan ng pamahalaang gamitin ang wikang Ingles bilang midyum ng pagtuturo sa paaralan, at pangunahing ginagamit ng midya ang wikang Filipino para sa iskandalo, tsismis at iba pang kababawan (pati na kalaswaan)? Kahit na wala akong intensiyong makiisa sa pagdiriwang ng pamahalaan sa Buwan ng Wika, mainam pa ring gamitin ang pagkakataong ito para ipaalala sa lahat na ang pagpapaunlad ng sariling wika ay bahagi ng malawakang pakikibaka para sa makabuluhang pagbabago. Kung hindi maunlad ang sariling wika, imposible ang mahigpit na pagkakaisa ng nakararaming mamamayan. Ang pagpapaunlad ng wikang Filipino ay hindi lang simpleng pag-alam sa balarilat ortorgrapiya, kundi paggamit nito sa seryosong diskurso. Kailangang mawala ang maling pananaw na ang intelihenteng talakayan ay mangyayari lang kung gagamit ng wikang Ingles. Ano ba ang pinagkaiba nito sa wikang Filipino? Kahit na sabihing ang wikang Ingles ay kasalukuyang wika ng globalisasyon, hindi naman nangangahulugang ito ang magiging daan para magkaintindihan ang mga mamamayan. Ang isang lingua franca ay kinakailangang nagbibigay ng kaukulang identidad sa mga mamamayang gumagamit nito. At malinaw na ang pambansang identidad ay mas nakikita sa wikang Filipino kaysa wikang Ingles. Oo, Agosto na naman. Para sa mga paaralan, ito ang pagkakataon para ilabas muli ang inaalikabok nang streamer na malamang na nakalagay ang panawagang Paunlarin ang Wikang Filipino. Tulad ng agiw at iba pang duming dapat tanggalin, kailangan nating linawin ang mga hindi angkop na paggamit ng wikang Filipino na siyang nagdudulot ng maling pagtinging ito ay para lang sa kababawan (at sadlak sa kabaduyan). Oo, Agosto na naman. Panahon na para sa diumanong selebrasyon ng Buwan ng Wika. Mayroon ba talagang dapat ipagdiwang? Kung hindi tayo kikilos, sa tingin koy may dapat na tayong paglamayan. Danilo Araa Arao http://risingsun.dannyarao.com/2009/07/31/isang-hamon-sa-buwan-ng-wika/

Hinggil Sa Wika Isa sa nagpapakilala ng ating pagka filipino hinggil sa kaugalian, tradisyon o kultura ang pagkakaroon natin ng sariling wika. Ang wikang Filipino ang kinalakhan nating wika, at nararapat na pagtuunan ng pansin upang magkaroon ng pag-unlad ang ating wika Base sa pagkakaintindi ko sa isinulat na akda ni Monico Atienza patungkol wikang Filipino, makikita ang ibat-ibang mukha o anyo nito sa ibat-ibang aspeto. Sa globalisasyon, masasabi ko naman na ang wikang Filipino ay malaman at hitik sa bunga an gating wika ngunit sa napapansin ko ngayon ay hindi ito masyadong napapansin dahil nga abala tayo sa globalisasyon. Tama nga naman at mahirap nga namang mapag-iwanan. At naiiintindihan ko kung ganito ang isipin ng iba. Kaya panay ang sulong sa pagpapakadalubhasa sa wikang Ingles. totoong kailangan nga nating matuto ng ingles dahil ito ang pinaklaganap na lenggwahe ngayon, pero paano naman dito sa atin? ni hindi nga tayo magkasundo kung ano ang gagamiting pambansang wika. sa konsti, may bilingual policy kaya, pambansang wika + english. pero marami pa ring ang naghahabol sa deklarasyon na Filipino ang pambansang wika. ang laking debate pa rin hanggang ngayon. ang ingles ang wika ng globalisasyon. ito ang ginagamit sa lahat ng transaksyon, pulong atbp. pero sa pagnanais ng mga nagdaang administrasyon natin na makahabol sa "pag-unlad" ng buong mundo sa pamamagitan ng paimbabaw na marka nito, ibig sabihin, marunong mag-Ingles, tinatamaan naman ang kalidad ng edukasyon.kahit nga yung ibang mga guro mismo, hindi matatas mag-ingles kaya kahit magaling sila sa itinuturo nila, hindi nila maisapasa yung kaalaman nila, dahil sa language barrier. kaya kung gusto nating hindi ampaw yung kaalaman, dapat, ang gamiting lenggwahe sa eskwelahan yung naiintindihan ng karamihan. Kung sa pulitikal na aspeto, napapansin ko na ang wikang Filipino ay siyang madalas na gamitin ng mga Pulitiko lalong-lalo na kung kampanya dahil ito ay ginagamit nila upang makuha ang loob ng mga Filipino at sa ganoon ay maunawaan nila ang kanilang mga plataporma at gamitin ang paggamit ng wikang Filipino sa tuwing nagtatalumpati ang isang pangulo sa ating bansa. Ngunit kung tutuusin ay malakas parin ang pananalantay ng paggamit ng wikang banyaga at masakit mang isipin na sa ganoong paraan lamang ginagamit ng mga pulitiko ang wikang Filipino. Dahilan na rin ng paggamit ng wika bilang kasangkapan ng may kapangyarihan gaya nga ng ginawa ng mga kastila at America upang sakupin an gating bansa. Siguro nga na napakalakas ng dating ng pagiging kolonyal ng bansa natin. Nakakalungkot mang isipin, na hinayaan lamang nilang nilang yakapin ng mga Filipino ang wikang pinaniniwalaan nating mas nakakabuti at magpapaunlad sa atin. Napakalaking insulto sa mga pilipinong labis na nagmalasakit sa kahalagahan ng ating wika at nakaklungkot ding isipin na kung Paano nang matutunan ng susunod na henerasyon ang pagkakaroon ng nasyonalismo. Siguro hindi naman malayong dumating ang araw na ang wikang Filipino ang maging wikang pang globalisasyon, imposible pero maaari kung pagtutulung-tulungan natin ito. Pero sa panahon ngayon ay wala na masyadong mga kabataan na nagmamahal sa sariling wika ngayon, at ang mabigat pa ay habang tumatagal ay baka matuluyan nang mamatay ang diwa ng wika lalong-lalo na sa sa bansa natin ngayon na pairalin ang mga

mamamayan na magkaisa sa pagbibigkis gamit ang wika. Masasabi ko na isa ito sa mga hamon na nararapat na harapin ng mga kabataan ngayon. http://dis-kurso.blogspot.com/2010_03_01_archive.html

Wikang Batuta Makailang-ulit nang binabanggit ng maraming manunulat na ang wika ay nakaugat sa lipunan, kumikilos base sa kilos na ginagawa ng lipunang gumagamit nito. Hindi na bago ang kaisipang ito ngunit ginagamit pa rin sa maraming artikulo upang makita ang relasyon ng wika sa galaw at pag-iisip ng tao. Masalimuot ang kasaysayan ng wika sa Pilipinas. Mula pa sa pananakop ng Kastila, sa rehimeng Commonwealth hanggang sa ating panahon ng pagkilos tungo sa mapang-akit na globalisasyon, masisilip na ang wika ay hindi lamang pangangailangan sa interaksyon kundi daluyan din ng masidhing layon na makapanakop. Naiisip kong ang wika ay may kakayahang manakop ngunit sa paraang gagamitin nito ang lipunan. Hindi tuwirang makakapanakop ang wika lamang; ang wika na nakapaikot sa isang panlipunang institusyon ang sandatang kukubkob sa isang kolonya. Kung ididikit ang wika sa relihiyon at edukasyon na parehong matatag na institusyon ng lipunan, mabilis ang magiging paraan ng pananakop. Magiging batuta ang wika ng mananakop at kasunod na nito ang sistema ng pamimilit ng kung ano ang mabisang wikang pambansa, opisyal at pang-edukasyon. Sa sitwasyon ng ating bansa ngayon, nakapasok pa rin ang Ingles bilang kapantay o marahil ay mas mataas kaysa Filipino na salamin ng ibat ibang katutubong wika natin. Marami ang sumubok at ang ilan ay patuloy pa ring sumusubok na paigtingin ang pagtingin natin sa wikang Filipino. Naririyan ang mga nababasa kong literatura na isinulat sa Filipino. Matunog rin ang usapin patungkol sa mga batas na magpapayaman at magpapaangat diumano sa Filipino ngunit hindi pa rin maitatatwang mahina at mabagal ang ganitong proseso ng pagsasabatas. Ang malaking problema ay nasa pagtatalakay lamang ng mga batas sa wika. Patuloy ang pagtalakay ng mga ito sa akademya at isinusulat sa saligang-batas ngunit hindi ibinababa sa masa na catalyst ng mga pagbabago at panlipunang penomenon. Tagalog, Pilipino o Filipino man ang itawag sa ating pambansang wika kung pag-uusapan lamang ng mga burges ng lipunan at hindi ibababa sa masa ay patuloy lamang na kakalusin ng batutang Ingles.
http://www.pinoyblogosphere.com/2007/08/18/pista-ng-wikang-filipinothe-spectacle-of-the-filipino-language/