ANG MAIKLING KWENTO

Katuturan: isang anyo ng panitikan na naglalayong magsalaysay ng isang mahalaga at nangigibabaw na pangyayari sa buhay ng pangunahing tauhan at nag-iiwan ng isang kakintalan sa isip ng mga mambabasa. maikling katha na nagsasalaysay at tumatalakay sa madulang bahagi ng buhay. Hindi ito pinaikling nobela o buod ng isang nobela. Isang uri ng masining na pagsasalaysay na maikli ang kaanyuan at ang diwa ay napapalaman sa isang buo, mahigpit at makapangyarihang balangkas na inilalahad sa isang paraang mabilis ang galaw.

Pangkat ng mga Manunulat ng Maikling Kwento

1.

sumusunod sa dating pamamaraan ng pagsulat nanininwalang mahalagang magkaroon ng isang balangkas ang maikling kwento. sumusunod sa makabagong pamamaraan naniniwalang hindi na kailangan pa ng balangkas sa pagkatha ng kwento kundi ang higit na mahalaga ay maikintal sa isipan ng mga mambabasa ang isang larawang hindi kaagad-agad maaalis sa kanilang gunita o madama nila ang masidhing damdaming pilit na titinag sa kanilang kalooban.

2.

Mga Katangian ng Maikling Kwento: Tumatalakay sa isang madulang bahagi ng buhay. Gumagamit ng isang pangunahing tauhang may mahalagang suliranin at ng ilang ibang mga tauhan. 3. Gumagamit ng isang mahalagang tagpo o ng kakaunting tagpo. 4. Nagpapakilala ng mabilis na pagtaas ng kawilihan hanggang sa kasukdulan na sinusundan kaagad ng wakas. 5. Nagtataglay ng iisang impresyon o kakintalan.
1. 2.

Mga Sangkap ng Maikling Kwento:

1.

Banghay tumutukoy sa maayos, kawing-kawing at magkakasunod na mga pangyayari. Tauhan tumutukoy sa mga tauhang gumagalaw sa kwento na maaaring pangunahing tauhan at pantulong na tauhan.

2.

Dalawang Uri ng Paglalarawan ng May-akda sa Tauhan:

a.

tuwirang pagpapahayag - kung binabanggit ng may-akda o ng ibang tauhan sa kwento ang mga katangian ng tauhan madulang pagpapahayag - kung matimpi ang paglalarawan ng tauhan, na nangangahulugang mahihinuha ang katangian ng tauhan sa pamamagitan ng pagkilos at pagsasalita niya.

b.

3. Tagpuan tumutukoy sa lugar at oras ng pinangyarihan ng kwento. Makatotohanan ang daigdig na inilalarawan sa ating imahinasyon upang makatotohanan din ang pangyayaring magaganap dito. 4. Paningin pananaw na pinagdaraanan ng mga pangyayari sa isang kwento. Nakikilala rito ang mga sumusunod:
a. b. c. d. e.

paglikha ng nagsasalaysay ang lugar at panahong sumasaklaw sa pagsasalaysay ang taong pinagsasalaysayan nito. ang relasyon ng pagsasalyasay at ang pangyayaring isinasalaysay kung gaano ang nalalaman ng nagsasalaysay.

Mga Uri ng Paningin:

a.

paningin sa unang panauhan ang may-akda ay sumasanib sa isa sa mga tauhan na siyang nagsasalaysay ng kwento sa pamamagitan ng unang panauhang ako paningin sa pangatlong panauhan ang nagkukwento ay gumagamit ng pangatlong panauhan na malayang nagsasalaysay ng mga pangyayari sa kwento. Ang nagsasalaysay ay maaaring pumasok sa isipan at damdamin ng mga tauhan at sabihin sa bumabasa kung ano ang kanilang iniisip o nadarama. Nabibigyan din ng puna at pakahulugan ang kilos ng mga tauhan. Nasasabi ng nagsasalaysay ang lahat ng gusto niyang sabihin o itago ang nais niyang itago. tinakdaang obhetibong paningin ang pananaw ay limitado sa isa lamang tauhan sa kwento. Maaaring ang pangunahing tauhan o di kayay alinman sa mga katulong na tauhan sa kwento ang tagapagsalaysay. obhetibong paningin o paninging palayon ang tagapagsalaysay ay nagsisilbing kamera o malayang nakalilibot habang itinatala nito ang bawat nakikita at naririnig. Ang tagapagsalaysay ay hindi nakakapasok sa isipan ng tauhan at hindi rin nakapagbibigay puna o paliwanag. Tumatayong tagapanood lamang siya ng mga pangyayari sa kwento. Nakikita niya ang ginagawa ng mga tauhan, naririnig ang sinasabi nila , ngunit hindi niya tuwirang masasabi ang kanilang iniisip o nadarama. paninging panarili isang paraan ng pagsulat na sa pamamagitan ng daloy ng kamalayan o stream of consciousness. Sumusulong ang kwento sa pamamagitan ng paglalahad ng may-akda na ang isipan at damdamin ay naaayon sa damdamin at kaisipan ng isang tauhan lamang. Isinasalaysay ang kwento sa pamamagitan ng unang panahunan (first person). Gayunman hindi ginagamit ang panghalip na ako. paninging laguman magkasamang paggamit ng paninging panarili at palayon sa kwento. Sa pamamagitan ng paningin na ito malawak ang kalayaan ng awtor sa pagsasalaysay, bagaman hindi rin siya dapat pumasok sa katauhan ng isang tauhan maliban sa pangunahing tauhan.

b.

c.

d.

e.

f.

5. Paksang-diwa o tema tumutukoy sa kaisipang iniikutan ng katha. Ito ang sentral na ideya ng kwento na naghahayag ng pagkaunawa sa buhay. Ito ay hindi dapat ihayag sa isang salita o parirala lamang kundi sabihin ito sa isang buong pangungusap. Halimbawa: ang pagsama ng isang tao kundi ihayag ang buong pangungusap nang ganito: kung minsan, ang pagsama ng isang tao ay dala ng mapapait niyang karanasan sa buhay
6.

Katimpian masining na paglalarawan sa damdamin. Ang maingay at nagpapalahaw na pag-iyak ay di tanda ng kalaliman ng kalungkutan; di gaya ng tahimik, pigil at di mailuhang pighati. Pahiwatig tinatalakay ang pangyayaring nagaganap sa isang akda. Ipinahihiwatig ang pangyayaring inaakalang mahalaga sa kwento. Dahil dito, nagiging malikhain ang mga mambabasa sapagkat naiiwan ang kanyang guniguni o imahinasyon sa mga pangyayaring nagaganap o maaaring maganap sa maikling katha. Sa pamamagitan din nitoy nagiging matimpi ang pagsasalaysay, hindi nagiging kabagut bagot sa sinumang bumabasa ang paglalantad ng mga sunud-sunod na pangyayaring inaakalang napakahalaga bilang isa sa pangunahing sangkap ng maikling kwento.

7.

8.

Simbolo ito ang mga salita na kapag binabanggit sa isang akdang pampanitikan ay nag-iiwan ng ibat ibang pagpapakahulugan sa mambabasa.

Halimbawa: Ang puti ay kumakatawan sa kalinisan o kawagasan samantalang ang pula ay kumakatawan sa katapangan o kaguluhan.
9.

Suliranin mga problemang kinakaharap ng mga tauhan sa kwento. Ito ang nagbibigay daan upang magkaroon ng kulay at kawili-wili ang mga pangyayari sa kwento. Dito makikita kung paano kakaharapin ng mga tauhan ang paglutas sa suliraning kinakaharap. Tunggalian ito ang nagbibigay-daan sa madudulang tagpo upang lalong maging kawili-wili at kapana-panabik ang mga panggyayari kayat sinasabing ito ang sanligan ng akda. Nagsisimula ito sa paghahangad ng pangunahing tauhan na hahadlangan ng sinuman o anuman sa katuparan. Ang sagabal o katunggaling lakas ay dapat na nababagay sa kahalagahan ng layunin ; at dapat na magdulot ng pananabik at kasiyahan sa mga mambabasa sa dakong huli.

10.

Mga uri ng Tunggalian:

a. b. c. 11.

tao laban sa tao tao laban sa sarili tao laban sa kalikasan Kasukdulan dito nagwawakas ang tunggalian. Pinakamasidhing pananabik ang madarama ng mga mambabasa sa bahaging ito sapagkat dito pagpapasyahan ang kapalaran ng pangunahing tauhan o bayani sa kwento. Subalit bago sumapit ang pinakarurok na ito ng kasabikan, kailangang magduyan muna ang pananabik ng mambabasa sa isang lundo na sa ilang saglit, mabibitin ang tinurang pananabik sa kahihinatnan ng pangunahing tauhan. Himig itoy tumutukoy sa kulay ng damdamin. Maaaring mapanudyo, mapagtawa at iba pang magpapahiwatig ng kulay ng kalikasan ng damdamin. Salitaan ang usapan ng mga tauhan. Kailangang magawang natural at hindi artipisyal ang dayalogo. Kapananabikan nalilikha ito sa paglalaban ng mga tauhan o ng bidang tauhan laban sa mga kasalungat niya. Ito ang pagkabahalang nararamdaman ng mga mambabasa bunga ng hindi matiyak ang magiging kalagayan ng pangunahing tauhan sa kanyang pakikipagtunggali. Kakalasan ito ang kinalabasan ng paglalaban ng mga tauhan sa akda. Galaw tumutukoy ito sa pagkakalahad o pag-unlad ng kwento mula sa pagkakalahad ng suliranin hanggang sa malutas ang suliraning ito sa wakas ng katha. Wakas bagamat ang kwentoy maaari nang magwakas sa kasukdulan, may mga pagkakataong kailangan pa rin ng katuusan upang ipahayag ang mga pangyayari pagkatapos ng kasukdulan. Maaari itong ipaloob ang paliwanag o pahiwatig sa tiyak na sinapit ng pangunahing tauhan sa halip na ipaubaya na lamang sa mga mambabasa.

12.

13.

14.

15. 16.

17.

Mga Bahagi ng Maikling Kwento

1.

Pamagat tumutukoy sa pangunahing paksa ng kwento. Dito umiinog ang buong diwa at daloy ng mga pangyayari. May-akda tumutukoy sa sumulat o lumikha ng kwento. Sa pagtalakay sa bahaging ito ay dapat makilala kahit na pahapyaw lamang ang katangian ng sumulat upang maikumpara ang kanyang talino at pagkatao sa paglikha ng mga kwento at ang kaugnayan nito sa sariling karanasan, pananaw sa buhay at sa paligid na kanyang kinabibilangan. Panimula ito ang simulain ng kwento. May ibat ibang paraan ng pagpapakilala rito:

2.

3.

a.

Pagpapakilala sa mga tauhan ipinababatid ang kanilang pagkatao lalo na ang pangunahing tauhan, mapangibabaw ang katangian ng pangunahing tauhan upang magkagiliw agad sa kanya ang mga mambabasa. Pagpapahiwatig ng suliraning kakaharapin ng mga tauhan kailangang pagitawin ang suliranin ng pangunahing tauhan upang matiim sa isipan ng mga mambabasa na sa kanya iinog ang mga sumusunod pang pangyayari. Pagkikintal sa isipan ng mga mambabasa ng damdaming pagigitawin sa kwento ang lahat ng mga pangyayari sa tauhan sa akda ay kailangang isang damdamin lamang ang antigin sa mga mambabasa. Paglalarawan ng tauhan sa di tuwirang pamamaraan, magagawa ng mayakdang madama ng mga mambabasa ang kapaligirang gagalawan ng mga tauhan lalo na ng mga bayani sa akda; mahalaga ito upang madaling matiyak ng mga mambabasa ang suliraning kakaharapin ng pangunahing tauhan at ang damdaming nais maantig sa mambabasa.

b.

c.

d.

4.

Tunggalian ito ang paglalaban ng pangunahing tauhan at ng kanyang mga kasalungat na maaaring isa ring kapwa tauhan, o ng kalikasan o ng damdamin na rin niya. Kasukdulan ito ang pinakamataas na uri ng pananabik; sa bahaging ito ng akda humigit-kumulang at malalaman na kung nagtagumpay o nabigo ang pangunahing tauhan sa paglutas niya sa kanyang suliranin. Wakas ito ang kinalabasan at naging resulta ng pakikipagtunggali ng mga tauhan sa mga suliraning kinaharap. Ito rin ang pinakadulong pangyayari ng daloy ng kwento.

5.

6.

MGA BAGAY NA MAHALAGA SA Pagsulat ng Maikling kuwento

1.

Ang Pamagat Ang isang mabuting pamagat ay may mga sumusunod na katangian: 1. hindi pangkaraniwan 2. Kapansin-pansin 3. kapana-panabik Mga Pamagat na Dapat Iwasan 1. pangkaraniwan halimbawa ay Ulam 2. pamagat na magbubunyag sa lihim ng kuwento halimbawa ay Anak na Suwail,Nagsisi. 3. pamagat na maituturing na labag sa mabuting panlasa halimbawa ay Naaagnas na Bangkay. 4. pamagat na masasabing kahangalan halimbawa ay Apoy na Mainit. Maaaring Maging Mabuting Pamagat 1. pook na may malaking kinalaman sa kwento halimbawa: Lunsod, Nayon at Dagat-dagatan ni N.V.M. Gonzales. 2. pinakamahalagang tauhan sa kuwento halimbawa: Impong Sela ni Epifanio Gar. Matute.

3. pinakamahalagang bagay sa kuwento halimbawa: Bakya ni Hernando R. Ocampo 4. isipin o damdaming naghahari sa kuwento halimbawa : Maghilom May Balantukan ni Mabini Rey Centeno 5. katotohanang pandaigdig o katotohanang pinatunayan sa kuwento: Uhaw ang Tigang na Lupa ni Liwayway Arceo. 6. Isang mahalagang pangyayari sa kuwento halimbawa: May Gunita Pa Ang Mga Bulaklak ni Jose F. Sibal Ang Pagiging Sang-ayon ng Akda sa Karanasan sa Buhay Mailalarawan nang buong limnaw ng isang manunulat ang mga bagay na nais niyang ilarawn kung ang mga ito ay naaayon sa mga paksang nasasaklaw ng kanyang karanasan. Hindi dapat tumalakay ng mga paksang hindi nasasaklaw ng kanyang karanasan sapagkat maaaring limabas na malayo sa katotohanan. Isang halimbaway isang manunulat na naglalarawan sa kanyang kuwento na tungkol sa bansang Inglatera ngunit hindi pa siya nakararating sa naturang bansa. Magagawang malinaw at kapani-paniwala ang paglalarawan o pagsasalaysay sa pamamagitan ng pagamit ng tiyak na mga katangian o tiyak na mga pangyayari. Sa ganitong paglalarawan, kailangang ilarawan ang pook na pagdarausan ng kasayahan, ang kapaligiran, mga ilaw, mga pagkain, at iba pang bagay na maaaring makatulong sa pagbuo ng larawan sa isip ng mga mambabasa. 3. Ang Usapan sa Kuwento Ang mga sumusunod ay mga katangian ng isang mabuting usapan: 1. pagiging natural Kailangan ang sagutan ay katulad ng sa tunay na usapan. Nauugnay ang sinasabi ng sumusunod na nagsalita sa sinabi ng nauna. Mayayamot ang bumabasa kung sa dalawang nag-uusap ay isa lamang ang palaging nagsasalita at ang kausap ay tagausisa lamang na kahit mawala ay hindi magiging kakulangan sa kuwento. Ang mga sinasabi ng tauhan ay hindi dapat na napakahaba na tila nagtatalumpati, maaring mahaba ang sinasabi ng tauhan kung gayon ang hinihingi ng kuwento. Hindi kailangang maging buo ang pangungusap.Maaring magsalita, isang parirala, o paputol-putol ang pagsasalita. 2. angkop ang tauhang nagsasalita Sa pagsasalita ng tauhan ay kailangang makilala ang likas niyang sarili at ang damdaming nag-udyok sa kanyang ikinilos. Kailangan ang isang tauhan ay mamumukod sa mga kasaman niya sa pamamagitan ng kanyang mga sinasabi. Maari siyang seryoso, madaldal, palabiro, utal, nakayayamot, o kayay mapambuska. 3. angkop na pangyayari Kailangan sa pamamagitan ng sinasabi ng tauhan ay malaman ng mambabasa kung anong damdamin ang nag-uduok sa kanya upang magsalita nang ganoon.ang isang taong nagsisisi nang buong puso ay hindi magsasalita nang mapangmataas. Ang isang taong takut na takot ay hindi maaring magsalita nang mahinahon at buong katalinuhang sagutin ang tanong

2.

sa kanya. Kung ang tauhan ay nagtatampo, bayaang makilala ang pagtatampo sa kanyang mga sinasabi. 4. pagkakaroon ng kaugnayan sa galaw ng kuwento Kailangan ang pag-uusap ay tumutulong sa pagsulong na galaw ng kuwento. Ang pag-uusap ay hindi dapat gamiting kasangkapan upang maiparangalan ng may-akda ang kanyang karunungan at kaliksihang isip. 4. Paglalarawang-Tauhan Ang mga sumusunod ay mga karaniwang pamamaraang ginagamit ng mga manunulat sa paglalarawan ng tauhan: 1. paglalarawan ng isipang naghahari sa tauhan 2. paglalarawan ng paraan ng pagsasalita ng tauhan 3. paglalarawan ng mga bahagi ng kanyang katawan 4. tiyak na pagsusuri ng kanyang katauhan 5. paglalarawan ng kapaligiran katulad ng tirahan ng tauhan o ng mga kasangkapang kanyang ginagamit 6. paglalarawan ng kanyang mga kilos batay sa mga pangyayaring kanyang kinakaharap 7. paglalarawan ng mga sinasabi nfg ibang mga tauhan tungkol sa isang tauhang tinitukoy sa kuwento 8. paglalarawan ng damdaming kanyang ginigising sa mga kasama niyang tauhan 5. Masining na Pagsulat May tatlong parran ang masining na pagsulat. 1. Huwag talampakin ang bagay na maaaring ipahiwatig lamang 2. Dapat na maging matimpi: Kailangan ay katimpian sa damdamin at katimpian sa pananalita. 3. Paggamit ng mga salita at pariralang nakatatawag-pansin. Mga Kailangan ng Isang Maikling Kuwento Tunggalian May dula o kilos na madula ang isang kuwento. Kailangang magkaroon ng tunggalian upang magkaroon ng dula. Tinatawag na tunggalian ang paglalaban ng pangunahing tauhan at iba pang mga tauhan. Ang isang kaisipan ay maaring makipagtunggali sa isa pang kaisipan. Ang ikapagtatagumpay ng alinman sa dalawa ay nasa manunulat. Maari namang ang isang tauhan ay makipagtunggali sa kalikasan, tulad ng bagyo, at iba pang dulot ng kalikasan. Nakapagdudulot ito ng kapanabikan at kasiyahan sa mga mambabas ang bawat tunggalian. Hindi mabuting kuwento ang isang akdang walang tunggalian. Hindi ito magiging kawili-wili sa mga mambabasa. Kasukdulan Nagbibigay na pananabik sa mga mambabasa ang bawat tunggalian. Ang mga tungggalian sunud-sunod ay dumarating sa isang tanging bahagi na nagdudulot ng pinakamasidhing pananabik. Ang bahaging ito ng pinakamasiding pananabik ay tinatawag na kasukdulan. Katapusan Ang mga mambabasay nananabik kung ano ang magiging wakas ng kuwento hanggat hindi sumasapit ang kasukdulan. Nagpapatuloy ang mga mambabasa sa pagbasa upang malaman kung ano ang mangyayari sa pangunahing tauhan. Ang kuwentoy magwawakas na pakatapos ng kasukdulan. Hindi dapat na pahabain pa ang kuwento pagkatapos ng kasukdulan sapagkat mawawala ang ganda nito. Dagling

sundan ng wakas. Ang isang makabagong manunulat ay maingat sa pagtatapos ng kanyang kuwento. Ang wakas ay malimit na ipinapaubaya niya sa guni-gini ng kanyang mambabasa. MGA KATANGIAN NG ISANG MAHUSAY NA MAIKLING KUWENTO Ang katangiang dapat taglayin ng isang mahusay na maikling kuwento ay ang mga sumusunod: 1. Kaisahan Ang kaisahan ng maikling kuwento ay tumutukoy sa isang panggitnang kaisipan. Kailangang makapag-abuloy sa kaisahan ng kaisipang nais palitawin ng may-akda ang bawat bagay sa kuwento. Ang mga kilos at pag-uusap ng mga tauhan ay nararapat ding makapag-abuloy sa kaisahan. Ang kaisahan ay bumubuo sa isang pangungusap mataposs mabasa ng mambabasa ang kuwento. Maaaring isaisip ng isang mambabasa na ang paksa ng kuwento ay tungkol sa pagmamahal ng isang magulang sa kanyang anak, ang pagkamakabayan ng isang lalaki, ang kahalagahan ng karunungan, ang pagtatagumpay ng kabutihan laban sa kasamaan, pagpapahalaga sa karapatang pantao, atbp. Ang Mabuting Pagpapahayag Ang mabuting pagpapahayag ay pagpili ng mga wastong salita na angkop sa diwang nais ipahatid ng may akda. Ang paggamir ng mga pili at angkop na mga salita ay mahalaga sapagkat sa pamamagitan ng mga ito ay magiging mabisa ang kaisipang ipinapasok ng manunulat sa mga tauhan at magiging malinaw ang paglalarawan. Ang mahusay na pagpapahayag ay nakatutulong sa kaisahan ng kuwento. Ang Pamamaraan Ibat iba ang pamamaraang ginagamit ng mga kuwentista. Ang bawat isay may sariling kakanyahan. Ang mga manunulat na sumasang-ayon sa dating pamamaraan ng pagsulat ng maikling kuwento ay nanniniwala sa pamamaraang nagbibigay-diin sa balangkas. Ang pamamaraang ito ay may mga sumusunod na bahagi: i. Panimula (Kasama rito ang tagpuan) Maraming tungkuling ginagampanan ang panimula. Inilalahad nito ang tagpuan(setting) na siyang nagpapakilala sa mga mambabasa ng mga tauhan,panahon, at lunan ng kuwento. May mga kuwentong inilalahad na lahat ng tagpuan, ang tatlong sangkap ng tauhan, panahon, at lunan. Kung minsan namay ang inilalahad ng tagpuan ay tauhan at panahon lamang, ipinauubaya na sa mga mambabasa na hanapin ito sa kabuuan ng kuwento? ii. Saglit na kasiglahan Ang mga bahaging naglalahad ng unang suliraning inihaharap ng lunas ay tinatawag na saglit ng kasiglahan. Higit na umaakit sa mga mambabasa ang bahaging ito upang ipagpatuloy ang pagbasa. Ang pag-aakit ng mga mambabasa sa panimula dahil sa pamamaraang ginagamit ng may-akda ay pansamantala lamang. Ibang uri ng pagkaakit ang naramdaman nila ang pamiminto ng isang pangyayaring gumising ng isang tiyak na damdamin kung hindi man maging kawili-wili.

iii. Mga Suliraning Inihahanap ng Lunas Ipinaliwanag sa dakong unahan na ang saglit ng kasiglahan ay simula ng pagtungo sa paglalahad ng unang suliraning inihahanap ng lunas. Ang susunod ay mga pangyayaring kailangang maayos ang pagkakalikha at pagkakahanay. Ang naturang mga pangyayari ang bumubuo sa mga suliraning inihahanap ng lunas. Ang mga ito ay lumilikha sa

isang pagkawiling pasidhi nang pasidhi hanggang sumapit ang pinakamasidhi na tinatawag na kasukdulan. iv. Kasukdulan v. Kakalasan Mga Uri ng Maikling Kwento Kwento ng Pag-ibig Kwento ng Katutubong kulay Kwento ng Tauhan Kwento ng Kaisipan Kwento ng Katatakutan Kwento ng Kababalaghan Kwento ng Katatawanan Kwento ng Talino Kwento ng Pampagkakataon 10 Kwento ng Kapaligiran 11. Kwento ng Makabanghay
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9.

MGA BAGAY NA MAHALAGA SA Pagsulat ng Maikling kuwento 6. Ang Pamagat Ang isang mabuting pamagat ay may mga sumusunod na katangian: 1. hindi pangkaraniwan 2. Kapansin-pansin 3. kapana-panabik Mga Pamagat na Dapat Iwasan 5. pangkaraniwan halimbawa ay Ulam 6. pamagat na magbubunyag sa lihim ng kuwento halimbawa ay Anak na Suwail,Nagsisi. 7. pamagat na maituturing na labag sa mabuting panlasa halimbawa ay Naaagnas na Bangkay. 8. pamagat na masasabing kahangalan halimbawa ay Apoy na Mainit. Maaaring Maging Mabuting Pamagat 7. pook na may malaking kinalaman sa kwento halimbawa: Lunsod, Nayon at Dagat-dagatan ni N.V.M. Gonzales. 8. pinakamahalagang tauhan sa kuwento halimbawa: Impong Sela ni Epifanio Gar. Matute. 9. pinakamahalagang bagay sa kuwento halimbawa: Bakya ni Hernando R. Ocampo

10. isipin o damdaming naghahari sa kuwento halimbawa : Maghilom May Balantukan ni Mabini Rey Centeno 11. katotohanang pandaigdig o katotohanang pinatunayan sa kuwento: Uhaw ang Tigang na Lupa ni Liwayway Arceo. 12. Isang mahalagang pangyayari sa kuwento halimbawa: May Gunita Pa Ang Mga Bulaklak ni Jose F. Sibal 7. Ang Pagiging Sang-ayon ng Akda sa Karanasan sa Buhay Mailalarawan nang buong linaw ng isang manunulat ang mga bagay na nais niyang ilarawan kung ang mga ito ay naaayon sa mga paksang nasasaklaw ng kanyang karanasan. Hindi dapat tumalakay ng mga paksang hindi nasasaklaw ng kanyang karanasan sapagkat maaaring limabas na malayo sa katotohanan.. 8. Ang Usapan sa Kuwento Ang mga sumusunod ay mga katangian ng isang mabuting usapan: 1. pagiging natural 2. angkop ang tauhang nagsasalita 3. angkop na pangyayari 4. pagkakaroon ng kaugnayan sa galaw ng kuwento 9. Paglalarawang-Tauhan Ang mga sumusunod ay mga karaniwang pamamaraang ginagamit ng mga manunulat sa paglalarawan ng tauhan: 1. paglalarawan ng isipang naghahari sa tauhan 2. paglalarawan ng paraan ng pagsasalita ng tauhan 3. paglalarawan ng mga bahagi ng kanyang katawan 4. tiyak na pagsusuri ng kanyang katauhan 5. paglalarawan ng kapaligiran katulad ng tirahan ng tauhan o ng mga kasangkapang kanyang ginagamit 6. paglalarawan ng kanyang mga kilos batay sa mga pangyayaring kanyang kinakaharap 7. paglalarawan ng mga sinasabi ng ibang mga tauhan tungkol sa isang tauhang tinitukoy sa kuwento 8. paglalarawan ng damdaming kanyang ginigising sa mga kasama niyang tauhan

10.

Masining na Pagsulat May tatlong paraan ang masining na pagsulat. 1. Huwag talampakin ang bagay na maaaring ipahiwatig lamang 2. Dapat na maging matimpi: Kailangan ay katimpian sa damdamin at katimpian sa pananalita. 3. Paggamit ng mga salita at pariralang nakatatawag-pansin.